dgreca – Page 5381 – Dielli

ÇFARË KËRKON SHOQATA “BREGDETI “ NGA SOVRANI.

June 28, 2013 by dgreca

Nga Kryesia e Shoqatës “Bregdeti”/

Në zgjedhjet e datës 23 Qershor 2013, sovrani vendosi rotacionin e pushtetit. Por cili është sovrani i vërtetë: populli apo personi që do drejtojë pushtetin pasi i fiton zgjedhjet ? Drejtuesit e politikës shqiptare kanë quajtur Sovran popullin, por populli është i tillë vetëm në ditën e votimit. Rrjedhimisht për katër vjet pa një ditë “Sovrani” është ai që drejton pushtetin. Kështu është kudo, por gjithçka për popullin përcaktohet se si drejton dhe si sillet personi i zgjedhur me parimet themelore. Nuk ka Sovran, popull apo qytetar të ndershëm, që nuk e do pronën e tij të trashëguar. Nëse filozofinë e lirive dhe të drejtave të njeriut do ta koncentronim në një fjali të vetme, ajo do të ishte respektimi i pronës private prej nga burojnë të gjitha liritë dhe të drejtat e njeriut.

Për këto katër vjet në vazhdim në drejtim është z. Edi Rama, Partia Socialiste dhe koalicioni për Shqipërinë Europiane që fitoi shumicën e votave. Fakti se procesi i votimit dhe pranimi i rezultateve u bënë të pranushme sipas modeleve demokratike perendimore, është një hap i rendësishëm se u plotësua një prej kërkesave të BE të shprehura prej Komisionerit Fyle, por kjo nuk do të thotë se tani Shqipëria plotësoi kushtet që të pranohet vend kandidat në BE. Këtë moment duhet ta analizojnë mirë media dhe analistët politikë dhe ekonomikë, që gjithë këto ditë po komentojnë gjatë në media, pa i dhënë vëmendjen e duhur pronës.

Shqipëria në 1991 përmbysi diktaturën komuniste shfuqizoi kushtetutën komuniste të vitit 1976 dhe me kushtetutë pranoi sistemin demokratik, por në këto 22 vjet nuk populli nuk është në rrugën e demokracisë sipas modeleve euroatlantike. Të gjithë njerëzit, por në mënyrë të veçantë Kryeministri i ri z. Edi Rama dhe kryeministri në largim z. Sali Berisha, duhet të kuptojnë se pa kthyer pronën tek i zoti, nuk ka pranim në BE dhe ky tranzicion i zgjatur është përgjegjësia e të gjithë atyre që kanë drejtuar Shqipërinë në këto 22 vjet. Sali Berisha humbi për shkak të gabimeve të tij, të qëndrimit negativ ndaj pronarëve dhe të përndjekurve politikë. Berisha duhet ta ketë kuptuar se ka gabuar rëndë duke imponuar zbatimin e platforms së Katovicës, se i trajtoi pronat e konfiskuara nga komunizmi si prona në funksion të qeverisë dhe kështu instaloi korrupsionin me pronat me pasojat që janë të njohura si dhe nuk i dëgjoi asnjëherë kërkesat e legjitime të pronarëve. Tani i takon z. Edi Rama që ta administrojë mirë votën, që ti japi fund kleptokracisë mbi pronat që kanë zot dhe të heqi pengesat për Shqipërinë.

Ndryshimi themelor midis dy sistemeve është qëndrimi ndaj pronës private. Situata e pronës private në zonës turistike denoncon faktin se komunizmi, që dhunoi pronën private për 45 vjet, në zonat turistike mbijeton në kaos, kleptokraci edhe në mungesë të shtetit ligjor. Eshtë absurde situata aktuale ku Perfekti i Qarkut Vlorë, nuk zbaton ligjet në fuqi, përfshi dhe detyrimin ligjor për verifikimin e titujve të pronësisë. Janë me mijëra vendime gjykatash të formës së prerë që nuk zbatohen nga Përmbarimi dhe kulmi arrin kur nuk zbatohen as vendimet e Gjykatës së Strasburgut. Kjo situatë nuk mund të ndodhte as në kohën e monizmit.

Në Shqipëri, populli/elektorati, i të dy krahëve është i ndershëm dhe historikisht e ka respektuar me rigorozitet pronën private. Situata sot është shumë më keq se në kohën kur zbatohej e drejta zakonore, kanuni apo Kushtetuta e Shkodrës e shekullit XIV, që nuk lejonte që njerëzit të ushqehen me bukë të vjedhur. Në këto 22 vjet pluralizëm politik, është nxitur me të gjitha mënyrat dhe është krijuar një sistem hibrid kleptokratik, ku korrupsioni mbrohet dhe rezulton më i fuqishëm se detyrimet e pushtetit për të zbatuar ligjin dhe detyrimet kushtetuese. Kjo ka dëmtuar të gjithë popullin, si elektoratin e djathtë dhe të majtë por ju ka interesuar kupolave që quhen parti. Ato pavarësisht nga emërtimet nëse analizohen nuk janë parti por klane që kanë adaptuar fasadën demokratike dhe disa norma të ekonomisë së tregut, që detyrimisht në zbatimin praktik deformohen. Kjo situatë alarmante shtron si për kryetarin e maxhorancë edhe atë të opozitës si detyrë urgjente reformimin e forcave politike të të dy krahëve që ato të bëhen realisht parti të spektrit demokratik, që nuk pajtohen me vjedhjen në emër të ligjit dhe njëkohësisht ta pranojnë detyrimin të respektojnë pronën private konform Kushtetutës dhe konventave ndërkombëtare.

Që të minimizohen pasojat e këtij menaxhimit të keq të demokracisë në Shqipëri, duhet që ambasadorët e e BE, OSBE, USA të vlerësojnë se praktika e zbatuar deri tani që pronarin e konfiskuar nga diktatura e quan ishpronar dhe pretendon zgjidhjen e problemit të pronës me kompensim, është rrugë e gabuar me pasoja për vendin. Në këtë pseudodemokraci 22 vjeçare, që nuk i ka respektuar deryimet kushtetuese për pronën private kanë ndikuar negativisht sygjerimet e gabuara të Bakës Botërore, sygjerimet apo spekullimet e ekonomistit Henando de Soto, etj. Ne nuk mund të kuptojmë pse studimi i Hernando De Sotos, nuk është bërë dhe nuk bëhet publik por trajtohet si material rezervat (?!). Të gjitha pasojat vazhdojnë të bien mbi ekonominë dhe popullin që i shkelen të drejtat themelore. Do të ishte ndihmë në kohën e duhur nëse ambassadorët do të vepronin tani që drejtuesi i maxhorancës dhe ai i opozitës të pranojnë se forcat politike që ata drejtojnë, kanë vepruar gabim me pronarët e shtetëzuar nga diktatura, se problemi i pronës nuk zgjidhet me Planin e Aprovuar , me ligje elektorale dhe kompensime por zgjidhet duke zbatuar parimet dhe detyrimet kushtetuese. Drejtuesi i maxhorancës dhe ai i opozitës duhet të pranojnë se nuk mund të ecet përpara me dy standarde, se shtetasit kanë të drejtë ta gëzojnë me të njëjtin standard pronën si në mal edhe në fushë edhe aq më tepër në zonat turistike, ku pushtetarët e të dy krahëve kanë bërë si ju ka interesuar.

Rruga Europiane ka si parakusht kthimin e pronës tek i zoti dhe nëse kryetari i maxhorancës dhe ai i opozitës dëshirojnë të punojnë në interes të popullit dhe të vendit kjo realizohet menjëherë nëse ata do ti reformojnë partitë e tyre.

Kryesia e shoqatës “Bregdeti” është e bindur se në Kuvendin e porsazgjedhur se në të dy krahët e politikës shqiptare ka njerëz të aftë, patriotë dhe të zotë për ta çuar vendin përpara dhe një nga konsensuset Rama-Berisha që duhet të pranohet nga të dy krahët, duhet të jetë : kthimi i pronës si detyrim i shtetit, hapja e arkivave, shfrytëzimi i regjistrave të shtetëzimit komunist dhe i cdo burimi tjetër dokumentar për kthimin e pronës në origjinë, duke respektuar nenin 181 të Kushtetutës, shpalljen e pavlefshmërisë për aktet me të cilat shteti pluralist pas vitit 1991, shpërndau në persona të tretë pronat të cilat nuk ishin prona të shtetit, por prona që Shteti duhet ti kthente tek i zoti. Duke çliruar pronën private dhe pronën shtetërore nga pushtimi postkomunist, Shteti ka mundësi të kompensojë për pronat që janë tjetërsuar për nevoja publike dhe përsëri për Shtetin mbeten shumë sipërfaqe toke që të organizojë ekonominë shtetërore.

Kryesia e Shoqatës “Bregdeti” shpreh urimet për bllokun e majtë që fitoi zgjedhjet dhe siç ka ofruar zgjidhjen ligjore për problemin e pronës, do të jetë e gatëshme të ofrojë ndihmën në terrren për zgjidhjen optimale të pronës pa të cilin ekonomia, turizmi, investimet e huaja private dhe stabiliteti social mbeten të reduktuara dhe të deformuara.

Albana Mëlyshi: Ju rrëfej komunistët dhe reaksionarët e familjes sime

June 27, 2013 by dgreca

Ajo është mbesë e një shqiptaro-amerikani, i cili kishte jetuar në Nju Jork për 45 vjet dhe në ditët e fundit të jetës kërkoi të vdiste në atdheun e vet. Ai quhej Nikoll Mëlyshi, i damkosur nga komunistët si “reaksionar”, babai i Pal Mëlyshit, i vlerësuar po nga komunistët si Hero. Nikollë Mëlyshi pas arratisjes u rikthye më 1989 në Shqipëri, në moshën 90-vjeçare. Kishte ardhur për të vdekur e varrosur në atdhe, por e përzunë. Asokohe në krye ishte Ramiz Alia. U kthye përsëri në Nju Jork, pa përmbushur dëshirën e fundit. Këtu merr udhë historia e familjes Mëlyshaj, e rrëfyer në një roman biografik nga pasardhësja Albana Mëlyshi (Lifschin). Një histori e treguar në gjithfarë variantesh në Mirditë, një histori e pazakontë pabesish, internimesh e vrasjesh. Historia e komunistëve dhe reaksionarëve të një gjaku që, pavarësisht kujtimeve të shkruara deri tani e fakteve që kanë dalë në dritë duket se ende nuk është zbardhur plotësisht. Këtë në fakt merr përsipër ta bëjë pasardhësja e Mëlyshajve, Albana, e cila ka punuar si gazetare në televizionin shtetëror për 15 vjet. Ka qenë e para gazetare televizive që intervistoi konsullen amerikane Barbara Cummings, menjëherë pas hapjes së Ambasadës amerikane në Tiranë. Botuese tashmë e shtatë librave, Albana Lifschin vjen me librin “Yjet nuk janë të kuq (Saga e Mëlyshajve)”. “Këtë libër ia kushtoj familjes sime, që megjithëse e ndarë më dysh nga politika, i mbijetoi e bashkuar dramës së kohës”,- thotë Albana Mëlyshi.

Si e përzuri Ramiz Alia, bajraktarin

Në historinë e familjes së saj, Albana Mëlyshi shprehet se gjyshi, i arratisur pas luftës dhe i ndaluar të kthehej në atdhe, pas 45 vjetësh larg familjes e pa asnjë komunikim

me të, papritur kishte dërguar një telegram ku shkruante“Mbusha 90 vjeç. A mundem me ardhë me vdekë në vendin tem? Baba”. Lajmi, siç rrëfen Albana, shkaktoi në familje një

turbullirë ndjenjash të ndryshme habie dhe gëzimi të përzier me ankth e frikë. “Telegrami kalohej dorë më dorë si diçka përcëlluese. Njerëzit flisnin pak, por ndjenin shumë. Së

fundi pushoi në prehrin e nënës. “Oh!” rënkoi nëna ime duke zënë kokën me të dyja duart. “S’jam ndjerë kurrë më ngushtë në jetën time! Të të kërkojë leje babai për të vdekur në atdhe dhe të mos jesh në gjendje t’i thuash: ‘Po, baba, eja’.”- kujton ajo. Me atë telegram në dorë nëna e saj kishte trokitur në derën e Ministrit të Brendshëm, Simon Stefani. “Le të vdesë atje ku është, si qen!”- i qe përgjigjur ai. Nikollë Mëlyshi kish qenë për më tepër oficer i mbretit Zog. Ai u arratis nga Shqipëria, duke lënë pas familjen që më pas do të internohej. Në këtë libër biografik Albana Mëlyshi sjell bashkë dëshmitë e familjarëve të mbledhura pas viteve ’90. Gjyshi i saj, një ish-partizan i Brigadës së 7-të, do të arratisej nga Shqipëria nga frika e burgimit. “Dëgjova se dy kolegët e mi i kishin arrestu. Ishin miqtë e mi të vjetër që para lufte. Patëm studiu bashkë artin ushtarak. Edhe ata kishin qenë në luftë si unë. Pata një ndjenjë sikur kisha ra në kurth. M’u kujtu baba. Ai kur pa me sytë e tij shkatërrimin e shumë gjanave, prishjen e traditave, dëgjoi lajmet e përdhunimit të grave dhe dajakut të burrave, na mblodhi një natë të tanëve, djem e nipër, e na tha: “Unë jam i vjetër e nuk po duroj dot çka po më shohin sytë e çka po më dëgjojnë veshët.

Nuk i përballoj dot fizikisht, por ju shkoni në mal e më mirë të luftoni sesa t’i nënshtroheni hurit komunist”, kujton ai. Pas arratisjes së tij u internua gjithë familja, kurse kulla e Bajraktarit të Kthellës së Mirditës u dogj për të tretën herë. Dy herë ishte djegur nga turqit e herën e tretë nga partizanët. Nuk e prisja kurrë të digjej kulla jonë nga partizanët, nga shokët e luftës. Kulla e bajraktarit të Kthellës”. Kur u dogj nga partizanët Gjon Mëlyshi, gjyshi i Pal Mëlyshit, u ishte drejtuar partizanëve: “Ju i dogjët të tana, pa mendu se kjo shtëpi ka dy parti. I ka dhanë luftës dy partizanë: tim bir Nikollin e tim nip Palin, i biri i tim biri. Nuk rujtët të paktën as dy dhoma për ta… Dhe ca ma keq, ua internoni familjen”. Si mund të ndodhte kjo me dy partizanë në shtëpi? Kjo, për familjen Mëlyshaj ishte një pyetje shumë e vështirë. Ata e kaluan një pjesë të jetës së tyre në kampet e internimit: Lezhë, Berat, Kuçovë, Turan, Bënçë dhe në kazermat pranë kalasë së Ali Pashë Tepelenës, një internim që zgjaste 12 vjet. Mëlyshajt herë shpalleshin tradhtarë e herë heronj. Kështu ndodhi dhe me Pal Mëlyshin. I infiltruar në çetën antikomuniste me pseudonimin “Fortuna” ai vra në përpjekjet me forcat e kufirit dhe deri më 1957 konsiderohej tradhtar. Kjo do të zgjaste deri në shpalljen e Pal Mëlyshit Hero, më 1957. Heroi kishte babë e vëlla të arratisur dhe familja do të ndahej më dysh; disa trajtoheshin si familja e heroit e të tjerë si reaksionarë, edhe pse ishin të një gjaku.

Si u vra Pali? Kush e vrau?

Ditën që u vra shoku i tij i idealit, Bardhok Biba, me urdhër të Komitetit të Maleve, (grupit antikomunist që endej në malet e krahinës, i udhëhequr nga Ndue Pjetër Gjomarkaj (me të cilët ishte fis Bardhok Biba), Pal Mëlyshi vendosi të hakmerrej. Ishte një hakmarrje “e pabesë” për mirditorët. Ai vendosi të infiltrohej brenda çetës e ta shkatërronte atë nga brenda. Kështu për t’u bërë i besueshëm se kishte ndërru kah, meqë të gjithë e njihnin si komunist edhe pse me babë e vëlla, xhaxha, dhe një kushëriri të parë të arratisur, ai inskenoi një plagosje dhe kështu u bë pjesë e bandave nën pseudonimin që i kishte vënë Sigurimi i Shtetit, “Fortuna”. Por Pal Mëlyshi u vra në një përpjekje me forcat e Sigurimit dhe vrasja e tij mbetet ende sot një enigmë për familjarët. “Ky qe një merak, që nëna ime e ka mbajtur gjithë kohën në shpirtin e saj. Askush nuk i ka thënë deri më sot se si u vra. Ajo lëngonte për të vërtetën”,- kujton Albana Mëlyshi në librin e saj. “Mbaj mend, kur na erdhi për vizitë më 5 maj ministri i Brendshëm, nëna e pyeti drejtpërdrejt: ‘Si u vra Pali? Si është e mundur që askush nuk e di se si u vra?’ Ministri u përtyp dhe foli për punën e një gëzhoje. U soll përreth saj, por nuk ia nxori kokën bisedës. Vrasja e të vëllait për të mbeti enigmë”,- thotë mbesa e heroit. E vërteta sipas saj për vrasjen e Pal Mëlyshit do të merrej vesh shumë më vonë, në shtëpinë e Enver Hoxhës. “Nëna ime ato ditë ndenji në shtëpi. Nuk iu bashkua asnjë grupi për t’i bërë respektin e fundit Enver Hoxhës. Nuk e pyetëm pse. Në një nga ato ditë, në shtëpinë tonë erdhi gruaja e Bardhok Bibës. ‘Marie, ti hala s’paske shkuar për ngushëllim te shoqja Nexhmije për Enverin?- e pyeti ajo. ‘Jo. E ç’rëndësi ka nëse shkoj apo nuk shkoj unë?” – tha nëna. Po sepse Nexhmija më pyeti: “Po motra e Palit, ku është?” Duhet të shkosh, -i tha ajo.” Pas kësaj ajo u ngrit e shkoi për ngushëllim. Dhe aty mori përgjigjen për të cilën kishte lënguar tërë kohën. Vejusha, në bisedë e sipër kishte thënë: “Enveri luftoi e duroi shumë… Prapaskenat e Mehmetit e lodhën”. Dhe pasi heshti disa sekonda, tha: “Edhe Palin, Mehmeti e vrau!” Ishte Mehmeti që e vrau Palin.”- shkruan Albana Mëlyshi. Sidoqoftë, ajo shton e bindur se edhe sikur kjo të mos e mbante peshën e së vërtetës, fakti ishte që Pali u vra brenda ‘bandës diversioniste’, domethënë së bashku me armiqtë! E vranë shokët!. Kur babai i Pal Mëlyshit, Nikolla kish dëgjuar në Amerikë se të birin komunistët ia kishin shpallur Hero, i ishte dukur e pabesueshme. Siç rrëfehet në këtë libër, kishte dy dëshmitarë që kishin përjetuar rrethimin dhe kishin mundur të arratiseshin. Ata ishin arratisur në Nju-Jork dhe i kishin treguar Nikoll Mëlyshit se i biri qe vrarë prej forcave rrethuese. Sipas dëshmive, Pali është vrarë vetëm me një plumb në kokë. Ka qenë goditje snajperi. “Pushkatarë” quheshin atëherë….

Pjesë nga libri

Nikoll Mëlyshi: Vrasjet dhe përdhunimet e Hodo Habibit në Mirditë

Toger Baba, që Mehmet Shehu e solli në Mirditë për me nënshtru mirditorët, ka qenë faqja e zezë e partisë komuniste. Ai ia vuni emnin vetes ‘Babë’, a thu se Mirdita kishte nevojë për ’baba’. Emrin që i kish vu e ama e kishte Hodo Habibi dhe ishte prej Kurveleshi. Ishte një njeri mizor, imoral, pa nder e pa princip. Erdhi me kartabiankë në Mirditë me shtru në hu djemtë e burrat e me çnderu femnat. Kishte me vete 200 partizanë dhe dorën të lirë me pushkatu kë të donte ai, pa gjyq fare. Në atë kohë, viti ’46, në malet e Mirditës ishin rreth 500 burra të shpërndamë në çeta të vogla. I kishin lanë shtëpitë e tyre pasi nuk e donin regjimin e Enver Hoxhës. Ishin në hall se për t’u hedhun përtej kufifinit në Jugosllavi, kishin frikë se Titoja mund t’i dorëzonte te qeveria e Tiranës. Toger Baba kishte për qëllim gjetjen dhe arrestimin e tyre. E filloi misionin e tij me terror në popull, pa dallim. E nisi fillimisht në Fan. Dha urdhën që katundarët të mos i mbyllshin shtëpitë as ditën e as natën, se ishin për kontroll. Burrat i mblodhi dhe dha urdhën t’i shtronin në hu, pasi t’i zhvishnin. Të zhburrnum e të lidhun dorë për dorë i shtynin pranë një zjarmi të madh të ndezun, ndërsa i rrihnin. E sa për gratë… mjerë ajo grua që ia vinte syrin toger Baba, se nuk dilte nga duart e tij pa u përdhunu. Kur hynte nëpër pyje në ndjekje të të arratisurve, merrte me veta gra (jo burra) që t’i tregonin rrugën. Pasi mbaronin misionin, ato të shkretat ktheheshin në shtëpitë e tyre të turpnume e pa guxu të thoshin një fjalë. Populli jetonte në panik. Qeverisë i shkuan raporte për punët e tij të zeza, por ato mbeten nëpër sirtarët e zyrave, deri sa i erdhi fundi kësaj pune. Në tetor të vitit 1946, ai mbërriti në Kodrën e Spaçit dhe arrestoi krejt burrat e katundit, 40 vetë. Të lidhun dorë për dorë, ata i detyrun të ecnin tri orë më kambë, të zhveshun. Në katundin Mushtë të Bjeshkës së Munellës përdori si burg për ta një stallë lopësh, ku balta kishte shku deri në gju. Të nesërmen burrat i vunë përsëri përpara deri në Kimëz. Atje kishte mbledhun burra e gra nga katundet e tjera. Aty i ra në sy gruaja e Preng Gjon Markut. Quhej Dilë. Ai e arrestoi dhe pastaj dha urdhën që ta zhvishnin. Gruaja kundërshtoi me fjalë të forta dhe atëherë togeri urdhnoi të bahej një zjarm me dëllinja të thata dhe ta hidhnin grun në zjarm. Burri i saj, ngaqë nuk duroi më, shpërtheu lidhjen e duarve dhe u arratis nëpër mal ashtu siç ishte, i paarmatosur. Policia dhe partizanët e toger Babës iu vunë pas dhe e vranë. Një kushërinit të tij, që atë kohë studionte në Moskë, Pal Nikoll Prendit, i shkoi fjala se ç’po ndodh në Mirditë. Ai mori dy javë leje, u kthye prej andej dhe e raportoi gjendjen në qeveri. Raporti i Pal Nikoll Prendit i shkoi në dorë ministrit të Brendshëm të asaj kohe, Koçi Xoxes. Toger Baba e la Mirditën e shkoi në Zadrimë. Mendoi se me Zadrimën do ta kishte ma lehtë, tue mos e ditun se zadrimasit përbaheshin ma së shumti nga mirditorë. Në Hajmel vendosi qendrën e tij. I ra në sy një vajzë e bukur. Ishte e motra e Kol Simonit, Luçia. Për ta pasë ma të lehtë me e shti në dorë të motrën, Luçien, arreston të vëllain me pretekstin se ky ka strehu çetat e malit. E torturoi djalin me pyetje, por nuk nxori gja prej tij. E vërteta ishte që Kola s’ishte marrë me këtë punë. Atëherë arrestoi Luçien dhe i kërkoi të bjerë në shtrat me të. Kur ajo nuk pranoi, atëherë ai i u hodh për ta përdhunu. Vajza rezistoi me gjithë fuqinë e saj duke ia çjerrë fytyrën me thonj togerit dhe i shpëtoi nga duart. Iku me vrap dhe u fsheh në një shtëpi në katund. Aty priti sa të dilte drita dhe u nis për në Shkodër. Ndërkohë togeri kishte dhanë urdhën që katundi të dorëzonte vajzën ose përndryshe do t’ia vriste të vëllain, Kolën. Dhe ashtu bani. Porositi që ta dërgonin djalin në burgun e Lezhës e rrugës ta vrisnin nën pretekstin se u kishte ikur nga duart. Luçia, me të mbërritun në Shkodër, shkoi drejt e tek familja e Tuk Jakovës, me të cilën familja e saj kishin miqësi. Prova se çfarë i kishte ndodhun ishte ajo vetë, boll që ta shikoje të shkyme rrobash e të rrahun. Tuku e këshilloi të shkonte në Tiranë dhe i dha vajzës një letër për t’ia dhanë në dorë Koçi Xoxes. Koçi, kur e pa vajzën në atë gjendje dhe lexoi letrën, dha urdhën që të shkohej në Hajmel e të vërtetoheshin në vend të tana sa ishin raportu për Hodo Habibin, të ashtuqujtunin “toger Baba”. Gjykata e Shkodrës kishte marrë informacionet për veprimet e togerit në Mirditë. Toger “Baba” u var në konop. Më kanë thanë se ma vonë, pasi Enveri e dënoi Koçi Xoxen, “Babën” e bani hero.(Pergatiti: Aida Tuci.Kortezi Gazeta Mapo)

Engel vlerëson zgjedhjet në Shqipëri -demokratike, të lira dhe të suksesshme!

June 27, 2013 by dgreca

Shqipëria tregoi edhe një herë se është një demokraci e begatë, e gatëshme për të marrë statusin e vendit kandidat anëtarësimit në Bashkimin Europian, thotë kongresmeni nga Nju Jorku, Eliot Engel në deklaratë/

WASHINGTON D.C: Kongresmeni Eliot Engel, kryetar i grupit demokrat në Komisionin e Dhomës së Përfaqësuesve për Marrëdhëniet me Jashtë, i quajti zgjedhjet në Shqipëri të, lira demokratike dhe të suksesshme duke thënë se Shqipëria tregoi edhe një herë se është një demokraci e begatë, dhe se të gjithë shqiptarët janë krenarë për këtë. Ndërsa, uroi dy liderit kryesorë në këto zgjedhje, premtoi se ai do të mbetet një mik i mirë i shqiptarëve në Kongresin Amerikan.
Me anë të një deklarate, lëshuar sot një ditë pas shpalljes së rezultateve të zgjedhjeve parlamentare në Shqipëri, Kongresisit Eliot Engel fillimisht uroi kreun e socialistëve në Shqipëri, Edi Ramën dhe koalicionin socialist për fitoren dhe tha se pret të punojë me qeverinë e ardhshme, ashtu si ka punuar edhe në të kaluarën.

“Me zgjedhjet e saj të suksesshme, thuhet në dekleratën e kongresistin Engel, Shqipëria ka treguar edhe njëherë se është një vend me demokraci të begatë. Unë, thekson ai përgëzoj Edi Ramën dhe koalicionin socialist në fitoren e tyre që ata të ecin përpara për të punuar me qeverinë e re. Udhëheqësit politikë të Shqipërisëdhe populli, kabineti ministror i ardhshëm dhe anëtarë të opozitësnga i gjithë spektri politikduhet të dinë se Kongresi amerikan qëndron krah për krah me Shqipërinë. Ju keni dërguar një mesazh të qartë Bashkimit Evropian që ju jeni gati për të marrë statusin e vendit kandidat; dhe se marshimi juaj drejt anëtarësimit në BE vazhdon, ” thuhet në dekelratën e kongresistit demokrat nga New Yorku, Eliot Engel.
Zoti Engel gjithashtu falënderon Kryeministrin Sali Berisha për shërbimin e tij ndaj vendit. “Shqipëria, thekson ai ka bërë hapa të mëdha përpara gjatë qëndrimit të tij në këtë post, duke përfshirë edhe anëtarësimin në NATO, dhe unë i uroj atij gjithë të mirat mirë për të ardhmen,”. Eliot Engel, anëtar i Dhomës së Përfaqësuesve në Kongresin amerikan në deklaratën për mediat shprehet se “Unë do të doja tëfalënderoj Kryeministrin Sali Berisha për shërbimin e tij ndaj kombit të tij. Shqipëria, ka bërë hapa të mëdha përpara gjatë qëndrimit të tij, duke përfshirë edhe hyrjen në NATO-n, dhe unë i uroj atij ditë më mira për të ardhmen”.

Në fund miku i madh i shqiptarëve në Kongresin amerikan thekson se :”Si bashkë-kryetar i Komitetit për Çështjet Shqiptare, shqiptarëtmund të llogarisin në mbështetjen time të vazhdueshme edhe në rrugën e tyre historike; ku pak vendenë botë kanë lëvizur në mënyrë të shpejtë si Shqipërianga një vend me jodinjitete një sistem totalitar për në një vend me dinjitetin dhe premtimin se ka për të bërë Shqipërinë, vendin e një demokracie të lulëzuar, për çka të gjithë shqiptarëtkanë shumë për të qenë krenarësot, thotë në dekleratën e tij kongresisti demokrat nga New Yorku, Eliot Engel kryetar Grupit të Çështjeve Shqiptare në Kongresin Amerikan, /Beqir SINA/

A MUND TË KETË NDRYSHUAR DIÇKA NË SHQIPËRI?

June 27, 2013 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Qe edhe zgjedhjet parlamentare shumë të pritura të 23 qershorit, 2013 në Shqipëri erdhën e shkuan. Fitoi aleanca e majtë e kryesuar nga Partia Socialiste. Koalicioni i majtë ka marrë 84 mandate deputetësh, ndërsa koalicioni i djathtë ka siguruar 56 mandate në Kuvendin e ri të Shqipërisë, që fillon nga puna në Shtator.

Kryeministri i deritanishëm, Dr. Sali Berisha dhe njëherzi edhe personi që dominoi politikën shqiptare gjatë 20-vjetëve të kaluara, pranoi burrërisht humbjen, mori vet përgjegjësinë për ‘të dhe njoftoi se do të tërhiqet nga funksionet e Partisë Demokratike. Duke folur dje nga selia e partisë së tij, në një fjalim emocional, kryeministri Berisha tha se, “Qytetarët tanë votuan me shumicë projektin e kundërshtarit tonë”, dhe uroi kundërshtarin e tij politik, Zotin Edi Rama për fitoren e tij me fjalët: “Duke njohur rezultatin, i uroj atij punë të mbarë.”

Edhe fituesi i zgjedhjeve dhe kryeministri i ardhëshëm Edi Rama, në fjalimin e tij të fitores, njohu kontributet e kundërshtarit të tij politik, Kryeministrit Berisha, për të cilin tha se, “Më ka qëlluar të them deri dje edhe fjalë të papëlqyeshme për paraardhësin tim, siç edhe ai ka thënë jo pak për mua. Kjo ndodh në betejën politike, por ndodh edhe më shumë në demokracitë e pazhvilluara si e jona, ku pushteti i popullit degradon rëndom në shfaqjen e pushtetit të një njeriu. Por, sonte unë dua ta falenderoj atë për çdo gjë të mirë që historia, mbase mund ta vlerësojë nesër me një objektivitet më të madh se timin sot, dhe i uroj gjithë të mirat në jetën e tij private në vazhdim”.

Duke qenë dëshimtarë të këtyre deklaratave qytetëruese midis dy politikanëve kryesorë shqiptarë pas një fushate tepër të ashpër midis tyre, përfituan nga rasti dhe reaguan shpejtë edhe ndërkombëtarët, të cilët përgëzuan koalicionin e majtë për fitoren dhe vlerësuan punën e Kryeministrit Sali Berisha për tetë vitët e qeverisjes së tij. Komisioneri i Baskimit Europian për Zgjërimin, Z. Stefan Fyle përgëzoi koalicionin a majtë që fitoi në zgjedhjet e së dielës duke thënë se pret që qeveria e ardhëshme do të vazhdojë të zbatojë reformat e nevojshme për të çuar përpara procesin e integrimit evropian të Shqipërisë. Duke folur për arritjet e qeverisë Berisha, përfaqsuesi europian tha se, “Tetë vitet e kaluara kanë qenë një periudhë reformash të rëndësishme dhe të rritjes ekonomike. Shqipëria ka arritur përparim të dukshëm në rrugën e integrimit evropian. Liberalizimi i vizave, si dhe rekomandimi i Komisionit Evropian për statusin e kandidatit janë dëshmi për këtë, tha ai. Stefan Fyle tha gjithashtu se megjith sfidat e shumëta me të cilat përballet sot Shqipëria, “Kjo është koha që shqiptarët të shikojnë përpara me besim, të bashkuar, drejt të ardhmes së tyre evropiane”, ka thënë Fyle.

Edhe Shtetet e Bashkuara reaguan nepërmjet ambasadës së tyre në Tiranë, me të njëjtin ton, duke përgëzuar shqiptarët për pjesëmarrjen e madhe në zgjedhjet e të djelës që kaloi, dhe njëkohsisht u bëhet thirrje udhëheqësve shqiptarë, që pas formimit të qeverisë së re të riangazhohen për thellimin e reformave që nevojiten për integrimin europian të vendit. Ambasada amerikane në Tiranë, në emër të Uashingtonit zyrtar falënderon Kryeministrin në largim, Z. Sali Berisha, duke vlerësuar mbështjetjen e tij qëndrueshme për marrëdhënjet e ngushta midis Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe Shqipërisë.

Humbja në politikë nuk është kurrë e këndshme, për askënd. Por maturia dhe profesionalizmi politik, e pse jo edhe burrëria shqiptare, e treguar kësaj radhe nga dy forcat kryesore të vendit, kanë tërhequr vëmendjen e shumë vërejtësve, si diçka shumë pozitive për politikën shqiptare, diçka që nuk është venë re në zgjedhjet e më parëshme, të cilat gjithmonë kanë qenë të kontestuara nga humbësi, ose humbësit.

Deklaratat pasqyruan një atdhedashuri që, të pakën, tani për tani, duket se tejkalon interesat vehtjake e partiake. Një atdhedashuri e thjeshtë, e pa bujë, por një atdhedashuri që i sjellë Shqipërisë dhe kombit shqiptar dobi, tani dhe në të ardhmen. Në këtë moment të historisë së kombit shqiptar, këjo është edhe një dëshirë edhe e të gjithë shqiptarëve të përhapur anë e mbanë botës, përfshirë edhe diasporën e fortë dhe urë-lidhëse me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, aleatin strategjik të kombit shqiptar. Megjithëse larg Atdheut, dhe për arsye historike, pa të drejtë vote, shqiptarët kudo ia duan të mirën Shqipërisë. Duam ta shohim atë të lavdëruar, të përparuar dhe të nderuar jo vetëm në sytë e vetë shqiptarëve, por edhe para botës së qytetëruar. Gjatë shekullit të kaluar, kombi shqiptar u gjënd—kundër vullnetit të tij – në shtigje të papritura dhe shkatërruese. Por jeta dhe rrethanat e historisë ndryshojnë çdo ditë, për shqiptarët dhe për njerëzimin, e të cilat sot kërkojnë një kulturë të re politike. Një kulturë, mbi të gjitha, të atdhedashurisë për fatin e Atdheut. E këjo dashuri pikëspari qëndron dhe lulëzon, në mos në dashurinë për njëri tjetrin, atëherë në respektin për njëri tjetrin – për ndryshe mohohet mundësia e një bashkjetese mbrenda shtëpisë së përbashkët. Kundërshtarët dhe armiqtë e kombit shqiptar, historikisht, kanë pretenduar se Shqiptarët nuk mund të qeverisin vetveten. Ata gjithmonë do të thonë këtë, por të pakën, klasa politike shqiptare të mos u japë municion në mbështetje të këtij pretendimi.

Deklaratat e protagonistëve kryesorë të politikës shqiptare, pas zgjedhjeve të të djelës së kaluar, të japin shpresë për një tranzicion të qetë dhe për një të ardhme demokratike të Shqipërisë. Le të shpresojmë se deklaratat e Kryeministrit në largim, Z. Sali Berisha dhe ato të Kryeministrit të ardhëshëm Z. Edi Rama, pas numërimit të votave, të pasqyrojnë edhe mendimet dhe pikpamjet e tyre dhe të partive që ata përfaqësojnë. Për ndryshe këto deklarata politike, nga të dyja palët, do të konsiderohen si një mashtrim dhe lojë e radhës, që mund të kënaqin vetem ata që angazhohen në to, por njëkohsisht vështirëson jashtë mase shkuarjen përpara të kombit shqiptar në rrugën fatale të tij që i ka caktuar historia.

Unë flasë kështu, jo për të mbrojtur njërën ose tjetrën parti, ose njërin ose tjetrin udhëheqës politik, por flas kështu, nga Amerika e largët, nga një urgjencë që ndjejë si shqiptar, se kombi shqiptar ka nevojë për një bashkim të të gjitha forcave të tij për të kapërcyer sfidat dhe krizat, të cilat duket se ende e trazojnë dhe rëndojnë mbi kombin shqiptar, madje edhe pas 20-vjetë të rënjes së komunizmit. Të shpresojmë se të gjithë Shqiptarët, e sidomos klasa politike shqiptare, me një marrëveshje vëllazërore, gjithmonë do të “sjellin ujin në mulli të Atdheut”, për triumfe të reja të racës arbërore. Këjo është porosia e heroit kombëtar dhe prijsit të të gjithë Shqiptarëve, Gjergj Kastriotit – Skënderbe, por edhe dëshira e të gjithë Shqiptarëve kudo. Me bashkpunim, vëllazërim dhe tolerancë politike dhe njerëzore ndaj njëri tjetrin për të mirën e vendit dhe të kombit të tyre, Shqiptarët do të kenë mbështetjen jo vetëm të aleatëve të tyre perëndimorë, por edhe bekimet e të Madhit Zot për agime të reja të kombit tonë shumë të vuajtur.

Tani gjithçka varet nga mënyra se si koalicioni i majtë to të menaxhoj fitoren dhe si koalicioni i djathtë do të menaxhoj humbjen. Deklaratat e Zotërinjve Berisha dhe Rama japin shpresë se diçka mund të ketë ndryshuar në Shqipëri, në krahasim me të kaluarën. Mirëpo, kjo mbetet për tu parë në ditët, javët, muajtë dhe vitet e ardhëshme.

Shumë të faleminderit ! – Thank you very much !

June 27, 2013 by dgreca

BENSONHURST BROOKLYN NY : Për Shqipërinë, dhe shqiptarët në Kosovë, Mal të Zi, Maqedoni, Luginën e Preshevës, Çamëri, dhe kudo jetojnë në botë, lideri i demokracisë, ish Presidenti dhe tani ish-Kryeministri, Berisha, për udhëheqësit aktualë dhe ish- udhëheqësit shqiptarë dhe tërë të gjithë ata politikëbërës dhe “politikëmarrës” si – në Shqipëri e jashtë saj, fjalimi, dhe dorëheqja e kreut të Partisë Demokratike nga të gjitha postetet ka për të shënuar si një shembull nga të më pashembulltët, deri sot 100 vjet shtet, dhe ka për të qenë një moment historik. Kjo e Berishës është në thellb të demokracisë, ky është principi e një partie, e cila është etaloni i një demokracie, në Shqipërinë, e shumë vuajtur dhe për një parti dhe demokraci të till që kemi ne shqiptarët sot. Dhe, kjo është e denjë për atë që ne e ëndërruam, dhe vuajtëm për këtë demokraci, deshëm të jemi këtu ku jemi, për të bërë atë sot ashtu si thërrisnin studentë e 90′ “Ta bejmë Shqipërinë si e gjithë Europa”. Pra, sot të nderojmë atë që beri ai për ne të gjithë shqiptarët, dhe trashëgiminë që na la pas Presidenti i parë i demokrat i Shqipërisë, Kryeministri i këtij vendi, kryetari i Partisë Demokratike, Porf.dr. Sali Berisha. Megjithse, ai prap do të jetë pjesë e angazhmit dhe punës tonë, ta bëjmë Shqipërinë si e gjithë Europa. Dhe kjo do të arrihet :”Kur të gjithë ish-Presidentët, Kryeministrat, kryetar të partive dhe udhëheqësit tanë të gjallë, të bëhen së bashku, dhe kan për të thënë se :” kjo është gjithashtu një ditë e veçantë për demokracinë tonë”. Dhe, kjo ka për të ndodhur vetëm atëhere, kur edhe “ata që hynë e dalin nga partia – demokracia, sa herë u “prishen atyre pazaret” dhe e ndrrojën partinë si pllakat e gramafonit” ata që deri dje e kan quajtur liderin historik të Shqipërisë, ;”Oborrtarin, kryepushtetarin e familjes së tij, kryetari i klubit të partisë Demokratike, i korruptuari, deri edhe tek “tradhëtari” sipas tyre,” – të thonë :” sa paskemi gabuar ne i kemi këtij njeriu një borxh goxha e bukur”

Mbasi e vërteta është, se Berisha, gjatë këtyre tetë vjetëve, është anatemuar dhe sulmuar në mënyrë të pamoralshme dhe të pa denjë, të paskrupullt, nga një “grup politikanësh “kalamanjë”, të cilët mendojë unë se “kan hyrë në politik aksidentalisht”, dhe më shumë ata u yshtën nga prapa nga një grup atyre që ishin deri dje, kush ishin!, ose nga ata që ishin mbështetsit e flakët të Berishës, dhe iu kundërvunë atij.

Dhe unë e shoh të nevojshme t’u them këtyre njerëzve, jo se ata më dëgjojnë apo jam unë ai që i di gjërat apo vendos unë, se si duhet të mendojnë apo veprojnë ata, por, sepse se ” secili prej këtyre udhëheqësve, dhe politikanëve sot në Shqipëri, e cila kaloi një nga sundimet komuniste, më të egra në botë, do t’ju them, pa marrë parasysh se sa dhe se si ju mund të mendoni, pa marrë parasyshë se ju jeni gati për të marrë zyrën e presidencës, karriken e Kryeministrit, kryetarit të partisë, apo të deputetit,e politikanit, gazetarit dhe analisitit, është e pamundur pa e kuptuar natyrën e vërtet të punës, derisa ju nuk jeni bërë Presidenti i Shqipërisë, derisa ju jeni ulur vetë në atë karrike të Kryeministrit të Shqipërisë, derisa ju nuk keni hyrë në atë sallë Parlamenti.” Të kuptoni se sa e vështirë, është vetëm në Shqipëri!.

Pikërishtë, sepse ende vetëm në Shqipëri, dalluar nga në të gjithë vendet e kampit socialist në Europën juglindore, janë po të njëjtit: udhëheqës, politikan dhe deputet, janë bijt e Bllokut, dhe ish kuadrot e partisë së Punës, dhe ish pionerët e Enverit, që komandojnë dhe udhëheqin akoma Shqipërinë, ose pas kuintave ose në “ballë”. Në Shqipëri, si asnjë vend tjetër i kampit socialist, janë të njëjtat simbole të së kaluarës, që kan mbetur gjallë në mendjen e këtyre njerëzve,: është po ajo presidencë( Pallati i Brigadave), Paralamenti( Kuvendi Popullor) dhe Kryeministria ( Komiteti Qendror i Partisë së Punës së Shqipërisë), që deri 22 vjetë më parë, ata u ulën dhe qëndruan duke i bërë gjëmën këtij populli.

Në cilin vend të botës, gjen sot më shumë komunist se sa në Shqipëri, të cilët jan të grupuar në katër parti komuniste, që do të hyjnë nesër me Edi Ramën, në të njëjtën ndërtesë, ku edhe kan qenë në ish KQPPSH, në të njëjtat zyra, ku po ata ishin 23 vjetë më parë.
Mendojë, se duke parë se sa e vështirë është në Shqipëri, të jesh President, Kryeministër, apo një deputet i thjesht, një analistë dhe një gazetarë, në një vend që ende nuk heqin dorë akoma nga Enver Hoxha, por jo vetëm kaq – ata janë “trimëruar” tani me fitoren e 23 qershorit, dhe po kërkojnë t’a rikthejnë Enverin, atëhere do të kujtojmë Berishën, dhe do të përulemi me respekt të madh, se si ja doli që për 23 vjet t’u bëjë ballë, këtyre enveristëve dhe komunistëve dhe social komunistëve, që tani kan marrë pushtetin dhe do t’a udhëheqin vendin për katër vjet..

Kjo është edhe arsyeja pse Berisha fiton, sot një vlerësim më të madh për të gjithë atë shërbim të madh që i bëri Shqipërisë në këto 23 vjet, të Shqipërisë së lirë dhe demokratike. Ai ishte i vetmi që doli mbi sfidat momenteve më të vështira që kaloi ky vend, dhe ndjeu peshën e madhe të një kombi mbi shpatullat e tij. Dhe për mua, ky është vlerësimi që i përket Berishës, dhe më shumë do të shtrihet tek,ai i lideri demokrat, ish Presidentit dhe ish Kryeminsitrit, Berisha .

Gjëja e parë që kam tek ai njeri prej se kur e lashë atë vend në 1990 dhe isha në Austri, si refugjatë politik, ka qenë ajo “se Berisha, ishte vënë në krye të atyre ndryshimeve të mëdha që ndodhën atëhere, në krye të lëvizjes demokratike, një lider që ka demonstruar me karizmin e tij të jashtëzakonshëm, dhembshuri e tij dhe bujarin e zemra madhësin për popullin shqiptarë. Sepse ai e dinte se sa ky popull i shumë vuajtur për 45 vjet padrejtësisht, hoqi të “zinjët e ullirit”, aq sa ju mohua gjithçka, liria dhe demokracia.

Ne kemi për të mësuar – shumë shpejt se çfarë do të thotë:” Të ishe lider atyre lëvizjeve të para,të atyre që edhe jetën e dhanë ose e rezikuan për demokracinë , duke e rrëzuar dhe tërhequr zvarrë diktatorin. Pra të ishe qysh në atë kohë në krye të popullit liridashës dhe demokrat. Në atë kohë, që lëvronte në çdo zyrë ende Ramiz Alia, dhe Sigurimi famëkeq i Shtetit. Aty në atë presidencë( Pallati i Brigadave), Kuvendi Popullor, në zyrat e karriget e Kryeministris, që ishin ulur anëtarët e Komiteti Qendror i Partisë së Punës së Shqipërisë), ata që deri 23 vjetë më parë, i a bënë gjëmën këtij populli të mrekullueshem.

Berisha , në këto 23 vjet ; si Lider Historik, President, Kryeministër, mbi të gjitha, është për tu parë për një punë përulëse, dhe e paçmuar për demokracinë e Shqipërisë. Megjithëse, ka momente ku njerëzit e medhenjë dhe udhëheqës të till – BURRESHTETAS , bëjnë edhe ” gabime” ose edhe duhet të paguajnë gabimet e të tjerëve. Por, të mos harrojmë se ende në Shqipëri, ka njerëz, që ëndërrojnë dhe dëshirojn të kthehet ora e Shqipërisë, prapa. Ka edhe nga ata që nderojnë me grusht, kremtoin ditëlindjen dhe vdekjen e diktatorit, mbajnë edhe protretetin e tij, (sa që ai ishte gjallë në shtepit e tyre), madje edhe këtu në vendin kampion të lirisë e demokracisë. E festoin ende 29 nëntorin – jo si festë e çlirimit të vendit – por, si ideologji e kohës së komunismit.

Dhe, unë e di! se çfarë është e vërteta në lidhje me Berishën. Por, unë shpresoj se shumë nga ata lexues që do të lexojnë këto vlersimet e mija, ndoshta do të pajtohen me mua vetëm atëhere -:” Kur në krye të Shqipërisë, të futet në zyrën e tij, dhe të ulet në karrigen e Kryeministrit, Edi Rama, i biri një ish anëtarit të Komiteti Qendror i Partisë së Punës së Shqipërisë, dhe i nipi i një ish anëtari të Byrosë Politike, dhe së bashku me pasardhësit, të cilët mmas një muaji – do të zënë vendet në zyrat ku do t’i komandojë Rama dhe kan komandur baballarët e tyre, më parë.

Atëhere, besoj se edhe ju do të thoni për mua, se paskam pasur të drejtë ” se Berisha ka qenë njeriu që ne e deshëm në krye të këtij vendi dhe se ai bëri për 23 vjet më të mirën, për Shqipërinë dhe shqiptarët”. Tani, në se do ta masim Berishën vetëm me të kaluarën, kjo është e pamundur për të kaluar në gjykimin dhe vlersimin e tij si lider, mbi presidencën e tij, dhe kryemnistër, ndërsa ai është ende në demokraci . Pra, ndoshta kjo është pak e parakohshme. Por, edhe tani, ka disa gjëra që ne e dimë dhe janë të sigurta. Që Berisha, duke marrë gjithë përgjegjësitë që vërtet i takojnë, në një vendim të prerë, kam vendosur, dje para qindra atyre të rinjëve e të rejave shqiptarë, ” të jap dorëheqjen nga të gjitha funksionet e mia në forumet e Partisë Demokratike”.

Duke premtuar se ai ” Do të jet thjesht njëri prej jush, anëtar i PD-së dhe deputet i saj, të punoj me përkushtim të madh së bashku me ju dhe lidershipin e ri, për të mbrojtur dhe promovuar si opozitë, vlerat dhe parimet themelore të programit të Partisë Demokratike, për ta shndërruar atë përsëri në një program të shumicës së shqiptarëve. – Ndaj tha ai do të ju lutem të mos gaboni të merrni apo të konsideroni këtë fjalë si një fjalim lamtumire. I tillë ky nuk është. Madje nga unë, Partia Demokratike, anëtarët dhe mbështetësit e saj nuk do të dëgjojnë ndonjëherë fjalim lamtumire për faktin e thjeshtë, se ai do të ishte një fjalim të cilin unë s’do të mund ta lexoja kurrë.” tha Berisha dje.

Ne kujtojmë, udhëheqjen, imazhin dhe angazhimin e tij për arritjen e të gjithë këtyre rezultateve që shohim sot, sepse, ngaqë ai besonte tek ne dhe ne besonim tek Berisha, dhe se ky përparim që ka bërë Shqipëria sot, do të bëhej me të vërtet si e gjithë Europa, ashtu si ëndërrua dhe u sakrifikua deri me gjak në fillimet e saj, do të ishte i mundur vetëm kur ne të bëheshim të gjithë së bashku. Së fundi: Berisha lider i së djathtës, President, Kryeministër, Kryetar partie, do të mbahet mend gjatë për shërbimin që i bëri vendit tonë, për kurajon , për sakrificat, dhe, mbi të gjitha, për dashurinë ndaj vendit,: Shumë të faleminderit – Thank you very much – Zoti ju bekoftë. Dhe Zoti e bekoftë Shqipërinë dhe Kombin shqiptarë !.