s p – Page 313 – Dielli

Konkursi i parë bukurisë për fëmijë në Shqipëri: një ngjarje e veçantë e vitit 1931

June 4, 2025 by s p

Prof.as.dr. Hasan Bello/

Në historinë botërore konkursi i parë i bukurisë për fëmijë është organizuar në vitin 1921 në Atlantic City ku morën pjesë fëmijë të vegjël që përfaqësonin qytete të ndryshme të ShBA-së. Në Shqipëri një konkurs i ngjashëm u organizua në kryeqytet më 2 gusht 1931, i cili zyrtarisht u quajt “Konkursi i Bukurisë Foshnjore Shqiptare”.

Në këtë konkurs u vlerësuan fotografitë e 14 vajzave të vogla. Komisioni përbëhej nga Inspektori i Arsimit Osman Myderrizi, Skënder Luarasi dhe Aleks Lubonja. Pjesë e tij ishte edhe znj.Elena Trajan dhe prof. Andrea Thanasi, por për arsye personale, nuk ishin të pranishëm në këtë proces.

Në parim komisioni konstatoi se fotografitë e paraqitura kishin rezolucion të dobët. Megjithatë, ai i vlerësoi duke u mbështetur në tiparet dhe ekspresionet foshnjore të fizionomisë së vajzave. Komisioni përzgjodhi tre prej tyre: 1) Albin Tefiku e moshës dy vjeçare e gjysmë, e bija e doktorit të njohur Sabri Tefiku; 2) Behixhe Libohova e moshës dymbëdhjetëvjeçare, e bija e Maliq Libohovës, i Ngarkuari me Punë në Londër; 3) Eta Bimbli e moshës katër vjeç e gjysmë, e bija e Thoma Bimblit, anëtar i Bandës Mbretërore.

Në vend të parë siç shihet u zgjodh Albin Tefiku. Vendimi u dha në zyrat e gazetës “Ora”, e cila do t`u dhuronte prindërve të këtyre vajzave nga një fotografi të madhe artistike.

Ky konkurs mbetet një shembull i hershëm i përpjekjeve për të sjellë modele të reja kulturore në Shqipërinë e viteve `30, në një kohë kur vendi po hidhte hapat parë drejt modernitetit.

Albanian Book Lovers Club, Angli

June 4, 2025 by s p

Anila Kadija/

Si dikur kur takoheshin në Bibliotekën Kombëtare.

Intelektualet shqiptare në Londër vazhdojnë traditën e bukur që nga koha e studimeve.

Dikur takimet, i kujtojnë me nostalgji, i bënin me shoqërinë në Biblotekën Kombëtare të Tiranës apo të lagjes të qyteteve të tjera. Tani ato janë shpërndarë nëpër botë dhe e vetmja mundësi që kanë është të krijojnë diçka origjinale në shërbim të librit në gjuhën shqipe. Kështu lindi dëshira të vazhdonin një udhë të lënë, në vendet e Shqipërisë, prej nga vijnë.

Mesazhi i Albanian Book Lovers Club Londër:

Merr një libër në shqip, krijo një grup, lexo dhe shpërnda kulturë. Nuk ka rëndësi sa herë mblidheni, rëndësi ka të motivoheni për të lexuar gjëra me vlerë në gjuhën e nënës.

Tashmë radhiten me dhjetra organizimet letrare – kulturore të këtij klubi jo vetëm brënda kryeqytetit por edhe jashtë. Përfaqësuese të klubit kanë marrë pjesë me eksperiencën e tyre në Panaire Libri në Tiranë dhe Angli.

Në vende historike si Lake District ku janë njohur nga afër me historinë e Beatrix Potter. Shkrimtarja e parë femër e cila i dha zë të drejtës autorsi femër në Angli.

Në një pasdite pranverore, midis rafteve të pasura të Bibliotekës Ndërkombëtare “Ilaria Alpi”, u zhvillua një ngjarje që la gjurmë, më saktë la gjurmën e parë – një takim i veçantë i Albanian Book Lovers Club, klubit të librave në gjuhën shqipe, i cili kaloi kufijtë britanikë për të mbërritur në zemër të Italisë.

I themeluar më 5 qershor 2021 në Londër nga ideja e Anila Kadija nga një grup intelektualesh shqiptare të diasporës – njëkohësisht krijuese dhe autore – Albanian Book Lovers Club ka zgjeruar misionin e tij me përkushtim dhe dashuri për katër vite me radhë: të ruajë dhe kultivojë gjuhën shqipe përmes librit, jo vetëm ndër fëmijët, por edhe te të rriturit. E gjitha në mënyrë të pandërprerë, me një qëllim të qartë – të forcojë identitetin dhe të mbajë të gjallë krenarinë kulturore shqiptare përtej kufijve.

Pas Anglisë dhe Irlandës, ndalesa e radhës ishte Parma. Përveç eksplorimit historik të qytetit të lidhur me muzikën e Verdit, anëtaret e klubit patën një pritje të veçantë edhe në selinë e kompanisë avangardë të kozmetikës Davines – një shembull i kujdesit estetik të menduar si akt vetëdashurie, veçanërisht në universin femëror.

Ngjarja kulmoi me themelimin e “Albanian Book Lovers Club Italia” më 28 maj 2025, në një bashkëpunim të ngushtë me shoqatën shqiptare “Scanderbeg Parma” dhe bibliotekën “Ilaria Alpi”. Iniciativa lindi nga vetë nevoja e grave shqiptare që jetojnë në Itali për të pasur një hapësirë të dedikuar ku gjuha e zemrës mund të jetohet përmes leximit, reflektimit dhe dialogut. E hapur dhe falas për publikun, veprimtaria kishte për qëllim të krijonte ura mes lexuesve shumëgjuhësh dhe komunitetit lokal – një moment shkëmbimi kulturor, por edhe afrimi. Pjesë e organizimit ishin emra të njohur të klubit nga tre shtete: Klodiana Gjona, Valbona Voca dhe Mira Hanku nga Londra; Liliana Picari nga Dublini; dhe Sonila Otobashi me Anila Berberin nga Parma. Ato drejtuan me pasion diskutimet, duke sjellë librin në epiqendër të një bashkëbisedimi që tejkaloi kufijtë gjuhësorë.

Takimi u pasurua me praninë e lexueseve italiane nga klubi lokal Aperilibri, i udhëhequr nga ideatorja Elena Pescatore, Sidorela Alushaj, Cristina Di Ceglie etj – një dëshmi se letërsia dhe gjuha mund të bëhen ura që lidhin komunitete të ndryshme në një qytet të përbashkët leximi. Gjithashtu diskutuan mbi librin të ftuarat mikesha italiane Gabriella Biacchi. Po ashtu Elona Jolla, Marinela Vilza dhe Matlda Gjona.

Fryma e Albanian Book Lovers Club ka ndezur tashmë interes edhe tek komunitete të tjera gjuhësore – si ai portugalishtfolës në Parma, i cili do të mbajë takimin e tij të parë më 23 qershor, po në ambientet e së njëjtës bibliotekë.

Në një botë që ecën me shpejtësi drejt uniformitetit, kjo nismë që lindi në Londër dhe gjeti jehonë në Itali është një kujtesë e fuqishme: të lexosh në gjuhën tënde nuk është thjesht një akt nostalgjie, por një mënyrë për të ruajtur shpirtin, ritmin dhe kumbimin e saj në jetë.

Eqrem Bej Vlora, dijetari, diplomati dhe atdhetari i kombit shqiptar

June 4, 2025 by s p

Gjon F. Ivezaj/

Eqrem Bej Vlora lindi më 1 dhjetor 1885 në qytetin historik të Vlorës, në një prej familjeve më të shquara aristokrate dhe atdhetare të Shqipërisë – familja Vlora. Kjo familje, që gjurmon rrënjët e saj deri në shekujt e hershëm të periudhës osmane, kishte qenë gjithmonë pjesë e elitës politike, ushtarake dhe kulturore të Perandorisë, me ndikim të thellë në zhvillimet historike të trojeve shqiptare.

Babai i Eqremit ishte Syrja Bej Vlora, një burrë me kulturë dhe ndikim të gjerë, ndërsa nëna e tij ishte Hasbije Hanëmi, nga një familje e njohur e Prizrenit. Kjo trashëgimi e gërshetuar midis jugut dhe veriut të trojeve shqiptare i dha Eqremit një botëkuptim të gjerë mbi përkatësinë kombëtare shqiptare në një kohë kur ideja e kombit shqiptar ende nuk kishte marrë formë të plotë politike. Eqrem Bej Vlora u rrit në një ambient ku përziheshin kultura osmane, evropiane dhe shqiptare. Fillimisht, ai ndoqi mësimet në gjuhën osmane dhe arabe në Vlorë, ku përvetësoi thellësisht kulturën lindore dhe islame. Më pas, familja e tij e dërgoi në shkollë në Stamboll, ku vijoi mësimet në shkollat më elitare të kohës. Aty u dallua për inteligjencën dhe disiplinën e lartë intelektuale.

Më vonë, ai u dërgua për studime në Perëndim, fillimisht në Theresianum të Vjenës, një prej kolegjeve më aristokrate të Perandorisë Austro-Hungareze, ku studioi shkencat humane, juridike dhe politike. Më pas kreu studimet e larta në Universitetin e Gracit dhe më vonë në atë të Vjenës, ku u përqendrua në drejtimet e administratës, diplomacisë dhe historisë.

Kjo përgatitje shumëdimensionale e pajisi Eqremin me një kulturë të gjerë evropiane, me njohuri të thella mbi gjuhët e huaja (ai zotëronte turqishten, arabishten, gjermanishten, frëngjishten, italishten, anglishten dhe greqishten), si dhe me një sens të hollë diplomatik që do ta shoqëronte gjatë gjithë jetës. Me rënien e Perandorisë Osmane dhe shpërbërjen e strukturave të saj, Eqrem Bej Vlora iu përkushtua çështjes kombëtare shqiptare. Ai mori pjesë në ngjarjet më vendimtare të fillimit të shekullit XX.

Në vitin 1912, kur Ismail Qemali shpalli Pavarësinë e Shqipërisë në Vlorë, Eqrem Bej Vlora ndodhej në qytet dhe ofroi ndihmën e tij në formimin e administratës së parë shqiptare. Ai u emërua ministër i Punëve të Jashtme dhe më vonë përfaqësues diplomatik i Shqipërisë në Austri dhe Itali. Gjatë kësaj kohe, ai mbrojti me dinjitet interesat shqiptare në arenën ndërkombëtare, sidomos në Konferencën e Londrës dhe në bisedimet diplomatike për njohjen e pavarësisë së Shqipërisë.

Në vitin 1920 mori pjesë në Kongresin e Lushnjës dhe mbështeti qeverinë e re shqiptare. Edhe pse në vitet e mëvonshme u largua nga politika aktive, ai nuk reshti së kontribuari me mendimin dhe penën e tij për çështjen kombëtare. Eqrem Bej Vlora është një ndër figurat më të ndritura të kulturës shqiptare. Ai ishte një dijetar i formuar në mënyrë të rrallë, një shkrimtar i shkëlqyer dhe një studiues i përkushtuar i historisë, etnografisë dhe gjuhësisë shqiptare. Vepra e tij më e njohur, “Kujtime” (titulli origjinal: Erinnerungen aus meinem Leben), është një pasuri e paçmuar historike dhe kulturore për kombin shqiptar. Në këtë libër, ai rrëfen me mjeshtëri ngjarjet historike të jetuara, figurat e njohura shqiptare dhe evropiane që ka takuar, dhe zhvillimet e periudhës më të ndërlikuar të historisë sonë moderne.

Ai gjithashtu botoi studime për kulturën shqiptare, raportime për udhëtimet e tij dhe analiza të thella për marrëdhëniet ndërkombëtare. Si një bashkëpunëtor i disa akademive dhe institucioneve shkencore evropiane, ai promovoi çështjen shqiptare në qarqet kulturore dhe inteelektuale të kontinentit. Eqrem Bej Vlora nuk ishte vetëm një diplomat dhe dijetar, por edhe një patriot i përkushtuar. Ai ishte zëri i arsyes dhe i mendimit të ndritur në një kohë të trazuar për kombin shqiptar. Ai e përjetonte me dhimbje ndarjen e trojeve shqiptare dhe luftoi me të gjitha format për mbrojtjen e të drejtave kombëtare.

Ndihmesa e tij për çështjen e Kosovës, për mbrojtjen e Shkodrës nga pretendimet malazeze dhe për afirmimin e identitetit shqiptar në Evropë, përbën një trashëgimi të rrallë. Ai kurrë nuk u përfshi në ndasi politike që e dëmtonin unitetin kombëtar, por gjithmonë mbajti qëndrim të pavarur dhe të ndershëm.

Eqrem Bej Vlora ndërroi jetë më 30 mars 1964 në Tiranë, në një periudhë kur regjimi komunist shqiptar kishte filluar një fushatë sistematike kundër figurave të elitës kombëtare. Ai u la mënjanë, u përçmua dhe u censurua për dekada, por vepra e tij mbijetoi dhe u rivlerësua pas rënies së diktaturës.

Sot, Eqrem Bej Vlora njihet si një prej figurave më të shquara të Rilindjes shqiptare të vonshme, një ndër intelektualët më të mëdhenj të kombit, dhe një simbol i kulturës, dijes dhe dashurisë për atdheun.

Çmimi Azem Shkreli – “Tradita dhe vlerat artistike”

June 4, 2025 by s p

Nga Alma Papamihali/

Një manifestim letrar, që nuk ngjason me asnjë tjetër. Sepse kur arti vjen në shumë forma, kur bashkohen pena, zëra, ngjyra dhe shpirti, atëherë çdo moment merr dritë tjetër, merr frymë ndryshe. E tillë ishte mbrëmja e së dielës, më 1 qershor 2025, një ditë e shenjtë për artin dhe kulturën shqiptare, kushtuar një figure të pavdekshme të letrave tona: Azem Shkreli.

Salla ku u mbajt ky tubim frymëzues nuk ishte thjesht një hapësirë fizike, por një tempull i gjallë i artit, i mbështjellë nga veprat e piktures së talentuar Mirjeta Gashi, ku çdo ngjyrë rrëfente histori, çdo penel thërriste art.

Lidhja e Shkrimtarëve, Krijuesve dhe Artistëve, me z. Dibran Demaku dhe z. Pal Sokoli në krye, dy shkrimtare te njohur, kishin bërë një punë të mrekullueshme.

Nuk ishte vetëm një ngjarje , por ishte një mozaik kulturor ku promovimi i antologjisë poetike të përkthyer denjesisht nga prof. Driton Gashi, ( pjese e se ciles isha dhe une me nje poezi, dhe e falenderoj shume) tingujt e këngëve të tij të ndjera, dhe prania e fjalës së shkruar u bënë një trup i vetëm.

Zëri i tij nuk ishte thjesht muzikë,por drithërimë e shpirtit që mbushi sallën me emocione.

Prania e familjes së nderuar të Azem Shkrelit, djali i tij Valoni, se bashku me familjen, si dhe përfaqësuesit e lartë të Konsullatës së Kosovës, z. Behar Isma, ishin një dëshmi e qartë e respektit dhe mirënjohjes për këtë organizim. Një dëshirë për të qenë aty ku arti ka peshë, por edhe një përgjegjësi për ta mbështetur me dinjitet.

E veçanta e kësaj mbrëmjeje ishte edhe përfshirja e Shkollës Shqipe të Dyseldorfit. Sa krenari, sa bukuri në ato recitime dhe valle, që sollën para nesh punën e palodhur të mësuesve dhe përkushtimin e nxënësve! Aty ku mësohet fjala shqipe me dashuri, lind edhe ndjenja më e thellë e identitetit. Për të gjithë të pranishmit, ishte një nder dhe privilegj të dëgjonin fjalët e urta dhe plot dritë të dy profesorëve të ardhur enkas nga Prishtina, z. Riza Krasniqi dhe z. Anton Nik Berisha, të cilët sollën me vete thellësinë e mendimit akademik dhe peshën e përvojës letrare. Ata ishin zërat e urtësisë, që i dhanë këtij tubimi një dimension tjetër, atë të reflektimit të thellë dhe të pasurisë shpirtërore.

Ndër miqtë e nderit, spikati edhe simboli i Lidhjes së Artistëve në Gjermani, shkrimtari z. Martin Çuni, i cili është rrënja dhe simboli i kësaj Lidhjeje, një figurë që përfaqëson vazhdimësinë, përkushtimin dhe shpirtin krijues të kësaj bashkësie. Prania e tij i dha ngjyra të tjera këtij manifestimi, duke e bërë edhe më të plotë dhe më të frymëzueshëm.

“Ora letrare” ndezi një tjetër zjarr: një poezi, një fjalë, një ndjesi, dhe menjëherë pas saj, shumë zëra që dëshironin të ndanin shpirtin e tyre përmes vargjeve. Dashamirës të fjalës së shkruar u bashkuan në konkurs, duke e kthyer këtë orë në një festi të krijimit të çiltër.

Sepse për të qenë pretendent i çmimit Azem Shkreli, nuk mjafton vetëm të krijosh, por duhet të mbartësh në vete vlera të gjithanshme, artistike dhe njerëzore. Dhe mes shumë krijuesve, poetëve e shkrimtarëve të pranishëm, ishte dhe shkrimtari z. Brahim Avdyli ai që dhe u shpërblye me titullin e madh, me meritë dhe shume vertetesi nga Juria e perbere nga z. Dibran Demaku ( kryetari i saj) z. Valon Shkreli dhe une.

Ndersa çmimin ne proze e meritoi, nder shume te tjere…shkrimtari Anton Gjuravçaj nga Mali i Zi.

Një yll tjetër që ndriçoi këtë mbrëmje ishte znj. Pranvera Gjoni, e cila solli një moderim plot finesë dhe ndjeshmëri, një prezantim që i dha dritë e shpirt çdo momenti, si një qershi mbi tortë, që shijon ëmbël deri në fund.

Dhe çfarë do të ishte kjo mbrëmje pa syrin e palodhur të mjeshtrit të kamerës, z. Ahmet Konjusha, që nuk mungon aty ku arti thërret…Ai është dëshmitar i pavdekshëm i shumë ngjarjeve si kjo, një ruajtës i kujtesës artistike. Kaq shumë të rinj e të reja të talentuar, kaq shumë libra, mendime, përjetime… gjithçka i shërbeu një qëllimi të vetëm: të dëshmojmë se Azem Shkreli jeton! Në vargjet tona, në fjalët tona, në vlerat që mbrojmë dhe përçojmë. Dhe unë… nuk mund të isha më e lumtur pas këtij përjetimi. Sepse, përveç gjithë kësaj pasurie shpirtërore, solla me vete dy çmime që mbushin zemrën time me mirënjohje: çmimin e mirënjohjes nga Lidhja dhe çmimin për poezinë e interpretuar në orën letrare, kushtuar vetë kolosit Azem Shkreli.

Faleminderit nga zemra!�

Arti jeton, dhe sa herë që e ndajmë me njëri-tjetrin, ai merr frymë më thellë… dhe na bën më njerëzorë.

“REÇAK: HISTORIA E NJË KRIMI LUFTE” SI DËSHMI E GJENOCIDIT SERB MBI SHQIPTARËT

June 4, 2025 by s p

Sokol Paja/

Masakra e “Reçakut” është një ndër krimet më monstruoze jo vetëm të Serbisë në Kosovë por një ndër gjenocidët më të tmerrshme që ka njohur shekulli ynë. Fatkeqësisht edhe pas 26 vitesh, përsëri Serbia gjenocidale ka orekse për Kosovën. Trazirat në Veri, krimi i organizuar dhe orkestrime nga Beogradi vazhdojnë të jenë një kërcënim serioz për sigurinë publike dhe të ardhmen e Kosovës. Si dëshmi e krimeve serbe ndaj shqiptarëve dhe një borxh ndaj të vertetës historike, Ambasadori William G. Walker botoi librin “Reçak: Historia e një krimi lufte” një libër që i kushtohet një një masakre ndaj shqiptarëve të pafajshëm por mbi të gjitha një zë i vërtetë nën propaganda mashtruese e manipulative serbe.

Si krim kundër njerëzimit, “Reçaku” sot vlen për ti treguar botës perëndimore sesa e padrejtë sesa e pamoralshme është mbajtja në Hagë e luftëtarëve e çlirimtarëve të UÇK-së në një kohë që kriminelët serbë shetisin të lirë. Libri është një testament shpirtëror, diplomatik, politik e mbi të gjitha historik. Shef i Misionit Verifikues në Kosovë në kuadër të OSBE-së ambasadori Walker, ku më 15 janar 1999 forcat serbe masakruan 45 civilë shqiptarë, ndërgjegjësoi botën jo vetëm për masakrën e tmerrshme po i dha një tjetër këndshikim krimit e gjenocidit që po ndodhte në Kosovë. Libri autobiografik “Reçak: historia e një krimi lufte është i ndarë në dy pjesë dhe secila ka meritë e kontribut të veçantë për të vërtetën që përshkruan por dhe zbardhjen e një periudhe të vështirë për shqiptarët e Kosovës sidomos. Pjesa e parë e librit përshkruan autobiografinë e autorit nga fëmijëria deri te karriera e tij 40-vjeçare në Shërbimin e Jashtëm, përfshirë misionet në Japoni, Amerikën Latine dhe Ballkan, ndërsa pjesa e dytë e librit fokusohet në përvojat e tij në Ballkan, sidomos në misionet e Kombeve të Bashkuara dhe OSBE-së në Kosovë nga merr pikënisje titulli dhe ngjarja bosht e librit ndër më të rëndësishmit për të dokumentuar krimet e Serbisë në Kosovë.

Ambasador Walker ka lënë një testament të jashtëzakonshëm dhe frymëzues për çdo diplomat dhe historian. Federata Vatra si lider 113 vjeçar i aktiviteteve patriotike e atdhetare në mërgatën e Amerikës, e nderoi Ambasadorin Walker me “Medaljen e Artë të Lirisë” në një ceremoni të jashtëzakonshme nderimi, mirënjohjeje, vlerësimi e respekti në Selinë Qëndore të Vatrës. Çdo shqiptar i Amerikës e mbarë botës është krenar me veprën dhe shërbimin e shquar që Ambasadori William G. Walker i ka dhënë kombit tonë e sidomos Kosovës me “Reçakun”. Promovimi në disa shtete të Amerikës i këtij libri jo vetëm që ekspozon të vertetën shqiptare e krimet serbe mbi shqiptarë, por sensibilizon botën mbi veprimtarinë gjenocidale të Serbisë dhe jep një kontribut të madh për të vërtetën shqiptare në gjyqin e historisë.

Tragjedia njerëzore e masakrave të forcave serbe ndaj popullatës civile në Kosovë nuk është trajtuar kurrë si duhet e sa duhet nga diplomatët e huaj që kanë shërbyer në Kosovë apo Ballkan, dhe Ambasadori William G. Walker me ndershmëri dhe guxim, përmes librit bën një ftesë publike për reflektim mbi të gjitha. “Reçaku” i ambasadorit Walker është një fakt dhe dokument shkencor mbi të cilin Gjykata Speciale duhet ta shqyrtojë për të gjykuar drejtë luftën e UÇK. Nëse ka luftë të pastër, të drejtë, të ndreshme dhe të domosdoshme në 1 shekull histori, ka qenë lufta e Ushtrisë Çlirimtrae të Kosovës.

Baltosja e UÇK është baltë ndaj kombit shqiptar. UÇK është nderi dhe dinjiteti i kombit tonë. Federata Pan-Shqiptare e Amerikës Vatra me një deklaratë publike qëndroi në krah të liderëve të UÇK-së dhe shprehu besimin e palëkundur në pastërtinë e luftës çlirimtare dhe kërkon që procesi gjyqësor në Hagë të jetë i drejtë e i paanshëm. Gazeta Dielli ka raportuar me detaje qëndrimet e luftëtarëve ndaj procesit të padrejtë që po zhvillohet në Hagë pasi aty duhet të kishte gjeneralë serbë që kanë udhëruar krime e vrasje e jo shqiptarë që kanë mbajtur atdheun, familjen, nderin e kombin. Duhet një ndërgjegjësim ndërkombëtar mbi nevojën për ndershmërinë dhe pastërtinë e gjykimit.

UÇK, Kosova dhe kombi shqiptar duhet të pastrohet nga balta e sponsorizuar në Beograd. Kosova e ka jetike aleancën strategjike dhe formimin e një qeverie të dalë pas zgjedhjeve të përgjithshme, pro amerikane dhe pro perëndimore. Investimi te Shtetet e Bashkuara të Amerikës është investim i përjetshëm në dobi të shtetit dhe kombit shqiptar. Nuk duhet humbur ansjë ditë, nuk kemi luks të eksperimentojmë si shtet e si komb, por duhet bashkëpunim i ngushtë me aleatin tonë të përjetshtëm Amerikën dhe reforma demokratike që zhvillojnë shtetin, forcojnë demokracinë e institucionet, rrisin mirëqënien e qytetarëve dhe mbi të gjitha e bëjnë një shtet përparimtar e perëndimor, të fortë e dinjitoz. Kriza që ka mbërthyer Parlamentin e Kosovës ku kanë kaluar mbi 25 tentaviva për të zgjedhur drejtuesit e Kuvendit, janë përveç se shfaqje tejet e shëmtuar, po sjell pasoja diplomatike, institucionale dhe dëmton imazhin e shtetit ndërkombëtarisht. Parlamentarët e Kosovës duhet të ngrihen mbi interesa personale por të fokusohen te përparimi i kombit dhe fuqia e integriteti i institucioneve kushtetuese. Kosova nuk ka kohë për të humbur…