Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Histori koalicionesh me impakte pozitive

by

Nga ARTUR AJAZI/
Sulmet politike mbi koalicionin PS –LSI, dhe qeverisjen e tyre, a duken ato si reagime nervoze në situatën e krijuar, apo si argumente politike ? Historia e koalcioneve në demokracinë shqiptare është e njohur për dukuri të tilla që nuk përbën asnjë lloj precedent në pluralizëm . Duke parë retrospektivën politike, konstatojmë se qysh në vitin 1992, kur PD mori pushtetin në mënyrë plebishitare, në qeverinë e tij Berisha ftoi socialdemokratët e Gjinushit të cilët iu përgjigjën pozitivisht. Por edhe në vitin 1997 kur Nano dhe koalicioni i tij fituan bindshëm zgjedhjet , në qeverinë e tij nuk mungonin edhe themeluesit e PD si Zogaj, Imami, Ceka etj. Akrobacirat e tilla, të provuara nga dy kampet e politikës realisht kanë dhënë rezultate pozitive, dhe kanë dëshmuar funksionim normal bashkëqeverisës, duke krijuar një mirëkuptim madje perfekt. Muajt e fundit nervoziteti që po shfaqet tek lidershipi i PS ndoshta nuk ka asnjë kontekst të justifikuar nga historia e koalicioneve të politikës. Ai mbetet në kufijtë e një përpjekje për të prodhuar alibi që duan të justifikojnë humbjen e PD dhe aleatëve. Por nga ana tjetër duket se realisht po përgatitet ruajtja e pozicionit të Ramës në krye të PS , pavarësisht se statuti, ( kushtetuta e socialistëve) qartazi e përcakton largimin e kryetarit dhe shpalljen e emrave të garuesve të rinj. Kjo është iniciativë e vetë Edi Ramës në Kongresin që e zgjodhi në mënyrë jo trasparente. Për të krijuar një iluzion të rremë ër fitoren e 23 qershorit, dhe për të krijuar alibitë që duhet të mbajnë Ramën kryetar partie, shpesh sulmohet politikisht koalicioni kundërshtar por edhe aleatët, të cilët janë jo vetëm një normalitet politik, por edhe një domosdoshmëri për stabilitetin e vendit. Koalicionet janë hapat e mundshëm institucionalë dhe parimorë që bëhen në demokraci, alibitë e tjera janë vetëm pazare dhe ndotnin më shumë politikën në Shqipëri. Alibitë gjithmonë kanë rezultuar jo vetëm jofunksionale, por kanë patur një faturë të madhe në proceset integruese Shqipërisë . E ndërsa para 23 qershorit në PS nuk mund të flitej për koalicion me LSI, kjo e fundit kishte opsione të tjera, racionale dhe efektive. Ndaj ajo me shumë vishtirësi dhe pas një vendimarrje të vështirë zgjodhi rrugën konstruktive, atë të bashkëpunimit me PS nuk përbën herezi dhe as argument për të bërë moral. Sulmet e shpeshta ndaj LSI shpesh të pa bazuara, janë pjesë e dëshprimit për mosarritjen e objektivit. Gjithmonë kanë synuar për ta nxjerrë jashtë loje si formacion politik, dhe kjo është vërtetuar edhe në dy zgjedhjet parlamentare të viteve 2005 dhe 2009 . Rezistenca e LSI-së në këto zgjedhje ishte befasuese, pasi ishte nën një presion shumë të madh, por edhe e ndëshkuar nga penalitete me kodin zgjedhor. Ato vijuan më pas me pabarazinë e fushatës. Mbijetesa politike e LSI ,për të fituar jo vetëm zgjedhjet, por edhe për të nxjerrë nga politika figurat e vjetra e ktheu atë në “kyçin” e zgjidhjes në 23 qershor. Duke i thirrur kujtesës, konstatojmë se LSI mbetet një standart që duhet vlerësuar, dhe që ka sfiduar fanatikët dhe esktremistët . Zgjidhja dhe zgjedhja e LSI mbetet impak pozitiv, dhe kontribut i standartit të bashkëjetesës politike edhe mes kundërshtarëve tradicionalë politikë. Si forcë politike ajo dha shembullin e sfidës, sipas të cilës pas garës zgjedhore, mund të bashkëpunohet e bashkëqeveriset edhe me kundërshtarin politik. Votuesit shqiptarë kanë arsye të ndjehen europianë për koalicionet e reja së pari sepse Shqipëria është tashmë në konturet demokratike të bashkëpunimit me aktorët politikë dhe e dyta , se përfundimisht ka marrë fund politika që synonte krijimin e kultit të individit që përfaqëson një njeriun me impakt të rrezikshëm në administrimin e pushtetit. Me iniciativën e saj LSI ka rrëzuar një psikologji që padrejtësisht ishte në polikën shqiptare, dhe kishte ngushtuar rrezikshëm polarizimin negativ që akoma vazhdon të jetë prezent. Mendoj se ky koalicion me LSI ka patur jo vetëm një impakt pozitiv në kulturën demokratike dhe në stabilitetin e vendit, por ka patur ndikimet e veta edhe në integrimin e Shqipërisë në strukturat europiane, duke nisur me marrjen e statusit kandidat për në BE, por edhe me vazhdimin e pandalshëm të reformave të cilat do ta shpajtojnë futjen e vendit në familjen e madhe europiane.
Karikature nga Bujar Kapexhiu:Interes Paraelktoral

Bëre be për Ramën, Mark

by

Nga Ilir Levonja/
Lëre kanunin dhe zakonet Mark. Se boll ia nxiu faqjen Enveri për 45 vjet. Aq sa nuk ka mbetur shqiptar që, në perceptimin e tij ta ketë atë si një melodi vaji. Aq sa bukurinë e emrit malësor, ta indetifikojmë me malok. Me emrin çeçen. Aq sa sapo një burrë nga ato anë flet, pjesa më e madhe e njerëzve thonë, hiqja fillin se po flet maloku. Aq sa vendi kërthizë i shqiptarisë, logu i bjeshkëve, livadhet e zanave, pejzazhet epike, të zhvendosen nga mendja jonë, gjithnjë e më shumë drejt një periferie të largët. Duke e lënë me dashje Kosovën si kufi i huaj. Kjo malokëri, kjo tokë kërthizë sikur e shtyn vetveten. Sikur është ajo fundi I shqiptarisë. Jo lugina e Preshëvës, jo Mitrovica, jo Leskovaci. Kështu është në mendjen tone ajo anë. E Largët, veriu i errët, vendi i malokëve. Jo kërthiza, jo kopshti i eposit tone. 
Fjala jote sot në kuvend më kujtoi ligjëratën shfajësuese të Kadri Azbiut. I gjori burrë, edhe pse po vdiste. Edhe pse e po jepte llogari përpara një regjisori, në krah të të cilit kishte qënë asistent. Prapë ngulte këmbë në ndershmërinë e vet, jo në demaskimin e skenarëve shfarosës. Të luftës për pushtet. Jo luftës së klasave, Atë, ata e kishin fituar me kohë. Kadriu nuk ishte pishman. Në një fare mënyre, me ndershmërinë e tij, devotshmërinë e tij, ndaj kësaj fushate shfarosëse, ai po e tregonte ashiqare. Ishte gati të nxirrte valixhen me dekorata nga poshtë krevatit. 
Të varej me to në gjoks. Si e si të binte regjisorin. Se i kishte luajtur me ndjenjë rolet që i kishte ngarkuar ai.
Edhe puna jote sot. 
Në ato ujra lundorve. Ndërsa i madhi sqaroi Shkodrën për spastrimet politike. Ti sqarove të mëdhejtë se u shërbeve me devotshmëri. Ti Kadriu i vogël. 
Para disa ditëve intelektualë të krahut të majtë hodhën justifikimet e nënvleftësimit të shkresave. Zakone të gjoja administrates shqiptare. Rutinës së zyrave. Shkresa të shumta, që vijnë e që ikin. Kështu edhe puna e fletkërkesës së drejtësisë belge. U harrua nga një nënpunës. Nuk ishte e ndonjë rëndësie të veçantë. E çfarë. Atje në token qyqeve të mërguara, u vra një shqiptar. Punë kurvash etj. Mëndje shqiptare. Që blihen edhe me dy qofte dhe një dopio raki. 
Po ti nuk e di se, bota matanë ku ne po aspirojnë të futemi, mbi gjithçka ruan kthjelltësinë e memorjes. Nuk mund ta arshivojë një dokument, një vrasje qoftë edhe nga shqiptarët. Deri sa bëhet pis toka e tyre. Pasi kanë edhe ata kanun. Por ndryshe nga ne, nuk vrapojnë ta bëjnë pis. Asesi. Përkundrazi e ruajnë me fanatizëm. Me përvojë të shkëlqyer të një nënpunësi shembullor. Jo të një bashkëfajtori në krim. 
Mjerë ai Kuvend, mjerë ai popull.

Gjakova kurrë nuk ka qenë qendër e pelegrinazhit serb!

by

Shkruan: Fahri XHARRA/
Zotit Jabllanoviq!/
Kur i quajte nënat gjakovare bisha , kjo nuk i takonte një politikani të Kosovës.T`a pamë për të madhe dhe u revoltuam. Unë personalisht të jam mirënjohës që je i vetmi nga elita e politikajve serbë të Kosovës i cili botërisht ke kërkuar falje për fjalën e thënë si dhe për krimet serbe në Gjakovë. Diçka u përzien çeshtjet dhe rezultoi ndryshe .
Të njejtin ofendim shumë të rëndë e pat thënë edhe kolegu i yt Vulin një vit më heret”. “Ndoshta kanë qenë shqiptarë, nuk e di, por njerëz ju siguroj se nuk kanë qenë” ( Vulini). ., Atij i shkrova një letër “Zoti Vulin! Kemi menduar se sado pak lufta e fundit iu ka mbushur mend : iu ka mbushur mend në kuptimin e marrëzisë serbe në lakminë e juaj të pa shterruar për të pasur edhe atë që nuk iu takon . Por ju harroni shpejtë ; me qëllim e harroni çdo gjë dhe bëhëni sikur nuk e keni ditur. , Po iu rikujtoj disa gjëra të ”imta ” për ju, por që nuk harrohen kurrë : ”Një nga qytetet që ka pësuar më së shumti nga ushtria serbo-malazeze, përmendet Gjakova. Nju Jork Tajmsi shkruante se në të dy anët e rrugeve vareshin te varurit, dhe rruga për në Gjakove quhej ” aleja e varjeve”(http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf) Nëpër territirin e Gjakovës vepronin formacionet ushtarake-policore me emrin Zhandarmeria Mbreterore, e njohur si “krilashi” që kryenin terrorin e porositur. Në Gjakovë behej ndërrimi i fesë me forcë nga ajo katolike ne atë ortodokse. Neue Preese i Vjenes( 20.o3.1913 ) shkruante se me 7 Mars popi ortodoks me ndihmën e ushtrisë me dhunë i krishtëroi në ortodoks 300 gajkovar katolik, kurse franceskani Pater Pulus, i cili kishte refuzuar që të hjekë dorë nga feja e tij, ishte mbytyr me bajonetë. ”
“Ndoshta kanë qenë shqiptarë, nuk e di, por njerëz ju siguroj se nuk kanë qenë” keni thënë Zoti Vulin .. Ne i dimë mirë që ende jetoni në frymën e juaj gjëja se fetare :“Po e dëgjova vetëm edhe një fjalë shqip aty, do të vriten të gjithë….” : Ne e dimë shumë mirë se çka predikojnë priftërinjt e juaj dhe se sa afër me zotin janë ata.. ”
Aleksandar Vulin, lexojeni pak librin e Human Right Watch ”Nën pushtetin e urdhrave”, kapitulli i Gjakovës, aty një dëshmitar që kishte dalë nga shtëpia dhe po shikonte çfarë po ndodh, përshkruan se pikërisht me fillimin e bombardimeve në ditët kur po mblidheshin meshkujt nëpër qytet, ushtria po i sillte me kamionë në një fushë në dalje të Gjakovës në fshatin Lugbunar dhe po i ekzekutonte meshkujt në grupe… Këtë storie mund ta hulumtosh shumë lehtë, sepse dëshmia lidhet me ditët kur kishte një numër të madh të meshkujve shqiptarë të Gjakovës që po merreshin peng nëpër shtëpi dhe rrugë, sipas dëshmive, trupat e tyre përfunduan në varreza masive në Serbi nëse e ndjekim vijën e gjakut dhe rivarrimet e viktimave në Gjakovë, por ju mos e bëni këtë hulumtim fare sepse ju e keni simbolikën tuaj që e keni zbuluar në të gjitha luftërat në ish Jugosllavi se të ” të gjithë kanë vrarë’! “
Zoti Jabllanoviq , juve që ishit të pa informuar për krimet serbe në Gjakovë , po iu shtoj edhe disa infromata më shumë të cilat ndoshta nuk i dini :” (Pokrštavanje albanaca krstom i mačem) “Vesnik Srpske Crkve”, Mars-Prill 1913, në artikullin “Në folenë e vet” shkruan për kryqëzimin e shqiptarëve në Gjakovë: “Sot Gjakova e përjetoi një ngjarje të rrallë jo të zakonshme … i pamë që katunde të tëra të albanizuara dhe të shndërruara në katolikë erdhën në Gjakovë që të kalojnë në fenë ortodokse. Para kapitanisë malazeze populli ishte mbledhur. Ishin mbi 600 vetë. G. Plamenac pyeste (me demagogjinë sllave, fxh): A jeni duke e ndërruar fenë me vetë-dëshirë? A mos iu dha kush zor? A mos po i frikoheni kujt? Dhe, pastaj Andrija Mihajloviq përgjigjet: Askush nuk na urdhëruar. Po shkojmë vetë në folenë tonë, sepse duam që edhe me fe të jemi me vëllezërit tanë çlirimtarë”.
“Rrezikun më të madh për Kishën Ortodokse Serbe, e kjo do të thotë edhe për popullin serb, e paraqet Kisha Katolike në kufijtë tanë të rinj. Ndarja e Shqipërisë (fxh), ky do të jetë një demon, i cili nuk do të na lërë të qetë dhe i cili në vazhdimësi do të jetë barrë edhe për shtetin edhe për popullin. Katolicizmi në këto anë është zgjeruar relativisht dhe, ç‘është më e keqja, është përhapur dhe ka lëshuar rrënjë… Të rralla janë vendbanimet në krahinat e reja ku katolicizmi nuk e ka kapur ndonjë shpirt serb (!) dhe nuk ka fituar ithtarë. ”Priftëria katolike shqiptare dhe besimtarët e tyre janë fajtorë, sipas popit Bojoviq, për të gjitha mossukseset serbe“(“Vesnik Srpske Crkve”).
Hocu topove iznad Djakovice!…. Duke e “vendosur rendin e ri” në Gjakovë forcat serbo-malazeze bënin tmerr. Gazeta “ Politika” e datës 6 Prill 1913 me titullin: “Nëpër Gjakovë” dhe nëntitullin ”Çerdhja e shkatërruar e banditëve kryengritës” shkruan: ”Duke i shikuar nga jashtë Gjakova duket si një grumbull i shatorrëve të djegur …. Gjakova me shekuj ishte e paarritshme për tërë botën tjetër. Çerdhja e egërsisë arnaute i ka pranuar në rrethin e saj vetëm ata që ishin në lidhje familjare me banorët kryengritës dhe banditët arnaut të Gjakovës. Të gjitha përpjekjet turke, me shekuj ishin të kota në mbizotërimin e Gjakovës…Dhe tani , çdo gjë ndërroi. Në Gjakovë dhe rrethinën e saj po rrjedhë jeta normalisht. Në Gjakovë, ku me shekuj të krishterët (ortodoksë fxh) kanë qenë të vrarë u gdhinë me një shpirt të ri dhe e filluan jetën e re. Gjysma e Gjakovës është malazeze dhe gjysma tjetër është serbe (ndarja te lumi Krena, fxh)“.
Çfarë raportonte gazetari danez nga frontet e luftës pushtuese të serbëve në tetor – nëntor 1912? Raportonte për njerëz të varur nëpër pemë, për ushtarë që ndjenin kënaqësi për vrasje arnautësh dhe masakra të ushtrisë serbe në Shkup, Prizren, Vranjë dhe Gjakovë. (gazeta daneze “Riget” , Fritz Magnussen 1912)… Me javë të tëra paqja në Evropë u var me fatin e Pejës, Prizrenit, Dibrës e veçanërisht Gjakovës: me caktimin e këtyre qyteteve për Serbinë, natyrisht që ekzistenca për banorët e Shqipërisë Veriore bëhej e pamundur ekonomikisht dhe jeta e kësaj zone historikisht ishte e varur ngushtë sidomos me Gjakovën.(po aty)
Slobodan Milosheviq: Hoću topove iznad Đakovice! ……Dhe dihet se çka ndodhi me Gjakovën në vitin 1999. …Nga mbledhja e 35 -të e Këshillit Suprem të Luftës së Serbisë të mbajtur me 13.04.1995, janë zbardhur shënimet stenografike nga e-novine, të cilat ishin të ruajtura si top-sekret!” . Ndër pikat më të rëndësishme të kësaj mbledhjeje për këtë shkrim e zgjodha fjalën e Milosheviqit: ”Ja për shembull, qyteti më i bukur që është në Kosovë është Gjakova, në të cilin ”shiptarski separatisti ” (separatistët shqiptarë) kanë investuar më së shumti para- aty ishte Grupi i Gjakovës, kjo është Gjakova (tamo je bila Đakovička grupa, to je Đakovica), në Kosovë nuk ka qytet më të bukur, më të pasur e më të rregulluar se Gjakova. ( Çfarë urrejtje dhe dëshirë për shkatërrim përfundimtar të një qyteti).
Por qëllimi i kësaj letreje edhe më i madh. E dini “rrugën e shkijeve” në Gjakovë ?
Ne shqiptarët kurrë nuk i kemi thënë rruga e serbëve . Pse ? Sepse aty s`kishte serb , kishte vetëm shqiptarë otodoks. Ata flitini shqip ndërveti dhe me ne të tjerët . Por ç`ti bëjsh pafuqisë shqiptare dhe ata “shkije “ : shqiptarë ortodoks filluan të humbasin në serb. Ne kemi fakte dhe foto për mënyrën e tyre të veshjes , dasmave , sherbesave të vdekjes etj. Ata , shkijet e kishin një kishë të tyre ortodokse,dhe aty i kryenin ceromitë e tyre ortodokse. Gjatë luftës se dytë botërore deshtën te na njollosin me kalljen e rrugës së shkijeve, por vetë paria fetare dhe morale e qytetit e dinin të verteten e shkijeve ,dhe nuk e lejuan .
Dhe nga gjithë kjo mund të nxjerrni një përfundim që Gjakova kurrë nuk ka qenë qendër serbe e pelegrinazhit .
Një gjë iu bëj me dije si qyetar i Gjakovës, që na nuk kemi asgjë kundër fesë ortodokse; por jemi kundër atyre serbëve dhe shkijeve që i kanë ende duartë me gjakun tonë ,që n`emër të fesë duan vetëm të provokojnë.
Fahri Xharra
02,04.15 , Gjakovë

ÇELËSI I TIRANËS, KUJT I DHUROHET?

by

ÇELËSIN E TIRANËS” – BASHA IA NDAN ATIT TË SHENJTË, PAPA FRANCESKU DHE EDI RAMA KËNGTARIT ANTISHQIPTAR, GORAN BREGOVIÇIT
Nga Ramiz Lushaj/
1.Kryebashkiaku mandat dytë i Tiranës e kryetar i Partisë Socialiste të Shqipërisë, Edi Rama, në vitin 2006, i dorëzoi me solemnitet të lartë “Çelësin e Tiranës” Goran Bregoviçit, i njohur si kangtar dhe antishqiptar. Babai i tij, kroati Franjo, ishte ushtarak i ushtrisë jugosllave, ndërsa nana e tij serbe, thirret Borka, i lindur në Sarajevë e qytetar i lagjes Senjak të Beogradit të Serbisë.
Ky, Goran Bregoviçi, ishte mik i afërt i kriminelëve e antishqiptarëve si Zheljko Raznjatoviçit-Arkanit, Vojisllav Sheshelit, Ratko Mlladiçit, e në kohën e luftës dha koncerte për ta në Kroaci, Bosnje-Hercegovinë, etj.; ishte frymëzues i miteve serbe në Kosovë, sidomos me kangët “Kallashnikov”, “Juriiis” (Sulm mbi ta…), “Pucaj” (Qëllo-zjarr-vritni…), etj. Krejt Kosova i ka ndie këto kangë të Bregoviçit, veçmas ajo “Kallashnikov” ishte si hymn i çetnikëve të Sheshelit e “tigrave” të Arkanit, që jehonte nga kasetofonët e makinave të ushtarëve e paramilitarëve serbë në rrugët e Kosovës teksa kryenin vrasje, përdhunime, torturime, spastrim etnik të shqiptarëve. Në kohën e Luftës në Kosovë kërkonte ndalimin e bombardimeve të NATO-s mbi Serbi, ndërmerrte koncerte bamirëse në Greqi (Sheshi “Omonia”, etj.) e shtete të tjera për të mbledhë ndihma për Serbinë e Millosheviçit; ka marrë pjesë në demonstrata kundërshqiptare në Beograd, etj.
Pasi e mori “Çelsin e Tiranës”, dy vjet ma vonë, më 12 qershor 2008, në 9-vjetorin e Lirisë së Kosovës, Bregoviç u rrëzue nga qershia e kopshtit të tij në Beograd, tue pësue damtime të randa, po prapë më 2009 erdhi në Shqipëri, në qytetin bregdetar të Durrësit. Pra, nuk kemi të bajmë me një rast të vetëm, po me një qëndrim e veprim të prejkoshëm, të përhershëm. Gazeta e famshme e Beogradit “Kurir”, vitin e kaluar, pas ndeshjes Serbi-Shqipëri, shkruante:”Ajo që nuk nuk e dinim dhe tashmë është bërë shumë interesante, është një fjalim i Ramës, në të cilin ai thoshte se gjatë regjimit të Enver Hoxhës dëgjonte fshehurazi muzikën e grupit Bjello Dugme”. E ky grup, me aktivitet qyshse në kohën e Jugosllavisë Federale, në vitet 1974-1989, dhe – tevona: 2005, 2014, dhe ka për antar të tij edhe antishqiptarin Goran Bregoviç.
2.Kryebashkiaku i Tiranës e njiherash dhe kryetar i Partisë Demokratike të Shqipërisë, Lulzim Basha, i dha në Sheshin “Nënë Tereza”, në meshën e madhe solemne, më 21 shtator 2014, Papa Franceskut titullin e lartë “Qytetar Nderi” i Tiranës dhe në mënyrë simbolike dhe Çelësin e Tiranës.
Ati i Shenjtë, i 266-ti në Vatikan, të parën vizitë në Europë e kreu në Shqipëri, erdhi me avion me Flamur Kombëtar Shqiptar, bekoi Vendin e Shqipeve, dha mesazhe të mëdha për Shqipërinë e Shqiptarët, etj. E, pati zëra publik nga pena të njohura që jo pa fakte i hapnin udhë mendimit e hulumtimit që Papa Françesku të ketë dhe origjinën e tij të hershme shqiptare, nga arbëreshët e Argjentinës, e mund të jetë një nga pothuaj dhjetë Papët e Vatikanit me prejardhje shqiptare.
3.Këta dy shembuj, i kryebashkiakut e kryesocialistit Edi Rama më 2006 e i kryebashkiakut e kryedemokratit Lulzim Basha më 2014 nuk janë thjesht dy shembuj të pakrahasueshëm, krejt të ndryshëm. Dy liderët shqiptarë të dy shembujt i kanë akt-krye kur ishin në Opozitë. Me bindje të plota. Me ceremoni të veçanta.
Po, mbi të gjitha, këta dy shembuj flasin për diferencat e mëdha politike, kombëtare e qytetare që kanë ndërveti dy lidershipët e sotëm, Lulzim Basha nga Edi Rama. Këta shembuj dëshmojnë dhe faktin tjetër: se sa larg e lart qëndron në startet e stadin e kohës së sotme kombëtari euro-atlantik, Lulzim Basha, kryebashkiak i metropolit shqiptar, kryetar i ri i PD-së e i Opozitës Shqiptare.

Ditët e vështira të qeverisë Mustafa

by

Kryeministri i Kosovës, Isa Mustafa, ka prezantuar në vija të përgjithshme draft-raportin e punës së Qeverisë së Kosovës gjatë 100 ditëve të para të punës.
Ky raport, është miratuar nga qeveria një ditë para se Mustafa të ballafaqohet në interpelancë me opozitën në Kuvendin e Kosovës, pikërisht për këtë çështje.
Mustafa ka pranuar se ka marrë nën drejtim qeverinë në një periudhë jo të lehtë, kur pakënaqësitë politike e sociale në vend ishin në rritje.
Në rend të parë, ai ka përmendur protestat e partive opozitare të 24-27 janarit në Prishtinë, të cilat eskaluan edhe në dhunë, si dhe migrimet e paligjshme masive të qytetarëve jashtë vendit.
Megjithatë, ai është shprehur i bindur se do të kthehet besimi i qytetarëve gjatë mandatit katër vjeçar.
“Ne e kemi filluar mandatin në një gjendje mjaft të rëndë e cila është karakterizuar kryesisht me hendekun e moskonstituimit të institucioneve për gjashtë muaj. Me fillimin e grevave të punonjëseve të arsimit, shëndetësisë dhe gjyqtarëve, me problemin e buxhetit i cili s’i ka plotësuar të gjitha nevojat, me protestat e organizuara nga opozita në disa qytete të Kosovës, edhe në Prishtinë të cilat kanë eskaluar edhe në dhunë. Me ballafaqimin e mundësisë së shkuarjes së Kombinatit Trepça në likuidim, si edhe me fluksin e migrimeve të paligjshme”, ka thënë Mustafa.
Zhvillimi ekonomik, zbutja e papunësisë, ndryshimi i politikave fiskale janë përmendur nga Mustafa si prioritete ekonomike.
Si sukses të parë, ai ka veçuar edhe miratimin e Ligjit për ndalimin e pjesëmarrjes në luftërat e huaja, kurse si sfida jo të lehta, Mustafa ka veçuar themelimin e Gjykatës Speciale për Krime Lufte dhe sidomos formimin e Forcave të Armatosura të Kosovës.
Kryeministri Mustafa ka thënë se formimi i Forcave të Armatosura të Kosovës kërkon edhe përkrahjen e deputetëve serbë, pasi që procedura kalon fillimisht përmes ndryshimeve kushtetuese.
“Ne do të vazhdojmë bisedat edhe me Listën Serbe në mënyrë që të sigurojmë që të kemi 80 vota për aprovimin e ndryshimeve kushtetuese dhe më pastaj menjëherë do të shkojmë me miratimin e Ligjit për Forcat e Armatosura të Kosovës”.
“Do të thotë, nuk është një proces i lehtë, sepse për ndryshimin e Kushtetutës ne kemi nevojë të kemi shumicën e dyfishtë, pra të gjithë deputetëve të Kuvendit, si dhe të deputetëve nga radhët e minoriteteve”, ka thënë Mustafa.
Sidoqoftë, edhe nëse kalohen pengesat eventuale nga deputetët serbë për themelimin e Forcave të Armatosura të Kosovës (FAK), Mustafa ka konfirmuar edhe një herë se FAK do të ketë disa kufizime në veri të vendit, të populluar nga shumica serbe.
“Është e saktë dhe ka një pajtueshmëri me Aleancën Veriatlantike që në veri FAK të mos shkojë pa marrëveshje me ta (NATO-n)”, ka theksuar Mustafa.
Sa i përket bojkotit të Listës Serbe që po u bën institucioneve, Mustafa ka thënë se pret kthimin e këtij subjekti politik, ngase nuk ka parë arsye që bojkoti të vazhdojë tutje.
Lista Serbe, pati ngrirë pjesëmarrjen në institucionet qendrore të Kosovës, pas vendimit të kryeministrit Mustafa për shkarkimin e ministrit për Komunitete dhe Kthim, Aleksandar Jabllanoviq.
Jabllanoviq i kishte cilësuar si “egërsira” protestuesit në Gjakovë, të cilët po përpiqeshin të pengonin disa pelegrinë serbë që të vizitojnë Gjakovën me rastin e Krishtlindjeve Ortodokse.
“Nuk kanë ndonjë kërkesë të veçantë për kthimin e tyre. Kërkojnë të zbatohet marrëveshja për koalicion që kemi me ta dhe unë mendoj se nuk ka problem të implementimit të marrëveshjes. Por, as unë nuk e kam të qartë pse po vonohen. Ata kanë thënë se do ta shqyrtojnë dhe do ta bëjnë marrëveshjen mes tyre dhe do të kthehen”, ka thënë Mustafa.
Të enjten, në seancën e pasdites, Mustafa pritet të ballafaqohet me opozitën pikërisht në lidhje me 100 ditët e para të punës së Qeverisë së Kosovës.(Zijadin Gashi)