Nga Hajro Limaj/

Para 10 muajsh Turqia ishte në zgjedhjet e përgjithëshme. Ato u fituan nga partia me kryetar Erdoganin. Kushtet e atyre zgjedhjeve nuk kishin ndryshim të madh me keto të tashmet. Por në këto zgjedhje që u bënë mbas 10 muajsh nuk u votua Erdogani dhe ndryshoi krejtësisht tabloja.
Përse ?
Sepse qytetarët që përballen me problemet e mëdha ekonomike nuk panë ndryshimet që prisnin dhe e paralajmëruan qeverinë për jetë gjatësinë e saj. Ishte një paralajmërim serioz. Më i rëndësishmi i këtyre faktorëve, ishte ndikimi dhe influenca e pensionistëve dhe e rinisë. Nuk u përmirësua ekonomia familjare. Varfëria dhe Inflancioni në rritje. Korrupsioni galopant. Kandidatëtë të pa merituar, qëntë e rrugëve të pa kontrolluar. Zgjedhësit ishin të lodhur. Tre zgjedhje njëra pas tjetres; 14 Maj, 28 Maj të vitit të kaluar dhe tani 23 Mars. Përfundimi; zëmërimi i pensionistëve u hodh në kuti,atyre ju bashkuap të rinjtë dhe gratë. Kjo ishte një grushtë “I rëndë”, por i merituar për Erdaganin dhe partinë e tij. Liria e shtypit dhe të drejtat demokratike të njeriut. Një përfundim kaq i rëndë nuk pritej, por ata që e prisnin këtë përfundim ishin përgatitur, sepse Erdogani nuk e kishte mbajtur premtimin,vecanërisht për vështirsitë ekonomike që përballen shtresa të gjëra të popullsisë. Nga 61 430 934 qytetarë me të drejtë vote morën pjesë 78.55 % e tyre, 48 256 117 votues, nga te cilat 2 210 016 u vlersuan të pa vlefshme. Partia kryesore opozitare, CHP mori 37.75 %, 17 385 867 vota,ndërsa partia e Erdoganit, AKP mori 35.48 %, 16 339 297. 11 % e votuesve të kësaj partie nuk morën pjesë në zgjedhje. Pra opozita ka marrë mbi 1 milion vota më shumë. Nga 26 bashkitë e mëdha 14 bashkitë kryesore i mori opozita : Stambollin, Ankranë, Izmirin, Antaljan, Bursën etj, pothuajse te gjithe Turqinë Qendrore dhe Perndimore. E njëjta gje ështe edhe ne bashkite e vogla.
Ishte nje reagim i domosdoshem, bile i vonuar i një pjese te popullsisë turke që banon kryesisht ne rajonet rurale për rikthimin e Turqisë në shtetin demokratik, ligjor dhe laik te Ataturkut, e cila deri ne vitet 2002 po i afrohej plotësisht Bashkimir Europian.
foto: tetovasot.com

Përgatiti Rafael Floqi/

Është diçka paradoksale që sot në Gazetën Dielli të flasim për zënien e Diellit. Eklipsi i plotë diellor i së hënës do të zbresë në tokë përgjatë bregut të Paqësorit të Meksikës dhe do të kalojë në Teksas dhe 14 shtete të tjera të SHBA-së, përpara se të dalë mbi Kanada. Ai do të zgjasë pothuajse dy herë më shumë, me një audiencë edhe më të gjerë, sesa eklipsi total diellor që u shtri nga bregu në breg në SHBA në vitin 2017.

Hëna do të mbulojë diellin deri në 4 minuta e 28 sekonda, një spektakël që zakonisht shpaloset në qoshet e largëta të globit, por këtë herë duke kaluar mbi qytete të mëdha si Dallas, Indianapolis dhe Cleveland. Rreth 44 milionë njerëz jetojnë brenda shtegut të tërësisë së plotë, me disa qindra milionë të tjerë brenda 200 miljeve (320 kilometra), duke garantuar turmën më të madhe të eklipsit të kontinentit ndonjëherë.

Praktikisht të gjithë në kontinent do të shohin një eklips të pjesshëm. Mund ta shikoni të gjithë të shpaloset edhe në internet. NASA po ofron disa orë transmetim në internet nga disa qytete përgjatë rrugës së hijes së tërësisë.Dhe mos harroni syzet tuaja speciale për të parë me siguri eklipsin.

Turma të mëdha presin një eklips të plotë diellor në Amerikën e Veriut. Retë mund të prishin pamjen. Moti është tema e nxehtë pasi spektatorët e eklipsit tregojnë pikat e tyre në SHBA, Meksikë dhe Kanada

Bizneset e vogla të qyteteve përqafojnë turmën totale të eklipsit diellor, bien shi ose shkëlqejnë të hënën.

Çfarë është një eklips diellor total?

Hëna do të vijë në mënyrë të përsosur midis Tokës dhe diellit në mesditë, duke fshirë dritën e diellit. Eklipsi i plotë do të zgjasë më shumë se zakonisht, sepse hëna do të jetë vetëm 223,000 milje (360,000 kilometra) nga Toka, një nga afrimet më të afërta të vitit. Sa më afër të jetë hëna me Tokën, aq më e madhe është në qiell nga këndvështrimi ynë, duke rezultuar në një periudhë veçanërisht të gjatë dhe intensive të errësirës së bllokuar nga dielli. Errësira Totalei do të zgjasë më gjatë mbi Meksikë në 4 minuta, 28 sekonda. Diku tjetër përgjatë pistës, si në Syracuse, New York, totali do të zgjasë vetëm 1 1/2 minuta.

Cila është rruga e eklipsit?

Hija e hënës do të presë një vijë diagonale nga jugperëndimi në verilindje përgjatë Amerikës së Veriut, duke i zhytur shkurtimisht komunitetet përgjatë gjurmës në errësirë. Totaliteti do të hyjë në kontinent në Mazatlan, Meksikë dhe do të dalë në Newfoundland në Kanada. Në mes, 15 shtete të SHBA-së nga Teksasi në Maine do të përjetojnë tërësinë, duke përfshirë fragmente të Tenesit dhe Miçiganit. Do të jetë një përsëritje për Cape Girardeau, Misuri dhe Carbondale, Illinois, të cilat ishin gjithashtu në pozicionin kryesor për eklipsin total diellor të 2017-ës.

Një kometë gjatë eklipsit?

Në total, ju mund të jeni në gjendje të dalloni një kometë së bashku me katër planetë, nëse jeni me fat. Jupiteri do të jetë në të majtë të diellit dhe Venusi në të djathtë. Saturni dhe Marsi do të jenë në të djathtë të Venusit, por më të zbehtë. Tre planetët e tjerë të sistemit diellor do të jenë në afërsi, por praktikisht të pamundur për t’u parë me sy të lirë. Kometa 12P/Pons-Brooks po lëviz pranë Tokës, ashtu siç bën çdo 71 vjet. Ende e zbehtë, ajo do të pozicionohet pranë Jupiterit gjatë eklipsit. Por do të duhet një shpërthim i papritur pluhuri dhe gazi për të parë këtë të ashtuquajtur kometë djalli pa teleskop, sipas Anita Cochran nga Universiteti i Teksasit në Austin. Por mos humbisni kohë duke e kërkuar atë. “Ka shumë për të parë dhe jo shumë kohë,” tha ajo përmes emailit.

Eklipsi i fundit total diellor në SHBA?

SHBA nuk ka përjetuar një eklips diellor total që nga 21 gushti 2017, megjithëse një eklips diellor “unaza e zjarrit” përshkoi një pjesë të vendit tetorin e kaluar. Hëna ishte shumë larg atëherë për të fshirë plotësisht diellin, duke lënë një unazë të shkëlqyeshme dhe djegëse rreth yllit tonë. “Unaza e zjarrit” dramatike shtrihej nga Oregon në Teksas dhe kaloi mbi Amerikën Qendrore dhe Kolumbi, përpara se të dilte mbi Brazil. Kerrville, Teksas, në perëndim të San Antonios, është kthyer në syrin e demit dhe pret një shtëpi tjetër të mbushur plot.

Kur do të jetë eklipsi tjetër?

Pas të hënës, eklipsi tjetër i plotë diellor nuk do të ndodhë deri në vitin 2026. Por ai do të kullosë majën e botës, duke u zhytur në Groenlandë, Islandë dhe Spanjë. E ardhmja në vitin 2027 do të marshojë në të gjithë Spanjën dhe Afrikën veriore, me një total që zgjat 6 minuta e gjysmë të pabesueshme. Amerikanët e Veriut do të duhet të presin deri në vitin 2033 për një tjetër eklips diellor total, por ai do të kufizohet në Alaskë. Në vitin 2044, Kanadaja Perëndimore, Montana dhe Dakota e Veriut do të jenë në rreshtin e parë. Dhe në vitin 2045, SHBA do të përjetojë edhe një herë një eklips total diellor nga bregdeti lindor.

Satirë nga Rafael Floqi/

Pese drejtorë në një derë sa shumë po u vjen erë. Në një qytet si Tirana, me politikanë të njëjtin nivel idiotësie që gënjejnë me premtimet e tyre, duket se edhe tentativa për të fshehur korrupsionin vjen me një dozë të madhe tutkunizmi. Me sa duket, drejtuesit e 5D kanë përdorur të njëjtën strategji të mungesës së mendjehollësisë për të grabitur paratë publike dhe për të mbuluar gjurmët e tyre.

Fillimisht, ata krijuan në mënyrën më naive të mundshme, duke krijuar një firmë të veten dhe duke i transferuar mbi 20 milionë euro aty. Në vend që të vazhdonin me ryshfetet tradicionale, ata menduan se mund të shpëtojnë duke i futur paratë në xhepat e tyre përmes një firme fantazmë.

Dhe pastaj, tentativa e tyre për të fshehur gjurmët e korrupsionit duket të jetë një katastrofë e vërtetë. Pavarësisht arrestimeve të drejtorëve të Bashkisë dhe presionit për të fshehur lajmin, ata po përpiqen të bëjnë sikur asgjë nuk ka ndodhur. Me sa duket, ata janë shpresë e vetme për të treguar që bota është e plotë me budallenj apo idiotë si ata

Por edhe pse ata mund të kenë arritur t’i mbajnë mediat larg lajmit të tyre të turpshëm, ka disa indikacione të qarta që tregojnë se shteti i tyre të pasigurt po bëhet akuzuesi i vetvetes. Në vend që të mbulojnë skandalet e tyre, ata po e përhapin atë, duke bërë që opinioni publik të shohë se ata janë aq të paaftë sa të bëjnë asgjë me rëndësinë e tyre.

Në një botë të drejtë, këto lloj bëmash korrupsioni do të ishin të pa pranueshme, por duket se në bashkinë e Tiranës, ato janë të zakonshme. Të paktën, kështu qëndron rëndësia e lajmeve që zbulojnë këtë grabitje të hapur.

Kjo është si një telenovelë e neveritshme, me politikanë që ikin në kokën e tyre për të mbajtur fshehur skandalet e tyre të mjerueshme. Por sa kohë do të vazhdojë kjo lojë e kukafshehtas? Shpresojmë që drejtësia të fitojë dhe të sjellë drejtësi për qytetarët e Tiranës, ndërsa politikanët e korrupsionit të humbasin në hije të historisë.

Oh, cila histori emocionuese për t’u lexuar! Kompania “5D Konstruksion” duket si një parajsë e vogël ku elektricistët marrin pushtetin dhe ndërtojnë një shtet brenda shtetit. Imagjinoni veten: Igor Elektrik, një mjeshtër i dritave dhe sigurisë elektrike, që hap një firmë të vogël, dhe pastaj, bam! Molla dhe Qato zbresin nga qielli si engjëll, duke grabitur komandën dhe pasuritë si pronarë të rrethuar me një mur mbrojtës të dokumentacionit financiar.

Ky çift i mrekullueshëm që vjen dhe merr kompaninë, duke u bërë një pjesë e pazëvendësueshme e saj. Të jesh vetëm një elektricist që ka punuar me pinca në dorë për të dhënë dritë në shkollat e lagjes? Pse jo, thonë ata. Të jesh vetëm një bukëpjekës që shpërndan bukën në rrugët e qytetit? Nuk është problem, thonë ata. Ata janë gjigantët e ndërtimit, sunduesit e fitimeve, dhe më i rëndësishmi, pronarët që mund të bëjnë çfarë të duan, duke u përjashtuar nga të gjitha rregullat dhe ligjet e zakonshme.

Dhe në fund të ditës, kompania “5D Konstruksion” është një fabrikë e pasurive, ku të gjithë, nga elektricistët e guximshëm deri tek pronarët e lartë, janë të përfshirë në një lojë të madhe. Një lojë ku mund të bësh tendera, të shpërndash dividende, dhe të krijosh një imazh të pasurisë që është më shumë se sa një klishe e thjeshtë. Ah, çfarë aventure! Ah, çfarë rrugëtimi emocionues në botën e korruptuar të biznesit dhe politikës lokale! Mor lal !.

Për të mësuar më shumë për këtë histori të mrekullueshme të mbijetesës dhe forcës së kapitalizmit të ekuilibruar, mos harroni të shihni lajmet e vazhdueshme dhe raportet e mediave lokale, ku të gjithë këta heronj do të shfaqen në përmasat e tyre të plotë.

Oh, cila udhëtim i mrekullueshëm në botën e biznesit dhe politikës së gatshme për t’ju bërë të mahnitshëm! Apo jo, mor lal.

Në të njëjtën kohë, nuk mund të neglizhojmë elementin e ironisë së mbushur me mollë dhe vezë të përdorur për të shprehur pakënaqësinë ndaj kordonit policor që rrethon institucionet. Kjo është një formë simbolike e kritikës ndaj autoriteteve, e cila ndoshta mund të interpretohet si një shprehje e sinqertë e pakënaqësisë publike. Siç ka thënë edhe kryeministri ynë, kur një nga bashkëpunëtorët e tij kapet duke vjedhur, ‘ata që kanë ngrënë mollë pas shpinës së tij’. Le të shpresojmë se kjo ironi do të ndihmojë në sensibilizimin e autoriteteve për sfidat dhe kërkesat e qytetarëve të tyre.”

Rama tha se binte dakort “me pikë dhe me presje” me qëndrimin që Erjon Veliaj mbajti dhe se “fajësia nuk ishte kolektive” duke konfirmuar qëndrimin se nuk do të ndërhyjë ndaj SPAK dhe drejtësisë së re. Ndërkohë Veliaj në mesazhin që shpërndau paraditen e së shtunës, kopjoi pikë për pikë alibitë e Ramës për korrupsionin në qeveri, duke ngritur paralele mes pozicionit të tij sot, me ato të Ramës në skandalet e inceneratorëve dhe të sterilizimit.

O, i menderuar L’ Ali Veliaj, me çetën e tija. Në këtë kohë të përkryer kur grabitjet e mjeteve publike dhe korruptimi bëhen tema të shumta në qytet, le të ulemi për një çast dhe të reflektojmë mbi kërkesat për dorëheqjen tuaj. Nuk është një përshkrim i një proteste, por një thirrje me ironi, e cila mund të dallohet lehtë nga realiteti. Qytetarët dhe disa prej deputetëve opozitarë janë prezantuar me një kërkesë të thjeshtë: ‘Largohu, mos e lërë zyrën me qira, dhe lëviz nga Bashkia e Tiranës!’

Pra le të rrojë L’ Ali baba me 5D drejtorë. Dhe fajtorët mbrohet po me të njëjtin stil. Drejtorët kanë qenë të mirë pasi unë s’di gjë. Unë e di që për shumë njerëz politikanët janë njerëz që tjetër thonë, tjetër mendojnë dhe tjetër bëjnë, po pikërisht pse Edi Rama, kryeministër dhe kryetari ynë i Partisë Socialiste, dhe kjo parti e udhëhequr prej tij, janë ndryshe nga ky stereotip dhe Shqipëria sot është shumë më ndryshe se 10 vite më parë, edhe Tirana sot është më ndryshe se 10 vite më parë, edhe drejtësia sot është më ndryshe se 10 vite më parë!

Por ndryshe në shqip s’do të thotë më mirë, mor L’ Ali.

Rafaela Prifti/

Një tërmet i shkallës 4.8 u ndie në gjithë Nju Jorkun në orën 10:23 (koha e zonës lindore) të premten, njofton agjencia amerikane e sondazheve gjeologjike (United States Geological Survey). Epiqendra e tërmetit sipas të dhënave ishte në Whitehouse Station, Nju Xhersi. Tronditjet janë ndierë në disa qytete nga Filadelfia deri në Boston.

Deri tani nuk ka njoftime për dëme, ndonëse lëkundjet ishin të ndjeshme në të gjithë qytetin, njofton bashkia e Nju Jorkut. Departamenti i zjarrfikëseve dhe ai policor janë duke monitoruar situatën. Rrjeti i transportit publik nëntokësor raportoi se nuk ka pasur ndërprerje të komunikacionit në Nju Jork. Departamenti i Arsimit ka njoftuar se ndërtesat e shkollave nuk janë dëmtuar por personeli po inspekton me kujdes strukturat e ndërtesave.

Në Nju Jork lëkundjet vazhduan të ndihen për 30 sekonda. Aeroplanët në tre aeroportet kryesore në afërsi të qytetit nuk u lejuan të aterojnë sipas Administratës Federale të Aviacionit. Përsa i takon transportit hekurudhor të pasagjerëve, autoritet njoftojnë se tërmeti shkaktoi disa vonesa. Ata paralajmërojnë se gjatë ditës mund të ketë të tjera.

Në bregun lindor të Shteteve të Bashkuara ka pasur tërmete. Një prej tyre ka qenë në shkallën 5.8 në Nju Jork në 23 gusht, 2011.

Një krisje e pllakës e quajtur Ramapo që lidhet me vargmalet Apalaçe gjendet në Nju Xhersi dhe pesë të tjera më të vogla janë nën ishullin Manhatan. Para disa muajve agjencia kombëtare USGS ka paralajmëruar se në 75% të Shteteve të Bashkuara mund të ketë tërmete të forta në 100 vitet e ardhshme.

Prof. Thanas Gjika/

Në vitin 1992 mbi 75 përqind e popullit shqiptar ia dha votën partive opozitare. Ky rezultat tregoi se populli ishte i pakënaqur nga jeta nën regjimin komunist dhe përkrahësit e Partisë Socialiste fituan më pak se 25 përqind, pra kjo parti në mars 1992 kishte si elektorat pakicën e popullit, vetëm ish-komunistë dhe ish-sigurimsa që ishin përlyer me krime dhe kishin përfituar dukshëm prej ish-regjimit diktatorial.

Mirëpo në zgjedhjet e vitit 2013 dhe më pas ky raport ka ndërruar në mënyrë drastike kundër partive të së djathtës, të cilat nuk kanë marrë më shumë se 40 përqind të elektoratit. Thjesht dhe shkoqur, kjo do të thotë se partitë e së djathtës nuk kanë ditur të menazhojnë elektoratin e Shqipërisë.

Udhëheqësit e partive të djathta që erdhën në pushtet në mars të vitit 1992 u vetëkënaqën, menduan se e kishin me vete një herë e përgjithmonë shumicën e popullit shqiptar. Nuk iu futën seriozisht punës për të konsoliduar elektoratin e tyre, nuk punuan për të brumosur veten dhe mbarë popullin me mentalitetin e ri demokratik. Duke qenë se shumica e udhëheqësve të partive të djathta, por dhe të partive të majta shqiptare, ishin bij të familjeve me origjinë fshatare provinciale, të lidhura para vitit 1992 me pushtetin komunist, në mentalitetin e tyre sundonin mendësitë e vjetra: bindmu dhe mbështetmë mua se unë të siguroj jetën, kush nuk mendon si unë është armiku im.

Pushtetarët e së djathtës, të kënaqur nga fitorja e zgjedhjeve dhe duke pasur të tilla dobësi në mentalitetin e tyre, filluan të mos i zbatonin me rigorozitet ligjet e shtetit të ri, që krijuan, nuk jepnin sa e si duhej shembuj se çdo qeveritar ishte i barabartë përpara ligjit si çdo qytetat tjetër. Hatërllëku, akraballëku dhe rushfeti morën përmasa të papara.

Në gazetat e së djathtës dhe në ato të së majtës u ushqye si më parë lufta e klasave. U mbush shtypi me sharje e fyerje. Gazetat “Rilindja Demokratike”, “Republika”, etj shanin e kritikonin me fakte e pa fakte anëtarët dhe përkrahësit e Partisë Socialiste. Po ashtu gazeta “Zëri i Popollit” shante e fyente me të drejtë e pa të drejtë, madje dhe shpifte kundër anëtarëve dhe simpatizantëve të Partive të së djathtës.

Në këtë situatë jo demokratike, në këtë situatë lufte klasash, kuptohet se përfitoi Partia Socialiste për të mbledhur rreth vetes gjithë ish-anëtarët dhe simpatizantët e dikurshëm të Partisë së Punës. Shumë njerëz që kishin votuar për partitë e së djathtës u trembën nga kjo luftë. Gazeta “Zëri i Popullit” dhe agjitatorët e Partisë Socialiste filluan t’i trembin e tu thoshin: “Ju nuk e keni vendin tek elektorati i djathtë, atje sundojnë ballistët dhe kuislingët, kriminelët e Luftës Antifashiste. Ata ju duan sa për votë, një ditë do t’ju dënojnë, etj”.

Nga ana tjetër partitë e së djathtës nuk krijuan ligje për dënimin e krimeve të komunizmit, nuk ua kthyen pronat pronarëve të vërtetë. Historianë, me përjashtime të pakta, nuk punuan seriozisht për të sqaruar me studime objektive se pse shumica e ballistëve u detyruan të gabonin, të lidheshin me pushtuaesin gjerman pasi Partia Komuniste nën presionin e Miladin Popovicit e Dusahn Mugoshës e mohoi Marrëveshjen e Mukjes (gusht 1943) dhe e shpalli Ballin tradhëtar. Po ashtu historianët nuk sqaruan se disa atdhetarë të mirënjohur u detyruan të gabonin duke marrë pjesë në qeveritë shqiptare që krijuan pushtuesit italo-gjermanë jo se ishin tradhëtarë, por për të shpëtuar çfarë mund të shpëtohej në rrethanat e pushtimit, etj. Këto probleme ende nuk janë kthjelluar si duhet duke vënë interesat kombëtare mbi ato politike partiake.

Ndonjë historian me bindje komuniste vijon ende t’i fryjë luftës së klasave duke thirrur në Televizionin Shteteror Shqiptar se demokratët kërkojnë: “Tu pritet koka atyre që kanë jetuar në komunizëm”, shpifje monstruoze që nuk e ka thënë ose shkruar asnje demokrat. Ky historian harron se në vitet e tranzicionit nuk u ënua fare, madje nga profesor u emërua akademik…

Natyrisht fajin kryesor e kanë udhëheqësit numër një të dy partive të mëdha, të cilët e ushqyen luftën e klasave dhe bajraktarizmin në radhët e anëtarëve të partive e të pushtetit dhe krijuan oligarkët, që sundojnë sot ekonominë dhe politikën e vendit.

Për të mirën e kombit shqiptar, kjo situatë mentaliteti duhet shkatërruar sa më parë. Nga ana e saj opozita shqiptare duhet të riorganizohet duke bashkuar në gjirin e vet gjithë partitë e së djathtës, pavarësisht nga diferencat e nuancat. Partia demokratike e bashkuar ka për detyrë të bëjë brenda saj zgjedhje të reja dhe të dalë me një platformë të qartë ekonomike e politike ku mund të gjejë plotësimin e nevojave të veta shumica e popullit shqiptar. Po ashtu dhe Partia Socialiste ka nevojë për rigjenerim e jo thjesht për shtimin e radhëve me kuadër të ri, por pasurim me mentalitet të ri demokratik të anëtarëve të vet.

Mentaliteti i luftës së klasave i kamufluar si luftë partike e ka shpënë popullin shqiptar në përcarje e amiqësi. Një shqiptar anëtar i Partisë Demokratike, ose simpatizant i saj, e shikon dhe e quan shqiptarin me bindje socialiste si armik të papajtueshëm. Po ashtu dhe një shqiptar anëtar i Partisë Socialiste ose simpatizant i saj e quan dhe e trajton si armik të vetin. Nuk pranojnë të bashkëpunojnë, të diskutojnë e as të pijnë kafe në një tavolinë. Me një fjalë janv ende provincialë, patriarkalë, vuajnë nga mentaliteti bajraktar e komunist, ndryshe nga qytatarët e botës së zhvilluar demokratike. Në vendet demokratike të botës euro-atlantike, ku jetoj prej 28 vjetësh, partitë, kryetarët dhe anëtarët e tyre nuk nxitin urrejtje ndaj partive, kryetarëve dhe anëtarëve të partive të tjera. Secili ecën sipas programit të partisë së vet. Gjatë votimit populli zgjedh këtë ose atë kandidat duke u nisur nga programi që ai përfaqëson dhe jo nga fakti se çfarë pasurie, çfarë shkollimi ka, a është miku im, etj.

Në këtë fushë rol të rëndësishëm mund të luajnë gazetarët e opinionistët tanë, të cilët për fat të keq shumica deri sot i kanë shërbyer përcarjes që ushqenin partitë politike…