Featured – Page 507 – Dielli

EDLIRA SULAJ, “AMBASADORJA” E TRADITËS, VIZITOI VATRËN

June 22, 2017 by dgreca

Gjithkush e njeh Edlira Sulaj, atë që na bën të ndjehemi krenarë nëpër Botë, tek ekspozon Veshjet e bukura të Traditës,të veriut dhe të Jugut, të arbëreshëve dhe të Çamërisë, të gegëve dhe toaskëve, të Kosovës, dhe të Malësisë, të trashëguara ndër shekuj prej arbërorëve. Këtë herë, në paradën e 17 Qershorit, ajo ishte në qendër të vëmendjes. Kostumet arbëreshe dhe ato të trevave të tjera të veshura nga vajzat dhe gratë shqiptare në Nju Jork, ishin”qershia mbi Tortë” e kësaj Parade. Edhe pse shiu i rrëmbyshëm, i lagu në trupat e njomur të vajzave dhe grave, ato sërish shkëlqyen dhe tërhoqën vëmendjen e amerikanëve.
-Isha e pafat sepse kostumet u bënë qull dhe unë nuk mund t’i thaja ato në makinat tharëse sepse shpërbëhen dhe u prishen fijet e arit dhe të argjendit, që i përshkojnë dhe duan tharje natyrale, por ia vlejti që isha pjesë e kësaj Parade, tha për Gazetën Dielli, Edlira Sulaj, e cila, e shoqëruar nga Presidenti i Rrënjëve Shqiptare(Albanian Roots) z. Marko Kepi mbrëmjen e së Hënës, 19 Qershor 2017, vizitoi selinë e Vatrës, ku i priti Editori i gazetes Dielli, Dalip Greca..
– Nuk mund të ikja, pa e vizituar Vatrën, i tha Editorit të Diellit, mjeshtrja e Tradiës, Edlira. Ajo u ndal gjatë pranë stendave fotografike “100 vitet e Vatrës”, ku është fiksuar edhe Parada Shqiptare e 28 Nëntorit 1969, ku arbëreshët e ardhur nga Italia dhe Shqiptarët e Amerikës, në drejtimin e Vatrës parakaluan në të njetën Avenue, në të Gjashtën. Kostumet arbëreshe dhe ato të shumë trevave shqiptare janë përjetësuar në atë Paradë. Edlira i sheh me vëmendje, fokusohet gjatë në to, dhe i gëzohet çastit, sikur ka bërë zbulimin më të rrallë. Më pas ndalet tek një fotografi e Fan Noli me shqiptarin vatran Fehmi Kokalari, dalë me fustanellën e Labërisë,me qeleshen karakteristike të Gjirokastrës, jelekun me zbukurime me fije ari,me brezin e veçantë me shirita, një foto me rastin e 50 Vjetorit të Vatrës.
– Do ta bëj ne tezgjah një të tillë për Vatrën, zotohet ajo tek e sheh me vëmendje fotografinë, pastaj shton: Edhe atë foton e famshme të Faik Konicës me Fustanellë kur shkeli për të parën herë në Tetor 1909 në Boston, -më pëlqen shumë kjo pamje, do ta bëj dhe një tillë për Vatrën.
Në fund të vizitës së saj, Edlira i dhuroi Vatrës, një portret të Heroit Kombëtar, Gjergj Kastrioti Skënderbeu.
Edlira Sulaj, ka marrë pësippër që të riprodhojë në tezgjah, veshjet e traditës, nga të gjitha krahinat etnike të Shqiptarisë. Në Atelien e saj në Periferi të Tiranës, janë gjurmët e asaj pune plot pasion, por edhe ne i kemi pare shpesh ne Nju Jork, i kane pare edhe shqiptaret ne Toronto, edhe ne Europe….

Faleminderit EDLIRA!

Albanians in DC gather for a unique event

June 22, 2017 by dgreca

By Merita B. McCormack-Washington DC/

On Wednesday, June 21, on the eve of the Summer Solstice, a group of the DC-area Albanian diaspora gathered for a spirited conversation with Professor Ines Murzaku of Seton Hall University.Dr. Murzaku is a renowned historian of Albanian origin whose studies focus on the early history of the Catholic Church and especially on the Byzantine Rite of Christianity. Throughout her research, she has demonstrated the many links between her area of focus and the development of Albanian history and culture. Indeed, from its earliest days, Albania, the Roman and Byzantine empires, and early Christianity exchanged ideas and traditions in a mutually impactful way, from the first Ecumenical Council which was attended by twelve Albanian bishops to the second-ever Benedictine monastery built in Shkodra (non-existent today). Dr. Murzaku noted that Albania has even left its mark on the culture of sainthood, Mother Teresa being the most recent example.

It is Dr. Murzaku’s hope that knowledge of Albanian history becomes more widespread. As a professor, she is working to fulfill this goal in the classroom, where she shares the details of Albania’s fascinating past with new generations of students and through lectures and talks outside the University Halls. She is also an extensive author of books and columns that focus on the Albanian connection to the early church history. Some of her work can be found here : http://academic.shu.edu/orientalia/

The event took place at “Steel Plate”, a great restaurant in the district’s Brookland neighborhood that is owned and operated by Mr. Diton Pashaj, an Albanian who frequently and generously hosts gatherings of his fellow citizens living in the region.

The talk with Dr. Murzaku was organized by members of Vatra DC Branch and Holti Banka from Albanian professionals of DC.

Photo credit : Mr. Arsim Cejku who always graces the gatherings with his presence and makes these memories possible.

“War Diary”: Heart-rending diary of Kosovo Children

June 22, 2017 by dgreca

Qendrese Halil Foto by Diar Xani War Diary Qendrese Halili (1)

By Ermira Babamusta/Qëndresë Halili is an award-winning Albanian poet and writer. Her famous works include: “War Diary” (2017), “Përsëri përsëritet” (2013; Again repeated), “Një thënie, Një shpëtim” (2012; A saying, a salvation), “Jeta e Një femre I & II” (2010, 2011; Life of a woman), “Ditari i Luftës” (2009; War Diary) and “Kur të vie fundi…” (2008; When the end comes…). In May 2013 Qëndresë Halili is awarded the Adem Shkreli Award in Germany for “Best New Writer” and in 2014 the “Poetry Award” in Podujeva, Kosovo.

Qëndresë Halili is a New-York based author, born in Ferizaj, Kosovo in 1990 to Albanian parents, Agim and Advije Halili. She is the second-born child with a younger sister and three brothers. In 2014 she received her Master’s Degree in Economics from the University of Prishtina in Kosovo. In November of the same year, Qëndresë Halili moved to United States from Kosovo.

She is the author of six books in Albanian, including novels and poetry. Her most popular and influential works are about the power of women, spirituality, freedom of mind, universal freedom and love.

Her recent book “War Diary” is a reflection of her life during the 1999 War in Kosovo. “War Diary” is a powerful book based on a true story, about her lost childhood. Qëndresë spent most of her childhood in fear and trauma haunted by the war she experienced as a nine-year-old child.

Today Qëndresë Halili is a survivor of the war. She embodies a strong, powerful and intelligent woman who uses her artwork and creativity to make the world a better place and bring positive change.

Qëndresë Halili is the author of the new book titled “War Diary”, which talks about her childhood and war experiences in Kosovo. The book is available for purchase on Author House, Amazon and iBook.

“We grew up and will grow old beforehand; we lived the weeks as they were years”.

CHILDREN AS PART OF WAR

I was only nine years old. Sometimes I feel like I wasn’t a child who endured war and all the fear, bloodshed, and trauma. I can’t believe it. It seems like this is impossible. At that time, freedom sounded impossible to me. So many children like me, who have overcome war, have fought within themselves later on. Their lives have looked like a war. They have never found their childhood, ever.

My childhood is lost now. Childhood with war happens because of the people of war. Childhood becomes red from the spilling of blood. Childhood is black just like our eagle. Therefore our flag is red and black with blood, pain and war! Children are like pure human beings. They see, speak, and feel everything the way it is, without any influence, without any background, and without any interference. Children don’t know how to play with characters, scenes, and figures. They are so straightforward that their innocence follows them into adulthood, without any clothes, scarves, hats, or gloves.

In that very close moment, I stopped in the street, crying with my head towards the sky, praying. Something inside me spoke:

Look, feel and remember everything, because one day, when you grow up, you have to be able to tell this story to the World.” (Qëndresë Halili, War Diary, 2017)

https://www.amazon.com/War-Diary-We-Children-Kosovo/dp/1524691909/ref=tmm_hrd_swatch_0?_encoding=UTF8&qid=&sr=

TË MËSOSH SHQIP NË EMIGRACION

June 21, 2017 by dgreca

Shkolla shqipe në Filadelfia mbylli vitin shkollor/

            Në jetën e Komunitetit Shqiptar në Filadelfia, të emigruar mbas vitit 1990, që është jo vetëm emigracioni më i ri, por edhe më i madhi në historinë e këtij emigracioni, me kalimin e viteve, po shtohen datat e shënuara të tij. Të tilla, sot për sot, nuk janë pak, po të kemi parasysh jetëgjatësinë e këtij komuniteti. Ato fillojnë nga data e ardhjes së emigrantit të parë shqiptar, kryesisht me fitimin e llotos amerikane, e të vendosur në qytetin e Pavarësisë së Amerikës, krijimi i Shoqatës Atdhetare – Kulturore “Bijtë e Shqipes”, hapja e të parës shkollë shqipe, ngritja e të parit Flamur Shqiptar në qendër të Filadelfias, në 100 vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë, organizimi i ceremonisë së Pavarësisë së Shqipërisë në kryeqendrën e shtetit të Pensilvanisë, në Harrisburg, etj., etj. Në mesin e këtyre dative është edhe ajo e 7 Marsit 2004.
            Qysh mbas vitit të parë të ktijimit të Shoqatës “Bijtë e Shqipes”, megjithë numërin e vogël të anëtarëve të saj, këshilli drejtues i shoqatës mendonte për të hapur shkollën shqipe, për të ruajtur gjuhën tonë tek fëmijët e ardhur nga atdheu ynë, por edhe atyre të lindur në emigracion, si një nga detyrat e mëdha që kjo shoqatë i kishte vënë vetes.
            7 Marsi 2004 bëri realitet fillimin e realizimit të qëllimit të shoqatës, u hap me një ceremoni të bukur, shkolla e parë shqipe, që mori emrin “Gjuha Jonë”. Kjo shkollë, këtë vit, bëri 13 vjet, që në bangat e saj ulen dhe mësojnë gjuhën shqipe, por marrin njohuri edhe në historinë dhe gjeografine e Shqipërisë, fëmijët e Komunitetit Shqiptar në Filadelfia. Gjatë këtyre 13 viteve është bërë një punë e madhe, e përmirësuar nga viti në vit, që fëmijët tanë të mësojnë e të ruajnë gjuhën e prindërve të tyre.
            Këshilli drejtues i shoqatës, që ka hapur e administron, gjatë këtyre viteve këtë shkollë, kujdeset pa ndërprerje, qysh nga dita e parë e fillimit të vitit shkollor dhe deri në ditën e fundit kur mbyllet viti. Por suksesi i kësaj shkolle e ka burimin tek të gjithë, tek fëmijët që me shumë dëshirë përpiqen të mësojnë sa më shumë, tek puna me pasion dhe cilësi e mësueseve, tek mundi i prindërve për të sjellë fëmijët në shkollë për çdo të dielë, si dhe te propaganda që bëjnë anëtarët e shoqatës, ndër familjet e komunitetit tonë, për të sjellë fëmijët në këtë shkollë.
            Më poshtë po japim disa shifra paksa nga jeta dhe puna që bëhet në këtë shkollë.
            – 7 Mars 2004, hapet e para shkollë shqipe në Filadelfia.
            – 13 vjet ka kjo shkollë që zhvillon me sukses jetën e saj mësimore.
            – 2 nivele filluan mësimin në këtë shkollë kur ajo sapo u hap.
            – 5 nivele në pesë vite është sot cikli i plotë i kësaj shkolle shqipe.
            – 654 fëmijë kanë kaluar nga bangat e kësaj shkolle, një pjesë e të cilëve, sot janë rritur, shkolluar në nivele të larta dhe punojnë në kompani me emër, duke nderuar veten e tyre, familjen dhe komunitetin tonë.
            – 52 është numëri i fëmijëve të regjistruar në vitin e fundit shkollor, atë 2016-2017.
            – 50 është numëri mesatar i fëmijëve të regjistruar çdo vit në këtë shkollë.
            – 16 është numëri i mësueseve që kanë dhënë mësim gjatë 13 vjetëve të jetës së shkollës. Të gjitha mësueset janë vlerësuar me çmimin “Pishtar i gjuhës shqipe”, nga këshilli drejtues i shoqatës.
            – 6 është numëri i mësueseve që dhanë mësim gjatë vitit shkollor 2016-2017.

            Një nga veprimtaritë e shumta që organizon kjo shkollë, gjatë gjithë vitit, pa përmendur të tjerat, është edhe programi artistik që japin fëmijët para prindërve dhe të rriturve të tjerë që marrin pjesë në mbylljen e vitit shkollor, ku tregojnë se çfarë dhe sa kanë mësuar.
            Kështu ndodhi edhe më 18 Qershor 2017, kur në Qendrën Kulturore të shoqatës këshilli drejtues, organizoi ceremonine e mbylljes së vitit shkollor 2016-2017.
            Ora 9:00 AM e gjeti hapur Qendrën Kulturore, më shpejt se të dielat e tjera kur zhvillohet mësimi shqip i shkollës. Në fillim, sekretari i shoqatës, z. Vlashi Fili, e më pas, kryetari. Z. Tajar Domi, pritën fëmijët si të dielat e zakonshme.
            I pari erdhi nxënësi i klasës së katërtë, Edvin Qinami, i shoqëruar nga e ëma e tij. Pastaj Drini Hamza me të atin, Fitimin, Samir Sagiri, si gjithmonë me gjyshin e vet, e pastaj me radhë të tjerët. Dalëngadalë salla u mbush plot. Prindërit u larguan për tu kthyer përsëri, jo si gjithmonë në ora 12:30 PM, kur përfundonte mësimi, por në ora 11:00 AM kur do të fillojë ceremonia e mbylljes së vitit shkollor.
            Nxënësit të drejtuar nga mësueset, me shikimin nga Flamuri ynë Kombëtar dhe me pëllëmbën e dorës së djathtë në zemër, kënduan Himnin tonë Kombëtar, një veprim që bëhet regullisht, çdo ditë, para fillimit të mësimit në këtë shkollë. Mbas himnit, të gjithë u shpërndanë nëpër klasat e veta.
            Veprimtaria e kësaj dite ishte programuar në tre pjesë.
            Në pjesën e parë, brenda një ore, në të pesë klasat u bë testimi përfundimtar i nxënësve. Tre klasat e para u testuan në lëndën e diktimit, kurse e katërta dhe e pesta në hartim. Gjatë kësaj kohe mjeshtri Hamdi Gjana, lëvizte nëpër sallë për të përgatitur qendrën e zërit. Mbas testimit, mësueset bënë vlerësimin e sejcilit dhe dokumentat e këtij testimi u dorëzuan në sekretarinë e shoqatës për t’u ruajtur në arkivin e saj, në seksionin e shkollës shqipe.
            Në pjesën e dytë të veprimtarisë, e mori fjalën Z. Tajar Domi, që mbasi përshëndeti dhe falenderoj pjesëmarrësit, i uroi fëmijët për përfundimin me sukses të vitit shkollor. Pastaj nxënësit dhanë para prindërve dhe pjesëmarrësve të tjerë në sallë, një program artistik.
            Nxënësja e vitit të pestë, Selma Sinani, që drejtoi këtë program, e hapi me fjalën përshëndetëse ku falenderoi mësueset për përkushtimin gjithëvjetor në realizimin e programit mësimir vjetor, prindërit për sjelljen e fëmijëve në shkollë si dhe Shoqatën “Bijtë e Shqipes” që ka bërë të mundur hapjen e kësaj shkolle.
            Së pari u dëgjua zëri i ëmbël i këngëtare Lorena Hasa, që e shoqëruar nga grupi artistik i shkollës, i përgatitur nga z. Hamdi Gjana, në këngën “Gjuha jonë” që është edhe kënga himn e shkollës. Ajo u duartrokit fort nga të pranishmit që ishin të shumtë sa që nuk i nxinte salla.
            Pastaj, paraqitën veten e tyre të gjithë nxënësit, me radhë sipas klasave. Duke filluar nga klasa e parë dhe deri tek ajo e pesta, të drejtuara nga mësueset respektive, Irini Zenelaj e Shpresa Rama, Adelina Ramizi dhe Elvana Pone, Kozara Doko dhe Raimonda Bardhi, fëmijët, me këngë e recitime, treguan seriozitetin që i ka karakterizuar në mësimin e gjuhës shqipe, gjatë gjithë vitit
            Në përfundim të programit të sejcilës klasë, këngëtarët, të shoqëruar nga grupi, pasuronin programin me këngë. Kështu Ema Rama, këndoi këngën “Mësuesja jonë”, motrat Hasa, kënduan “Buja”, dueti Alba Sinani dhe Loreta Hasa, këngën “Nënë, moj nënë”, trioja Silvana Çela, Drini Hamza dhe Lorena Has, këngën “Mëmëdheu” dhe Alba Sinani këngën “Dua krahë të fluturoj”. Shumica e këtyre këngëve është kompozuar nga z. Hamdi Gjana që përgatit dhe drejton këtë grup.
            Mbas çdo interpretimi, duartrokitjet tregonin se të pranishmit në sallë ishin shumë të kënaqur me çka shikonin e dëgjonin, mandje shpesh dëgjoheshin edhe urimet: “Bravo” apo edhe “Ju lumtë”, që u drejtoheshin fëmijëve.
            Pjesa e tretë ishte ajo e dorëzimit të dëftesave, që dhuroi emocione.
            Sekretari i shoqatës z. Vlashi Fili, sqaroi para fillimit të dorëzimit të dëftesave, që secili nxënës ka në zarf dëftesën me notat vlerësuese, të firmosura nga mësuesja e klasës, drejtorja e shkollës znj. Raimonda Bardhi, kryetari dhe sekretari i shoqatës si dhe me vulën përkatëse. Nxënësit me të gjitha notat “Shumë mirë”, kanë në zarf edhe një fletë vlerësuese, kurse nxënësit më të mirë të çdo klase, që ishin respektivisht, nga klasa e parë deri në të pestën: Sophia Sali, Klavel Pajollari, Elian Tafa, Edvin Qinamid dhe Silvana Çela, kishin si dhuratë nga shoqata edhe një çek $ 20. Nxënësit e vitit të pestë kanë në zarf edhe një dëshmi për përfundimin e ciklit 5vjeçar, në Shkollën Shqipe “Gjuha Jonë”
            Tashmë është bërë traditë në fundvitin shkollor, që para se të marrin dëftesat, nxënësit drejtohen tek Flamuri ynë Kombëtar, ulen në gjunjë, puthin flamurin dhe e vënë atë në ball. Mbas kësaj, marrin zarfin me dëftesën brenda dhe ulen për të lënë radhën nxënësit tjetër.
            E veçanta e ceremonisë së këtij fundviti shkollor ishte se, nxënësve i a dhanë zarfat, mësueset sipas klasave, kur në vitet e tjera ato ua kanë dhënë anëtarët e këshillit drejtues të shoqatës. E dyta e veçantë ishte se, fëmijët që shoqëroheshin nga gjyshërit, e morën zarfin nga këta shoqërues, pra gjyshi ose gjyshja. Kështu ndodhi me Sophia Sali dhe gjyshen e saj, Samet Sagiri me gjyshin e tij, që e ka shoqëruar gjatë gjithë vitit shkollor, etj. Kjo u dha kënaqësi emocionuse gjyshëve.
            Në përfundim të shpërndarjes së dëftesave, u dhanë edhe dy çmime të veçanta, me vlerë $ 50. Z. Sadik Elshani i dhuroi nxënësit, që në testimin që sapo përfundoi, kishte bërë hartimin më të mirë. Nga vlerësimet e hartimeve këtë dhuratë e meritoi nxënësja Selma Sinani. Ndërsa z. Petrit Zanaj e kaloi këtë dhuratë nxënëses së klasës së parë, Enisa Sulçaj që kishte vijimin më të mirë gjatë gjithë vitit shkollor.
            Në përfundim z. Tajar Domi mbylli ceremoninë, uroi, edhe një herë, fëmijët për përfundimin me sukses të vitit shkollor, si dhe ftoi ata së bashku me të rriturit për “Pica party”, që kish përgatitur shoqata për mbylljen e kësaj veprimtarie.
            Edhe ne i urojmë fëmijëve të shkollës shqipe “Gjuha Jonë”: Pushime të mbara, e mirupafshim përsëri në shtator”

Vasil Filipi
Filadelfia, Qershor 2014

VJET NË ROMË – SIVJET NË PRISHTINË

June 20, 2017 by dgreca

Foto: Nje foto me pjesmarres ne “Blue Hill Golf Course”, organizuar te Henen me 19 Qershor 2017(Foto nga fb i z. Marjan Cubi)/

1-Frank-shkreli-2-300x183-1

Nga Frank Shkreli/Po bëhën përgatitjet e fundit për shugurimin e Katedralës Nënë Tereza në Prishtinë, më 5 shtator, 2017. Ishte me 4 shtator të vitit të kaluar që Papa Françesku shpalli të Shënjtë Nënë Terezën. Në përvjetorin e parë të shënjtërimit të Nënë Terezës do të ndodhë shugurimi i Katedralës që mban emërin e kësaj bije të madhe të kombit shqiptar, në kryeqytetin e Republikës së pavarur të Kosovës, në Dardaninë antike. Janë nevojitur 10-vjetë dhe shumë fonde për realizimin e kësaj vepre madhështore fetare e kombëtare.

Në Foto:Ipeshkëvi i Kosovës Imzot Dodë Gjergji/

Një rol me rëndësi në grumbullimin e fondeve për ndërtimin e Katedralës së re në Prishtinë ka luajtur Kisha Shqiptare Katolike, “Zoja e Shkodrës” në Scarsdale të Nju Jorkut, si dhe komuniteti shqitaro-amerikan pa dallim feje a krahine. Për dhjetë vjetë tani komuniteti shqiptar ka organizuar për çdo vit grumbullim fondesh për përfundimin e punimeve të kësaj vepre monumentale fetare, kulturore dhe kombëtare.

Ne Foto: Organizatori Anton Raja duke four gjate “Blue Hill Golf Course”(foto e derguar nag author i shkrimit)

Si çdo vit edhe sivjet u organizua grumbullim fondesh në Nju Jork, në një mënyrë tipike amerikane, sponsorizuar nga biznismenë të ndryshëm shqiptarë dhe amerikanë në fushën e njohur të golfit, “Blue Hill Golf Course” në Peral River. Protagonisti kryesor dhe organizatori i kësaj veprimtarie është aktivisti i palodhur, Z. Anton Raja, i cili me shumë bashkatdhetarë të tij biznismenë, nga viti në vit, nepëmjet këtij aktiviteti, kanë grumbulluar fonde të konsiderueshme për të bërë të mundur përfundimin e punimeve në Katedralën e Prishtinës. Falë ndihmës së pa kursyeshme të shqiptaro-amerikanëve, shugurimi do Katedralës do të ndodhë me 5 shtator, 2017.

Në aktivitetin e këtij viti për grumbullimin e fondeve, që siç duket mund të jetë i fundit, në këtë format – morën pjesë klerikë të lartë të Kishës Katolike të Kosovës, përfshirë Ipeshkvin e Kosovës, Imz. Dodë Gjergji, Kryeipeshkvin e Tivarit, Imz. Rrok Gjonlleshaj, Arkipeshkvin e Tivarit në pension, Imz.Zef Gashi dhe Mons Lush Gjergji, të cilët iu bashkuan famullitarit të Kishës “Zoja e Shkodrës”, Dom Pjetër Popajt dhe ndihmsit të tij Dom Viktor Dedaj për bashkmeshim në Kishën Shqiptare, “Zoja e Shkodrës”. Në emër të vizitorve të lartë të ardhur nga trojet shqiptare, Imz. Dodë Gjergji përshëndeti të pranishmit dhe falënderoi famullinë e Zojës së Shkodrës, siç u shpreh ai, “Për angazhimin tuaj si famulli për të ndërtuar Katedralën e Nënë Terezës në Prishtinë ashtu edhe për organizimin e “Golf Outing, që vazhdon sa vite, e që nesër do të përpiqemi të bëjmë edhe këtë përpjekje të fundit për të mbledhur një kontribut për Katedralën Nënë Tereza, që do të jetë edhe kontributi i fundit i juaji.” Imz. Gjergji theksoi se për këtë arrijtje, mbi të gjitha, duhet, “Të falenderojmë Zotin, që pas 10-vite pune, bashkpunimi e angazhimi, sakrificë, vuajtje, lëmoshë, bukën e fëmijve tuaj, drejsën e ballit tuaj dhe shumë e shumë lutje nga të gjitha anët e botës, kemi mbrrijtë të kemi një Shënjtore në Prishtinë.”

Ne Foto:Autori me Presidentin Ibrahim Rugova, 2005 me modelin — në krah të majtë të fotos — e Katedralës së ardhëshme në Prishtinë, që e mbante në zyrën e tij dhe për realizimin e së cilës fliste me plot entuziazëm./

Realizimin e këtij objekti fetar e kombëtar, Imz. Gjergji e cilësoi si një shpërblim nga i Madhi Zot për vuajtjet shekullore të të parëve tanë, duke iu drejtuar të pranishmëve, duke intonuar fjalët biblike të Moisiut: “A e mbani mend se sa kanë vuajtur të parët tuaj 600-vjet nën turk? A e mbani mend se sa kanë vuajtur shqiptarët nën komunizëm? A e mbani mend se si e ka shtrydhë Zoti shpirtin tonë, vetëm që të shoh nëse e duam vërtetë me gjithë zemër? Këto vuajtje, Zoti po i shpërblen në kohën e sotëme. Zoti po i këthen nderin dhe dinjitetin e vuajtjeve të të parëve dhe Kishës Katolike në popullin shqiptar”, theksoi Imzot Gjergji në predikimin e tij në Kishën “Zoja e Shkodrës” në Nju Jork, të djelën që kaloi. Ai vazhdoi duke thënë se shpërblimi i Zotit mund të shihet në ringjalljen e fesë dhe të Kishës, duke theksuar se sot, pas më shumë se 100-vjetë të largimit otoman nga trojet tona dhe pas shëmbjes së komunizmit dhe 25 vjet post-komunizëm, “Kemi 7 ipeshkvijë shqiptarë, në krejt trojet shqiptare, dy të posa emëruar ditët e fundit. Kemi një kardinal… ne kemi sot një Shëjtneshë. Një Shëjtneshë që është nderi më i madh që Zoti na ka bërë neve, për vuajtjet dhe sakricifat që kemi pësuar ndër shekuj.” Për këtë” nënvijoi kleriku i lartë katolik i Kosovës, “Na ka shpëblyer Zoti çdo vuajtje, na ka shpërblyer Zoti çdo dhimbje të shpirtit. Na ka shpërblyer Zoti çdo sakrificë dhe gjakun e derdhur të martirëve me dashurinë e madhe që Nënë Tereza ka derdhur nepër botë, sepse Ai është zemra e popullit tonë, zemër bujare, e përvujtë dhe e dashur…“Ne për ta falënderuar Zotin”, vazhdoi udhëheqsi i Kishës Katolike të Kosovës, “kemi dashur t’i ndërtojmë Nënës Tereze një tempull, një shtëpi të shënjtë, një kishë… kemi dashur të kushtojmë një Katedrale Kishës në Kosovë dhe falendërojmë Zotin që ia kemi arrijtur këtij qëllimi”, tha Ipeshkvi i Kosovës, Imzot Dodë Gjergji.

Ne Foto”Tony Dovolani dhe Gezim Nika/(Dergoi per Diellin Frank Shkreli)/

Duke përdorur moton e vet, “Vjet në Romë –Sivjet në Prishtinë”, Imzot Gjergji në fund të predikimit të tij u bëri thirrje shqiptaro-amerikanëve që në përvjetorin e parë të shënjtërimit të saj me 4 shtator të vitit të kaluar, të vërshojnë në Prishtinë më 5 shtator për shugurimin e Katedralës kushtuar Bijës së Madhe të kombit, “Ashtu si jemi takuar në Romë me shumë prej jush dhe me shumë të krishtërë të botës, për të kremtuar Shënjtërimin e Nënë Terezës, ashtu sivjet do të takohemi në Prishtinë, për të festuar ditën e kushtimit të kësaj Kishe”. Ai përfundoi duke iu lutur të pranishmëve dhe siç duket edhe shqiptarëve kudo, që të kuptojnë se shugurimin e Katedralës në Prishtinë, shtoi ai, “Do t’ia kushtojmë Nënë Terezës dhe aty do të themelojmë vendin e dashurisë dhe burimin e dashurisë së Zotit në Kosovë, në mënyrë që kush don ta ngjyjë shpirtin e vet, për t’a zbutur dhe kushdo dëshiron të gjejë dashurinë për të zhdukur urejtjen prej zemrës së vet. Kushdo që dëshiron të jetë baba i mirë, nënë e mirë, njeri i mirë, të mund t’a gjejë në shkollën e saj të dashurisë.”

Si ide, ndërtimi i Katedralës Nënë Tereza në Prishtinë kishte filluar me vendosjen e gur-themelit më 26 gusht, 2005, ndërsa punimet për ndërtimin e saj filluan dy vjet më vonë. Dihet se ndërtimi i kësaj Katedrale ishte dëshirë e Presidentit historik të Kosovës, Dr. Ibrahim Rugovës dhe i shumë intelektualëve dhe udhëheqsve të vendit. Me rastin e vendosjes së gur-themelit Dr. Rugova kishte deklaruar se: “Sot është një ditë e madhe për kryeqytetin e Kosovës dhe më gjërë, ndërkohë që bekojmë gur-themelin e një tempulli, dedikuar Nënës së dashur të Shqipërisë, të Kosovës dhe Nënës së mbarë njerëzimit – të bekuarës Nënë Terezës. Sa nder i madh për shqiptarët në Kosovë dhe anë e mbanë planetit, ku Nënë Tereza vërtetoi vlerat shqiptare duke ndihmuar mbarë botën”, është shprehur me atë rast, Dr. Ibrahim Rugova.

Mori kaq vite për ndërtimin e “përmendores së përmendoreve”, një monumenti që ngrit imazhin e shtetësisë së Republikës së Kosovës dhe të gjithë shqiptarëve kudo. Është gjithashtu edhe një simbol i qytetërimit dhe kulturës së vjetër arbërore e shqiptare në trojet dardane. Si e tillë, kjo Katedrale është e të gjithë shqiptarëve pa dallim feje a krahine, të cilët kanë kontribuar për realizimin e këtij objekti fetar e kombëtar. Në të vërtetë, në portalin e revistës Drita, organ i Ipeshkvisë së Kosovës thuhet se, “Katedralja është financuar përgjithësisht nga kontributi i besimtarëve katolikë, në vend dhe në diasporë. Por nuk ka munguar as kontributi i individëve dhe grupeve shqiptare që nuk janë katolikë. Angazhimi i gjithë shqiptarëve në ndërtimin e Katedralës është dëshmuar më së miri në New York, ku bashkëkombësit tanë nga Shqipëria, Kosova, Malësia, Maqedonia, Presheva e Bujanoci, Arbëreshët nga Italia, pa marrë parasysh fenë, katolikë, ortodoksë e myslimanë, të gjithë janë bashkuar në aksionin për grumbullimin e fondeve. Gjithashtu, s’ka munguar edhe mbështetja e dioqezave katolike dhe miqve të tjerë nga Gjermania, Italia e ndonjë vendi tjetër”. Thuhet gjithashtu se ishte dëshira e Imzot Dodë Gjergjit që fondet për ndërtimin e Katedralës në Prishtinë të mblidheshin, sipas fjalëve të tija, nga “njerëzit tanë”. Imzot Gjergji, ka insistuar që “Katedralen ta ndërtojmë me kontributin e bashkëkëmbësve, sepse vetëm në këtë mënyrë do ta konsiderojmë pjesë vitale e jona dhe se ne — bijtë e bijat e saja — ia kemi ndërtuar këtë Kishë Shenjtëreshës sonë”, shtë shprehur Imzot Gjergji.

Kështu, Katedralja do të bëhet “shkollë” e dashurisë, shujtë e shpirtit terezian e arbëror-shqiptar, në të cilën qytetarët e Kosovës dhe vizitorë të vendeve të ndryshme, do të mësojmë kulturën e jetës dhe qytetërimin e dashurisë, virtyte këto që Nëna Tereza i mori ndër ne dhe i barti e i dëshmoi në mbarë botën, përfundon shënimi në portalin e revistës Drita mbi historikun e ndërtimit të Katedralës Nënë Tereza në Prishtinë.

Le të jetë shugurimi i Katedralës Nënë Tereza në Prishtinë më 5 shtator të këtij viti, një ngjarje fetare po se po, por edhe një ngjarje kombëtare, që të pasqyrojë vlerat më të shtrenjta të kombit shqiptar dhe të historisë së tij të lashtë – por mbi të gjitha të forcojë edhe më shumë vlerat dhe të jetë burimë i vazhdueshëm i bashkjetesës fetare për të cilën shqiptarët janë të njohur me shekuj.