Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

KOMUNITETI SHQIPTAR NE PROVINCEN E ALBERTES I SHKRUAN MINISTRIT TE JASHTEM TE KOSOVES

by

Shenimi shoqerues: Po ju shkruaj ne emen te komunitetit shqiptar ne Edmonton, Provinca e Albertes, ne Kanada, per te kerkuar mirekuptimin dhe perkrahjen tuaj ne botimin e nje shkrese qe ne emer te komunitetit tone, Shoqates Shqiptaro-Kanadeze ne Edmonton, ia kemi dergu dje Ministrit Enver Hoxhaj, si dhe nje kopje Kryeministrit Hashim Thaqi, permes fax-it ne zyret e tyre. Bashke me kete email, e keni kopjen e shkreses origjinale si dhe teksin e saj ne Word. Shkresa ka te bej me kerkesen dhe perkrahjen tone qe si komunitet e kemi per Prof. Faton Bislimi dhe caktimin e tij si perfaqesues i Kosoves ne Kanada. Edhe nihere, shpresojme shume ne mirekputimin tuaj dhe ju falemnderojme perzemersisht ne emer te qindra bashkatedhetareve ketu ne Edmonton dhe ne gjithe Kanaden.

Shume ju faleminderit.

Dr. Abedin Halilaj

Kryetar / President

Shoqata Shqiptaro-Kanadeze ne Edmonton  

Albanian-Canadian Society of Edmonton 

(780) 782-1577

EdmontonAlbanians@gmail.com

LETRA/

PER:           z. Enver Hoxhaj

Minister i Punëve të Jashtme të Republikës së Kosovës, Prishtinë

CC:             z. Hashim Thaçi
Kryeministër i Republikës së Kosovës, Prishtinë

NGA:                   Dr. Abedin Halilaj, Kryetar, Shoqata Shqiptaro-Kanadeze në Edmonton, Alberta

RE:             Përzgjedhja e Ambasadorit të Kosovës në Otavë, Kanada

Datë:           31 Mars 2014.
I nderuar z. Ministër:

Në emër të komunitetit shqiptar, respektivisht, qytetarëve të Kosovës që jetojnë në Kanada, ne si përfaqësues të tyre, së pari ju shprehim respektin dhe përgëzimin tone për rolin Tuaj në udhëheqjen e suksesshme të MPJ-së si dhe veçanërisht për vendimin Tuaj të fundit për të hapur Ambasadën e Kosovës edhe në Kanada.

Kanadaja ka qenë dhe mbetet vend mik i Kosovës. Për ne, mbetet atdheu i dytë. Prandaj, ne e mirëpresim dhe e përkrahim fuqishëm vendimin Tuaj për hapjen e Ambasadës së Kosovës në Otavë sepse për ne do të ofronte pranë shtetin tonë amë, gjerësa për Kosovën do të ofronte shumë më afër Kanadanë nga e cila shteti ynë mund të përfitojë shumë në të gjitha sferat.

Duke patur parasysh rendësinë e Kanadasë dhe marrëdhënieve të saj me Kosovën, si dhe duke patur parasysh edhe interesat e komunitetit tone në Kanada, ne besojmë se në vendin e përfaqësuesit diplomatik të Republikës së Kosovës në Otavë (qoftë si Ambasador apo si i Ngarkuar me Punë, fillimisht) do të duhej të jetë një njeri i përkushtuar, i përgatitur, dhe i njohur me institucionet dhe punën e tyre në Kanada.

Në këtë kontekst, ne besojmë fuqishëm që z. Faton Bislimi është zgjedhja më ideale për këtë pozitë, sepse ai ka përgatitjen e duhur akademike dhe profesionale, ka njohuritë për punën dhe sistemin e institucioneve qeverisëse Kanadeze, si dhe përkushtimin e parezervë për t’i shërbyer vendit por edhe komunitetit tone këtu.

Si bashkatdhetar yni, z. Bislimi dallohet për të arriturat e tij dhe punën e tij të vlerësuar jo vetëm nga komuniteti ynë por edhe nga shteti Kanadez. Z. Bislimi tani është doktorant dhe studijues në marrëdhënie ndërkombëtare në një nga universitetet më të mira të Kanadasë, University of Alberta, dhe paraprakisht ka qenë ligjërues universiteti në dy universitete kanadeze në Halifax. Profesori Bislimi, siç edhe mund ta dini, njihet në botën shqiptare për punën e tij më shumë se dhjetëvjeçare tani edhe me lobin shqitparo-amerikan në SHBA dhe afërsinë e tij me shumë personalitete të politikës Amerikane e Kanadeze. Profesori Bislimi deri më tani, qoftë edhe joformalisht, ka shërbyer si një ‘ambasador’ yni i mirëfilltë, dhe ka realizuar, ndër të tjera, edhe disa projekte bashkëpunimi në fushën akademike në mes universiteteve në Kanada dhe studentëve në Kosovë.

Ne besojmë fuqishëm se misioni Juaj për diplomaci efektive të Kosovës përputhet me propozimin dhe përkrahjen tonë të parezervë për z. Faton Bislimi. Ne besojmë se vendimi Juaj në favor të së mirës së përgjithëshme të vendit tonë, si dhe në përgjigje të kërkesës dhe përkrahjes sonë në këtë rast, do të jetë i shpejtë.  Ju e dini rolin që diaspora jonë ka luajtur dhe vazhdon të luajë për të mirën e Kosovës, andaj, ne presim që në përcaktimin Tuaj për pozitën e përfaqësuesit të Kosovës në Otavë do të zë vend meritor edhe kjo shkresë e jona.

Në fund, Ju urojmë suksese të vazhdueshme në çuarjen përpara të njohjes ndërkombëtare të Kosovës dhe urojmë që do të keni rastin të na vizitoni edhe neve në këto vise të largëta të Kanadasë.

Sinqerisht,

Dr. Abedin Halilaj

Kryetar i Shoqatës Shqiptaro-Kanadeze
Edmonton, Alberta
Tel: +1-780-782-1577   Fax: +1-780-800-5756

RAMUSH HARADINAJ: MISION I PAMBARUAR

by

Nga Ramiz LUSHAJ/1.Në historinë e botës ka familje që kanë nxjerrë lider epokal, ushtarak epope, po askund nuk gjen një të tillë sui generis: dera, kulla Hilmi Haradinaj i ka dhanë kombit tre gjeneralë të luftës të veçantë të Kosovës. Dy prej tyre heronj të lirisë, gjeneral Luan Haradinaj (6 maj 1997), gjeneral-kolonel Shkëlzen Haradinaj (19 prill 1999). Si emrat e tyre edhe vet jeta, betejat e rënia heroike.

Tjetri vlla, gjeneral Ramush Haradinaj, një legjendë e gjallë. Përndryshe, edhe “Kalorës i Lirisë”, si e çmon  denjësisht një titull nderi dhanë këto ditë pranvere nga UAKSH. Ishte komandant i ZO të Rrafshit të Dukagjinit. Kreu detyrën e nënkomandantit të Trupave Mbrojtëse të Kosovës (TMK). Prej 29 prillit 2000 kalorës edhe i politikës: kryetar i partisë së re Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës (AAK). Prej 3 dhjetorit 2005, mbi tre muaj, edhe kryeministër i Kosovës.Ky burrështetas panshqiptar, pas triumfalizmit ekselencial në Hagë, i nderuar nga Presidenti i Shqipërisë me Urdhrin e lartë “Gjergj Kastrioti – Skënderbeu”, po pegason në vizione e aksione të Rilindjes Kombëtare Moderne Shqiptare si një maratonamak kombëtar politik shqiptar i dy shekujve të fundit.

2.Deçani ka frymën e vet pellazgjike, si tokë etnike dardane në çdo kohë ka lind luftëtar e heronj yjetar në qiellin e historisë shqiptare të brezave.Kësaj ane, kah magjistralja e sotme Pejë-Gjakovë, legjendat flasin se trokoi heroi Gjergj Elez Alia me fustanellë e me kalin e bardhë të betejave. Në Grykën e Deçanit thonë se kanë luftue kreshnikët Muja e Halili të ramun nga pellget natyrore të Plavë-Gucisë shekuj ma herët se serbët e Nemanjasë të ngrinin mbi tokën e shqiptarit Hasi Kuçi e me projekt të protomjeshtrit katolik Vita i Kotorrit, mbi themele të kishës katolike të Gashit të Xërxës, manastirin ortodoks të Deçanit që sot UNMIK-ohet me 23 ha sipërfaqe kishtare. Hyu-t pellazgjik, Deçanit, edhe mbretër të Serbisë mesjetare si Stefan Uroshi III deshën me e marrë emrin për mbiemër përvetësor, pasi e ndjenin veten të vogël pa këtë madhështi dardane në brigje të Lumabardhit e lartësi alpine të Gjerovicës.

Heroi i Popullit Sulejman Vokshi, rrënjas nga visi i Vokshit të Deçanit, ka luftuar edhe në Preshevë e në Mitrovicë, si kundër sllavëve edhe otomanëve. Heroi i Popullit Isa Boletini (Maksutaj) i Mitrovicës ka djeplindje të tij Isniqin e Deçanit, po shkoi krah Ismail Qemalit në Vlorën e Flamurit të Pavarësisë, derisa vritet nga hjekësia e pushka malazeze në urën e Ribnicës në Podgoricë. Heroi i Popullit Asim Vokshi, i trungut vokshian, u vra për Spanjën në luftë internacionale. Luftëtari gjoks lufte Demë Ali Pozhari i Deçanit mori pjesë në beteja për mbrojtjen e Sanxhakut Shqiptar në Tregun e Ri dhe në Plavë-Guci po i përndjekur nga serbët u detyrua të emigrojë deri në Turqi.

Rrallëkush e din se kah fundmarsi 1998, pas Drenicës së Adem Jasharit, forca policore e (para)militare të Serbisë e mësynë përflakshëm e përgjakshëm kullën historike të Haradinjave në Gllogjan të Deçanit, ku hasën në një qëndresë luftarake krahinore. Gjatë luftimeve ballëpërballë plagoset randë gjeneral Ramush Haradinaj e, në ato kushte të vështira lufte në Rrafshin e Dukagjinit, shpëtoi mirësisht vetëm nga mjekime me ilaçe tradite, si pshere djathi, etj. Tevona, prapë, për herë të dytë, merr plagë nga plumba të ushtarëve rusë. Sllavët e stepave e të shkrepave e kanë në thep si luftëtar kombëtar. Ramush Haradinaj me plagë, pranga, hapa, vizione, pegason në luftë e paqe në historinë kombëtare e politike panshqiptare e më përnget si një Gjergj Elez Ali modern.

Në shek. XXI bota nuk ka askund tjetër si Ramush Haradinaj lider me plagë të luftës për liri e pavarësi që të jetë njëherash e kohëpaskohe: gjeneral lufte, lider i partisë parlamentare AAK, kryeministër përkohor i vendit të tij, të ketë shkuar në GjND në Hagë, të jetë me mision kariere politike të pambaruar, të hapur, për ardhmërinë e Kosovës, për bashkimin kombëtar.

3.Ramush Haradinaj në 8 vite emigrant kryesisht në Zvicër kontribuoi në (i)legalitet me sakrifica në përgaditjet për Luftën e Kosovës, të Maqedonisë e të Preshevës, sëbashku me Ali Ahmetin, Hashim Thaçin, e gjithata të tjerë të diasporës shqiptare.Ramush Haradinaj ishte nga ata strategë ushtarak që kur drejtonte e luftonte me UÇK-në në Rrafshin e Dukagjinit, në kohë “Betejën e Koshares”- në këtë “Termopile Shqiptare”, i kontribuoi thyerjes më 9 prill 1999, pas një gjysëm shekulli, të kufinit shqiptaro-shqiptar në mes Shqipërisë e Kosovës.Ramush Haradinaj me 8 vite  qëndrestari e apologji në GjN në Hagë, pas dy burgosjeve e gjyqeve të gjata, me lirinë e pafajësinë e tij, u kthye në një tjetër fakt/or  (ndër)kombëtar të çertifikimit të luftës të UÇK-së në Kosovë.Ramush Haradinaj ka plot një çerek shekulli veprimtari kombëtare politike kontributore meritore në Zvicër e Hagë, në Deçan e Prishtinë, në çdo vis të Kosovës, si edhe në gjithato vise të trojeve etnike shqiptare në Ballkan, në disa diaspora shqiptare në botë, saqë është kthye, si e portretizon saktë edhe ish-deputeti e presidenti i UAKSH, Azgan Haklaj, në një “De Gol Shqiptar”.

4. Ramush Haradinaj, tri herë gjeneral: në luftë, në Hagë, në politikë; është një politikan i formatit të madh (ndër)kombëtar.Kur ishte kryeministër me mandat të papërfunduar, kur shkoi në Hagë herën e parë dhe herën e dytë, kur u kthye në Kosovë, ka marrë gjithato vlerësime ndërkombëtare si nga ish ministra të jashtëm të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Madlen Ollbrajt, i Mbretërisë së Bashkuar të Britanisë së Madhe, Robin Kuk etj. Disa herë edhe ish senatori e tani Zëvendës President i ShBA, Joe Biden ka mbajt qëndrime të drejta për mirë ndaj Ramush Haradinaj, edhe kur u thirr në Hagë qyshse herën e parë, edhe kur u lirua i pafajshëm në bankën e nga dyert e saj.Një grup kryengritësish revolucionarë i “Aleanca Forca Demokratike” në Uganda e ka lyp “gjeneralin e politikës” Ramush Haradinaj në shkurt 2009 që të jetë ndërmjetës në bisedime ndërmjet tyre e Qeverisë Ugandase në Kampala. Gjithato qytete në Kosovë, Maqedoni, Shqipëri, etj. e kanë shpallë “Qytetar Nderi” të tyre si Kruja e Skënderbeut, Vlora e Ismail Qemalit, Tropoja e Sali Berishës, etj.

Ramush Haradinaj në qënien e tij, në vetëdijen e udhën e tij, ka një lumë “Lumabardh” e një mal “Gjerovicë”. Askush nuk mund ta ndalin të jetë një “lumabardh” i kohës, ashtu sikurse e vështirë ta pengojnë të bahet një “gjerovicë” apo një nga “gjerovicat” e Kosovës e të Kombit Shqiptar.

5.Ramush Haradinaj, i deçanas, kryetar i partisë Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës dhe qytetar i lagjes “Arbëria” në Prishtinë, është nga ato personalitete kombëtare, nga ta burrështetas shqiptar, që qëndron vargni e lartësi tek germa “A” e Lirisë e Pavarësisë, zhvillimit e progresit të Kosovës së sotme.Lideri historik e biblik Ramush Haradinaj ka një mision të pambaruar: Vetëm 96 ditë ndejti kryeministër i Kosovës. Nuk e plotësoi as 100-ditëshin e parë të qeverisjes, “100 ditëshin Ruzveltian” të përcaktuar sipas presidentit amerikan Franklin D. Ruzvletit (Ruzvelti i LDB). Nuk ia mbrrini me e ba  bilancin e mirë të  punëve të tij si kryeministër. Nuk pati kohë e mundësi të na e baj publike ai vetë, sepse shkoi vullnetarisht në Hagë, në një mision tjetër për Kosovën e Kombin.

Ramush Haradinaj është një nga emblemat kombëtare, politike, ushtarake e shoqërore të Kosovës që në rrugëtimin e tij bashkëkohor burimon energji e vitalitet, prodhon ide, udhëheq veprime, ka plot vizione për të shkrue Alfabetin e tij politik deri tek germa “Zh”.

Ramush Haradinaj i pandalur nga plumbat e luftës me Sllavët e Jugut, i papenguar nga prangat e GJN në Hagë,  ka asish e kësish që duan ta rrethatojnë tek germa “Z” në pamundësi reale e imagjinare për ta ndalë krejt, qoftë edhe në hapin e parafundit, para finales politike horizont hapur.

Kjo simbolika politike “Z” në historinë moderne shqiptare është “Zona Asnjanëse e Junikut”, e krijuar juridikisht me vendim të Konferencës së Ambasadorëve në Paris në nëntor 1921 si zonë ndarëse mes Shqipërisë Londineze e Mbretërisë Serbe-Kroate-Sllovene (MSKS). Kjo “Z.A.J” (që përfshinte 18 fshatra të Junikut, Deçanit, etj. në mes të cilëve edhe Gllogjani i Ramush Haradinajt). Kjo  qëndroi si e tillë nën mbikqyrjen e Këshillit të Lidhjes së Kombeve deri në caktimin përfundimtar të kufirit në mes këtyre dy shteteve nga delegatë komisionierë të Anglisë, Francës, Italisë e Japonisë. Zona Asnjanëse e Junikut” ishte vis e vatër e mbi 2.000 atdhetarëve shqiptarë me prijës Hasan Prishtinën, Bajram Currin, Azem Galicën e të tjerë që kërkonin bashkimin kombëtar shqiptar, por në janar 1923, edhe nga diplomacia e Fuqive të Mëdha pushoi së ekzistuari e u aneksua nga Serbia.

A thue kësisoj, këso forme, po iu lypset Prishtinës zyrtare a ndokujt tjetër me e kantonue në një oaz politik  në “Zonën Junik-Deçan” edhe gjeneralin e luftës e të paqes, të kombit e politikës, Ramush Haradinaj?! Iu duket kundërshtarëve se ia mbrrinë kësaj “fitoreje” ndaj tij në zgjedhjet lokale 2013 në Kosovë, ku u “rrudh” në vetëm dy komuna: Deçan e Junik, e me vende për këshilltarë të AAK në disa komuna të tjera. Mirëpo kjo i avitet “Fitores së Pirros”.

Ramush Haradinaj i ka thye disa herë kufijtë: e “theu” kufinin e Serbisë e shkoi në Zvicër (1990); e theu kufinin mes Shqipërisë e Kosovës në Koshare (9 prill 1999); e “theu” kufinin prangor të Hagës me pafajësinë e tij, e theu kufinin…me Preshevën, me Maqedoninë edhe përtej Marrëveshjes së Ohrit. Po e “thyen” kufirin me Malin e Zi në mënyrë institucionale shtetërore me hapjen e rrugës së munguar Deçan-Plavë.  Në zgjedhjet e sivjetme Parlamentare në Kosovë Ramush Haradinaj me partinë e tij, me aleancat e tij, ka me e thye këtë kufi politik “Z” të përkohshëm të “Lokaleve, 2013”, si dikur në marsin 1998 të Gllogjanit, në pranverën 1999 të Deçanit, në dimrin e 3 dhjetorit 2005 të Prishtinës, në nëntorin 2012 të Hagës, e ka me mbrri deri tek germa Zh”…

“Lumabardhi” Ramush Haradinaj, apostull biblik i Kosovës e Kombit qyshse në Zvicër, Ante në rritje me plagët e luftës në trup, kreshniku “Gjergj Elez Alia” i kohës moderne, “Prometheu” i Hagës, “De Goli Shqiptar”, gjenerali i luftës e i paqes, i ka vargit “Gjerovicat” e veta. E pret Kosova në piedestale të reja, sepse ky njeri epope e epokal, i lartësive e vazhdimësive, tashma është kthye në Simbol, është Institucion më vete, ka emrin e mbiemrin e tij: “Ramush Haradinaj i Deçanit, i Kosovës, i Kombit”.

 

Bylykbashi: Farsi i radhës i qeverisë për konsensus në komisione

by

Deputeti i Partisë Demokratike, Oerd Bylykbashi, në një prononcim sot për mediat pas largimit nga komisioni i ligjeve, akuzoi qeverinë Rama, se po bëjnë ndryshime ligjore pa konsensues për të mbushur administratën me militantë partiak, ashtu siç edhe ka bërë deri më sot.

Ai pohoi se “në aspektin e substancës, me sa duket, maxharonca e ka mbledhur mendjen dhe nuk iu intereson asnjë lloj debati në komision dhe nuk është gjë tjetër vetëm një fars i radhës”. Unë besoj se sot është prova e fundit e me siguri do të vazhdojnë në shkeljen e rregullores dhe ne do të vazhdojmë t’i denoncojmë”.

Gjithashtu, Bylykbashi përmendi dhe ligjin për nënpunësin civil, duke thënë se “edhe kjo është një thyerje e procedurës, nuk mund të diskutohet në seancë plenare që është caktuar të enjten, pa diskutuar në komisionin e ligjeve.Kjo është një shkelje tjetër që Edi Rama, kërkon ta fsheh në mirëbesim në pritje të konsensuesit”.

Reagimi i deputetit të PD-së, Bylykbashi erdhi pas mungesë të gjetjes së një kompromisi në komisionin e ligjeve

 

Studiuesi, diplomati dhe pedagogu Dr. Pjetër Ndoc Pepa (1942 -2014)!?

by

Këto ditë pranvere qyteti martir i Shkodrës, me tradita të lashta historie dhe kulture, humbi sot një bir të denjë të vetin. Me vdekjen e Dr. Pjeter Pepës, bashkëqytetarët tanë, kanë humbur një intelektual të nderuar dhe respektuar. Prof. Pepa, gjatë gjithë kohës, hulumtoi dhe punoi papushim si bleta punëtore, me përkushtim dinjitoz, për të nxjerrë në dritë të Diellit, malin e madh të kalvarit dhe mundimeve mbinjerëzore, që kaloi mbi shpinën e përvuajtur qyteti ynë. Pikërisht, gjenocidit e madh dhe më makabër në llojin e vet, të ushtruar padrejtësisht prej 1944-1990, nga diktatura dhe diktatori ndaj djepit të qytetërimit dhe identitetit të pastër shqiptar Shkodrës dhe Shqipërisë, studiuesi shkodran Dr. Pepa, e mblodhi dhe botoi në shumë libra më profile të ndryshme./

Nga Klajd Kapinova/

Ditë dhimbje për vendlindjen

Dr. Pjetër Pepa (1942), lindi në qytetin e Shkodrës, në lagjen e famshme Arra e Madhe, ku, kreu mësimet fillore e të mesme. Në vitet 1960-1965, kryen me rezultate të larta Fakultetin e Mjekësisë, dega Stomatologji. Ai emërohet mjek stomatolog, në klinikën e qytetit të Shkodrës.

Falë pasionit për mjeksinë, merr pjesë aktive, në sesionet e para shkencore në shkallë vendi, që zhvillohen në vitin 1967, në vendlindje e rrethet të tjera të Shqipërisë, sidomos ato të Fakultetit në kryeqytet.

Në vitet 1969-1970, shërben në lokalitetin e thellë malor të Dukagjinit, ku, vijon të mbledhë materiale e botojë tema shkencore, përkthime e botime të ndryshme.

Gjatë vitit 1974, specializohet pranë Katedrës së Stomatologjisë për Ortodonti. Falë pasionit të spikatur, për dijën dhe kulturën kombëtare dhe të huaj, ai jep provimet pasuniversitare, në gjuhët: italisht, frëngjisht, rusisht etj.

Më vonë, me dëshirë të madhe mëson gjuhën e bukur gjermane. Pengohet, për motive politike, të mbrojë disertacionin, për gradën Doktor i Shkencave, të cilën e merr në vitin 1992, me temën: “Epidemiologjia e sëmundjeve stomatologjike në fëmijtë e qytetit të Shkodrës”.

Në periudhën 1990-1997, përfshihet në proçeset demokratike, duke u zgjedhur deputet i Kuvendit Popullor për dy Legjislatura rradhazi.

Profesor Pepa, kryen detyrën e diplomatit si Ambasador i Shqipërisë pranë Selisë së Shenjtë (Vatikan), Romë gjatë vitit 1997.

Më 1998, kthehet në profesion të lirë dhe përkohësisht si pedagog i jashtëm, pranë Fakultetit të Mjekësisë, në profilin e Ortodontisë.

Botimet e para shkencore, i ka filluar në vitin 1966, në revistat periodike: “Shëndeti”, “Shëndetësia Popullore”, “Buletini Shkencave Mjeksore”, “Buletini Stomatologjik”, në organet e shtypit periodik, ku, ka botuar artikuj të karakterit historik dhe kulturor. Eshtë autor i afro 100 botimeve shkencore.

Studiuesi Dr. Pepa, ka botuar, disa libra politikë dhe kulturorë. Ka qenë antar i Këshillit Shkencor të rrethit të Shkodrës dhe Kolegjumit të Stomatologjisë, pranë Ministrisë së Shëndetësisë, për periudha të ndryshme kohore.

Në vitin 1972, ka përfunduar me sukses kursin 3-mujor në Universitetin Shteteror Tiranë, ku, ka dhënë disa provime mbas universitare, në Fakultetin e Histori-Filologjisë për gjuhët perëndimore, si: italisht, frëngjisht dhe gjermanisht.

Dy vjet më vonë, më 1974, është specializuar pranë Katedrës së Stomatologjisë për Ortodonti.
 Për 10 vjet, ka drejtuar në mënyrë profesionale repartin e shërbimit të fëmijëve në qytetin e lindjes.

Gjithashtu kujtojmë, se ai mbante detyrën e Shefit të Shërbimit të Pedodontisë, pranë ‘Universitetit Shqiptar’ (Albania University) dhe Shefi Sektorit Shkencor të Departamentit të Stomatologjisë të Universitetit.

Duke parë punën e madhe shkencore historike, mbi shumë figura të shquara të klerit katolik shqiptar dhe njohur nga afër jetën dhe veprën e shumë martirëve, studiuesi Dr. Pepa, ishte Anëtar i Komisionit Historik, për Kanonizimin e Martirëve Shqiptarë, për Selinë e Shenjtë në Vatikan.

Për punë me përkushtim dhe merita civile, ai është dekoruar nga Presidenti i Republikës me “Medaljen e Trimërisë”.

Dr. Pjetër Pepa, ishte i zgjedhur nga Kuvendi Popullor, me detyrën e Anëtarit të Bordit Drejtues të Institutit Studimor për Krimet e Komunizmit në Shqipni.

Botime të autorit

 I – Botime shkencore:

1.   “Të njohim sëmundjet stomatologjike”, 1980.

2.   “Stomatologjia praktike” (Përkthim), 1981.

3.   “Anomalitë e numurit të dhëmbëve”, 1981.

4.   “Epidemiologjia e sëmundjeve të gojës tek fëmijtë”, 2002.

5.   “Stomatologjia Terapeutike” (Përkthim, 600 faqe), Për botim.

II – Botime politike:

6. “Dosja e diktaturës”, 1995.

7. “Paggine sulla dittatura”, Terlizzi, 1998.

8. “The Criminal File Of Albania’s Comunist Dictator”, 2003.

9. “Tragjedia dhe Lavdia e Kishës Katolike ne Shqipëri”, 2007.

10. “Dosja e Diktatures e plotesuar”, Ribotim,  2009.

 III – Botime kulturore:

11. “Pranë dhe Larg”, 2000.

12. “Proverba nga gjithë bota”, 2001.

13. “Gjosho Vasija – Meteor i humorit shqiptar”, 2001.

14. A. Shopenhauer, “Arti si të jemi të lumtur” (Përkthim), 2001.

15. A. de Mello, “Urtia popullore e Lindjes” (Përkthim), 2002.

Quod non feccerunt Barbari feccerunt Barbarini (Atë që nuk e benë të huajt e bënë barbarët tanë)

 (Refleksione rreth librit të Dr. Pjetër Pepës: “DOSJA E DIKTATURËS” (“The Criminal File Of Albania’s Comunist Dictator”), Ribotim i plotësuar me dokumente të reja, Tiranë, 2009)

“Kur një shkrimtar e qortuan, se kishte marrë një skenë nga tragjedia e dikujt, ai u përgjigj:  Ishte një vajzë, që e largova nga shoqëria e keqe, për t’a dërguar tek një më e mirë. Mora dhe unë dëshmi e fakte, deklarata e këshilla, mendime e thënie proverbiale, nga dijetarë e profetë, filozofë e martirë e si lule të bukura i grumbullova dhe i thura në kete “kurore”, që si këngë e mjelmës, vepër e parë dhe e fundit, ia kushtova dhëmbjes shqiptare.”

Dr. Pjetër Pepa, Ish Ambasador i Shqipërisë së Selinë e Shenjtë në Vatikan

Me këtë hyrje, autori në vitin 1995,  plot 19 vjet më parë, boton librin: “Dosja e Diktaturës”, një ndër veprat më të bukura dhe të sukseshme për lexuesit shqiptarë në vendlindje dhe diasporë.Në mënyrë sintetike dhe dokumente origjinale arkivore, studiuesi i palodhur Dr. Pjetër Pepa, na jep me fakte tronditëse historinë e martirizimit të bijëve më të mirë të popullit shqiptar. Hulumtuesi shkodran, përmes malit të pafund të dosjeve, ofron para lexuesve mbarëshqiptarë fakte autentike, që nxjerrin në pah peshën e madhe të pasqyrimit të diktaturës së egër komuniste në Shqipëri, prej vitëve 1944-1990.

Për këtë vepër, ambasadori italian në Shqipëri i asaj periudhe, diplomati Dr. Paolo Foresti, do të shkruante:

“…Ky libër, është një deshmi e mrekullueshme mbi një nga çastet më tragjike të jetuara nga Shqipëria gjatë diktaturës enveriste. Për të gjithë ata, që pyesin si nuk u revoltuan shqiptarët ndaj një rregjimi kaq përvers, shifrat e këtij gjenocidi të dokumentuar në faqet e këtij libri mbetën përgjigja më bindëse….”.

Ndërsa  Kardinal i Parë, në trojet etnike shqiptare tash 2000-vjet të krishtërimit ndër shqiptarë, Shkëlqësia e Tij Imzot Mikel Koliqit (1902-1997), do të shkruante:

“Të lumtë! Një meritim i madh, për të mbetë në histori. Populli, që vjen mbas nesh, ka për të pa me dokumenta ç’ka asht ba në vendin tonë. Në veçanti Mons. Gjini, ka kenë një  figurë e shqueme. Ngjarjet i kam ndjeke nga burgu dhe me pikëllim thojsha: A do të vinte ajo  ditë, që të dalë pafajësia e atyne njerëzve fatkeq!?. Tash po vdes kondend, se e pashë me sytë e mi, që ti e bane këtë me librin tënd.”

“Në kohë mllefesh dhe inatesh”- do të shkruante, po për veprë në fjalë Mandela i shqiptarëve, Kryetari i Kuvendit Popullor, shkrimtari Pjetër Arbnori, është fisnikëri të zbulosh të vërtetën, për martirët dhe viktimat e rena nën kosën e diktaturës. Studiesi pasionant Dr. Pjetër Pepa, me punën e tij shkencore dhe voluminoze, ka bërë një punim serioz, që duhet marrë si shembull nga historianët, që punojnë të ndriçuar nga faktet dhe liria.”

Ky libër, që u prit aq mirë nga lexuesi, pothuajse u zhduk (ble) menjëherë nga vitrinat e librarive edhe pse viti i botimit ishte 1995, ai do të botohej  i përkthyer italisht me titullin: “Paggine sulla dittatura -Terlizzi 1998”, dhe në anglisht, me titullin: “The Criminal File Of Albania’s Comunist Dictator” – në vitin 2003.

Duke e mbyllur librin me ngjarjet tronditëse të 2 Prillit 1991, në qytetin e tij të lindjes (Shkodër), në paragrafin e tij të fundit autori, do të shkruante:

“Eshte ky “post – scriptumi”, i birit tënd, që nesër për të vërtetën, që rrëfeu mund të përfundojë në një tufë lulesh …”.

Por jo. Ishte premtuar, që të ndodhte ndryshe. Hulumtuesi i palodhur Dr. Pjeter Pepa, mbasi kalonte disa vite në politikën shqiptare (deputet i Kuvendit Popullor), pak kohë në diplomacinë shqiptare (Ambasador pranë Selisë së Shenjtë), e më pas në profesion të lirë dhe pedagogjik, nuk do të ndahej nga shkrimet e shumta, në organet e ndryshme të shtypit, në internet dhe botimet, qofshin ato kulturore, politike apo shkencore.

Një tjetër vepër madhore kuptimplote dhe shumë e mirë është: “Tragjedia dhe Lavdia e Kishës Katolike në Shqiperi” (2007), ku, mbas dhjetë vitësh hulumtime dhe kërkime të gjata në arkivat e të gjitha niveleve brënda e jashtë vendit, Dr. Pepa, në dy vëllime (me rreth 1500 faqe), paraqet denjësisht dhe gjerësisht gjithë gjenocidin e madh, që pësoi Kleri dhe Kisha Katolike në Shqipëri, gjatë 50 viteve të diktaturës ateiste komuniste.

Ndërsa “Dosja e Diktatures”, iu dhurua përsonalisht me autograph Atit të Shenjtë, Papa Gjon Palit II, me rastin e dorëzimit të Letrave Kredenciale  dhe Të Lumes Nënë Terezës, me rastin e ngjarjeve tragjike të vitit 1997 në Shqipëri. Është me interest ë theksohet, se ky dy-vëllimesh i vyer, autori Pepa, ia përkushtoj pikërisht dy figurave madhore, për Vatikanin dhe Botën, Të Lumturuarve Papa Gjon Pali II dhe bijës apo krenarisë mbarëshqiptare Nënës Terezes, i cili, ia dorëzon përsonalisht në vitin 2009 Papa Benediktit XVI, në Shjeshin e Shën Pjetrit në Romë…

Në fundvitin 2009, studiuesi i palodhur Dr. Pjetër Pepa, rishfaqet  mbas 15 vjetesh, me  ribotimin e veprës: “Dosja e Diktaturës”, e plotësuar dhe përmirësuar në cilësi dhe përmbajtje, duke shtuar në vepër edhe pjesën e dytë, në paraqitjen e së cilës shkruan:

“Plot 15 vjet më parë, fillova të qemtoj ndër arkiva dhe të mbledh materiale historike, për tubime përkujtimore, që çuan shpejt në një libër, që me sugjerimin miqësor të një poeti (Visar Zhitit), mori titullin: “Dosja e Diktatures”, që u pëlqye dhe më përgëzuan gjithandej.

E thashë, që në fillim, se ajo që permblodha nuk ishte veçse maja e një “ajzbergu” të asaj diktature. Mblodha me vonë dhe botova tjera materiale dhe pas 15 vjetesh, tashti qe po behet ribotimi i “Dosjes”, mendova të fus edhe diçka, që u mblodh e u shkrua gjatë kësaj periudhe 15 vjeçare.

Pra, të bëhet një dalje përtej asaj periudhe 15-vjeçare, të bëhet një kalim i shpejtë nëpër tjera raste të dhimbshme e tragjike, që pësuan fatkeqet e pafajshem gjatë asaj diktature të zezë. Rastet që shtohen, tashmë në pjesën e dytë, i përkasin shtrirjes kohore disa vjeçare dhe kanë kryesisht figura të shquara klerikësh e intelektualësh.

Shpresojmë, që kjo t’i ketë shtuar diçka me vlerë “Dosjes së Diktaturës”, që u prit kaq mirë nga lexuesi i parë. Urojmë të ja kem arritur qëllimit.”

Pas kësaj hyrjeje të pjesës së dytë, futemi sërish në “qeli e burgje”, për të vuajtur më të pafajshmit, që torturohen e vritën barbarisht jo nga të huajt, por nga vetë shqiptarët, duke aplikuar mjerisht atë thënjen lapidare: “Quod non feccerunt Barbari feccerunt Barbarini.” (Atë që nuk e benë të huajt e bënë barbarët tanë) dhe, sërish edhe në këtë pjesë, lexuesi tronditet, kur në copëza të shkurta e konçize lexon e jeton çaste të dhimbshme, për të gjithë ata, posaçërisht klerikë, që vuajtën, u torturuan e vdiqën nën egërsinë e një diktature të paprecedent.

Cilët janë disa nga temat e librit?

Lexuesi, menjëherë do të përballet me tituj tronditës si: “Kleriku që e hëngrën qentë e Sh’Palit, Mirditë – Dom Mark Gjani”, “Visaret e Kombit të përgjakur nga diktatura – At Bernardin Palaj”, “Bab e bir të denjë për njeri – tjetrin – Hafiz Ali Kraja (Tari) e Mehdi Kraja”, “Si e pushkatuan në Permet meshtarin e ri – Dom Dede Maçaj”, “Si u vra i katërti i universit Gazullian – Dom Nikoll Gazulli”, “Ikja nga Ferri i pushkatimeve –  Imz. Zef Shestani, Imz. Frano Karma, Imz. Zef Oroshi etj.

Sërisht vijojnë momentet e ankthit, tek lexon, si: “Vdiq apo e helmuan oratorin e sapo shuguruar – D. Matish Lisna”, “Kardinali fatkeq shqiptar – Dom Kolec Prendushi”, “Martirët e Revolucionit famkeq kulturor – Dom Zef Bici, Dom Mark Dushi, Dom Shtjefën Kurti”, “Nga altari tek morgu i studentëve të mjekësisë – fati tragjik i një kleriku – Dom Mikel Beltoja”, “Meshtari që dihej si i vdekur – At Anton Luli”, “Recquiem për autorin e këngës ‘Kacurrelat e tu’ – seminaristin Gac Çuni”, “Si u mbyt në tortura Dom Engjell Deda?”, “Si u pushkatua Imzoti më i ri i botës – Imzot Gjergj Volaj”, “Si u pushkatuan misionarët gjerman – Dom Alfons Tracki e Dom Zef Marksen”, “Odiseja e klerikut patriot nga Mirdita – Dom Nikoll Kimza”, “Funerali që solli shumë viktima – Imz. Gasper Thaëi”, “Kleriku i parë martir nga Korça – At Papa Pandi”, “Meshtari, që u detyrua të ndërpresë rrugën meshtarake – At Petraq Isaku”, “Si vdiq në tortura i pari ipeshkëv katolik – Imzot Frano Gjuraj”, “Të mbyturit ndër tortura – në Koplik: Dom Aleksandër Sirdani e Dom Pjetër Çuni; në Lezhë: At Serafin Koda, Dom Jak Bushati etj.”, “Kleriku i parë martir i diktaturës komuniste – At Lekë Luli”, “Si e vranë regjentin – P. Anton Harapi”, “Klerikët shqiptare nën plumbat e komunistëve jugosllavë – At Leonard Tagaj, At Bernardin Llupi, Dom Nikoll Tusha”, “U mbyt baltërave të Maliqit – At Josif Papamihajli”, “Si e vranë kolegun – Dom Luigj Pici etj…”

Libri mbyllet me materialin historik, që i kushtohet “Gjenocidit komunist mbi Klerin katolik ne Shqipëri”, ku, ndër të tjera autori Dr. Pepa, paraqet, që në hyrje sakrificën e tyre me fjalet: “Ata bënë nëntë shekuj shkollim të lartë në pesëdhjetë e pesë universitete në dhjetë shtetëve të botës për Atdheun e tyre. Ata u shperblyen me pesëmbëdhjetë shekuj torturë, hetuesi e burgje nga Atdheu i tyre!”

Më poshtë, me dokumenta e fakte rrënqethëse diplomati studiues Dr. Pjetër Pepa, rrëfen se  çfarë ndodhi me Klerin Katolik në Shqipëri, duke paraqitur një tabelë shumë të shkurtë, por tepër domethënëse:

Nga të gjithë ata që diktatura gjeti gjallë, rezulton se:

1.   Janë pushkatuar 29 klerikë (13%)

2.   Janë  mbytur  ndër  tortura 29 klerikë (13%)

3.   Janë burgosur dhe internuar 93 klerikë (41%)

4.   Kaluar ndër kriza mendore deri në çmendi 6 klerikë (3%)

5.   Janë detyruar të arratisën ose s’jane lejuar të kthehen në atdhe 35 klerikë (15%)

6.   Janë përjashtuar nga shërbimi 19 klerikë (8%)

7.   Kanë vdekur në ankth e dhimbje pjesa e mbetur 15 klerikë (7%)

Këto dhe shumë si këto, veç sa tjerash, si: replika politike me Ramiz Alinë, Nexhmije Hoxhën, politikanë të kohës etj., lexuesi do të ketë mundësi t’i shohë tashmë në faqet e “Dosjës “ së ribotuar.

Janë rreth 500 faqe dhimbje e sakrifice, vuajtje e gjakderdhje, hetime e tortura, dënime e pushkatime të shkruara me një ndjenjë të veçantë dashurie e faljeje kristiane, që hulumtuesi i kujdeshmëm Dr. Pepa reflekton, në çdo faqe e në çdo figurë të përshkruar.

Lexuesi gjithashtu,  mund të mësoj me dhimbje e dashuri  në këtë libër, që sapo ribotohet me materiale, që dalin për herë të parë nga arkivat e Mininistrisë së Punëve të Brendshme (Sigurimi të Shtetit ose Policisë Sekrete të Shqipërisë) e shumë burime tjera arkivore brenda e jashtë vendit.

Në mbyllje, libri paraqet disa nga opinionet e falënderimet, që i kanë ardhur autorit, mbas botimit të “Dosjës” së parë  nga qytetarët shqiptarë brenda e jashtë atdheut, por edhe prej ambasadorëve të vendeve të tjera të botës, titullarë të Selisë së Shenjtë në Vatikan etj.

Një kopertinë e bukur e mjaft domethënëse e përpunuar nga piktori i talentuar Jozef Martini, dhe një biografi e shkurtë për autorin, që hijshëm e shoqëron këtë vepër historike.

Ribotimi i librit, u mundësua nga Ministria e Kulturës, Turizmit, Rinisë dhe Sporteve dhe u botua me profesionalizëm, nën kujdesin e Shtëpisë Botuese “Kumi”.klajdkapinova@yahoo.com

 

Partizani-Tirana! Derbi mbyllet ne barzim.

by

Nderim Nexhipi i prish festën Tiranës, kur me mendje kishte nisur të gëzonte  triumfin. Ka qenë minuta e tretë e kohës shtesë, kur shqiptaro-maqedonasi ka  mposhtur Ilion Likën pas një ngulmimi të gjatë, por të paqartë të të tijve. Në  krosim nga këndi është shndërruar në gol me shumë zgjuarsi nga Nexhipi, që i heq  nga duart tri pikë të cmuara bardhebluve. Më herët kishte shënuar Morina, në  minutën e 41-të, i ndihmuar edhe nga gabimi i mbrojtjes së kuqe. Ashtu sikurse  ka bërë edhe prapavija bardheblu në rastin e barazimit. “Paqe” e luftuar pa  shumë orientim në këtë ndeshje, që prodhoi spektakël në shkallët e stadiumit,  nga dy tifozëritë respektive, por pak futboll të bukur nga lojtarët në fushën e  blertë. Nga një pikë për të dyja palët, që e mban Partizanin në pozita  europiane, në pikë të barabarta me Kukësin dhe Lacin, nga 40 të tilla  (kurbinasit luajnë sot të dielën me Vllazninë, në fushën e tyre), ndërsa Tirana në  vendin e tetë, me 28 pikë. Pra, mbetet aty ku ishte deri dje.
Derbi i 138-të  i kryeqytetit ndahet në barazim, duke vulosur barazpeshën totale të këtij  kampionati mes këtyre dy skuadrash, që kishin fituar secila nga një sfidë, në  fazën e parë dhe të dytë, me rezulat të njëjtë, 1-0.

Pjesa e parë Ka tension në fillimin e ndeshjes, cka shoqërohet edhe me dy  kartonë të verdhë për Rrahmanin dher Alban Hoxhën që në minutën e 6-të. Gjithcka  vjen pas akordimit të një goditjeje dënimi për bardheblutë, e cila kontestohet  nga kapiteni dhe mbrojtësi i kuq. Megjithatë, goditja e parë në drejtim të  portave respektive vjen në minutën e 9-të. Behar Maliqi siguron një pozicion  ballor, godet, por topi nuk ka forcën e duhur, edhe pse pritet në dy kohë nga  Ilion Lika. Ka më shumë inciativë Partizani, që del nga krahët, por përqendrimi  dhe kujdesi i bardhebluve në detyrat difensive është i madh. Ka ngut të madh dhe  pasime të gabuara në nisjen e aksioneve, cka bën që topi të kalojë shumë shpejt  sa në në këmbët e lojtarëve të njërës skuadër, edhe edhe të tjetrës, pa sjellë  rrezik për dy portierët.
Në minutën e 20-të të kuqtë fitojnë një goditje  dënimi, që ekzekutohet nga Mazrekaj. Topi devijohet në këndore, prej nga Nexhipi  e adreson në zonën e Ilion Likës. Portieri bardheblu del gabimisht, duke  rrezikuar shumë. Një lojtar i Partizanit godet me kokë, por pak tej shtyllës së  majtë pingule të kuadratit bardheblu. E njëjta skemë paraqitet edhe në minutën e  23-të, kur Mazrekaj fut topin në zonën kundërshtare nga goditja e dënimit, por  grushton me vështirësi Lika, i gjendur mes shumë lojtarëve, që dyluftojnë ashpër  mes tyre.  Dhjetë minutat e mëpastajme njohin një rritje të Tiranës në  lojën e saj, ku Delic spikat me përpunimin e topit. Malazezi tenton edhe përmes  dy goditjeve standarde radhazi, por porta e Hoxhës mbetet e paarritshme. Morina  i afrohet golit në minutën e 38-të, teksa godet me kokë ngjitur me trekëndëshin  e poshtëm të portës së kuqe. Minuta e 41-të zhbllokon shifrat. Shpërthen në  delir tifozëria e Tiranës. Një pasim i gjatë nga mesfusha futet në zonën e kuqe,  ku Morina është mes dy mbrojtësish të Partizanit, që gabojnë shumë në mbulim.  Sulmuesi bardheblu shfrytëzon këtë “okazion”, godet tokazi dhe shënon. Me këtë  rezultat mbyllet pjesa e parë, ku Tirana u tregua shumë efikase në rastet e  pakta që pati, ndërsa të kuqve u mungoi lojtari sulmues, që të tërheqë skuadrën  përpara. Po ashtu, nuk ka një regjizor të duhur në mesfushë, që të kthjellojë  sadopak lojën e “demave”, mjaft konfuzë në të dyja fazat, ofensive dhe  difensive. Tirana ishte më solide dhe funksionoi si një grup i tërë, duke mos i  dhënë përparësi elementit individual, sic bie në sy rëndom te kundërshtari.

Pjesa e dytë Nis me një goditje këndi nga e djathta e sulmit për të  kuqtë. Po ashtu, shumë shepojt Partizani fiton një goditje dënimi në pozicion  ballor me portën e Likës. Ekzekutuesi është i përhershmi, Mazrekaj, por sërish  pa rrezik. Duket disi më e tërhequr Tirana, e cila e prêt kundërshtarin, me  synimin për ta kapur në kundërsulm e në befasi, për të ndëshkuar për herë të  dytë. Ka shumë nerv te lojtarët e kuq, por pak cilësi. Bëhen gabime foshnjarake  në pasimin e topit të parë, ndërsa aksionet përfundojnë pa nisur akoma mirë.  Tirana ka rastin ideal të shënojë sërish në minutën e 56-të. Gilberto driblon dy  mbrojtës të kuq dhe e pason topin te pika e bardhë e penlltisë, ku Kërciku ka  tërë hapësirën e duhur për të realizuar. Ai godet shumë dobët, duke e falur  Partizanin. Magani nuk ia fal lojtarit në fjalë, ndaj e zëvendëson menjëherë me  Korreshin, ndërsa Sampaio reagon në kahun tjetër duke hedhur në lojë Hyshmerin  në vend të Maliqit. Rrahmani realizon goditjen e pareë në këtë pjesë loje drejt  portës së Likës në minutën e 65-të, teksa me kokë impenjon “gardianin” bardheblu. Magani sakrifikon autoprin e golit, Morinën, duke shtuar një tjetër  forcë mbrojtëse në radhët e tij, ndërsa kolegu i tij i kuq bën zëvendësim kokë  për kokë në sulm, Sacer-Dushku.  Edhe aktivizimi i Demirit nuk ndryshon gjë  në paraqitjen e të kuqve, që konsumojnë minutat e mbetura të kohës së rregullt  pa ndonjë rrezik në portën e Likës. Tirana mbetet me dhjetë lojtarë nga minuta e  83-të, sepse Korreshi merr të dytin e verdhë dhe të kuqin direkt, pas një  simulimi në zonën e Partizanit, duke dashur të marrë një penallti. Kjo u shton  një “marsh” më shumë “demave”, të cilët besojnë deri në vërshëllimën e fundit të  Jorgjit, që e ka nxjerrë kartonin e verdhë shumë herë nga xhepi, përvec atij të  kuqit për lushnjarin e Tiranës. Kur festa bardheblu kishte nisur në shkallët e  stadiumit, në pjesën ku ishin të pozicionuar tifozët e 24 herë kampionëve të  vendit, ndërsa ata të kuq kishin ulur kokën, mendon Nderim Nexhipi të ndryshojë “temperaturë”. Me një veprim tepër të zgjuar me kokë, shqiptaro-maqedonasi kthen  në gol goditjen e fundit të ndeshjes, duke u dhënë një pikë të vuajtur të tijve.  Që vlen jo pak, ndërsa u ka hequr bardhebluve dy të tilla, që mund t’i largonin  përfundimisht nga rreziku i mbijetesës. Shpëton nderin edhe Sampaio, që dukej se  po pësonte humbjen e parë në krye të Partizanit nga skuadra që shkarkoi  ish-shefin e tij, Hasan Lika në fazën e dytë. Ngushëllohen në fund tifozët e  kuq, teksa Nexhipi u eviton zhgënjimin e radhës. Kësaj here pa pasur aludime në  kokë për tolerim, por duke pranuar konfuzionin e dukshëm të këtij Partizani për  të kaluar me sukses të plotë një sfidë të kësaj rëndësie.

Supertifozëri, antagonizëm pa fund Atmosferë inkadeshente në  stadium, që ngjason me ndeshjet e kombëtares. Tifozëria e shumtë në numër i jep “zjarr” derbit më shumë se një orë përpara startit të lojës, teksa koreografitë  dhe thirrjet në kor të bëjnë të mendosh se po shikon ndonjë supersfidë  europiane. Ngjyrat e kuqe dhe ato bardheblu valëviten në mijëra duar tifozësh,  që mbështesin pa rezerva idhujt e tyre në fushën e blertë. Një derbi i vërtetë  edhe në shkallët e “Qemal Stafës”, që përjeton një nga ndeshjet e rralla të  Superiores shqiptare. Dicka fort e ngjashme me rastet kur në të luan kombëtarja  jonë kuqezi.

Historiku, dominon akoma Partizani Ndeshjet – 138 takime  janë luajtur deri tani mes Partizanit dhe Tiranës në të gjitha kompeticionet:  Kupë dhe kampionat. Bilanci – Partizani ka fituar më shumë  se Tirana në derbi, plot 54 ndeshje, ndërsa bardheblutë numërojnë vetëm 43  fitore. 41 të tjera kanë përfunduar në barazim. Golavarazhi – 198 gola ka shënuar skuadra e kuqe, përkundrejt 160 të  bardhebluve. Historia – Takimi i parë mes Tiranës dhe  Partizanit është luajtur më 30 mars 1947. “Demat e kuq” fitonin 4-2. Krenaria e kuqe – Më 31 gusht 1947, Partizani fitonte 8-0 ndaj  Tiranës, duke sigluar kështu edhe fitoren më të thellë në derbi. Shpagimi – Sakaq, më 22 shtator 1985, Tirana do i kthente  reston Partizanit teksa e mundte 7-3, në një ndeshje që mbahet mend nga tifozët  e të dyja skuadrave për lojën e bukur. Rezultati – Barazimi  2-2 është edhe rezultati që është sigluar më së shumti në ndeshjet derbi mes  Partizanit dhe Tiranës, plot 27 herë në 40 barazime. Demokracia – Pas viteve ’90 janë zhvilluar 50 ndeshje derbi,  nga të cilat 26 janë fitore të Tiranës, 11 barazime dhe vetëm 13 janë fitore për  Partizanin. Golavarazhi: 70-49 për Tiranën. “Ish”-ët në fushë – Endri Vrapi, Erando Karabeci, Renaldo Kalari, Entonio Pashaj, Ardit  Peposhi janë lojtarët bardheblu që kanë luajtur edhe për Partizanin. Ndërsa tek “demat e kuq”, i vetmi që ka luajtur për të dyja skuadrat është talenti Fatmir  Hysenbelliu.