Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Feniksat e rilindur

by

Nga RESHAT KRIPA/

Sipas mitologjisë feniksi ishte një zog që, pasi mbushte pesëqind vjet, digjej dhe nga hiri i tij rilindte përsëri. Kjo legjendë m’u kujtua kur mora pjesë në ceremoninë e përurimit të bar restorant “Feniks” në komunën e Remasit të Lushnjes. Kjo ngjarje më solli njëzetedy vjet më parë, atëherë kur populli i tërë thërriste:

– E duam Shqipërinë si gjithë Europa.

M’u kujtua kjo thirrje pasi në atë restorant, për nga stili i ndërtimit dhe eleganca e shërbimit, m’u duk sikur isha në një restorant të Europës. Por, ajo që është më e rëndësishmja,  si në pothuajse gjithë vendët e qytetëruara të botës, ky restorant nuk është ndërtuar as me drogë dhe as me trafiqe të pista si shumë të tjerë.  Pronari i saj, Emir Çoku, nipi i Azem Çokut, “Qytetar Nderi’ i komunës, ish i burgosur politik së bashku me tre djem të tij, Esatin, Bedriun dhe Caushin, me 65 vjet burg mbi shpinat e tyre, për vite të tëra punoi në emigrim për një jetë më të mirë. Nuk u hodh pas qejfeve të shfrenuara dhe punëve të pista. Punoi për të ardhmen e tij dhe të familjes dhe me kursimet e mbledhura mundi të ndërtonte këtë restorant të modelit europian. Aty është djersa e tij dhe e familjes së tij.

Së fundi mbërriti edhe dita e përurimit të tij. Midis shumë të pranishmëve pata nderin të isha edhe unë. Nuk mungonte as muzika. Ajo gjëmonte duke filluar nga vallet e bukura popullore dhe deri te roku amerikan. Në mesin e kërcimtarëve dalloheshin feniksat e rilindur të familjes Çoku që i jepnin një pamje të mahnitshme gjithë atmosferës së kësaj feste. Unë i shikoja me admirim dhe më dukej sikur në fytyrat e tyre rilindte Azem Çoku, luftëtari nacionalist që jetën tij ia kushtoi atdheut. Por, në fytyrat e tyre shikoja edhe si rilindnin nacionalistët e tjerë të rënë për liri gjatë viteve të gjata të sundimit të terrorit komunist apo të tjerë burra që nuk mundën të shohin ditën e madhe të demokracisë për të cilën kishin ëndërruar dhe luftuar pa kursyer asgjë.

Qëndroj në karriken time duke vështruar por mendja ka fluturuar. Ka fluturuar ndër vegimet e së kaluarës së hidhur. Në ato ditë të trishta kur donim të mësonim dhe nuk na linin  për të mësuar, donim të punonim dhe nuk na linin për të punuar, donim të jetonim dhe nuk na linin as për të jetuar. Më kujtohen 65 bujqit e Myzeqesë që u ekzekutuan nga krimineli Mehmet Shehu vetëm e vetëm pse ishin nacionalistë. Por më kujtohen edhe korbat e zinj të sotshëm që çirren dhe këlthasin për të ringjallur atë që ka perënduar me kohë. Midis tyre edhe shumë të ashtuquajtur intelektualë, të mbushur me tituj dhe dekorata që arrijnë deri aty sa kriminelin e sipërpërmendur ta konsiderojnë si një burrë shteti që gjoja historia e Shqipërisë nuk e paska parë kurrë.

Oh, fatkeqë! Si nuk arrini të kuptoni se historia juaj përfundoi që me përmbysjen e ideve tuaja totalitare. Ju sot mund të jeni deputetë, funksionarë, pedagogë, biznesmenë që keni arritur majat e pasurimit tuaj, apo çfardo gjëje tjetër, por kurrë nuk mund të jeni njerëz në kuptimin e vërtetë të fjalës. Ju jeni vetëm hije të së kaluarës që më kot mundohen të ringjallen. Ndoshta mund të keni mbaruar kushedi sa shkolla të larta, ndoshta mund të keni mbrojtur kushedi se sa mastera dhe doktoratura jashtë shtetit, ndoshta mund të keni fituar kushedi sa tituj dhe dekorata, por derisa nuk keni moralin për të hedhur poshtë të ligën që i bëri gjëmën këtij vendi, ju nuk mund të jeni gjë tjetër veçse mbeturina që duhen hedhur në koshin e plehrave të historisë.

Në këto ditë të fushatës elektorale që praktikisht ka nisur, dëgjojmë zërat tuaj të ngjirur të thërrasin se gjoja paskemi mbetur pa bukë dhe pa ujë,  pa shkolla dhe pa spitale, pa drita dhe pa strehë. Me korin tuaj janë bashkuar edhe disa që  e quajnë veten të përndjekur politik. Dua t’i pyes ata:          – Çfarë  heroizmi keni bërë kundër diktaturës që paskeni fituar këtë emërtim? Mos vallë vjedhjet, shpërdorimet dhe përdhunimet e familjarëve tuaj dhe që më vonë, për t’i shpëtuar ndëshkimit u detyruat të  tentoni të arratiseni jashtë shtetit dhe që regjimi komunist, për t’ju mbajtur më tepër në burg ju dënoi, përveç neneve ordinere edhe me nene politike si agjitacion e propagandë apo tentativë për arratisje?

Çfardo që të shpikni, çfardo që të thoni ju nuk mund të bëni me vete shtresën e gjërë të të përndjekurve politik. Këtë nuk mund ta bëjnë as media e shkruar dhe ajo vizive që ju keni në dispozicion. Me ju ne nuk na ndan vetëm plotësimi i detyrimeve që shteti shqiptar i ka kësaj shtrese. Ne na ndajnë parimet tona që janë të kundërta me tuajat. Ne na ndan historia jonë që është e kundërt me atë tuajën. Ne na ndan këndvështrimi ynë se si i shikojmë ngjarjet historike të ndodhura në vendin tonë me këndvështrimin tuaj. Këtë mos e harroni!

Ceremonia   vazhdon.  Këngët   dhe   vallet  ndjekin  njera-tjetrën. Feniksit  e  rilindur  vazhdojnë  të lodrojnë. Entusiazmi arrin kulmin kur në sallë buçasin vargjet e këngës:

 

Xhamadani vija-vija,

Është Kosova, është Shqipëria.

 

Gjithë salla është ngritur në këmbë dhe këndon me plot zërin:

 

Sa e madhe është shqiptaria!

Unë, plaku 78 vjeçar, qëndroj i mahnitur në qoshkun tim duke vështruar. Dëgjoj këngën dhe para syve më shfaqen vargjet e mrekullueshme të Mjedës:

Por nuk u shujt, ende jo, shqyptaria!

Jo, shqiptaria nuk ka për t’u shuar kurrë dhe kjo, jo për meritë të lakejve të komunizmit që kanë gllabëruar emrin e ngjyrave të flamurit tonë kombëtar, por të feniksave të rilindur që do të dinë t’i dalin zot këtij vendi. Do të vijë dita kur ju do të zhdukeni nga arena shqiptare pasi ju jeni të humburit dhe ne fitimtarët. Sot në Shqipëri kanë fituar parimet tona demokratike, parime që ju u munduat më kot t’i ndaloni dhe që ne u sakrifikuam për to. E ardhmja u përket feniksave tanë të rilindur. Ata kanë rilindur nga hiri i tyre.

PROPAGANDË SERBE NË OKB

by

Nga Frank Shkreli/

Vuk Jeremiq, në kapacitetin e tij si President i Asamblesë së Përgjithshme të Organizatës së Kombeve të Bashkuara (OKB) ka caktuar mbajtjen e një debati mbi punën e Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës mbi Krimet e Luftës në ish-Jugosllavi këtë të mërkurë, më 10 Prill.   Debatin  do ta hapë presidenti serb Nikoliq dhe në debat do të marrë pjesë edhe zevendës-kryeministri i parë i Serbisë, Vuçiq.

Më së pari një shpjegim se cili është roli dhe pse u krijua Gjykata  Ndërkombëtare të Hagës për Krimet e Luftës në ish-Jugosllavi, 20-vjetë më parë.   Gjatë dy dekadave të fundit, Gjykata Ndërkombëtare e Hagës ka mbrojtur viktimat e luftës, ndërkohë që ka dënuar ata që kanë  kryer krime lufte mbi popullësinë e pafajshme civile, si edhe ata që kanë bërë abuzime të rënda të të drejtave të njeriut gjatë  dekadës së 90-ave të luftërave në ish-Jugosllavi.   Gjykata Ndërkombëtare e Krimeve, themeluar 10- vjetë më parë,  gjithashtu ka luajtur një rol me rëndësi për dënimin e  atyre që kanë bërë krime lufte, si dhe krime kundër njerëzimit dhe gjenocid.   Qëllimi i gjykatave ndërkombëtare, pra është, për të dënuar keqbërsit dhe për të promovuar  dhe mbrojtur të drejtat e viktimave të pafajshme  dhe konsolidimin e të drejtave të njeriut,  anë e mbanë botës.

Vendimi i Jeremiqit, që në emër të Serbisë të organizojë një debat, për atë që në humë qarqe ndërkombëtare po shikohet si një përpjekje propagandistike e Serbisë për të diskredituar punën e Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës – nuk është hera e parë që Beogradi është munduar të  bindë botën me versionet e tij, tani të diskredituara, për ato që kanë ndodhur në ish-Jugosllavi gjatë 20 vjetëve të fundit.   Por ndryshimi me përpjekjet e përparshme të Serbisë,  është se tani Beogradi  ka njeriun e vet në Kombet e  Bashkuara,  i cili po përpiqet që pretendimeve të Serbisë t’u japë vulën zyrtare të ligjëshmërisë së OKB-së, pasi ai në kapacitetin e tij si president i Asamblesë së Përgjithshme, është i autorizuar të shkruaj raportin përfundimtar të debatit, natyrisht nga pikpamja e zyrtarëve të Beogradit dhe aleatëve të tij, Rusisë dhe Kinës.    Këjo është një situatë e hapët e asaj që quhet si “konflikt interesi”, gjë që asnjë person ose organizatë me reputacion nuk ia lejon vetvetes.  Ky është një rast, ku një zyrtar i Kombeve të Bashkuara,  ndryshe nga obligimet e detyrës së  tijë, për t’i shërbyer organizatës për të cilën punon, po shfrytëzon  detyrën e tij për përfitime personale dhe të vendit të tij –dhe në dëm të së vërtetës dhe në përpjekje për të ndryshuar ose falsifikuar historinë  e dy dekadave të fundit.

Serbia është tepër e dëshpëruar se Gjyqi i Hagës liroi kohët e fundit ish-komandantin e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK), Ramush Haradinajn dhe dy anëtarë të tjerë të UÇK-së, gjë që sipas nën-kryeministrit serb Vuçiq, “ka tronditur të gjithë serbët”.   Zyrtari  i lartë serb tha gjithashtu  se qeveritë që në të kaluarën kanë mbështetur punën e Gjykatës Ndërkombëtare, sipas tij, na qenkan “shokuar nga vendimet përfundimtare të kësaj gjykate në lidhje me gjenralët kroatë Ante Gotovina dhe Mladen Markaç, por edhe Haradinaj”, shtoi zyrtari serb Vuçiq për agjencinë serbe të lajmeve Tanjug.

Individë, shtete dhe organizata të ndryshme kanë shfaqur moskënaqinë e tyre në lidhje me debatin e OKB-së të sponsorizuar nga Serbia.   Ndër të parët që shprehu mos aprovimine tij për mabjtjen e këtij debate,  ishte Kryetari i Gjykatës Ndërkombëtare për krimet në ish-Jugosllavi, gjykatësi Theodor Meron.   Ai, sipas Radios Evropa e Lirë, foli para disa ditësh në Institutin Brookings në Uashington  ku kritikoi ashpër vendimin për debatin  në OKB, duke thënë se ky vendim për zhvillimin e debatit mbi punën e Gjykatës, parashtron pyetje dhe ven në dyshim, ”kushtet themelore të sundimit të ligjit”, duke shtuar se, ky nuk është  “një debat, në të cilin pjesmarrja ime do të jepte ndonjë kontribut të rëndësishëm ndaj normave ligjore në të cilat besoj unë.”   Gjykatësi Meron u tha pjesmarrësve në Institutin Brookings se, “shpallja e pafajësisë, ashtu si edhe shpallja e fajësisë, tregojnë se sistemi  është i shëndetshëm, se ai funksionon.”

Siç duket, Kroacia dhe Bosnja, ndër të tjera, kanë shprehur moskënaqsinë për këtë  debat të organizuar nga Vuk Jeremiqi dhe janë shprehur se nuk do të marrin pjesë në të.  Radioja b-92 në Beograd  citon agjencinë Tanjug se as Uashingtoni zyrtar nuk ka mirëpritur këtë debat, ndërsa citon një zyrtar të lartë të Departamentit amerikan të Shtetit se ka thënë që ai beson se debati i ardhëshëm  në OKB do të përdoret për qëllime propagandistike të Serbisë.

Por,  vendet që kanë shprehur gatishmërinë e tyre për të marrë pjesë,  janë Rusia dhe Kina të  cilat vazhdimsiht kanë përkrahur agjendën serbe në OKB, sidomos kundër mos njohjes dhe mosantarësimit të Kosovës në Organizatën e Kombeve të Bashkuara.   Sipas gazetës serbe Veçernje Novosti, Moska dhe Pekini kanë shprehur gatishmërnë e tyre për të marrë pjesë në debatin e OKB-së të organizuar nga Vuk Jeremiqi.

Ndër organizatat jo-qeveritare që kanë reguar ndaj mbajtjes së këtij debati janë edhe  Kongresi i Boshnjako-Amerikanëve të Amerikës Veriore dhe Këshilli Konsultativ për Bonsje-Hervegovinën, të cilët, në një letër drejtuar ambasadores së Shteteve të Bashkuara pranë Organizatës së Kombeve të Bashkuara, Susan Rajs  — shprehin shqetsimin e tyre në lidhje me atë që ata cilësojnë si agjendë e Jeremiqit në Kombet e  Bashkuara  dhe në të njëjtën kohë shprehen se,  “Vuk Jeremiqi, si president i Asamblesë së 67-të të Asamblesë së Përgjithëshme të OKB-së, po vazhdon të përdorë  Kombet e  Bashkuara si një platform të tijen për të përhapur agjendën nacionaliste serbe duke organizuar këtë debat dhe njëkohësisht është duke fyer rishtas viktimat e gjenocidit dhe spastrimit etnik në Bosnje Hercegovinë dhe Kroaci.”    Në letrën e tyre këto dy organizata boshnjake në Amerikë, me të drejtë thonë se, “Dokumenti  ‘zyrtar’ në lidhje me debatin që do të mbahet në Prill, pritet të përmbajë pikpamjet serbe  mbi luftërat në ish-Jugosllavi, në kurriz të fakteve tanimë të mirë dokumentuara dhe  të drejtësisë.”    Boshnjako-amerikanët theksojnë, në letrën e tyre drejtuar ambasadores amerikane pranë OKB-së, se “rishkrimi dhe falsifikimi i historisë është prioritet i agjendës së nacionalistëve serbë”,  dhe njëkohësisht ata i bëjnë thirrje  asaj, “Si shtetas amerikanë, por edhe si viktima të spastrimit etnik dhe  të gjenocidit, që mohuesit e gjenocidit të mos lejohen të përdorin Organizatën e Kombeve të  Bashkuara si paltformë të tyren për përhapjen e propagandës urrejtëse dhe gënjeshtarve.”

Ky është objektivi i vetëm i Vuk Jeremiqit për organizimin e këtij debati, por njëherazi është edhe një përpjekje e koordinuar mirë nga autoritetet zyrtare të Beogradit  për të kundërshtuar vendimet e Gjykatës Ndërkombëtare në të kaluarën, tani dhe më vonë ndaj serbëve të dëlnuar për krimet e tyre në luftërat e Ballkanit – por është  edhe një përpjekje nga ana e tyrepër të përmirësuar  reputacionin ndërkombëtar të Serbisë.  Nën-Kryeministri serb Vuçiq u citua nga media serbe se debati në Kombet e Bashkuara, “është një rast i mirë për të paraqitur një pikpamje tjetër mbi gjëndjen në Ballkan, një pikëpamje tjetër mbi Serbinë”.

Është ablsolutisht e pa kuptueshme se si Organizata e Kombeve të Bashkuara lejon që  ajo të përdoret si platformë e nacionalizmit serb duke mundësuar zhvillimin e këtij debati.  Ky është një problem me të cilin këjo organizatë duhet të merret seriozisht, nëqoftse dëshiron që reputacioni i saj të mos keqësohet edhe më tepër në rajonin e Ballkanit, ku mos-angazhimi dhe mos veprimi i sajë përballë krimeve kundër njerëzimit dhe spastrimit etnik nga forcat serbe gjatë luftërave në Ballkan mbahet, është një përvojë tepër e hidhur për tu harruar, sidmos nga populli boshnjak.   OKB-ëja, duke lejuar mbajtjen e këtij debati, është duke hedhur krip në varrët trupore dhe shpirtërore të qindëra mijëra viktimave të terrorit serb në Ballkan.   Këjo masë dëmton, për të mos thënë se minon, besimin në Organizatën e Kombeve të Bashkuara, si një organizatë që sipas Kartës së OKB-së, “Zhvillon marrëdhënje miqësore midis kombeve, në bazë të respektit për parimin e të drejtave të  barabarta dhe të vetvendosjes së popujve.

Udhëheqsit serbë, siç tha edhe vet  nën-kryeministri serb Vuçiq, shpresojnë që  në fund të këtij debati, Ballkani dhe bota të ketë një “pikpamje tjetër për Serbinë”.   Mirëpo, këjo nuk mund të arrihet me përpjekje të njëanshme për debate në forume ndërkombëtare siç është edhe OKB-ëja, me qëllim shtrëmbërimi dhe falsifikimi të historisë së hidhur të 20-vjetëve të kaluara në atë rajon.   Popujt e Ballkanit dhe bota do të kenë pikpamje tjetër nga ajo që kanë sot për Serbinë, vetëm e vetëm kur Serbia të kërkojë falje për krimet që udhëheqsit e saj kanë bërë në emër të saj dhe njëkohësisht tu kërkojë falje viktimave të gjenocidit dhe spastrimit etnik në Kosovë, në Bosnje dhe Kroaci.   Vetëm atëherë, popujt e Ballkanit dhe bota mund të ndryshojnë pikpamjet e tyre mbi Serbinë si shtet dhe mbi serbët si popull.

Një gjë e tillë do të ishte më e pranueshme dhe më e vlefshme se sa çdo debat në OKB ose kudo tjetër, që më në fund do të çonte drejtë pajtimit eventual midis popujve të Ballkanit dhe në një paqë të qendrueshme në atë pjesë të botës, e cila ka aq shumë nevojë për një pajtim të tillë.

KJO ESHTE DEMOKRACIA?

by

Unë dua të citoj vetëm disa rreshta të Ramizit përpara byrosë: “Sistemi ynë është drejt kapitullimit përballë sistemit kapitalist. Kështu na lind si detyrë që të ndryshojmë strategjinë tonë… Le të krijojnë kundërshtarët tanë, parti të djathta, të majta apo të qendrës, madje do t’i nxisim ne vetë, por kryesorja është që të gjitha këto parti të kontrollohen nga ne vetë. Për këtë dhe programet e themelimit do t’i formulojmë ne. për drejtimin e këtyre partive duhet të gjenden njerëz që të përkrahin strategjinë tonë./

Nga Bedri Blloshmi*/

Sapo u shpartallua perandoria Turke, në Europën e vjetër dhe kryesisht në Ballkan, mendohej nga më të fortët që të nxirrnin përfitimet e tyre duke grabitur trojet e një vendi për t’ia dhënë një vendi tjetër duke krijuar edhe shtete që s’kishin ekzistuar kurrë. Kjo ndodhi dhe në Shqipëri pas ngritjes së flamurit shqipëtar nga plaku i mençur dhe guximtar, Ismail Bej Vlora, më 28 Nëntor 1912.
Një vit më vonë, pra më 1913, mbasi planet ishin bërë nga Londra dhe Berlini që shqipëria të shqyhej duke e krasitur dhe plotësuar grykësinë e armiqëve tanë shekullor, Athina dhe Beogradi. E bënë Shqipërinë copa-copa duke shfarrosur popullsinë autoktone kur vendosën kufijtë e rinjë. Shumë qeveri u krijuan deri më 1920 ku Kongresi i Lushnjës përforcoi edhe një herë që ajo copë Shqipëri do ekzostoi dhe se ka patriotë që nuk shiten. Mbërriti më pas revolucioni famëkeq i qershorit më 1924 dhe përmbysi me dhumë qeverinë e ligjëshme të Ahmet Zogut. Një prift, Fan Noli, i cili më 1927 shkoi në Rusinë e kuqe dhe përshëndeti me rastin e 10 vjetorit të Revolucionit të Tetorit dhe atje e quajtën “prifti me veladon të kuq”. Ahmet Zogu kthehet përsëri duke e përmbysur priftin. Krijoi shtetin, u lidh me perëndimin duke qënë i vëmendshëm dhe korrekt për gjithë atë copë vend që na lan që nga 1913 deri më 7 prill 1939 kur bota do hynte në një luftë tjetër e cila u quajt lufta e Dytë Botërore.
Ndërsa në Shqipëri mori rrugë lufta civile (vëllavrasëse) e filluar nga terroristët komunistë. Për ta vërtetuar se është mëse e vërtetë që është zhvilluar luftë civile po citoj se çfarë ka shkruar gjenerali Ëilson (komandant supreme i aleatëve) Enver Hoxhës. “Më duhet të vë në dukje se armët e furnizimit që ju dërgojmë janë të destinuara vetëm për një qëllim, e pikërisht për të ndihmuar forcat tuaja që të luftojnë armikun. Unë nuk mund të tolerojë që ju t’i përdorni këto armë për të vrarë dhe për të eleminuar bashkëatdhetarët tuaj për qëllime politke.”
Mbasi u vranë dhe u masakruan mijëra familje atdhetare (nacionaliste) që luftuan me të vërtetë për Shqipërinë ku nga goja e tyre dilte e vetmja fjali “TË RROJË SHQIPËRIA” para skuadrës së ekzekutimit, ndryshe nga sa thoshin komunistët që “atdheu ynë është gjithë bota”, mbas 1944 do fillonte terrori mbi pjestarët e tjerë të këtyre familjeve. Ky terror do të fillonte më 1945 deri më 1990 i cili zhdukte, varte, pushkatonte, burgoste, interrnonte e sekuestronte vetëm familjet kundërshtare.
Kjo tragjedi do të vihej në skenë nga komunistët të cilët zbatuan vendimet me kryeregjizorin enver Hoxha. Këta sajonin “grupe armiqsh” për krime imagjinare, i pushkatonin mbas atyre që kishin varur, burgosur dhe të tjerët internoheshin. Numërohen mbi 6550 të pushkatuar që sot ende janë kushedi se ku të groposur e pa varr. Numërohen mijëra të burgosur të vdekur nëpër burgje, mijëra të interrnuar, mijëra të vdekur në interrnim, shumë e shumë fëmijë të porsalindur nga pa ushqyerja nga keq jetesa, të rrethuar me tela me gjemba. Çmendinat u mbushën plot nga të burgosurit e torturuar e nga elektroshoku, të paralizuar nga gjilpërat e absesit që rënkonin shtrirë në çimentot e dhomave të vdekjes të spitaleve Brenda në çmendinë. Listat emërore të intelektualëve nga vrasjet masive. Le të përmendim terrorin e Kryengritjes së Postribës, gropën e Valmirit me të vrarë e të gjallë që si kishte kapur breshëria e kallashnikovit, shashkën e hedhur nga vetë sigurimi në Ambasadën Ruse për të vënë në skenë skenarin e përgatitur për të masakruar 22 intelektualë në Tiranë. (Pa përmendur këtu ata që u burgosën dhe familjet që u internuan.) Kemi shumë e shumë “grupe” e vrasje masive dhe këto duan volume të tëra për t’i rreshtuar e jo më t’i përmendësh në një mikro shkrim, (madje qëllimi i këtij shkrimi është tjetërkund.)
Mbarimi i Luftës së Ftohtë do të kurorëzohej me rrëzimin e kështjellës së dekompozuar të komunizmit rus. Kuptohet se satelitët e kësaj kështjelle do të rrokulliseshin në humnerën pa kthim. Edhe në Shqipëri, s’kishte sit ë ndodhte ndryshe. Filluan lëvizjet e porositura nga sekretai i parë i komitetit të partisë Ramiz Alia, me udhëzimet e Katovicës e të Gorbaçovit.
Unë dua të citoj vetëm disa rreshta të Ramizit përpara byrosë: “Sistemi ynë është drejt kapitullimit përballë sistemit kapitalist. Kështu na lind si detyrë që të ndryshojmë strategjinë tonë…
Le të krijojnë kundërshtarët tanë, parti të djathta, të majta apo të qendrës, madje do t’i nxisim ne vetë, por kryesorja është që të gjitha këto parti të kontrollohen nga ne vetë. Për këtë dhe programet e themelimit do t’i formulojmë ne. për drejtimin e këtyre partive duhet të gjenden njerëz që të përkrahin strategjinë tonë. Partia që do të marri pushtetin, është e lirë të shajë pushtetin tonë, por këtë ta bëjë fort, sepse kështu do të fitojë simpatinë e përëndimit dhe të desidencës antikomuniste…
Të persekutuarit politik: Ata janë nëpër burgje të dënuarit dhe të persekutuarit politik antikomunistë sigurisht që do na shajnë…Këta do t’i afrojmë dhe do t’i japim punë të ndryshme, por jo të rëndësishme, por kurrë, kurrë nuk do t’i lëmë të na përvetësojnë pushtetin. Dhe e dini pse?! Sepses sapo të marrin fuqinë do të fillojnë të hakmerren…Në zbatim të të drejtave të njeriut, duhet t’u japim edhe kompesim në para të burgosurve politik…
Të sekuestruarve dhe të shpronësuarve do t’u japim nga një letër në dorë që t’u njihet prona, por prona vetëm në pak duar do të bjerë, pasi ligji do t’i ngatërrojë njëri me tjetrin. Por një gjë duhet të kini parasysh, të keni kujdes nga fëmijët e të persekutaurve politik…”
Tani unë u drejtohem të burgosurve politik, të shpronësuarve dhe sekuestruarve, se këto që thotë Ramiz Alia a janë zbatuar me kujdes nga ata që na “përkrahën” dhe ne u besuam në vitin 91-92 e më tej?
Lexova në një media të shkruar (se pothuaj e kishin shumë media) se partia demokratike, njeh dhe mbron të gjitha dekoratat e komunizmit, nga ana tjetër po nga PD janë dhënë dekorata për shumë personalitete të pushkatuar, të humbur e të burgosur politik. Tani njëra palë ka vlerë o persekutori, o i persekutuari. Të njohësh të gjitha dekoratat e diktatorit e ta vlerësosh do të thotë të shkelësh mbi gjakun e mijëra e mijëra të pushkatuarve, të zhdukurve, të shkelësh mbi mijëra e mijëra nënave shamizeza, të mohosh ata lumenj gjaku, lumenj lotësh që kanë filluar të derdhen që nga viti 1943 e deri më 1991. Kjo është demokracia? Atëherë pse çirret PD kur thotë se në Shqipëri ka qënë diktatura më e egër në Europën Lindore? A është tallje kjo me klasën tonë të përmbysur, a është përçmim për të vrarët e të burgosurit politik? A tregon kjo gjysmën e partisë së punës e cila e tregoi veten se nuk do të shkëputet kurrë nga Neronët, Cingiskhanët e kainët e komunizmit? A duhen besuar pëshpërimat se do të vendoset busti i diktatorit? A duhet të përmendet një thënie e agjentit të kohës së Luftës së Dytë Botërore, Kim Fillbi “Kush ka qënë komunist vetëm një orë, komunist mbetet gjer në varr.”Ku po na çojnë komunistët fanatik? A duhet të heshtim ne përpara kësaj tragjikomedije që faturohet?Ngrihuni ju të zhdukur,të pushkatuar anë e mbanë Globit e mbrojeni Shqipërinë se ne të gjallët kemi vdekur dhe skemi mundësi ta ndryshojmë fatin e vendit.

* Ish i burgosur politik

Emir Kusturica To Make Film On Kosovo Organ Trafficking

by

Almost a week after Kusturica announced that he was planning on recording a film about organ trafficking in Kosovo, the head of the Kosovo association of film artists, Lijirak Celjaj, announced that he wanted to make Kusturica persona non grata regarding his announcement about his upcoming project. He described Kusturica as a director whose film scripts are favorable to the Serbian government./

By Deana Kjuka/

It is certainly not the first time that well-known and at times controversial Bosnian Serb film director Emir Kusturica has found himself in the middle of a controversy about his work regarding the complicated past of the Balkans.
Almost a week after Kusturica announced that he was planning on recording a film about organ trafficking in Kosovo, the head of the Kosovo association of film artists, Lijirak Celjaj, announced that he wanted to make Kusturica persona non grata regarding his announcement about his upcoming project. He described Kusturica as a director whose film scripts are favorable to the Serbian government.
However, Kusturica already said that the project, which he envisions will take him three years to complete, will be filmed in Russia, because he is aware that he wouldn’t be allowed to film on location in Kosovo.
The majority of the scenes will be shot in Russia, the location of the plot. The film will also allude to themes in Russian novelist Fyodor Dostoevsky’s books.
Already in June, Kusturica is due to begin filming “Love and War,” featuring actress Monica Bellucci.
Kusturica’s 1995 film “Underground,” which tells the life story of three friends from World War II to the Balkan wars in the 1990s, was awarded the Palme d’Or, the highest prize awarded at the Cannes Film Festival.
Besides receiving accolades, the film was also criticized by French critics for offering a “postmodern version of the most drivelling and lying Serb propaganda.”
In an interview with Tanjug news, Kusturica said that organ trafficking was one of the major topics of this century and “the most brutal act and strongest sign of a return to pagan times.”
In October 2012, the EU special task force that has been tasked to look into the alleged organ trafficking that took place in Kosovo and Albania in the 1990’s announced its plans to begin interviewing witnesses in Serbia.
In 2010, Dick Marty who at the time was the human rights rapporteur at the Council of Europe, released a report linking former members of the Kosovo Liberation Army (UCK), including current Kosovo Prime Minister Hashim Thaci, to trafficking in organs taken from Serbian prisoners following the 1998-99 conflict in Kosovo.
However, it was the former chief prosecutor at the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia, Carla Del Ponte, who initially made these allegations in “The Hunt: Me and the War Criminals,” a book she published in 2008, shortly after she stepped down as chief prosecutor.

Photo: Emir Kusturica has already said that the film will be shot in Russia, because he is aware that he wouldn’t be allowed to film on location in Kosovo.