Ne Foto: Gjate vizites ne Shqiperi 21 Shtator 2014, Papa Francesku ne restorantin e Kadri Morines/
Kadri Morin ka lindur dhe është rritur në trevën e njohur tregëtare prej kohës së Mesjetës, -në fshatin Shikaj të komunës së Vaspasit, Kukës. Dhe pikërisht në majën e malit qëgjendet mes lumit Drin dhe Krumës, ngrihet madhështore si vetë historia Kalaja e Lekë Dukagjinit, -e cila- jo vetëm është pasuri e çmuar historike e kombëtare, por ka edhe një domethënie të rëndësishme,përvetë pozitën gjeografike rreth 400 metra mbi nivelin e detit. Sipas zakonit shkrehën edhe pushkën, për ardhjen në jetë të djalit të parë në familje, mbas tre vajzave.Ka lindur në natën e Kadrit, dhjetë ditë para mbarimit të muajit të Ramazanit. Babai i tij një besimtar i devotshëm, e quan birin e vetëm, për hir të natës së shenjtë që lindi, – Kadri. Djaloshi kukësian pavarësisht merakut dhe këshillës të prindërve për të mos shkuar në majë të malit, ai e vizitonte shpesh atë, sepse nuk mundej të jetonte dot pa ajrin e pastër të malit, gurgullimën e luginës, cicërimën e zogjve, gjurmët e historisë dhe hijeshinë e kalasë së Lekë Dukagjinit, të meditonte, biles edhe kur e mbulonte bora.Era e gjakut e thërret për mirënjohje, në ndikimin që pati për formimin e tij shpirtëror, profesional, si ekonomist-bisnesmen dh intelektual. Koha ecën me hapa të ngadaltë, dhe Kadri Morina nuk e pati menduar se në dhjetëvjeçarin e parë të shekullit 21-ë, do të bëhej një nga investitorët më të suksesshëm e të fuqishëm në ekonominë e tregut shqiptar. Ndonjëherë edhe ka falimentuar, por i vetëdijshëm për uljet e ngritjet e bisnesit, kurajoz dhe i pademoralizuar, me besim e optimizëm, hidhej për sfidën e rradhës. Sot për sot Kadri Morina është një nga investitorët e sukseshëm e të rëndësishëm në ekonominë e tregut shqiptar. Në vitin 1993-e, nën drejtimin dhe përkushtimin e tij, u themelua“Euro-AlbaEA, dhe më pas zgjeroi investimet në fushën e ndërtimit, dhe atë të kulinarisë. Së fundmi investimet i tij i ka shtrirë edhe në Kosovë, me blerjen eKompanisë e Sigurimeve “Dardania”, sfidë e re disa milioneshe.
Kadri Morina përveçse një investitor modest, shëmbullor dhe i suksesshëm në tregun kapitalist shqiptar, gëzon ndjeshëm virtytin e bamirësisë. Bamirësinë e sheh si diçka të shenjtë.Sponsorizimet financiare të këtij investitori lenë gjurmë mirësie e inteligjence. Ka dhënë kontributin e tij financiar në restaurimin e Xhamisë së Et’hem Beut në qendër të Tiranës, jo vetëm për rëndësinë shpirtërore si një kult fetar, që ka kjo xhami, por edhe si një vlerë kombëtare, monumentale dhe historike, por kontribuon në rehabilitimin e afreskeve të xhamisë, pajisjet elektrike,etj, ngjyrimin e afreskeve duke ruajtur origjinalet. Për këtë sponsorizim madhështor e shpirtëror, Shoqata “Tirana”, e vlerëson duke i dhënë titullin më të lartë “Fisnikërija e Tiranës”. Është vlerësuar Qytetar Nderi i Hasit, Durrrësit, në Komunën e Mali të Zi, etj. Ka sponsorizuar në ndërtimin e kulteve fetare, në Peshkopi, Marikaj, Zall Bastar. Sikundër thuhet se; Mirësia prodhon inteligjencë!Sponsorizoi drekën e Papa Franceskut,në vizitën që ky i fundit, bëri në Shqipëri.Jo rastësisht u zgjodh Kadri Morina që Papa të shijonte drekën nga duart e një myslimani, për të treguar virtytin e shpirtit shqiptar, tregues tejet i veçantë ky se Shqipëria është mbretëria e tolerancës fetare që ekzistonnë Ballkan. Investitori dhe filantropisti shqiptar Kadri Morina u dekorua me medaljen e 319-ë nga 4000 medalje që ekzistojnë dhe jepennga Papa Francesku.
Ai vazhdon të ndihmojë financiarisht njerësit në nevojë, njerësit e sëmurë për kurimin e trajtimin e tyre jashtë shtetit.Jep kontributin e tij financiar për Fondacione të ndryshme, Shtëpisë së Fëmijës “Zyber Hallulli” Tiranë. Nuk kursehet aspak të sponsorizojë në botimin e librave historikë, Festivalin e Filmit, libra të autorëve të ndryshëm shqiptarësi një dashamirës i artit e letërsisë. Në këtë bashkëbisedim me investitorin dhe filantropistin e suksesshëm, Kadri Morina, ai na rrëfen me modesti dhe përgjigje unike e të admirueshme, se si arrriti ai të ngrejë bisneset e tij dhe investimet ne fusha të ndryshme të ekonomisë së tregut në Shqipëri e më tej.Gjithesesi dy dashurite e tij, sic zbulohen ne interviste jane:Familja dhe Çështja Kombëtare. Për më shumë ndiqni bisedën.
Bisedoi: Raimonda MOISIU/

-Si e filluat karrierën tuaj dhe si u integruat në fushën e bisnesit?Si është eksperienca tuaj duke punuar në sektorë të ndryshëm?

Tradita e familjes sime ka qenë fermerë, në gjëndje të mirë ekonomike për kohën që jetonim.Të parët e fisit kishin emigruar në Turqi, Anadoll , por që edhe kishin bërë prokopi. Mbaj mend që gjyshi na kishte sjellë një tevlik dhe një mulli kafeje. Ishim dy shtëpi të pasura të zonës; Sali Aga dhe gjyshi im -Niman Alia.Te Sali Aga shkonin merrnin këpucët për dasmë, ndërsa te shtëpija e gjysh Niman Alisë- merrnin mullirin e kafesë, për gëzime apo mort. Pozicioni i shtëpisë sonë ka qenë në anë të rrugës së madhe, -ku bashkoheshin lidhjet tregëtare midis Kukësit, Tropojës dhe Prizrenit. Prindërit e mij, si një derë fisnike që ishin, e mbanin derën hapur gjithmonë. Hynin e dilnin shumë mysafirë, veçanërisht tregëtarë, të cilëve u binte rruga për të bërë tregëti. Vija re që gjendja ekonomike e popullit të zonës sonë ka qenë tejet e varfër.Me dashurinë, dëshirën dhe vizionin për t’i parë sa më mirë bashkëfshatarët e mij, vendosa të sfidoj. Morra guximin të reagoj, për këtë gjendje të mjerueshme të tyre. Me aq sa më lejonte pushteti i kohës, takova Ministren e Bujqësisë të asaj kohe Themie Thomain. I them tekstualisht: -:Zonja Ministre, vij nga Kukësi, duam një plan shtesë me 300 kg esencë pishe, se e gjithë organizata e partisë do të mbytet në Drin, populli i zonës është në mes të katër rrugëve. Dhe nuk vonoi shumë, brenda një ore erdhi përgjigjja pozitive nga ministrja, duke na i plotësuar kërkesën.Nga 30 lek që ishte ditë e punës, shkoi në 150. Unë jo vetëm u gëzova nga kjo mbështetje, por tashmëkisha treguar edhe disa vlera dhe ambicje të mijat për t’u marrë me tregëti. Pra prirjet e familjes time për tregëti dhe fakti që përmenda më lart, më maturuan para kohe, për t’i hyrë më pas rrugës së biznesit. Pasi mbarova detyrimin ushtarak, qëndrova në Tiranë, me punësim në Ministrinë e Mbrojtjes, instruktor i rinisë. Që këtu zë fill ambicja ime për bisnes.Në vitin ’90-ë më thërrasin në zyrën e komandës, dhe më kërkojnëtë sjell disa kamiona me patate nga Kukësi. Mendoni flitej për disa kamiona jo për një. Koha ishte e tejet e vështirë. Sepse gjeje patatet, por nuk kishte kamiona. Si fillim gjeta 5 kamiona, ma pas edhe 51-ë kamiona të tjerë dhe çmimi i patates nga 80 lek për kg,-kaloi në 170 lekë për kg. Në disa muaj pata sukses dhe fitime financiare jashtëzakonisht të kënaqëshme. Kjo më inkurajoi dhe më dha forcë e kurajo për të ecur përpara, por edhe me idenë që fitimet t’i investoja në sektorë të tjerë.

-Cila është filozofia e një investitori të suksesshëm në këndvështrimin tuaj? Cilat janë obligimet tuaja të bisnesit tani e në të ardhmen?

Ekziston një thënje popullore shumë sinjifikative: “Paraja e hedh ujin përpjetë!”Kjo proverbë e përfolur qysh në kohën e Lekë Dukagjinit, gjeti vend së pari te të parët e mij, të cilët kishin besimin se një ditë uji do të vinte lart në kala. Dhe vërtet, “uji hidhet përpjetë”sot, në zemër të luginës, ku është ndërtuar Hidrocentrali i Fierzës. Ashtu si në atë kohë edhe sot kur shkoj me pushime në vendlindje shoh gjurmët e mallit e dashurisë, nostalgjinë, ndërrthur ngjarjet dhe kujtimet, sjell ndërmend brezat, në antitezë e analogji me të renë e të vjetrën. Era e gjakut më thërret për mirënjohjen e thellë ndaj tyre, ndikimit dhe efektit që ata/ato patën në formimin tim shpirtëror, qytetar, intelektual dhe profesional veçmas në fushën e bisnesit. Koha bën të sajën, ecën herë me hapa të ngadaltë, herë me hapa të shpejtë, por ai impresioni mbetet ashtu sa afër e larg, si vërshimi i ujit nga Diga e Fierzës, përplasja e tij, që sjell dritën, për të lënë gjurmë të pashlyeshme, me dritësimin e kohës e kujtesës. Nuk e pata shkuar ndërmend se në dhjetëvjeçarin e parë të shekullit 21-ë, do tëshëndrrohesha në një nga investitorët më të suksesshëm e të fuqishëm në ekonominë e brishtë të tregut shqiptar. Kam pasur ulje e ngritje gtai edhe në falimentim, por nuk jam dorëzuar , sepse jam i vetëdijshëm për rrisqet; uljet e ngritjet e tregëtisë, por me kurajo e besim, pa u demoralizuar hidhesha “në sulm” për sfidën e rradhës.

-Jeni i mirënjohur dhe i cilësuar si një nga investitorët e sukseshëm në fushën e bisnesit veçmas asaj të ndërtimit? A mund të na thoni çfarë ndjesish dhe obligimesh ju shkakton kjo?

Sikundër e përmenda më lart atë kapital financiar që fitova nga tregëtia e patates, e investova fillimisht duke katër fabrika buke nga Turqia-franxolla. Përgati një vit bisnesi eci mirë, me fitime të konsiderueshme dhe të kënaqëshme. Por kjo nuk zgjati shumë dhe më troket në derë falimentimi në disa qindra mijra dollarë. Kur baba im e morri vesh, më qortoi dhe ndërkohë më jep disa këshilla:
-Nuk është bërë kush i pasur me bukë e ujë.
-Para me fajde mos merr kurrë!
-Taksidarin e shtetit shlyeje gjithmonë.
Isha i ri si në moshë e biznes, por isha edhe i vetëdijshëm për sfidat që më prisnin. E dija fare mirë se nuk do të kishte vetëm fitim por edhe humbje. Nuku dorëzova, i vura detyrë vetes;Të humbasësh me klas dhe të fitosh me guxim! Sepse jeta i përket atij që guxon. Kështuqë me atë kapital të vogël që më mbeti, , -si pesë maune- i hyra transportit të çimentos. Qëndroja vetë me orë të tëra në shi e furtunë në karrocerinë e maunes për të mbajtur plasmasin që të mos lagej çimentoja. Në vitin 1993-e, nën drejtimin dhe përkushtimin tim maksimal, u themelua“Euro-AlbaEA. Më pas fillova të zgjeroj investimet në fushën e ndërtimit. Pak-nga-pak. në vitet ’96-ë,’97-ë kur edhe ra shteti, pikërisht në vitin -’98-ë,- së bashku me vëllanë ngritëm një zdrukthari për mobilje, dritare për firmat ndërtuese, të cilat i sillnim nga Sllovenia. Aktualisht vazhdoj të jem investitor në fushën e ndërtimeve e në industrinë imobiliare, ku kam të punësuar qindra veta, dhe administratën me një bord drejtues të kompanisë së ndërtimit. Më pëlqen të riskoj e sfidoj! Para disa viteve me guximin e sfidës së rradhës në investime, bleva një nga lokalet më të mira dhe të mëdhaja në Shqipëri në qendër të Tiranës “Piazza”-apo si njihej në atë kohë –Lokali i Ekrem Bardhës, ndërsa sot jam i lumtur që thonë të “Pazza” e Kadri Morinës.. Lokali është shumë i bukur, ku ndërrthurret modernja me klasiken. Për mua ky është jo vetëm lokal argëtimi e relaksi, por edhe një institucion ku bashkohen e ndërthurren idetë, kulturat, ballafaqohen e takohen brezat. Pra, është një vlerë kombëtare e historike, në qendër të metropolit shqiptar. Të jemi sinqertë dhe transparent se Z.Ekrem Bardha ka bërë një investim madhështor.Unë e kam ruajtur ashtu si e ka lënë ai.Nuk kam bërë asnjë ndryshim, biles edhe personelin që ka pasur ai vazhdon të punojë edhe sot.”

-Ju jeni i angazhuar në kaq shumë fronte njëkohësisht e prapë gjeni kohën të informoheni mbi çështjet aktuale Shqipetare. Si arrini të menaxhoni projektet tuaja të bisnesit, profesionale e filantropike, ambicjet tuaja në fushën e biznesit, dhe obligimet tuaja familjare?
Bamirësinë e shoh si diçka të shenjtë. Krahas investimeve që përmenda më lart, nuk lija pas dore edhe sponsorizimet në fusha të ndryshme dhe ndihmat për njerëzit në nevojë. Kjo vinte edhe si rezultat i ambientit familjar ku isha rritur, ku dera jonë rrinte gjithmonë hapur dhe ndihmonim njerëzit e varfër. Kam dhënë kontributin tim financiar në restaurimin e Xhamisë së Et’hem Beut në qendër të Tiranës, për rehabilitimin e afreskeve të xhamisë, ngjyrimin e afreskeve duke ruajtur origjinalet, pajisjet elektrike etj.Kam financuar në ndërtimin e kulteve fetare, në Peshkopi, Marikaj, Zall Bastar, Durrës. Sponsorizimet e mija shtrihen në fusha të ndryshme, ndihmoj studentët duke ju dhënë mundësinë të studjojnë jashtë shtetit, findacione të ndryshme që nga Shtëpija e fëmijës “Zyber Hallulli” në përkthimin e Kuranit, art, kulturë, p.sh. Festivalin e Filmit në Durrës, në histori e letërsi kam sponsorizuar në botimin e librave historikë e letrare, deri edhe në shërbimet funerale, njerëzit në nevojë, kurimin e fëmijës M. për transplatimin e një organi, dhe vazhdoj të jap kontributin tim financiar për ruajtjen e vlerave kombëtare dhe historike. Fizikisht dhe financiarisht kam ndihmuar luftën në Kosovë, për Kosovën e atdheun jap shpirtin e jetën.

-Ç’ mund të na thoni për zhvillimet politike në Shqipëri. A ndikojnë ato në procesin e zhvillimit të rajonit Ballkanik, në Shqipëri e Kosovë?

Kësaj pyetje po i përgjigjem me një kujtim të dhimbshëm e të hidhur.Ishte vetëm 18 vjeç, dhe punoja si tip menaxheri e veterineri në kooperativë. Dikush këmbëngultë për rihapjen e dosjes së babait që do të më sillte pasoja më vonë. Më implikojnë në Gjyqin e Famshëm të Kukësit, për esencën e rrëshirës së pishës. Mbas një kalvari dhimbjesh dhe terrori psikollogjik shumë të rënduar për moshën time, me një sërë kërcënimesh, pyetjesh e séanca hetuesie,-duke më kërcënuar orë e minutë: “Trego se do të futim në burg, falë qëndresës sime, unë ia arrita të dalë i pafajshëm. Pamvarësisht moshës ishë shumë skeptik se e drejta do të dilte një ditë. E ndjeja që drejtësia nuk ekzistonte. Nuk më dënojnë, por fatkeqësisht miqtë e shokët e tij i dënuan nga 20 vjet. Kishte filluar lëvizja studentore me në krye Azem Hajdarin, dhe e ndjeja që edhe unë kisha ëndrra e aspirata për një demokraci, dhe ju bashkova idealit demokratik duke u rreshtuar në krah të heroit të demokracisë, duke e ndihmuar ekonomikisht dhe me informacion për lëvizjet e ushtrisë. Këtu më duhet të saktësoj diçka tepër të saktë: Ditën që studentët e dhjetorit kanë dalësë bashku me popullin në protestë për të rrëzuar bustin, dolëm me tank, te Pallati i Brigadave, për të ruajtur varrin e Enverit. Urdhri ishte nga lart me municion luftarak të hequr nga tanku dhe armët. Morrëm fishekë manovër për kundërajrorë, vetëm të gjuanim në ajër. Që të nesërrmen e rrëzimit të bustit dorëzova armën dhe rroben ushtarake. Paçka këtyre situatave jo të këndshme që kam kaluar, bisnesin nuk e përzjej me politikën, dhe kërkoj që edhe politika të mos më sjellë asnjë pengesë në investimet e tija. Dua dhe pëlqej në maksimum bashkimin e trojeve, por jo në kuptimin ekstrem., dua Shqipërinë etnike, pa piramida në kufi, një lëvizje e lirë mes trojeve shqiptare. Për çështjen kombëtare dhe Kosovën jam gati të shkrij pasurinë dhe jetën time. Më 17 shkurt 2008 lokali, ditën kur u shpall Pavarësia e Kosovës, TV Shtetëror, lokal e privat jepnin drejtpërsëdrejti pamjet festive nga “Piazza”, në qendër të Tiranës. Nga gëzimi, enthusizmi, dhe mbështetja fizike e financiare që idhashë Kosovës , e shëndrrova lokalin në një ambient festiv, për 24 orë, ku çdo gjë ishte falas, pijet, ushqimi. Më duhet të theksoj se bar restorant “PIAZZA” është kthyer tashmë edhe një qendër e takimeve të figurave të ndryshme si presidenti, kryeministri, partive politike, opozitës, personalitete të huaja të akredituara në Tiranë.
– Kush është Kadri Morina dhe mesazhi tuaj pë komunitetin në të gjitha trojet nga Kosova, Shqipëri deri në Çamëri?

Jam lindur dhe rritur në një trevë të njohur tregëtare të kohës së Mesjetës, -në fshatin Shikaj të komunës së Vaspasit, Kukës. Aty në majën e një mali qëgjendet mes lumit Drin dhe Krumës, ku është ndërtuar Kalaja e Lekë Dukagjinit, -e cila- ka një domethënie të rëndësishme jo vetëm për vetë pozitën gjeografike rreth 400 metra mbi nivelin e detit, por është një pasuri kombëtare e historike. Prindëritmë këshillonin shpesh për të mos shkuar në majë të kalasë. Mirëpo që të shkoje në atë lartësi, nuk të besonte askush. Ndërsa mua më pëlqente të sfidonte.. Më pëlqente shumë të ngjitesha çdo ditë, të mbështesja kokën pranë historisë qindra vjeçare të kalasë dhe meditoja, biles edhe kur e mbulonte bora.
Si familje u lidhëm me luftën nac-çli,-jo direkt-por i ndihmonim. Në shtëpinë ka fjetur shtatë ditë e netë Fadil Hoxha,-mbas betejës në Qafën e Camit të Shënmrisë. Me ardhjen e pushtetit popullor, si gjithë familjet e tjera edhe ne besuam në atë që ata propagandonin se do të sillnin shumë të mira, do të ndërtohej demokracia,-arësyeja që familja ime- Morina-e mbështeti. Familja ime me mbiemrin Morina mbahet nga familjet më fisnike të zonës. Babai im, Tahir Morina kaushtruar zanatin e kuzhinierit.E thërrisnin në besueshmëri të plotë për ta futur në shtëpi. Sepse ashtu e kërkonte zakoni e tradita, nderi i familjes, që për shqiptarin dhe familjen Morina është e shenjtë:-mikun që ta fusje në shtëpi duhet ta njihje mirë, që të mos të shihte fustanin e gruas, motrës, vajzës, të shkurtër apo të gjatë. Edhe sot e kësaj dite bashkëqytetarët e thërresin Babë Tahiri. Tahir Morina ka punuar shumë, ditën e natën, vetëm e vetëm për të shkolluar pesë fëmijët e tij; tre vajza e dy djem. Për fisnikërinë dhe influencën e babës tim, në trevën e Vaspasit tregojnë një histori. Për një kohë, në vitet e para të pushtetit popullor, ai ka qenë sekretar i Partisë. Në një mbledhje të popullit, për prishjen e marrëdhënieve me Bashkimin Sovjetik,-i deleguar ka qenë Tahir Minxhozi. Baba im, Tahiri Morina merr fjalën : “Me lejë Sh.Sekretar, kam një pyetje :Si mund ta ndërtojmë socializmin pa mbështetjen e kësaj fuqie të madhe?! Tahir Minxhozi i ndodhur ngushtë, dhe i befasuar nga guximi i tij, i thotë: “Çohu, çohu ti që bëre pyetjen!Si quhesh?”-Tahir Morina ! -Ty përgjigjen ta jap në mbledhjen e Partisë! Keshtu e mbylli mbjedhjen Tahir Minxhozi. Që në mbledhjen e parë të saj, babain e përjashtojnë nga Partia. Pas 6 muajsh i kërkojnë të bëjë lutje për revizionim dhe deputet. Por burrëria dhe fisnikëria e këtij birifisnik të Kukësit nuk u përul. Por baba, me një mllef shpirtëror i përgjigjet:-Hiqmuni nga sytë, nuk dua t’u shoh më! Që prej asaj dite në shkollë filluan të më shikonin me sy të dyshimtë. Kam qenë një çun i pakët në trup, por tejet i shkathët. Bëja batuta me shokët, më pëlqenin shumë, dhe isha mistrec –pëlqeja t’i vija në lojë shokët,-gjithmonë me dashamirësi, respekt e mirëkuptim. Motrat më ruanin si sytë e ballit se mos lahesha në Drin, në rrjedhën ku bashkohet Drini i Bardhë me Drinin e zi, në Kukësin e vjetër. Më pas vazhdova shkollën e mesme për veteriner, për 4 vjet në konviktin “Kosova” në Krumë.Jeta konviktore me dha suportin e një pjekurie të parakohëshme.Kisha fituar lirinë, pavarësinë, isha vetvetja. Gjithçka duhet ta bëja e përballoja vetë, megjithëse meraku, kujdesi i familjes veçmas vëmendjen e përkushtimin e babës e kisha mbi kokë, jo vetëm financiarisht po e po, por edhe materialisht e financiarisht, dhe tregonte kujdes të veçantë për rezultat e mësimeve.Mbarova të mesmen me mesataren 9.2. Kisha një dëshirë e pasion të vazhdoja shkollën pedagogjike, pa lënë në hije edhe një dëshirë tjetër, për të vazhduar ekonomikun. Për shkaqe ekonomike e arësye familjare kthehem në fshat dhe fillova punë në zanatin e veterinerit. Në të njëjtën kohë aplikova për të vazhduar ekonomikun me korrespodencë. Isha i ri në moshë, kisha ëndrra vizione e aspirata, ambicioz për të bërë karrierë, diplomohem edhe si ekonomist, dhe me pjekurinë e moshës kam kërkuar me këmbëngulje të rihapej dosja e babait tim të shtrenjtë. Sot jam i martuar, dhe kam katër fëmijë. Njërit nga djemtë i kam vënë emrin e gjeneralit amerikan, i cili ndihmoi në Luftën e Kosovës Ëesly Klark. Kumbarë në pagëzimin e fëmijës me këtë emër është rregjizori i famshëm shqiptaro-amerikan, Stan Dragoti. Miqësia me Stan Dragotin, nisi pak vite më parë e pikërisht te Bar-Restorant “Piazza”. Kjo miqësi do të kulmonte në një festë të madhe në zemër të Neë Yorku-t, kur unë udhëtova enkas përtej oqeanit për të festuar kumbarinë me rregjizorin e shquar shqiptaro – amerikan në shenjë respekti e admirimi për rregjizorin dhe gjeneralin amerikan, në pagëzimin birit tim, me emrin: Wesly Klark. Propozim që StanDragoti i madh e priti me shumë gëzim. Ja si m’u shpreh rregjizori i shquar shqiptaro-amerikan, Stan Dragoti: “Unë vetë nuk kam fëmijë, por duke qenë kumbara i djalit tuaj, unë sot u bëra me fëmijë! Të gjithë sa ishin në sallë u emocionuan nga dlirësia e mirësia e shpirtit shqiptar. Ëesley sot është në klasën e dytë fillore. Djali i madh quhet Kreshnik, me rezultate të shkëlqyera në studime, me prirje inteligjence për matematikë, i cili ka fituar Olimpiadën e matematikës.Kreshniku është në vitin e dytë për marrëdhënie ndërkombëtare te Epoka University.Ndërsa djali, Klajdi studion në Cambridge University, me rezultate të shkëlqyera për administrim biznes dhe ka qenë pjesëmarrës në Samitin Botëror të ujit në Stamboll. Vajza Klara ka talent për muzikë dhe dëshiron të bëhet pianiste. Klara krenohet me pjesëmarrjen e saj në koncertin e Selin Dion, në Las Vegas. Ajo ç’ka dua të shpreh këtu, tërë barrën e shtëpisë, kujdesit, rritjes dhe edukimin e fëmijëve ia kan lënë nuses time, Kozetës. Kjo mirëkuptohet për shkak të impenjimeve të mija të shumta ndaj biznesit e investimeve. Në momente të caktuara ndjehem keq, por Kozeta dhe unë me mirëkuptim, besim, respekt e dashuri për familjen e fëmijët tanë i kemi ndarë detyrat. I shpreh mirënjohjen, falenderimin dhe admirimin tim për të:Faleminderit, Kozeta, për këtë familje kaq të bukur që kemi ngritur-, veçmas ju me përkushtimin dhe inteligjencën tuaj.
Bisedoi:Raimonda MOISIU