Interviste – Page 87 – Dielli

Donika Mustafaj:Misteret e filmit “Kur kënga nuk kishte Pazar”

December 17, 2016 by dgreca

PERSONAZH/ Flet regjisorja e mirënjohur Donika Mustafaj: Dikur kënga ishte një qëllim më vete, sot qëllimi është fitimi i parasë/

-Ja misteret e filmit “Kur kënga nuk kishte Pazar”

– Të gjitha këngët e dashurisë sot janë këngë mekanike, nuk kanë shpirt

-Këngëtarët sot shesin më shumë imazhin se sa këngën

Nga Albert Z. ZHOLI/

Kënga për dashurinë është burim i kulluar i ndjenjave të shpirtit. Ajo të çon drejt virtytit, ndjenjës së pastër, mallit të përvëluar, kufijve të sentimentit njerëzor me dimensione të hiperbolizuara jashtë paragjykimeve dhe barrierave të shoqërisë. Ajo e lartëson bukurinë e vashës në tempullin e ndjenjës dhe dashurinë e djalit në himnin e lidhjes fizike dhe shpirtërore, me një temp perëndish. Kënga, e kthen realitetin në idealizëm dhe idealizmin pjesë të kënaqësisë së të jetuarit. Ajo është ankth, mall, përshpirtje, lartësim, ikjemendje drejt skutave të vetvetes. Kush jemi pse jetojmë? Si na kanë dashur dhe sa dashurojmë ne në jetën tonë?! Jo vetëm Nepor edhe të tjerë!. Asnjëherë populli nuk e ka shkruar eksperiencën e tij jetësore, më shumë se në zhanrin e këngës. Një përballje shpirti dhe mbi të gjitha brezash ndër vite, genesh dhe gjenetike të një populli, që ka ditur ta bëjë shpirtin të flasë me notat e këngës së tij. Duke rrjedhur nga kjo tokë e virgjër, brendësore e malaksur vetëm me natyralitet, kënga lartësohet në interpretimin e një këngëtari virtuoz dhe të talentuar. Është kjo lidhje e madhe shpirtërore e poezisë popullore me interpretimin, që ka krijuar në Shqipëri një plejadë këngëtarësh me emër që i kanë dhënë këngës për dashurinë emrin dhe talentin e tyre. Dhe pse muzika është kthyer në një mall tregu, këngëtarët më të talentuar ndjehen larg këtij manierizmi duke patur si pasion intelektual muzikën e vërtetë, muzikën e pastër, muzikën autoktone shqiptare, tekstin e bukur të mbështetur në folklorin shqiptar. Është pikërisht kjo shtresë intelektualësh e cila krijon një veçansi me interpretimin e saj. Por nuk është vetëm kjo. Është dhe e kundërta e saj, kur kënga për dashurinë përcillet me një muzikë absurde dhe një tekst pa kuptim në emër të komercializmit. Kështu foklori përjashtohet, teksti poetik shpërdorohet, muzika tradicionale mohohet. Të gjitha në emër të parasë….

Kënga për dashurinë dje dhe sot. Çfarë është në folklorin shqiptar, si ruhej kjo muzikë dje dhe si është sot kjo këngë magjike?

-Tek këngën për dashurinë para viteve ’90 dhe pas viteve ’90, nuk kanë ndalur ende kritikët, apo muzikologët ta analizojnë. Kënga ka shumë komponentë. Kënga nuk është përqendruar vetëm tek teksti. Kënga është si çdo art tjetër që tregon se kush jemi. Kënga brenda ka edhe motivin e dashurisë. Unë jam përqendruar tek kënga e dashurisë dhe në film kam përcjellë tek shikuesi këngën e lehtë dhe atë popullore. Këto janë të gjitha këngë dashurie, për të parë ndikimin e dashurisë në këngët bashkëkohore. Duke parë si kanë ndikuar këngët e dashurisë në këngët bashkëkohore unë ndërtova këtë film duke e parë si ka qenë më përpara dhe e krahasoj me sot. Kam respektuar personalitete që kanë emër në fushën e artit si Jorgo Papingji, Flamur Shehu, Arben Duka, Pandi Laço. Këto janë personalitete që flasin. Konkluzioni im është: Nuk mund të mendosh që kultura jonë individuale, është thelbi kryesor i kulturës së këngës së dashurisë. Kënga është ajo që e çon kulturën tonë drejt një regresi apo progresi dhe më tej drejt një analize. Duke ballafaquar të dyja këngët para viteve ‘90 dhe pas viteve ‘90, kam si shënjestër dallimet ms tyre…Pra kam bërë një analizë të këngës në përgjithësi. Këngët pas viteve 1990 janë të gjithë këngë problematike, ka një marramendje të këngëve. Shumë njerëz mund të mendojnë se nuk është vetëm dashuria që duhet të marim në konsideratë se kemi edhe probleme të tjera, se ka edhe këngë shumë të bukura që nuk kanë dashuri. Unë shpjegoj në film se përse kemi zgjedhur këngë dashurie. Pse publiku jonë ka më shumë neps, sesa gjykim. Tërheq më shumë publikun me këtë pasion që ka brenda vetes dhe që e ka të identifikueshme se sa me pasione të tjera. Sepse është forcë që t’ia thuash vetes tënde dobësitë që ke. Një pyetje nga një gazetar ishte, se kë këngë pëlqeja! Unë jam për të gjitha shijet. Nëqoftëse dikur kënga ishte një qëllim më vete, kënga sot është kthyer për të arritur një qëllim dhe fitimi i parasë. Kjo mund të ketë pasoja në peizazhin muzikor shqiptar. Unë jap një sinjal dhe një alarm. Këta këngëtarë e kanë shpërfytyruar të qenit art dhe ne këtu duhet të ndalemi dhe ti biem fort këmbanave. Kemi shkuar drejt një uniformizimi të kulturës dhe progresit të saj meqenëse bëhen vetëm këngë të njëjta. Këngët zgjidhen për ti pëlqyer rinisë. Rinia është masa më e madhe dhe më evulive e shoqërisë dhe duhet ti përgjigjemi me gjuhë bazike. Por kur dëgjon këngët sot? Të gjitha janë këngë mekanike. Këngët mekanike nuk kanë shpirt.

Më përpara ne këngët i kemi pasur me tema të shumëllojshme dhe me poezi brenda. Po këngët e dashurisë sot?

Në këtë kohë kënga nuk ka asnjë lloj frymëzimi. Është gjetur një kallëp që po të realizojë diçka për fitim ka garantuar suksesin. Ata shesin më shumë imazhin se sa këngën. Kjo bëhet më shumë që ata të flasin për veten e tyre. Ata nuk e kanë më problemin e këngëve. Kënga është bërë konsum në masë. Më parë nuk ishte konsum, ishte kënaqësi. Mund të them se pjesa më e madhe e fajtorit është media, sepse ajo është edukative. Akoma nuk e kemi kuptuar se thelbi i kulturës jepet nëpërmjet medies. Kam studiuar dhe dëgjuar shumë se këta këngëtarë i bëjnë edhe heronj. I thërrasin nëpër studio, ku ka këngëtar të tjerë që kanë më shumë vlera dhe nuk i fton njeri. Sot këngët e mëparshme nuk transmetohen, ato kanë ngelur të ngrira nëpër sirtarë.

Deri para viteve ‘90 të gjithë kompozitorët dhe poetët kanë krijuar dhe kanë shkëputur nga e kaluara, nga folklori. Kanë ecur përpara. Por sot shohim një peizazh krejt tjetër, ku nuk pyet asnjeri për folklorin dhe traditën dhe akoma më keq kanë vënë fëmijët që të këndojnë këngë që nuk u përkasin dhe kjo është e tmerrshme. Këta lloj këngëtarësh thjesht nuk bëjnë art por bëjnë këngë për të fituar para.

Kush është mesazhi që përcjell në këtë film?

Unë e dua shumë këngën. Kur kam qenë e vogël kam kënduar. Jam rritur duke kënduar. Kënga është elementi thelbësor i kulturës. Dhe të gjithë personazhet që kam në dokumentar janë të gjithë të shqetësuar për këtë gjë: Ku po shkon kënga sot?! Pra ky është mesazhi…

-Kush është bërë pengesë e kësaj rrokopujë që po ecën kënga e dashurisë…?

E para është media. Dikur në media kënga ishte art dhe vlerat përcaktoheshin nga profesionalizmi i një kënge, ndërsa sot është paraja në mes. Profesionalizmin nuk e sheh as me dylbi, poetikën e vargjeve nuk e shijon askund në horizont…

-Përse femrat kanë pasur sukses më shumë në këto lloj këngësh?

Sepse femrat shesin imazhin. Kënga është kthyer në një pjesë të ëndrrave tona. Atë që ne nuk na e jep libri apo filmi, sot kënga na e jep për 5 minuta. Por na e jep me një imazh të përmbysur, ku derdhet lumë paraja. Sheh një klip, ku derdhet shampanjë, vetura superluksoze, helikoptera etj, etj.

Populli një pjesë e shikojnë, (pra nuk e dëgjojnë ) në televizor, kompjuter apo celularë. Duke e parë vazhdimisht këtë lloj kënge që përsëritet për 10 vjet, ajo patjetër që kthehet në një shije. Sigurisht që populli do ta pëlqejë dhe këtë shije të hidhur. Këtë bën reklama negative.

-Kush është lufta kryesore për tu zhvendosur ndaj këtyre lloj këngëve ?

Duhet të ketë censurë nga specialistët e këngës. Duhet të ketë censurë niveli. Zgjidhjen duhet ta japin ata që janë të asaj fushe, unë kam bërë vetëm studimin. Një këngë pa mesazh, ku do ta çojë këtë brez?! Si po edukohet ky brez, dhe çfarë po i japim këtij brezi? Kjo lloj kënge është shkëputja totalisht nga folklori. Folklori nuk vlerësohet se është sqimatar, ka marrë vulën dhe vlerën e popullit, sot nuk ka se kush paguan për të. Media jep atë që paguan. Thjesht media është bërë komerciale. Të gjitha këto i vuan folklori, muzika, kënga e bukur që është zhdukur në pluhurin e harresës.

***

“Kur kënga nuk ishte Pazar”

Në veprën më të fundit, “Kur kënga nuk ishte Pazar”, Donika Mustafaj bën një ndërthurje të zbërthimit të estetikës së këngës me zbërthimin sociologjik të përmbajtjes së saj, duke mbajtur gjithnjë në qendër të vëmendjes si artiste problematikën e saj të parapëlqyer rreth identitetit të shqiptarit dhe tronditjeve që ka pësuar ky identitet nën presionin e fortë të shoqërisë së konsumit. Ajo zgjedh kësaj here një element të përjetshëm, sa universal aq edhe individual, përbashkues për të gjithë njerëzit pavarësisht moshës dhe gjinisë, e njëherësh burim i pavdekshëm frymëzimi për muzikantët, poetët e këngëtarët, që është dashuria. Përtej prapambetjes ekonomike apo edhe prapambetjes arsimore, gjendjes në liri apo i pushtuar nga të huajt, shqiptari i ka kënduar në mënyrë të magjishme dashurisë, duke nxjerrë në pah si ndjeshmërinë e tij të lartë shpirtërore, aftësinë për ta shprehur artistikisht me mjeshtëri impresionuese këtë ndjeshmëri, si edhe respektin publik ndaj dashurisë si burim energjish pozitive, qoftë edhe kur bëhej fjalë për një dashuri të mbetur pa përgjigje. Dashuria ka etikën e vet, në sajë të së cilës ajo e ndihmon njeriun fuqishëm të përsoset si njeri në anët e tij më të mira, ato që ofrojnë me të tjerët. Përballë këtij koncepti për dashurinë, që na vjen nga këngët e traditës, Donika Mustafaj na vendos këngët e sotme të dashurisë, ku dominon instinkti, seksi i egër dhe ku marrëdhënia intime përjetohet më së shpeshti si një traumë më pasoja të rënda për individin. Autorja nuk merr përsipër të gjykojë mbi cilësinë artistike të tekstit dhe as të muzikës së këtyre këngëve. Shqetësimi i saj si krijuese lidhet me përmbysjen e madhe, që ka pësuar vetë koncepti i dashurisë së pasqyruar në këto këngë, të cilat mishërojnë një ndërprerje brutale të traditës. Qëllimi i saj nuk është, megjithatë, ta shtrojë këtë ndërprerje të traditës si një çështje të zhvillimit estetik të këngës, për të nxjerrë përfundimet e veta nëse ky zhvillim është në rrugë të mbarë apo të gabuar. Qëllimi, drejt të cilit ajo ecën me kërkimet e veta, është krejt tjetër.

Kosova, në pritje për goditjen nga Gjykata Speciale

December 10, 2016 by dgreca

Skenës politikë në Kosovë, së shpejti do t’i shtohetedhe një subjekt politik, me emrin Alternativa. Ilir Deda dhe Mimoza Kusari-Lila, janë dy nga emrat që tash për tash dihen si pjesë e këtij subjekti. Në një intervistë për Radion Evropa e Lirë, Ilir Deda flet në lidhje me fazën e themelimit të Alternativës, si dhe komenton zhvillimet aktuale në lidhje me demarkacionin, liberalizimin e vizave, zgjedhjet e lira si dhe efektet e Gjykatës Speciale për krime lufte, e cila do të nisë punën nga viti 2017.

Ne Foto: Ilir Deda gjatë intervistës në studio për Radion Evropa e Lirë /

Radio Evropa e Lirë: Zoti Deda, që kur lëshuat Lëvizjen Vetëvendosje, ju patët paralajmëruar formimin e një subjekti të ri politik. Ku qëndrojnë, aktualisht, punët rreth themelimit të këtij subjekti apo partie politike?

Ilir Deda: Kur e kam lëshuar Lëvizjen Vetëvendosje, pata thënë se do të angazhohem në krijimin e një subjekti të ri politik, i cili do të nënkupton ri-rreshtim të njerëzve të politike dhe të atyre që nuk kanë qenë në politikë, me të cilët e ndajmë vizionin e njëjtë për shtet-ndërtim. Subjekti është në proces të themelimit. Emri është Alternativa. Tash jemi në fazën e krijimit të këshillave iniciues në nivel komunal.

Do të dalim në publik në atë moment, të cilin ne e konsiderojmë se është më i përshtatshëm për ne.

Radio Evropa e Lirë: Nëse mund të flasim për emrat. Kush e përbën këtë Alternative të re politike?

Ilir Deda: Politika e emrave në Kosovë na ka sjellë në situatën, në të cilën jemi. Kjo është një temë e imponuar. Mendoj që neve na duhet një ndryshim rrënjësor politik, ku do të ketë njerëz me kredibilitet gjithandej dhe të dëshmuar në fushat e tyre. Këta njerëz janë duke ardhur apo janë duke u bërë pjesë e ndërtimit të subjektit të ri politik. Në fund të fundit do të jetë vizioni se si e shohim ne Kosovën. Kjo çështja e emrave pak është e tejkaluar, sepse shiheni edhe 17 vjet pas luftës ne kemi përfunduar në një kornizë të njëjtë të debatit me probleme, të cilat po thellohen.

Me një izolim të Kosovës, me humbje të shumë mundësive që i ka ofruar viti 2016 dhe koncepti i ri politik, mendësi të re politike dhe qasje tjetër në politikë dhe politikë-bërje. Kjo çështja e emrave është një kornizë, e cila është imponuar në Kosovë që prej pas luftës, sepse në fund të fundit, partitë politike nuk mund të jenë klub i njerëzve medial, por duhet të jetë besimi në vizionin e përbashkët, e sidomos në zgjidhjen e problemeve që i ka Kosova dhe kjo është ajo që do të na bashkojë të gjithëve në këtë fazë dhe fazat e ardhshme.

Radio Evropa e Lirë: Cilit spektër politik i takon Alternativa?

Ilir Deda: Kjo do të definohet e gjitha në konventën kur do të prezantohet Alternativa. Është pjesë e konsultimit dhe vendimmarrja do të jetë e përbashkët. Nuk do të jetë qëndrim i imi apo i Mimoza Kusarit, apo dikujt tjetër. Do të jetë vendim i përbashkët.

Radio Evropa e Lirë: Nëse mund të kalojmë edhe në disa çështje aktuale… Si e shihni ju tani problemin e Demarkacionit të kufirit me Malin e Zi, i cili po ndikon drejtpërdrejt në vendimin për mosliberalizimin e vizave. Si e shihni zgjidhjen?

Ilir Deda: Gati një vit e gjysmë merremi me demarkacionin dhe Qeveria e Kosovës nuk ka sens politik dhe bllokimi i jetës politike në Kosovë me çështjen e demarkacionit është edhe bankroto i politikës aktuale, sepse humbja e liberalizimit të vizave sivjet, do të thotë që ne me vite nuk do ta kemi mundësinë për lëvizje të lirë. Kjo, kryekëput për shkak të paaftësisë së politikës së Kosovës që ta zgjidhë një problem çfarë është demarkacioni. Tash po del që kontestuese janë 2 mijë hektarë.

Unë nuk mund të besoj se si një qeveri nuk është e aftë që të ndërtojë konsensus për zgjidhjen e një kontesti, i cili i ka 2 mijë hektarë që të përfitojmë, sepse kjo është mundësia e fundit, faktikisht, për qytetarët e Kosovës që të marrin dhe gëzojnë të drejtën për lëvizje të lirë në kontinentin ku jetojnë.

Humbja e kësaj mundësie do të jetë bankroto i politikës së Kosovës dhe do të na fusë në një situatë ku ne nuk do ta dimë se kur do të kemi mundësi që të jemi afër liberalizimit të vizave. Në Evropë po ndodhin ndryshime të thella, të cilat nuk janë domosdo pozitive për Kosovën. Shkurtpamësia e qeverisë së sotme po na e humb mundësinë, për të cilën shumë e shumë njerëz kanë punuar që të jemi afër të drejtës që e gëzojnë qytetarët e tjerë në Evropë.

Radio Evropa e Lirë: Ku e shihni zgjidhjen, te konsensusi politik mes pozitës dhe opozitës?

Ilir Deda: Çdo problem ka zgjidhje. Edhe çështja e demarkacionit ka mundur të zgjidhet në konsensus ndërmjet qeverisë dhe partive opozitare. Nuk ekziston vullneti në anën e qeverisë që të vijë deri te një konsensus i tillë dhe ata, ose kryeministri në vend që ta kërkoj fajtorin tek opozita, ai duhet që fajin dhe përgjegjësinë ta marrë vetë.Ai nuk është i gatshëm që t’ia shtrijë dorën e pajtimit një pjese të popullit të vet që përfaqësohet nëpërmjet opozitës parlamentare që të zgjidhet ky problem, pra çështjen e demarkacionit.

Radio Evropa e Lirë: Sa herë që shtrohet çështja e mungesës së konsensuseve politike dhe pamundësia e marrjes së vendimeve për çështje të mëdha, ngrihen edhe dilemat nëse vendi ka nevojë për zgjedhje. Sa e shihni ju si zgjidhje opsionin e zgjedhjeve nëse nuk tejkalohen këto pengesa?

Ilir Deda: Çështja më brengosëse për ne, si shtet, dhe si popull në Republikën e Kosovës ka të bëjë me izolimin e shtetit të Kosovës, humbjen e kredibilitetit, me bankrotimin e politikës dhe me mundësinë e humbjes së popullit. Nëse e shohim se çka na pret vitin e ardhshëm, ne duhet të jemi shumë më shumë të mobilizuar si politikë për atë se si do të sillemi me procesin e Gjykatës Speciale. Ndërsa, një qeveri, e cila nuk është e aftë që t’i zgjidhë problemet e qytetarëve, duhet të dorëhiqet.

Nuk mund të ketë imponime të vullnetit politik në Kosovë. Edhe data e zgjedhjeve duhet të jetë rezultat i konsensusit politik.

Radio Evropa e Lirë: E përmendët Gjykatën Speciale dhe efektet. Si duhet të sillet politika e Kosovës në raport me këtë Gjykatë, sipas jush?

Ilir Deda: Tash, këtu në opinion diskuton një lloj debati se kush do të jetë i akuzuar. Mendoj se nuk është me rëndësi se kush do të jetë. Ajo do të jetë një goditje e fortë në proces të marrëdhënieve ndërkombëtare, sepse ne nuk e kemi përfunduar shtetësinë në nivelin ndërkombëtar. Imagjinojeni se çfarë do të bëjë Rusia me disa vende tjera, me Serbinë, në momentin që të vijnë aktakuzat.

Për këtë është me rëndësi që të ekzistojë konsensusi politik se si do të sillemi si politikë gjatë aktakuzave që do të ngrihen vitin e ardhshëm. Si do ta menaxhojmë politikisht atë fazë dhe cili do të jetë mesazhi ynë si brenda ashtu edhe jashtë Kosovës?! Por, kjo do të jetë konsensuale. Nuk mund të jetë mesazh i parcializuar. Këtë po e them unë se është shumë sfiduese, sepse luftërat dhe krimet në ish-Jugosllavi janë duke u harruar për vendet e tjera, kurse po hapet një kapitull kur një Gjykatë gjysmë ndërkombëtare do të merret kryekëput me Kosovën dhe vetëm me shqiptarët e Kosovës dhe ata të Shqipërisë dhe është një etnike, çka është jo pozitive.

Në këtë gjysmë izolimi, në të cilin jemi dhe me shtetësi të papërfunduar. Me politikë jo kredibile, unë nuk po them se do të goditet shtetësia e Kosovës, por do të jetë në nivel ndërkombëtar një goditje për ne dhe ne duhet ta kemi përgjigjen për këtë.

Për këtë arsye na nevojitet menaxhimi politik, sjellja e brendshme dhe jashtë Kosovës dhe mesazhi që dërgojmë janë jashtëzakonisht të rëndësishme.

Por, duke e parë nivelin e njerëzve, të cilët e udhëheqin Kosovën, nuk e shoh vullnetin tek ata që të ndërtojnë një konsensus të tillë.(Zijadin Gashi- REL)

LIBRI ENCIKLOPEDIK” BARDHESITE E ATDHEUT” PROMOVOHET EDHE NE TIRANE

December 8, 2016 by dgreca

Interviste ekskluzive per gazeten ” DIELLI” qe botohet ne SHBA,me autorin e librit monografik ” Bardhesite e Atdheut”,Afrim Mustafa./

NGA LULZIM MULLIQI/SHBA/Libri monografik,” Bardhesite e Atdheut” me autor,publicistin,reporterin dhe veteranin e UCK-se,Afrim Mustafa,tashme ka marre jehonen dhe eshte bere i kerkuar,jo vetem ne Kosove,Shqiperi,Maqedoni,Lugine te Presheves e ne Mal te Zi,por edhe ne vende te ndryshme te botes,kudo ku veprojne,punojne,frymojne dhe jetojne shqiptaret.Ky eshte nje Liber-Enciklopedi,ne te cilin jane perjetesuar te gjithe deshmoret e kombit ne nje monografi te perbashket.Monografia ” Bardhesite e Atdheut ” eshte i pari dokument i cili perfshine te gjithe deshmoret qe kane rene ne tri lufterat clirimtare,ne Kosove,Lugine te Presheves,dhe se fundi ne Maqedoni.Gjithsejte jane te perfshire 2225 deshmoret e tri lufterave clirimtare.
Ajo qe e fuqizon kete liber te vecante publicistik dhe monografik,eshte edhe perfshirja ne liber e dy anetareve te nderit,Rifat Jashari,vellau i kryekomandantit legjendar te UCK-se,Adem Jashari dhe Sali Bajra (postmortum),veprimtarit te madh te kombit shqiptar,njeri nga kryengritesit e hershem kunder regjimeve sllaviste te kohes.Libri ka gjithsejte 530 faqe,gjithashtu sukseset dhe Jehona e librit ” Bardhesite e Atdheut” po vazhdon pandalshem dhe me plot gojen mund te themi se ky liber e mban epitetin e Enciklopedise,te dhene nga tre akademiket eminente te Kosovës dhe gjithe kombit shqiptar:Esat Stavileci,Pajazit Nushi(te ndjere) dhe Mehmet Halimi,por edhe personalitete te tjera te jetes publike,shkencore,akademike dhe institucionale te Kosovës,si: Dr.Jakup Krasniqi,Gjeneralmajor,Bislim Zyrapi,Gjeneral,Kudusi Lama,Rrustem Berisha,ambasadore dhe veprimtari,dr.Sabri Kicmari,dr.Hajdin Abazi,dr.Jahja Drancolli.dr.Selim Daci,Gjeneralmajor,Shukri Buja,veprimtari,prof.Behram Hoti dhe nje numer te veprimtareve,intelektualeve,dhe atdhetareve te tjere te kombit shqiptar.Autori i ketij libri Enciklopedik,Afrim Mustafa,per Gazeten ” DIELLI ” qe botohet ne SHBA rrefen me nder dhe krenari per fillimin e krijimit te ketij libri enciklopedik,te cilin e ka nisur qysh ne frontet e luftes,ku ai ishte reporter i drejtperdrejte nga zonat dhe vatrat e luftes ne disa treva te Kosovës.Se pari,Afrim Mustafa rrefen me modesti per raportet e tij te drejtperdrejta nga lufterat e lavdishme te UCK-se, ne Drenice,perkatesisht nga Prelloci,Likoshani,Qirezi,Gllanasella,Likoci,Dobrosheci e vise te tjera drenicase,ku reporteri,Afrim Mustafa kishte shkuar nder te paret nga maji i vitit 1998 dhe kishte raportuar per Radiotelevizionin Shqiptar-TVSH,Radio Tiranen,por edhe media te tjera te huaja,si Dojce Wele,BBC etj.Per here te pare monografia
gjitheperfshirese me 2225 deshmoret e lufterave te UCK- se,doli ne mars te vitit 2008,me rastin e pervjetorit te renies se kryekomandantit legjendare te UCK-se,Adem Jashari dhe 52 familjareve te tij.Ne rrugetimin e librit” Bardhesite e Atdheut”,kjo monografi ka perjetuar kater ribotime dhe disa promovime gjate ketyre viteve te prezantimit per opinionin e gjere publik shqiptar brenda dhe jashte Kosovës.Autori Afrim Mustafa na rrefen se Enciklopedia per here te pare eshte promovuar ne Ferizaj me 12 qershor 2009 ,organizuar dhe realizuar nga komuna e Ferizajt dhe ish kryetari i saj,Bajrush Xhemaili ne bashkepunim me Shoqaten e Familjeve te Deshmoreve te UCK- se,ne nivel te Republikes se Kosovës.Ne kete promovim kishte referuar i nderuari,Xhavit Jashari, ish kryetar i SHFDUCK- se, te Kosovës,pastaj Gjeneralmajor,Shukri Buja dhe shume foles te tjete.Nderkaq,kjo dritare e lufterave te UCK- se, per heren e dyte eshte promovuar ne Struge,me 10 gusht 20010,nen patronazhin e ish kryetarit te ketij qyteti,Ramiz Merko,bashke me Forumin e Intelektualeve Shqiptare te ketij vendi buze liqenit.Promovimi i trete eshte realizuar me 28 maj 2011,ne Ferizaj nga Universiteti i ketij qyteti,” Humanistika”.Promovimi i radhes tregon autori,Afrim Mustafa eshte mbajtur ne Shkup,organizuar nga ” TV ERA” dhe emisioni konaku.
Ky emision,i udhehequr nga moderatori i vyeshem,Fadil Zeqiri u shfaq ne nentor te vitit 2011 dhe kishte arritur shikueshmeri te larte.Gjithashtu autori Afrim Mustafa falenderoi edhe gazetarin dhe moderatorin,Lulzim Mulliqi dhe Stafin e Televizionit ILIRIA, ne Feniks te SHBA-ve,qe prezantoi me mjaft profesionalizem te larte nje emision special kushtuar prezantimit te librit monografik” Bardhesite e Atdheut”dhe kishte arritur nje shikueshmeri shume te larte ne mesin Komunitetit shqiptaro- amerikan.Sipas autorit te ketij libri,Afrim Mustafa,promovimi i radhes se Enciklopedise,” Bardhesite e Atdheut” do te promovohet edhe ne kryeqytetin e Shqiperise,ne Tirane me daten,10 dhjetor 2016,duke filluar nga ora 14:00.
Promovues: SHFDUCK-Prishtine-Tirane dhe Ministria e Mbrojtjes se Republikes se Shqiperise.Sipas autorit te librit,Afrim Mustafa,monografia ” Bardhesite e Atdheut” tashme ka filluar te perkthehet edhe ne anglisht,ndersa me vone do te perkthehet edhe ne gjuhen italiane,frenge dhe gjermane.Autori theksoi se,perkthimi I librit ne gjuhes te ndryshme te botes eshte edhe nje sukses dhe arritje e madhe per Kosoven,Shqiperine dhe gjitha trojet tona etnike,e posaqerisht per vlerat e larta te lavdishme dhe historike te tri lavdive,te cilat perhere i kane sjellur liri dhe krenari te gjithe shqiptareve,kudo ne trojet shqiptare dhe ne bote. Ne fund publicisti,Afrim Mustafa,falenderon edhe gazeten e Komunitetit shqiptaro- amerikan dhe gazeten me te vjeter ne gjithe boten shqiptare” DIELLI ” e cila gjithmone na informon ne kohe reale,te sakte dhe objektive per ngjarjet me te rendesishme,kulturore,informative dhe kombetare te shqiptareve te mergates se Amerikes dhe e mban gjithmone te ndezur zjarrin e atdhedashurise dhe nostalgjine per vendlindjen dhe ceshtjen shqiptare.

Regjisori Jotti Ejlli, një yll në ngjitje

December 6, 2016 by dgreca

Nga Mimoza Dajçi/

M.D – Përshëndetje Z. Ejlli, gëzohem që jemi së bashku në këtë bisedim artistik, për të folur rreth kinematografisë shqiptare. Ju edhe pse i ri në moshë, keni arritur sukses si kineast. Si ja dolët, kujt ja dedikoni këto arritje?

Jotti Ejlli – Përshëndetje Mimoza edhe unë ju falenderoj për këtë bisedë, por është akoma herët për të folur për suksese, janë gjëra të vogla që bëhen të mëdha me kalimin e kohës. Ndonëse mosha më tregon të ri, unë kam mbi 12 vite që jam pjesë e skenës artistike. Ose më saktë prapaskenës artistike. Çdo gjë i dedikohet viteve të gjata shkolle dhe pune.

M.D – Si lindi tek ju pasioni për artin skenik?

– Jotti Ejlli – Kam qenë gjithmonë i tërhequr nga arti, duke filluar që në moshë të vogël me dhuntinë time për pikturën, pasionin për muzikën dhe prodhimet kinematografike me të cilat unë kam ndarë një pjesë të madhe të fëmijërisë dhe adoleshencës. Pavarsisht pasjonit tim për muzikën nuk ishte dëshira ime që të profilizohesha në një fushë të veçantë.Pasioni im dalë nga dalë u shëndërrua duke krijuar mundësitë për të tjerët që të shfaqin talentet e tyre. Unë isha inicjator i shumë evenimenteve artistike në qytetin tim të vogel duke nxjerrë shumë talente që më pas hynë dhe në skenën kombëtare shqiptare. Kuptova që më pëlqente të isha pas skenës dhe të organizoja të tjerët me qëllimin për të argëtuar publikun. Me kohën kuptova që mënyra e shprehjes së artit tim ishte të qëndroja pas skenës, ose në rastin konkret pas kameras.

M.D – Pas shkollës së mesme në Shqipëri, ju ndoqët studimet në Universitetin e Firences (Itali) dega kinematografi. Pse u përqëndruat pikërisht në këtë fushë, menduat se këtu mund të shkëlqenit si artist?

Jotti Ejlli – (Disiplinat e Artit të Muzikës dhe Spektaklit) ishte dega ku unë u magjepsa dhe e ndoqa me shumë interes. Më interesonte të dija çdo detaj të artit në përgjithësi, gjatë viteve të studimeve kuptova që pasjoni im dhe ku gjeja më shumë veten ishte Kinemaja. Pasion të cilin e ndoqa duke ndjekur profilizimin në Kritikën e Kinemasë.Pas diplomimit u regjistrova në një shkollë profesionale për filmmaking, për të thelluar më shumë dijet e mija në këtë fushë.Kinemaja si arti i 7-të është për mendimin tim forma më e madhe e shprehjes artistike.

M.D – Duke mos lënë në harresë muzikën, ju në Itali Jotti studjuat edhe për muzikë, a menduat se muzika do t’ju shërbente për një përsosmëri të bukur mes filmit me muzikën?

Jotti Ejlli – Muzika padyshim më ka skalitur shumë shqistat, më saktë kur unë punoja si DeeJay dhe vendosja muzikën për qindra njerëz që unë nuk i njihja, ishte detyra ime që të argëtoheshin. Ndjesi e emocioneve që të jep kjo punë nuk mësohet në shkollë dhe pothuajse në asnjë vend tjetër. Me kalimin e viteve unë krijova një ndjesi perceptimi të ndjenjave të shumë njerëzve pa komunikuar në mënyrë direkte me to. Dhe ky është ndjesia e ritmit. Dhe është pikerisht ritmi pika ime me e forte ne prodhhimet kinematografike, ritmi i tregimit të ngjarjes, ndërthurja e saj me muzikën dhe sekuencat e imazheve.

M.D – Filmi juaji i parë është “Rosso Fuoco”. Film i cili arriti të mbërthente audiencën pa frymë përballë ekranit të vogël. Si u ndjetë pas këtij realizimi?

Jotti Ejlli – “Rosso Fuoco” ishte një detyrë që duhet të kryeja, praktikisht diçka që po e tregoja prej shumë kohësh me fjalë por që nuk kuptohej mjaftueshëm idea. Kishte nevojë që mendimet të ktheheshin në imazhe. Prodhimi u mirëprit nga audienca e cila është gjithmonë e vëmëndshme kur bëhet fjalë për forcën e kinemasë, për atë emocion që vetëm kjo fushë mund të përcjellë. Unë u ndjeva i kënaqur dhe i konfirmova vetes vazhdimin e përcjelljeve të emocioneve në këtë fushë.

M.D – Shumë të rinj shqiptarë pasi kanë përfunduar studimet jashtë, kanë preferuar të qëndrojnë përsëri atje. Po ju, pse u kthyet në atdhe? A shikonit ndonjë dritë jeshile në horizontin e punës tuaj krijuese? Apo nëse më lejohet arsye familjare?

Jotti Ejlli – Shqipëria është një vend që ka nevojë për njerëz që të vazhdojnë trashëgiminë kulturore. Besoj fort se kinematografia shqiptare ka shumë për të dhënë. Ne jemi një popull me një shumëllojshmëri kulturash. Vetë pozicioni gjeografik i Shqipërisë bën që të jemi pothuajse një nga vendet e veçanta ku ndërthuret kultura lindore dhe ajo perëndimore, por me baza shumë të hershme autoktone.Kthimi në Shqipëri ishte rezultat i shumë faktorëve, po mbi të gjitha është nevoja e zbulimit të brendshëm artistik ku çdo artist me kalimin e kohës duhet ta gjejë dhe ta amplifikojë. Dhe mendoj që unë këtë “un” artistik duhet ta gjeja në Shqipëri.

M.D – Shumë shpejt do të vinte tek ju filmi “Hije”, ku në nëntor të vitit 2015, Qendra Kombëtare Kinematografike në Tiranë do t’ju suportonte në një konkurs me një shumë të konsiderueshme të hollash. Çfarë ishte për ju ky film, sa i rëndësishëm ishte për audiencën shqiptare veçanerisht?

Jotti Ejlli – Hije sjell realitetin shqiptar duke reflektuar në të kaluarën. Unë kam jetuar për shumë vjet jashtë Shqipërisë dhe ndoshta këtë realitet e shoh në një mënyrë më të ftohtë. “Hije” sjell një hishtori shqiptare në një gjuhë filmike të pa exploruar në Shqipëri. Realizimi i një filmi thriller në Shqipëri është akoma një eksperiment i cili do vlerësohet nga publiku.Prodhimi kinematografik kalon në disa faza shumë komplekse dhe ka shumë nevojë për mbështetje financiare. Por kur është dëshira vullneti dhe puna, një zgjidhje gjendet gjithmonë.

Projekti nisi me mbështetjen e Kinostudio “Dardan” e cila propozoi projektin në Qendrën Kombëtare të Kinematografisë për ndihmë financiare. Dua të them që forca e skenarit e bëri projektin të vazhdonte në hapa të sigurtë, ku aktorët elitë të Shqipërisë pranuan të ishin pjesë e projektit ndonëse buxheti ishte shumë i vogël.

Një ndihmë e madhe erdhi dhe nga bashkëpuntorët e mi në Itali, të cilët iu përgjigjën kërkesës time për një bashkëpunim. Mbështetja e madhe erdhi nga SAE Institute Milano e cila mundësoi disa hapa deçiziv të realizimit të filmit.

M.D – A mund të njihemi me personazhet kryesore të këtij filmi dhe nga kush interpretohen ato?

Jotti Ejlli – Personazhet janë karaktere të veçantë të cilët janë sjell në jetë nga një kastë mjaft prestigjoze aktorësh. Kam patur nderin të bashkëpunoj me profesionistët si Alfred Trebicka, Gent Kame, Eglantina Ceno, Sokol Angjeli, Kastiot Shehi si dhe aktorë të rinj që vijnë për herë të parë në ekran, por kanë surprizuar me talentin e tyre, Antonio Kowdrin, Kol Kunora etj…

M.D – Po artistë të huaj, kanë qenë protagonistë të filmit tuaj?

Jotti Ejlli – Jo të gjithë artistët ishin shqiptarë.

M.D – A mendoni se filmi “Hije” ishte një produksion i mirëfilltë i juaji si regjisor i ri?

Jotti Ejlli – Hije është një film i mirëfilltë indipendend. Ka një gjuhë shumë të qartë kinematografike dhe një forcë të madhe në përcjelljen e idesë. Pavarësisht se më sipër përmenda buxhetin e vogël, në prodhimin e filmit nuk kam bërë asnjë kompromis në humbjen e kualitetit teknik dhe human. Filmi është realizuar në të gjitha parametrat filmike botërore. Ishte një sfidë e përditshme me kohën, por në fund çdo lodhje paguhet.Artisti s’është asnjëherë i kënaqur me punën e tij, por kinemaja ka të përfshirë shumë faktor. Unë e shoh këtë prodhim me këmbë në tokë dhe jam mëse i kënaqur me produktin e realizuar.

M.D – Pak kohë më parë ju Z. Ejlli ishit i ftuar në Javën e Festivalit të Filmit Shqiptar në New York, ku ishit fitues i dy Çmimeve?

Jotti Ejlli – Në Javën e Filmit Shqiptar në New York ishte Rosso Fuoco i cili mori dy çmime. Çmimin e kolonës zanore më të mirë, dhe surpriza ime e madhe, ishte Çmimi e publikut. Them surpriza e madhe sepse filmi ishte në gjuhën Italiane, nuk e prisja të përcillej kaq fort mesazhi. Jam ndjerë vërtet shumë i nderuar dhe i emocionuar, sepse misioni i një filmi është të përcjellë një ndjenjë, dhe kur kjo vlersohet nga publiku mund të them që është vlersimi më i madh që mund të marrësh.

M.D – Cili është regjisori apo regjisoria juaj e preferuar shqiptare, qoftë edhe e/i huaj?

Jotti Ejlli – Të flasësh për kinematografinë shqiptare është pak delikate, sepse prodhimet para ’90 kanë pasë një ngurtësim në shprehje, pra sado që kanë shumë vlerë për kohën, nuk mendoj që regjisorët kanë dhënë një mendim të plotë mbi perceptimin e tyre.Preferencat e mia janë ato produkte filmike ku regjisorët e kanë kaluar cakun e përcjelljes thjeshtë të imazheve. Më pëlqen kinematografia simbolike dhe metaforike, filmi komunikon në mënyrë direkte dhe indirekte me publikun. Mund të përmend këtu të gjithë fimografinë e Stanley Kubrick.

D – A mendon se filmografia shqiptare ka avancuar, si e sheh prespektivën e saj?

Jotti Ejlli – Mendoj që është akoma herët, kinemaja shqiptare nuk ka avancuar me hapin e kohës. Pas viteve ’90 u ndje një frymë e kthimit në prodhimin e filmave neorealist. Ishin vitet kyçe ku në botë kishte një boom në zhvillimin e zhanerave të ri kinematografik, me mundësitë e teknikave që erdhën në ato vite. Dëshira për tu kthyer në prodhimin e filmave Neorealist që fqinjët tanë i kishin prodhuar para 50 viteve nuk ndihmoi në zhvillimin e kinematografisë. Dhe pasojat ndjehen në çdo prodhim shqiptar të këtyre 25 viteve, sepse janë filma pa identitet. Mund të them në vendin e gabuar në Kohën e gabuar.

Një përgjegjësi e madhe është dhe sistemi arsimor në Shqipëri i cli, në mendimin tim, nuk ka avancuar me kohën por ka ngelur shumë shumë prapa. Unë jam shume dakort që duhet studiuar e kaluara dhe bazat e kinematografisë, por ato principe janë evoluar aq shumë saqë sot nuk i përgjigjen nevojave të prodhimit dhe kreativitetit.

M.D – Sa i ndjekur është filmi në Shqipëri, a tregohen dashamirës shqiptarët ndaj një produksioni vendas, krahasuar me atë të huaj në përgjithësi?

Jotti Ejlli – Fatkeqësisht kjo është pasoja më e madhe e mos-avancimit që përmendëm më sipër. Publiku sot ka një pafundësi zgjedhjesh në mbarë botën dhe nëse do ti tërheqësh vëmendjen duhet të flasësh me gjuhën që bota flet. Në Shqipëri Filmbërësit e kanë harruar publikun, dhe si pasojë publiku e ka harruar filmin shqiptar.

Më vjen shumë keq për këtë, dhe nëse kjo duhet të ndryshojë duhen mbështetur breza të rinj të cilët kanë dëshirë dhe kurajo për të eksperimentuar dhe ndryshuar gjërat. Edhe pse diçka ka filluar të nuhatet, akoma shikohet me skepticizëm ky ndryshim.

M.D – Cilat janë planet tuaja për të ardhmen?

Jotti Ejlli – Planet janë të shumta, gjithmonë në prodhimin kinematografik. Një film i ri do fillojë së shpejti njëkohësish po punojmë fort në krijimin e kontakteve që të forcojmë prodhimin në Shqipëri dhe ti kthejmë vëmendjen studiove ndërkombëtare në mbështetjen e produktit shqiptar. Duhet punë dhe mbështetje, uroj të gjejmë gjuhen e duhur në Shqipëri që të kemi një zë më të fortë jashtë saj.

M.D – A e shikoni ju Z. Ejlli se një ditë në duart tuaja, mund të keni një “Oskar” si Dhuratë?

Jotti Ejlli – Nuk dua të tregohem modest, por synimi im nuk janë çmimet. Oskari për mua është çdo njeri që shkon në kinema dhe ndan kohën e tij me mua. Mund të ketë shumë arsye ku ti mund të marresh një vlerësim nga profesionistët, por çmimi më i madh që mund të marrësh është sinqeriteti I publikut të thjeshtë.

M.D – Faleminderit Jotti

Jotti Ejlli – Faleminderit edhe juve Mimoza

SABRI FEJZULLAHU-NJE JETE E SKALITUR NE KENGE

December 1, 2016 by dgreca

Interviste ekskluzive per gazeten ” DIELLI” qe botohet ne SHBA,me kengetarin dhe aktorin e mirenjohur nga Kosova,Sabri Fejzullahu.
NGA LULZIM MULLIQI/SHBA/
Bashkebiseduesi yne eshte nje kengetar dhe aktor i njohur dhe i afirmuar ne Kosove dhe ne gjithe boten shqiptare.Eshte kenga ne skenen tone muzikore qe e beri te njohur gjitheandej ne trojet shqiptare.Jetegjatesia e pakundershtueshme
artistike per pese dekada me radhe e ka shpallur pa zyrtarizim hit te muzikes shqiptare.Gjate pervojes se tij ne skenen muzikore si kengetar,ai ka performuar ne shume festivale dhe koncerte te ndryshme qe u organizuan jo vetem ne Kosove,por edhe ne Shqiperi dhe vende te tjera dhe kudo u prit me duartrokitje qe flisnin shqip,duke e bere Sabriun te dashur per te gjithe fansat e tij.Gjate ketyre pese dekadave ne skenen muzikore kendoi shume kenge,te gjitha keto te interpretuara me nje emocion te papare nga ai,duke e bere ate njeren prej kengetareve me te vecante nga kengetaret e tjere te estrades muzikore .Ai ne kete interviste ekskluzive na rrefen per fillimin dhe hapat e pare ne karrieren e tij artistike,per minikoncertin e tij te shfaqur keto dite ne SHBA,me rastin e shenimit te 104 vjetorit te shpalljes se Pavaresise se Shqiperise,pastaj pershtypjet e tij per publikun shqiptaro- amerikan si dhe planet dhe projeksionet e tij ne kete pjese te fundvitit.Te gjitha keto do t’i kuptoni nga biseda qe zhvilluam me Sabri Fejzullahu.

DIELLI:Se pari na tregoni kur keni filluar te kendoni dhe te merreni me kengen?
Sabri Fejzullahu: Une,me kengen kam filluar te merrem heret si nxenes qysh ne bangat e shkolles fillore.Organizonim atehere koncerte me rastin e kremtimit te dites se shkolles dhe te festave te ndryshme.Me vone,si nxenes i shkolles se mesme,bashke me nje grup,shoke te mi kendonim dhe organizonim mbremje vallezimi per te rinj.Kam pasur arsye te gezohem ngase atehere incizova edhe kengen time te pare dhe pastaj linden edhe ditet qe ne mua zgjuan ambicje me te medha qe t’i perkushtohem kenges dhe ta interpretoj ate gjithnje e me bukur.
DIELLI:Cili eshte zhanri me i preferuar muzikor per Ju,qe e interpretoni me bukur?
Sabri Fejzullahu: Une,kam interpretuar me mjaft sukses kenget argetuese ku isha pjesemarres i shume festivaleve muzikore dhe jam shperblyer disa here me vendin e pare,sic ishte festivali “Akordet e Kosovës”natyrisht isha fitues i ketij festivali dhe i shperblyer me Okarinen e arte te ketij festivali tradicional.Kenget qe me pershtaten me se shumti jane ato te te cilat mund t’i kendoj edhe populli yne.
DIELLI: Ne Akordet e Kosovës keni kenduar edhe kenge te zhanrit popullore?
Sabri Fejzullahu:Se pari kam filluar te kendoj kenge popullore,te cilat I dua dhe i pelqej t’i interpretoj.Dua te shkoj edhe kete se pa e njohur melosin popullore nuk mund te behesh nje kengetar i kompletuar dhe i pranuar per masen e gjere.

DIELLI: Pos kengetar,ju ishit edhe aktor,cila ishte lidhjen juaj me artin skenik?
Sabri Fejzullahu:Per shume vite isha edhe aktor i teatrit te Prishtines dhe kam interpretuar nje numer te madh rolesh ne Teatrin e atyre viteve dhe kjo me ka dhene mundesi t’i jap me shume shpirt kenges gjate interpretimit ne skene.
DIELLI:Kritiket e artit muzikor ju kane quajtur dikur kengetar avangarde te muzikes moderne ne Kosove,cili eshte realisht sot mendimi i juaj per kete?
Sabri Fejzullahu: Kjo ishte shume vite me pare kur muzike e huaj nuk kishte arritur te depertonte ne mase te madhe gjate atyre viteve ne Kosove dhe Une,qysh heret kisha filluar t’i degjoj grupe te ndryshme muzikore si: Beatles,Toto Kotunjo,Adriano Celentano,Rolling Stones nga te cilet u frymezova dhe krijoja duke u bazuar ne disa kenge te tyre,te cilat edhe i kam imituar disa here.
DIELLI:Kenga eshte nje vlere muzikore qe trashegohet sot ne familjen tuaj?
Sabri Fejzullahu:Kenga eshte nje pasion i shpirtit dhe si e tille edhe trashegohet tek gjeneratat e reja.Ne familjen time po thuajse te gjithe merremi me kengen.Vajza ime Buleza qe jeton ne Nju Jork eshte marrur aktivitet me kendimin,qysh ne moshen e femijerise.Poashtu edhe Armendi,i cili jeton ne Londer,merret me artin muzikor.Ndersa Ermali eshte i njohur dhe tash e disa vite me radhe ka bere nje emer te nderuar dhe te admiruar ne fushen e muzikes.
DIELLI:Ne cilat qytete amerikane keni shfaqur minikoncertin tuaj?
Une,isha i ftuar ne nje turne nga mergata shqiptare e Amerikes me rastin e shenimit te 104 vjetorit te shpalljes se Pavaresise se Shqiperise.Fillimisht kam dhene koncertin e pare per bashkeatdhetaret tane ne Feniks,Arizona,pastaj ne Orllando,te Florides, ne Cikago dhe diten e fundit do te shfaqim koncertin festiv per Komunitetin shqiptaro-amerikan te Nju Jorkut,ku do te performojme se bashku me mikun dhe kolegun tim te karrieres muzikore,Sinan Vllasaliun.
DIELLI: Cili eshte mendimi i juaj per publikun tone shqiptaro-amerikane?
Une,per publikun e mergates shqiptare te Amerikes kam vleresime te shkelqyera,per menyren e organizimin te koncerteve dhe ruajtjes se gjuhes,traditave dhe kultures shqiptare ne pergjithesi.Kudo neper koncertet e shfaqura ne SHBA,mergata shqiptare ishte e organizuar dhe me plot ndjenja kombetare,ku keto ndjenja po barten edhe te brezat e rinj,duke u bere nje trashegimi e rendesishme kulturore dhe kombetare per mergaten tone ne SHBA.
DIELLI: Cilat jane planet dhe projektet tuaja per te ardhmen?
Sabri Fejzullahu: Ne ditet ne vijim jam,duke e pergatitur nje kenge te re dhe videoklipin e kenges me rastin e festes se vitit te ri.Tekstin e ka shkruar Ylli Limani,nderasa kompozimin e ka bere kompozitori i mirenjohur,Xhevdet Gashi.
Ne nje te ardhme te afert do te pergatiti edhe nje album me kenge te reja.
Ne fund te gjithe bashkeatdhetareve tane me banim ne SHBA,Ju uroj gezuar festat e fundvitit dhe shume gezime ne vatrat tuaja familjare!Faleminderit…!