• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

VIZITA E ISMAIL KADARESE NE STRUGE

August 28, 2016 by dgreca

Flet detari strugan, Ajrush Miftari: Ju tregoj vizitën e jashtëzakonshme të Ismail Kadaresë në nëntor 2002 në Strugë/

-Erdhi thjesht për vizitë personale, por rreth tij u  mblodhën pa u lajmëruar qindra nxënës shkollash/

-Nxënësit i kërkuan autograf Kadaresë në çanta, libra, bluza, fletore, blloqe/

-Prof. Nexhat Mustafa kur e pa u befasua, fërkoi sytë të shihte qartë/

– Prof. Nexhat Mustafa, në vitet 1970 I kishte vënë qeleshen në kokë Titos/

-Këtë gjest të tij e komentuan të gjitha gazetat serbe” Tito me qeleshe shqiptare”/

– Në mëngjes Ismaili fshurazi meje dhe Helenës, shkoi tek ura ku rridhte Drini se i bëri përshtypje

-Problem ishte fjetja, pasi duhej një hotel i sigurt, isha i frikësuar

-Fshehur prej tij ne qëndruam afër Hotelit dhe pse e siguruam në hotelin “Aakuarius” të nëj shqiptari

-Në takimin me intelektualët e Strugës, një mësues e provokoi duke e quajtur largimin e tij në Francë tradhti

Nga Albert Z. ZHOLI/

Takimi me aktivistin dhe detarin Ajrush Miftari në Strugë ishte një befasi. Një patriot i vërtetë që ngjarjet në Shqipëri I njihte më mirë se ato në Maqedoni. Ajrushi ishte ndër mbështetësit kryesorë në zonës të luftëtarëve të UCK dhe  ka organizuar ardhjen në Strugë të shumë personaliteteve të artit, kulturës dhe politikës shqiptare dhe Kosovare në këtë qytezë të bukur shqiptare. Por nga të gjitha organizimet e tij ai veçon si një festë, si ëndrrën më të bukur të realizuar, vizitën e Ismail Kadaresë. E kërkoi vizitën e tij si thjesht personale, por me ardhjen në Strugë Kadareja u ndesh me mijëra nxënës, intelektualë, qytetarë të thjeshtë që e njohën sikur të ishte vendali dhe nuk ju ndanë ëpr orë të tëra. Nxënësit e shkollave lëshonin lot gëzimi dhe nuk largoheshin pa marrë një autograf  në çantë, libër, bllok, bluzë, këmishë ku të mundnin. Ajo vizitë edhe sot (sipas tij) mbetet një histori me vete, si një pikë kulmore në jetën artistike por edhe politiko-atdhetare  të qytetit të bukur të Strugës. I shoqëruar nga gazetari palodhur Mehmet Latifi, nuk mund të lija pa marrë impresionet e kësaj vizite të madhe të Kadaresë në qytetin e kaltër të Strugës, kur merr jetë lumi më I madh I tokës arbërore Drini I Zi.

=A e kishe menduar ndonjëherë takimin me Kadarenë dhe pse e kishe ideuar këtë takim apo organizim në qytezën tuaj?

  • E kisha pasur ëndërr të realizoja një vizitë të shkrimtarit të madh Ismail Kadare në Strugë. Vazhdimisht kërkoja të gjeja mundësinë të realizoja këtë ëndërr me të njohurit e mi në Shqipëri. Por kjo ëndërr u bë realitet në vitin 2003 kur  një miku im nga Pogdardecari, Ilia Disho (miku im)shoqëronte në Ohër Ismail kadarenë. Ishte nëntor i vitit 2003. Së bashku me një shokun e tij Ilia kishte marrë në veturë Ismail Kadarenë dhe Elenën për një vizitë në Ohër. Ishte dëshira e Ismailit vizita në Ohër. Kur mbërritën ën Ohër dhe ndenjën disa orë miku im Ilia Disho më merr në telefon dhe më thotë se jam në Ohër me Ismail Kadarenë. U befasova. Mora makinën dhe u nisa menjëherë në hotelin ku më tha miku im. Pasi u takova I thashë dhe i bëra prezent Ismailit ëndrrën time që ai të vinte në Strugë. Për shumë minuta ai nuk më ktheu përgjigje. Dukej haptazi që nuk donte. Por këmbëngula ime e habiti. Përse kërkon me insistim më tha? Sepse dua që qytetin tim ta vizitoj shkrimtari që e kanë zili të gjithë maqedonasit dhe serbët I thashë serbes. Ai u çudit me përgjigjen time. Më pyeti se sa shqiptarë ka Struga. I thashë mbi 50 % (para13 viteve sepse sot dominimi është absolute) dhe pjesa tjetër ka nga disa kombësi. U bind. Gjatë rrugës më tha, duhet at kesh të qartë që vizita ime është thjesht personale, pra për vizitë pa asnjë angazhim vetëm për të njohur këtë qytet shqiptar. Dakord i thashë. Gjatë gjithë rrugës nga Ohri në Strugë ai më bënte pyetje të ndryshme, për marrëdhëniet me maqedonasit, për gjuhën, shkollat, punën, për klimën, etj….Ishte kurioz për çdo gjë. Shihte me vëmendje çdo gjë që I kalonte para syve.

-Ku ndaluat kur shkuat në Strugë?

-Së pari ndaluam tek lokali im “Dredhëza”. Pimë nga një kafe dhe filluam biseda të ndryshme. Unë po I përmbahesha dëshirës së tij dhe nuk bëra asnjë lajmërim tek intelektualët dhe njeërzit e tjerë të ketrave në Strugë.

-Si vazhdoi vizita e mëtejshme në qytet?

-Kur u çlodhëm disi dhe pimë kafetë me rehat Ismaili më thotë të dalim dhe të vizitojmë me këmbë qytetin. Shumë dakord i thashë. U nisëm përgjatë rrjedhjes së Drinit. Ai tek ura e Drinit të Zi ku zë fill lumi më i madh i joni pyeste dhe shikonte me kërshëri. Habitej me çka shikonte. Pyeste për detaje që as unë si çoja në mend. Nga vinte uji, si rridhte, ku kalonte, a kishte pengesa, sa i thellë ishte, , sa metër kub në sekondë ishte rrjedhja normale, kur ishin ndërtuar kaskadat, e shumë pyetje të tilla. Kur hymë në  shëtitoren kryesore të qytetit kurioziteti i tij për çdo gjë që shikonte shtohej dhe më tepër. Në këtë kohë na del përpara Prof, i kimisë dhe biologjisë  Nexhat Mustafa. Ai kishte një simpati të jashtëzakonshme për Ismail kadarenë. Ishte me nipin. Kur pa Ismailin shtangu. Nuk e besonte dhe filloi të fshinte sytë. Tek ai u pa një gëzim i jashtëzakonshëm, që se kam parë kurrë tek një njeri tjetër në jetën time të gëzohej aq shumë, kur takohet me një shkrimtar si Ismaili. Ju turr duke harruar për një moment edhe të nipin. Kadareja ën fillim u tkurr pasi nuk e priste atë  vrull takimi. Menjëherë Nexhati u prezantua dhe I shprehu simpatinë. Filluan të bisedonin. Pastaj Prof. Nexhati u shkëput për të çuar nipin në shtëpi dhe më pas nuk u nda nga ne. Prof. Nexhati ka qenë një ndër emrat më ët spikatur intelektual të Strugës. Ai ka pasur një moment shumë domethënës gjatë një vizite që ka bërë Tito në Strugë rreth viteve 1970.

-Çfarë moment ka qenë ky?

-Eh, ishte një moment që ka bërë bujë në mediet e kohës. Dihet që Tito ishte me autoritet të jashtëzakonshëm.  Atij nuk I afrohej njeri. Madje shoqëruesit e tij ishin tejet të rreptë. Gjatë vizitës në Strugë ai shoqërohej nga një eskortë e fuqishme që nuk lejonte takime të drejtpërdrejta.  Madje askush nuk e mirte mundimin ta takonte dhe jo më të bisedonte. Por ja ndodhi ajo që nuk besohej. Në një moment kur do shkonte pranë makinës, Prof. Nexhati i afrohet dhe i vë një qeleshe në kokë. Në fillim të gjithë shtangën. Dihej kudo në ish-Jugosllavi qe qeleshja ishte pjesë e veshjes kombëtare shqiptare, madje veshje specifike kombëtare shqiptare që nuk e ka asnjë vend tjetër në botë. Pra kjo qeleshe e bëri Titon të indetifikohej si personalitet shqiptar. Duke parë guximin por dhe stepjen e shoqëruesve, Titua për të ndryshuar atmosferë dhe të mos e jepte veten para kamerave të shumta, buzëqeshi.  Ky gjest ngjalli shumë diskutime, por kryesore ishte se veprimi I Prof Nexhatit në të gjithë qytetin u konsiderua si akt heroik dhe atë e vlerësonin shumë në qytet. Për këtë frymë atdhetare ai dallohej gjithmonë ndaj dhe e shprehu dhe në takimin me Kadaranë e madh që ai e kishte idhull.

-Si vazhdoi shëtitja e Ismailit në shëtitoren e Strugës pas ëktij takimi?

-Sa u ndamë nga Prof. Nexhati, u nisëm lart për tek lokali im “Dredhëza” në qendër. S’kishim bërë as dhjetë metra rrugë kur rreth Ismailit u mblodhën qindra nxënës të shkollës 9-vjeçare. As unë nuk e besoja që pa i lajmëruar njeri, pa ditur a ishte ai, ju mblodhën rreth si buqetë me lule. Befasi! Kjo besoj nuk ka ndodhur as në Tiranë. Ku e njohën ata fëmijë të vegjël, aq më tepër që s’kishin pasur kurë kontakt fizik me të? Fëmijët e Strugës të njihin si të ishin rritur afër shtëpisë së tij Kadarenë e madh askush nuk e besonte. Ata nuk shkuleshin nqs nuk merrnin një autograf në çanta, libra, bluza, fletore, blloqe. Kjo situatë zgjati mbi dy orë. U bë një miting i rastit. Përreth u mblodhën mbi 600 veta. Policët erdhën disa herë për të parë çfarë bëhej. Kur dëgjonin dhe panë Kadarenë rrinin sit ë shushatur. Kjo tregonte se dhe ata e njihnin mirë shkrimtarin tonë të madh. Madje shprehnin admirim nëpërmjet gjesteve të ndryshme.

-Gjithë kjo dëshirë për takim, Ismaili nuk e pa të arsyeshme një takim?

-Kur u ulëm për kafe rreth nesh erdhën shumë intelektualë. Ata kërkuan një takim të domosdoshëm me të. Pas një mëdyshje Kadareja pranoi dhe ne pamë orën 18-00 të mbrëmjes për takim. Takimi do të bëhej në sallën e Kulturës. Në këtë takim erdhën të gjithë intelektualët e qytetit ku do të veçoj, Prof. Nexhat Mustafa, dr. Nuhi Vinca, dr. Rahmi Tuda, Nuri Mazari (ose Komandant Struga), Xhemal Hajredini (Prof. i gjuhëve të huaja) Agim Mlita, etj..

-Cilin ishin pyetjet kryesore/

-Pyetjet ishin mbi gjendjen politike në Shqipëri, Kosovë, por edhe në Maqedoni. Pati edhe pyetje me karakter letrar. Por pyetja më e rëndë që rrezikoi deri diku takimin ishte e një mësuesi, I cili pasi e pyeti pse u largove në vitin 1990 nga Shqipëria, vazhdoi duke thënë: A nuk ishte kjo një lloj tradhtie në atë kohë? Përgjigjen e kësaj pyetjeje Kadareja u mundua ta sqaronte me korrektësi dhe durim dhe pse e pikasi që ishte provokuese. Por argumentet e tij ishin shumë të qarta dhe të besueshme. Ky takim zgjati mbi dy orë. Ishte një takim, i gjatë, i lodhshëm, por shumë I domosdoshëm. Aty mësuam shumë gjëra dhe ky takim ka hyrë në historinë e qytetit. Me thënë në shumë pyetje kishte tendenca provokimi, dhe unë u befasova me qetësinë e Kadaresë. Ai u dha shpjegim për çdo pyetje.

-A e patë veten ngushtë në ndonjë moment gjatë kësaj vizite?

-Në çdo moment isha në siklet. Në çdo moment prisja të ndodhte diçka. Isha ën siklet se e kisha marrë unë përsipër këtë vizitë. Kadareja kishte bujtur në shtëpinë time dhe unë isha përgjegjës për çdo gjë. Kisha frikë nga ndonjë maqedonas provokator, kisha frikë nga ndonjë shqiptar besnik I Enverit. Pra në çdo rast isha në siklet. Por mbi të gjitha ajo ishte një vizitë personale dhe u kthye në një miting disa orësh. Situata në çdo sekondë mund të dilte nga kontrolli. U bëra me dhimbje zemre (qesh).

-Ku fjeti atë natë Kadareja?

-Ah ky ishte sikleti më i madh. Ta mirja në shtëpi nuk kisha besim pasi ata kanë jetën e tyre, kërkesat e tyre dhe nuk do ndiheshin qetë.  Bisedova me shumë miq dhe vendosëm ta çonim tek Hotel “Akuarius” i cili ishte në pronë të një shqiptari.  Kështu e hoqëm këtë siklet duke biseduar me recepsionistin që deri ën të gdhirë të mos e shqetësonte njeri. Madje unë me disa shokë qëndruam tek bari Hotelit deri në mëngjes.

-Nuk pati ndonjë incident?

-Ah! Të nesërmen nga ora shtatë shkova në hotel. Qyteti gumëzhinte. Marr në telefon dhomën e Kadaresë. Më del Helena. Pasi e pyes si e kaluan natën I them ku ndodhet Ismaili.  Më tha se më njoftoi do dal tek bari hotelit. Shtanga. Aty nuk kishte njeri. U nisa me vrap përgjatë shëtitores buzë Drinit. Nxitoja tek kryqëzimi I liqenit me lumin. Nga larg e pashë tek ura e Drinit që e këqyrte me shumë  vëmendje. U lehtësova. Ku nuk më shkonte mendja. Pas disa minutash rreth tij u mblodhën shumë njerëz, por tashmë isha I sigurt.

-Si u shpreh kur u largua?

-Më tha se ishte një ndër vizitat surprizë të jetës së tij. Nuk e priste këtë mikpritje dhe tha se do të vij sërish.  E presim.

-Keni pritur shumë personalitete të tjerë shqiptarë?

-Kam pritur, por më shumë vitet e fundit kam pritur intelektualët patriotë, ata që luftuan për lirinë e Kosovës, por edhe luftëtarët  tanë të UÇK. Patriotizmi duhet mbajtur lart. Pa patriotizëm do humbasim çdo gjë që kemi fituar. Këtu kanë ardhur shumë veteran të luftës në Kosovë, ku mes tyre do të veçoj dhe Nënë Loken, Vitore Stefa Leka, e cila ka qenë pjesë e kësaj lufte. Gjaku i derdhur për atdhe nuk duhet harruar kurrë. Ne kemi ruajtur gjuhën në situate të vështira jo më sot. Ndaj e kujtoj gjithmonë vizitën e Kadaresë, pasi aty [pamë se si na lidh gjaku. Aty pashë se si e njihin të vegjlit, kur unë në rrethana të tjera edhe mund të mos e njihja.

 

Filed Under: Featured, Interviste Tagged With: Albert Z. Zholi, Ismail Kadre, Struge, vizita

“Trojet e Arbrit” dëshiron t’i shohë trojet shqiptare të bashkuara

August 24, 2016 by dgreca

Intervistë me Mr.sc.Nue Oroshi- Kryetar i Shoqatës së Intelektualëve Gjithshqiptare “Trojet e Arbrit”/

Foto 2

Intervistoi: Entela Binjaku/

Foto 1

Pyetje -Z. Oroshi si fillim urime për detyrën e re në drejtim të shoqatës “Trojet e Arbrit”! Cilat janë pritmënitë tuaja nga ky angazhim?

Foto 3

-Nue Oroshi– Fillimisht ju falënderoj për urimet që më jepni! Çdoangazhim kombëtar e shoh si një përgjegjësi që duhet kryer me punë konkrete. Tani më Shoqata “Trojet e Arbrit“ i ka kaluar  dymbëdhjetë vjet të veprimtarisë aktive.Me plot sukses këtë Shoqatë e ka udhëhequr intelektuali dhe profesori Muhamet Shatri. Më31 Korrik pas dorëheqjes së parevokueshme të profesorit,  kuvendi më zgjodhi kryetar. Profesori u terhoq për shkak të moshës por ai sërish mbetet aktiv. Hapin e parë që  bëra si kryetar ishte të  propozoja profesor Shatrin për Kryetar nderi të Shoqatës “Trojet e Arbrit” dhe kuvendi e pranoj me kënaqësi. Unë pres që të vazhdojmë punën që kemi bërë deri më tash në mbajtjen e sesioneve shkencore dhe botimin e librave enciklopedik që ndriçojnë me fakte shkencore historinë e vërtet të kombit tonë shqiptar.

Pyetje- Cili është aktiviteti i shoqatës suaj?

Foto 10

-Nue Oroshi- Shoqata“ Trojet e Arbrit” ka pasë një aktivitet të ngjeshur shkencor dhe kombëtar. Ajo ka arritur që t’i grumbullojë në gjirin e saj 150 intelektualë nga të gjitha viset etnike shqiptare dhe diaspora e madhe atdhetare. Deri tash kemi mbajtur katërmbëdhjetësesione shkencore,  shtatë akademi dhe kemi botuar trembëdhjetë vepra enciklopedike me një vëllim të përgjithshëm prej rreth nëntë mijëfaqe. Duke qenë se ne jemi e vetmja shoqatë që mbajmë sesione shkencore në të gjitha trojet etnike shqiptare,  si fazë afatshkurtër  të punës sonë kemi planifikuar që sesionin e radhës ta mbajmë në Gjirokastër ku planifikojmë një sesion shkencor me temën bosht:  “Shqiperia e Jugut përballë ekspansionit grek dhe qëndresa shqiptare”. Në vitin 2017 në Durrës kemi planifikuar që të mbajmë një sesion të veçantë shkencor për një ndër arkitektët e shtetit shqiptar,  Imzot Nikollë Kacorrin, pasiështëdhe njëqind vjetori i ndamjes nga jeta të Imzot Nikollë Kaqorrit,  ndërsa në Mitrovicë do të bëjmë promovimin e  trembëdhjetë veprave shkencore, ku do të vizitojmë edhe Boletinin e Isa Boletinit,  heroit tonë kombëtar.

Pyetje-Cilët janë bashkëpunëtorët më të afërt që ju keni dhe me cilët këshilloheni për kalendarin e aktiviteteve?

-Nue Oroshi- Bashkëpuntorë kemi shumë! Ifalënderoj të gjithë ata që na kanë përkrahur tash e dymbëdhjetë vjet me radhë!  I falënderoj edhe të tjeët të cilët për një kohë të shkurtër kontribuan tek “ Trojet e Arbrit” por që e humbën kondicionin të japin kontribut më tutje sepse rruga e bashkimit kombëtarështë një rrugë jo e shkurtër,  që kërkon përkushtim të madh dhe seriozitet të mirëfilltë,pa harruar asnjëherë ata studiues që kontribuan shumë por që tash nukjanë në mesin tone.Ndiej një dhimbje të madhepor  jam njeri me fat që pata rastin të punoj ngushtë me të gjithëkëta studiues dhe atdhetarë.Kalendarin e aktiviteteve e ka bërë dhe e bënë  kryesia e shoqatës “Trojet e Arbrit’’. Tash pas kuvendit kemi një kryesi të gjërë e cila në gjirin e saj  ka njëzet e shtatë antarë të kryesisë nga të gjitha trojet shqiptare dhe diaspora e madhe atdhetare.Në kryesi kemi të pranishme pjesmarrjen e femrës intelektuale shqiptare,  ku nga  njëzet e shtatë  antarë të kryesisë, nëntë janëfemra intelektuale. Një rëndësi te veçantë i kemi kushtuar  edhe përfaqësimit rajonal,  ku në kryesi kemi intelektualë nga të gjitha trojet shqiptare dhe diaspora e madhe atdhetare, pa harruar edhe perfaqësimin e moshave të ndryshme, duke pasur  një përzierje gjeneratash duke filluar tek ma e reja e cila është në moshën njëzet e katër vjeçare dhe vazhduar tek më i vjetri që ka kaluar moshën tetëdhjetë vjeçare.

Pyetje-Sa anëtarë ka shoqata dhe si keni menduar të afroni pranë edhe të rinjtë?

-Nue Oroshi- Shoqata  ’’Trojet e Arbrit’’ ka njëqind e pesëdhjetë antarë intelektualë nga të gjitha trojet shqiptare. Ne ju kemi dhënë mundësi të ligjërojnë edhe të rinjve dhe të rejave që janë në fazën e parë të zhvillimit të personalitetit të tyre shkencor. Në një lloj   mënyre kemi shërbyer si një institucion shkencor qëju kemi hapur rrugën kuadrove të reja. Ne këtë aspekt jemi sërish të hapur që të bashëkpunojmë me brezat e rinj. Pa harruar edhe veprimtarët e vjetër kombëtarë që kanë marrë pjesë aktive me herët nëpër organizata dhe parti politike dhe që aktivitetin e tyre  kombëtar e kanë shprehur përmes paraqitjes së punimeve me fakte dhe të argumentuarashkencërisht! Në këtë rast aty këtu kemi pasë kritika nga disa historianë të cilët ende nuk kanë dalur nga gëzhoja e mentalitetit komunist të të shkruarit të historisë. Ata harrojnë se një intelektual veprimtar në Diasporë që tërë jetën ja ka kushtuarcështjes shqiptare, pavarësisht se jeton në Evropë apo Amerikë, ka mundësinë të vizitojë arkivatqëndrore, dhe kësaj t’ibashkëngjisë edhe letrat dhe dokumentet e veprimtarëve kombëtarë, që, dorën në zemer,  kanë qenë intelektualë të vërtetë,  duke njohur nga pesë apo gjashtë gjuhë të huaja.

Pyetje-Pasi të përfundojë ky tur i qyeteteve kryesore të trojeve shqiptare si mendoni të vijoni me aktivitetet shkencore? Për sa kohë keni menduar të zgjeroheni me këtë kalendar?

-Nue Oroshi-Sa më shumë kalon koha dhe thellohemi në ndricimin e Historisë shqiptare, në pah dalin edhe shumë ngjarje dhe portrete historike për veprimtarinë kombëtare të të cilëve,  ende nuk dihet asgjë ose kjo veprimtari është shtrembëruar aq shumë sa, që atdhetarët e vërtetë na i kanë quajtur me emrin „tradhtarë“, ndërsa tradhëtarët në të shumtën e rasteve na i kanë bërë atdhetarë. Por këtë mit të tyre e kemi rrëzuar për tokë. Për këtë arsye  aktivitetet duhen  mbajtur edhe në shumë qytete të tjera shqiptare, aty ku ende nuk kemi arritur të mbajmë sesione shkencore. Natyrisht që nuk do të lëmëmënjanë as Malësinë e Dedë Gjon Lulit,Prek Calit e Mehmet Shpendit. Edhe aty në një të ardhme të afërt do të mbajmë një sesion shkencor.Këtë kalendar nuk do ta ndalim deri sa t’ja mbërrijmë bashkimittë kombit shqiptar. Jemi të detyruar të bëjmë një punë të tillë për faktin se në këtë rast po e luajmë rolin e dy akademive shqiptare, që fatkeqësisht asnjëra nuk është në nivelin e duhur ta luajnë rolin e tyre historik për përgatitjen e një koncepti gjithkombëtar shqiptar. Dhe këtë punë për momentin po e kryen Shoqata e Intelektualëve Gjithshqiptarë  “Trojet e Arbrit ’’.Përveç aktivitetit shkencor ne në të ardhmen do ta luajmë edhe një rol tjetër.Do t’ju shkruajmë kancelarive perëndimore që të na përkrahinkonceptin tonëkombëtar dhe të bashkohen Trojet Shqiptare në një shtet të përbashkët, ku ky shtet do të jetë i fortë si në aspektin politik po ashtu edhe në atë ekonomik, ndërsa disa aktivitete tjera do t’i bëjmë publike me kohën,  pikërisht kur do t’ju afrohemi që t’i kryejmë këto cështje të nevojshme kombëtare.

Pyetje-Si do t’ua përcillni shoqërisë punën dhe kontributin e shoqatës suaj?

-Nue Oroshi- Punën tonë që nga themelimi e deri më tash shoqërisëja kemi përcjellë përmes mjeteve të shkruara, gazetave të ndryshme, televizioneve si dhe faqeve të internetit që sot janë duke e luajtur një rol mjaftë të rëndësishëm të informimit të shpejtë dhe të saktë. Personalisht nuk jam i kënaqur me përfaqësimin  tonë nëtv qendrore si në Shqiperi po ashtu edhe në Kosovë dhe vise tjera etnike shqiptare. Të mos e paraqesësh një sesion shkencor me tetëdhjetë studiues siç ishte ai që e mbajtëm në Krujë vitin e kaluar dhe së paku mos të bësh një lajm, kjo cështje nuk do koment. Të bojkotosh sesionin shkencor për  “Atë Gjergj Fishtën” mund të pyesimshikuesin se në shërbim të kujt janë televizionet tona qëpaguhen nga taksapaguesit tanë?Dhe nga ana tjetër pikërisht këto televizione shkojnë dhe i bëjnë reklamë një gjysëm poeti i cili në stilin e poezive ’’u rrit djali u ba burrë i thotë babës s’je kanë kurrë’’ bëjnë kronika të ndryshme dhe paraqitje spektakolare!

Pyetje-Cila është një ditë e zakonshme pune juaja?

-Nue Oroshi- Të them të drejtën shpesh herë ditët më zgjasin jashtzakonisht shumë ndërsa netët i kam shumë të shkurtëra, për faktin se jam i angazhuar në shumë drejtime. Fillimisht duhet të bëjë jetën e mërgimtarit të zakonshëm për të siguruar të ardhuratjetësore  familjare, si dhe një pjesë e mirë për t’i ndarë për aktivitete kombëtare. Për këtë fakt kam hapur një firmë të vogël ku bëj shpërndarjen e verërave  dhe rakisë së Kosovës në Gjermani, ku falë kësaj pune për një vit e gjysëm kam arritur që t’i kem tetë artikuj të gazetave gjermane që kanë shkruar për vererat e Kosovës, por duhet edhe shumë punë e angazhime që të vihen në vendin e duhur, verërat dhe rakia e Kosovës në tregun gjerman. Për këtë mëduhet të bëj edhe një punë të dytë, ku merrem me përkthime në Zyrën Federale të Migrimit, e ku vërtet më dhimbsen  pa masë ato familje shqiptare,që po heqin të zitë e ullirit, duke marrë rrugëtime të gjata në Gjermani, por pa ndonjë mundësi  që t’i njihet statusi edhe këtu në Gjermani. Më prekin thellë në shpirt sidomos femijët dhe vaji i nënave shqiptare!

Pjesën tjetër të kohës brenda ditës e kaloj duke kontaktuar me studiues nga të gjitha trevat shqiptare, dhe diaspora qoftë në përgaditjen e koncepteve organizative, qoftë në grumbullimin e punimeve të studiuesve por edhe duke degjuar këshillat dhe sugjerimet e shumta të tyre që në të shumtën e rasteve i marrë si këshilla serioze për aktivitete të mëtejme. Në mbrëmje shpesh herë më duhet të shkoj në takimet dhe mbledhjet e CDU-së, qoftë mbledhjet partiake, qoftë ato të Kuvendit Komunal të qytetit të Kielit ku ka tre vjet që jam deputet në këtë Asamble Komunale, njëherazi edhe sekretar i këtij Kuvendi që nga fillimi i mandatit tim në qershor të vitit 2013.

Pyetje-Sa jeni lidhur ndjeheni me komunitetin e shqiptarëve aty ku jetoni?

-Nue Oroshi- Ka njëzet vjet që jetoj në Gjermani. Asnëjëherë nuk e kam lënëmënjanë lidhjen me komunitetin shqiptar në Gjermani, e veçanarishtnë  Kiel. Falë aktivistëve dhe veprimtarëve kombëtarë për këto njëzet vjetnëvarësi të periudhave  kohore kemi organizuar demonstratat nëpër mbarë Gjermaninë, si dhe  në qytetin ku banoj kemi mbajturtri  demonstrata. Më pas kemi mbledhur mjete për Luftën Çlirimtare, e pas luftës kemi themeluar shoqatën shqiptaro- gjermane ’’Jetullah Islami’’, që e kemi pagëzuar me emrin e mikut tim që ka rënë dëshmor më2 Qershor 1999. Jetullahu ishte mik i yni dhe kemi pasur dhe kemi për detyrim  që emrin e tij ta vendosim aty edhe ku e ka bërë vendin mëveprën e tij heroike.

Pyetje-A keni gjetur mbështetje nga partnerët gjermanë dhe cila është konsiderata e tyre për aktivitetin tuaj në drejtim të promovimit të kulturës shqiptare?

-Nue Oroshi- Gjermanët kanë një konsideratë të madhe për popullin tonë shqiptar dhe për kulturën tonë shqiptare. Flas këtu më shumë edhe për intelektualët, politikanët dhe ushtarakët Gjermanë të cilët u angazhuan që trojet shqiptare të kthehën nga perëndimi. Edhe në aspektin kulturor kemi mbajtur dhjetra tubime të përbashkëta shqiptaro- gjermane, ku kanëmarrë  pjesë një spektër mjaft i madh i njerëzve të kulturës, artit dhe shkencës gjermane. Kjo nuk ka mbetur pa u regjistruar edhe në mjetet e informimit në gjuhen gjermane ku janë botuar dhjetra artikuj ,në bashkëpunim me Shtëpinë Filmike ’’Dig Doc’’ kemi arritur që t’i bëjmë dy filma Dokumentarë për Kosovë :’’7 Tage Kosova’’, dhe  ’’Herkunfsland Kosova”.  Vlen të veçohet fakti se në këta dy filma dokumentarë, siedhe në artikuj tjerë gjithmonë kam qenë i vëmendshëm që fjalën Kosovë, ta shkruaj “Kosova”, e jo “Kosovo”, siç prezantohet në të shumtën e rasteve në shtypin gjerman.

Pyetje-Cila është dëshira juaj më e madhe, një ëndërr që qëndron e heshtur por të cilën nuk keni hezitim ta ndani dhe me lexuesit?

Nue Oroshi- Unë kam dëshira që do të bëhen realitet dhe jo ëndrra. Dëshira ime më e madhe është të  shoh trojet shqiptare të bashkuara. Do të punoj me përkushtimin më të madh që Trojet tona të bashkohen, në momentin që ato të bashkohen do të punoj që ky shtet shqiptar të udhëhiqet nga të rinjtë dhe të rejat që kanë talentin dhe dijën për t’i vuar gjërat përpara.E të rinjë dhe të reja të talentuar kemi mjaft,  por atyre duhet t’ju japim mundësinë të tregojnë diturinë e tyre qoftë në aspektin politik,  qoftë në atë shkencor, ekonomik ,ushtarak dhe shumë lëmi tëtjera.

Pyetje-Një mesazh në fund të këtij bashkëbisedimi…

-Nue Oroshi- Mesazhi im është mjaft i thjeshtë. Ta duam dhe respektojmëshumë më shumë njëri -tjetrin. T’i themi “ndal”  orientimit të mbrapshtë politik që po bëjnë disa persona që në rend të parë e kanë vendosur interesin financiar, pa harruar se janë duke i shkaktuar shumë deme popullit dhe kulturës tonë kombëtare. Më shumë respekt për  nënat dhe baballarët tanë shumë prej të cilëve janë tash tëmoshuar, sepse dhanë çdo gjë që të na përgatisin për jetë. Të kujdesemi për rininë tonë e cila në të shumtën e rasteve në mungesë të perspektivës po  merr rrugën e gabuar!  Mos të na kaplojë mendjemadhësia nëse arrijmë diçka në jetë, sepse sado i ditur të jetë njeriu,  ai ka nevojë për këshillat dhe sugjerimet e miqve dhe dashmiëve që e rrethojnë!

Faleminderit

Foto 4

 

Filed Under: Featured, Interviste Tagged With: "Trojet e Arbrit", Bashkimi Kombetar, Entela Binjaku, Nue Oroshi

VJOLLCA KONI-AJASLLARI: ËSHTË FJALA POETIKE AJO, QË NA MBAN E NA BASHKON…

August 10, 2016 by dgreca

Nga: Prof.Murat Gecaj/

1.Kam lexuar në jetëshkrimin tënd, se je marrë me poezi e shkrime, që në bankat e shkollës…Çfarë kujton nga ajo kohë “e artë”?

-Fillimisht, ju falënderoj, prof. Murat Gecaj për bisedën. Njëherësh,  përshëndes dhe gjithë lexuesit e portaleve dhe gazetave, ku publikohet kjo bisedë e jona! 

Duke u ndërlidhur me pyetjen tuaj, e shikoj të arsyeshme, paraprakisht, të flas pak për vendlindjen time. Jam  lindur në një fshat të vogël të zonës së Skraparit,  ku veç zërit të ëmbël të nënës për ninullë, dëgjoja dhe këngët e bilbilit e të shtojzavalleve, netëve melodinë e bukur të bulkthit, deri në orët e vona. Ky fshat është përballë malit shtatlartë të Tomorrit, nga ku puhizën e pata përkëdhelje freskuese, ushqim aromën e luleve shumëngjyrëshe, aty ku zanat kanë foletë e rritin emra të mëdhenjë, për Atdheun, shkencën e kulturën tonë mbarëkombëtare. Pra, ky fshat quhet Grevë.

Dëshira e frymëzmi im për të shkruar poezi lindi qysh në bankat e shkollës fillore. Dhe, kur flas për ato fillime, ndjehem sikur jam kthyer në ato vite, sikur jam ajo vajza e vogël dhe e ndruajtur, nga ku fshihja vargjet prej secilit e shpesh herë i digjia në oxhak. Nga ajo kohë “e artë”, mbaj mend një katërvargësh, që po e sjell për ju dhe lexuesin:

Kur Hëna në livadhe sot të harliset,

do të dal unë si xixëllonjë,

të shkoj dy vargje manaferra,

sikur dhe gishtat gjak të kullojnë!…

Këto vargje më kujtohen nga ajo kohë fëmijërie dhe më zhytin shpesh në nostalgjinë e atyre viteve, të bukura dhe të paharruara. Shoqja ime e fëminisë, që tani është një kirurge e zonja, E.Sh.  ma grisi letrën, duke thënë:  “Pusho, se dhe gurët kanë veshë!” Ajo, e trembur nga ai regjim, sigurisht që donte të më ruante mua.

2.Deri tani, ke botuar tre vëllime me poezi…Çfarë ndiesishë ke përjetuar dhe me cilin ke bashkëpunuar, në përgatitjen e tyre?

-Faleminderit për pyetjen dhe mundësinë e rrëfimit tim poetik. Pas një përkujdesjeje të gjatë në kohë, duke ruajtur, mbledhur e krijuar vargjet e mia, në vitin 2013, me ndihmesën dhe redaktimin e prof. Viktor Bakillarit, botova përmbledhjen time të parë, të cilën  e titullova “Bio”. Nëse dikush do më pyeste, pse me këtë emërtim, me siguri, përgjigjen e gjen dhe te pyetja e parë. Emocionet e botimit të një libri janë të ndjeshme, si pas çdo lindjeje. Dhe këtë gjë, më së miri, mund ta kuptojnë poetët,  të cilët kanë botuar.

Duke parë numrin e poezive të papërfshira në këtë vëllim, por dhe krijimet e reja, vendosa që, në vitin 2014, të botoja vëllimin e dytë. të titulluar “Poseidon, ky malli im”. Emërtimin mitologjik, të gërshetuar me mallin, e shprehur përmes  poezive të përfshira brenda këtij vellimi, e realizova sërish nëpërmjet   bashkëpunimit me redaktorin,  prof. Viktor Bakillari. Me këtë  rast, atë e  falënderoj përzemërsisht, për angazhimin dhe përkujdesjen e treguar!

3.Po, vlerësimet për librat e botuar, si kanë qenë, sidomos për vëllimin e tretë poetik?

-Në përgjithësi, janë bërë vlerësime pozitive për dy librat e parë poetikë. Ndërsa i treti ka gati një muaj, që është publikuar. Ai ka tematikë kryesore mallin për vendlindjen, lirikën, por pa përjashtur dhe problematikën shoqërore.  Libri titullohet “Ti, Qindvjetësh”  dhe përmbledh 102  poezi. Në përgatitjen e këtij vëllimi kemi qenë të përfshirë në grup: Redaktor, Agron Shele, poet e shkrimtar; lektor, Mr.Sadik Bicaj, gjuhëtar; recenzet, Hysen Grajçevci, poet; ballina dhe përgatitja, Fatmir Grajçevci, disajner grafik.  Botimi i librit u bë në  Prishtinë, që ishte dhe dëshira ime.

Kur libri “Ti, Qindvjetësh” pa dritën e botimit, si autore e tij, u befasova nga tërheqja e menjëhershme e vëmendjes së kritikës, por dhe pasqyrimet, që pati në gazeta ose portalet letrare të kohës. Duke marrë vlerësimet nga vështrimet  kritike, analizat dhe komentet, ndjehem e kënaqur dhe pse librit nuk i kam bërë ende  një përurim ose paraqitje në një tubim  ose veprimtari letrare.

4.A ke marrë pjesë në veprimtari në ndryshme letrare, në cilët vende dhe  çfarë vlerësimesh të kanë bërë atje?

-Mundësia e mërgimtarit është e kufizuar, por dhe pamundësi e hapësirave të njohjes me kulturat letrare të vendit, ku jeton e më gjerë. Para dy a tre vitesh bëra një shkrim, në formë proze, ku në një mënyrë shpreha mendimin tim kritik. Shkrimin e titullova “Të huaj këtu e të huaj atje?!”. Dua të them, largimi nga Atdheu është largim nga çdo gjë e bukur dhe nuk do dëshiroja të numëroja tani  ndiesitë përjetuese-emocionale. Po, do të thoja, se është largim nga ëndrrat. Është largim nga ata, që dikur i ke dashur e të kanë dashur dhe kjo mbart shumë mall e dhimbje. Por, fatkeqësisht, gradualisht na shndërron në të huaj këtu, por dhe të huaj atje, pra në vendin tone?! Megjithatë, dashuria ndaj fjalës së shkruar dhe dëshira për të qenë pjesë e këtyre organizimeve, shumë herë, i tejkalojn mundësitë. Kështu që marr pjesë aktive në veprimtari letrare, që organizon Shoqata jonë “Aleksandër Moisiu”,  këtu në Vjenë të Austrisë.  Jam përfshirë në disa publikime antologjike, në gjuhën shqipe, por dhe të huaj. Këto ditë isha pjesmarrëse në manifestimin letrar “Malli Poetik i Kosovës”, organizuar nga Shoqata e Shkrimtareve të Fushë- Kosovës.

5.Je zv.kryetare e Shoqatës së Shkrimtarëve “A.Moisiu”, në Vjenë të Austrisë…A mund të na tregosh diçka për veprimtaritë kryesore, që janë zhvilluar?

-Po, falënderoj koleget e kolegët, poetë e shkrimtarë, që këtë vit më përzgjodhën në këtë detyrë shoqërore. Artisti i vërtetë është dhe mbetet artist, kudo që të jetë. Domosdoshmëria për organizim kulturor u bë nevojë e kohës, që të mblidhemi rreth bashkësisë sonë shqipfolëse, pa dallim treve e rajon. Shprehem  me krenari se, në Shoqatën tonë “A.Moisiu”, e kemi Shqipërinë Etnike pa kufinj, punojmë dhe veprojmë si një trup i vetëm. Është fjala poetike ajo, që na mban e na bashkon.

6.Sikur i “harruam” (ha,ha)familjen, punën, jetën shoqërore etj.Çfarë është e veçantë për ty, në këtë drejtim?

-Këtë, që do të them, nuk dua asesi që të  kuptohet si “propagandë”, por si natyrë  e një artisti, në oponencë me dukuritë negative të shoqërisë. Jam kritike edhe ndaj zhvillimve  ekonomike e politike në Shqipëri. Sepse dëshiroj që Atdheu im të krijojë mundësi progresi, në të gjitha instancat shtetërore. Dhe diçka tjetër. Nëse mërgimi ka qenë i vështirë për mua, nga ana tjetër, ka qenë  një mundësi e madhe për shkollimin e  vajzës dhe dy djemëve të mi. Ata sot janë të integruar plotësisht në jetën shoqërore dhe kulturore të vendit, ku jetojmë.

7.Besoj, mendove që mbaruam me kaq, por jo… Pra,  përveç poezive, a ke provuar të shkruash në prozë? Gjithashtu, a ke plan ti, që të dalësh para lexuesve me një libër të ri dhe kur, afërsisht?

-Do dëshiroja të citoja këtu, një thënie të një mikut tim edhe ai profesor. Ndër të tjera, ai shprehet: “Të gjithë poetët, të cilët nuk e gjejnë veten në poezi, i kthehen prozës” . Ju, si një mjek, që diagnistifikon diçka të fshehur, dini të nxirrni në pah  edhe të  pathënat nga një poet. Por më ndodh që të  ndihem mirë edhe  te proza e shkurtër. Dua të përmendi këtu Akademikun Kopi Kyçuku, që kur lexoj poezitė e tij, më duket  sikur lexoj Lasgushin. E falenderoj nga zemra ime dhe i jam mirënjohëse, për shtysën, që më ka dhënë në krijimtarinë time letrare!  Konkretisht, ai më është shprehur: “Je mjeshtre në prozë, por mos e lër poezinë”. Disa proza të mijat, të redaktuara nga ai, janë sinqerisht të mrekullueshme. Prandaj do ta shikojnë, në një kohë të arsyeshme, edhe dritën e botimit. 

…Në mbyllje desha t’u falënderoj, profesor Murati, për zhvillimin e kësaj bisede, e cila më dha mundësi  që të shprehem, lirisht e sinqerisht  dhe të shpalosi tërë veprimtarinë time, letrare e poetike. Respekt të veçantë për lexuesit e mi!

Më 10 gusht 2016

Filed Under: Interviste Tagged With: fjala poetike, Prof. Murat. gecaj, Vjollca Koni-Ajasllari

DUA T`I KEM MIQ TË GJITHË SHQIPTARËT

August 9, 2016 by dgreca

Intervistë me Sadulla Zendeli-Daja, Autor i fjalorit shqip-suedisht, me 35 000 fjalë./

 –  “Daja”, Keni ardhur disa herë në Durrës. Cili ka qenë qëllimi i vizitave tuaja të here-pas-hershme?

-Ka qenë vazhdimisht një kënaqësi e veçantë për mua ardhja në Durrës, i bindur se kjo dëshirë është e të gjithë shqiptarëve dhe e mërgimtarëve, ashtu siç është dëshira për të parë e vizituar të tërë Shqipërinë.

Durrësi është një qytet i lashtë dhe me histori të madhe, që rrezatonte madhështi, kulturë e begati në botën mesdhetare. Ai konsiderohej vend perëndish, një qytet fisnik e hijerëndë, të cilin Epidamni e pagëzoi me emrin Dyrrah. Historianët, por jo vetëm ata, e dinë se në këtë qytet u ndeshën Cezari dhe Pompeu, se cili prej tyre do të ishte i pari në Romë. U ndesh Aleks Bizantini me Guiskardin norman në beteja të rrepta. Në muret e këtij qyteti janë zvarritur pareshtur legjionet romake, normanë e kryqtarë dhe të tjerë pas tyre. Ata kanë ardhur e shkuar, ndërsa Durrësi është këtu si dëshmi e qëndresës së shqiptarëve ndër shekuj.

Nga Durrësi është perandori bizantin Anastasi, i cili bëri ndërtime të mëdha mbrojtëse në qytetin e tij të lindjes. Nga Durrësi vijoi Egnatia, ndryshe “Rruga Mbretërore” Romë-Kostandinopojë, ndërkohë që Durrësi dikur quhej “Kostandinopoja e dytë”, për nga madhështia dhe fama, qytet me amfiteatër antik, me vepra arti si “Bukuroshja  e Durrësit” dhe plot të tjera, që i ka zili bota.

Në panteonin e Durrësit qëndrojnë emrat e ndritur: princ Karl Topia, Shën Asti, Leonik Tomeu-mësues i Kopernikut, Jan Kukuzeli – muzikolog i shquar i mesjetës. Durrësi është vendlindja e aktorit të madh me famë botërore Aleksandër Moisu. Në shekullin e kaluar, për një kohë, Durrësi ka qenë zgjedhur kryeqytet i shtetit shqiptar. Sot, Durrësi është qyteti i dytë i Shqipërisë, me një port dhe plazh modern, me zhvillime në arkitekturë dhe mbi të gjitha me emra të shquar, krijues e dëshmorë, qytetarë të zotë dhe të ditur që e duan me zemër e shpirt qytetin dhe tërë Shqipërinë. Pra, kam dhjetëra e qindra arsye të forta përse e dua Durrësin, përse e kam vizituar dhe përse dëshiroj ta vizitoj përherë këtë qytet të lashtë e të ri. Sa herë që vij në Tiranë, nuk mund të rri dot pa ardhur edhe në Durrës..

– Disa herë jeni ndodhur në shkollën “Demokracia” në qytetin tonë. Kam vënë re, se kini ndjesi të veçantë kur takoni nxënësit.

-Po, më kanë tërhequr vazhdimisht shkollat shqiptare, mbase kjo vjen edhe sepse në Suedi kam punuar më se 27 vjet mësues dhe nxënësit i kam dashur njëlloj si fëmijët e mi. Ua di emrat një për një. Edhe sot pyes për ta, jam kureshtar të di se si shkojnë, si i kanë hallet dhe punët. Shkolla “Demokracia” këtu në Durrës më ka pëlqyer, është një shkollë me disiplinë dhe rregull, e bukur dhe me nxënës e mësues si drita. Mbaj mend aktivitetet e shkëlqyera që më kanë mbetur në kujtesë, veçanërisht ato për 100-vjetorin e Pavarësisë. Këngët, recitimet, pjesa teatrale për shpalljen e pavarësisë dhe Ismail Qemalin edhe sot më ngjallin ndjesi të forta. Fal mësuesve të përkushtuar, gjithçka është e bukur në atë shkollë, ashtu dhe në shkollat e tjera shqiptare që kam vizituar. Ato më tërheqin si me magji, kam mall…

Ka edhe një arsye tjetër: Sa herë kam qenë te “Demokracia”, jam larguar i mrekulluar dhe gjithnjë me dëshirën të kthehem përsëri. Shkaku është se, jam ftuar nga drejtoria e shkollës, pasi “Demokracia” e Durrësit është e binjakëzuar me shkollën Fjardingskolan të qytetit suedez të Borasit. Në atë shkollë ku unë kam shkuar disa herë, ka mësues shqiptarë, edhe shumë nxënës shqiptarë, që mësojnë gjuhën shqipe dhe suedeze.

– Si e vlerësoni bashkëpunimin me bibliotekën e qytetit të Durrësit? A do të vazhdojë edhe në të ardhmen?

-Po përgjigjem si fillim, për pjesën e fundit. Lidhjet që kanë në themel atdhedashurinë, sinqeritetin, kulturën dhe pasionin për dituri, nuk veniten dhe nuk shterrin kurrë, ndaj për bibliotekën, gjithmonë do ta ndiej veten një pjesëtar të saj. Kam qenë disa herë aty, i ftuar në kuvend shkrimtarësh e krijuesish, por edhe për të dhuruar libra të mi. U jam mirënjohës punonjësve dhe specialisteve të institucionit për mikpritjen e ngrohtë dhe për organizimin e veprimtarive mjaft të bukura për librat e mi dhe për jetën time. Herën e fundit isha aty për të dhuruar fjalorin tim shqip – suedisht me 35 mijë fjalë, si dhe librat, “Moj e dashura Arbëri”, “Gostivari në zemrën time”, “Rizgjimi i Arbërisë”. Me mua ishte prof Murat Gecaj, miku im  i kahershëm, si dhe shkrimtari i njohur Viron Kona, i cili i dhuroi bibliotekës dhe pjesëmarrësve në takim, librin “Ju dua më shumë se veten!”, një libër ky, që ai ma kushton mua. Përfitoj nga rasti që ta falënderoj nga zemra për atë dhuratë të çmuar që më ka bërë.

Mendoj se Durrësi ka një bibliotekë të mirë dhe të pasur, ka punonjës që dinë ta drejtojnë atë siç duhet. I vlerësoj ata, sepse e njoh mirë rëndësinë e punës së tyre, pasi unë në Suedi kam mbaruar edhe një shkollë për punonjës biblioteke, por edhe e kam ushtruar profesionin e bibliotekistit dhe të shefit të bibliotekave në qytetin suedez Nybro.

Nga takimet e mëparshme, ashtu dhe ky i kohëve të fundit, kam vënë re se biblioteka e Durrësit tërheq lexues të mrekullueshëm, njerëz të ditur, nga kategori të ndryshme, që nga lexues të thjeshtë, e deri tek intelektualë të shquar, tërheq fëmijë dhe të rritur, deri me moshë të thyer. Të gjithë e duan bibliotekën, vendin e  dijes dhe të kulturës, vendin që të ndihmon të bëhesh njeri me vlera, për zhvillimin, kulturën dhe mëmëdheun e shenjtë.

– Meqë kini botuar disa fjalorë, shqip-suedisht dhe anasjelltas, a keni ndërmend ta vazhdoni këtë punë të bukur, por të vështirë?

-Ndër punët e mia krijues më kryesorja është puna me fjalorët. Kam shkruar disa dhe do të shkruaj të tjerë. Tani jam duke përfunduar fjalorin shqip – suedisht për fëmijët e shkollave. Mendoj se ka dalë një vepër me vlerë në ndihmë të tyre. Dëshiroj t`ju them gjithashtu se, kontaktet e mia  me Shqipërinë tonë të dashur kanë qenë të lidhura ngushtë me botimet e pesë fjalorëve të mi me mbi 100 000. Fjalë, shqip-suedisht dhe suedisht-shqip. Kjo punë voluminoze është vlerësuar edhe nga “Enti për shkollim i Suedisë” dhe është propozuar literaturë shkollore për mësimin plotësues të gjuhës shqipe për mërgimtarët në Suedi. E gjithë kjo është një dhuratë e çmuar për bashkatdhetarët tanë në Suedi dhe mbarë Skandinavinë, njëkohësisht edhe ndihmë për integrimin tonë në jetën dhe shoqrinë e atij vendi miqsor e paqsor. Shteti im amë, njerëzit e mi në Sërmnovë e Gostivar të Maqedonisë dhe, veçanërisht miqtë e mi të racës shqiptare të shpërndarë nëpër botë, më japin fuqi  dhe më bëjnë të palodhshëm, por gjithmonë mbetem me shpirt të coptuar dhe me lot trishtimi e malli. Lotët në sytë e një mërgimtari i than koha, ndërsa shpirti vuan dhe nuk gjen qetësi për mëmëdhenë e bekuar, të ndarë e të cunguar.

Leksikografia është ndër drejtimet shkencore që preferoj më shumë. Vërtetë më merr shumë kohë, por nuk më lodh, veçse më kënaq, veçanërisht kur, si shpërblim, marrë vlerësimet që më bëjnë lexuesit, si në Suedi, ashtu dhe në Shqipëri, në Kosovë, në Maqedoni e diasporë.

Është një punë që kërkon shumë përkushtim. Për shembull, për fjalorin shqip-suedisht me 35 mijë fjalë, që i dhurova bibliotekës së qytetit tuaj, punova rreth 8 vjet. Megjithatë kjo kohë më duket e shkurtër dhe lodhjen nuk e ndiej më. Çudi, lodhja më largohet si me dorë, kur shohë se ma pëlqejnë punën që bëj dhe ma vlerësojnë librin apo fjalorin. Jam i lumtur për këtë, sepse gjykoj që puna ime është e dobishme dhe nuk më ka shkuar kot. Vlerësimi dhe fjala e mirë, janë shpërblim për mundimet në vite për të hartuar fjalorët, apo për të shkruar librat me poezi e prozë.

– Cili është libri më i ri, që do të zbukurojë listën e botimeve tuaja dhe bibliotekat tona?

-Sapo kam përfunduar një vëllim të ri në dy pjesë. Pjesa e parë përmban poezi të shkruara nga unë gjatë harkut kohor 2015 – 2016, kurse në pjesën e dytë janë përshtypjet e mia nga vizitat në Tiranë, Durrës, Lezhë dhe Kukës. Kam  kënaqësi që, redaktor i këtij libri është shkrimtari i njohur shqiptar Viron Kona, i cili më ka shoqëruar si një vëlla në këto vizita.

– Si ndieheni mes shqiptarëve këtu në Tiranë dhe në Durrës?

–Kam shumë miq në Shqipëri. Në të vërtetë unë dua t`i kem miq të gjithë shqiptarët, që nga Gostivari ku kam lindur, nga Suedia ku jetoj, juve shqiptarëve të Republikës së Shqipërisë – shtetit tonë Amë, ata të Kosovës, të Malit të Zi, të Çamërisë dhe të gjitha trojeve shqiptare e diasporës. I dua të gjithë dhe u uroj jetë të lumtur dhe të begatë!

Në Tiranë dhe në Durrës, rrethohem porsa vij me miq të shumtë shkrimtarë, poetë, gazetarë, artistë, intelektualë të fushave të ndryshme, zyrtarë, mësues, njerëz të thjeshtë dhe akademikë. I admiroj, sepse janë të mrekullueshëm, ndaj i përshëndes me zemër, për shoqërinë që më bëjnë, për miqësinë që më ofrojnë, për respektin dhe mendimet që ndaj me ta.

Ndiehem kaq mirë saqë, nuk më bëhet të largohem. Gjithnjë e shtyj nisjen time për t`u kthyer në shtëpi, ku më presin me mall dhe padurim bashkëshortja – Xia, fëmijët: Ismeti, Agimi, Blerimi, vajza Lindita dhe ata nipër të shumtë e mbesa, si dhe tërë ata njerëz të afërt të fisit dhe miq shqiptarë e suedezë, atje ku banoj në Ferjestaden (qyteti i vaporëve), ku kam ndërtuar restorantin me emrin mëmëdhetar “Shqiponja”. Shqiponja e flamurit më shoqëron kudo. Shqiponjën e kam atje, e kam në zemër e në shpirt. Ajo është këtu, është në gjokset dhe zemrën e çdo shqiptari.

 

Faleminderit!

 

Intervistoi

 

Kadri Tarelli

 

 

Filed Under: Interviste Tagged With: Interviste, Kadri Tarelli, Sadulla Zendeli Daja

Dua Lipa rrëfen për mediat kosovare projektet e saj në muzikë

August 8, 2016 by dgreca

9 gushti do të ngjisë në skenën kosovare në një emrat më të përfolur në muzikën ndërkombëtare siç është këngëtarja nga Prishtina Dua Lipa e cila më pas në 10 gusht falë Bashkisë së Tiranës do të jetë në kryeqytetin shqiptar.Dua Lipa ka rrëfyer se prindërit mbeten mbështetja e saj më e madhe e në veçanti babai dhe se të gjithë fansat e saj albumin e ri do ta kenë në duar në shkurt të 2017.

Vetëm disa orë përpara së të vijë në Tiranë ku do të performojë për publikun kryeqytetas këngëtarja kosovare me famë ndërkombëtare Dua Lipa ka dhënë intervistat e para për mediat kosovare ku ka bërë pubilke disa nga projektet e saj të ardhshme.

Dua Lipa mbrëmjen e 9 gushtit do të performojë për publikun kosovar disa na këngët e saj të cilat janë shndërruar në hite në mbarë botën si Be the one,Hotter then hell etj

21 vjecarja rrëfen se është mjaft e kënaqur me arritjet e saj deri më tani në fushën e muzikës ndërkohë mbështetje kryesore për të kanë qënë prinërit e saj:
Këngëtarja Dua Lipa për të gjitha fansat e saj ka bërë më dije se në shtator përfundon albumi i saj i ri i cili do të lancohet në muajin shkurt të vitit të ardhshëm…Realizimi i tij është bërë në Los Angelos:
Përveçse këngëtare Dua lipa rrëfen se së shpejti do të jetë protagonist edhe në botën kinematografike, por shpjegon se dashuria e parë për të do të mbetet përherë muzika:
Dua Lipa e cila është duke prekur majat e toplistave botërore është vajza e rokerit të njohur kosovar të grupit “Oda”, Dukagjin Lipa.

Në datën 10 gusht Dua Lipa falë Bashkisë së Tiranës do të jetë e pranishme në kryeqytet për të performuar për fansat e saj

Filed Under: Interviste Tagged With: DUA LIPA, ja planet

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 90
  • 91
  • 92
  • 93
  • 94
  • …
  • 211
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community
  • U zhvillua veprimtaria përkujtimore shkencore për studiuesin shqiptaro-amerikan Peter Prifti
  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT