Fotoreportazh nga darka Gala dhe Koncerti me violinistin e mirënjohur Shkëlzen Doli dhe Ansamblin e tij nga Vjena “Philharmonic Ensemble”.

“Nuk është e lehtë të organizohej një koncert i asaj natyre, nuk është e lehtë të vijnë 14 persona nga Ansambli i Vjenës “Philharmonic Ensemble” të drejtuar nga violinisti me famë botërore, Shkëlzen Doli edhe ate në prag të Koncertit të fillimvitit i Vjenës (gjermanisht: Das Neujahrskonzert der Wiener Philharmoniker) është koncerti tradicional i Filarmonikës që mbahet prej vitit 1939 në ditën e parë të vitit në sallën e artë të Musikverein / Vjenë. Mjeshtri i madh, artisti i veçantë, njohësi i jashtëzakonshëm i violinës, ai që notat e muzikës i përcjell mjeshtërisht deri te shpirti i publikut, Shkëlzen Doli me një seriozitet të veçantë e me sy shqiponje, herë pas here shikonte kolegët e tij, por gjithmonë pa u larguar nga gjuha e ëmbël e muzikës. Mjeshtri e rrallë”.

Dhjetor, 2022

„… është e papërshkrueshme, të rrish pesë orë në një ambient të mbyllur dhe të mos kesh dhimbje koke. Të rrish me një numër të madh njerëzish dhe të mos dëgjosh psherëtima, por të gjithë me sy nga skena. Në ato momente mu duk vetja se jam në një botë tjetër. Meloditë e instrumenteve silleshin në shpirtin tim dhe unë kujtoja Agimin tim, kujtoja Agimin që e donte këtë muzikë shumë dhe shpesh dëgjonim në shtëpi. Me gjuhën e ëmbël të instrumenteve dhe atmosferën e veçantë të mbrëmjes, isha me shpirt me Agimin, vallëzoja me dritën e këtyre qirinjëve që shkriheshin dhe bënin dritë modeste. Nga zemra dolën vargje, apo fjalë shpirti dhe me shpejtësi i shkruajta në telefon, sepse ikin fluturim, sepse Agimi ishte modest. Kjo jetë kështu qenka. Mbrëmje të tilla profesionale na duhen. Këto të bëjnë terapi shpirtërore, për besë, po. E përgëzoj zonjën, Merita Pinta, edhe nga emri dhe paraqitja e puna është meritore dhe e dëshmon shumë mirë edhe emrin. Mjeshtri i pazëvendësueshëm, violinisti Shkëlzen Doli me ekipin e tij na bënë, që pas çdo pjese të programit që kishin, të duartrokasim si shenjë falënderimi dhe po presim program edhe më shumë nga Ju. E kishim harruar orën, që kemi orë me veti. Vërtetë mbrëmje e paharruar“. Këto ishin fjalët e zonjës Shukrije Ramadani, bashkëshortja e dëshmorit të kombit, Agim Ramadani. E fillova reportazhin me këtë zonjë, sepse edhe kam nderin ta përmendi si zonjën Ramadani, por edhe dëshmorin e kombit, ai që theu kufirin shqiptaro-shqiptarë. Agim Ramadanin e kanë njohur të gjithë veprimtarët edhe pa veshur uniformën e çlirimtarit, sepse ai këtë uniformë e kishte në zemër gjithmonë, sa herë që takohej me veprimtarë të ndryshëm në mërgatë. Zonjën Ramadani, jo vetëm në Zvicër, por gjithandej ku flitet gjuha jonë shqipe, e njohin për punën e saj të madhe që ka dhënë e po jep për të mirën e kombit edhe ate në mërgim. Lavdi për Agim Ramadanin dhe gjithë dëshmorët e kombit! Lexuesi ynë nga titulli i këtij reportazhi e ka kuptuar, se po bëhet fjalë për një koncert. Edhe pse, në ditët e sotme, shkrimet e gjata apo më në detaje, nuk po lexohen nga shumë, megjithate, shkruaj e do të shkruaj, për ata që kanë traditë leximin, sepse ndoshta na kanë lodhur shkrimet me dy tre fjalë, që nuk mundesh ta quash as lajm, as… Shkrime nëse mundemi ti quajmë me porosi, apo shkrime për klikime. Shkrime të marra një fjalë andej e një këndej. Të gjasojnë si ai lëmshi që shpërndahet nëpër dhomë. Ia lëjmë kohës ta gjykoj edhe pse dihet… të ndalemi për pak kohë në një botë tjetër, vërtetë një një situatë të qetë, kur tingujt e instrumenteve klasike na bëjnë që të ecim pas tyre dhe ti shikojmë me sy e ti prekim me shpirt çdo notë në pentagram. Kisha marë ftesën ndër të parët për këtë mbrëmje të veçantë që do të mbahej. Ku e falënderova dhe do ta falënderoj edhe përmes këtij shkrimi zonjën, Merita Pinta, të cilën e njoh jo më pak se 15 vjet. Veprimtare e madhe dhe shumë modeste. E njoha në aktivitete të shkollës plotësuese shqipe, që ndihmonte dhe nuk ju dëgjohej zëri. Sa modeste. Gruaja shqiptare gjithmonë është parë si një simbol i virtytit, punës, i sakrificës, besës dhe përkushtimit. Përgjatë kohërave në histori, ato kishin fatin të ishin edhe në instancat drejtuese të tregojnë se janë të afta të udhëheqin. Gruaja shqiptare është paraqitur si një mbrojtëse e vlerave shtetërore, familjare dhe shoqërore. Kësaj here, Badeni i kantonit Argau të Zvicrës, ishte qendra e një super mbrëmjeje, të organizuar nga një grua shqiptare. Edhe pse binte një borë e qetë ate natë dhjetori dhe dritat që shkriheshin në borën e parë të këtij viti, dëshmonin, se organizatorët janë zemër-bardhë. Duke shkuar në këtë koncert të veçantë, mendoja, se muzika është qetësia e shpirtit. E dijmë, se barërat dhe medikamentet të ndryshme shërojnë sëmundje të ndryshme, por jo edhe shpirtin. Muzika është gjuha e shpirtit dhe e zemrës! Mbrëmje të tillë rrallë shihen në mërgatë, Apo kjo mbrëmje do të jetë qershia mbi tortë. Mbrëmje, që jo gjithkush mundet ta organizoj. Do të jetë lakmi për të gjithë popujt që jetojnë dhe veprojnë në Zvicër. Sapo hyra në objektin ku mbahet koncerti, pash një rregull, që kisha parë në Nju Jork dhe mbrëmje të tjera nëpër europë, gjithçka perfekte.

Vërtetë, madhështore si asnjëherë më parë, po ndodh në Zvicër! Shtyrohet pyetja, po nga kush? Vlerë dhe model i gruas shqiptare, humaniste, afariste, me një fjalë Ambasadore më e denjë e mërgatës jo vetëm në Zvicër, modeste, fjalë pake, zonja, Merita Pinta, drejtore menaxhuese Prima Pflege GmbH.

Se sa është e sukseshme veprimtaria e Prima Pflege GmbH, nuk po flasim kësaj here edhe pse ishte datëlindja e pestë e saj, sepse suksesi ishte i garantuar dhe është garancë, ngase punojnë profesionistë dhe të udhëhequr nga zonja Meritë. Koncerti i Vjenës, siç dihet, është ngjarja më e suksesshme e muzikës klasike në botë. Dhe të mbahet një koncert gati i tillë është nder i madh dhe kur dihet, se stafi i atij koncerti punojnë me muaj të tërë për ate eveniment shumë të njohur botërisht. Musafirët që vinin nëpër tepihin e kuq në drejtim të një salle ku ishte organizuar një pritje dhe pastaj të kalohet në sallën e mbrëmjes, ishte zonja Meritë e veshur me një fustan të kuq që i gjasonte lule elbasanit i pritke musafirët me buzëqeshje edhe pse ishte e ngarkuar me programin, me hapjen e programit dhe mbarëvajtjen. Këtu shihet edhe sinqeriteti dhe e cila ishte e dhënë e tëra që kjo mbrëmje të kalohet si është më së miri. Herë pas here shihja edhe një pjesë të stafit të firmës së zonjës Pinta, bashkëshortin e saj, që shikonte punët tjera, ndërsa musafirët që vinin, cakrronin gotat e mirëtakimit. Të gjithë ishin përgaditur rregullave të atij evenimenti të një Darke Gala dhe Koncerti me violinistin e mirënjohur Shkelzen Doli dhe Ansamblin e tij nga Vjena “Philharmonic Ensemble”.

Ansambli i Filarmonisë, ishte i përbërë nga 14 persona dhe dirigjienti, ekskluzivisht nga anëtarë të Filarmonisë me famë botërore, të Vienës. Salla e koncerteve në Qendrën e Kongreseve Trafo në Baden/Ag, besoj se për herë të parë, ishte e mbushur me shqiptarë. Shumë nga të pranishmit, donin edhe ta takonin, artistin e madh me famë botërore,

Shkëlqesinë e tij, z. Shkelzen Doli. Artist, që na duhej të flasim e të shkruajmë shumë për sukseset e tija. Është shkruar, apo është përmendur, por do të duhej edhe më shumë, apo shumë e më shumë, sepse është vërtet një yll që shkëlqen në çdo kohë.

Sa madhështore dhe aq emocionuese!

Ashtu edhe siç ishte parapa, mbrëmje filloi me një përshëndetje nga zonja Merita Pinta, pa harruar edhe përshëndetjen në gjuhën shqipe. Zonja Pinta, foli për sukseset e dëshmuara të “Prima Pflege GmbH”. Nga të pranishmit, herë pas here përshëndetej edhe me duartrokitje. Zonja Pinta, shihej edhe në këtë paraqitje mirëseardhjeje, se është modeste dhe nuk dëshiron të flas në njëjës, duke ia dhënë fjalën edhe miqve zviceranë me të cilët ka bashkëpunuar e bashkëpunon. Pesë vjet punë e shumë përkushtim dhe falënderoj pafundësisht, familjen e saj, stafin dhe që të gjithë, që e kanë përkrahur për të ardhur deri te kjo datëlindje. Më pastaj të pranishmit u nisën për në sallën, kur do të shtrohej darkë dhe do të kenë mundësi të përcjellin koncertin e veçantë të drejtuar nga anëtari i Filarmonisë së Vienës, violinisti i mirënjohur me përmasa botërore, Shkëlqesia e tij, z. Shkëlzen Doli.

Me të hyrë në sallë, skena ishte me instrumente, menjëherë futesh në një ambient tjetër shpirtërorë, që të drejton emocioni. Sallë perfekte, siç dijnë të organizojnë e mirëmbajnë zviceranët. Gjithçka perfekte. Gjithçka që i shkon një koncerti të tillë.

Çka do që të shkruhet, sigurisht se është pak, kur dihet, se për këtë mbrëmje të madhe, është organizuar nga zonja Merita Pinta dhe Shkëlzen Doli.

Në mesin e disa bashkëkombasve tanë, ishin edhe miq zviceran të fushave të ndryshme. Në tavolinën tonë që ishte caktuar me numër pesë, ishte edhe zonja Merita Pinta, disa miq zviceranë, afaristë, si dhe ish-futbollisti i njohur i kombëtares zvicerane, tash futbollist në klubin FC Zürich, Blerim Xhemaili. Me një fjalë mirëseardhjeje, zonja Merita Pinta përshëndeti dhe falënderoi që të gjithë. Me një referat të shkurtër foli Prof. Dr. Thomas Szucs, njëherit dirigjent për rëndësinë e muzikës në përditshmëri. Pasi filloi darka e udhëhequr nga i mirënjohur, z.Martin Liefeith dhe ekipi i tij, secili prej nesh, mezi se priste të filloj pjesa e parë e koncertit me Johann Strauss Sohn, Franz Lehár, Josef Strauss. Me një prezentim brilant, Shkëlzen Doli, shihej i kënaqur bashkë me ekipin e tyre, që me përpikshmëri me një kujdes maksimal i bënë të gjithë të pranishmit të duartrokasin jo si gjithmonë në një eveniment që jemi mësuar të dëgjojmë apo të shohim, por më dukej, se edhe duartrokitjet ishin më ndryshe, më speciale, më falënderuese. Pjesa e dytë e koncertit ishte me këtë program: J. Strauss Sohn, Johannes Brahams, Leo Delibes, J. Strauss Vater. Salla e koncerteve në Qendrën e Kongreseve Trafo në Baden, ku zhvillohej ky koncert i veçantë, si asnjëherë më parë ishte me shqiptarë edhe ate në një koncert të drejtuar nga maestro Shkëlzen Doli. Gjatë koncertit, çdo lëvizje e artistëve shihej e dëgjohej. Ishte një qetësi e paparë nga të pranishmit, dikush mundohej të bëj ndoj foto apo inçizim nga koncerti për ta pasur kujtim. Kush e ka menduar nga mërgata jonë e hershme, që një ditë, në mes të Zvicrës, do të organizohej një ngjarje kaq e madhe e drejtuar nga shqiptarët. Fjalët më të mira të mundshme i shkojnë organizatorëve zonjës Pinta dhe Doli. Sado, që shkruaj, apo sado, që realizohet përshkrimi në një emision i realizuar nga një profesionist në fushën e gazetarisë televizive, përsëri është e mangët, jo e tëra, sepse edhe heshtja, frymarja, rrahjet e shpeshta të zemrës, emocioni, kujtimi, mbushja e zemrës me pozitivitet, freskia shpirtërore nuk mundet të shfaqet në dukje, ajo është në anën joverbale, pra ajo shpirtërorja.

Zemërbardhët i gëzohen ngjarjeve të tilla, i gëzohen sukseseve, arritjeve dhe respektit që kanë me miqtë zviceran, ndaj një zonje, një gruaje, një nëne shqiptare, që diti ta themeloj një firmë, diti ta organizoj, ta mbaj për pesë vjet dhe të përkrahet aq shumë nga shumë afaristë të njohur zviceran.

Ishte mbrëmje, që do të shkruhet në kujtesën e secilit, që ishte prezent, por edhe ata, që do të kuptojnë, se është mbajtur një koncert i tillë, me të gjitha që i ka takojnë një stafi profesionistësh. Nuk është e lehtë të organizohej një koncert i asaj natyre, nuk është e lehtë të vijnë 14 persona nga Ansambli i Vjenës “Philharmonic Ensemble” të drejtuar nga violinisti me famë botërore, Shkëlzen Doli edhe ate në prag Koncertit të fillimvitit i Vjenës (gjermanisht: Das Neujahrskonzert der Wiener Philharmoniker) është koncerti tradicional i Filarmonikës që mbahet prej vitit 1939 në ditën e parë të vitit në sallën e artë të Musikverein / Vjenë. Mjeshtri i madh, artisti i veçantë, njohësi i jashtëzakonshëm i violinës, ai që notat e muzikës i përcjell mjeshtërisht deri te shpirti i publikut, Shkëlzen Doli me një seriozitet të veçantë e me sy shqiponje, herë pas here shikonte kolgët e tij, por gjithmonë pa u larguar nga gjuha e ëmbël e muzikës. Mjeshtri e rrallë. Edhe lëvizjet e z.Doli, tregonin gjithë ate oqean që e kishte në shpirt që të jap krejt çka duhet, që të dalin mirë. Sikur në ato momente, që i gjithë stafi i tij i kishte sytë nga ai, poashtu edhe publiku, ta pyesësh se ku gjindesh, përgjigja do të jetë, po në ate notë ku kishte mbërri ritmi i violinës. Pra, me trup e me shpirt në notat muzikore. Kjo është profesionale, kjo është për tu krenuar. Dora në zemër, të lumtë vëlla! Dora në zemër, ju lumtë, Merita Pinta. Edhe ne dijmë dhe kemi mundësi e histori të lashtë, se e njohim, e duam, kemi dhënë shumë edhe për artin e mirëfilltë. Nëse i kthehem këtij teksti, përshkrimi të asaj ngjarjeje në fillim, më dukej, se shumë pak pasna shkruar. E pamundur, sinqerisht, të thuhet githë ajo që u pa dhe çka ka ndjerë zemra e shpirti. Këto fjalë, që po shkruhen, tregojnë edhe frymën e pastërt të reportazhit, fjalë që buruan po nga ajo mbrëmje, jo për hirë të së shkruarit. Jo për hir të detyrës, pagës, honorarit, apo arsyeve të tjera, por për hirë të profesionalizmit. Fjalët e ëmbla nuk kanë përfundim, ose përfundimi kësaj here të jetë kështu, mirupafshim në gëzime të tjera dhe ju qoftë një vit i mbarë, shëndet të mirë, suksese dhe të meriturave tu jepen meritat apo tu pranohen. Meritë, urime!

Nga një fjalë;

Merita Pinta: “Ju falënderoj juve dhe të gjithë që ishin prezent. Shpresoj të keni kaluar mirë. Do të mundohemi, që edhe në të ardhmen, gëzimet ti ndajmë së bashku me njerëz të mirë. Falënderoj të gjithë për përkrahjen, familjen, z.Shkëlzen Doli, stafin tim, miqtë zviceran, shtetin zviceran dhe që të gjithë ata që të paktën një fjalë të mirë apo kanë bërë mirë gjatë gjithë këtij viti që po e lëjmë pas. Është fat i madh, që po jetojmë në Zvicër dhe kemi mbështetjen e jashtëzakonshme nga ky shtet, që e njohim si atdhe të dytë”.

Shkëlzen Doli: “Padyshim, se ishte një mbrëmje e veçantë. Të bashkëpunosh me zonjën Merita është nder. Të bashkëpunojmë edhe në të ardhmen dhe sukseset ti kurorëzojmë me festë, buqeta lulesh, buzëqeshje me miq. Gëzuar”.

Milaim Rama, ish futbollist i kombëtares së Zvicrës: “Përbesë ishte një mbrëmje shumë e mirë dhe kemi kaluar shkëlqyeshëm. Falënderoj shumë zonjën Pinta për ftesën dhe me bashkëshorten time nuk do ta harrojmë kurrë”.

Blerim Xhemaili, ish futbollist i kombëtares së Zvicrës dhe futbollist i FC Zürich: “ Me shumë kënaqësi erdha dhe falënderoj për ftesën dhe mundësinë që të jem në këtë përzgjedhje musafirësh. Ishte një mbrëmje shumë e bukur dhe kaluam shumë mirë dhe njoha edhe miq të shumtë zviceranë. I uroj shumë suksese zonjës Merita Pinta dhe stafit”.

Premtim Sermaxhaj, afarist, veprimtarë: “ Një natë e veçantë. Nuk mundem përmes fjalëve të tregoj gjithë ate energji pozitive që e pranova nga kjo mbrëmje. Falënderoj zonjën Merita Pinta dhe bashkëshortin e saj, mikun tim dhe gjithë stafin. I uroj suksese të tjera!”.

Afrim Veliu, arqitekt i njohur në Zvicër: “Mbrëmje të tilla janë të mirëpritura dhe u gëzohem shumë. Me bashkëshorten time me shumë kënaqësi erdha dhe kaluam çaste perfekte. E përgëzoj zonjën Pinta dhe stafin e saj. Shumë suksese të tjera. Ndërsa për programin që e përcollëm nga i madhi, Shkëlzen Doli, çka të shtoj tjetër, ishte super mbrëmje. Lumët ne që kemi bashkëkombas/e të suksesshëm që i nderon bota. Besoj shumë, se do të shihemi edhe në suksese të tjera”. Për fund të këtij fotoreportazhu, më duhet të shtoj edhe këto fjalë, se muzika klasike dëgjohej me kënaqësi, gjuha e saj është e kuptueshme dhe shumë e bukur.

Për një pushim aktiv të shëndosh, pas një dite të ngarkuar, është e nevojshme dëgjimi i një muzike klasike.

Sipas studiusve të ndryshëm po edhe nga ata shqiptarë të muzikës klasike, muzika klasike nuk mundë të jetë një mister i pafund por një burim i pafund emocionesh, dëshirash, ndjenjash e kënaqësish Muzika si ushqim i shpirtit dhe historia e saj fillojnë me historinë humane, bashkë me njeriun evoluoi edhe muzika me instrumentët . Violina është mishërimi më modern i instrumenteve muzikore dhe të harkut, të ardhura nga antikiteti. Nëse Vivaldi dhe Paganini e ngritën artin e violinës në shkallën më të lartë në botë, Shkëlzen Doli do të mbetet mjeshtri më i njohur tek ne shqiptarët, që falë punës së tij edhe gjuha shqipe është dëgju e dëgjohet në Vjenë e gjithandej. Fuqia e një muzikant (i cili zgjon ndjenja) është krejt ndryshe nga fuqia e një mbreti, i cili sundon me forcë. Vetëm dy tinguj gjysma e bukur e njerëzimit janë gati të dëgjojnë pafundësisht – e qeshura e fëmijës dhe e një gruaje. E zonja Pinta, nga fillimi i këtij evenimenti e deri në përshëndetjen e fundit me musafirët, rrinte me buzëqeshjen e njohur të saj origjinale. Nëse më 14 Dhjetor të vitit 1990, Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara, votoi rezolutën 45/106 për të shënuar 1 Tetorin si Ditën Ndërkombëtare të të Moshuarve. Tradita shqiptare padyshim që i paraprin kësaj date, pasi që respekti ndaj të moshuarve ka qenë pjesë përbërëse e të gjithë kanuneve dhe ligjeve të krahinave shqiptare në të kaluarën. Tradita shqiptare nuk ka toleruar që të moshuarve tu kundërvihet dhe të sulmohen qoftë me fjalë. Gjatë rrugës të moshuarit nuk ka qenë e hijshme të parakalohen apo tu dilet përpara. Gjithashtu edhe nëpër konaqet e burrave, qoftë në raste gëzimi apo vdekjeje, të moshuarit kanë pasur fjalën e parë dhe të fundit. Dhe shumë e shumë të tjera. Prandaj, kush më mirë se Merita do ta drejtonte një institucion të tillë. Suksese zonja Pinta dhe zotri Doli, ju takofshim në gëzime dhe suksese të tjera! Një vit të mbarë e gjitha të mirat. Ludwig van Beethoven: “Muzika është një zbulim më i madh nga dituria dhe filozofia“.

Përgaditi: Dashnim HEBIBI

FOTO:M.P