Kulture – Page 169 – Dielli

Një Monument i Nënë Terezës në Malin e Dajtit?

August 30, 2021 by s p

Nga Dritan Zaimi /

Shumë ide interesante kanë lindur me “po sikur…”. E ndërsa jo të gjitha idetë mund t’ja vlejnë të realizohen, jam partizan i mendimit se çdo ide ja vlen të thuhet e të dëgjohet. Shumë ide vdesin nga hezitimi për tu shprehur dhe shumë të tjera nga pamundësia e ideuesit për ti realizur vetë, por kur është fjala për një të mirë të përgjithëshme, çdo ide ja vlen të shprehet, ndoshta dikush tjetër ka mundësinë për ta realizuar.Po sikur të ndërtonim një monument të Nënë Terezës në majën më të lartë të Malit të Dajtit? Humanistja më e madha shqiptare, fituesja e çmimit nobel meriton të nderohet në mënyrë dinjitoze. Shumë njerëz në botë atë e njihnin kur ende nuk kishin dëgjuar asgjë për Shqipërinë, ajo ishte pasaporta ndërkombëtare e prezantimit të shumë shqiptarëve në botë. “Vij nga vend i Nënë Terezës, Shqipëria” ishte prezantimi i përherëshëm i shumë artistëve, sportistëve apo miseve përfaqësuese të Shqipërisë në botë, dhe prezantim ky mjaft dinjitoz. Po ndersa Nënë Tereza e ka kryer mësë miri misionin e saj në dobi të Shqipërisë dhe shqiptarëve sikur ishte e gjalle edhe pas vdekjes, në sajë të famës së saj, po ne shqiptarët sa kemi bërë për të?Në shumë vende, figura të tilla me famë dhe impakt të madh në botë, nderohen duke i’u vendosur monumentet në majat më të larta dhe dominuese, ndërsa ne në Shqipëri ende nuk kemi një muze të vizitueshëm për ti treguar fëmijëve tanë dhe vizitorëve të huaj më shumë për atë që kanë dëgjuar apo lexuar për Nënë Terezën dhe lidhjen e saj me tokën shqiptare. Dhe kjo nuk duhet bërë si për hatër të Nënë Terezës. Jo, Nënë Tereza bëri mjaftueshëm për të nderuar vetë veten e saj dhe madje gjithë kombin, dhe përfaqëson simbolin më të mirë të sakrificës sublime në mbrotjetë paqes dhe në ndihmë të vobektëve në botë.Këtu nuk bëhet fjalë për të nderuar Nënë Terezën, se fortë e nderuar është edhe pa të, të cilën e ka nderuar bota mbarë që për sëgjalli, këtu është fjala që ne të nderojmë vetë-veten, të vlerësojmë vlerat kombëtare, lehtësisht të atribuara nga ndërkombëtarët dhe me to te krenohemi më tej.Kështu, pra, përse te mos i ofrojmë Tiranës një tjetër atraksion të fuqishëm turistik, një monument me përmasa sinjifikative të Nënë Terezës, vendosur në majën më të lartë të Malit të Dajtit. Monument i cili të jetë dominues dhe lehtësisht i dallueshem ditën dhe natën në sajë të ndriçimit të përshtatshëm. Një motiv më shumë që vizitorët të vazhdojnë ecjen e tyre drejt majes së malit, në një eksperiencë që gërsheton aventurën, kulturën dhe besimin, fare pranë Tiranës dhe aeroporti me të njëjtin emër?Kur do të fillojmë të mendojme seriozisht për figurat dhe pasuritë tona kombëtare? Jo, ju lutem mos mendoni se është e pamundur, mos mendoni se malet i kemi vetëm për antenat drastike të kompanive celulare apo televizive? Këtyre kompanive që shfrytëzojne malet tona dhe na bombardojnë çdo ditë me rrezatimin e tyre “bamirës” mund tu kërkohej që njëkohësisht dhe sëbashku të projektonin dhe realizonin këtë projekt në shërbim të shqiptarëve. Le të shpresojmë se ndoshta dikush ka mundësi që të shkojë përtej idesë, drejt një realizmi që do të na kënaqte dhe do na bënte krenar ne të gjithëve.

INTELEKTUAL BASHKËKOHOR DHE ATDHETAR – ME RASTIN E NDARJES NGA JETA TË PROF.DR. ABDULLAH KARJAGDIUT

August 30, 2021 by s p

Shkruan: Nuhi Bytyçi/

Lajmi për ndarjen nga jeta të Prof.Dr. Abdullah Karjagdiut vertetë më tronditi thellë. E kisha njohur qysh në kohën kur isha gazetar i ri në TV e Prishtinës dhe kur ai, përveç punës në Universitetin e Prishtinës bashkëpunonte edhe me TV e Prishtinës, duke përkthyer filmat më të njohur të kinematografisë botërore. Mund të them se ishte profesor, edukator i mirë, përkthyes i përkryer, intelektual në kuptimin e plotë të fjalës dhe atdhetar. Në vitet 90-ta kur Kosova ishte e tëra nën masa të dhunës e të terrorit shtetëror serb, Abdullah Karjagdiu si nënkryetar i Partisë Shqiptare Demokristiane iu shkroi letra liderëve të shteteve më të fuqishme perëndimore, duke i informuar lidhur me pozitën e rëndë të popullit shqiptar në Kosovë e në ish-Jugosllavi. Ai dha kontribut të jashtëzakonshëm në ndërkombëtarizimin e çështjes së Kosovës në botë, sidomos përmes takimeve të drejtpërdrejta me diplomatët evropianë e amerikanë dhe komunikimeve tjera. Kam pasur rastin e nderin që të bashkëpunoj një kohë të gjatë me Prof. Dr. Abdullah Karjagdiun si bashkëveprimtar politik dhe si gazetar. Ruaj kujtimet më të mira për të si mik dhe njeri shumë i afërt, komunikativ, përherë bashkëpunues, si intelektual i ideve të shumta për projekte të reja në interes të Kosovës dhe kombit. Me këtë rast po i veçoj vetëm disa momente të bashkëpunimit me Prof. Abdullahun. Në cilësinë e anëtarit të kryesisë së Partisë Shqiptare Demokistriane të Kosovës, në qershor të vitit 1991 bashkë me Kryetarin e kësaj partie Lazër Krasniqin dhe nënkryetarin Abdullah Karjagdiun, kemi marrë pjesë në një Konferencë të organizuar nga Unioni Demokristian Evropian, e cila është mbajtur në ambientet e Akademisë Diplomatike në Vjenë. Më kujtohet komunikimi shumë i përzemërt i Profesor Abdullahut me Thomas Jansen, sekretar i përgjithshëm i Unionit Demokristian të Evropës dhe Andreas Kohl, drejtor i Akademisë Diplomatike të Austrisë e sekretar ekzekutiv i Unionit Demokratik Evropian. Ai para zyrtarëve të lartë të demokristianëve evopianë në mënyrë të argumentuar paraqiti gjendjen e atëhershme të vështirë në Kosovë, duke kërkuar ndërmarrjen e masave urgjente të bashkësisë ndërkombëtare kundër Serbisë dhe mbështetjen e vullnetit të popullit të Kosovës për liri e pavarësi. Po ashtu bashkë me Lazër Krasniqin, Abdullah Karjagdiun dhe Umberto Bytyçin kemi marrë pjesë në një Konferencë të Unionit të Partive Demokristiane të Evropës që u mbajt në Bratisllavë të Sllovakisë. Me Prof. Abdullahun u morëm vesh si ta prezantojmë gjendjen në Kosovë, e sidomos me dhunën ndaj intelektualëve, punëtorëve, arsimtarëve, gazetarëve dhe të popullit në përgjithësi. Prof. Abdullahu e informoi Kryesinë e Konferencës së Unionit Demokristian Evropian edhe për ndalimin tim nga policia serbe në tren gjatë udhëtimit në Bratisllavë si dhe për kërcënimet e policisë serbe ndaj meje dhe shumë veprimtarëve politikë shqiptarë.
Gjatë aktiviteteve të Kryesisë së PShDK-së një delegacioni të kësaj partie kryesuar nga kryetari Lazër Krasniqi, në përbërje të cilit ishin edhe Abdullah Karjagdiu, Umberto Bytyçi, Pjetër Rrapi, Ymer Jaka, Luigj Serreçi, Shefki Gashi dhe unë, më 25 prill të vitit 1993, morëm pjesë në ceremoninë solemne të vizitës së parë në Tiranë dhe në Kishën Katolike bë Shkodër të Papa Gjon Pali i Dytë (Karol Jozef Wojtyla 1) bashkë me Nënë Terezën (Shën Terezën). Edhe për ne ishte vizita e parë në shtetin amë. Natyrisht kishim emocione. Kishim vullnet të madh t’i shijonim bukuritë e tij, sidomos natyrën dhe sheshet e gjera. Të nesërmen paradite, ashtu si ishte paraparë, u nisëm për në takimin e parë zyrtar të aranzhuar me presidentin e shtetit shqiptar. Berisha na priti me nderimet më të larta të protokollit shtetëror. Biseda në kabinetin e tij u zhvillua në një atmosferë shumë vëllazërore. Në ditët në vazhdim zhvilluam takime edhe me kryetarin e Kuvendit të Shqipërisë, Pjetër Arbnorin, kryeministrin Aleksandër Meksin, me kryetarin e Partisë Republikane, Sabri Godon, me kryetarin e Partisë Demokristiane të Shqipërisë, Zef Bushatin, me drejtues të Partisë Socialiste dhe të Partisë Demokratike. E kemi vizituar edhe Radio Televizionin Shqiptar. Bashkë me Prof. Abdullahun dhe anëtarët e tjerë të Kryesisë së PSHDK-së në restorantin “Kruja” në Krujë kaluam darkuam dhe kaluam një mbrëmje të këndshme me disa miqë nga Shqipëria nën tingujt e orkestrës dhe të këngës popullore shqiptare të Gëzim Nikës. Vargjet e Naim Frashërit: “O ju malet e Shqipërisë, o ju lisat e gjatë, ju kam ndërmend ditë e natë…” dhe këngë të tjera, na bënë që të ndihemi se jemi në tokën tonë.
Me Prof. Abdullahun kam qenë edhe në disa vizita dhe takime me diplomatët amerikanë, me zyrtarët e Qeverisë dhe të Parlamentit të Zvicrës, të Gjermanisë, të Austrisë, të Belgjikës dhe të vendeve tjera evropiane. Ai përherë dinte ta sensibilizonte diplomatët dhe zyrtarët ndërkombëtare dhe të artikulonte kërkesat e drejta të popullit shqiptar të Kosovës për liri, pavarësi dhe demokraci. Ndërsa, gjatë vitit 2020 dhe 2021 me Prof. Abdullahun kam pasur komunikim të shpeshtë, sidomos kontakte të drejtpërdrejta shumë të përzemërta. Bashkë me djalin e tij Prof. Lirakun dhe vajzën e Prof. Gazmend Zajmit – Lyrën më ka ndihmuar shumë gjatë përgatitjes dhe realizimit të filmit dokumentar kushtuar Akademik Gazmend Zajmit, të cilin ai e ka pasur shok të ngushtë të fëmijërisë dhe më vonë edhe bashkëpunëtor në Universitetin e Prishtinës. Gjatë realizimit të intervistës me të për këtë dokumentar, duke rrëfyer për kujtimet e tij për Akademik Gazmend Zajmin, shokun e fëmijërisë, të studimeve dhe si profesor dhe rektor i Universitetit të Prishtinës, Prof. Abdullahu kishte emocione të mëdha. E ndiente peshën e përgjegjësisë për të folur për jetën dhe veprimtarinë edukative, politike dhe shkencore të intelektualit të madh – Akademik Gazmend Zajmit. Disa herë shprehu emocionet që buronin nga zemra e tij fisnike, kurse për një moment i dolën edhe lotët. Ishte shumë kurreshtar që ta shihte dokumentarin e plotë për Gazmend Zajmin. Vazhdisht thoshte: „Gazmend Zajmi ishte intelektual i jashtëzakonshëm. Gazmend Zajm nuk bën më Nana!“ Kur i propozova Kryesisë së Kuvendit të Kosovës që më 2 korrik 2021 të mbahet mbledhje solemne e Kuvendit të Kosovës me rastin e 31-vjetorit të Deklaratës kushtetuese, në të cilën do të shfaqej edhe një fragment i dokumentarit „Projektuesi i subjektivitetit shtetëror të Kosovës“ kushtuar rolit të Akademik Gazmend Zajmit në hartimin e tekstit të Deklaratës kushtetuese të miratuar nga delegatët e Kuvendit të Kosovës më 2 korrik 1990, Prof. Abdullahu e vlerësoi këtë si ngjarje tejet të rëndësishme. Me propozimin tim ai u ftua nga kryetari i Kuvendit të Kosovës Glauk Konjufca si mysafir nderi në këtë mbledhje solemne të Kuvendit të Kosovës. Ishte tejet i entuziazmuar dhe ndër të parët erdhi për të marrë pjesë në këtë ngjarje historike, ku protagonist ishte shoku i tij i ngushtë – Gazmend Zajmi. Ishte shumë i kënaqur me përmbajtjen e dokumentarit dhe më përgëzoi përzemërsisht për realizimin e tij. Pas mbledhjes solemne, në hollin e Kuvendit bëmë edhe disa foto bashkë me Prof. Abdullahun, me vajzën e Gazmendit – Jehonën, vëllain e tij – Prof. Yllin, me kryetarin e Kuvendit Glauk Konjufcën, me ish-kryetarin Ilaz Ramajlin dhe me disa nga ish-delegatët e Kuvendit të 2 korrikut 1990. Veprat e Prof.Dr. Abdullah Karjagdiut nuk do të vdesin kurrë, por do të jenë shembull se si një intelektual i palodhur është i gatshëm përherë të punojë në interes të çështjes madhore. Lavdi Profesor Abdullah!

Qëndresa e klerikëve në burgjet e diktaturës

August 28, 2021 by s p

Nga Fritz RADOVANI/

Per çdo njeri që komunistët mendonin se nuk duhet të dalin ma nga burgjet e mnershme të diktaturës së Everit, ishte një nga qendrat e zhdukjes së tyne që thirrej Burgu Burrel…(B.B.)Ata që e provuen edhe vetem një ditë.., mund të flasin një vit!Ndersa rinia Shqiptare që vuejti me vite aty, mund të tregojnë një jetë në thertoren e një Bote të papersëritëshme kurrma! Nuk ishin të paktë as Profesorat e pranguem, dhe as breznitë e tana që provuen dhunen ma barbare të komunizmit vrastar… Klerikët e të gjitha besimeve ishin dijetarë të provuem në jetë. Një prej Tyne ishte edhe Hafiz Ali Tari (Kraja) nga Shkodra.Kujtimet e rinisë shkodrane dhe asaj Shqiptare per Hafizin, ishin ma të perkryemet tue fillue nga fjala e Tij në pak vite të shkueme, me rasen e vorrimit t’ At Gjergjit Madh në fundin e vitit 1940 në qytetin e Shkodres. E rinia nuk kishte si mos me e kujtue nderimin e Hafizit per At Fishten e pavdekshem! Hafizi nderohej dhe respektohej edhe per mardhanjet e mira që kishte me besimtarët e të gjitha Besimeve tjera në Shqipni. Në burgun e Burrelit Hafizi kishte krijue rrethin e vet me atë brez rinije që edhe Ata, i nderonin dhe respektonin Klerikët e Besimeve të tjera, ashtusi i mësonte vazhdimisht “Mësuesi”…Vlera e madhe e atyne mësimeve të mrekullueshme vazhdon edhe sot me kenë e panjoftun per Shqiptarët. Pa hy në mësime Shpirtnore, unë do të ndalohem tek “mësimet e dashunisë së rinisë sonë me parimet e Vllaznimit dhe të qendresës së Saj”. “Jemi të gjithë Vllazen të të gjitha Besimeve pa asnjë dallim. Të gjithë jemi Shqiptarë dhe pasues të Heroit tonë kombtar, të Gjergj Kastriotit – Skenderbeut. Të gjithë së bashku këtu, kemi vetem një Atdhe, Atdheu i ynë asht Shqipnia! Prandej, duhet të qendrojmë si Burrat, që neser me i sherbye Këtij Atdheu! Shpresa e Atdheut jeni vetem Ju Rinia Shqiptare, me parimet e shndoshta Europjane të moralit dhe të Fesë! Ju flas me fjalët e daluna prej zemres sime!”…Dhe në mbyllje Hafizi Ju thonte: “Kjo nuk asht vetem porosia e ime… Kjo asht porosia e të gjithve ne që presin nga Ju! Mbasi, kështu si po tham unë, ashtu ka thanë edhe Pader Mëshkalla!”Gurë granitit kishte kultura Atdhetare e Fetare Shqiptare. Të pathyeshem po, por edhe të vendosun deri në fundin e jetës së Tyne të pafund nder burgje dhe, pa asnjë shpresë Lirije! Morali i Tyne edhe sot shndritë mu në mes vuejtjes, torturës dhe errsinës barbare e shnjerzore si një rreze drite brilanti, që nuk e shuejnë as e dobsojnë rrezatimin e Tyne, asnjë nga ato vepra të dhunëshme që ka ushtrue ndaj Asaj Rinije heroike, perbindshi ma i mnershem i marksizem leninizmit si dhe ai shkelës i pashpirt i të gjitha të drejtave të Njeriut, ndaj të gjithë Shqiptarve.., mos i harroni kurr ata qinda e mija të vramë, të zhdukun e të vujtun nder hetuesi, burgje e kampe pune e interrnimi, me dhjetra vite vetem krime nga tirani e krimineli, vrastar e barbar i pashpirtë: Tradhtari Ever Hoxha. Shqiptarë të Nderuem e t’ vuejtun nga diktatura shnjerzore! Qendroni të pathyeshem ashtusi patne qendrue “Gurt’ e Parë”! Kurr mos e harroni porosinë e të nderuemit Hafiz Ali Tarit që: “Kështu asht… Se, kështu, ka thanë edhe Pader Meshkalla!”
Melbourne, 28 Gusht 2021.

Shënim: Në foto: HAFIZ ALI TARI (KRAJA) (1900 – 1973)

JEFF SCOTT SOTO në Hardh Fest

August 25, 2021 by s p

Nga Behlul Jashari

Festivali më i madh në Kosovë, Hardh Fest, sivjet po vjen me vitin jubilar të 20-të, me 3, 4 dhe 5 shtator në Rahovec. Tashmë ekipi organizativ, në një konferencë për media, ka shpalosur programin e festivalit si dhe Line Up-in e edicionit më të ri të Hardh Fest, i cili këtë vit organizohet nën moton “Shnosh Si Kokrra”. Dea Luma, përgjegjëse për marrëdhënie me publikun, ka treguar detajisht për gjitha aktivitetet e sivjetshme të cilat organizohen në “Hardh Fest”. Ndërsa, drejtori artistik i “Hardh Fest”, Gardalin Shtavica, ka prezantuar artistët kryesor të cilët do të marrin pjesë në koncertet e mëdha me 3,4 dhe 5 shtator. “ Hardh Fest” edhe këtë vit i qëndron besnik muzikës. Jemi munduar të ftojmë̈ si gjithmonë emrat më eminent të këtij zhanri, si vendor po ashtu edhe ndërkombëtarë̈. Artisti kryesor i këtij edicioni do të jetë Jeff Scott Soto së bashku me bendin Eridan si dhe Alban Skenderaj. Koncerti do të pasurohet me rock grupet nga Kosova “Minatori”, grupi “Na” dhe “Magnituda & Friends” si dhe këngëtarja Eneida Tarifa dhe këngëtari Mentor Haziri”, DJ 029 , MAARVEL tregoi Shtavica. Festivali i vjeljes së rrushit “Hardh Fest” organizohet nën patronatin e Kryetarit të Komunës Smajl Latifi dhe përkrahjen e Komunës Rahovec, MKRS , MBPZHR, partnerit të festivalit StoneCastle dhe sponsoreve tjerë. Nora Boshnjaku, përfaqësuese nga Komuna e Rahovecit, thotë se çdo vit Komuna e Rahovecit është̈ munduar të rris përkrahjen për festivalin Hardh Fest dhe është perkrahje me e madhe financiare ndër vite. “Komuna e Rahovecit, në vazhdimësi ka qenë shumë e interesuar që të rrisë përkrahjen për këtëfestival, pasi që nëpërmjet Hardh Fest, ekspozohen vlerat e trashëgimisë dhe kulturës së Rahovecit, por edhe vreshtarët e vertarët kanë mundësi të ndryshme të promovojnë̈ produktet e tyre”, tha Boshnjaku. Këtë vit “Hardh Fest” feston vitin e tij jubilar, atë të 20’të ndërsa këtë vit, mbahet nën moton “Shnosh si kokrra”. Gjatë 3 ditëve e 3 netëve, festivali do t`iu përmbahet gjitha masave të cilat janë caktuar nga Qeveria e Kosovës. Me 3, 4 dhe 5 Shtator në Hardh Fest “Shnosh si kokrra” në Rahovec , Vaksinohu!

ZYHDI ÇAKOLLI, ARTISTI SHQIPTAR I KLASIT BOTËROR

August 16, 2021 by s p

Shkruan: Haxhi Dulla

Varshavë-Poloni

Zyhdi Çakolli lindi më 25 Prill 1939 në Pejë. U diplomua në Akademinë e Arteve të Bukura në Prishtinë, pastaj studimet pasuniversitare në Beograd. Në Akademinë e Arteve të Bukura të Moskës, eksploroi sekretet e grafikës. Në vendlindjen e tij në Pejë, punoi si pedagog në Studium e Arteve “Ali Kelmendi”.

Për 8 vjet ishte kryetar i Shoqatës së Artistëve Plastik. Jetoi në Racibórz që nga viti 1981 me gruan e tij Jadëiga, kishin tre fëmijë. Në vitin 1991, Çakolli themeloi Kolegjin Privat të Artit të Edukimit Pasuniversitar dhe Specializimin Ndërkombëtar dhe galerinë private të artit “Zyhdi Çakolli”. Së bashku me mikun e tij Jan Stuchli, organizuan Bienalen Ndërkombëtare, e cila ishte një shfaqje dhe përmbledhje e vizatimit, grafikës, pikturës dhe një tabela me libra nga artistë profesionistë bashkëkohorë nga e gjithë bota.

Edicioni i fundit i ngjarjes u zhvillua në 2002. Punimet e Çakollit janë ekspozuar në dhjetëra vende të botës dhe janë në koleksionet e institucioneve shtetërore dhe personave privatë në të gjitha kontinentet. Ai ishte një njeri i jashtëzakonshëm dhe i organizuar. Shumë krenar për arritjet e fëmijëve të tij. Ishte një njeri me ndjeshmëri të jashtëzakonshme ndaj fatit njerëzor, me një qëndrim pozitiv ndaj njerëzve. Kishte një brendësi të jashtëzakonshme shpirtërore. Njeri modest, dhe njëkohësisht i famshëm për veprat e tij në të gjithë botën.

Baci Zyhdi në tërësi, ishte një personalitet i shkëlqyeshëm, kisha nderin ta njihja personalisht në Varshavë gjatë një ekspozite të tij. Tani ai ndoshta po krijon në një dimension tjetër, ku nuk ka pikëllim, ku dashuria dhe e vërteta kanë triumfuar…”Jeta është kaq e shkurtër dhe unë kam shumë për të thënë”, tha njëherë në një intervistë publike. -“Nëse ka Parajsë ose Eden ku ecin të drejtët, ne do ta takojmë Zyhdin atje, por vetëm nëse e meritojmë” -shkruan Bolesław Lewandowski miku i tij. – “Ai ishte një mik i imi, u takova me të në fund të vitit 1990, kur ai aplikoi për këshilla ligjore. Një njeri me ndjeshmëri të jashtëzakonshme ndaj fatit njerëzor, me një qëndrim pozitiv ndaj njerëzve. Kishte një brendësi të jashtëzakonshme shpirtërore, i quante miqtë vëllezër. Modest dhe njëkohësisht i famshëm në të gjithë botën për shkak të suksesëve të tij” shprehet miku i Zyhdiut, avokati polak Jan Stuchły. “Michelangelo ynë është larguar nga ne. Ata thanë se ai ishte një titan i punës. E di që ai ishte një titan i durimit dhe njerëzimit. Nëse bota do të ishte gjysma e njerëzve si ai, nuk do të kishte luftë. Zyhdiu ishte një ambasador i madh i Ballkanit në Racibórz dhe Silesia. Ai ishte një njeri shumë i ndjeshëm dhe i butë. I mungonte atdheu i tij Kosova. Dallohej nga personaliteti i tij”- thotë për artistin kosovar, Marek Rapnicki, një mik i vjetër i artistit. Në mëngjesin e 5 Majit 2009, u largua nga kjo tokë. U varros në varrezat e qytetit në Racibórz. Ai do të kujtohet gjithmonë për veçantinë e artit të tij të dhe rrugëtimit si artist i klasit botëror.