• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Mbi veprën e Musine Kokalarit: “Dasmë… Sa u tunt jeta”

June 29, 2022 by s p

Gezim Zilja

Në vitin 1944 Musineja botoi veprën e saj “ Dasmë…Sa u tunt jeta”. Me një gjuhë të pasur në dialektin e mrekullueshën të krahinës së Gjirokastrës, plot ngjyrime, hollësira e delikatesë, na shpalos ritet mahnitëse të një dasme gjirokastrite, kryesisht atë që bëhet në shtëpinë e nuses deri në çastin, që ajo del nga shtëpia dhe përcillet për në derën e burrit të ardhshëm. Dasmat zakonisht fillonin ditën e enjte dhe mbaronin ditën e diel. Ditët e dasmës jepen të emërtuara sipas traditës: Dita e Nishanit, (Ç’thanë për mua e për tinë/ Trëndelinë moj trëndelinë/Dojë të prishnin krushqinë/Dhanë e dhanë e dot se prishnë/Kot që vejnë e kot që vijnë/ Se ne kishmë dashurinë.) Dita e Nigjahut, (Moj dora me bezeliqe, /Ç’dolle në udhë e më prite/Diç më the më porosite/ Për një par’ vëthë nazike/Në Janinë ç’i porosite.) Dita e Vetullave, (Vetullatë pse tu nxinë/Sikur ke vënë mazinë?/Jo, jo, jo për perëndinë/Po kam vetë bukurinë.) Nata e Brumit, (Uromë baba uromë!/Gëzomë baba gëzomë!/Sonte që zëm brumëto/Me mjalt e me qumështo). Dita e Kënasë, (Erdhi koha për këna/Xhemile fat madhija/ Shkëputu nga vallija/ Lum babai që të ka /Vure Xhemile kënanë!/Se të rri nanaja pranë.) Nata e vajzës, (Dallandushe vogëlo/Dale, dale ref./Primë sa të rritemo!/Të bënem sa shoqeto/Sa Libohoviteto/Sa gjirokastriteto/Të vemi në kasaba/Të zëm’ shtëpi me qira/Me xhame e taraba/Jashtë e brënda me boja’.) Dita e nuses, (Ç’ke moj nuse që mejtone?/I mejtonem vashërisë/Se u’ vajzë s’bënem kurrë/Më thonë grua me burrë.). Këngët e vallet në këto katër ditë dalin nga shpirti i popullit shqiptar, ku vuajtjet ishin të shumta dhe gëzimet e ditët e lumtura të pakta. Në ritet e dasmës përfshihen babai, nëna, vëllai motra, dhëndëri, vjehri, vjehra, fisi e gjithë të ftuarit e tjerë. Sigurisht që motivi kryesor në këngët ku pikon malli për ndarjen e vajzës nga prindërit, janë besnikëria ndaj fjalës së dhënë: (A në prill a në maj/Gjersa vdekja të na ndajë), bukuria e vajzës dhe djalit, shtëpia që do të krijojnë, fëmijët që do të vijnë si bekim për familjen etj. Ditët e dasmës te  shtëpia djalit dhe e vajzës përcillen me valle e këngë popullore ku krijues e aktorë janë vetë dasmorët, pa përjashtuar as fëmijët, të cilët kanë rolin e tyre. Autorja shkruan: “Niset kënga nga Dita e Shënimit, tek Nata e Brumit me mashalla nëpër udhë me pishë të ndezura nga të vegjëlit në duar, si nga ana e djalit dhe ashtu e vajzës. Vepra 2, faqe 169” Janë rreth 5.000 vargje të zgjedhur me shumë kujdes, midis mijëra të tjerëve, të vendosur, plot sqimë, me një dialekt jugor, që tigëllon me një bukuri e muzikalitet të rrallë, (Tatëpjetë malit vije/Jelek verdha veshuro/Thaçë se vije tek unë/Dolla duke qeshuro/Me duar përveshuro/Ti vajte te kishe punë/Hira zemëruaro/Me duar lëshuaro/Mik në të mbeti qejfi/Kthenem në të shkuaro) sa është e pamundur ta mos shkëputesh për një çast nga leximi i tyre e të përfytyrosh atë mori njerëzish, që kërcejnë e këndojnë, japin e marrin me njëri-tjerin, (Bota janë vrarë e prerë e janë pajcuaro/Ne as vrarë as prerë jemi/Fjalë s’kemi ndërruaro.) plot optimizëm, humor e gëzim, sa ndjen edhe ti dëshirën të bashkohesh me ta,  për të kënduar e kërcyer, për të gëzuar jetën, që paraqitet aq natyrshëm, aq thjeshtë e plot dashuri, ku gjithkush ndihet aq mirë, duke lënë mënjanë urrejtjen, mëritë  e zënkat e kota. Këngët këndohen zakonisht nga gratë e fisit dhe të lagjes mes humorit,( Juve krushq hai e pini/Lugëtë mos i fshihni/Thela në xhep mos vini.) gëzimit, merakut për tu zbatuar me rreptësi gjithë zakonet, duke sajdisur veçanërisht njerëzit e pranishëm, të ftuar e të paftuar. Krahas humorit brilant nuk mund të mos vihet  re edhe nepsi për pak birek nga i dasmës për ata që nuk mund të ishin aty për arsye të ndryshme: (Lum ti more birek/E vë Haxhua nëpër xhep/E kanë porositurë/Haxho moj të keqenë/Birek nga të dasmësë.) Ndërsa dëgjon këto këngë të mrekullueshme ndjen që shpirti të mbushet plot hare e vetvetiu të vjen të buzëqeshësh e të thuash i mrekulluar: Sa bukur! Do të këndoj edhe unë e do të marr një valle se shpirtin e kam plot. E rritur në një shtëpi të pasur për kohën dhe e pajisur me dashuri për vendin dhe kulturën shqiptare, Musine Kokalari nuk mund të mos vinte re krahas të bukurës edhe varfërinë e sidomos jetën e mundimshme të gruas shqiptare për kohën kur jetonte. Kjo bijë e Gjirokastrës, plot ëndërra e dëshira për vendin e saj, krahas përshkrimit të gjallë e jetësor të riteve të mrekulleshme të dasmës gjirokastrite, ku shpalosen gëzimi dhe humori popullor, me të gjitha ngjyrimet, nuk mund të rrijë mospërfillëse e të mos vërejë varfërinë e zakonet e tjera, që shtypin, ndrydhin dhe kufizojnë të drejtat e gruas shqiptare. Pasi shpalos me pak fjalë bukurinë e dasmave, në faqet e fundit të librit, krahas trishtimt dhe dhimbjes, Musine Kokalari  thurr një himn madhështor për qytetin e lindjes, që nuk e kam parë në asnjë libër të shkruar i deri sot: “…Kush u martua dhe s’u gëzua? Dasmë pa mishra s’bënetë, dasmë pa hatëre të mbetura nuk ka. Gjirokastra bota e madhe pa funt që s’kish shoqe për moshën time të parë. Gjirokastra ime an’e mbanë me shkëmbinjë e udhët plot gurë. Vendi ku ke lerë e je rritur është dashuria e parë që hedh rrënjë në zëmërat tona. E shkuara ëndërr e bukur… Gjirokastra e kujove dhe këngëve që buçitnin një herë e një kohë nga dritaret e mëdha të shtëpive buzë përronjëve ndënë hijen e rëndë të kalasë së Ali Pashës. Sa u tunt jeta, është ëndra e shkurtër e pak ditëve të vajzës gjirokastrite, që pas asaj ajo vihet nën thundrën e vjehrës, rron nën tmerrin e vjehrit, me frikën e burrit, që fjala e tij është urdhër për të…” 

Musineja thekson se kohët kanë ndryshuar për mirë dhe gruaja me guxim po kërkon të zerë vendin e duhur në shoqërinë shqiptare, si në të gjithë kombet e përparuara. Në mbylljen e librit ajo shprehet plot besim për të ardhmen, duke dhënë më vonë shëmbullin e saj, bashkë me pak gra të tjera, që u bënë kurban nga diktatura se kërkuan një rend shoqëroror demokratik, ku njerëzit të ishin të barabartë para ligjit dhe të shprehnin lirisht fjalën. Plot dhimbje e shpresë, plot 80 vjet më parë përfundon: “Gruaja sot nga bota e perënduar e djeshme zuri udhën e saj dhe kërkon të jetë përgjegjëse për vehten e saj dhe të marrë pjesë në të gjitha ngjarjet e kohës, kërkon të dijë se ku rron e përse rron në jetë, për të drejtën që ka si pjesë e pandarë e asaj që është. Fq. 225-228.” Këto bindje të hershme të kësaj gruaje trime dhe të mençur, arsimuar në Itali, që Zoti veç të tjerave e kishte pajisur me një bukuritë mbresëlënëse, do të binin ndesh me pikëpamjet e udhëheqësve komunistë, që pllakosën si një murtajë mbi Shqipërinë, duke e  mbajtur nën terror për dyzetepesë vjet me rradhë. Pranoi çdo dënim dhe një jetë plot vuajtje, sakrifica e mundime, por nuk u dorëzua dhe nuk kërkoi ndjesë për bindjet e saj. Studimi “Dasmë sa u tund jeta” hyn në veprat më të mira të letërsisë shqiptare për historinë, këngën e traditat  e dasmës shqiptare. 

Filed Under: LETERSI Tagged With: Gezim Zilja, musine kokalri

Besa me Bardhyl London

June 23, 2022 by s p

Lazer Stani/

Gjatë një darke në Gdansk me përkthyesen e letërsisë shqipe në polonisht, Dorota Horodyska, sime bije i bëri shumë përshtypje, natyrshmëria e të folurit të saj në shqip. Fliste rrjedhshëm, thjeshtë dhe bukur, njëlloj si ne që e kemi gjuhë të nënës.

E befasuar ime bijë e pyet:

“Si e ke mësuar kaq mirë gjuhën shqipe?”

“Në vjeshtën e vitit 1991 udhëtova për herë të parë në Shqipëri, tha Dorota, duke i përgjigjur time bije. Një një nga ditet e qendrimit tim atje shkova të vizitoj Lidhjen e Shkrimtarëve. Ndodhi që atë ditë bëhej një promovim libri dhe unë mora pjesë në promovim, edhe pse nuk kuptoja asnjë fjalë në shqip. Aty takova poetin Bardhyl Londo. U përshendetëm dhe folëm bashkë në rusisht. Në bisedë e sipër Bardhi këmbënguli që të mësoja shqip. Është gjuhë e vështirë, dhe pak të huaj e dinë, më tha. Por është gjuhë e bukur.

I dhashë besën, siç thoni ju shqiptarët, se do ta mësoja. Dhe, siç e shihni, unë ia mbajta besën Bardhylit.”

Për një çast të gjithë heshtëm. Vertetë Dorota e kishte mbajtur fjalën e dhënë poetit tonë të njohur Bardhyl Londo. Tashmë ajo është përkthyese e njohur e letërsisë shqipe në polonisht dhe ka përkthyer disa nga autorët më të spikatur të letrave tona, si Ismail Kadare, Fatos Lubonja e Ylljet Aliçka në prozë dhe Luljeta Lleshanakun në poezi, me librin e së cilës “Ujë dhe karbon”, fitoi çmimin “Poeti Europian i Lirisë”, si përkthyese.

Filed Under: LETERSI Tagged With: lazer Stani

Ëndrra në Paris

June 21, 2022 by s p

Fatmir Terziu/

Treni u ngadalësua. Dhe kjo ndodhi papritmas, ndërsa trupi i tij i metaltë u tërhoq në la Gare de l’Est. Vagonat paliteshin dhe rrotat bluanin metal me dhëmbë derisa ai ndaloi. Ishte vonë. Do të më duhej të lëvizja shpejt për të kapur metronë e fundit pas atij takimi për në hotelin ku më priste ime shoqe. Nuk kisha energji. Isha i lodhur. Ndjehesha i ftohtë dhe i uritur, gjë që më bënte të mërzitur. Vura çantën time rreth gjoksit, kapa bagazhin tim dhe u nisa për në dalje. Ndërsa iu afrova derës, ndjeva ajrin e freskët të majit që vërshonte në hapësirë. E ngjesha më shumë trikon rreth meje ndërsa zbrita shkallët në kalatë, duke peshuar më shumë në dorën e djathtë.

Duke kërkuar për daljen më të afërt, u ktheva majtas, pa parë, dhe u përplasa me një vajzë. Trupat tanë u përplasën, koha u ngadalësua, ndërsa ne u ngjeshëm thuajse me njëri-tjetrin. Flokët e saj rrodhën në fytyrën time si një valë oqeani. Mund të nuhasja flokët e saj, aromën e saj, feminilitetin e saj. Ajo bërtiti e habitur, me zërin e saj plot rini dhe nubilitet. Bota u kthye në kohë reale dhe unë e pashë drithmazi atë. Sytë e mi u hapën gjerësisht nga frika dhe mosbesimi se një vajzë mund të ishte kaq e bukur. Më kujtohen sytë e saj, blu të mbinatyrshme, thuajse një blu safiri, sikur të shkëlqenin nga një fuqi mitike brenda atyre gropëzave të fryra. Lëkura e saj, e bardhë, qumështore, alabastri, sikur të ishte një statujë mitologjike e marrë hua nga Musée du Louvre, që kisha parë dy ditë më parë dhe që ishte vënë me metodat më të avancuara shkencore në jetë. Flokët e saj, të zinj, me shkëlqim, si puplat e korbit të vendlindjes sime.

Sytë na u mbyllën. Vështrimi i saj i deleguar me finesë më përshkoi tej e tej. U ndjeva i ekspozuar dhe në rrezik të dështoja me burrërinë time. Shikova poshtë si i zënë në faj të madh dhe kërkova falje. „Excusez-moi mademoiselle,“ – i thashë, duke vënë dorën time të djathtë në zemër dhe duke u përkulur pak, sikur t’i drejtohesha një mbretëreshe. Shikova përsëri lart. Sytë tanë pikëtakoheshin ende në atë pikë delikate të rrezatimit. Ajo më kishte peshuar tërë ndjesinë time, sa hap e mbyll sytë. Pastaj mori drejtqëndrimin e saj. Trupi i saj u relaksua. Më pas më preku krahun dhe më tha, “false-moi, je ne regardais pas où j’allais”, gjë që e ndjeva se ishte e pavërtetë.

Unë u largova mënjanë. Ajo kaloi nga ana tjetër. Ktheu kokën, më pa si të shikonte një të vdekur në sy. Më bëri një buzëqeshje të lehtë dhe u zhduk në rrjedhën e turmës që po dilte si lumë i tërbuar. Isha i hutuar dhe i tromaksur. Nuk kisha pasur kurrë një shkëmbim të tillë me një vajzë të atillë më parë. Nuk dija çfarë të bëja me të. Ishte mirë, keq apo diku në mes?

Turma ishte rralluar. Fillova të ecja drejt stacionit të metrosë, duke kërkuar për Port d’ Orleans, duke rritur ritmin para se të humbisja trenin e fundit të metrosë. Unë ndoqa tabelat dhe zbrita shkallët për në kalatë. Kishte pak veta dhe ishin thuajse disa grupe-grupe njerëzish në qejf të vetë, lart e poshtë në kalatë, që prisnin qetësisht. U mbështeta në një shtyllë të madhe betoni, tepër i lodhur për t’i kushtuar vëmendje mjedisit të atij stacioni të metrosë, duke pritur trenin, duke nuhatur ajrin e mbushur me shter nga motorët elektrikë. Mund të dëgjoja zhurmën e trenit që po afrohej. Në një çast ishte para meje, duke u ngadalësuar, duke u ndalur, dyert fërshëllyen dhe u hapën. Prita pak, që grupet e njerëzve të dehur e gjysmë të dehur të hipnin në tren. I lodhur dhe me auto-pilot, u përkula, mora bagazhin tim, hipa dhe u ula në një ndenjëse të palosshme pranë derës, duke e vendosur bagazhin midis këmbëve.

Treni u përshpejtua ngadalë, duke gumëzhitur, duke u lëkundur, mbrapa dhe mbrapa melodikisht. Ngrita sytë nga kurioziteti për të parë se kush ishte tjetër në trenin e fundit dhe e pashë atë, ulur në këndin e parë të stolit, përballë meje. I befasuar dhe i zënë në befasi, se do ta shihja më, hodha menjëherë i lëshova sytë poshtë, duke mos dashur të më kapnin atë, isha tashmë thjesht duke e parë me bisht të syve.

Nuk mund ta bluaja më shumë se sa e bukur ishte. E seleksionuar prej natyrës më të bukur, sikur të mos ishte një frymore prej nesh, disi jo njerëzore. Ajo po lexonte një Kindle, me iPod në veshët e saj. Fustani i saj ishte Parisienne, i zi në të errët të butë, ngjyra e vetme, bluja në sytë e saj dhe e kuqe gjaku në buzët e saj. Ajo nxirrte sensualitet, sofistikim dhe besim. Si mund të ishte kjo për një vajzë kaq të re, një vajzë në fillim të të 20-ave?

Ajo lexonte në heshtje, vetëm gishti i madh i lëvizte, gjithnjë kaq pak, teksa hapte përpara përmes Kindle-it të saj. Sytë e saj nuk u ngritën kurrë lart, as për të parë se kush hyri në vagon, e as kush doli nga vagoni, ndërsa treni ndalonte në stacionet e reja. Herë pas here shikoja lart për ta parë atë. Ajo ishte magjepsëse për mua, jo vetëm për shkak të bukurisë së saj, por edhe për shkak të elokuencës së saj. Nuk mund ta shpjegoja, nuk mund ta kuptoja. Pse isha kaq i tërhequr pas saj, si tenja në flakë?

Treni u fut në Île de la Cité, duke u ngadalësuar me shpejtësi, pasagjerët u balancuan në mënyrë që të mos rrëzoheshin. Dyert u hapën. Në cep të syve të mi, e pashë të ngrihej në këmbë dhe filloi të ecte në korridor drejt dyerve, thuajse drejt meje. Ngrita kokën ngadalë, sytë tanë u takuan sërrish, u mbyllën më pas. Aty koha ndaloi. Ajo buzëqeshi, me delikatesë, por mjaftueshëm që unë ta shoh. Sytë e saj, të butë, të urtë, ftues më vunë flakën nga brenda. Unë buzëqesha, një buzëqeshje e lehtë e tradhëtuar, sytë e mi duket se dëshironin të thoshin gjithçka, e që ajo donte të dëgjonte.

Ajo u kthye dhe doli nga treni. E shikova me gojë hapur nga habia. Tingëlloi klaksoni, dera filloi të mbyllej. Paniku u rrit brenda meje, pasi kisha frikë se nuk do ta shihja më. U ngrita nga vendi, u drejtova drejt derës, duke lënë gjithçka pas meje. Dyert u mbyllën me zhurmë, unë tërhoqa poshtë dorezën, ato ishin të kyçura. Treni filloi të lëvizë, unë nuk e pashë më atë. Ajo po ikte diku në thellësi. Ishte një pasnajë ftilluese. Sytë m’u mbyllën më shumë, ndërsa ashtu duke shtrënguar fort tavolinën e drunjtë m’u duk se yjet u larguan me shpejtësi në errësirën e natës. Ishte një e lehur qeni në katet përballë që bëri të kundërtën e asaj që isha duke parë. Pastaj u dëgjua një britmë e madhe. Një britmë therrëse. Sytë e tromaksuar u gjendën në shoqërinë e dritave parisiene dhe të lehjes papushim të qenit në apartamentin përballë.

Në apartamentin ku ai ishte banor i zakonshëm në krahët e një zonje të veshur me të gjumit, ndoshta kishte kohën të freskohej në atë orë të vonë të natës. Ose ndoshta …

„Ndoshta kafshët kanë një intuitë për rrezikun“. – po mundohesha ta kujtoja se ku e kisha lexuar.

„Burrat kanë ndjenja të brendshme“ – më tha ime shoqe, ndërsa përthithte meditimin tim dhe bashkë me mua u bë palë në shikimin rrezatues të Parisit.

„Nuk duhet të kisha dëgjuar ndjenjat e mia“ – i bëra vërejtje të heshtur vetes. Herën e parë që e pashë, e dija se ishte e rrezikshme. E ndjeja dhe më emocionoi. Ajo m’u duke se ishte një grabitqare, një tigreshë, një joshëse në gjueti, një femër e egër. Mjaft e egër. Thuajse krejt e paprekshme, aq sa që i shkatërronte burrat vetëm me atë shikimin në kalatë. Eh, e ndjeva… e ndjeva. Ajo do të më shkatërronte edhe mua. E pashë në sytë e saj. Dhe që herën e parë që e pashë m’u duk e atillë. Ajo po kalonte me të njohurat e saj, duke qeshur dhe duke lëvizur këmbë e duar papushim. Ajo ngriti sytë, më tërhoqi vështrimin dhe ndjesia ime u ngri papritmas. Një mijë ndjenja u shprehën sa hapa e mbylla sytë. Ajo më tha se isha tashmë pre e saj. Ajo më tha se do të vdisja. Ajo buzëqeshi duke më lëshuar shikimin e saj tipologjik. Bota ime u kthye në fokus me ashpërsinë e papritur të një shuplake në fytyrë.

Po djersitja. Kisha frikë. Isha i emocionuar teksa e pashë të zhdukej në turmë. Ishte hera e parë që e pashë. Si mund t’a harroja. Fundja kush më dëgjonte? Kujt po i interesonte ëndërra ime, ndërsa Parisi ishte bërë gati të rikthehej në lëvizjen e tij maramendëse të ditës së re. Në hotelin ku ishim ne ishte qetësi absolute…E gjitha dukej si në ëndërra. Teksa kisha folur me veten, ndoshta padashje kisha shkëputur me zë fjalën ëndërra. E në atë çast ime shoqe m’a ktheu menjëherë. Eh, nuk e sheh, kushedi se çfarë, ëndërra në Paris, thjesht për ti parë me çmimin parisien.

Filed Under: LETERSI Tagged With: Fatmir Terziu

SHOQATA E INTELEKTUALËVE “TROJET E ARBËRIT” ME SUKSESES I PËRMBYLLI TË TRE SESIONET SHKENCORE PËR MUSTAFA KRUJËN, MONS. DR. ZEF OROSHIN DHE KAPIDAN MARK GJON MARKUN

June 20, 2022 by s p


Shkruan: Lekë Mrijaj/


Shoqata e Intelektualëve “Trojet e Arbërit” tash e mbi 18 vjet me radhë i përbër nga një këshili organizativ profesionalësh e intelektualësh për ndriçimin e historisë shqiptare. Si shoqatë deri me 14 qershor 2022, ka mbajtur aktivitete të ndryshme shkencore të nivelit Kombëtar dhe kulturor në Hamburg, Prizren, Shkodër, Klinë, Rreshen, Istog, Ferizaj, Kukës, Prizren, Shkup, Krujë, Gjakovë, Kllokot(Viti), Durrës, Gjirokastër, Lezhë, Prishtinë, Gjenevë, Berlin, Aschafenburg, Bruksel, Soloturn, Kiel, Gjakovë, Skenderaj, Lezhë etj., e qe ka realizuar projekte kapitale kombëtare e kulturore njëkohësisht ka botuar afro 20 përmbledhje shkencore librash prej mbi 350 studiuesish. 

Ky rrugëtim edhe përkundër natyrave tjera është duke ndjekur rrugën shkencore, misionin dhe vizionin historik për bashkimin e Trojeve shqiptare në një shtet të përbashkët në Shqipërinë Etnike.

Ndaj edhe me datën 12 qershor 2022, në ambientet e hotel “Luxori” pikërisht në Prizrenin e Besëlidhjes Shqiptare, është mbajtur Sesioni shkencor dedikuar firmëtarit të Deklaratës së Pavarësisë të Shqipërisë dhe Kryeministrit të Shqipërisë Etnike Mustafa Kruja. Njëkohësisht është trajtue tema: “Personaliteti shumplanësh i Mustafa Kruja dhe ndihmesa e tij themelore në jetën kulturore e politike të kombit shqiptarë me rastin e 135 vjetorit të lindjes (1887-2022)”. Organizimi në fjalë i Sesionit është realizuar nën patronatin e Shoqatës së Intelektualëve ” Trojet e Arbërit” e cila kryesohet nga mr. sc. Nue Oroshi, kryetar dhe bashpuntorët e tij profesional, intelektual, krijues e studiues të lartë shkencor nga Kosova, Shqipëria dhe mergata shqiptare. 

Ishte moderatorja znj/ Arbreshë Morina, cila e hapi Sesionin shkencor ndaj e i ftoj të pranishmit qe në shenjë nderi ta nderojnë himnin e flamurit kombëtar. Në vazhdim nga Fatime Kalimashi është deklamuar një recital poetik i Ernest Koliqit me titull: “Kanga e Kapidan Markut”. Fjalën e hapjes s’bashku me kumtesën e tij e bëri, z. Eugen Merlika (nipi i Mustafa Merlika Kruja).

Me këngën “Thërret Prizreni mori Shkodër”, e rapsodit të mirënjohur, Mirak Ukaj është mbyll pjesa solemne e cila menjiherë i dha hapsirë referuesve për pjesën shkencore. Në këtë Sesion pjesëmarrës ishin edhe shumë studiues të cilët u paraqitën me kumtesat e tyre para audiencës dhe bashkolegëve të tyre studiues siq ishin:

Prof. Nexhmedin Spahiu me temën: “MUSTAFA KRUJA FIGURË E NDRITUR INTELEKTUALE DHE E PJEKUR DHE E PJEKUR POLITIKE E SHEK. XX,
2. DR. SC. QERIM LITA: “MUSTAFA KRUJA DHE TOKAT E LIRUARA”,
3. TOMË MRIJAJ: “DRITË FRAGMENTALE E JETËS DHE VEPRIMTARISË PATRIOTIKE DHE ENCIKLOPEDIKE E BURRSHTETASIT MUSTAFA MERLIKA KRUJA”, 4. DR. BESIM MORINA: “MUSTAFA MERLIKA KRUJA POLITIKANI I SHQUAR DHE NËNSHKRUESI I PAVARSISË SË SHQIPËRISË”, 5. FAZLI HAJRIZI: “PERSONALITETI I MUSTAFA KRUJËS NË DRITËN E LETËRKËMBIMEVE”, 6. DR. ZOG ÇOÇAJ: “KONTRIBUTI I MUSTAFA KRUJËS PËR KOSOVËN”, 7. MR.SC. NUE OROSHI: “LETËRKËMBIMET NË MES TË MUSTAFA MERLIKA KRUJES DHE KAPEDANËVE TË MIRDITËS GJON MARKA GJONI DHE VËLLEZËRVE MARK DHE NUE GJON MARKU” etj. Që të gjithë këta studiues shkencore të cilet morën pjesë në këtë Sesion përmes kumtesave të tyre lapidare dhanë një kontribut të çmuar karshi Kryeministrit të Shqiperisë Etnike, Mustafa Kruja. Sesioni shkencor është përcjellë edhe nga korospodenti i Zërit të Amerikës, Beqir Sina. Krejt në fund, Sessionin e sotëm shkencor, suksesshem e shpalli të mbyllur studiuesi i mirënjohur dhe intelektuali, z. Tomë Mrijaj i cil tha: Sesioni i 21-të Shkencor me titull: “Personaliteti  shumëplanësh i Mustafa Merlika-Krujës dhe ndihmesa e tij themelore në jetën kulturore e politike të kombit shqiptar” (Me rastin e 135-vjetorit të lindjes), kushtuar figurës së burrshtetit të madh Mustafa Merlika – Kruja, i përfundoi me sukses punimet sot në Prizrenin, me emër të madh në historinë mbarëkombëtare shqiptare, qytetin legjendar, që njihet nga të gjithë shqiptarët si kryeqyteti i Shqipërisë Etnike.  Në këtë truall të qytetit të famshëm historik janë shënuar data, ngjarje dhe kanë dalë në pah figurat e shquara të lëvizjes mbarëkombëtare shqiptare, patriotë, që i shërbyen atdheut tonë në këndvështrime të ndryshme historike, politike, patriotike, kulturore etj. Me këto motive dhe qëllime fisnike shqiptare, ka spikatur edhe figura poliedrike e patriotit të shquar Mustafa Merlika – Kruja, i cili, gjithë jetën me mendje, pend dhe shpirt atdhetari ia kushtoi çështje së shtrenjtë të trojeve etnike shqiptare dhe në veçanti ai spikati në Kosovën legjendare dhe nënën Shqipëri, e cila ka kaluar rrugë të vështira me humbje dhe fitore gjatë shekujve plot tallaze. Ne jemi sot krenar, se jemi këtu në Prizrenin historik, ku Shoqata “Trojet e Arbërit”, përkujtoi me nderim dhe respekt të thellë (sikurse më parë shumë personalitete të tjera të lënë në pluhurin e harresë) burrshtetasin e shquar, intelektualin brilant dhe erudit Mustafa Merlika – Kruja, të harruar dhe përbaltur me qëllim pa të drejtë për 50 vjet nga diktatura dhe regjimi i egër ateisto-komunist i Enver Hoxhës. Për më tepër duhet theksuar, se historia jonë shqiptare e periudhës së Luftës së Dytë Botërore dhe regjimeve komuniste të mbas luftës (1944-2022), është pjesa më e shtrembëruar dhe e përbaltur brutalisht pa të drejtë ndaj figurave të shquara të nacionalizmit dhe patriotizmit shqiptar, të cilat fatkeqsisht i mungojnë sot shkencës së post-komuniste historike shqiptare.Eruditi brilant Kruja, ishte një figurë e veçantë e historisë shqiptare të shekullit 20-të, si përfaqësues i Krujës së Skënderbeut në Kuvendin e Vlorës më 28 nëndor 1912; deputetit të palodhur dhe krenar të Kosovës në Parlamentin e parë të Shqipërisë së Pavarur; mikut të ngushtë dhe të përjetshëm të Kosovës kreshnike dhe martire; Kryeministrit të Shqipërisë etnike, gjuhëtarit brilant, historianit të palodhur dhe kualitativ; publiçistit dhe politikanit patriot, Mustafa Merlika – Kruja. Në këtë ditë të shenuar ligjeruesit serioz në bazë të hulumtimeve disa vjeçare, me kujdes dhe përkushtim njeri mbas tjetrit mbajtën kumtesat e tyre historike të spikatura, ku dora-dorës nxorën në dritë për herë të parë aspekte të rëndishme të jetës dhe veprimtarisë së madhe në shumë këndvështrime të personalitetit dhe patriotit të shquar Mustafa Merlika – Kruja. Duke e parë në një këndvështrim të ri këtë Sesion Shkencor dhe Historik, mendoj se nisma dhe realizmi i këtij misioni fisnik dhe patriot mbi përkujtimin e figurës së Mustafa Merlika – Kruja, përben sot padyshim aspektin dhe pikën më kulminate të vlerësimit të drejtë të gjithçkaje, që ky personalitet mbarëshqiptar ka bërë për Atdheun dhe trojet etnike shqiptare, të cilat i donte dhe ëndrronte të ishin të bashkuar, në një sofër të vetme rreth nënës Shqipëri.  Me të drejtë nipi i tij studiuesi ynë bashkëkohorë Eugjen Merlika, citon në Fjalën Hyrëse të këtij sesioni shkencorë, se: “Në këtë kontekst figura e Mustafa Krujës ka qënë njëra ndër më të luftuarat e më të prozhmuarat të elitës kulturore e politike, nga ana e Shqipërisë komuniste. Sot, në këtë ditë, të gjithë ne, nëpërmjet syzimeve tona, me objektivitetin e gjykatësit të paanshëm, me vullnetin e përkushtimin e studjuesit të ndershëm intelektualisht e të aftë profesionalisht, do të flasim për jetën e veprimtarinë e Mustafa Krujës, si një personaliteti të historisë sonë politike e kulturore, duke përimtuar qëndrimet e veprat e tij, në faza të ndryshme të ngjarjeve, që kanë përshkuar jetën e kombit në gjysmën e parë të shekullit të njëzetë.” Tashmë të gjithë, që jemi të mbledhur në këtë auditor e dijmë se historia është ajo që shkruhet. Mendoj, se një nga meritat më të maëdha të projektit të Shoqatës Trojet e Arbërit, janë botimet e vijueshme të materialeve studimore dhe burimore historike, pra botimi i plotë i të gjithë kumtesave shkencore të ligjeruesve, duke i bërë nder historisë së trojetve shqiptare, ku pasurojmë në këtë mënyrë bilbliotekat mbarëkombëtare shqiptare. Kjo për fat të mirë, përbën një nga meritat kryesore më të mëdha dhe konkrete të organizatorëve dhe drejtuesve të Shoqatës “Trojet e Arbërit”, tubime të cilat janë mbajtur dhe publikuar nga ky grupim i nderuar i intelektualëve të gjithë trojeve tona.

Ndërsa të nesermën apo me 13 qershor 2022, Shoqata e Intelektualëve ” Trojet e Arbrit ” mbajti Sesionin tjetër me radhë në Lezhë. Ky Sesion shkencor mons.dr Zef Oroshit, është mbajtur në sallën moderne të konferencave te Hotel “Lisus” ne Lezhë. Sesion dedikuar mons.dr. Zef Oroshit, i cili ishte Themeluesi i Kishës Katolike “Zoja e Shkodrës” në New York njëkohësisht ishte një poliglot e udhëheqës i luftetarve të maleve me emrin Rozafati qe luftonte për të drejtat dhe çlirimin e Shqipërisë kundrejt hordhive komuniste enveriane.  Ishte moderatorja studentja znj/sha Foniqi, e cili e hapi Sessionin shkencor ndaj i ftoj të pranishmit qe në shënjë nderi ta nderojnë himnin e flamurit kombëtar. Në vazhdim ishte një deklamim poetik nga Martin Dedaj…

Paraprakisht me fjalë përshëndetëse në emër të familjes së mons. dr.Zef Oroshit e bëri, studenti Ervis Prendi. Kënga : “Thrret Prizreni mori Shkodër ” – kënduar nga Mirak Ukaj ishte pjesë e kesaj ngjarje.

 Kjo  ngjarje madheshtore qe drejtohej nga mr. sci. Nue Oroshi, kryetar i “Trojeve të Arbërit” , morën pjesë edhe shumë mysafirë, klerikë, studiues dhe historian, publicist si dhe biografi dhe miku me i afert i mons. dr. Zef Oroshit, nga Nju Jorku, z. Tome Mrijaj i cili e bëri fjalën e hapjës me këto fjalë: Në fillim dua të falënderoj Kryesinë e Shoqatës sonë, të cilët me nderuan shumë, duke më lënë të bëj hapjen e këtij Sesioni Shkencorë kushtuar figurës së shquar të klerikut katolik mons. dr. Zef Oroshit.  Shoqata “Trojet e Arbërit”, sot po ia kthen një borxh të vogël një meshtari të madh, që gjithë jetën ia kushtoi trinomit: Fe-Atdhe-Perparim. Në mënyrë telegrafike po bëj një parakalim të shpejtë të jetës së meshtarit tonë ndër vite plot fitore dhe suksese, në të mirë të trojet shqiptare për shumë dekada. Një ndër meshtarët e kohës dom Engjell Serreqi S.J., që ishte meshtarë në Mirditë, dhe njëkohsisht ish pjesëtarë i Kuvendit të Jezuitëve në qytetit e Shkodrës, kishte venë re qysh heret zgjuarësinë dhe talentit e Oroshit, qysh kur ai ishte në shkollë fillore. Më vonë, ai u interesua shumë për këtë të ri, dhe personalisht e dergon në qytetitn e Shkodrës, ku e regjistron në Seminarin e Kolegjit Pontifikal. Studenti i ri i teologjisë dom Zef Oroshi, mbasi përfundon me shumë sukses studimet e larta shugurohet si meshtar në Romë të Italisë në vitin 1940. Bariu ynë po atë vit kthehet në vendlindje e tij Mirditë, që e deshti shumë. Abati i Mirditës imzot Frano Gjini asokohe, i cili ishte mirëinformuar nga shumë meshtarë të dioçezave të Mirditës për të riun meshtarë dom Zef Oroshin, si një njeri me kulturë bashkëkohore dhe shumë i përgatirur. Abati i Mirditës imzot Frano Gjini, për të rritur cilësinë intelektuale të Abacisë së vet, me njerëz energjik dhe të shkolluar me dituri bashkëkohore e emëron menjëherë meshtarin e  ri dom Zef Oroshin si Sekretar dhe këshilltar të Abacisë së Mirditës (në ditët tona kjo detyrë është e barabartë me detyrën e Vikarit të Përgjithshëm, shënimi im T. M.),  dhe meshtarë në kishën e Shën Kollit në Spaç të Mirditës. Duhet thënë, se limani i fundit ku meshtari i ri Oroshi jetoi dhe veproi si bari shpirtëror për grigjën e vet mirditas, ishte kisha e shën Magdalenës në Ungrej të Mirditës dhe ku ai rrethohet nga forcat ushtarake komuniste. Meshtari asokohe po thoshte meshën e së dilës për besimtarëte e vet. Kisha, ishte e rrethuar nga forcat e sigurimit komunist, të cilët kontrollonin lëvizjet e të gjithë njerezve, që hynin dhe dilnin në kishë. Fatmirësisht, ai i shpetoi rrethimit dhe iku në drejtim të maleve të Mirditës…. Dom Oroshi qëndron për 8 muaj në malet e Mirditës, duke qenë komandant i forcave nacionaliste dhe njëherazi si atë shpirtëror, duke rritur lart moralin e nacionalistëve patriotë, që me armë në dorë po luftonin kundër komunizmit të zi, që kishte pushtuar vendin e shqiponjave.  Në esencën e jetës së meshtarit Oroshi, ishte se themelet e shëndoshta atdhetare dhe fetare bariu ynë nacionalist i vuri në truallin e njohur për fe e atdhe më Mirditën e tij, për t’i vazhduar më vonë edhe më me intensitet dhe lartësi të mëdha në kontinentin e largët të Amerikës së Veriut, ku kulmoi në nivele të reja si një ndër përsonalitet më të shquara atdhetare dhe fetare, në tokën e bekuar të SHBA-së, duke themeluar kështu Kishën e Parë Katolike Shqiptare “Zoja e Kshillit t’Mirë”  në Bronx, New York, e cila sot vijon me emrin Zoja e Shkodrës, në Hartsdale NY.Në lidhje me ketë çështje shumë të rëndsishme të histrisë së klerikut katolik mons. dr. Zef Oroshit në Shqipëri deri më sot nuk është bërë asnjë hulumtim dhe studim serioz, kur dihet se për këtë figurë në Arkivin Qendror të Shtetit në Shqipëri ka me qindra dhe mijëra dokumente, që i përkasin viteve 1945-1989 dhe vazhdimisht është shkruar zi e më zi për meshtarin tonë. Mbi veprimtarinë e tij aktive, gjatë periudhës që ishte në emigracion në Europë dhe SHBA, meshtari Oroshi e la të dokumentuar nëpër shumë revista dhe gazeta të botës shqiptare në diasporë dhe posaçërisht në revistën kulturore fetare “Jeta Katolike” (1966-1989) e themeluar dhe drejtuar nga vetë ai. Unë nga zemra, ftoj të gjithë ata dashamirë të historisë dhe kulturës shqiptare, që duan të hulumtojnë dhe botojnë punimet e tyre serioze historike mbi jetën dhe veprën e meshtarit të shquar mons. dr. Zef Oroshit, për ato 11 vite të pandriçuara në vendlidjen e tij në Mirditë, unë ua mundsoj botimin e librave të tuaja.   Ndërsa në vazhdim tha se në një shkrim analitik me titull: “Homazh për Monsinjor dr. Zef Oroshin”, autori Bep Kuqani me banim në SHBA, ish i burgosur politik në kohën e rregjimit komunist në Shqipëri, në lidhje me monografinë time kushtuar: “Monsinjor Dr. Zef Oroshi një jetë e shkrirë për fe e atdhe” (Shkodër, 2009), në përkujtim të 20-vjetorit të kalimit në amshim, ndër të tjera, ai shkruan me hollësi disa detaje të rëndsishme të veprimtarisë patriotike me pushkë në dorë të meshtarit antikomunist dom Zef Oroshi. Ai, kujton: “…E tash në lidhje me nji shënim të Z. Ndue Melyshi, citue në faqen 53, ku thuhet: “Meqenëse ishte Komitet klandestin, nuk mund të zgjidhej kryetari me vota të lira të popullit, prandaj antart në brendësine e Komitetit caktojshin nji kryetar…”, dishroj të plotësoj këtë mendim, tue shtue, se ne “brendësinë e këtij Komiteti”, kje zgjedhë si Kryetar Dom Zef Oroshi dhe Sekretar Jak Perjaku, i cili, kje vra në mal, në përpjekje me forcat e ndjekjes të Sigurimit. Këtë ma ka thanë përveç të tjerëve, që do t’i permendi ma poshtë, edhe vetë i vëllai: Gjon Perjaku, që u kap n’atë përpjekje, i plagosun randë dhe me të cilin kam ndejtë në burgun e Burrelit. (Deri në vitin 2005, ka kenë gjallë e shndosh, që e kam takue në Shkodër dhe uroj që të jetë edhe tash po ashtu). Veç kësaj, kam pasë rastë me njohë personalisht edhe katër antarë të këtij Komiteti, nga të cilët per Karlo Çobën, avokat, i biri i Ndoc Çobës, që ka kenë Kryetar i Këshillit Antifashist Nacional Çlirimtar dhe Sulë Hafizin, Kryemyfti i Lezhës, nuk ekam ditë se ka kenë Antar i Komitetit të Maleve; ndërsa për Haki Bushatin, i vëllai i ish – Kryemninistrit Maliq Bushati, që u pushkatue bashkë me At Anton Harapin O.F.M. dhe Lef Nosin dhe Ndrek Kakarriqin e kam dijtë dhe, edhe këta më kanë thanë se “kena pasë për Kryetar Dom Zef Oroshin”.   …Për Dom Zef Oroshin, duhet dijtë edhe kjo: Qysh nga dita e arratisjes, që hoqi veladonin e doli në mal, e deri që iku në Jugosllavi, banorët e Mirditës dhe të malësisë së Lezhës e kanë njohë ma fort se prift, si Kryetar të Komitetit të Maleve, si organizator i “Çetave të Shpagimit”, si luftëtar shumë trim dhe si antokomunist i vendosun.Kam mendimin, se këtë anë të aktivitetit të tij antikomunist në malet e Mirditës, nuk ka dashtë me e ekspozue para publikut shqiptaro-amerikan kjoftë për modesti, kjoftë edhe pse nuk perputhej me veladonin e nji prifti dhe këte e ka mbajtë të mbyllun vetëm mbrenda nji rrethi shumë të ngushtë bashkëluftarësh, ku me siguri duhet të ketë kenë edhe Z. Ndue Mëlyshi. Por kjo nuk ia ulë aspak vlerën, sepse nuk asht i pari prift shqiptar, që ka luftue me armë në dorë kundër anmiqve të vendit dhe të fesë.” (Bep Kuqani, White Plains, New York).  Një mëngjes të bukur pranvere, në muajin e luleve shumëngjyrëshe të majit të vitit 1982, së bashku me imzot Oroshin, prof. Zef V. Nekën, udhëtuam me makinë nga New York në Boston, Massachusetts, për të takuar disa miq të vjetër vatranë, e posaçërisht biznesmenin e suksesshëm dr. Anthony Athanas. Dy profesorët, Oroshi dhe Neka, ishin ulur në ndenjësen mbrapa dhe po kuvendonin shtruar, ndërsa unë atë ditë isha shoferi i tyre. Pas një pauze dhe me natyrën e qetë, që e pushtonte, kur binte fjala për artin dhe letërsinë shqipe, Imzoti, i zhytur thellë në mendime për temën që po diskutonin, i përgjigjet shkurt e saktë bashkëbiseduesit: “Atë e kam mendue edhe vetë. Koha, mik i dashtun, nuk kam shumë kohë të lirë për ta rimarrë “Çohajen” në dorë punimin tim modest.” Sërish prof. Neka, që ishte shumë i impresionuar nga “Çohaja”, i drejtohet autorit: “Sa bukur e keni thurur. Përshkrimet tuaja mbresëlanse më kanë tërheq për forcën e pendës në përshkrim.  Unë kam kja si fëmi për atë vend, që po e dëshirojmë për së gjalli. Ndoshta, ai regjim i djallit nuk do të na japë mundësinë të kthehemi e të çmallemi me truallin dhe familjet tona, se çdo ditë po plakemi.”Shkrimtari Oroshi, iu përgjigj: “Fajin e kemi vet, e ma së shumti na klerikët, që qendrum pasiv e nuk e organizuem popullin, që t’ngrihej në kamb i madh e i vogël, në Veri e Jug të Shqipnisë, si ortek i madh bore e t’luftonte atë murtaj, që na shkatërroj n’temel.”Profesori, që po e dëgjonte me vemendje të madhe, u kthye nga Monsinjori dhe me një shikim qortues, por dhe me humor të lehtë, shtoi: “I dashtun mons. Zef! Tash, nuk je tuj folë si meshtar. Krishti, ka thanë: “Nëse dikush të bjen në njenen faqe, ktheja edhe tjetren.”Oroshi, sqaron prof. Nekën, me një idhnim të thellë për komunizmin në Shqipëri, duke thënë: “Jo more Zef i dashtun, Krishti nuk e ka thanë se, nëse e ke lexue me kujdes pjesën, kur Krishtit i shkuen për t’ba tregti në Shtpinë e Zotit, ai e rroku kamxhikun e i mori përpara me fshikullim të gjithë…  Djalli i mallkum shfrytëzoi mirësinë e profesionin tonë. I përdori edhe prifnit me djallzi, që t’i dorëzojnë burrat ma të mirë në besë të Zotit. Po ku ka besë djalli i mallkum!? Na klerikët në Mirditë nuk punuem shumë për organizmin e popullit, kundër kuçedrës komuniste, që nuk njeh as fe as atdhe. Ky asht faji jonë, duem apo nuk duem na me e pranue.  Kur Kapidani Mark Gjomarku i priu popullit me gjoks, kundër asaj mortaje të përbindshme, ishte dasht që edhe na klerikët, të tanë bashk, me e ndihmue në rrugën fisnike qëllimmir, për çlirimin e Atdheut nga komunizmi bolshevik. Prandej jemi, ku jemi tash…!?” Monsinjor Oroshi, fliste me qetësi dhe gjithë që ishim të pranishëm në makinë e dëgjonin me shumë vemendje. Ndër të tjera, ai tregoi një episod historik të përjetuar:

“Më kujtohet një rast në Abaci të Mirditës, ku ishim fut thellë në bisedë me Abatin mons. Frano Gjinin (1886-1948), për ato ditë të zymta, që ishim tuj perjetue: të zente terri e s’dijshim a të çel nadja. Ashtu siç ishim në dritë të qirit, sa kishte ra terri i mramjes, papritur u dëgjuen dy trokitje të lehta në derë. Menjiherë u ngrita dhe hapa derën. Aty shoh Kapidan Llesh Gjonmarkun vetë të tretin. U them urdhnoni e hyni brenda dhe mirë se ju ka prue Zoti. Kapidani i porositi dy shoqnuesit e tij të qëndrojnë tek dera dhe vetë hyni brenda. Ai u përshëndet me Abatin Frano Gjinin, tuj i thanë: “Abat, unë kam ardh me ju thanë se situata këtu me këto bisha të egra komuniste, që nuk njohin fe as atdhe, nuk asht e mirë dhe po druj se mos po ju ndodh ndonji e papritur këtu në Mirditën tonë. Na, me nacionalistët anti komunist të maleve, kemi mundsi që t’ju largojmë shndosh e mirë përkohsisht jashtë vendit, sa ta çlirojmë vendin nga komunistët, na prap ju kthejmë këtu në Abaci.  Abat Gjini nuk iu përgjigj pyetjes së Kapidanit, por vetëm si shej falenderimit i buzqeshi lehtë.  Kapidani u ngrit në kamb, i shtrengoj dorën Abatit tonë, tuj i thanë, se brenda tre ditëve do të vijmë prap t’ju takojmë. Këto ditë rrini të qetë, se na keni ketu rrotull dhe e vezhgojmë me shumë kujdes situaten.  E përcolla deri në oborr Kapidanin dhe shoqnuesit e tij, tuj u dhanë bekimin tim. Mbas atyne fjalëve të Kapidanit, u ktheva i gëzueshëm në çelë, ku i them Abatit, se unë po e shoh fitoren kundrejt kësaj mortaje.  Dhe Abati, me një qetësi karakteristike mu drejtue me këto fjalë: “Dom Zef, për Kapidanin edhe vdekja asht fitore. Ky ka vendos të luftoj deri në frymën e fundit. Zoti ju ndihmoftë këtyne trimave të lirisë, që po sakrifikojnë rininë e tyne.” Unë prap i drejtohem Abat Gjinit, se Kapidan Llesh (Aleksander) Gjonmarku e pat mirë që ju tha të largoheni nga Shqipnia, se komunizmi ka vendos me na vra të tanve. Por Abati i ynë, tha se nuk mendoj të largohem nga Shqipnia dhe që as më takon mue në ketë moshë si zot shtëpie që ta la Mirditen dhe grigjen vetëm në këto ditë të vështira për të gjithë ne.  ime asht pë ju të rijt dom Zef, që jeni të zot ti përballoni jetës së malit dhe klimës së ashpër të malëve tona me bor dhe acar. Ju duhet të largoheni dom Zef, sepse komunizmi e ka marrë të gjith vendin dhe po ban krime të përbindshme mbi popullin shqiptar dhe klerin katolik.  i madh e din se sa ka me zgjat kjo mortaje komuniste në trojet tona. Ju duhet të largoheni për ti dëshmue botës krimet që janë ba në tokën tonë martire. Detyra e juaj asht që nji ditë të riktheheni në trojet e Arbrit, në Mirditën legjendare, ma të përgatitun që t’i ndërtoni nga themelet rrënojat, që po ban çdo ditë komunizmi i zi. 

Ju duhet me ba presion ne vendet perendimore, ku ju do të jetoni, që të rrëzohet komunizmi tek na. Tregoni botës së shqiptarët nuk e duan këtë rregjim gjakpirës bolshevik rus…”Monsinjori e kreu me sukses porosine e Abatit të Mirditës. Tha në fund të fjalës së tij të hapjës, studiuesi Tomë Mrijaj. 

Njëkohësisht morën pjesë dhe me nga një fjalë rasti janë paraqitur, dom Anton Kçira e studiuesi dom Nikë Ukgjini (i cili është edhe nismëtar për vëndosjën e bustit të dom Zefit në Lezhë) si dhe kryetari i Lezhës, z. Pjerin Ndreu, i cili veq tjerash edhe e përshëndeti me një fjalë rasti veprimtarin në fjalë të organizuar, duke kujtuar Mons. Zef Oroshi, themeluesi i bashkësisë së parë katolike shqiptare në SHBA . 

Pjesa Shkencore vazhdoj me kumtesat tjera shkencore nga studiuesit:
1. Studiuesi, Eugjen Merlika lexoi kumtesen e tij : ” Dom Zef Oroshi – Xixëllonja ndriçuese në errësirën shqiptare ” ,  2. Artan Lleshi – Gjokmarkaj : ” Imzot Zef Oroshi – Krahu i djathtë i Kapidanëve të Mirditës në rezistencën antikomuniste”
3. Tomë Mrijaj : ” Trashëgimia shpirtërore e monsinior dr . Zef Oroshit (1912-1989) “. 4. Nue oroshi: ” Monsinior Zef Oroshi – Komandant i luftës antikomuniste në Mirditë pas vrasjes se Kapidan Mark Gjo Markut”,
5. Artan Llesh Gjomarkaj” . 6. Dr.sc. Besim Morina : ” Kontributi fetar i Monsinior Zef Oroshit në Amerikë ” . 7. Avokat Ndre Molla: ” Veprimtaria antikomuniste e Monsinior dr Zef Oroshit”  8. Beqir Sina : ” Monsinior Zef Oroshi grida e priftit shembullor,intelektual e atdhetar me shpirt e zemër të madhe në mërgatën shqiptare në Amerikë”. 9. Lekë Mrijaj: ” Monsinior dr. Zef Oroshi një portret i cili do të mbetët model ideali e përjetësie për tu ndjekur nga brezat e rinj ” .
10. Prof. Pjetër Marku : ” Veprimtaria e Monsinior Zef Oroshit në Shqipëri “.
11. Pjetër Nikolla : ” Kontributi i Monsinior dr.Zef Oroshit dhe klerikëve tjerë dhënë kulturës shqiptare shërbeu si urë lidhëse me botën perëndimore ” .
13. Avokat Gjovalin Ndokaj: ” Përsekutimi i familjes se monsinior Zef Oroshit në Shqipëri”. 14. Mr.sc.Rezehana Hysa : ” Mendime mbi librin e studiuesit Tomë Mrijaj për biografinë e Monsinior.dr.Zef Oroshit “.

Paraprakisht para përfundimit të Sesionit, z. Tomë Mrijaj i ftoj studiuesit të hulumtojnë dhe gjurmojnë për veprimtarin e mons. dr. Zef Oroshit, pra të gjithë ata qe japin dhe përmbledhin deshmi dhe opinione për mons. Zefin, ai, përsonalisht me mjete të tija financiare do të jua botoj librin e tyre tha në fund të fjalës, z. Tomë Mrijaj. 

Simpoziumi është mbyll me fjalen e Kryetarit të kësaj shoqate, Mrsc Nue Oroshi i cili i ftoj të pranishmit për një koktel rasti. 

Pas përfundimit të Sesionit një delegacion i “Trojeve të Arbërit” qe kryesohej nga Tomë Mrijaj (i cili i parapriu delegacionit me një buçet lulesh të freskëta)” në përcjellje të referuesve shkencor,si dhe miq dhe familjarë të mons. dr. Zef Oroshit, të cilët kanë bërë homazhe pranë bustit të mons. Oroshit, bust i cili është inauguruar muaj me parë në Lezhë. 

Shoqata e Intelektualëve ” Trojet e Arbërit ” organizoi një Akademi tjetër përkujtimore me rastin e 76 – vjetorit të vrasjes se komandantit legjendar të Shqipërisë Etnike Kapidan dr. Mark Gjon Marku, duke përmbyllur ditën e tretë të “Trojeve të Arbërit” e cila është mbajtur në Qëndren Kulturore për Fëmijë “Gjergj Lacaj” në Lezhë. Morën pjesë shumë personalitete nga Lezha, Mirdita, Shqipëria, Kosova, mergata dhe mbarë viset shqiptare.

Në vazhdim Martin Dedaj, deklamoj një prozë të Ernest Koliqit: ” Kanga e Kapidan Markut ” .

Fjalën e hapjes e bëri znj/sha Eugena Gjokaj, ndërsa fjalën hyrëse e bëri r.sc.Nue Oroshi, ndërsa me fjalën përshëndetëse në emër të familjes se Kapidan Mark Gjon Markut – i takoi pinjollit të familjes së kapedanit të Mirditës – intelektualit Artan Lleshi -Gjomarkaj. Ishte kënga mbresëlēnëse : ” Thrret Prizreni mori Shkodër ” – kënduar Mirak Ukaj nga Gjermania ardhur enkas për këto aktivitetet të organizuara nga “Trojet e Arbërit”. 

Në përfundim të kësaj akademie u njoftua për caktimin e një Grupi punues për grumbullimin e materialeve për përgatitjen e Enciklopedisë së krimeve grup i cili krysohet nga Artan Lleshi Gjomarkaj. 

Panelistet në fjalë reflektuan edhe në pjesën shkencore:

Eugjen MERLIKA : “KAPIDAN MARK GJON MARKU NË SHKRIMET E TAHIR KOLGJINIT”. 2. Tomë MRIJAJ : “QËNDRESA HEROIKE E KAPIDAN MARK GJON MARKUT BAZUAR NË KUJTIMET E BASHKËLUFTËTARËVE TË TI NË AMERIKË ” 3. Ndre MOLLA :”REZISTENCA ANTIKOMUNISTE E KAPIDAN MARK GJON MARKUT NË MIRDITË “. 4. Nue OROSHI: ” KOMANDANTI LEGJENDAR KAPIDAN MARK GJON MARKU UDHËHEQËS I LUFTËS PËR SHQIPËRINË ETNIKE “.

Siq e kemi potencuar me sipër punimet e Sesioneve shkencore të organizuara nga Shoqata “Trojet e Arbërit” u zhvilluan të ndara në Hotel “Luxori” Prizren për Kryeministrin e Shqipërisë Etnike Mustafa Kruja, në Hotel “Lisa” në Lezhë për Themeluesin e Kishës Katolike “Zoja e Shkodrës” në New York dhe një Sesion tjetër për Kapidanin Mark Gjon Marku, në Qëndren Kulturore për Fëmijë “Gjergj Lacaj” në Lezhë. Sesionet e organizuara nga Trojet e Arbërit janë përcjelluar nga shumë gazetar dhe media të shkruara dhe televizionet Shqiptare dhe Kosovare, duke veçuar edhe doajenin e gazetarisë shqiptare, Beqir Sina i cili kishte ardhur pēr ti përcjellur Sesionet shkencore të Trojeve të Arbërit. 

Në secilin Sesion veq e veq është vlerësuar veprimtaria dhe kauza Mustafa Krujës, mons.dr. Zef Oroshi dhe Kapidanit Mark Gjon Marku si dhe në përfundim të kumtimeve përkatëse gjatë Sesioneve të zhvilluar është konstatuar nga të gjitha sesionet e zhvilluara se sukseshem janë përmbyllur trajtimet e temave përkatëse shkencore të referuara gjatë sesioneve si në Prizren poashtu edhe në dy të tjerat në Lezhë.

Filed Under: LETERSI Tagged With: Lek Mrijaj

POEZI NGA ARGJIRA UKIMERI

June 17, 2022 by s p

T’PRES

 Qysh atëherë kur m’je dëftue 

Menja ime te ti m’rrin

Pranisë tande fort i jam gëzue 

Lumturinè time, veç ti e din

Unë çdo herë kam me t’kujtue 

Qysh n’aksham kur bie nata

Se ti je çdo gja për mue 

Nëpër andrrat  t’mia  t’gjata 

Buzëqeshja jote asht ledhatuese

N’mue ngjallë çdo dëshirë

Pritjet e g’ata janë trishtuese

Për nji jetë plotë errërsirë

Ty çdo herë kam me t’urue

Që vjen te unë ditë e na’t

N’jetën time ti ke lulëzue 

Për nji dashuri të pa afat

Sikur liqeni që se mbytè veten

Edhe yjet plotë shkëlqim janë

Zani yt ma thotë vërtetën 

Gjanat me ty çdo kuptim kanë

Në këto kohë tè mrekullueme 

Me ty lundroi unë n’gjithësi 

 Kjo kohè për ne asht e lumnueme 

Ti e unë jemi përjetësi 

DREJTË BASHKIMIT KOMBËTAR

Ngritu në këmbë ti Shqiptari

Për Atdhe ta bëjmë kuvendin

Si vepruan burrat e Kombit

Abdyl Frashëri e Ymer Prizreni

Erdhi koha me ngritë zërin

Për bashkim në një Atdhe

Mjaftë vajtuam njëri tjetrin

Duke u tallur armiqtë me Ne

Një flamur ne e kishim

Trashëgim nga Skënderbeu

Sot shumë të tjerë që sollën të huajt

Hije të keqe i bëjnë atdheut

Shkabën tonë shumë e pengojnë

Me valuar lirshëm në hapësirë

Në troje të lashta të Ilirisë

Me na nxehë i njëjti diell

Nuk jemi grek as maqedon

Malazez e Serbian

Po të gjithë jemi Shqipëtar

Në këto treva gjithmonë të parë

Trojet tona na i copëtuan

Në Berlin edhe në Londër

Fqinjët tanë keq na tradhëtuan

Na helmuan bukën në sofër

Në 6 shtete sot jetojmë

Që nuk ka shembull tjetër nëpër botë

Në shumë aspekte na injorojnë

Të barabartë nuk jemi në Europë

Është e drejtë ndërkombëtare

Tokat tona me i bashkuar

Çdo kund ku janë tokat Shqiptare

Në një shtet të gëzuar

Fajin më të madh e kemi vetë

Që nuk qajmë kokën për Atdhe

Kemi formuar 100 parti

Vetëm për vete mendojmë ne

Të përçarë e të çoroditur

Ardhmëri nuk do të kemi

Në familjen Europiane

Të përbuzur do të jemi

Pse nuk ecim në këmbët tona

Po gjithmonë me paterica

Asnjëherë nuk do ta arrijmë cakun

Në errësirë nuk agon dita

E gjithë bota na vështron

Masin pulsin e shqiptarëve

Në Europë nuk na dojnë fare

Të bashkuar nuk na duan fare

Nëse gishtin ia vëmë kokës

E mendojmë me mençuri

Veç një shtet në mes të Europës

Do ta kemi SHQIPËRINË

Drejtë shtigjeve të lirisë

Tè gjitha trojet e Ilirisě

Të bashkuara në një shtet

Nëpër shekuj e nëpër vite

Do ta gëzojnë jetën vet

Kështu do të kryhet amaneti

I shumë brezave të flijuar 

Edhe shkaba në ballë të flamurit 

Pa u bashkuar trojet Shqiptare 

Kurre s’do të kete qetësi në Balkan 

Këtë e di shumë mirë Europa

Sepse një trup s’jeton I ndarë

Sot fuqishëm po troket 

Ora e I shumë brezave të flijuar 

Edhe shkaba në ballë të flamurit 

Do të valonte i gèzuar 

Pa u bashkuar trojet Shqiptare 

Kurre s’do të kete qetësi në Balkan 

Këtë e di shumë mirë Europa

Sepse një trup s’jeton I ndarë

Sot fuqishëm po troket 

Ora e madhe e historisë

Po I thërret për bashkim

Tokat  e shenjta të Ilirisë

Londra dhe Berlini 

Bashkë me Shën Stefanin 

Duan të rregullojnë gabimet 

Mbi  hartën e Ballkanit 

Shqiptar ku do qè jeni 

Ia veni gishtin kokës 

Një Shqipëri të madhe 

Të kemi në mes të Europës 

Filed Under: LETERSI Tagged With: Argjira Ukimeri

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 129
  • 130
  • 131
  • 132
  • 133
  • …
  • 291
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • NDAA i SHBA-së dhe pozicioni i Kosovës në arkitekturën e sigurisë
  • Alis Kallaçi do të çojë zërin dhe dhimbjen e “Nân”-s shqiptare në Eurovision Song
  • Garë për pushtet…
  • Njëqind vjet vetmi!
  • “Shënime për historinë antike të shqiptarëve”*
  • Si funksionon sistemi juridik në Shqipëri dhe pse ai ka nevojë për korrigjim?
  • Emisionet postare festive të fundvitit në Kosovë
  • JAKOBSTADS TIDNING (1939) / MBRETI ZOG, SHUMË BUJAR ME BAKSHISHE. — EMRI I TIJ NUK DO TË HARROHET KAQ SHPEJT NGA PRONARËT DHE PERSONELI I HOTELEVE NË VARSHAVË.
  • HAFIZ SHERIF LANGU, DELEGATI I PAVARËSISË TË CILIT IU MOHUA KONTRIBUTI PËR 50 VJET ME RRADHË, KLERIKU DHE VEPRIMTARI I SHQUAR I ÇËSHTJES KOMBËTARE
  • RIPUSHTIMI I KOSOVËS – KUVENDI I PRIZRENIT 1945
  • Nikola Tesla, gjeniu që u fiksua pas pëllumbave dhe u dashurua me njërin prej tyre
  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT