tilla shtresa madje opozita ka braktisur sallën e kuvendit në miratimin e këtij buxheti, për tremujorin e katërt të vitit 2013, të detajuara si për familjet në nevojë ashtu dhe për kompesimin e ujit të pijshwm dhe energjisë elektrike. Sakaq për familjet në nevojë është miratuar projekt buxheti për vitin 2014 me dhjetë % zbritje të energjisë, ndaj duam të dijmë ku ka shkuar kjo faturë infromale pasi juristja e entit rregullator të energjisë në Tiranë është shprehur: Presim listën e atyre që përfitojnë nga ministria e Mirëqenjës Sociale.
“ Bombë “ në Beograd ?!
Titull shokues ne shtypin shqiptar : Tahiri Brukselit: “Na shpërbleni për dialogun me Serbinë”/
Nga Fahri XHARRA/
( Ajo po ashtu kërkoi që Bashkimi Evropian të njohë rezultatet e Kosovës në dialogun e Brukselit dhe të vendosë sa më parë për nënshkrimin e Marrëveshjes së Stabilizim Asociimit me Kosovën dhe liberalizimin e vizave për qytetarët e Kosovës (; 16 Shtator 2015 http://www.shekulli.com.al/p.php?id=317591 )
Dhe tjetra: “Lufta e Parë Botërore /Historiografia serbe flet, e jona jo: si u zhdukën 200 mijë serbë në malet shqiptare”( Mund të quhet një ekspozitë mirëfilli politike kjo që do të çelet në Galerinë Kombëtare të Arteve më date 17 shtator nga Auron Tare, e konsideruar një ekspozitë modeste organizuar nga Agjencia Kombëtare e Bregdetit në bashkëpunim me Ambasadën e serbe, si dhe konsullatën austriake të Shkodrës….“Historiografia serbe flet për rreth 200 000 serbë të zhdukur në malet dhe moçalet shqiptare. Për shkak të humbjes masive të jetës, kjo tërheqje e ushtrisë serbe nëpër Shqipëri konsiderohet si tragjedia më e madhe në historinë e kombit të tyre. Ekspozita organizohet ne kuadër tre 100 vjetorit tre Luftës se Pare Botërore dhe ka të bëjë me një ngjarje historike shumë interesante dhe aspak e njohur nga publiku shqiptar. Tërheqja e Armatave Serbe nëpërmjet maleve shqiptare në dimrin e 1915 dhe kalvari i gjatë i këtij marshimi më një përfundim tragjik”, shkruan Tare në njoftimin për mediet.; http://www.standard.al/lufta-e-pare-boterore-historiografia-serbe-flet-e-jona-jo-si-u-zhduken-200-mije-serbe-ne-malet-shqiptare/ )
Miq të nderuar, nëse diplomacia shqiptare dhe ajo e Kosovës nuk e dine këte: “Diplomacia si instrument konkret i aftësisë së udhëheqjes së politikës së jashtme të një vendi nuk ishte më një privilegj i rrethit të caktuar familjar, fisnor apo puthadorësh që shpesh udhëhiqej nga interesat e posaçme individuale e klanore.”(fxh)
“Diplomacia është një art në vete, e cila nuk mund të udhëhiqet pa i njohur teoritë moderne të rëndësishme të saj: të Teorisë së Forcës, Teorisë së Lojës, Teorisë së Integrimit, dhe Teorisë së Globalizimit të ndërvarur. (fxh)
Fjala e Edita Tahirit dhe njoftimi publik i Auron Tares tregon që diplomatet shqiptar janë largë diplomacisë “dhe se diplomacia ashtu edhe “strategjia” e cila vetëkuptohet është vetë paraqitja e politikës së jashtme të një shteti dhe dhe është një tregues i vërtetë i forcës dhe mençurisë kombëtare.(fxh): “: Marrëdhëniet ndërkombëtare vejërohen në kontekstin e mbisundimit të konflikteve dhe gjetjen e interesave krahasuese (komparative) por që edhe në këtë rast forca është mjeti më i mirë për kënaqjen e interesave qenësore të shteteve. Diplomati i shkolluar dhe me përvojë duhet ta dijë se elementet thelbësore të marrëdhënieve ndërkombëtareve bazohen në madhësi të interesit dhe forcës i cili në bashkëveprim pozitiv e paraqet forcën kombëtare. Diplomati i rryer duhet të dijë që, duke i mësuar mundësitë e realizimit të interesave nacionale në përputhje me marrëdhëniet ndërkombëtare, ai duhet dhënë rëndësi shumë të madhe si diplomacisë ashtu edhe “strategjisë” e cila vetëkuptohet që është vetë paraqitja e politikës së jashtme të një shteti dhe një tregues i vërtetë i forcës dhe mençurisë kombëtare.(fxh)” ( Fahri Xharra, Ç’është diplomacia? http://www.telegrafi.com/lajme/c-eshte-diplomacia-26-4129.html )
Së pari , nëse bisedohet në Europë për hatër të dikujt, ajo bisedë duhet te ketë edhe : “Diplomati i mirëfilltë e di se Teoria e Lojës niset nga ajo që qëllimi i çdo loje është përfitimi i potezave dhe pozitave më të mira ndaj kundërshtarit. Qëllimi i fundit është fitimi apo përfitimi i cili arrihet me përzgjedhjen e strategjisë më të mirë diplomatike.” e jo pritje e shpërblimeve . Dhe për ekspozitën në Tiranë , diplomacia duhet ta di : “Diplomati që ballafaqohet me diplomaci e ky është roli i tij e di mirë se ekzistojnë lojërat me rezultatin e “ Zeros “ dhe ato të “ jo Zeros”. Te lojërat me rezultatin e “Zeros “ humbjet janë të njëjta për të dy pjesët dhe që loja me rezultatin e “Jo zeros “ nuk është e thënë që të arrihet gjithmonë me humbjen e tjetrit. “ Pra ?
A kishim me qenë në gjendje , apo a na ka shkuar mendja ndonjëherë ( konkretisht në Shqipëri ) të kërkojmë që në Beograd të hapet një ekspozitë e njëjtë, reciproke me titullin ‘ Golgota shqiptare “ ku edhe ne të qanim dhe vajtonim me te madhe për një gjë , një kohë një tragjedi që populli serb nuk është i njoftuar, kurse për popullin shqiptar as mos të flasim: “Përndryshe nuk ka si të shpjegohet dalja e një fakti historik që ka ndodhur në tokat tona, që historiografia jonë nuk e ka përmendur, ndërsa ajo serbe e ka cilësuar si një nga tragjedia më e madhe në historinë e kombit serb. Ekspozita bën fjalë pikërisht për këtë ngjarje.(standard.al , po aty)
Duhet bindur opinion edhe shqiptar e edhe ai serb se ekspozita “Golgota shqiptare”nuk kishte me qenë bombë në Beograd , por një ulje e krenarisë serbe në garën diplomatike me ne .
Por: Diplomati është një burrështetas, ndërsa në kuptimin figurativ e pasqyron një njeri shumë të matur, të kujdesshëm dhe të mprehtë. Diplomacia i shpreh marrëdhëniet ndërkombëtare duke e nënkuptuar aktivitetin njerëzor si një “zanat” dhe shkencat politike. Shteti me anë të diplomacisë duhet të përmbushë detyrat e vetvetes, duke mos dobësuar asgjë nga obligimet e tij ndaj bashkësisë ndërkombëtare .
Fahri Xharra,17.09.15
Gjakovë
Foto nga “Golgota shqiptare”
…Vdiq Naimi, vdiq Samiu , vdiq Abdyli…
Vaje dhe turp kombëtar/
Nga Fahri Xharra/
Vdiq Naimi, vdiq Naimi, moj e mjera Shqiperi! Mendjelarti, zemertrimi, vjershetori si ai!
“Shtëpia muze e vëllezërve Frashëri në Frashër të Përmetit vetëm e tillë nuk mund të quhet më. Nga një objekt historik dhe kulturor, jo vetëm për Përmetin por për gjithë Rilindjen Kombëtare, sot është kthyer në vend që përdoret si magazinë. Librat janë të hedhur për tokë dhe një nga dhomat përdoret për të tharë bimët nga banorët e fshatit. “
Ku na solli historia !?
Vdiq Naimi, po vajtoni shqipetarka, shqipetare! Naimne kur ta kujtoni, mos pushoni duke qare! “Pasi kanë zhbërë historinë, në dhomën ku lindi Abdyli, kanë filluar tharjen e gjetheve të hashashit.Ndërkohë edhe biblioteka e këtij muzeu është shkatërruar komplet.”
Vdiq Naimi, qe kendoi trimerine, Skenderbene, vdiq Naimi, qe levdoi dhe nderoi memedhene!
“Turp, turp, turp e skandal në shtëpinë-muze të vëllezërve Frashëri, në Frashër të Përmetit. Biblioteka e vëllezërve Naim, Abdyl dhe Sami Frashri është e gjitha përtokë, brenda shtëpisë mund të thashë çdolloj luleje apo të fotografosh edhe m….”, është shprehur gazetari, Aran Xhani.”
Vdiq Naimi, po c’te gjeti, o moj Shqiperi e mjere! Vdiq Naimi, po kush mbeti? Si Naimi s’ka te tjeve. “Tre vëllezërit Avdyli, Naimi, Samiu përbëjnë trinomin e veçantë të historisë, kulturës dhe letërsisë shqiptare. Por duket se për njerëzit e Frashërit, por edhe për institucionet shqiptare shtëpia-muze e tyre nuk ka këtë domethënie”
Lajme te frikshme vine nga Frashri, fshati legjendar i tharmit te Rilindjes se vërtete shqiptare. Shtëpia muze ku linden korifenjte e iluminizmit Abdyli, Naimi dhe Samiu tashme i ngjan një nevojtoreje publike. Pasi kane zhbëre historinë, ne dhomën ku lindi Abdyli kane filluar tharjen e gjetheve te hashashit. Ndërkohe edhe biblioteka e këtij muzeumi eshte shkatërruar komplet. Kjo shtëpi muze eshte pjese e trashëgimisë kulturore kombëtare dhe duket se as pushteti lokal e as ministria e kultures nuk kane kohe e as nge te merren me riparimin e këtij turpi nacional.
Vaje dhe turp kombëtar
Fahri Xharra,12.09.15 Gjakovë
KUR KENI NGERRÇ… MOS SHKRUENI PER GERÇË !
Nga Fritz RADOVANI/
1911-■Tkurrja e menjëhershme e një muskuli ose e një grupi muskujsh shoqnue me dhimbje të forta quhet ngerrç… Asht shumë i perhapun nder “historianë” dhe “letrarë” antigegë!..
Asht i njohun që në kohen e osmanllijve, dhe asht shfaqë ma shumë nder Male të Veriut, kryesisht në Hot e Grudë aty nga viti 1911… Kur zehej me gojë Deçiqi, kishte turqë që iu shtremnonte fëtyra nga ngerrçi i muskujve të surratit… E vazhdoi ajo gjendje perçudnimi edhe me ngerrçin e Gerçës, e besa, disave edhe sot kur zehet me gojë Luigj Gurakuqi në Vlonë ose Bajram Curri në Dragobi… Gjuhtarët e shkrimtarët janë me ngerrç që në 1972. Të mos largohemi nga tema e Kuvendit e Memorandumit të Gerçës 10 – 23 Qershor 1911.
■Ma parë e ma dalë…Merrni harten e Shqipnisë dhe shihni ku bjen Gerça! Jeni mundue me fshijë Bratilen, Kelmendin, “Beslidhjen e Veriut”, “Kanunin e Lekë Dukagjinit”, “Kanunin e Skenderbeut”… E tashti, si per tjerat po punohet me fshij nga faqet e Historisë së Lavdishme të Maleve të Veriut edhe “Memorandumin e Gerçës”…
E pra, ky Memorandum 104 vjet perpara asht thirrë “Libri i Kuq” nga kopertinat.
■Ishte data 10 Qershor 1911, pra dy muej mbas 6 Prillit 1911 në Bratilen e Dedë Gjo’ Lulit,
kur At Mati Prennushi, hapi në dy kapakë dyertë e çeles së Tij në Gerçë, për miqtë e vet
të shtrenjtë e besnikë me të cilët e lidhte përjetsisht Formula “Atdhé e Fé”, per të cilen
ishin gati me ba vdekjen si me lé! Nana Drande e At Matisë ishte në kambë me ua gatue
buken dhe me ua shtrue sofrat Burrave të Malësisë që ishin tek Frati si në shtëpinë vet!
Armët Ata i kishin të varuna tek Dera e çelës, ashtu ishte rregulli i Kuvendit të Burrave.
Klerikët dhe miqtë ishin në krye të vendit, mandej rreshtoheshin Burrat e Malësisë së
Veriut ashtu si kishin rregullat e veta simbas Kanunit. Memorandumi i Gerçës (ose Libri
i Kuq) asht nënshkrue me datën 23 Qershor 1911, dhe në Hymje ka këte tekst në dy
gjuhë, Shqip e Frengjisht: “MEMORANDUM mbi vendimet e dhanuna prej Kuvendit të
pergjithëshem të Krenëvet Shqyptarë në Gerçë me 10/23 të Qershorit 1911, si përgjigjëje
të reklamacjonit të Shekjet Turgut Pashës.” Firmojnë: Sokol Baci (Grudë), Dedë Gjo
Luli (Hot), Dedë Nika (Grudë), Dodë Preçi (Kastrat), Tomë Nika (Shkrel), Cal Dedi
(Selcë), Lulë Rapuka (Vukel), Llesh Gjergji (Nikç), Gjeto Mark Ujka (Hot), Mehmet
Shpendi (Shalë), Avdi Kola (Gimaj), Nikë Mëhilli (Shllak), Tup Çuni (Prekal), Binak
Lulashi (Toplanë), Bash Bajrami (Nikaj) dhe Bek Delia (Dukagjin).
■Ky dokument u asht paraqitë Kuvendit të Krenëve të kryengritjes i shkruem me një
gjuhë të përbashket Gegënisht dhe Toskënisht nga Luigj Gurakuqi, i cili ishte nder të
paktit letrarë Shqiptarë që dinte me i shkrue dhe me i folë pa vështirësi. Qellimi ishte që
këte Memorandum shumë shpejtë ta përkrahte edhe Shqipnia e Jugut, ashtu si ngjau.
■Të pranishem aty ishin edhe Klerikët Katolik Shqiptar të atyne krahinave, tue fillue nga
i zoti i shtëpisë At Mati Prennushi, organizator i këtij takimi me Ipeshkvijtë e njohun
Imz. Luigj Bumçi e Imz. Lazer Mjedja, që kanë ndihmue edhe në përgatitjen e tekstit.
Aprovimi ishte marrë edhe nga Imz. Jakë Serreqi, Argjipeshkëv i Shkodres. Ishin aty të
pranishem Fretnit: At Buon Gjeçaj O.F.M. Famullitar i Grudës; At Luigj Bushati O.F.M.
Famullitar i Traboinit; At Karlo Prennushi O.F.M. Famullitar i Vuksanlekaj; At Lorenc
Mitroviq O.F.M. Famullitar i Bajzës Kastratit, të njohun si Atdhetarë per Pavarësi.
■Memorandumi pat jehonë në të gjitha Trojet tona tue perfshi edhe Arbëreshët e Italisë.
■Memorandumi ju dorzue perfaqsuesit turk në Cetinë me 25 qershor 1911 nga Këta
Perfaqesues të Kuvendit: Ded Gjon Luli (Hot), Sokol Baci (Grudë), Dod Preçi (Kastrat),
Prekë Gjetja (Kelmend) dhe Luigj Gurakuqi (Shkoder). Nga Kujtimet e Imz. Luigj
Bumçit kemi një dokument me randësi që tregon se kur “Perfaqsuesi” turk në Cetin,
Sadredin Beu e pyetë Dedë Gjo’ Lulin se, “a i dueni për vete a për gjithë Shqipninë pikat
e “Librit të Kuq”? – I Madhi prijës i Kryengritjes së Malësisë Dedë Gjo’ Luli i ishte
pergjegjë: “Ato pika që janë në Librin e kuq i dona ma parë për vedi, e mandej, për
Shqipninë mbarë!..” E fjala mori dheun…
■Gazeta e parë që botoi Memorandumin ishte ajo Austriake “Neue Freie Presse” e
Vjenës, që ka shkrue 12 kerkesat që me 25 qershor 1911, vetëm dy ditë mbas perfundimit
të Kuvendit në Gerçë.
■Gazeta e dytë që i bani jehonë Memorandumit me 12 kerkesat e Shqiptarëve të Veriut,
ishte ajo franceze “Le Moniteur Oriental” me daten 26 qershor 1911.
■Me 6 korrik 1911, Gazeta e Shkupit “Vardar” boton të plotë Memorandumin e Gerçës..
■Gazeta “Corriere d’ Italia” njofton per Memorandumin e Gerçes me 12 korrik 1911, se:
“Memorandumi asht një program politik që shkëputë Shqipninë nga Turqia…”
■Kuvendi i Gerçës nuk kishte mbetë jashtë vemendjes së komuniteteve Shqiptare në
Bullgari, që botojnë “Librin e Kuq” në gazetën e tyne “Liri e Shqipërisë” në Sofje, me
datat 7 e 20 korrik 1911. Gjithashtu Arbëreshët e Italisë e botojnë italisht në Gazeten e
tyne “La Nazione Albanese” Memorandumin e plotë, që plotsohej edhe me komente
shumë shpejtë nder shumë gazeta italiane…
■Nuk vonojnë Vlona, Gjinokastra e shumë qytete të tjera të Trojeve Shqiptare, me botue
dhe me publikue “Memorandumet” e veta per Pavarsinë e plotë të Shtetit Shqiptar.
Krasniqe e Tepelena me Malësitë e Gjakovës edhe Durrësi, rrokin armët e Lirisë…
Çohet në kambë Mirdita e Don Nikoll Kaçorrit, e mbas Tij Shqipnia e Mesme… Nuk rri
pa u pergatitë as Gjin P. Pervizi e as Isa Boletini, as Hasan Prishtina e as Bajram Curri…
■Memorandumi i Gerçës i paraprinë Pavarsisë së gjithë Shqipnisë, në Vlonen Heroike të
ditës së 28 Nandorit 1912! Shqipnia u shpall Shtet i Pavarun nga Turqia!
***
■Këta Emna Shqiptarësh të Nderuem, shumica nuk janë fare në Historinë e Shqipnisë!
Si rrjedhim, ajo “Histori” e shkrueme pa ngjarjet e Maleve tona të vitit 1911, mund të jetë
e anadollakëve të paraviteve 1912, e esadistëve ase trashigimtarëve të Bristolit, pasuesve
vrasës të Haxhi Qamilit… Mbas vitit 1944, disa anadollakë per me ua ba qejfin fqinjëve
sllavokomunistë që na rrethojnë, kanë fallsifikue Historinë, e kanë shtremnue si e kanë
kerkue ata, e as sot mbas 25 vjetësh “shpresa demokracije” nuk po ndigjojnë me e
rishkrue ashtu si asht e verteta. Edhe “vëllezërit e gjakut me turq”…po i sherbejnë atyne!
■Asht “ngerrçi” që vazhdon sot me tkurrë muskujt e “dr. prof. e akademikëve” tanë…
Melbourne, Shtator 2015
Shqiptar dhe shqa…, historia mes shqiptareve dhe serbeve
Nga Fahri XHARRA/
Edhe pse ishin shqiptar, deri tash iu është “holluar” aq shume gjaku i pasardhësve, sa nuk do te diskutojmë mbi çfarëdo gjeje të rilidhjes me ta ,dhe se këtu askush nuk po kërkon vëllazërim apo bashkim me shkije por po bisedojmë me te dhëna dhe burime historike si u formuan serbët si komb , andaj është mirë ti dimë proceset e asimilimit te popullatës shqiptare qe për fat te keq ka qenë plagë e rëndë të cilin ende nuk kemi arritur ta zbërthejmë. Pra ka te bëjë edhe me atë, arsyeja e ndarës se kishës,.sepse ne një moment historik, gjatë kohës se ‘çlirimtarëve’ otoman, popullata jonë ortodokse , i ka pasur vetëm dy mundësi: te mbetet ortodoks, dhe pasta te sllavizohet ( jo të gjithë ), ose te islamizohet, ‘turqizohet’ , qe kinse te shpëtoj nga sllavizmi..
Shkijet ( shqiptarët ortodoks ) e Prizrenit Auguste Léon, 1913
“Tregu i librit shkencor sapo u pasurua me një studim të ri etnolinguistik: “Shqiptar dhe shqa. Histori popujsh përmes dy emrave etnikë” i Bardhyl Demirajt, nga Shtëpia botuese Naimi. Bardhyl Demiraj na paraqitet gjithnjë e më shumë si studiues i shumanshëm në fusha të ndryshme të albanologjisë…Libri i fundit është një triptik studimesh të mirëfillta etnolinguistike ku shqyrtohen tema që kanë të bëjnë me “çështjen shqiptare” dhe që vijojnë të ngjallin diskutime në debatin intelektual-albanologjik të sotëm. Lënda ndahet në tri pjesë: I. Emri etnik shqiptar, II. Shqau ndër shqiptarë, III. Dy popuj në kontakt, trevat shqiptare në Mesjetën e hershme. “( prof. Anila Omari )
“Një metodologji që ndiqet në studimin e emrit shqa me të cilin shqiptarët kanë emërtuar fqinjët sllavë qysh nga kontaktet e para me ta e deri në kohën tonë, kur ky emër ka mbetur tashmë në përdorim të ngushtë krahinor e madje nuk është përfshirë as në fjalorët e shqipes së sotme. “ Sa ka të vërtetë në këtë çka na “shkruan “ Prof . Anila Omari ,për librin e Prof. Bardhyl Demirajt?
Pa shkuar më tutje , vetëm me këtë që u tha më lartë ,ia mohojmë vetvetës një pjesë të madhe të historisë dhe “ i varrosim “ me gjenerata të tëra shqiptarësh ortodoks që
“lindën “ pas ndarjes se Kishes Lindore nga ajo Perëndimore.“Sllavët “ e ardhur të pas shek. VI-të as që kishin emër e lere më se ne gjëja i paske quajtur “shka- shkije “. E kemi këtë “ide “ nga mosdija apo qëllimi i keq ?
Vetëm përzgjedhja e shpjegimeve nga Mikloshiqi dhe Majeri për këtë , të vë në dyshim qëllimin e këtij libri: “Një aspekt i rëndësishëm i studimit është edhe hetimi i prejardhjes së fjalës, nëse është huazim nga greqishtja bizantine (Miklosich) apo latinishtja mesjetare (Meyer), ku mbështetet teza e latinishtes, edhe me një argument të ri të ndërtimit të trajtës së femërores së fjalës (shkinë, shqinë, shqirë, shklirë “sllave”) nga një bazë paradialektore e cila nuk mund të shpjegohet veçse si huazim nga latinishtja. (Anila Omari ).
Autori sjell një material të përmbledhur dokumentar dhe të dhënat dialektore rreth përhapjes dhe përdorimit të këtij “ Emri Etnik “ së bashku me çerdhen e tij leksikore në të gjitha trevat e shqipes, ku vihen re dukuri fonetike dialektore të vjetra, si ruajtja, përkatësisht zhvillimi i grupit bashkëtingëllor /kl/: shkla (arbërishte e Greqisë, e Italisë, e Ukrainës), shkjâ (geg. veriore), shqa (geg. jugore, tosk.), si dhe kuptime të ndryshme nëpër dialekte (“sllav i Jugut”; “malazez”; “serb”; “bullgar [= maqedonas]”; “sllav ortodoks”; “grek” te arvanitasit e Greqisë) ose në përdorime të kufizuara e të rralla (si p.sh. kuptimi “shërbëtor” në ndonjë shprehje popullore).
Do me thënë pa asnjë brengë shkencore ne shqiptarët ortodoks iu falim serbëve duke e emërtuar “shkaun” (shqiptarin ortodoks ) si “ Emër Etnik “ E krijuam një etni të huaj të pa qenë, e përjashtuam një pjesë të kombit , duke ia mveshur “serbëve”.
Me sa mend? Anila Omari dhe autori Bardhyl Demiraj na “ bindin “ që “studimi shpjegon përhapjen e etnonimit shqiptar si reagim vetëmbrojtës i etnosit shqiptar për tu dalluar nga popujt fqinjë “ Qesharake , nga dy studjues të njohur dhe të mëdhenj !
Eshtë shumë e gabuar , nëse mendojmë që “studimi i prejardhjen dhe historinë e etnonimit shqa qysh nga dyndjet e para sllave në Ballkan dhe gjatë bashkëjetesës e fqinjësisë prej më shumë se 15 shekujsh të shqiptarëve me popujt sllavë të Jugut “
Sa gabim e konkluduar nga Prof. Bardhyl Demiraj :
Se shqiptarët janë “ ushqyesit “ më të mëdhenj të fqinjëve tanë ,kjo është e dokumentuar. Se shqiptarët janë edhe formues të shtetit të fqinjëve ,kjo është më së e vërtetë. Në rrethin tonë fqinjësor që nga Mali i Zi, Serbia dhe Greqia shqiptari ishte faktori kryesor shtetformues. Në kohën e largët disa shekuj apo disa dekadash ne jemi ata që në mënyrë direkte apo indirekte i formuam këto shtete. Kush ndikoi që shqiptari të mohon vetveten dhe të vihet në krye të formimit të shteteve fqinj? Si dhe pse u zhvilluan rrethanat që shqiptari të behët edhe vrasës i vëllezërve të vet edhe pushtues i tokave të veta nën flamurin e tjetër kujt? Një pyetje mjaft e vështirë për t`u përgjigjur, por që duhet pa tjetër t`i përgjigjemi.
Ja se çka mohon studjuesi ynë , që paska filluar edhe ky të del si buka pa tharm:
Prof . Bardhyl Demiraj ne thotë haptas , që në fillim të librit:
Zakonisht tendencat mohuese të kombit dhe historisë sonë , nuk i komentoj më gjat; sepse ato”studime” ndjellin të keqën kombëtare
Fahri Xharra.10.09.15
Gjakovë
- « Previous Page
- 1
- …
- 632
- 633
- 634
- 635
- 636
- …
- 859
- Next Page »