Opinion – Page 674 – Dielli

RESPEKTI PËR TË VDEKUNIT TREGON QYTETNIMIN E NJË POPULLI!

March 17, 2015 by dgreca

Nga Fritz RADOVANI/
Ishte viti 1961, kur ishe i shtruem në spitalin e Shkodres, i shtymë nga kurioziteti me pa një morg i kerkova një infermieres me shkue tek salla e autopsisë. Ajo më shoqnoi.
Kur hyna mbrendë pata një përshtypje të veçantë nga vendet e betonit për autopsi.
Se si më shkuen sytë tek një parullë e shkrueme në karton naltë në mur: “Respekti për të vdekunit tregon qytetnimin e një populli!…” Pyeta shoqnuesën se mos e di autorin e asaj thanje, po nuk e dinte. E kujtoj citatin qyshë atëherë, po autorin nuk e gjeta kurrë!
Ishte tepër shpejtë viti 1967 që nuk më lente me e harrue atë thanje! Më shkonte mendja shpesh tek vitët e fëmijnisë kur zgjoheshim nga krismat e armëve në Zallin e Kirit…
Aty ishte Rrëmaji i kulturës së vjetër Shkodrane dhe Europjane i ngritun sikur t’ ishte një Monument i vërtetë i Pavdeksisë së Përjetëshme nga ingjenjer Ludovik Zojzi, i vramë pabesisht në Tiranë, me 15 shtator 1943 nga komunistët se nuk pranoi bashkpunim.
Bash nen dy çinarët shekullorë tek Muri i Gjakut, si e quenin të vjetrit, ishte si e ndame me thikë në anën tjetër një Pendë e lumit Kir, pranë së cilës çdo ditë terroristët e 1944, të vetquejtun “komunistë bolshevikë” me një barbarizëm të pashoq vazhdonin me ngritë “monumentin” e Gjenocidit Komunist, i cili vazhdon me kenë edhe sot aty…
Zhdukej nën atë Zallë të bardhë si biluri Burrnia e Maleve, qindresa e “Beslidhjes së Veriut të vitit 1943”, Atdhetarizmi i Shqiptarit të Veriut, Pishtarët e Kulturës Europjane! Udhërrëfyesit e Qytetnimit Përparimtarë, Farkëtuesit e Formulës “Fé e Atdhé” nder zemrat e gurzueme shekullore…E bash aty, të lidhun me pranga dorëpërdorë, vriteshin e groposeshin pa asnjë Shenjë tek koka Bijtë e Gjergj Kastriotit, Katolikë e Muslimanë që për Flamurin Kuq’e Zi, e banin vdekjen si me lé! E ai Zallë…nuk ngopej me Gjak! Kur lindte dielli, ai ishte i skuqun e Penda e sterpikun nga shperthimi i armëve që vazhdonin me rrëzue Lisa… E Lisat e Shkodres rrokeshin si vëllazën të Një Nane përjetsisht…
Ishin Bijtë ma të zgjedhun të Rozafës, që qumështi i Saj i rriti Heroj të Nanës Shqipni!
Ata flisnin një Gjuhë, Gjuhën e Nanës dhe zateteshin kokë me kokë si Burrat…
Ata përjetë të jetës nuk e njohën fjalën e flligtë robni as tradhëti… Dashunuen Atdheun!
Filloi vaditja e Zallit të Kirit me Gjakun e Prekë Calit, i lidhun ndër pranga me Don Ndre Zadejën… E atëherë, “Ruba e Kuqe”, i bani me dijtë Kelmendit e Maleve perrreth, se, “trathtarët na lanë pa Atdhé!”. Robnia sllavokomuniste po rroposte Trojet tona…
Opingat e Malësorëve tanë nuk shkapshin nga Dheu i rijtun me Gjak Atdhetarësh!
■E sot, ku janë Varrezat e Tyne? – Ata nuk kanë as varre as Shenjë, e as Emna tek koka!
Ata u vranë nga tradhëtarët e Shqiptarëve, të cilët vazhdojnë me u vetquejtë “heronjë”…
Madje, nuk ka shumë kohë që njenit prej tyne, njëfarë hetuesit kriminel Sabri Godo, i kemi ngritë edhe bustin tek “Kuvendi Popullor i Socialistëve ‘demokratë”!!
Po viktimave të Tij në hetuesinë e Shkodres, a do ti vihet të pakten një teneqe me emna?
Jo, jo, se atëherë, Shkodra do të mbushej me teneqe në të gjitha anët…
■Teneqja e parë duhej vue tek “Monumenti i 1912 në Vlonë”…
Aty, ku fillon mohimi i Historisë duhet shkrue “Këtu mungojnë Figurat e ndrituna të Historisë së Shqipnisë së Pavarun: Don Nikoll Kaçorri e Luigj Gurakuqi, se ishin Katolikë”, (kështu, urdhnoi Ramiz Alia skulptorin Kristaq Rama kur aprovoi me u derdhë boceti i monumentit: Të hiqet Gurakuqi se, ishte miku ma i ngushti i Klerit Katolik…”) dhe, njëherit me ta, u hoq edhe Isa Boletini se ishte Miku i Tyne…
■Isa Boletini ishte edhe Miku i dashtun e besnik i Imzot Luigj Bumçit, që vetem perpjekja e Tij dhe guximi i madh burrnor e çuen Imz. Bumçin tek Papa per me kerkue të drejten e Tokave tona të Korçës e të Gjinokastres në 1920, që mos t’ua jepte Lidhja e Kombeve anmikut Grek, dhe sot, as nuk e zenë kush me gojë në 95 vjetorin e asaj ngjarje aq të madhe per kombin Shiptar! A thue nuk e dijnë “akademikët” se mos t’ ishte Imz. Luigj Bumçi Atdhetar i perkushtuem, edhe sot Korça e Gjinokastra do t’ ishin quejtë tokë greke? 70 vjetë që punohet jo vetem per fshimjen e Emnave të Tyne, po edhe per fallsifikimin e Veprave të Tyne që kanë krye me aq perkushtim në sherbim t’ Atdheut.
Imz. Bumçi sivjet ka 70 vjetorin e vdekjes, e veprat e Tij i veshen tjerëve që shitën Trojet!
■Vriten tradhëtisht në Janarin e 1945 në Kelmend 118 Burra Malësorë nga forcat tona të ndjekjes në bashkpunim me forcat jugosllave komuniste, në Kryengritjen e Prekë Calit, pushkatohet Preka dhe 13 Burra me Te… Askush nuk i kujton as Emnat e Tyne, e pse?
■Torturuesit dhe kriminelët Zoi Themeli, Vaskë Koleci, Lefter Lakrori, Muço Saliu, Siri Çarçani etj. tregojnë, se kur ishin në Shkodër, në janar të 1945, ishte në dijeni edhe Mehmet Shehu për operacionin e Veriut, “…që kishim urdhër me vra dhe me i tretë në proskë njerëzit e dyshimtë dhe Parinë e vendit…” (Dosja 1623)
■Koçi Xoxe deklaron: “Për vrasjet pa gjyq kam qenë këshilluar dhe janë bërë me urdhër të shokut Komandant. Ka pasur edhe vendim Byroje për këtë!”(Dosja 1623)
■Pandi Kristo pohon në burg, se: “Ato Lleshrat e Prengrat i kemi vrarë faj e pafaj vetëm sëpse, kanë qenë katolikë!…” Po, Rahman Perllaku çka thotë per kosovarët në Tivar?
■Prekë Cali tha: “Na kemi me luftue kundër partizanëve veç në paçin në flamur shejat e Rusisë. Ndryshe, na nuk kemi si gjuejmë në vllaznit tonë, nder Shqiptarë” (Janar 1945)
■Vritet një nga Atdhetarët ma mëdhej … e “shqiptarët” harrojnë Emnin e Tij!
■Pushkatohet Demokrati e publicisti ma i madh i Shqipnisë, Don Lazer Shantoja, me 5 Mars 1945, askush nuk kujton këte 70 vjetor të shemtuem të “demokracisë” vrastare!
■Asht i vetmi Rregjent në Botë At Anton Harapi që pranon detyren në vitin 1943, me një kusht: “Mos me nenshkrue asnjë dënim me vdekje!”, dhe me 4 shkurt 1944 asht bash Ky At Anton Harap, që pengon vazhdimin e vrasjes së komunistëve të Tiranës nga Xhafer Deva, e komunisti Dritero Agolli vazhdon me llomotitë si Enver Hoxha në 1967 kunder Klerit Katolik e Vatikanit nëpër kabaretë e “artistëve demokratë” anadollakë.
■Pak ditë na ndajnë nga vrasja ma e mënershme që ka njoh Shkodra e Rozafa Historike e Don Ndre Zadejës në 1945, vetem pse “kerkoi një Shqipni Europjane, që mos të varet nga fqinjë dashakëqinjë si Jugosllavia, Greqia dhe Italia…” (Shihni Dosjen nr. 667, 1945) E disa… vazhdojnë me diftue përralla nder kafene per Esad Pashen e Ahmet Zogun…
■U la në Gjak Atdhetarësh Shkodra, Kelmendi, Dukagjini, Shllaku, Puka, Mirdita, Hoti e Gruda, Lezha, Mati, Peshkopia, Dibra e Elbasani… Nuk mbeti Kullë pa u djegë nder ato Maje Malesh…E, pasha një Nanë Shqiptare nuk ka mbetë pa futë të zezë e degermi të bardhë këta 70 vjetë…, deri thellë në Prizren e poshtë në Shkup e Manastir… E sot…
Shqipnia e zgjueme somnambul në padije nuk sheh ku po ven kambën nga Arabia…
***
■“Respekti per të vdekunit tregon qytetnimin e një Populli!”
Po, per cilin Popull bahet fjalë as, sot nuk e dij!.. Cili Popull vazhdon me nderue tiranët?
Kemi fajsue “presidentin” Sali Berisha per të Madhin Bajram Curri, e deri diku jo, me të “drejtë”… Kah kishte me u shpernda i shkreti Sali, ke me perkujtue ma parë, a me pasë në kujtesë shokun Hysni Kapo, a me ruejtë lidhjet e “gjakut” me Erdogan, e me ndertue maozoleumin e Ahmet Zogut, a mos me prekë idhujt e vet Enver, Nexh e Ramiz?…
■Po ashtu bie në hall kryeministri Edi Ramallaqi që thotë, se asht “kotoliçeskij bandit” që nga gjyshat “shka”…, fëmijët ai thotë…janë “katolikë”, dy tjerë “turq elhamderilah”, gruen stambolleshë… tash me Papen e tash me Beogradin, herë me malazezë e herë me grekë, e herë me “kishen inkuizitore”, që “nuk ka lanë turk pa vue në hu e në hellë nga 1944 deri në 1991”, e kur ua lypi rasa paraardhësve të tij, surretnit e të cilëve i sillen si “satelit” rreth kokës që polli “Rilindjen”, bash këta pasues të terroristit Ramiz Alia, mjeshter i krimit të organizuem me shokët e vjetër “demokratë”, komunistë e prokurorë vrasës, bashkpuntorë sigurimi që nuk lanë piramidë pa la me gjak të Rinisë Shqiptare!
■Nëse dikush dishron me vertetue edhe se si “respektoheshin të vdekunit në Shqipninë socialiste” atëherë, dje dhe sot, të kujtojnë paraardhësit e qeveritarëve të Edi Ramallaqit në Veri dhe kryesisht në Kelmend, Shllak dhe Dukagjin, “heroin e sigurimit të shtetit” Xhemal Selimi, i cili pushkatonte Dukagjinasit tek Ura e Bregut të Lumit, dhe thente arrat me dorezën e revolverit mbi koken e të vramit… E kur, nuk nxirrte ma gjak ajo kokë, e hidhte në lumin e Shalës kufomen… dhe besnikët e tij, ia zevendsonin kufomen me tjetrin ku, piksynohej me kenë prap ma i rij se tjetri…që mori lumi!
■Edhe këte, mos harroni se e risjellë Edi Rama me “rilindjen”…Akademikët aty janë! Po, edhe trashigimtarët e kriminelëve të djeshëm mund ti rikujtoni nga mbiemnat e të gjithë bashkpuntorëve të tij, tue fillue nga Xhelil Gjoni e deri tek cili të dishroni ju…
■Jam i sigurt se ndonjeni thotë me vete: “E shka pret prej atij që nuk i bije nder mend as Emni i Gjergj Kastriotit dhe as, i Luigj Gurakuqit e Bajram Currit, Don Nikoll Kaçorrit e as Isa Boletinit, apo Hasan Prishtinës…?!
■Lene e mos e çoni ma gjatë se “harresa”, persëritë bash até shka po ngjet!..
■Per atë rrugë asht nisë Shqipnia! E bash atje…ka me gjetë edhe “qytetnimin”…
Vazhdon Pjesa VII…
Melbourne, Mars 2015.
* Pjesa VI.HAPNI DOSJET-Ne vijim te ciklit: Në 70 vjetorin e përmbyjes së Shqipnisë…

PËRSE I MBANI LARG GAZETARËT, ZOTI ILIR GJONI, AMBASADOR I RSH NË ZVICËR

March 16, 2015 by dgreca

NGA ELIDA BUÇPAPAJ/
Diaspora në Zvicër vazhdon të jetë në mëshirën e politikës që bëhet në vendet nga vijnë shqiptarët. Ai kaos dhe rumpallë atje reflektohet edhe këtu në Zvicër përmes ndarjes dhe përçarjes së shqiptarëve. Pra, sado komike të duket, në fakt është shumë dramatik realiteti se në diasporën shqiptare vijon historia e trajtimit të saj si Mërgatë Qyqesh.
Natyrisht, kjo është absurde dhe e papranueshme.
Tema që kam hapur nuk ezaurohet me këtë shkrim, ky veç është prologu, ngritja e një sipari.
Së pari, dua të them, se shqiptarët që jetojnë në Zvicër janë të integruar në Konfederatën Helvetike, pra janë qytetarë të Perëndimit. Ata nuk kanë ndjenja armiqësore ndaj vendeve nga vijnë, përkundrazi, ata i mbajnë sytë nga Atdheu, qoftë Shqipëria Londineze, Kosova, Maqedonia, Mali i Zi, Lugina e Preshevës etj. Pastaj ata janë kontributorë permanenetë, si me anë të remitancave ashtu edhe investimeve, dhe janë më të interesuarit që në vendet e tyre të mbretërojë shteti i së drejtës si këtu në Zvicër. Ata po ashtu tregojnë respekt të posaçëm ndaj përfaqësive diplomatike të vendeve nga e kanë prejardhjen, pasi ato i barazojnë me Atdheun e munguar.
Natyrisht, do të duhej që kjo bujari, konstruktivitet dhe pozitivitet të shpërblehej në mënyrë të barabartë. Edhe për një arsye tjetër, sepse komuniteti i shqiptarëve që jeton në Zvicër, ashtu si kudo në Perëndim, gjithçka e ka arritur me punën dhe shpatullat e veta, me meritokraci dhe jo si pjesë e klaneve apo emërimeve politike pasojë e të cilave janë edhe emërimet në diplomacinë shqiptare.
Do të hyj shpejt në temë.
Në dhjetor të vitit 2013 unë i drejtova një Letër të Hapur Presidentit të Republikës të Shqipërisë ku i kërkoja të mos e emëronte zotin Ilir Gjoni si Ambasador në Zvicër. Nuk kisha asgjë me Ilir Gjonin, por meqë i jati dhe daja i tij kanë qenë pjesë e nomenklaturës më të lartë të shtetit komunist. Letra ime u shoqërua me firma të mbledhura nga shqiptarë, një pjesë e madhe e tyre, emra shumë të nderuar. Por Presidenti Bujar Nishani e firmosi emërimin menjëherë dhe Ilir Gjoni sot është Ambasadori i Jashtëzakonshëm dhe Fuqiplotë e Republikës të Shqipërisë në Bernë.
Me zotin Ilir Gjoni jemi takuar tre herë.
Së pari, në një koncert të organizuar nga artistët shqiptarë në Bernë. Ishte një takim korrekt dhe civil.
Së dyti, me rastin e përkujtimit të Vaçe Zelës, në 40 ditorin e ikjes në Amshim të Artistes të Madhe, në Basel. Këtu zoti Gjoni mori fjalën dhe bëri thirrje për unitetit. Na u duk mesazh i bukur. E morëm si shenjë pozitive.
Duke përfituar nga ky deklarim, me rastin e promovimit të librit tim me publicistikë Traumat e Diktaturës në Zürich pritëm që të ishte i pranishëm një diplomat nga Ambasada e Shqipërisë.
Kur mora në telefon të mësoja se përse munguan, diplomati i kësaj Ambasade, të cilit tashmë ka kohë që i ka mbaruar mandati, më tha se nuk kishin marrë ftesë dhe se do të kishin ardhur me kënaqësi. Unë ftesën e kisha botuar, e kisha vendosur edhe në Facebook, ndërsa, nga ana tjetër, kryetari i shoqatës së krijuesve shqiptarë në Zvicër më dërgoi me e-mail ftesën që u kishte drejtuar Ambasadave shqiptare në Bernë. Se kush gënjente le ta zgjidhin ata midis tyre.
Megjithatë, ne morën pjesë në kremtimet e 28 nëntorit që organizoi Ambasada e Shqipërisë. Në mesin e gjithë të ftuarve. Dhe kaq.
Ndërkohë kemi pritur që Ambasadori i Republikës së Shqipërisë të mbajë premtimin për unitet.
Por nga veprimet shohim se ai premtim ishte vetëm demagogji.
Ambasada e Republikës së Shqipërisë vijon të mbajë qëndrim politik ndaj shqiptarëve. Po e them në mënyrë shumë diplomatike këtë deduksion. Sepse, nëse do ta thosha shqip, do të ishte se ky institucion mban qëndrime të padenja ndaj personaliteteve që nuk i ka me sy të mirë politika.
Po cila politikë?
Politika që po i mban shqiptarët jashtë dyerve të Europës.
Sigurisht që sot Shqipëria është vend anëtar i NATO-s dhe është banale të mendohet që Ambasadat e Shqipërisë në Europë t’i luftojnë shqiptarët me mjetet që i luftonte diktatura. Por qëllimi ka mbetur i njëjtë, ndërsa metodat janë të tjera, duke i përjashtuar nga konteksti i komunitetit, duke i zëvendësuar me një kontigjent të llojit klientelist, por që s’ka asnjë ndikim as tek komuniteti si jehonë e anonimatit.
Nuk dua të them se zoti Ilir Gjoni po hakmerret ndaj Letrës së Hapur. Por po e them se po vijon një kurs të gabuar dhe të shtrembër.
Po e ilustroj me një rast konkret.
Skënder Buçpapaj dhe unë jemi pjesë aktive e elites shqiptare në Zvicër. Si krijues dhe gazetarë.
Pas 1997-ës humbëm statusin e diplomatit dhe e filluam gjithçka nga zero. Sot jemi krenarë për arritjet tona. Jemi gazetarë profesionistë të integruar në shumë organizma zvicerane. Kemi akreditim pranë Departamentit të Punëve të Jashtme, pranë OKB-së, jemi pjesë e asosacioneve më me reputacion të gazetarëve zviceranë dhe të huaj në Konfederatën Helvetike. Kemi një opus në publicistikë të krijuar këtu, çka pak gazetarë e kanë, aq më pak gazetarë shqiptarë këtu në Zvicër. Me meritokraci, larg konformizmit, duke mbrojtur interesat shqiptare në konfiguracionin Ballkanik, për faktorizimin e shqiptarëve dhe integrimeve shqiptare, duke i hapur telashe vetes, por duke menduar të mirën e përbashkët europiane të shqiptarëve.
Ne jemi në kontakt permanent me institucionet e Zvicrës. Natyrisht jo si persona privatë, por si profesionistë. Marrim pjesë dhe jemi të ftuar në shumë aktivitete që zhvillojnë këto institucione, si njerëz seriozë dhe të përgjegjshëm, me kompetenca, aftësi dhe integritet.
Njëri prej tyre këtyre institucioneve është edhe Switzerland Tourism. Përmes asosacionit ku bëjmë pjesë, ne marrim ftesa dhe zhvillojmë shumë aktivitete nën patronazhin e këtij institucioni që ka synim turizmin por edhe imazhin e Zvicrës. Ne kemi botuar reportazhe të mrekullueshme në shtypin shqiptar, produkt i këtyre mundësive që na ka krijuar ky institucion për të krijuar njohje sa më të thellë e të plotë të jo vetëm bukurive natyrore, por edhe kulturës pluraliste zvicerane.
Asnjë prej këtyre reportazheve nuk e paska lexuar Ambasada e Republikës së Shqipërisë në Bernë? Nëse jo, nuk e ka bërë detyrën. Nëse po, aq më keq që ka bërë sikur nuk i ka lexuar. Ne kemi një libër tash që ia kushtojmë Zvicrës si rezultat i komunikimit me institucionet e Zvicrës, të parë edhe në planin paralel, të një demokracie që funksionon si ora Omega dhe të demokracive fragile që krahasohen me sisteme mafioze siç është Shqipëria dhe Kosova.
Ne po ashtu kemi njohje edhe me Mister Tourismus zotin Federico Sommaruga, i cili në emër të të Switzerland Turism nga data 24-27 shkurt 2015 kishte ftuar në Zvicër një delegacion Ministrisë së Turizmit nga Republika e Shqipërisë, kryesuar nga znj.Brunilda Paskali, Ministre e Turizmit, një zhvillim shumë i mirë për Shqipërinë, sepse nga Zvicra shqiptarët mund të fitojnë e marrin eksperienca të pafundme.
Ne si gazetarë e mësuam këtë vizitë vetëm përmes publikimit të aktivitetit në Facebook, kur kishte përfunduar. Një informacion i thatë, vetëm disa rreshta i përgatitur nga njerëz të paaftë, që nuk kanë asnjë lidhje me publikimet dhe diplomacinë, kur në Zvicër ka gazetarë shqiptarë që mund t’iu bëjnë një mbulim shembullor aktiviteteve Zvicerano-Shqiptare, që janë në të mirë të rritjes së bashkëpunimit dypalësh. Po përse i përjashton Ambasada e Republikës së Shqipërisë? Përse vazhdoni t’i përjashtoni gazetarët zoti Ilir Gjoni? Ky kurs i vjetër që u rikthye prej 1997 nuk po merr kurrë fund.
Të dy me Skënderin kemi biseduar me zotin Sommaruga për turizmin shqiptar dhe për mundësitë e shkëmbimeve dypalëshe që në tetorin e vitit 2013, gjatë një darke miqësore në Winterthur, ku Switzerland Tourism kishte ftuar organizatën tonë të gazetarëve që të njihej me kulturën e këtij qyteti të bukur. Biseda jonë ishte informale, por ne i folëm gjithë frymëzim për mundësitë që ka Shqipëria e Kosova, por edhe për praninë e turistëve shqiptarë në Zvicër. I folëm si mund t’i flasë njeriu njeriut për vendin e tij, shto këtu edhe vokacionin dhe profesionin tonë. Ishte një bisedë e lirë, jo zyrtare, por nga gazetarë, të cilët janë përgjegjës për ato që thonë e shkruajnë.
Nuk them dot se ishte biseda jonë që i ngjalli interes zotit Sommaruga, por kur e takuam në një rast të ri, na tha se kishte patur një takim me të ngarkuarin me punë ad interim pranë Ambasadës së Republikës së Shqipërisë në Bernë dhe midis të tjerave i kishte folur edhe për ne. Pastaj zoti Sommaruga na pyeti. Ju njeh ju ai?
Unë nuk e di se çfarë ka thënë diplomati në fjalë, ai le të na e thotë, por iu përgjigjëm që natyrisht që na njeh, na njeh shumë mirë bile.
Por që bën sikur s’na njeh. Këtë nuk ia thamë. Por e themi tani. Na bën sikur s’na njeh as ai dhe as tani Ilir Gjoni.
Sepse, zoti Ilir Gjoni, Ambasadori i Jashtëzakonshëm dhe Fuqiplotë i Republikës së Shqipërisë do të duhej të na ftonte të mbulonim takimin. Kjo nuk do t’ju prishte imazhin e shtetit tuaj, përkundrazi. Dhe nuk do të kushtonte as financiarisht. Shqipëria është në krizë ekonomike. Shqipëria tani i ka gazetarët me rrënjë shqiptare në Europë, ju përse i përjashtoni ? Kjo nuk është diplomaci, zoti Ilir Gjoni. Kjo është antidiplomaci. Dhe nuk mund të vazhdojmë kështu edhe më! Ju çfarë mendimi keni?

SI E KAM NJOHUR PETRO ZHEJIN… Dhe Lamtumira

March 16, 2015 by dgreca

Nga Luan Çipi/
Sot u njoftua se vdiq studiuesi, gjuhëtari, përkthyesi dhe shkrimtari Petro Zheji, një nga figurat më të spikatura, më të ditura dhe më kontribuuese të shqipes.
Nuk mund ta mposht hidhërimin që ndjeva për vdekjen e tij, kjo edhe se më takoi ta njihja nga afër në vitet e rinisë, (ne vitet 1953-54), kur edhe pse me arsim të lart, u diferencua për të kryer (bashkë me mua) në Ersekën kufitare,“shërbimin e detyruar ushtarak”. Kujtimet më sjellin bashkëbisedime intime rinore të kohës, një jetë t% gjallë aktive, kur ai djalosh i fuqishëm dhe i distancuar dukshëm në dije,“shfrytëzohej” edhe atje, më shumë për të ndihmuar në pozicionin e mësuesit te matematikës dhe të gjuhës ruse, “kuadrot ushtarake” që vazhdonin shkolla e kurse. Më kujtohet me mall e dashuri edhe kur aktivizoheshim në lojëra sportive, kryesisht ne ekipin përfaqësues të futbollit dhe në grupet artistike të Repartit Ushtarak 4585 Ersekë.
I biri i Gjirokastritit Spiro Ballo me origjinë nga Zheji, ish oficer madhor laureuar në Itali dhe me shërbim e jetesë në Tiranë dhe vëllai i shkrimtarit dhe gjuhëtarit prestigjioz, mësuesit tim të Gjuhës Shqipe, Gjergj Zheji, Petro Zheji, pak më i vogël nga ai, lindi në Tiranë në vitin 1929.
Babai i Petro Zheit, shok dhe bashkëveprues me antifashistin Spiro Moisiu edhe pse grishet dhe përkrah luftën nacional çlirimtare, pas çlirimit si ish oficer dhe i kamur, përndiqet dhe i sekuestrohen pronat nga regjimi komunist.
Petrua studion Matematikë-Fizikë në nivel dyvjeçar në Tiranë, jep mësim në gjimnazin “Qemal Stafa dhe dërgohet për të dhënë mësim në gjimnazin e Gjirokastrës. Më pas studion për gjuhë shqipe në Universitetin e Tiranës, punon pranë Ndërmarrjes së Botimeve “8 nëntori”, si përkthyes me normë si dhe pranë shtëpisë botuese “Naim Frashëri” në kryeqytet. Martohet me aktoren Besa Imami, martesë nga e cila u lind djali i vetëm, Arturi. Pas 15 vjetësh martesë u ndanë dhe Petrua, mbas viteve të tranzicionit, largohet drejt ShBA-së. Kthehet në Tiranë pas shumë vitesh, në një kohë kur çmohet dhe vlerësohet si veprimtar e personalitet, deri me dhënien e një pensioni suplementar.
Zheji, qysh në moshë të re, u shqua për talent të rrallë në njohjen dhe zotërimin e gjuhëve të huaja. Poliglot që njihte me themel shqipen, zotëronte edhe gjuhët italiane, frënge, angleze, spanjolle, gjermane, ruse, hebraishten, sanskritishten e vjetër, greqishten e vjetër dhe latinishten.
Petro Zhej nisi të dallohet shumë si një nga përkthyesit më elitarë, e më produktiv me mbi 13.000 faqe përkthime të botuara në shumë vite dhe cilësia përkthimeve të tij është superiore. Përkthimi i tij i parë daton më 1958 me vëllimin e parë të romanit “Bruski” të Fedor Panferov; përkthyer së bashku vëllain, Gjergjin. Tituj të tjerë veprash madhore të përkthyera janë “Vuajtjet e djaloshit Verter” të Gëtes, “Sojliu mendjemprehtë – Don Kishoti i Mançës” i Servantes, (që është një kulm i pa dalluar nga përkthimi i Nolit të madh), “Nipi i Ramonit” nga Didero, “Vilet e zemërimit” të Stajnbek, “Njeriu i padukshëm” i Herbert Uells; si dhe shumë e shumë tituj tjerë nga letërsia gjermane, spanjolle, australiane, estoneze, rumune, ruse, kineze e deri nordike. Me këto, Petro Zhej pa mëdyshje, vihet në radhën e parë të përkthyesve te shquar shqiptar, krahas Dhimitër Pasko, Klio Evangjeli, Jusuf Vrioni, Vedat Kokona, Gjon Shllaku, Pashk Gjeçi, Skënder Luarasi, Robert Shvarc, etj.
Një nga drejtimet që e ka angazhuar gjatë gjithë jetës studiuesin Petro Zheji ka qenë filozofia dhe gjuhësia. Në frymën e simbolizmit me veprat e tij edhe pse të botuara me vonesë si “Roli mesianik i gjuhës shqipe”, “Kristologjia”, “Hyrja në Algoritëm”, “Paraqitja e Algoritmit” etj. Veprat e tij filozofike përcaktojnë raportin botëkuptimor dhe fizik të njeriut me natyrën. Këto studime e kanë zanafillën te Etërit e Kishës që nga Shën Pali e deri më sot dhe pasqyrojnë në sferën racionale dhe shoqërore, atë përmbysje, plotësim e sintezë, që bëri Krishti në anën shpirtërore dhe individuale. Sipas Petro Zhejit në këto drejtime ndihet mrekullia e fillimit të realizimit të ëndrrës së heronjve të tillë mendimitsi Niçja dhe Frojdi, Ainshtajni, Hajzenbergu etj.
Për gjuhën shqipe gjithashtu janë me shumë vlerë studimet e Petro Zhejit për kombin shqiptar dhe rilindësit e tij, punime si “Shqipja dhe Sanskritishtja” (në dy vëllime.; 1996, 2001, 2011), “Gjuhët e vjetra dhe shqipja”, “ Gjuhët moderne dhe shqipja”, “Universaliteti i gjuhës shqipe”, “Libri i Aforizmave” (2012), që shënojnë një ringjallje dhe rivlerësim të Rilindjes Kombëtare. Me punën e tyre rilindasit tanë, bënë çvarrosjen e kombit tonë dhe rilindjen e kristalizimin e gjuhës shqipe. Punime si të mësipërmet, tej çvarrosjes, fillojnë të ngjallin realisht kombin shqiptar në përmasat e tij primordiale e pellazgjike dhe realizojnë ëndrrën e rilindësve tanë De Rada, S. Frashëri, Fan Noli, Át Sh. Gjeçovi, Át Gjergj Fishta etj, e madje e ndërkombëtarizojnë dhe e racionalizojnë tërësisht atë.
Këto punime janë në botim e sipër dhe figura të spikatura studiuesish si Martin Camaj, Robert Elsie etj., kanë vlerësuar lart përmbajtjen e tyre.
Do ta mbyllja këtë shkrim homazh e përkujtimor, me fjalët e dhëmsura, enkas për këtë rast, të shkrimtarit të shquar Faruk Myrtaj:
“Ikjet e këtyre përmasave detyrojnë respekt dhe heshtje…Petro Zhej, një altar, ku mund t’i bjemë në gjunjë Gjuhës Shqipe!”
Tiranë, më 15.03.2015
****
Mjeshtri i perkthimit, Petro Zheji u shua në moshën 85-vjeçare
Artistë, politikanë, shkrimtarë, përkthyes si dhe miq e të afërm zhvilluan sot homazhe në nderim të përkthyesit dhe studiuesit, Petro Zhejit, i cili u nda sot nga jeta në moshën 85 vjeçare.
Në ceremoninë e lamtumirës që u zhvilluan në ambientet e Muzeut Historik Kombëtar, ishin të pranishëm Kryeministri Edi Rama, Kreu i Kuvendit, Ilir Meta si dhe kreu i Bashkisë së Tiranës, Lulzim Basha.
Kreu i Kuvendit, Ilir Meta pasi vendosi buqetën me lule pranë trupit të pa jetë të përkthyesit Zheji, në një prononcim për mediat u shpreh se, “kjo është dita e dhënies së lamtumirës një mendimtari dhe kijuesi të niveleve europiane që në atë kohë kur Shqipëria ishte një ishull i izoluar në mes të Europës”.
Megjithatë, shtoi Meta, “kjo është edhe një ditë mirënjohjeje për trashëgiminë e shkëlqyer intelektuale që studieusi, përkthyesi dh mendimtari i shquar Petro Zheji lë pas”.
Edhe Kreu Bashkisë së Tiranës, Lulzim Basha pasi nderoi përkthyesin Petro Zheji theksoi se, “”ndarja nga jeta e Petro Zhejit është një humbje e parikuperueshme për familjen por është edhe një humbje e parikuperueshme për letrat shqipe, për miqtë dhe apostujt e tij të elitës shqiptare të letrave, intelektualët shqiptarë. Ngushëllimet e mia për familjen Zheji. Petro Zheji të gjejë paqen e merituar, ndërsa të gjithë admiruesit, bashkëpunëtorët, kolegët dhe nxënësit e tij të sotëm dhe të nesërm, të kenë forcë dhe vullnet për të çuar përpara mendimin, studimet e papërsëritshme dhe me vlerë që na ka lënë si amanet dhe trashëgimi e çmuar”.
Homazhet në nder të përkthyesit dhe studiuesit të gjuhës shqipe do të kryhen në orën 14.00-15.00 në sallën UNESCO, në Muzeun Historik Kombëtar.
Ai është një ndër figurat më të shquara të gjuhësisë shqiptare duke qenë një përkthyes, studiues dhe gjuhëtar mjaft i njohur.
Poliglot që e njihte me themel shqipen dhe filozofinë e saj, njihte e zotëronte deri në rrënjë edhe gjuhën italiane, frënge, angleze, spanjolle, gjermane, ruse, hebraishten, sanskritishten e vjetër, greqishtën e vRingjalla ” Tolstoit,”, ”Obllomovin ” i Goncarovit, (nga rusishtja), ”Vitet e zemërimt” të Shtajnbekut, (nga anglishtja), ”Zoti President “ dhe “Papën jeshil” të Asturiasit (nga spanjishtja), janë disa nga veprat e përkthyera prej filozofit dhe eruditit Petro Zheji, por pa harruar vëllimin e dytë të “Don Kishotit”, nga spanjishtja. Një vit më parë në Panairin e Librit, Petro Zheji, u vlerësuar me çmimin e mirënjohjes, çmim që u tërhoq nga djali i tij, publiçisti Artur Zheji.
Petro Zheji realizoi pas një pune të thellë dhe të pandërprerë studimin e tij me dy vëllime “ Shqipja dhe Sanskritishtja”.
I lindur në Gjirokastër më 16 tetor 1929, Petro Zheji ka qenë arsimtar, përkthyes i sprovuar dhe gjuhëtar me erudicion.
jetër dhe latinishten.

UÇK, FITOVE LUFTËN, PO HUMB PAQEN

March 15, 2015 by dgreca

UÇK, fitove bëtejën kundër Serbisë në luftë, mos e humb në kohë paqe nga dezertorët dhe komandantët e pa qenë!/
Shkruan: Asllan Dibrani/
Vet fakti që Shtabi i Përgjithshëm i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës gjatë luftës pati një betejë të sfidave të ndryshme ngaqë edhe e fitoj . Ajo diti dhe menaxhoj strategjinë ushtarake dhe me vet mohimin e vet e fitoj betejën nga okupatori serb, që terrorizoj dhe bëri gjenocid mbi këtë popull.
-Ajo sipas zhvillimeve të mëtejme pati edhe vështirësitë e veta nga faktorët e brendshëm të spiunazhit dhe bashkëpunimit me okupatorin nga individ të inskenuar si ushtarak, gjë që pati pasojat e veta edhe viktima në ushtarë, dhe popull.
Kjo që po ngjanë këto ditë në përpilimin e listave të ish veteranëve , lenë përshtypjen për shqetësim .Kjo po e tregon ma së miri , ngase kudo nga veteranët dëgjohen ankesa, reagime dhe protesta për keqpërdorime, falsifikime dhe mashtrime . Në mesin e ish veteranëve dhe luftëtarëve janë fut emra të pa njohur , emra që populli i kujton nga ato periudha që ishin në shtet perëndimore , në turizëm , si biznesmen,nëpunës në regjimin e Serbisë , apo në fund s’ishin fare pjesëmarrës të luftës. Tani manipulimet janë kudo , heqje emrash të atyre qe ishin në front dhe në ballë me armikun dhe u shtuan “luftëtarë ” nga farefisi i atyre që depërtuan në institucione me imponime, mashtrime edhe si dezertor , apo edhe si bashkëpunëtor të armikut.
“Sigurimsat” e kanë gëzuar “Nektarin e lirisë dhe të “Pavarësi së Kosovës” nga komunist, inspektor të UDB-ës dhe shërbëtor të Serbisë, tani në institucione dhe vende kyçe të Kosovës!
Po shihet se prapa këtij aktrimi në vet brendësinë e UÇK-ës ka veprua armiku i ashtuquajtur sigurim serb prandaj krejt ata “Sigurimsat” e kanë gëzuar “Nektarin e lirisë dhe të “Pavarësi së Kosovës” nga komunist, inspektor të udbës dhe shërbëtor të Serbisë në institucione dhe vende kyçe. Ndërsa ata që kanë qenë luftëtarë të vërtet për lirin e Kosovës , ata u janë nënshtrua, burgosjeve, torturave, moskujdesit , harresës , injorimit skamjes dhe i kanë sjellë në mjerim social dhe material. Ma në fund si (medalje aktuale) po iu servohen edhe procese të hetuesisë, çakë edhe nga instanca ndërkombëtare. Kjo vjen nga vet shqiptarët dezertorë, dhe bashkëpunëtorët e okupatorit. Një fjalë popullore thotë “Qeni i keq ta sjell ujkun në oborr” edhe kësaj si thuhet ndryshe. Vet po i kurdisin kartha nga radhët e “shqiptarëve”popullit tonë dhe Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, madje janë akorduar gjërat sa që janë detyruar ta themelojnë edhe “Gjykatën speciale kundër vlerave të UÇK-së !!!.Shiheni Kosovën se në çfarë gjendje ka ardhë ?.
-Kosova kurrsesi s’ka guxua me qenë këtu ,ku është tani ?
Kur populli me pa durim po dëshiron t’i njeh dëshmorët e vet dhe veteranet e luftës, sot po përballët me një terror psikik nga injorimi dhe keqpërdorimi i vlerave të UÇK-së!
Nga disa demagogë dëgjohen shprehje me plotë gojën luftë , me plotë gojën dëshmor, patriot , luftëtarë dhe trima .Tash kur populli me pa durim po dëshiron t’i njeh dëshmorët e vet dhe veteranet e luftës, sot po përballët me një terror psikik nga injorimi dhe keqpërdorimi i vlerave të UÇK-së, duke e shndërruar tradhtarët , dezertoret dhe spektatorët e luftës në “heronj dhe patriot” brenda nate nëpër kafe dhe duke e njollosur Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës me vlerat e veta dhe me një histori të lavdishme, qe edhe vetëm 24 ore nëse ka qenë pjesëtar i UÇK-së në luftë kundër Serbisë ka vlerat e veta !?.

Duhet ta dimë se kush ishte luftëtar e dëshmor dhe kush tradhtarë e dezertorë!
Populli ynë është aq i mençur që edhe se nuk i ka shkruar me kohë, fatmirësisht kemi edhe njerëz të shtyrë në moshë që e mbajnë mend edhe luftën e 1945. Po ashtu edhe për ngjarjet e pasme e lere Luftën e fundit , që se cili e dimë për secilin se kush ishim, kush jemi, dhe kush duhet të jemi dhe ku e kemi vendin.
Ashtu qysh e meritojnë veteranët e luftës respektin e vet, ashtu duhet përkujdesje dhe vlerësim se vetëm përmes këtyre pjesëtarëve dh veteranëve duhet të shkruhet historia e assesi nga diktatet e Beogradit me “komandantët e pa qenë”, ndonjëherë në mesin e luftëtarëve për çlirimin e Kosovës. Duhet të ruhen dhe mos te përbalten figurat e UÇK-së me këta matrapaz. Duhet të ndahet shapi nga sheqeri. Duhet ta dimë se kush ishte luftëtar e dëshmor dhe kush tradhtarë e dezertorë. -Një gjë e tillë u bë pjesërisht edhe në mesin e ish të burgosurve politik, që edhe nëse ka qenë për ndonjë vepër ordinere, sot i gjendet emri i tij si ish i burgosur politik, ku vet prezenca e tij në aplikim e dëshmon një gjë të tillë pa kurrfarë turpërie kërkojnë që të jene ata qe s’ishin.
Veteranët e rrejshëm iu shërbejnë komandantëve të rrejshëm për t’i siguruar votat që të qëndrojnë gjithmonë në pushtet!
Nga të njëjtit që e përkrahën regjimin serb, para dhe gjatë luftës dhe sot ka nga ta që po udhëheqin me Kosovën nga e cila duhet tu shpallet luftë e pa kursyer deri në eliminimin e tyre nga skenat politike. Veteranët e rrejshëm iu shërbejnë komandantëve të rrejshëm për t’i siguruar votat që të qëndrojnë gjithmonë në pushtet, gjë që Kosovës i sollën një skandal politik . Ata karagjoz duhet t’i mbajnë larg duart nga ushtria jonë, sepse duhet ta kujtojnë se siç diti dhe pati guximin t’i shpartalloj forcat serbe në Kosovë , po ashtu do të dinë dhe do të kenë forcën ta fitojnë edhe betejën kundër ” komandantëve të rrejshëm , dezertorëve , tradhtarëve dhe abuzuesve me skenime të ndryshme antikosovare për përfitimet e veta personale.

Selam nga Plava e Gusija: Nuk jemi shqiptar edhe pse kishim plis!

March 14, 2015 by dgreca

Nga Fahri Xharra/
Armiqtë janë të elektrizuar nga ëndrra se me veprimet antishqiptare do të arrijnë shkombëtarizimin e tyre dhe një ditë, do të ushtrojnë një kontroll të plotë mbi ta. Kodoshët shqipfolës, në bashkëpunim me armikun e jashtëm, duan ta shtrydhin Atdheun tonë. Misioni i tyre është të vazhdojnë të na bezdisin me llomotitje të çoroditura dhe në thelb të pakuptim. Lehjet e tyre janë një përzierje e shushatur vetëmburrjeje primitive, përgojimesh të gjithçka-je shqiptare dhe profeci të flakta të predikuesve injorantë përçarës antikombëtar.( Aurel Dasareti)
Por të shkojmë më tutje , e të bindemi që hapi i parë dhe i rëndësishëm pët një pushtues
që të pushtuarit t`ia shpërlanë trurin , t`ia mëshef historinë , të krijon njeriun e ri të atij vendi sipas kuteve të veta dhe ai popull e mbaroi të vetën.Humbet dhe vështirë që e gjen vehtën ; as sa mund të gjendet një gurë i çmuar në rërën e shketëtirës.
Me siguri ju kujtohet kur myftiu i Novi Pazarit , Zukorliq pati thënë që nuk janë as turq e as serb. Kjo deklaratë ishtë shumë e guximshme për ne , dhe ia filluam të krenohemi që një myfti nuk po e pranon origjinën e imponuar. Si çdo gjë që vjen nga andej e ka një vegëz të madhe që të lë pa mend , por që duhet të meodh shumë nëse do të kapesh për te.

Nuk ka ilir nëse nuk flet shqip , dhe nuk ka shqiptar që e mohon plisin – pata shkruar.

Ndjenja e të qenit diçka tjetër, në Sanxhak të Novi Pazarit po lëviz, por nuk kanë shpjegime të duhura. Kur këto lëvizin, kur ndjenja po rrëqeth trupin, Serbia nuk reagon, sepse e ka Turqinë për shuarjen e zjarrit. Para ca kohësh në shtypin e Sanxhakut lexova : “U zbuluan të parët e boshnjakëve të para 3000 vjetëve (Otkriveni bošnjački preci od prije 3000 godina)”. Në kërkim të gjurmëve materiale për jetën e sllavëve në shek X pas Krishtit në fshatin Puzhan në rrafshnaltën e Peshterit (afër Novi Pazarit) arkeologët gjetën gjëra edhe më të vjetra. Gjetjet e reja datojnë 1000 vjet para Krishtit, ato janë ‘urnat’ që janë mbi 3000 vjet të vjetra dhe me siguri iu takojnë Dardanëve. E krejt kjo u zbulua në tentim të gjetjes së fakteve “të autotoktonisë” sllave në këto anë dhe se gjoja se ata e paskan pas praktikuar ritin e djegies së të vdekurve.
Mandej shtypi vazhdon: “Në atë kohë, kohën e Bronzit, banorët e parë të këtyre anëve ishin Dardanët. Ky fis Ilir ka jetuar në Maqedoni, Serbi, Kosovë dhe në Sanxhak në Peshter “
Por Zukorliqi e kishte me sherr ! : “Ky është një shembull që tregon se Boshnjakët i kanë rrënjët tek Ilirët, të cilën e vërteton edhe zbulimi i fundit”!! Pra , duan t`ia mveshin vetit një prejardhje , që të dallohen nga sllavët tjerë.
Por të pranojnë që janë shqiptarë nuk duan.(Fjalën e kam vëtëm për “ boshnjakët “ e Sanxhakut të Novi Pazarit, apo më mirë të themi për shqiptarët që u : boshnjakuan” )
Para dy -tri vitesh doli në internet një regjistrim i vitit 1902 , ku shiheshin shqiptarën në Novi Pazar me plisa të bardhë ( https://www.youtube.com/watch?v=3BYfcfCgQoc ) një document shumë vlerë , për të kaluarën tonë.
Këto ditë e lexova një shkrim në portalin me zë (http://www.gusinje-plav.com/) që nëse ke plis nuk do të thot që je shqiptar, .ndërsa pë filmin që e permenda thot që është pjellë e propagandës shqiptare ……(Ne dopustivo je kada neko svjesno ispreskace jedan niz historiskih cinjenica, kao sto g. Metjahic to cini kada je govori o Bosnjacima Plava, Gusinja i Sandzaka, a pritom se koristiti propagndistickim materijalom nekih pronacionalista i etno-homogenih bolesnih umova. U dokazivanju nacionalnog identiteta i nacionalne pripadnosti, mnogi Albanci koriste taj propagandisticki snimak u svrhu da prikazu Bosnjake, nacionalno kao “Albance”. Ovime g. Metjahic dovodi u pitanje svoj kredibilitet i reputaciju koju uziva vjerujem kod mnogih Bosnjaka koji drze do argumentiranih povjesnih fakata po pitanju povjesnih i nacionalnih (www.Gusinje-Plav.com) )…… dhe se gjëja se të gjithë thirrn në vërtetësin e çulahit ( si shkruan aty )- plisit.
A është plisi shenjë që të jesh shqiptarë ? Jo thot autori , se plisi ësht kapuç grek

Ja se si spjegon ai:” kur Perandoria Romake e pushtoi Ilirinë , atëhrë ata u detyruan ta marrin fenë dhe të bëhen katolik. Ilirët e nështruar filluan ta bartnin Plisin romak , të cilin romakët e morrën nga Grekët . Në fotot më larte – vazhdon ai, shihet heroi heleno -grek Odiseu , që bartëte çulah (plis0, dhe se helenet janë popull para-grek dhe të një civilizimi shumë më herët se ai ilir. Nga kjo rrjedhë që plisi nuk është i shqiptarëve, por se ësht kapuç grek dhe se romakët iu sollon shqiptarëve.” Por ai arrinë në një “përfundim” shumë historik : “Shqiptarët e përvetësuan çulahin (plisin) nga grekët por nuk janë grekër por Plavasit dhe Gusinjasit dhe boshnjakët e Sanxhakut janë ‘ nuk janë ” Shqiptar ” sepse bartnin plis” (Vidjet ce mo da, pored culjaha i ostali djelovi albanske nosnje su preuzeti od drugih naroda i civilizacija i da nosnja nije iskljucivo albanska.) dhe pastaj e spjegon me foto që plisi dhe tirqit nuk jane vetëm shqiptare por edhe te bullgarëve , maqedonasve, serbëve , rumunëve , çerkezëve etj.
A e dini se pse malesorët e Plavës dhe Gusinjës e paskan bartur plisin në kokë ? . sepse paskan tregtuar ne veriun e Shqipërisë dhe që të depërtojnë më lehtë ???????
Lajmi më ri ; Zukorliq: Nikolla Teslla ka vdekur si musliman! Shkencëtari Nikolla Teslla në fund të jetës së vet kishte kaluar në islam. Kështu ka thënë në Rozhajë muftiu i Sanxhakut Muamer Zukorliq, shkruan novosti nga rs, transmeton koha.net.
Po e përfundoj me Aurel Dasaretin : “Një mik më pyeti: “Aurel, nga e nxjerrësh këtë kënaqësi emocionale, nga dashuria apo rreziku që vjen nga kjo lojë?”
Përgjigja ime ishte: “Nga rreziku. Sepse më nxit. Por, të lutem, mos më keqkupto, rreziqet nuk më pëlqejnë, më pëlqen t`u bëj bisht. Kështu u hapet rrugë energjive të mia.”
Ata që nuk kujdesen për ndjenjat e të tjerëve mund të bien shpejt në telashe. Shumica e vendimeve të marra janë të bazuara në emocione. Kjo ndoshta nuk duket ashtu sepse ne i maskojmë me fjalë të arsyeshme dhe shpjegime, por shpesh janë “ndjenjat e barkut” ato që vendosin.
Fahri Xharra 14,Mars 2015
Gjakovë