Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

ZGJEDHJET NË KOSOVË: NJË “HUMBJE E FITUAR”

by

Nga Ramiz LUSHAJ/
1.
PDK e Hashim Thaçit, e cila po e qeverisë me mjaft arritje të shtyllta e disa problematika kyçe (korrupsion, etj.) shtetin e ri të Kosovës në 6 vitet e fundit, në këto zgjedhjet parlamentare 2014, ndonëse doli e para në renditje e fituese e kësaj elektoriade, për hir të së vërtetës duhet thanë se është humbësja ma e madhe e tyre.
Kjo parti, e themelueme në vitin e parë të lirisë së Kosovës, si Parti e Progresit Demokratik të Kosovës (PPDK), kryesisht me antarësi nga rradhët e UÇK, me objektiv themeltar, pas kryemjes së Luftës, për të ndërtue Paqen, për të ngrit Shtetin e ri të Kosovës, në ë e vitit 2000 kishte 79 për qind pjesmarrjen në votime. Rekord i mirë. Në elektoriadën tjetër – 2010, pjesmarrja në votime ishte 45.30 për qind. Sivjet, sipas të dhanave të fundme të KQZ të Kosovës, pjesmarrja në votime ishte 41.54 për qind. Një leksion për politikën në Kosovë. Njëherash edhe pësim i keq për Partinë Demokratike të saj.
Si parti në pushtet, PDK, në këtë ulje të elektoriatit votues e ka pjesën e vet të humbjes. Natyrisht “copën” ma të madhe të humbjes.
2.Kësaj here u rrit numri i votuesve në Kosovë. Gjithsej 16.153 ma shumë se në zgjedhjet 2010. Kjo ishte një arritje elektorale.
Sigurisht edhe humbje për PDK-në, pasi në vend që t’i rritej elektoriati votues në progresion të drejtë, pati rënie të thellë: 6.806 votues ma pak.
Në fakt, PDK e Hashim Thaçit, sipas përllogaritjeve të shifrave elektorale (përqindja e sivjetme në votime, etj.) duhet të merrte të paktën mbi 13 mijë vota ma shumë. Dhe jo të pësonte fiasko të tillë.
Sigurisht humbja e PDK-së duket edhe ma e randë kur e krahasimojmë me rivalen e saj politike kryesore, me LDK-më e Isa Mustafës, e cila mori 7.326 vota ma shumë se më 2010. Edhe Vetëvendosja tejet opozitare e Albin Kurtit ka marrë 5.734 vota ma shumë.

3.
Tashti për me e dit’ ma kjart se sa e madhe është humbja e PDK-së së Hashim Thaçit marrim në analizë treguesin tjetër elektoral: përqindjen e votave të saj.
PDK në vitin 2007 mori 34.30 për qind të votave për të qeverisë Kosovën që do të shpallte Pavarësinë (17 shkurt 2008). Ndërsa në vitin 2010 pësoi ramje elektorale: 32.11 për qind të votave.
Po sivjet? Vetëm 30.71 për qind. Pra, PDK ka ardhë duke i zbrit pushtetit nga kurrizi politik, ekonomik, elektoral. E ka konsumuar politikisht e moralisht pushteti, veçanarisht në vitet e fundme.
Partitë opozitare patën rritje në përqindjen e vet elektorale. LDK në vitin 2010 mori 24.69 për qind të votave, ndërsa më 2014 shkoi deri në 25.75 për qind. Pak, pak, po asht’ rritje progresive. Edhe Vetëvendosja u rrit si parti, nga 12.69 për qind në vitin 2010 në 13.31 më 2014. Kjo nuk është pak, pasi kjo parti ka vetëm katër vjet në politikë për pushtet.
Përqindja e ulët e votave ishte tjetër tregues i humbjes elektorale të PDK-së së Thaçit.

4.
PDK nuk ra e vetme nga “fiku i pushtetit”. Përkundrazi. Ra me gjithë “fikun qeverisës”. E, pse po them kështu?
E para, zv/kryeministri i parë i Qeverisë së tij, Behxhet Pacolli me AKR, deri më tani, nuk po mundet me e kalue pragun elektoral 5 përqindësh që të jetë e çertifikueme si parti parlamentare. Të kujtojmë një fakt: AKR e Pacollit në vitin 2007 kishte 12.30 për qind të votave me 70.165 votues, ndërsa në vitin 2010 ra në 7.29 për qind me 50.195 votues
Krejt ndryshe nga AKR paraqitet Aleanca për Ardhëmrinë e Kosovës (AAK) e Ramush Haradinajt, e cila në vitin 2007 mori 9.6 për qind të votave e kishte 54.116 votues, ndërsa më 2014 arriti qëndrueshmëri e progres. Siguroi 9.61 për qind të votave, për liderin e programin e soj votuan 67.113 votues në të gjithë Kosovën.

5.
Me thanë të vërtetën PDK e Hashim Thaçit ka ra nga pushteti politik, nga “fiku i pushtetit”, ende pa iu ngjit’ në kryet. Ajo iu rrgall pushtetit politik si koalicion pa dalë drita e të nesërmes së 8 qershorit 2014, sëbashku me aleatët e vet: me Partinë e Drejtësisë, me Lëvizjen për Bashkim, me Partinë Demokristiane të Kosovës, me Partinë Konservatore të Kosovës. Vet e pesta në koalicion.
Qysh duhet me kanë ndryshe humbja veçse me pësue rënie në tregues të tillë elektoral kryesor si pjesmarja në votime, përqindja e votave, numri i votuesve, etj. Kjo është një “humbje e fituar”, e cila i dha të drejtën morale e politike opozitës së saj të mos i bashkangjitej askush në qeverisje, ta bojktonin të gjithë, ta ulnin degarrënjë nga “fiku i pushtetit”, ta zbrisnin nga kali i shfrenuar i pushtetit politik në Kosovë.
Me kanë sadopak i drejtë me të dy palët politike, them se Opozita e sotme në Kosovë, pushteti moral i 8 qershorit 2014 dhe “pushteti politik” i 10 qershorit 2014, koalicioni ende i pa zyrtarizuar në finish, si LDK, AAK, Nisma e Limajt e Krasniqit, sëbashku me VV apo edhe me parti të pakicave në Kosovë, duhet me kujdes të detyruar e të duruar, me ecë me hapa euro-atlantik, me frymim shqiptarisht, që të mos zhgënjejnë vetëveten e elektoratin e tyre, pasi realisht, siç e kanë “pushtetin politik” në një dorë, e kanë edhe “humbjen e fituar” në tjetrën. Ende nuk i kanë dy duart në timonin e lodhur të pushtetit në pritje për gjallërim zhvillues e integrues të Kosovës.

Votat e spicave dhe zgjedhjet në Kosovë!

by

Nga Rrezart Kalaja/
Bracoletë humoristike lidhur me ngjarjet politike aktuale në Kosovë!
Këto ditë Kosova i nxehu karriget e politikanëve pikërisht me rastin e zgjedhjeve .Partia ma e madhe e PDK -së i fitoj zgjedhjet elektorale u gëzuam të gjithë i madh e i vogël .Po duke hulumtuar doli se PDK-ja me shtylla i kish fituar edhe me spica . PDK-ja dhe votat e shtyllave dhe spicave e kishin bërë koalicionin ,e tri partive të talivabneve islamik të Kosovës , dmth të ekstremit xhihadist islamik të leshave!?.Aty ishin fut vjedhurazi me spicat e Behxhet Pacollit para shumë vitesh duke lobuar me ta .Pos ,këtyre do pyka me bërë PDK-në edhe ma të qëndrueshme ju bashkuan edhe Partia Demokristiane , që askund nuk përputhen me leshët taliban, po( parja e kthen ujët përpjetë), thotë një fjalë popullore. Pos, leshave edhe demokristianve do spica , pyka, ju vunë nga këmba e djathtë PDK-së edhe nga partitë e hashkalive , romëve, gabelëve, turqve, serbeve, po kot mezi arriti 30% .Me këtë 30 % bashkërisht dolën festuan me gojë vesh më vesh te gjithë Haradini i Kuqve, Feridi i Aganve Flora e Çitakve Fuadi i ramiqve kish mbet pak mbas shpine duke i palu kepucet xhemtit te vet ?. Kryetari i PDK-së ,Hashim Thaçi ishte i rrethuar me talibanet dhe votuesit e spicave , bile si ma afër i rrinte njëfarë Memli i biri i Milazim Krasniqit me buzë të çaraveshta me plot gaz duke i pëshpërit diç në vesh.
Me të marr vesh opozitarët se çka ndodhi e luajtën një lojë të fshehtë dhe ja bënë puç pas 24 orëve PDK-së.Bashkimi i koalicionit përmes AAK-së së Ramush Haradinajt , LDK-së e Isa Mustafës dhe Nismës për Kosovën e Fatmir Limajt , të shtyrë edhe këta me spicat e Vetëvendosjes së Albin Kurtit arritën ta nokautojnë me një goditje të rëndë PDK-në e spicave dhe shtyllave. Pra 3-eshja , PDK.në, leshat taliban, minoritarët serb, hashkalitë ,gabelët, romët, bëshnjaktë, partitë e rrencave,partine e bixhozgjive , të pëllumbagjive i qitën jashtë loje duke i sjell në një kolaps politiko-social,sa qe mbeten të gjithë pa punë .Bile Ramush Haradinaj ju ka kërcënuar që t’i fut në burg patinë e hajnave.Boll ju tregova ju i njihni cilët janë hahhahaha . Nga kjo dridhje dramatike të krizës politike në Kosovë , zoti Hashim Thaqi ish kryeministër i Kosovës i telefonoj Kryetarit te SHBA-ve pikërisht Obames për punë .
Po ju sjell tekstualisht bisedën si ma poshtë:
***
– Alo , Thaqi .
-Alo urdhëroni, Obama .
-Jam HashimThaqi zoti kryetar Obama.
-Po me kënaqësi zoti Thaqi respekt për ju çka ka ?
-A ki ndonjë vend t’lirë pune për mua se ma ngulen 3-eshja opozitare?
-Qysh …qysh ta kanë ngul aaa ?Ha ha ha ha… Çka me t’ba kështu e ka ,kur të nxënë tu vjedh .Hajt tash trus kepen rri siç e ke bërë e ke gjet , tung Hashim se kam thirrje edhe nga Behxht Pacolli !!!

PESË VAKI DHE NJË FTESË E PADËSHIRUAR

by

NJË PROTOKOLL QË DUHET TË VIHET PARA “GJYQIT TË PUSHKATIMIT”!?/
Nga Fadil LUSHI/
Ne që (në vijimësi) bëjmë përpjekje, po edhe kohë pas kohe mëtojmë të “shkarravisim” diç për dashamirët e fjalës së thanë a edhe të shkruar, fillimisht kërkojmë ndjesë që do të “fusim hundët” në zanatin e gjuhëtarëve të mirëfilltë. Njohësit e sintaksës së gjuhës shqipe, me bindje të plotë, me kompetencë dhe me gojën plot do të thonë se çdo fjalë, fjali si dhe çdo paragraf i shkruar para se të shohë dritën, fillimisht kërkon që t’i bëhet lekturë e mirëfilltë. Përveç kësaj, është me rëndësi që edhe çdo protokolli t’i bëhet redaktim serioz. Nëse e gjithë kjo i mungon një protokolli, a cilësdo qoftë fjalë të shqiptuar, të shkruar e të botuar, atëherë ai do t’i ngatërronte lehtësisht mendjet dhe perceptimet e njerëzve…. Tekefundit, fjala e shkruar dhe e shqiptuar ka për detyrë të hetojë a të përcjellë mesazhe të qarta dhe të gjalla nga përditshmëria jonë, qoftë ajo pamore, dëgjimore, politike, sociale, kulturore, po edhe religjioze apo quajeni si të doni ndryshe.
Çuditërisht dhe si për inat, Tiranës zyrtare i përsëriten ca vaki të pahijshme, sidomos kur ndërtohen protokollet a edhe kur sillen vendime të rëndësishme, qofshin ato politike, arsimore a edhe kulturore.
Vakia 1
“Dikur moti gjegjësisht me 12 prill të motit 2006 ish-kryebashkiaku i Tiranës, Edi Rama, tani kryeministër në detyrë i dha çelësin e Tiranës dhe e shpalli qytetar nderi këngëtarin nacionalist serb Goran Bregoviq”. Mos vallë Edi Rama nuk e dinte se Bregoviqi ishte një nacionalist i përbetuar serb, mos vallë nuk e dinte se këtë “çelës” nuk e meritoi…, apo, në instancë të fundit, krejt këtë e bëri për hir të “internacionalizmit proletar”!?
Vakia 2
Në vitin 2012 në Tiranë, përzgjidhet…
“Ministria e Arsimit, Shkencës dhe Teknologjisë e Kosovës dhe Ministria e Arsimit dhe Shkencës e Shqipërisë kanë përzgjedhur në Tiranë shtëpinë botuese me kodin 1002 për botimin e abetares së përbashkët, e cila pritet që të jetë e gatshme në fillim të vitit shkollor 2012/2013”. Fillimisht duhet të themi se kjo abetare teknikisht mund të jetë e përbashkët, por assesi nuk mund të konceptohet si mbarëkombëtare nëse ke parasysh faktin se në ndërtimin e këtij teksti didaktik, nuk morën pjesë shqiptarët e Maqedonisë, të Malit të Zi si dhe ata të Luginës. Mos vallë këtë nuk e kishte në dijeni ish-kryeministri Sali Berisha dhe ministri i arsimit Myqerem Tafaj. Ku ta dijë njeri. Unë hiç nuk e di.
Vakia 3
“Muajin prill të këtij viti, Televizioni Klan ftoi këngëtarin nacionalist serb Zdravko Çoliq që të marrë pjesë në festivalin tradicional “Kënga ime”…, madje ai çmendi një sallë njerëz në TV Klan dhe ndezi opinionin publik”. Vizita e këngëtarit shovinist serb, Zdravko Çoliç, në Tiranë nuk mund të thuash se ishte ndonjë befasi e radhës…, përkundrazi ishte vazhdim i budallakisë kolektive të politikanëve të Tiranës. Do të ishte korrekte sikur kësaj “vakie” t’ia shtonim atë shpjegimin që i dedikohej Goran Bregoviqit dhe nikoqirit të tij. Besoj se i shkon a i përshtatet (së paku sipas mendimit tim).
Vakia 4
“Marrëveshja e shumëpritur për unifikimin e kurrikulave mësimore parauniversitare midis Shqipërisë dhe Kosovës u nënshkrua dje (2.6.2014) në ambientet e Kryeministrisë, në prani edhe të kryeministrit Edi Rama. Ministrja e Arsimit dhe Sportit e Shqipërisë, Lindita Nikolla, së bashku me homologun e saj Ramë Buja kanë firmosur kështu marrëveshjen për kurrikulat mësimore në një ceremoni të posaçme të organizuar me këtë rast… Sot u krye, ia dolëm të unifikojmë sistemin parauniversitar midis Kosovës dhe Shqipërisë…, kjo marrëveshje përbën një ditë historike, u shpreh ministrja Lindita Nikolla”. (Zëri i Popullit) E nderuara ministre Linditë…, unë mendoj se “kjo sot nuk u krye”, së paku për ne që jetojmë këtej kufirit administrativ! Pas krejt asaj që u tha në kuadër të së ashtuquajturës abetare e përbashkët, mendojmë se do të ishte e tepërt që kësaj vakie t’i “qëndisësh çfarëdo arsyetimi tjetër, po qoftë ai të jetë edhe konicanian”!
Vakia 5
Një fjalim (gjithsesi i paredaktuar) nostalgjik, nacionalist apo edhe i “pushtetshëm” u hetua disa ditë më parë në kryeqendrën e shqiptarëve, kur u përurua Kisha katedrale ortodokse shqiptare “Ngjallja e Krishtit”. ”Thashethemexhinjtë” thanë se atë ditë “Tirana për një moment u shndërrua në qendër të ortodoksisë botërore”! Ky fjalim shovinist, nacionalist, agresiv, komik, poaq edhe tragjik, doli nga goja e patriarkut të Kishës Ortodokse Serbe, Irinej, i cili shumë kohë më parë “bekonte paramilitarët serbë për masakrat e njohura të tyre kundër shqiptarëve të Kosovës”. Nuk “harroi” ta përmend edhe atë fjalinë politike dhe nostalgjike se “Kosova dhe Metohija për serbët janë pjesa më e shenjtë”. Se u hetua edhe ajo pjesë ngushëlluese nuk diskutohet, por ama se në të kishte edhe ca paragrafë denigrues dhe poshtërues fajet i ka kryepeshkopi i Kishës Autoqefale Ortodokse Shqiptare, Anastasi, gjegjësisht Fortlumturia e tij Janullatos, mandej Tërëlumturia e tij Patriarku Vartolomeu i Stambollit (i cili lëre që nuk e “kundërshtoi” pjesën denigruese të fjalimit të Irinejit, por edhe e heshti këtë…, komunikologët thonë se edhe “heshtja është një delikt i keq verbal!?), si dhe “protokolli me paterica” e Ministrisë së Punëve të Jashtme të Republikës së Shqipërisë. Në fakt Irineji m’u duk sikur të ishte më shumë një politikan, sesa një besimtar i devotshëm serb, më shumë m’u duk si një “iluzionist”, sesa një serb që nuk u hiqet dot kollaj “ëndrrave të superioritetit”…, një njeri që nuk çlirohet nga paragjykimet, njeri që nuk gjykon drejt “vërtetësinë e historive të popujve tjerë”, nuk “asimilon” shpresat, ëndrrat, po edhe iluzionet, se një ditë do ta (ri)pushtojnë Kosovën dhe Metohinë.
Ky vështrim nuk iu imponua artikullshkruesit, përkundrazi iu detyrua ta bëjë si të tillë. Ne në këtë shkrim (jo qëllimkeq) deshëm vetëm ta “rilindim” të vërtetën sa i përket vakisë së Goran Bregoviqit, ndaj vizitës së Zdravko Çoliqit, ndaj asaj “abetares mbarëkombëtare” që asnjëherë nuk u duk këtej pari në Maqedoni, Mal të Zi a edhe në Luginën e Preshevës. Ne në këtë shkrim nuk parashtruam pyetje logjike se pse në “Unifikimin e programeve mësimore” nuk u përfshinë edhe shqiptarët e Maqedonisë!? Ne, në fjalimin e Irinejit nuk “kërkuam” gjymtime sintaksore (s’është korrekte ta bëjmë atë, sepse nuk e njohim atë shtyllë të gjuhës dhe të letërsisë serbe), përkundrazi kërkuam t’i shohim ato argumente historike që pamëshirshëm dhe tmerrësisht denigrohen dhe zhbëhen nga ana e të parit të Kishës Autoqefale Serbe, Irinej, ndërkaq për sa i përket mesazhit që ai e përcolli në fjalimin a retorikën e tij besojmë se të gjithë e kemi të njohur dhe mbase të qartë.
Tekefundit, ky vështrim dhe të tjerët, sa janë personale, poaq janë edhe publike dhe nëse e sheshojnë të vërtetën, atëherë nuk mund të përthyhen, nuk mund të paragjykohen a të mbeten në mjegull. Fjala e shkruar kritike ka nevojë që pareshtur të rilindet. Nëse do të mungojë e gjithë kjo, atëherë fjala e shkruar “do të hyjë në konflikt me vetveten” dhe ashtu pamëshirshëm do ta “ekzekutojë identitetin e saj” dhe definitivisht, do të flakë dhe do të zbehë mesazhin që duhet ta përcjellë ajo. A mos vallë, politikanët e Tiranës, njëherë e përgjithmonë do të duhet që protokollit të tyre t’i bëjnë një “redaktim” ndryshe gjegjësisht paksa më serioz. Fatkeqësisht, këtej pari hapësirave tona akademike dhe intelektuale, nuk duket dot njeri i cili të keqes (që na ka kapur për fyti) t’ia lidhë litarin për qafe?
P.S.
Këtë shkrim ia dedikoj Nënës Nazë, asaj që më dhuroi arsyen!

Njeriu është egoist…

by

Opinion nga Faik KRASNIQI/Prishtine/
Me studimin e egoizmit merret etika. Ka nga ata që thonë qe njeriu në çdo hap që bën, ai gjithnjë propulsohet dhe vepron bazuar në interesat e veta, pavarësisht se ai mund edhe të tentojë e t’i fshehë ato mbas motivesh më të pranueshme si p.sh. dëshira për të ndihmuar të tjerët apo ndjenja e detyrës. Kundërshtari më i madh i këtij interpretimi të egoizmit është David Hume, i cili përdor nja 6 shembuj për të vërtetuar se nuk është e vërtet që egoizmi është forca lëvizëse në aktet e njerëzve, dhe se altruizmi është po ashtu i pranishëm në natyrën e njeriut, siç është edhe në botën e kafshëve.
Në fakt qenia njerëzore e ka të lindur egoizmin pasi lind me instiktin e mbijetesës e të reagimit instiktiv ndaj çdo rreziku të mundshëm të perceptueshëm në moshë të vogël si dhe reagon nga çdo mos plotësimi nevojë, sa më shumë që rritesh, niveli i egoizmit është në raport me gjendjen kulturore e emocionale në të cilën ndodhesh, por në personat që posedojnë një nivel inteligjence pak më të lart se mesatarja egoizmi shërben si një motor shtytës për arritjen e objektivave që i kanë vënë vetes të arrin, e në këtë rast është egoizëm pozitiv.
Përgjithësisht njeriu fillon tek Unë jam, ekzistoj, arrin tek Ne jemi, ekzistojmë e përfundon tek Unë nuk jam, nuk ekzistoj.
Ka nga ata që thonë se njeriu duhet të jetë egoist. Madje sa ç’është racionale të jesh egoist e të ndjekësh realizimin e interesave të tua, po aq irracionale do të ishte mos ndjekja e tyre. Por kundër një pozicioni të tillë mund të sillen plot argumente. Më klasiku është ai i “Prisoner’s Dilemma”, me anë të të cilit mund të argumentohet se bashkëpunimi midis dy të akuzuarve është shumë më i favorshëm për të dy ata, se sa rasti i kundërt kur secili prej tyre ndjek interesin e ngushtë personal. Por në jetën e përditshme zgjidhja e fundit predominon. Ata që zgjedhin rastin e parë ne zakonisht i quajmë “shenjt”.
Ka nga ata që në ekuacion, e zëvendësojnë logjikën me moralin dhe thonë se është e moralshme të realizosh interesat e tua. Dhe këtu sillet shembulli i një planeti Tokë që banohet nga një qenie e vetme. Kjo qenie s’mund të jetë asnjëherë gabim sepse ajo nuk do të ketë vështirësinë e zgjedhjes midis moralesh konkuruese. I vetmi siklet për të do të jetë percaktimi i prioritetit të interesave. Por idilizimin e kësaj bote e merr përsipër ta prishë Kanti me idenë e tij mbi detyrën, kur thotë se ka veprime të cilat duhen bërë pa marrë parasysh nëse ne fitojmë apo humbasim.
Ka të tjerë që thonë se egoizmi është i pranueshëm në qoftë se ai përpiqet të realizojë objektive(qëllime) moralisht të pranueshme. Sipas atyre që mbështesin këtë pikëvështrimi mbi egoizmin (dhe A. Smith ishte një nga ata), egoizmi që do ta dëmtonte shoqërinë duhet ndaluar dhe në përgjithësi ai duhet t’i nështrohet një kategorie superiore të moralit, siç është interesi i përbashkët i një shoqërie, e mira publike.
Tashti për tashti paraja është mediumi me të cilin ne e materializojmë egoizmin tonë. Dikur ky medium kishte formën e një thesi me kripë apo atë të një grushti guackash të mëdha të marra nga ndonjë gji deti sekret. Nesër ai mund të jetë në formën e një cope plastike që do të jetë në gjendje të ndryshojë ngjyrë sipas vlerës që ajo ka. Me guackat njerëzit rregulluan shpellat, me kripën ndërtuan muret e qyteteve, me paret ngritën skyscraper-et e sotëm, kurse me copat e plastikës është një enigëm e tërë ajo që do të mund të bëhet. Por çfarëdo që të jetë, rrugën për atje ka më shumë mundësi të na e tregojë egoizmi se sa altruizmi. Egoizmi i ka të gjitha gjasat të jetë burimi i nevojshëm i adrenalinës që duhet për të shkuar atje ku nuk është shkuar asnjëherë më parë.

Pse Thaçi e jo Isa?

by

Opinion Nga XHAVIT ÇITAKU/
“ Kur thehet qerrja, rrugë gjenden sa të duash”, thotë një fjalë popullore. Edhe me rastin e përfundimit të zgjedhjeve nacionale në Republikën e Kosovës dhe të fitores së PDK-së mund të gjenden lloj-lloj arsyetimesh se përse ndodhi kjo e jo ndryshe. Sado që kishte një optimizëm të madh në taborin e opozitës dhe jo vetëm të saj se kësaj radhe do të ndodhin ndryshime, sovrani votoi ndryshe dhe si parti e parë doli ajo e Thaçit. Po përse fitorja e PDK-së erdhi në shprehje edhe kësaj radhe? Mendoj se, në rend të parë, LDK gaboi rëndë duke e nominuar për Kryeminister Isa Mustafën i cili humbi në zgjedhjet lokale dhe atë Kryeqendrën e Kosovës, në të cilën që nga paslufta fitorja e kësaj partie ishte e padiskutueshme. Dhe të garon për kreun e qeverisë një personalitet që i humbi zgjedhjet lokale, kjo është një gjë paradoksale. Barrën e përgjegjësisë për këtë rezultat të pafavorshëm sigurisht se e mbajnë të gjithë ata që e sollën në krye të LDK Isa Mustafën dhe që e përkrahen që në një fitore eventuale ai të zgjedhet Kryeministër. S’do mend se edhe lakmia e liderit të LDK-së për të qenë në krye të qeverisë së ardhshme e bëri të vetën.
Fushat e vakët e LDK-së
Sipas analistëve lideri i PDK-së Hashim Thaçi nga shkurti i këtij viti nisi një fushatë të suksesshme dhe lirisht mund të thuhet të kulturuar dhe përfundimisht bindëse me faktin, që siç duket, në taborin e tij kishte edhe këshilltarë ndërkombëtar. Në mënyrë të qetë vizitoi biznese, fshatra e qytete, u takua me qytetarë në rrugë e rrugica në mbarë Kosovën, ofroi programin e tij “ bombastik” të misionit të ri dhe nuk i linin përshtypje kritikat, ofendimet, sharjet që vinin nga kundërshtarët politik dhe vartësve të tyre. Në këtë luftë për të bërë ndryshime, ishin futur edhe shumë gazeta e portale, që dorën në zemër, kanë ndikuar që fitorja e PDK-së të mbetët në këtë nivel çfarë është n ë këtë moment. Pra, po të mos ishte kjo propagandë aq shumë e sinkronizuar nga këto media dhe portale, por edhe të disa dështimeve që ishin të pranishme gjatë qeverisjes, PDK do kishte shënuar suksese më të mëdha në shkallë vendi. Isa Mustafa gjatë fushatës nuk ofroi alternativa bindëse , por vetëm sa i përcillte premtimet që i bënte kundërshtari kryesor politik i tij Hashim Thaçi. Në të vërtetë, derisa, për shembull, Thaçi premtonte 200 mijë vende të reja pune, duke u mbështetur në “ Fondin e Punësimit”, Mustafa premtonte 120 mijë por pa e arsyetuar konkretisht se si do të realizohet ai premtim që është vital për popullin e Kosovës. LDK dhe lideri i saj, po ashtu, shumë kohë shpenzuan edhe në kritika për një qeverisje të dobët të udhëhequr nga PDK, që siç dukët, tashmë votuesit janë bërë imun ndaj këtij fenomeni që është bërë rutinë e çdo partie politike. LDK-në nuk e ndihmuan as prurjet, jo edhe cilësore, por as ndihma që erdhi nga Gjermania e Donika Gërvalles. Sille kah të sillesh, fajtor për humbjen e LDK-së është vetë lideri i saj Isa Mustafa dhe nëse i përmbahet fjalës se në rast humbjeje do të jap dorëheqje atëherë mbetët që LDK të gjej një lider që do të mund të vërtetë ta freskoj këtë parti me kuadro kredibile që do të dinë ta udhëheqin dhe të korrin suksese në të ardhmen. Kjo garnitur politike rreth kësaj partie nuk premton më asgjë, ndaj edhe duhet të shkoj së bashku me liderin e saj, duke përjashtuar disa personalitete me perspektivë që i ka në mesin e saj.
Pse vetëvendosja duhet gjithsesi të mbetët në opozitë?
Një sukses të konsiderueshëm në këto zgjedhje pa dyshim se e arriti “ Vetëvendosja”, e cila duke u kalitur në procesin politik jo edhe aq të gjatë, arriti që të dyfishoj numrin e votave dhe të numrit të delegatëve në Kuvendin e Kosovës. Kjo parti dhe lideri i saj Albin Kurti në masë të madhe ndryshuan mënyrën e të vepruarit, përkatësisht nga protestat e nëpër rrugë zgjodhën kundërshtimin e tyre nëpërmjet institucioneve shtetërore, por edhe në bisedë të drejtpërdrejtë me qytetarin. Fushata ishte mjaft e koordinuar dhe me programin e saj mjaft të pasur i binden votuesit se edhe kjo parti është alternativë që mund të bëj ndryshime edhe në aspektin nacional, edhe ekonomik, kulturor, sportiv etj. Mendoj se në të gjitha kalkulimet për formimit të qeverisë, Vetëvendosja duhet të mbetët në opozitë për shkak se asnjë parti as ajo fituese, por edhe LDK nuk mund të i shmangën bisedimeve me Beogradin, ndërkaq në anën tjetër kjo parti që nga fillimi ishte kundër këtyre bisedimeve, por edhe marrëveshjeve të arritura ndërmjet Kosovës dhe Serbisë. Sukses mund të quhet edhe hyrja e Nismës në parlament por kjo nuk i përmbushi synimet për më shumë ulëse në Kuvendin e ardhshëm. Kjo mund të hyj në çfarëdo koalicioni të mundshëm se edhe ashtu nuk do të këtë ndonjë perspektiv në të ardhshmen. Për “ gjynah mbeti AKR përkundër një programi mjaft ambicioz ekonomik që pati.