Gani Qarri – Dielli

A do të thotë, imponimi i demarkimit të dyshimtë, luftë për shqiptarët ?!

May 9, 2017 by dgreca

Nga Gani Qarri/

Ka mbi një vit apo ndoshta edhe më tepër, që kryeministri aktual, ngado që sillet dhe rrotullohet, vetëm në një gjë aludon, atë të Demarkacionit me Malin e Zi.Nuk e di pse ka rënë kaq në siklet ky njeri me një punë që nuk e ka nisë ai, as mund ta përfundojë i vetëm, sidomos kaq të diskutueshëm dhe në këtë formë të deformuar, gjithsesi jo!E dhimbshme por dhe e frikshme njëkohësisht, se si disa nga politikë-bërësit kryesor të joshur nga pozitat në pushtet edhe në situata të tilla, humbin tërësisht sensin e veprimit parimor, respektin ndaj atdheut, tokave shqiptare, shtetit mezi të çliruar të Kosovës dhe çdo gjëje kombëtare. Një fenomen i tillë , nuk bënë përjashtim tek asnjë parti, por së fundmi, ai paraqitet më i theksuar pikërisht nga z. Mustafa dhe klani që atë mbështet symbyllazi ,për çdo gjë që ky kryeministër propozon.

Ky klan, ktheu përfundimisht edhe LDK-n, e Dr. Ibrahim Rugovës, nga një Lëvizje gjithë-popullore, në një grupim përulës “shërbyesish” gati apolitik. Veçantë, sjelljet autoritare të kryeministrit aktual edhe sa i takon çështjes së Demarkacionit me Malin e Zi, vërtetë kanë kaluar çdo kufi të normalitetit dhe degraduar në degjenerim antishtetëror dhe antikombëtar, të cilin siç duket vetëm ai nuk po mundet ta shohë as kuptojë.Përsëritjet e shpeshta të banalizuara edhe me shfaqje diktati për votimin me detyrim nga deputetët e LDK-s, të opsionit disa herë të refuzuar të demarkacionit , shkojnë deri në penalizëm dhe akt autoritar, ngjashëm me veprimet e sistemit sllavo-komunist, ish pjesëtar aktiv i të cilit ishte edhe vet z. Mustafa.Fatkeqësia qëndron edhe në faktin se pikërisht këto krijesa tanimë të konsumuara dhe të jashtë-kohëshme, që interesi i ka tjetërsuar tërësisht, zhveshur nga idealizmi e sinqeriteti kombëtar dhe kthyer në robotë të Isa Mustafës, të cilët sado që nuk kanë më asgjë të mirë ti ofrojnë LDK-s, me cinizëm janë ngulitur përjetshëm në kryesinë e kësaj partie, dhe vetëm ngrenë duart- për çdo diktat të kryetarit të tyre. Këto klane të vjetra proletare, jo vetëm se janë ngurtësuara përjetësisht në kryesinë e LDK-s, por, ata po e mbysin nga brenda edhe demokracinë në këtë parti dhe dërgojnë atë çdo ditë e më tepër, drejtë humnerës dhe defragmentarizimit të sigurt, duke mos hezituar edhe në imponim vendimesh të dyshimta me të cilat rrezikohet tërësia territoriale e vendit tonë edhe ashtu të vogël e të kafshuar në të tri anët nga shtetet shoviniste sllave.Ata kanë shndërruar LDK-n, thuajse në një “Eskortë” banale për rregullim klandestin rezultatesh dhe kurdisje mafioze votimesh, përmes të cilës, kryeministri aktual para disa kohësh katapultoi Hashim Thaqin president, kurse tani përpiqet ta imponoi me detyrim edhe opsionin e dyshimtë të demarkacionit me Malin e Zi, me ç ‘rast Kosova do të humbte mijëra hektar territor.Fatkeqësisht, të njëjtit masakrojnë edhe faktet e prof. dr. Shpejtim Bulliqit dhe shkelin me të dy këmbët mbi të gjitha argumentet dhe dëshmitë e ofruara nga ekspertë profesionistë, që vërtetojnë bindshëm humbjen e mbi 8 mijë hektarëve tokë të territorit të Kosovës, me opsionin e dyshimtë aktual për demarkacion me Malin e Zi, vetëm pse një pjesë e tyre megjithëse nomad politik, për shërbimet ndaj kryetarit, -ngrihen e katapultohen nga partia në pozitat më të mira të mundshme për përfitime sa më të majme personale.Figura të tilla klandestine, me gjithë palavdinë endacake dhe ngjitjet prostituive në lartësi, tanimë jo vetëm se janë fuqizuar së tepërmi në kryesi të LDK-s, por edhe bërë forca dominuese në këtë parti, e që me gatishmërinë për dhënien e votës së tyre të pa studiuar sa duhet, rrezikojnë seriozisht edhe territorin e Kosovës.

Më 1887, Forcat Kryengritëse të Lidhjes, mbrojtën heroikisht kufijtë kombëtar ,nga po ky Mal i Zi, i cili edhe asokohe synonte okupimin me forcë të Plavës e Gucisë dhe trojeve tjera shqiptare, por për ndryshim nga koha e tanishme, atëbotë vendimet e pa drejta vinin si prodhim i Kongresit të Berlinit, për të cilat thuhet se nuk ishin pyetur fare shqiptarët. Kurse sot, kontesti qëndron krejt ndryshe. Nuk është më Kongresi i Berlinit, Konferenca e Versajës, as Vendimet e Ambasadorëve në Londër, që kanë vendosur përsëri ti shkëputet Kosovës edhe më tej territor, por është Komisioni i Hashim Thaqit dhe vendimet autoritare të Isa Mustafës, që me diktat dhe imponime, këmbëngulin që në mënyrë klandestine ti falen edhe mijëra hektar tjerë toke të Kosovës- Malit të Zi. Madje, atëherë patriotët e kombit, nën drejtimin e Lidhjes Kombëtare të Prizrenit, jo vetëm se kundërshtuan me forcë dhënien e tokave kombëtare këtij shteti hegjemonist i cili zuri fill dhe u rrit e zgjerua, po në trojet tona, por vranë edhe të dërguarin e Perandorisë turke Mareshalin Mehmert Ali Pashë Maxharin bashkë me ushtarët që e përcillnin dhe tradhtarët vendorë, të cilët i kishte marrë nën mbrojtje në kullën e tij renegati Abdullah pashë Dreni-Kryeziu, nga Gjakova.Maxhar pasha, më 12 gusht të vitit 1878, nga Porta( e lartë) ishte emëruar emisar për zbatimin e vendimeve të Kongresit të Berlinit dhe dorëzimin e tokave shqiptare Malit të Zi dhe Serbisë. Por më 31 gusht të atij viti, gjatë udhëtimit me eskortën e vet, nga Prizreni në drejtim të Malit të Zi, nga kryengritësit e Lidhjes, atij do ti ndërpritej rruga në Gjakovë, me ç`rast për të shpëtuar kokën nga ta, u strehua në kullën e mikut të tij Abdullah pashë Drenit.

Me gjithë bisedimet e zhvilluara më 1 dhe 2 shtator 1878,gjatë të cilave nga luftëtarët e Lidhjes, pashait turk iu kërkua fuqishëm që të hiqte dorë nga misioni që kishte marrë përsipër dhe kthehej në Stamboll, ai këmbëngulte që me forcë t`ia dorëzonte tokat e premtuara shqiptare Malit të Zi.Ndaj ndërmjet kryengritësve të Lidhjes Kombëtare Shqiptare dhe mbrojtësve të Maxharr Pashës, shpërthyen luftime të ashpra të cilat zgjatën deri më 6 shtator 1878, ditën kur luftëtarët shqiptar, përfundimisht dogjën kullën e Abdullah Drenit-Kryeziut, vranë atë vet si dhe mareshalin osman Maxhar Pasha bashkë me ushtarët që e shoqëronin dhe mbrojtësit vendor të këtij emisari të huaj, me ç ‘rast thuhet se në luftimet e zhvilluara ranë heroikisht edhe rreth 400 luftëtar të Lidhjes për parandalimin e faljes së Plavës dhe Gucisë Malit të Zi.Pas vrasjes së mareshalit osman, i cili kishte udhëtuar enkas në Kosovë për jetësimin me dhunë të pazarit të arritur ndërmjet Perandorisë turke dhe këtij mini-shteti shovinist sllav, forcat shqiptare jo vetëm se, mbrojtën me sukses nga sulmet e pareshtura ushtarake, që nga tetori i vitit 1879, Plavën dhe Gucinë,por më 8 janar të vitit 1880,ata thyen përfundimisht edhe ushtrinë malazeze të udhëhequra nga Mark Milani, betejë kjo vendimtare dhe më e përgjakshmja e luftimeve gati tre-mujore, në të cilën u vra edhe Jakup Ferri, njëri nga udhëheqësit kryesor i kryengritjes shqiptare.

Po tani, çfarë do të ndodhë, nëse edhe në kohën tonë moderne, vet “gjeneralët” vendor me në krye “emisarin” Isa “pashë” Mustafa, këmbëngulin që gjithsesi, të imponojnë përsëri tjetërsimin e më tejmë ehe të këtyre tokave shqiptare dhe faljen e tyre me çdo kusht Malit të Zi, ashtu siç tani e sa kohë pareshtur ata pretendojnë?!….Vet tendenca-për një akt të tillë të pa precedent, edhe nëse nuk votohet demarkacion i dyshimtë aktual as në Kuvend, druaj seriozisht se; Pa një Konsensus Kombëtar!…edhe tani mund të nxisë a shkaktojë luftë civile në Kosovë!, e cila nuk do të ishte e mirëseardhur as për vet kryeministrin autoritar, ngase zjarri i saj, mund ta rrezikojë edhe kokën e tij, si protagonisti kryesor i imponimit me diktat të pazareve më të reja antikombëtare në këto troje të mbrumura me gjak e luftë, për mbrojtjen e tyre përgjatë gjithë historisë.

Vlerësimi i Kadaresë, nderim për të gjithë shqiptarët

May 31, 2016 by dgreca

Shkruan:Gani Qarri Cyrih/

Ishte viti i largët 1966, kur poeti i mallit dhe dashurisë së pashuar për Kosovën, protagonisti i lotëve të dhembjes, shpërfaqur si pika të shiut mbi qelq, nga imazhi i krijuar në lartësitë qiellore, derisa si udhëtar i “rastësisë”përmes vrimave të dritareve të vogla të avionit, reve dhe vranësirave të zymta, me mall shihte tokën e Kosovës nën sundimin e huaj të sertë,Kadare krijoi njërën nga poezitë më të njohura dhe të paharruara të tij, me titull “Kosova”.

Pikërisht mu ky krijues gjenial,i shumë veprave të njohura, të përkthyera në dhjetëra gjuhë botërore, pas një kontributi shumëvjeqar, të gjatë e të gjerë letrar e kulturorë, u shpërblye me të drejtë nga njëri prej personaliteteve më të larta franceze dhe evropiane, si presidenti Hollande, me çmimin më të vlerësuar ndërkombëtar, deri më tani.

Për Kadarenë si autor dhe personaliteti më i devotshëm i identitetit kombëtar të shqiptarëve kudo, data e 30 majit të vitit 2016, do të mbetet një ngjarje e paharruar historike dhe eveniment i pashlyer përjetshëm, në memorien e të gjithë bashkëkombësve tanë.

Vlerësimi ndaj tij, merr peshë të veçantë edhe për faktin se nga një tubim që sipas parimit shtetëror francez, tradicionalisht organizohet për disa personalitete bashkë dhe shpërblimet në emër të presidentit, ndahen nga dikush tjetër, kësaj radhe, ky eveniment u organizua si ceremoni e veçantë solemne, vetëm për Kadarenë me një rreth të ngushtë të ftuarish në pallatin presidencial “Elize”, ku vet presidenti, Francois Hollande, nderoi personalisht shkrimtarin shqiptar, Ismail Kadare me vlerësimin më të lartë që Franca ndanë për personalitetet më të shquara, urdhrin; “Komandant i Legjionit të Nderit”!.

Ismail Kadare, kohë pas kohe, është nderuar edhe me shpërblime të tjera në vend dhe në botë, madje ende pa kaluar tri javë të plota nga ky eveniment, në Konferencën Ndërkombëtare me titull “Shekulli i Kadaresë”, mbajtur më 13 Maj 2016 në Tiranë, presidenti i Shqipërisë, z. Bujar Nishani, nderoi shkrimtarin më të mirënjohur të kombit tonë, z. Ismail Kadare me dekoratën e lartë të Flamurit Kombëtar.

Por pa nënvlerësuar për asnjë çast dekorimin e lartë kombëtar dhe vlerësimet tjera të rëndësishme, dedikuar atij, Urdhri i veçantë që për herë të parë iu nda një personaliteti të shquar ballkanas, nga vet presidenti i Francës,z. Hollande, nderon Kadarenë dhe të gjithë shqiptarët, rritë pafundësisht mirënjohjen ndaj krijuesit tonë gjenial, dhe zgjeron kufijtë e vlerësimit të tij, në përmasa qindra milionëshe-evropiane dhe botërore.

Presidenti francezë, jo vetëm se foli fjalët më të mira për shkrimtarin shqiptar, por duke njohur në hollësi vlerat dhe aftësitë gjeniale të tij, Francois Hollande, Kadaren e quajti Evropian që e do Evropën dhe “avokues” e mbrojtës të vendosur të kulturës evropiane.

Urdhëri me të cilin Hollande nderoi Kadarenë, është i vjetër dhe me traditë. Ai daton që nga koha e Napoleon Bonapartës i cili si udhëheqësi kryesor i Francës dhe kryekomandant i ushtrisë, qysh në vitin 1802, e kishte përjetësuar këtë çmim, duke e projektuar si mirënjohje me disa shkallë vlerësimi, për ushtarët më të mirë dhe ushtarakët më të suksesshëm të tij.

Por, më vonë, me këtë Urdhër udhëheqja franceze, filloi ti nderonte personalitetet më të shquara për kontribut të veçantë ndaj Francës, kurse me nderimin e Kadaresë me këtë çmim, kam bindjen se po nisë një epokë e re, për vlerësimin e autorëve të ngritjes dhe forcimit, tanimë edhe të kulturës dhe vlerave më të larta evropiane!.

Përndryshe, një nderim të ngjashëm në fushën e letërsisë ,deri më tani, Franca i ka ndarë vetëm autorit të dalluar francezë shkrimtarit Michel Tornier, si autor i suksesshëm i cili me arritjet e tij, ka rritë reputacionin e vendit.

Vlerësimit të krijimtarisë së Kadaresë edhe në atdheun e tij të dytë, në Francë ku ai që nga vitit 1990 vazhdon ta zhvillojë me sukses veprimtarinë e tij letrare, Holande i parapriu me konsideratën më të lartë duke iu drejtuar atij me fjalët më të përzemërta dhe në mënyrën më vllazërore; Ju jeni edhe shqiptar edhe francez, me zemër evropiane dhe shpirt universal, një “autor i mrekullueshëm i historisë së Ballkanit”!

Kështu, mirënjohjeve të shkrimtarit tonë më të mirë, iu shtua edhe një çmim i veçantë, i cili në fakt, atij i ishte ndarë që në fillim të vitit 2016,me rastin e 80 vjetorit të lindjes dhe ardhjes në jetë të krijuesit tonë gjenial.

Ndaj si njëri nga shkrimtarët më të mirë bashkëkohor shqiptar dhe evropian, me vepra të përkthyera në mbi 50 gjuhë të botës, i nominuar disa herë edhe për çmimin “Nobel”, për letërsi, vlerësimi që iu bë Kadaresë, nderon letërsinë dhe kulturën shqiptare në sytë e Evropës dhe gjithë botës së civilizuar!

Të gjitha këto, pa asnjë dyshim, i kishte parasysh edhe presidenti i Francës, z. Fransua Hollande, kur vendosi që Ismail Kadares, si i vetmi jo-francezë, dhe krijuesi i parë nga gjithë Gadishulli i Ballkanit, në mënyrë plotësisht të arsyetuar, ti ndante vlerësimin më të lartë shtetëror e kombëtar të Francës.Megjithatë, ky eveniment, nuk duhet të shihet as trajtohet, nga askush, si nderim vetëm për Ismail Kadaren, por të pranohet dhe konsiderohet nga të gjithë, si vlerësim i lartë dhe mirënjohje e veçantë për autorin dhe mbarë popullin shqiptar.

Kadare, me krijimtarinë e tij të tej-arritshme autoriale, ishte ndër krijuesit e parë, që kaloi kufijtë shtetëror e kombëtar edhe në kohën kur ata mbaheshin hermetikisht të mbyllur nga diktatura vendore në Shqipëri, dhe sistemet e huaja që sundonin shqiptarët në trojet e tyre të pushtuara etnike.

Veprat e tij,që nga ajo kohë, bëri të njohur kudo origjinën, traditën, kulturën dhe gjithë vlerat më të mira kombëtare e njerëzore të popullit shqiptar, të cilat nuk i dinin shumë vende të botës.

Madje, popuj jo vetëm nga vendet gjeografikisht më të largëtat, për herë të parë komunikuan me ne dhe njohën shqiptarët,përmes veprave shembullore të Ismail Kadaresë.

Ndaj, evenimenti i dekorimit të tij me urdhrin “Komandant i Legjionit të Nderit” do të mbetet një ngjarje e paharrueshme, jo vetëm akademike, por edhe akt historik, për shqiptarët dhe Kadarenë si autor, vepra e të cilit ka kohë që ka tejkaluar dimensionet e letërsisë dhe është shndërruar në vlerë të kulturës botërore.

Çdo mirënjohje, dekorim a shpërblim kombëtar e ndërkombëtar është gëzim i përbashkët për të gjithë shqiptarët. Ai bëri shumë për popullin dhe vendin e vet, duke i dalë krah me vendosmëri dhe fakte e argumente të pamohueshme edhe mëvetësisë dhe çlirimit të Kosovës, si dhe mbrojtjes së lirive dhe të drejtave të shqiptarëve kudo dhe në të gjitha trojet e tyre etnike.

Ai ishte dhe mbeti, jo vetëm ylli më rrezatues për krijimtarinë, kulturën dhe traditën e kombit tonë, por dhe u shndërrua në kalorësin më besnik të orientimit properëndimor për të gjithë shqiptarët kudo që ata jetojnë.

Talenti i tij krijues dhe veprues, bindi të gjithë opinionin përparimtar evropian dhe vet presidentin francez, Francois Hollande, që me të drejtë dhe në mënyrë plotësisht të merituar, përfundimisht ta nderonte Ismail Kadarenë si shqiptarin dhe ballkanasin e parë me urdhrin “Komandant i Legjionit të Nderit” – gjithë-EVROPIANË!, do të thoja unë, me shumë krenari, si shqiptar dhe adhurues i sinqertë i tij.

Ndaj, si vepra gjeniale e autorit tonë, ashtu edhe vlerësimet që vijnë nga qarqet e larta evropiane e botërore për Kadarenë, janë mirënjohje edhe për mbarë popullin shqiptar”, zëri i të cilit ishte dhe mbeti gjithmonë unifikues për ne.

Këshillat, udhëzimet dhe porositë e urta të tij, ndikuan jo vetëm një herë si fuqi magjike, por ato edhe në momentet më kritike, bashkuan forcat e shëndosha kombëtare nga të gjitha anët e kufijve të huaj, që fatkeqësisht ende ndajnë shqiptarët.

Vetëm porositë,veprat dhe arritjet e Ismail Kadaresë, edhe kështu si jemi, arrijnë që neve të na afrojnë dhe bashkojnë, të paktën shpirtërisht si komb.

Marrëveshje vetëm për asociacione reciproke

December 27, 2015 by dgreca

Nga Gani QARRI/
Derisa Serbia,vazhdon ta quaj Kosovën me termat më diskrimininues millosheviqian si “Kosovo i metohija” edhe sot, nesër me krijimin e “zajednicës” brenda vendit tonë, këtij termi denigrues, përfaqsuesit e saj mund tia shtojnë edhe ndonjë para apo prapashtesë tjetër serbe, si p.sh. “Srpska Zajednica Kosovo i Metohija” apo ndonjë variantë edhe më të çuditshëm, tërësisht të çoroditur e të padëgjuar asnjëherë në këto anë.
Megjithatë, politikanët e dështuar vendor, vazhdojnë të ngulin këmbë në mbrojtjen e marrëveshjeve jo ndërkombëtare as ndërshtetërore, por të paktën nga Serbia, nëse jo edhe nga vet BE-ja,të trajtuara si marrëveshje-thjeshtë- vetëm ndërmjet “Prishtinës e Beogradit”,të cilat së fundmi, edhe ashtu u dëshmuan të jenë anti-kushtetuese dhe të dëmshme për Kosovën.
Pra, siç është tanimë botërisht e njohur për shumicën e popullit tonë dhe gjithë ndërmjetësuesve evropian, asnjë nga marrveshjet e deritanishme të arritura në Bruksel, ndërmjet përfaqsuesve të Kosovës dhe atyre të Serbisë, nuk e kanë primatin e marrëveshjeve ndërkombëtare.
Kjo edhe për faktin se vet Hashim Thaqi ,qysh me aprovimin e fusnotës, jo vetëm pranoi, por edhe nënshkroi degradimin e statusit shtetror të Kosovës nga Shtet i Pavarur, në vend me status të padefinuar.
Ai, Pavarësinë e lexuar në “fletë” të bardhë, vet e nxiu dhe bëri “katranë”me fusnotë* të zezë, duke denigruar kështu edhe mëvetësinë e atdheut, të arritur me shumë gjak e mund nga shumë gjenerata patriotësh shqiptarë.
Fusnota abrogon Pavarësinë dhe paraqet një vend me status të papërfunduar.
E për fat të keq, që nga nënshkrimi i tij, emërtimit edhe ashtu komik të vendit tonë; “Kosovo*” i shtohet edhe mallkimi i quajtur fusnotë “*”. Madje, ajo nuk është e obligueshme të praktikohet vetëm në takimet me Serbinë, por siç kishim rastin ta shihnim në takimin e djeshëm të Bekim Çollakut me përfaqsuesin evropian Johanes Hahn, Kosova fusnotën detyrohet ta përdor edhe në të gjitha takimet bilaterale me vendet tjera të Kontinentit e më gjerë.
Për aq më keq, edhe BE, megjithëse ndërmjetsuese dhe lehtësuese e procesit të bisedimeve dypalëshe, për shkak të mosnjohjes së vendit tonë nga pesë vendet anëtare të saj,as ajo vet, ende nuk mund ta trajtojë Kosovën si shtet të pavarur e sovran.
Ndaj përfaqësitë diplomatike ,dhe të gjithë faktorët tjerë ndërkombëtar të cilët në emër të “Dialogut Teknik”e futën Kosovën me polotikanë të till alojal, në këtë rrugë të pakrye dhe lojë të pa qartë politike, tani e kanë për detyrë dhe obligim parësor, që të ndihmojnë vendin tonë dhe përfaqësuesit shqiptar,qoftë edhe Qeverinë aktuale të Kosovës, për të dalë nga situata e krijuar.
Në fakt, që me arritjen e marrveshjes për krijimin e “zajednicës”, më 25 gusht të vitit 2015, eksperti i njohur amerikan për rajonin, Daniel Serwer, shprehu brengosjen e tij, i cili me atë rast,pati deklaruar se ka arsye për të dyshuar nëse vërtetë ishte ide e mirë, Marrëveshja për krijimin e “Asociacionit të komunave serbe”, në Kosovë.
Brenga bëhej edhe më e madhe, nga shkaku se sipas z. Serwer, edhe vet krijimi i Asociacionit, nuk u definua politikisht as gjeografikisht, por eksplicit si Asociacion një-etnik serb, gjë që mund të bëhet shkas për distancim dhe qeverisje të ndarë serbe, nga strukturat shtetrore të Kosovës,në të gjitha haüpsirat ku sundon “zajednica”.
Madje,po ky analist i mirnjohur nuk harron të përmend faktin se pikërisht në këtë mënyrë pati filluar ekzaltimi i entitetit serb edhe në Bosnje e Herzegovinë,entitet i cili që nga zyrtarizimi e këtej, e bënë shtetin e BeH gjithnjë e më jofunksional.
E brengosur nga argumente si këto, edhe zëvendëspresidentja e Parlamentit Evropian,z. Ulrike Lunacek, e cila duke parë joseriozitetin e politikanve vendor,që në fillim të 2014-s, pati deklaruar se mund të kalojnë dy-tre vite dhe të mos ketë liberalizim vizash për Kosovën, në vizitën që i bëri,muajin e kaluar vendit tonë, para gazetarëve në Prishtinë,deklaroi se; nëse Gjykata Kushtetuese vërteton që Marrëveshja për Asociacionin nuk është në përputhje me Kushtetutën e Kosovës, atëherë ajo marrëveshje duhet të rinegociohet dhe ndryshohet, gjë që deri më tani,nuk u mohua as refuzua nga personalitetet evropiane dhe ndërkombëtare.

Ndaj,pas vendimit të Gjykatës Kushtetuese e cila vërtetoi se “zajednica” serbe nuk është në përputhje me Kushtetutën e Kosovës,përfaqësuesit e BE-së dhe ata ndërkombëtar, duhet që në mes të dy vendeve tona ,përfundimisht të krijojnë mundësi reciprociteti dhe ta detyrojnë Serbinë që të pranojë, jo thjeshtë vetëm rinegocimin siç po trumpetohet kohët e fundit, por krijimin e një Asociacioni shqiptar të ngjashëm me “zajednicën” serbe, edhe për bashkëkombësit tanë në Kosovën Lindore.
Është koha e fundit, që edhe ata, të trajtohen si njerëz të barabartë.
Në fakt, një Asociacion i mundshëm Shqiptar, në Kosovën Lindore,jo vetëm se nuk do ti pengonte aspak dhe me asgjë serbët e Kosovës,por as nuk do të ndryshonte kualitetin e “zajednicës” së tyre nëKosovë.
Kurse për shqiptarët nën Serbi,do të thoshte shumë,sidoms në gjendjen nëpër të cilën ata,tash e sa vite po kalojnë, Asociacioni për ta, është baras me mbijetesën e tyre të mëtejme, në tokat e veta autoktone.
Vetëm, me ngritjen e statusit të shqiptarëve të lënë pas dore, në Kosovën Lindore,në shkallë analoge juridike me Asociacionin e serbëve në Kosovë, Serbia nuk do të guxonte, që edhe në të ardhmen, ti trajtonte,bashkëkombësit tanë atje, si njerëz të dorës së dytë, dhe detyronte ata në shpërngulje të heshtur,siç vepron tash e sa kohë,pa asnjë pengesë dhe në mënyrë të organizuar.
Një akt i tillë analog, do të siguronte zgjidhje të njëmendët të problemeve ndërmjet dy popujve dhe vendeve tona, kurse garancinë e respektimit dhe barasvlershmërisë, për të dyja palët, mund ta siguronte BE-ja, e pse jo edhe OKB, përfaqësuesit e të cilave, përfundimin e bisedimeve,duhet ta kurorëzonin me njohjen reciproke ,ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, si shtete të pavarura dhe sovrane.
Për të arritur deri këtu, duhet të shfrytëzohen edhe parimet e BE-së, të cilat janë të njëjta për të gjitha shtetet që pretendojnë inkuadrimin në këtë organizatë jetike. Vendet kandidate, që synojnë pranimin në BE, duhet të funksionojnë sipas standardeve demokratike,të respektojnë në plotëni barabarsinë e popujve dhe të drejtat njerëzore si dhe zgjidhin problemet e ndërsjella fqinjësore, sipas standardëve ndërkombëtare.
Me këtë rast as Serbia nuk duhet të bëjë përjashtim, sidomos kur kihet parasysh fakti se ajo edhe kështu, kudo që mundet e arrinë,pengon pareshtur integrimet e vendit tonë, dhe ende pa jetësuar asociacionin e saj famoz, na kërcënon hapur përfshi edhe vet të parin e kishës ortodokse serbe Irinejin, i cili nuk sillet si njeri i Zotit por si kryeushtarak i agresionit, duke mos hezituar të kërkoj hapur edhe përdorimin e dhunës për ripushtimin e Kosovës.
Ndaj, krejt ndryshe do ishte me krijimin e baraspeshës ndërmjet dy vendeve tona edhe sa i takon trajtimit të pakicave, me organizma analoge apo asociacione të barabarta dhe reciproke.
Madje asociacionet reciproke,do ta ruanin më së miri paqen në mes të dy shteteve, do ta mbronin vet ekzistencën dhe mbarëvajtjen e njëra tjetrës dhe nuk do të krijonin presedan as rrezikshmëri për asnjërën pal, siç mund të ndodhte në të kundërtën, me mbjelljen e Asociacionit vetëm njëetnik serb, në vendin tonë, derisa pothuajse aq sa ka serb në Kosovë, numër i përafërt banorësh shqiptar jetojnë edhe në Serbi.
Pra,është koha e fundit që në emër të së drejtës njerëzore, barazisë së popujve dhe reciprocitetit ndërshtetëror, me ndihmën e faktorit ndërkombëtar,të përdoren metodat e duhura dhe krijohen kushtet e nevojshme, për themelimin e asociacioneve analoge, si për serbët në Kosovë, ashtu edhe për shqiptarët nën Serbi,në mënyrë që Marrëveshja të bëhet e pranueshme për të dy palët dhe përshtatet juridikisht me ligjet dhe kushtetutat e të dy shtetve fqinje,për të jetuar të qetë e pa tensione, si vende ndërkufitare.
Në anën tjetër, as atdheut tonë të shumëvuajtur, nuk i duhen më politikan të dështuar. Mjaft ishte.
Çdo gjë ka kufi! Përfaqësuesit shtetror të cilët e sollën vendin në këtë gjendje të palakmueshme, patën guximin të rrezikojnë interesat e popullit që i takojnë, duke nënshkruar edhe marrëveshje në kundërshtim me ligjet dhe Kushtetutën e Kosovës,është e domosdoshme që sa më parë të shkarkohen nga të gjitha funksionet, të akuzohen penalisht dhe qohen në mënyrë të përshpejtuar para drejtësisë. Njëkohësisht, nevojë imediate, mbetet krijimi urgjent, i një ekip adekuat shtetëror nga ekspertët profesionist, të cilët do të dinë dhe munden t`ua lehtësojnë jetën, përmirsojnë kushtet dhe garantojnë ardhmëri të sigurtë banorëve të vendit tonë,si dhe rregullojnë mirë e si duhet problemet e shumta të grumbulluara në Kosovë.

Zot shpëtoje Kosovën!

November 13, 2015 by dgreca

Nga Gani QARRI/
Siç është tanimë e njohur për gjithë opinionin e gjerë, dialogu me Serbinë në Bruksel edhe pse i ndërmjetësuar nga BE, gjatë tri viteve me radhë, me vet pëlqimin e palës kosovare, pothuajse tërësisht vazhdon të zhvillohet vetëm për çështje të brendshme të Kosovës dhe ndërhyrjen e Serbisë në rregullimin territorial të vendit tonë.
Helmut Schmidt,(1918-2015) kancelari që sapo ndërroi jetë në moshën 96 vjeçare, thuhet se shquhej jo vetëm për politikë, por edhe për publicistikë e filozofi.
Megjithëse sa i takon çështjes së Kosovës, për të cilën SHBA dhe NATO, në mars të vitit 1999, intervenuan me forcat e tyre ajrore, ai do të deklaronte, se; “Të udhëhequr nga SHBA,kinse kanë thyer të drejtat ndërkombëtare dhe rezolutat e Kombeve të Bashkuara,” në kohën kur ishte kancelar, Gjermania përjetoi zhvillim të hovshëm si në ekonomi ashtu edhe në të gjitha fushat tjera.
Por me gjithë aftësitë e mëdha drejtuese dhe sukseset e pamohuara në qeverisje, atëbotë, mediat siç e thotë edhe vet Schmidt, me vetëdije, mbulonin dobësitë e tij dhe zmadhonin të arriturat në përmasa të pabesuara.
Ndaj, personalisht i pa-pajtuar asnjëherë me veprimet e tilla jo realiste, në një lexim të kohëve të fundit, të cilin e ofruan të filmuar televizionet gjermane, ish kancelari për sjelljen e pahijshme të medias, thotë:
“Dobësitë mi mbuluat me një metodë shumë të rafinuar, kurse lavdinë ma zmadhuat në mënyrë tejet të tepruar ”
Po në gjendjen çfare e kanë sjellë sot, qeveritarët tanë Kosovën,a është e mundur, që njeriu të mos pyes se çka në të vërtetë mund të thonë politikanët kosovar nesër, në shërbim të të cilëve janë vënë shumica e mediave të shkruara dhe ato audio-vizive, kur kihet parasysh mjerimi udhëheqës dhe korrupsioni e kriminalizimi i politikës që ka goditë kaq pamëshirshëm mbi popullin dhe vendin tonë.
Mbi Kosovën e mjerë, me politikanët më të shantazhuar në Ballkan dhe Evropën gjithandej.
Emra të lakuar disa herë nëpër mediat e huaja me kushedi sa dosje në sirtar,të cilët ndoshta përditë kërcënohen me shpalosjen e tyre, ndaj dhe pranojnë e nënshkruajnë çdo gjë që u vihet përpara, mbi tavolinën e “bisedimeve”, për shpëtimin e prapanicës së vet.
Nga gjendja që po kalon vendi dhe faktet e cekura e të pacekura në tërësi, krijohet bindja se përveç parave të majme dhe kërcënimeve të mundshme, nuk ka asnjë arsye tjetër të shëndoshë, që edhe më tej, mediat e shitura e të manipuluara si dhe ato të mirë-paguara , të tregohen ende jo vetëm plotësisht të dëgjueshme por edhe kaq të “palodhshme” për t`ua mbuluar atyre tradhtitë e dyshuara, dështimet e gjithanshme dhe dobësitë e panumërta, në mënyrë aq të rafinuar si dhe fryjnë artificialisht lavdinë e shpifur, në mënyrë kaq të ekzagjeruar, sa të shkojnë deri aty,që ti shpallin ata edhe “heronj” e burra “të pazëvendësueshëm të kombit”!?
Derisa në kohën e tragjedisë dhe barbarive millosheviqiane që kishin mbuluar vendin tonë, SHBA dhe NATO, të vetëdijshëm për pengesat që mund të nxirrnin Rusia dhe Kina në Këshillin e Sigurimit, anashkaluan edhe OKB, për të intervenuar e ardhë në ndihmë popullit shqiptar dhe shpëtimit të tij, në Kosovën e pushtuar nga krimet serbe, heronjtë e vetëshpallur të “fitores në pjatë”, sot shesin kaq lirë dhe pa asnjë dhembje njerëzore as kombëtare tokat e Kosovës dhe pjellin gangrena e krijesa të paqena kanceroze me fuqi vendimmarrëse, kushtetuese dhe ligjore, brenda trupit të tkurrur të shtetit tonë, edhe ashtu të zvogëluar deri në minimum.
Nga aksionet e tyre “harakiri” për vendin tonë, ta veqojmë qoftë edhe vetëm një, krijesën fantazmë të njohur si “zajednica” serbe, e cila po u aprovua në Kuvend, sapo të marrë edhe bekimin ligjor, ajo pa vonesë dhe me siguri të 100%, menjëherë do të shndërrohet në barrikadë antishqiptare, do të stërkeqet shpejt dhe kthehet rrufeshëm në rrezik të përhershëm shtetëror për Kosovën si “kalë troje” i Serbisë brenda territorit tonë kombëtar e shtetëror.
Këtë e di mirë edhe zonja Ulrike Lunaqek e cila jo vetëm se u pajtua plotësisht me vendimin për pezullim të përkohshëm por edhe shtoi me të drejtë dhe tërësisht e bindur, se nëse vendos Gjykata Kushtetuese, atëherë duhet të ndryshohen pjesët e marrëveshjes që nuk janë në harmoni me Kushtetutën e vendit.
Por, siç kemi rastin të shohim kohët e fundit, pikërisht pikat që dëmtojnë të tashmen dhe të ardhmen e popullit dhe shtetit të Kosovës, vazhdon ti mbrojë me këmbëngulje dhe mbështes me egoizëm të pakuptueshëm e shkatërrimtar politika e përçudënuar shtetërore, duke kërkuar vazhdimin e bisedimeve të tilla edhe më tej me Serbinë!?.
Kjo ndodhë në momentet kur vet zonja Lunaqek deklaroi se edhe për atë personalisht, mbetet problematike, sidomos pjesa e marrëveshjes në të cilën thuhet se; “vetëm serbët mund të emërohen në pozita të caktuara udhëheqëse”, gjë që edhe me ligjet e BE-së, nuk guxon të ndodhë në një vend “multi” etnik, siç vazhdon të cilësohet Kosova.
Por kështu dhe kaq qartë nuk janë shprehur ende edhe qeveritarët e shantazhuar të Kosovës,madje ata deklarojnë se duan gjithsesi ti vazhdojnë bisedimet me Serbinë!
Kujtojeni vetëm faktin e përsëritur, të cilin e kemi mësuar disa herë nga përvoja e hidhur e historisë së luftërave të mëhershme ballkanike për okupim, se si shteti dhe qeveria serbe edhe kishat e manastiret ortodokse në Kosovë i shndërruan në baza agjenturore dhe zyra strategjike ushtarake, për pushtimin e tokave tona.
Ndaj, merreni me mend se çfarë poligoni ushtarak dhe shtrirje agjenturore do të rrjetëzoj Serbia në Veriun e vendit, sapo të aprovohet në Kuvend “zajednica” dhe i gjithë veriu të kalojë nën sundimin alien të saj.
Megjithatë dhe përkundër të gjitha dështimeve të shumanshme, korrupsionit, mosfunksionimit të gjyqësorit, kapjes së sistemit të drejtësisë, skandalet në arsim e universitete, nepotizmit në administratë e diplomaci, emigrimit masiv dhe varfërisë së pafund e deri te shitjet mijëra hektarëshe të tokave tona në emër të demarkacionit me shtetet fqinje, qeveritarët nuk u ngopën ende tërësisht.
Madje, edhe federalizmi i brendshëm me republika serpska apo “zajednica”, si krijesë kurrë e paqenë as në kohën e krajlave dhe komunizmit jugosllav,në këto troje, por që nën udhëheqjen e Qeverisë Thaçi, i erdhën si “dhuratë” Kosovës, qeveritarët aktual e ndoshta edhe votuesit e tyre, nuk i mbushi mend.
Siç duket, akterët e gjithë këtyre fatkeqësive, nuk i kthjelloi edhe dështimi në UNESCO dhe as pezullimi i “zajednicës” nga Gjykata Kushtetuese.
Fatkeqësisht, asnjë nga këto fakte të turpshme, nuk u kthyen në shembuj vetëdijesimi për ta, që më në fund, si pushtetar të dështuar, të japin dorëheqje.
Të gjitha këto, prodhuan një arrogancë të paturp dhe shtytje të “dëshpruar” për vazhdimin e qeverisjes së tyre makabër, kundër së cilës ka filluar të shprehë pakënaqësinë dhe deklarohet hapur edhe diplomacia perëndimore, ngase edhe 15 vite pas çlirimit, bartësit e politikës së kriminalizuar, edhe më tej nuk po e lënë këtë vend të shohë dritë dhe kthehet normalitetit.
Madje, derisa njohësit vendor të zhvillimeve politike por edhe ata evropian e ndërkombëtar si zonja Lunaqek, me të drejtë vlerësojnë se sjellja e Serbisë është jashtë çdo logjike të përmbajtjes së marrëveshjeve të Brukselit, vetëm politikanët e shitur e të shantazhuar shqiptar, ende nuk duan të kuptojnë asgjë, madje as tradhtitë e mundshme që ata me apo pa vetëdije i shkaktuan këtij vendi dhe dështimet e një pas njëshme, me të cilat e sollën Kosovën në këtë gjendje.
Çuditërisht, njerëz të tillë, nga të cilët po i zihet fryma këtij vendi, kanë fytyrë dhe guxim që edhe më tej të deklarojnë me këmbëngulje se pa marrë parasysh dëmet që i kanë shkaktuar Kosovës, përfshi demarkacionet e dyshimta me vendet fqinje dhe pjelljen e republikës serbe si “zajednica” brenda territorit tonë, me çdo çmim, do ti vazhdojnë bisedimet me Serbinë.
Edhe po të mos kishte ndodhur fare falja, apo ndoshta edhe shitja e dhjetëra mijëra hektarëve tokë FYROM-it, më herët dhe Malit të Zi tani, ata të paktën në këto momente dështimi dhe turpërimi para vendorëve dhe ndërkombëtarëve, vet duhet t`ia vejnë gishtin kokës dhe të mendojnë seriozisht se për çfarë arsye, në të vërtetë i duhet medoemos Serbisë e ashtuquajtura “zajednic” në Kosovë, kur dihet se serbët edhe ashtu kanë aq shumë të drejta të pakufizuara në vendin tonë, sa jo vetëm pakicat tjera por edhe vet populli shumicë shqiptar nuk i ka.
Për çka tjetër do ti nevojitej Serbisë, kjo krijesë e paqenë asnjëherë në veriun e vendit tonë, ku serbët do ta kenë të vetëm pushtetin absolut, përpos shndërrimit të kësaj pjese të atdheut të tkurrur të shqiptarëve, në një bazë të madhe agjenturore e ushtarake serbe brenda territorit të Kosovës, për ripushtimin e tërë vendit tonë edhe ashtu të vogël, në një të ardhme të mundshme nga Serbia.
Ndaj pas dështimit për pranim në UNESCO, dhe pezullimit të përkohshëm të “zajednicës”, Kosova përveçse ka nevojë që ti ndalojë menjëherë bisedimet, ajo duhet edhe ti rishikojë urgjentisht të gjitha marrëveshjet e deritanishme me Serbinë, të cilat jo vetëm se në masën më të madhe nuk ishin fare bilaterale, por ato pothuajse tërësisht, u zhvilluan për çështje të brendshme të Kosovës.
Sjelljet arrogante të udhëheqësve më të lart serb, janë në kundërshtim të plotë edhe me parimet e integrimeve evropiane. Ata jo vetëm pengojnë integrimin e Kosovës, kudo që munden dhe arrijnë, por vazhdimisht edhe dirigjojnë se për çfarë duhet të bisedohet në Bruksel.
Madje, duke shfrytëzuar paditurinë dhe shantazhin e udhëheqësve të frikësuar kosovar, udhëheqësit serb nuk lejojnë pothuajse asnjëherë, futjen në agjendë të çështjeve bilaterale të cilat do ti shërbenin edhe popullit të Kosovës dhe njohjes reciproke me Serbinë.
Për aq më keq, përpos humbjes së shumë territoreve, nuk ka asnjë shembull tjetër në rajon e më gjerë, si vendi ynë, të ketë edhe “zajednica” apo asociacione njëetnike, brenda vetes si shtet “multietnik”, siç vazhdon të cilësohet (padrejtësisht) Kosova.
Asnjëra nga shtetet fqinje, Serbia, Mali Zi apo FYROM, nuk u kanë dhënë kurrfarë autonomie as asociacioni, pakicave shumë më të mëdha, në shtetet e veta.
Bullgarët, turqit e grekët sado qoftë numri i tyre, përfshi edhe shqiptarët si populli numër dy në FYROM, pas “popullit shtet formues” sllavomaqedon, nuk kanë asnjë asociacion të tillë apo të ngjashëm.
P.sh. në vet Serbinë e sotme, përveç shqiptarëve, puna e të cilëve, kudo ende vazhdon të mbetet tabu dhe trajtohet si “sui generis” as myslimanët e Sanxhakut, kroatët, hungarezët, rumunët, romët e shumtë apo edhe bullgarët në trevat kufitare me Bullgarinë etj., nuk kanë kurrfarë asociacioni, në formë as përmbajtje me “zajednicën” serbe që ajo kërkon me këmbëngulje ta formoj në Kosovë.
E duke pasur parasysh përvojën e hidhur okupuese në të kaluarën dhe orekset e mëdha e të pashëruara serbe për pushtim edhe sot, agresioni i Serbisë mbi vendin tonë, nuk mund të përjashtohen fare as në të ardhmen, kështu që pikërisht në zonën veriore të sunduar nga “zajebnica” e saj, ajo me siguri për fillim, parasheh krijimin e heshtur të agjenturave policore e më vonë edhe përgatitjen e hapur të terrenit për vendosjen e furishme të bastioneve ushtarake, por jo assesi shndërrimin e saj, në “fushë pajtimi” ndërmjet të dy popujve apo zhvillimin e atraksioneve ndërshtetërore sportive, aty.
Për fat të keq edhe Tom Yozdgerd, drejtor i departamentit amerikan për Ballkanin Perëndimor, në emisionin “Ora e Bugajskit”, transmetuar nga RTK, tha se kur flitet për Serbinë, duhet të kihet parasysh, kisha, “historia” etj,mirë or i uruar, po ç`histori na paskan melezët sllavo maqedonë, të cilët nuk u japin jo vetëm asociacion por as të drejtat më elementare, kombëtare e njerëzore, popullit autokton shqiptar, apo edhe pakicave bullgare, rome, turke e greke të cilat ekzistojnë atje, kur dihet se FYROM, u krijua nga Tito, pas Luftës së Dytë Botërore dhe nuk ka kurrfarë tradite as historie të veten kombëtare, përveç asaj që vjedhë nga popujt fqinj.
Ndaj, është vërtetë e pakuptueshme se, për çfarë arsye vetëm Kosova, e cila përkundër humbjes së aq shumë territoreve që nga viti 1877,duke filluar nga Nishi e Toplica dhe Sanxhaku deri dje shqiptar, sot dënohet që edhe brenda kufijve të tkurrur të këtij pak territori të vizatuar pa dashjen tonë, patjetër të krijoj edhe një “zajednicë” serbe për bllokimin total të funksionimit normal edhe të këtij grim shteti të rrudhur përdhunshëm nga të gjitha anët.
Dihet nga të gjithë, vendorë e ndërkombëtar, se “Zajdnica” serbe me një porosi nga Serbia, mund të stërkeqet aq shpejtë e lehtë, sa që, sa qelë e mbyllë sytë, të kthehet në fantazmë të papenguar të interesave serbo-ruse, brenda vendit tonë, në Kosovën e vrarë pas shpine nga “heronjtë” e “luftës dhe të paqes” së dyshimtë.
Këto nuk janë kurrfarë fshehtësish, madje, analisti serb Dushan Janjiq, menjëherë pas vendimit të UNESCO-s, i bindur se autoritetet e Kosovës tanimë kanë hapësirë edhe më të kufizuar për refuzimin e pretendimeve serbe, deklaroi publikisht se Serbia duhet ta shfrytëzojë edhe këtë rast dhe në emër të “trashëgimisë kulturore e fetare”, të hap edhe dy tema të reja, si ai mbi pozicionin e Asociacionit të Komunave serbe dhe atë të kishës ortodokse në Kosovë.
Mjerisht, në anën tjetër, po-ashtu është fakt i pamohueshëm, se për të gjitha fatkeqësitë që kanë goditë atdheun tonë të vogël, e me siguri edhe për dështimin e fundit për pranim në UNESCO, fajet pa asnjë dyshim, u takojnë përfaqësuesve të padenjë të vet Kosovës, nga të cilët u pështirosën aq shumë edhe shtetet demokratike të Azisë si Japonia e Koreja Jugore por edhe Polonia evropiane, sa që për të shprehur ironinë e madhe dhe frustërimin e pafund ndaj politikanëve të kriminalizuar kosovar, megjithëse na kanë njohur para shumë vitesh si shtet, ato tani refuzuan të japin edhe votën e vet për pranim të Kosovës në UNESCO.
Por, pas pengesave të pashembullta dhe skajshmërishtë agresive të Serbisë, e cila përkundër obligimit nga marrëveshja e 19 prillit të vitit 2013, për mos pengimin e Kosovës në rrugëtimin e saj për integrime ndërkombëtare, vazhdimisht vijon të shkelë me të dy këmbët, jo vetëm mbi marrëveshjet e Brukselit, por edhe mbi politikën e BE-së, për fqinjësi të mirë, duhet ndërprerë bisedimet shterpe me të.
Kosova jo vetëm se duhet pezulluar menjëherë dialogun e pakuptimtë por edhe të rishqyrtoj seriozisht të gjitha marrëveshjet me një vlerësim detal ligjor e kushtetues, si dhe të mos i rifilloj ato pa ndryshimin e sjelljeve arrogante të politikanëve serb dhe paqësimin e plotë të qasjes agresive të Serbisë ndaj Kosovës.
Përndryshe, nën këto kushte, është i pamundur zhvillimi normal i bisedimeve të mëtejme, derisa vet Marrëveshja e Brukselit e arritur në mes të Kosovës dhe Serbisë me ndërmjetësimin e Bashkimit Evropian më 19 prill të vitit 2013, në pikën 14 të saj , thotë: “Palët pajtohen që të mos e pengojnë njëra tjetrën për anëtarësim në organizatat dhe forumet ndërkombëtare”, por Serbia nga fillimi deri në fund e bënë të kundërtën.
Siç dëshmoi edhe rasti i fundit, ajo vazhdimisht vijon ta pengojë me arrogancë dhe bllokoj kudo që arrin, anëtarësimin e Kosovës, në cilën do organizatë dhe instancë ndërkombëtare.
Madje pas vendimit të Gjykatës Kushtetuese të Kosovës për pezullimin e përkohshëm të Asociacionit të Komunave Serbe, drejtori i zyrës për Kosovën Marko Gjuriq, përmes një paraqitjeje në Radio Televizionin e Serbisë, shkon aq larg me arrogancën e vet, sa që përpiqet jo vetëm ta urdhërojë “Prishtinën” që ta zbatojë formimin e Asociacionit të Komunave Serbe, sikur kjo të ishte “bahqe e babës” së tij, por edhe kërcënon Kosovën, se; Serbia nuk do të heshtë dhe qëndrojë duarkryq!?
Për aq më keq, ministri i jashtëm serb Ivica Daçiq, shkoi edhe më larg dhe vetëm sa nuk i shpalli luftë të hapur Kosovës, duke e deklaruar këtë në mënyrë të tërthortë, kur tha se vendimi i Gjykatës Kushtetuese të Kosovës, sipas tij, dashka të thotë, hiq më pak se kërcënim për stabilitetin rajonal.
Por, pasi që Diplomacia e Kosovës është e mbushur me nepotizëm dhe militantë politik, Serbisë as pas këtyre zhvillimeve dhe kërcënimeve skandaloze, nuk ka kush ti përgjigjet me kohë dhe si duhet.
Politika e mbi 100 mijë qytetarëve të ikur, brenda një viti, në vend të reagimit ndaj kërcënimeve më të reja serioze të përfaqësuesve të shtetit serb, përmes zëdhënësit të “prontove” deklaron se si në PDK nuk e njohin dorëzimin, madje le të kërkojë kush të dojë, se përkundër të gjitha dështimeve, zëvendëskryeministri e Ministri i Jashtëm Hashim Thaçi as zëdhënësi i tij Petrit Selimi, nuk do të japin dorëheqje.
Ndaj ,në vend të përfundimit, nuk mund të mos pyes njeriu me trishtim, se; athua deri kurë do të durojë ky popull i ynë fatkeq,pse duhet të toleroj mbulimin e tradhtive të mëdha dhe fshehjen e dështimeve të pa fund të kësaj kaste të kriminalizuar politikanësh. Edhe sa vite, do tu duartrokas shpikjeve manipulative dhe thurjes së lavdive të pa qena për heronjtë e rrejshëm, pa largimin e të cilëve nga udhëheqja vendore, populli dhe shteti i Kosovës, kurrë nuk do të lirohet nga krimi i organizuar, korrupsioni, varfëria e izolimi as përjetojë ligj e rregull të brendshëm si dhe përparim e aprovim të merituar ndërkombëtar. Zot shpëtoje këtë vend dhe popull nga udhëheqës të tillë.

Shqiptarë, Votoni për Kështjellën Shqiptare në Parlamentin Zviceran

October 16, 2015 by dgreca

Nga Gani Qarri/
Këtë të diele, në Zvicër është ditë zgjedhjesh, ditë e ngjeshur aktiviteti me orë të tëra pune e angazhimi dhe veprimi pa pushim.
Ditë votimesh, numërimesh, seleksionimesh dhe përllogaritje përqindjesh, për secilin kandidat dhe parti.
Ditë pritjeje e durimi dhe shprese për realizim ëndrrash politike dhe jetësore edhe për kandidatët shqiptar, të cilët deri në këtë pikë sprove erdhën me meritë dhe angazhimin e tyre të suksesshëm.
Shumë ngjarje dhe zhvillime pozitive aktuale, që vetëm pak vite më parë ,nuk mund të merreshin me mend, dukeshin të largëta dhe pothuajse të pamundura, për tu arritur nga shqiptarët, ato sot, fatbardhësisht po bëhen realitet.
Po kthehen në fakt përjetësimi dhe shembull krenarie e ndërgjegjësimi për bashkëkombësit tanë kudo, gjë që edhe jo pak popuj të tjerë, tejet më të numërt se ne, në këto vende, do ta kishin lakmi dhe dëshironin për vete.
Shqiptarët përveç shkëlqimit në sport, ka kohë që suksesshëm po ecin, dhe bëjnë hapa të mëdhenj e të sigurt, me shumë të rinj e të reja të këtij komuniteti, si kandidat potencial me mundësi reale për tu zgjedhur edhe në poste të larta politike, nga pozitat kantonale deri te ato shtetërore në Vendin Helvetik.
Kësaj radhe,interesim të veçantë ka zgjuar protagonistja e modelimit dhe ish e përzgjedhura “Bukuroshe e Kosovës” nga viti 2010, zonja Kështjella Pepshi, si kandidate me mundësi të mira për fitimin e një vendi të deputetes në Parlamentin Shtetëror të Zvicrës.
Kështu, ajo dhe emra tjerë serioz, atraktiv e premtues, shpejt dhe bindshëm, po bëjnë realitet faktorizimin politik të shqiptarëve, në këtë vend dhe shtetet tjera evropiane, ku ata gravitojnë, angazhohen pa kursim bashkë me familjet e tyre mërgimtare dhe punojnë e jetojnë ndershmërisht, për dekada me radhë.
Ndaj, është kënaqësi e veçantë për gjithë bashkësinë tonë të gjerë, kur vetëm disa vite, pas tentimeve të zëshme dhe pothuajse agresive të shprehura nga ndonjë parti ekstremiste, për kundërshtimin kolektiv të integrimit të barabartë të shqiptarëve, sot të shohësh, pikërisht fëmijët e shquar të këtyre familjeve dhe bashkëkombësit tanë të “refuzuar”, se me sa siguri dhe sukses, ecin denjësisht drejt horizonteve më të larta politike dhe parlamentare në Kuvendin Helvetik.
Madje, emrat e përzgjedhur për kandidim në vendet e demokracive perëndimore, përkundër politikbërësve në atdhe, të cilët jo vetëm se nuk janë pasqyra më e mirë e popullit tonë të shumëvuajtur,por edhe lanë namin para syve të të gjithë faktorit ndërkombëtar, këta me punën ,seriozitetin dhe ndershmërinë e tyre, bëjnë kombin tonë, të ndihet krenarë në gjithë botën e përparuar demokratike!
Kështu, duke parë vullnetin dhe përpjekjet e pareshtura të të rinjve tanë mërgimtar, shumë parti politike në Zvicër, u kanë hapur dyert të rinjve shqiptar edhe për angazhime politike, duke i ranguar ata në vende meritore si kandidatë të preferuar për zgjedhjet aktuale.
E impresionuar me aktivitetin e zellshëm të ish “Miss Kosova Univers 2010″ zonjës Kështjella Pepshi, CVP e vendosi atë në piedestalin e kandidatëve me origjinë “jo-vendore” duke e “stolisur” Bukuroshen Shqiptare me numrin 7, në ranglistën e kandidatëve të parë të saj, si “Perlë” e përzgjedhur(tanimë) politike për delegim, (pse jo) edhe zbukurues në Parlamentin Zviceran.
Ndaj, shqiptarët gjithsesi, në këto momente historike, duhet të jenë të vetëdijshëm për rëndësinë e madhe që ka vota e tyre, dhe më tepër se asnjëherë tjetër më parë, kërkohet të tregohen të motivuar dhe organizohen e mobilizohen, sa më mirë, kudo që janë, për votim sa më masiv, pasi që çdo votë e dhënë vlen dhe ndihmon shumë fitoren në zgjedhje të përfaqësuesve tanë të ardhshëm në këtë vend.
Kjo është mënyra më e mirë dhe më efektive, që ti ndihmojmë ata të futen triumfalisht në instancat më të larta shtetërore, aty ku merren vendimet me rëndësi për zhvillimin, mbarëvajtjen, prosperitetin, shkollimin, punësimin si dhe trajtimin e përgjithshëm edhe të mërgimtarëve në Zvicër.
Secili bashkëkombës me të drejtë vote, që deri më tani, nuk ka mbaruar këtë obligim përmes formës postare, më 18 tetor të këtij viti, nuk duhet të hezitojë për asnjë moment, por të dalë dhe votoj me dëshirë për kandidatët shqiptar.
Fillimi i mbarë në këto zgjedhje dhe eventualisht fitorja e mundshme e një apo disa nga bashkatdhetarët tanë, do të shkruante histori dhe niste një kapitull të ri për të gjithë ne në këtë vend mik, si dhe hapte dyert për suksese të mëtejme dhe faktorizonte komunitetin tonë mërgimtar, në politikën zvicerane.
Fitorja e Kështjellës si emri më i favorizuar nga pjesëtarët e bashkësisë sonë kombëtare në Parlamentin Helvetik, si dhe i kandidatëve tjerë shqiptar, jo vetëm se do të shprehte përfundimisht fuqinë tonë votuese, por na bënë edhe më të fort e më të sigurte si dhe vulosë përjetësisht komunitetin tonë si pjesë e faktorëve vendimmarrës në të gjitha instancat e këtushme shtetërore.
Demokracia me tradita qindravjeçare helvetike, përveç të drejtave njerëzore e kombëtare, të punës dhe shkollimit të cilat na i ka mundësuar që nga fillimi, me emërimin e kandidatëve shqiptar për poste politike, po jep edhe një shembull të sinqertë e domethënës përfaqësimi.
Ajo, shtrinë dorën e saj me dashamirësi dhe na grish solemnisht edhe neve si mërgimtar, për një bashkëpunim të ndershëm e miqësor dhe ndarje “fer” edhe të përgjegjësive udhëheqëse e shtetërore, me synim mbarëvajtjen dhe integrimin e popullsisë sonë në Zvicër.
Ndaj mundësin e ofruar për përfaqësim edhe në jetën politike, vendimmarrëse dhe zhvillimore të këtij vendi, ne duhet ta vlerësojmë lartë dhe respektojmë maksimalisht edhe me votimin tonë masovik, në mënyrë që ky rast i rrallë për ne deri më tani, të jetësohet me sukses historik dhe kandidatët tanë të fitojnë ashtu siç ata e meritojnë dhe dëshirojmë të gjithë ne si shqiptar.
Me zgjedhjen eventuale të përfaqësuesve tan të rinj, në Kuvendin Helvetik, përveç shtimit të zërit tonë atje, edhe atij do ti forcohej harmonia tradicionale, rritet vitaliteti rinor si dhe dritësohet edhe më shumë sharmi i përbërjes ekzotike me bukuritë e përzgjedhura fisnike dhe buzëqeshjet e dëshmuara origjinale shqiptare, si ato të Kështjella Pepshit.
Duhet përmendur me këtë rast, se, me zgjedhjen e Kështjellës dhe kandidatëve tjerë të mirëintegruar shqiptarë këtu, do fitonim të gjithë ne. Kurse ata, jo vetëm se do bëheshin përfaqësuesit tanë të devotshëm në instancat më të larta shtetërore zvicerane, por edhe ambasadorët më të mirë e besnik të vendit dhe origjinës së tyre kombëtare.
Për aq më tepër, nuk duhet të harrojmë edhe një fakt tjetër, i cili për fat të mirë tonin, për ndryshim nga të dëbuarit me programet serbe për shpërnguljen masive dhe shkatërrimin e shqiptarëve në vazhdimësi, kur Serbia bashkë me Greqinë arritën të katapultonin miliona shqiptarë me dhunë në Turqi, dhe për kohë të shkurtër, pothuajse gati të gjithë ata-atje u asimiluan, ne megjithëse mërgimtar, por në vendet me të drejta dhe demokraci të përparuar, edhe pse në numër tejet më të vogël në krahasim me miliona shqiptar pa mundësi shkollimi dhe asnjë të drejtë gjuhësore e kombëtare në Turqi, neve në Zvicër dhe vendet tjera perëndimore, megjithëse pjesë e një populli të pa përkrahur gati nga askush, edhe aq sa ishim,jo vetëm se na u lejua mësimi dhe ruajtja e gjuhës amtare, por edhe fëmijëve të familjeve tona mërgimtare, ju mundësua që me emër e mbiemër dhe duke ruajtur përkatësinë e tyre kombëtare të kandidojnë për pozita parlamentare të këtyre shteteve, dhe vendeve demokratike.
Ndaj, kjo zemërgjerësi e treguar, duhet kujtuar gjithmonë me respekt e falënderim të pafund dhe ne si mërgimtar edhe me përfaqësimin tonë-“autokton”, duhet të ndihmojmë pa kursim dhe sinqerisht, si zhvillimin e Zvicrës dhe vendeve tjera mike, ashtu edhe përparimin e atdheut, me zërin e fituar në arenën evropiane e ndërkombëtare, siç ndihmoi për vite me radhë Josef Dioguardi me shokë, me angazhimet e pareshtura në Kongresin e SHBA, për çështjen shqiptare, pa emrin e të cilëve, gjendja jonë, ndoshta nuk do ishte kjo që është sot.
Kështu që, duhet të jemi të vetëdijshëm se edhe tani e kemi obligim që të solidarizohemi si komb dhe japim shembull të mirë edhe duke votuar, ngase vërtetë është kënaqësi e madhe dhe krenari e veçantë për të gjithë ne mërgimtarët ,nëse arrijmë që me votën tonë, të ndihmojmë Kështjellën dhe kandidatët tjerë bashkëkombës për fitore dhe nga këto zgjedhje e tutje, të përfaqësohemi denjësisht me deputete e deputet të mbështetur dhe adhuruar nga të dy popujt në Parlamentin Zviceran.
Pra, bashkatdhetar të nderuar, shqiptarë të të gjitha trojeve pa dallim, miq dhe dashamirë, mos hezitoni, që këtë të diele, më 18 tetor 2015,të ofroni votën tuaj për Kështjellën dhe shokët e shoqet e saj, në të gjitha instancat ku ata konkurrojnë, sepse me zgjedhjen e tyre, fitojmë të gjithë ne, në këtë mënyrë ndihmojmë vetveten dhe mërgimtarët shqiptar kudo, në Vendin Helvetik.
Ndaj, përveç ftesës së pareshtur për votimin e kësaj bukurosheje dhe patrioteje të ndritshme dhe të gjithë kandidatëve shkëlqyes shqiptarë, për fund, urojë nga zemra që dëshira e tyre në këto zgjedhje të plotësohet tërësisht dhe ëndrra jonë e madhe, për fitoren e bashkëkombësve tanë në këtë 18 tetor, të bëhet realitet, ashtu siç shpresojmë dhe dëshirojmë sinqerisht, të gjithë ne. Suksese!
Gani Qarri Cyrih, 15 tetor 2015