(Mësuesit tim Nasuf Ahmeti)

Hazir Mehmeti    

Ja, sot erdha mësuesi im, këtu pranë teje në kodrinën e gjelbër ku ti i fale përjetësinë. Mblodha një tufë Luldrenicore nga Livadhet e Prekazit, aty skaj rrugicës së lakuar, afër frashrave ku rrjedh uji i kthjelltë në freskinë e pranverës. I mblodha me Ty, kujtimeve kur dikur ishim së bashku, ishim të heshtur, të zymtë nga jeta e rëndë. A të kujtohet kur më pyete për Naimin, vjershën e tij: O Shqipëri? 

              Sa u gëzove, kur unë nxënësi yt i përbaltur e i zbathur, gati i ngjaja Lulit të Vocërr, bile ndoshta e tejkaloja, e recitova strofën e parë. 

           Më përkëdhele me ato duar të ngrohta sa më duket se edhe sot i kam mbi flokët e mia të thinjura. Sa të lehta e të ngrohta  që ishin, më ndezën kokë e trup! 

          Ti nuk fole nja dyqind hapa, as nuk u largove prej meje sikur herëve tjera që pas një përshëndetje, largoheshe si era, dukej se nuk shkelje fare në barin e ndrydhur të rrugicës. Bile, më dukej sikur të pash lotët në faqet tuaja rinore, nuk jam i sigurt, por dëgjova një rënkim të thellë gjuhën e të cilit e kuptova vonë.  

       Ti do bëhesh djalë i mire, mezi më the, duke shikuar këmbët e mia që qanin balten pasi kaluam livadhet e gjelbra. 

         Më pyete edhe për prindërit e mi. Të tregova se im at punon larg, atje përtej bjeshkëve shqiptare në një gurore gjigante ku i zihej prita lumit me gurë. Ti buzëqeshe, kurse mua më ndriti nuri kur të pashë ashtu të gëzuar. 

Eh, mësuesi im!
Kurrë nuk munda t’i them këto fjalë të sotme sa ishe mbi dhe, gjithnjë e pritja një ditë të përshtatshme  kur do jemi bashkë rrugës për në shkollë Ti mësues e unë nxënës.   

Kaluam shumë pranvera, kaluam shumë stuhi dimri rrugicave drejt shkollës.    

Sa ta kisha lakmi! 

Kurrë nuk do ta zëvendësoja atë dëshirë me asgjë në jetë. Shpesh kur lexoja tinëz hijeve skaj mali librin e shqyer derisa ruaja delet, më dilnin lotët nga frika se nuk do mund të rrugëtoj aq gjatë me Ty.  
    A të kujtohet kur i vendosët qypa e vegsha në oborrin e shkollës ditën e fundit të mësimit. Ishte gara e të shkëlqyerve, gara më e bukur që njoha dhe luajta. Aty brenda tyre ishin vendosur dhurata për nxënësit e mirë dhe njëra prej tyre e theva unë, ashtu siç ishte rregulli.  Aty brenda gjeta fyellin dhe një libër “Lugjet e Verdha” të Rexhep Hoxhës, edhe sot më kujtohet.  Tërë verën i rashë fyellit dhe lexova librin kur delet kullotnin lëndinës.

  Sot erdha këtu i vetëm, erdha i ngarkuar me mallin për të treguar shumë gjëra të cilat i ruaja t’i tregoj një ditë me diell kur do udhëtonim si dikur këmbë rrugicave malore gjerë në shkollën e cila na priste. Më dukej se i qeshnin muret ku Ti merrje ditarin e unë prisja në bankën e tretë afër murit, aty ku lakohej qynga e stufës mbi kokë dhe futej thellë në mur. 

Sa isha krenar!

 Mundohesha t’i fus çorapet e leshta brenda opingave të fshira me vesën e barit mëngjesor derisa Ti të vije. Doja të isha princ me trup e vesh para mësuesit që fliste për numra, për diellin e hënën bashkë me lojën e tyre mbi ne. Ti flisje e ne dëgjonim, aty këtu ndonjë kollitje apo teshti e radhës nuk na ç ’përqendronin, ishin krejt normale, ishin tonat. As Ty, kurrë nuk të penguan. Më kujtohet me sa dashuri e more Agimin dhe e ule në karrigen tënde afër stufës, ishte i lagur, dridhej dhe nuk i ndahej kollitja. Vonë e mësova se vinte nga L. Fshati i largët edhe kur binte shi, breshër apo dëborë.  I shkreti Agim u tret diku larg që i ri dhe nuk u kthye kurrë më. 

     Ndoshta nuk është vonë të të falënderoj për dashurinë tënde ndaj nesh. Ajo na ngrohte zemrat e reja, na jepte forcë bashkë me rrezet e diellit në acarin e kohës.  

      Krejt çka na thoshe me sytë tuaj, buzëqeshjen tuaj, shqetësimin tuaj e kuptuam viteve. E kuptuam se Ariu ishte aty prapa Bungut, i uritur. Ishte edhe parapa shkollës sa një ditë u duk edhe prapa derës. E ne, i fusnim në gji abetaret të mos i shqyen Ariu.  

 Ti e munde Ariun, mësuesi im. Ti që hape shtigje e ne vinim pas teje të ngarkuar me janxhika përplot ëndrra e porosi.  Më kujtohen akoma fërkemet tuaja të cilat mundohesha t’i shkel me këmbët e mia dy herë më të vogla se tuajat. Kjo, nuk ishte e lehtë, shpesh më mbulonin djersët, sidomos në Kodrën e Gurit e cila e ruante shkollën në gjirin e saj, aty ku guri i bardhë rridhte nga toka, toka jonë e pasur plot halle, e mësuam nga Ti. 

Sot deri këtu erdha atyre gjurmëve të vjetra të mbuluara nga balta e viteve. Çdo gjë ka ndryshuar; mali, fusha, qielli e dielli. Është krejt tjetër. Edhe shiu është tjetër, edhe dëbora është tjetër, bile tërë vitin nuk e mbulon dy herë barin. Edhe arat e fushat kanë ndryshuar, nuk ka më argat e krisma shatërish shpateve, as rrasa e kosës nuk dëgjohet më mbi tehun e mbrehtë, as çekani me tingujt e tij si dikur. 
    Sa kujtime kam, mësuesi im i dashur, edhe një javë, një vit po të flisja këtu pranë teje nuk mund t’i them të gjitha. Është një jetë, një epokë e më shumë se kaq.
      Ndoshta të kujtohet kur shkuam me tërë shkollën në Bjeshkë, ashtu rresht secila klasë me mësuesin e saj. Ti, ishe me ne, më kujtohen si sot udhëzimet tuaja: Mbajeni për dore njëri tjetrin, mos u largoni nga rruga e shkelur nga udhëtarët e vjetër, mos u ndani, por qëndroni të bashkuar deri në Fushën e Madhe.  Pranë Kroit të Luftëtarit, ti na dhe ujë me gotën e aluminit të gjithëve ashtu diç ishim rreth tij.  Zgjerove krahët mbi krua ku buronte uji i ftohtë akull: Asnjë pikë uji nuk do pimë derisa ta shijojmë mirë bukurinë e burimit të ujit, ta ndiejmë gurgullimën e tij dhe shpezëve për rreth, atëherë do pimë ujë me radhë kur nuk kemi djersë e ngarkim frymëmarrje. I fundit pive Ti.
      Ah, sa kishim etje nga rruga e gjatë! 
      Gotën e more nga Agimja, e cila nuk më kujtohet shumë, pasi ajo erdhi në klasë vetëm edhe pak muaj. I ati i kishte dhënë doktorit një shportë vezë dhe ai ia kishte lëshuar vërtetimin e paaftësisë për shkollë.  Ishte nxënëse e shkëlqyeshme. Ti u mërzite shumë, e hodhe shikimin nga banka e zbrazët dhe fole me gjuhën e fshehur në kraharorë duke lëshuar një ofshamë e cila nuk më shqitet akoma nga veshi. Tani, mësuesi im i dashur, nuk ekziston më Ahu i Vjetër, ku pushonim e pinim ujë, e prenë për dru, as Kroni i Luftëtarit, nuk ekziston, e morën me zorrë plastike lagjet e etura poshtë tij. U tha lugina, bashkë me shpezët dhe këngët e tyre të vjetra të cilat shoqëruan dragonjtë e lirisë moteve të vjetra.
  Ka edhe lajmë të këqija, mësuesi im, sa shpesh të duket jeta bajate sa njeriu thërret edhe vdekjen për shpëtim. As melodia e fyellit nuk dëgjohet më, u shua bashkë me kopetë e bekuara shpateve të bjeshkës, mbeti vetëm hija e Bjeshkës, pa kroje, pa lisa e pa barinj.    

  Sot, e di që je i mërzitur, të rrah në zemër Dita e Sakicës e cila përshëndeti shkaun sapo prekur pragun e derës. Gjyshi Yt, Ahmet Delia,  u ringjall në lapidar ashtu si ishte drangua me sakicën e ngritur dhe krah dragoi. Ti aty afër me abetaren e parë e ngjyrosur kuq rrugës së gjatë.  Ti kurrë nuk u lavdërove, kurrë nuk na the se ishe bir dragoi, por s’kishe nevojë, fliste sakica me gjuhën e saj varur në odën muze. 

     Sot erdha të çmallem me Ty. Erdha të marr forcë si dikur drejt shtigjeve të rrëpirëta drejtë dijes, ani pse bardhësia mbuloi flokët e mia të zeza, ato flokë që ti i ledhatove shumë herë nga dashuria për dijen, për të nesërmen, për kombin.  

  Nuk me largohen nga kujtesa  fjalët e plakut kur shkuam për ngushëllime në odën e mbushur plotë: “Trimi pa shkollë është drangua pa krahë, kurse trimi me shkollë është drangua me krahë dhe s’ka forcë që e mund”. Ti ishe me krahë dhe mbete kujtimeve mësuesi i parë në faqet e abetares së mohuar shekujve.  

            Liria vjen kur shkronjat lexohen rrjedhshëm e me zemër. 
            Mes hijeve të gjetheve shkëlqenin rrezet e diellit në pllakën e mermerit. Fytyra e mësuesit fliste në heshtjen e përhershme. E pashë sërish kur mori shkumësin dhe shkroi në tabelë: 27 shkurt 2022.
        Mollëzat e gishtave rrëshqitë mbi fytyrën e tij shoqëruar me shkëlqim mermeri me fortësinë e tij.
        Prehu i qetë mësues im,  Nasuf Ahmeti! 

    Pranverat me lulet drenicore do jenë të praruara me veprën tuaj.    

             Besnik, 25 maj 2022 

PRESS RELEASE

Washington, D.C, January 12, 2023: We are pleased to announce the addition of two new members to the Board of Directors, Buta Biberaj and Flaka Ismaili.

The Democratic Council of Albanian Americans (DCAA) is a volunteer-led effort founded in 2020. Its mission is to strengthen democracy in the United States by supporting the Albanian American community’s participation in the political process and Democratic candidates for office. The Board of Directors consists of Democrats who are or have been elected officials, political appointees, candidates for offices, donors, legislative staff, and/or community activists.

Biberaj and Ismaili both add considerable experience and passion to DCAA’s work. Biberaj was the founding and managing partner of a law firm from 1993 until 2019. She also served as a Substitute Judge for the 20th Judicial District Court of Virginia. In 2019, Biberaj was elected to serve as the Commonwealth’s Attorney for Loudoun County. She is one of a few Albanians ever elected to office in the United States.

“It is a privilege and honor to join the Democratic Council of Albanian Americans,” said Buta Biberaj. “DCAA exemplifies our commitment to American Democracy. We embrace our culture and our experiences as Albanians in America to forge strong, safe, and stable communities.”

Ismaili is a nonprofit professional and community activist. Flaka spent five years in the United States Senate working as legislative aide covering issues related to global health, education, and healthcare, among others. She is currently senior program officer at a Washington, D.C. think tank.

“It is a privilege to join the DCAA and serve alongside an impressive group of activists and leaders,” said Flaka Ismaili. “I am particularly excited to engage with members of our community and help harness the power of the next-generation of Albanian-American leaders who will amplify our community’s voices in democratic decision-making processes.”

Since its founding, DCAA has actively promoted the candidacies of Joe Biden, Kamala Harris, Gretchen Whitmer, Elise Slotkin, and Vedat Gashi (who is a DCAA director). DCAA has also held community discussions with candidates and hosted a forum on careers in advocacy and nonprofit organizations.

“We are very excited about adding Buta and Flaka to the Board,” said Board Chair Ilir Zherka. “We also thank Dona Brady for helping to found DCAA and for serving as a Director. We continue to be proud that women make up most of our Board. We look forward to continuing our support of Democratic candidates for office and to encouraging the active participation of our community in the political and policy-making process.”

Washington, D.C. – 5 January 2023/

The recent tensions between Kosova and Serbia are fueled by Serbia’s ongoing efforts and long term plans to undermine Kosova’s sovereignty, territorial integrity, and democratic progress, all of which have been achieved with strong support from the United States, EU, and their partners. Aleksander Vucic and his regime continue to pose a serious threat to peace and stability in the region in large part due to his close ties to Putin and China, which the West has been naïvely underestimating. Kosova, along with Bosnia and Montenegro, is seen by Vucic as an obstacle to his radical aims consistent with those of his mentor and predecessor, Slobodan Milosevic, namely the creation of Greater Serbia. We the undersigned, representing the views of nearly one million Albanians living in the United States, find it inexcusable that the youngest and most pro-American democracy in the world continues to face inordinate pressure from EU & US diplomats.

The insistence by DAS Gabriel Escobar and the US Ambassador to Belgrade, Mr. Christopher R. Hill, on further concessions by Kosova would clearly undermine its viability as a sovereign and democratic state. The creation of an Association of Municipalities with Serbian Majorities, as being advocated, would be detrimental to the very constitutional order and the multi-ethnic character Kosova embodies today, threatening to make the state dysfunctional in a way we have seen with Bosnia. The US and the EU ought to understand and accept that the current situation is not an issue of Serbian minority rights. The Serbs from Kosova have extensive rights – enshrined in Kosova’s constitution – which we could only wish Serbia equivalently granted to over 120,000 Albanians in the Presheva Valley.

We are also gravely concerned by Ambassador Hill’s declaration that “[of] course, the government of Serbia has the right to address KFOR, but this remains a political issue,“ as it pertains to the return of Serbian troops to Kosova. This weakens the role of US and NATO and increases the risk for more ethnic tensions and escalations. Kosova Security Force (KSF) has recruits from all ethnic backgrounds, including Kosova Serbs. If there is a need to secure and defend Kosova beyond what KFOR guarantees, KSF can rise to the task. The US and EU should focus on supporting KSF and Kosova to be ready for NATO and EU while vehemently reject allusions that it is tolerable for Serbia to even think about assaulting Kosova another time. We firmly believe that if a single Serbian soldier were to cross the border, then Kosova and Albanians will have no choice but to mobilize their defenses and chase out any invading troops.

The US and the West need to stop appeasing Serbia and reject praise for Vucic and his cronies for solving threats and problem mere weeks after he engenders those himself. The recent policy of falsely equalizing blame in the Western Balkans has encouraged renewed Serbian aggression and hegemonic aims. By depicting both sides as responsible for Belgrade-backed criminal activity and escalations, the EU and NATO are emboldening Serbian aggression and revisionism. We see as counterproductive and unacceptable that, for instance, the US and the EU are calling the barricades as means of “peaceful protests.” Reports from reliable sources and media prove that the barricades have been erected by criminal and paramilitary groups, commanded by Belgrade in coordination with the ‘Russian Humanitarian Center’ in Nis, Serbia and the Russian mercenaries from Wagner Group.

While the US and EU may see barricades and agitating requests for the return of Serbian soldiers as means of pressuring Kosova into making concessions, they must be acutely aware of consequences: letting Serbia act aggressively risks wrecking the peace efforts and investments the US, EU, and other democratic governments have made in the Balkans for decades. This is a key moment in history to resolve the instability generated by Belgrade’s hegemonic interests and return the region to a path of peace and economic prosperity. The only way to achieve it is by making it clear to Serbia – without delay – that it either accepts Kosova’s independence or it shall find itself decisively against the West, NATO and any possible aspirations, if any, it may have for joining the EU.

—
Signatories of the Statement, Albanian American Organizations:

Pan-Albanian American Congress (PAAC)
Pan Albanian Federation of America VATRA
Batalioni Atlantiku – Atlantic Battalion
Albanian-American Community of Illinois (AACI)
Malesia e Madhe Association, New York
Malesia e Madhe Association, Michigan
Albanian Diaspora Business Network
Peja – New York Association
Kraja Association Ulqini Association – Chicago
Çameria Association
Prespa Association – Chicago
Uskana Association
Plavë Guci Foundation
Ana e Malit Association
Valet e Liqenit Association
Jehona Association – Michigan

Sektori për Informim i KKAD

Këshilli Koordinues i Arsimtarëve në Diasporë së bashku me Qendrën e Botimeve për Diasporën, zhvilluan një trajnim një ditor për mësuesit në Zvicër, ky aktivitet u zhvillua në vazhdën e aktiviteteve në kuadër të 50-vjetorit të Kongresit të Drejtshkrimit, të cilin përvjetor KKAD e ka shpallë edhe “Vit të gjuhës shqipe”. 

Të dielën me datë 18 dhjetor 2022, në Rezidencën “Prima Pflege” në Tegerfleden të znj. Merita Pinta u organizua trajnimi njëditor për mësuesit në Zvicër nga ana e Këshillit Koordinues të Arsimtarëve në Diasporë (KKAD) dhe Qendra e Botimeve për Diasporën (QBD). 

Fillimisht pjesëmarrësve iu dëshiroi mirë se ardhje kryetari i KKAD, z. Dr. Vaxhid Sejdiu, duke nënvizuar përpjekjet dhe angazhimin e të gjithëve rreth këtij aktiviteti si dhe angazhimet rreth aktiviteteve të mëparshme në rrugëtimin e përbashkët në njehsimin e shkollave shqipe në Diasporë si dhe sensibilizimin e prindërve shqiptarë që të këshillojnë fëmijët e tyre të ruajnë dhe mësojnë gjuhën amtare. Në veçanti, ai theksoi bashkëpunimin profesional me QBD me qëllim që problemet e akumuluara ndër vite në organizimin dhe njehsimin e shkollave shqipe në Diasporë të gjejnë zgjidhje.

Po ashtu z. Sejdiu falënderoi për ndihmën e madhe rreth këtij organizimi të znj. Merita Pinta dhe stafit të saj, pastaj miqtë dhe mësuesit e devotshëm, të cilët me përkushtim punojnë në kuadër të “Shkollës Shqipe” në Zvicër.  Një falënderim i veçantë për Ambasadën e R. së Shqipërisë, në veçanti ambasadorin z. Ilir Gjoni, i cili  me përkushtimin  e tij në vazhdimësi ka qenë dhe mbetet një nga mbështetësit më të mëdhenj të shkollës shqipe. Pastaj falënderoi Ambasadën e R. së Kosovës dhe Ambasadën e R. së M. Së Veriut. Një përshëndetje dhe një falënderim  për kolegët dhe bashkëveprimtarët nga L.A.P.Sh., Bavari të Gjermanisë dhe L.A.Sh., të Austrisë, të cilët sfiduan qindra kilometra dhe disa orë udhëtimi me qëllim që të jenë pjesëmarrës në këtë trajnim njëditor. 

Me një fjalë përshëndetëse pjesëmarrësve iu drejtua edhe znj. Fabjola Çaushaj, përgjegjëse në zyrën e QBD-së, e cila solli në këtë takim edhe përshëndetjet e drejtoreshës znj. Mimoza Hysa. Pas organizatorëve me një fjalën përshëndetëse mësuesve pjesëmarrës iu drejtua ambasadori i R. së Shqipërisë z. Ilir Gjoni, i cili i përgëzoi organizatorët si dhe mësuesit për përkushtimin dhe angazhimin e tyre në pikat shkollore ku punojnë dhe veprojnë duke iu uruar suksese në vazhdimësi.  Ai i inkurajoi mësuesit që të punojnë edhe më tepër dhe garantoi përkrahjen dhe mbështetjen e vazhdueshme të Ambasadës. Në emër të Ambasadës së R. së Kosovës me një fjalë përshëndetëse u paraqitë znj. Shukrije Ramdani, e cila po ashtu përgëzoi mësuesit për punën dhe angazhimin e tyre në mësimin plotësues në diasporë. 

Me një fjalë përshëndetëse iu drejtuan pjesëmarrësve edhe znj. Antigonë Elshani, kryetare e Lidhjes së Mësuesve në Austri, z.  Milazim Ukaj, kryetar i L.A.P.Sh. në Bavari të Gjermanisë, si dhe koordinatori z. Mustafë Krasniqi, të cilët po ashtu e vlerësuan lart organizimin e këtij trajnimi të mësuesve si dhe z. Mustafë Krasniqi nënkryetar i KKAD, nënvizoi bashkëpunimin e frytshëm në mes shkollave shqipe të tri shteteve Gjermani- Austri – Zvicër. Një bashkëpunim profesional dhe i dobishëm për unifikimin e shkollave shqipe në diasporë. 

Pas përshëndetjeve në pjesën e parë të trajnimit ligjëroi profesoresha nga Universiteti i Elbasanit znj. Edlira Gugu, e cila në detaje shpjegoi për mënyrat, format dhe pikëpamjet kur “MËSIMDHËNIA ME NË QENDËR NXËNËSIN”. Një temë që zgjoi interesim te mësuesit pjesëmarrës dhe natyrisht kishte pyetjet dhe përgjigjet e veta rreth zbatimit të kësaj metode në praktikë. 

Në pjesën e dytë znj. Ervisa Paloka, redaktore e shtëpisë Botuese “Albas”, si dhe kryeredaktore për tekstet e reja shkollore të nivelit të parë, prezantoi tekstin e përbashkët “Gjuha Shqipe dhe kultura shqiptare”, niveli I. 

Dhe në fund Shtëpia mikpritëse “Prima Pflege” e znj. Merita Pinta kishte përgatitur apero për të gjithë pjesëmarrësit. Ajo që u tha nga të pranishmit ishte se këto takime janë shumë të dobishme për mësuesit të cilët punojnë me grupe të ndryshme nxënësish dhe këmbimi i përvojat është e një rëndësie të veçantë.