Nga Frank Shkreli

Unë as nuk dua dhe as nuk dëshiroj që të polemizoj nga Amerika me Zonjën Yuri Kim. Unë i kam shprehur edhe më heret mendimet e mia për disa veprime të saja gjatë këtyre dy viteve të kaluara, duke venë në dukje shkeljen e shumë vijave të kuqe nga ana e saj, që një ambassador/e nuk duhet të shkeli në asnjë vend të botës. Por kjo që po ndodhë në Shqipëri, si në asnjë vend tjetër të botës, por as në Shqipëri nuk ka ndodhur në këtë mënyrë arrogante dhe provokuese, siç ka vepruar dhe po vepron një ambasadore që pretendon të përfaqësojë Shtetet e Bashkuara të Amerikës në Tiranë dhe vlerat e Amerikës. Në të vërtetë është vështirë të gjëndet një rast si ky, që një ambassador i Shteteve të Bashkuara të ndërhyjë në në një mënyrë kaq brutale në politikën shqiptare, sidomos në sistemin e shenjtë të drejtës së votës së lirë.  Megjithë disa probleme me përfaqësuesit tonë në Tiranë, gjatë tre dekadave të fundit, asnjë nga ish-ambasadorët amerikanë në Shqipëri nuk kanë ndërhyrë në këtë mënyrë në punët e mbrendshme të Shqipërisë. Siç ndodhë sot me Zonjën Kim, ashtu bënin dikur përfaqsuesit e regjimeve komuniste, fillimisht, jugosllave, sovjetike dhe kineze, më vonë.

For God’s sake, Ms Kim, in Albania you represent the United States of America, not a particular local politician or party and not a third world autocratic dictatorship, either! How can you, as a representative of the greatest country on face of the earth – where you and I and millions of others have found freedom and democracy for ourselves and our families — even suggest who the Albanians should vote for or not?

Nuk e sheh, Zonja Kim se duke sugjeruar, duke promovuar, për të mos thënë duke urdhëruar shqiptarët se për cilën parti ose politikan duhet të votojnë shqiptarët, është duke i përçarë votuesit shqiptarë në pro dhe anti-amerikanë!? Vetëm në kohën e Enver Hoxhës flitej për shqiptarët si anti-amerikanë, megjithëse nuk ishin të tillë.  Ky është një krim dhe shërbim i keq ndaj Shqipërisë dhe sidomos ndaj marrëdhënieve shqiptaro-amerikane. A është, ky misioni i mandatit të kësaj zonje në Tiranë, në këtë 100-vjetor të këtyre marrëdhënieve? Kujt i intereson që populli shqiptar të përçahet në pro dhe anti-amerikanë? Lidhjet e forta dhe promovimi i këtyre marrëdhënieve midis dy popujve tanë duhet të jenë përparësia numër një e ambasadës amerikane në Tiranë dhe jo lëvizjet e brendshme politike – e bërja palë, haptas, me njërën ose tjetrën parti ose politikan, duhej të ishte shkelje e rendë diplotmatike dhe arsye për këthim në atdhe. Po për çfarë ëshët fjala?

Arroganca dhe provokimet e kësaj zonje nuk kanë të ndalur.  Ja deklarata e saj e fundit, e ditës së henë. Lexojeni për veten tuaj, se unë as nuk e lexoj as nuk mund e shikoj më se më shkakton dhimbje në stomak dhe në kokë.  

Zonja Kim, nëqoftse ti ose Shtetetet e Bashkuara të Amerikës kini probleme me Sali Berishën dhe të tjerë, kushdo qofshin ata, merruni me Sali Berishën dhe me të tjerët dhe jo me të drejtën e shqiptarëve për votë të lirë.  Shqiptarët kanë të drejtë të votojnë të lirë, pa ndërhyrje, pa kërcënime dhe pa manipulime, nga askush – qofshin ato forca të brendshme ose të jashtme. 

Ata që më njohin mirë e dinë se unë, si individ, nuk kam shprehur kurrë ndonjë preferencë politike për partitë politike as mbështetjte për asnjë nga liderët politikë shqiptarë të këtyre tre dekadave. Përkundrazi, jam shprehur, vazhdimisht, kundër kësaj klase politike 30-vjeçare dhe për liderët e tyre, pa dallime politike, sepse të gjithë janë përgjegjës për gjëndjen e mjerueshme ku është sot Shqipëria. Me një klasë politike të korruptuar, pa demokraci të vërtetë, pa votë të lirë e të ndershme, me një regjim që kontrollon pothuaj çdo gjë në vend – politika e të cilit po zbrazë vendin. Shqiptarët po ikin.  Me këtë Shqipëri dhe me këtë klasë politike të gjitha ngjzrave, krenoheni ju Zonja Kim? 

Duke shpresuar gjatë viteve se pas një diktature ndër më të këqiat e botës, Shqipëria do bëhej më në fund – jam shprehur vazhdimisht se duhet pasur kujdes se, “Demokracia nuk Pret”, se ajo del shpejt prej dore, se ajo kërcënohet çdo ditë, sidomos kur nuk mbrohet e drejta e votës votës së lirë dhe të drejtat e tjera themelore bazë të njeriut, siç është liria e shtypit! Pa votë të lirë nuk ka demokraci. Për veten time, as nuk mund t’a marr me mend se në vitin 2022, Shqipëria dhe shqiptarët ende luftojnë për votën e lirë – pas një gjysëm shekulli të mohuar atyre nga regjimi komunist i Enver Hoxhës. Fatkqesia,është siç kemi parë historikisht, në Shqipëri, ndërhyrjet nga diplomatët e huaj në këtë mes, në këtë kënetë politike ballkanike, veçse i kanë përkeqsuar punët. E kam thenë shpesh, nëqoftse të huajt nuk kanë gjë për të thenë që të përmirësojnë gjërat për më mirë, është më mirë të heshtin dhe të sillen sipas normave diplomatike.

Siç e dini, këtu në Shtetet e Bashkuara, muaji shkurt, i është dedikuar historisë së afrikano-amerikanëve (The Black History Month) dhe lëvizjes për të drejtat civile për afrikano-amerikanët e vendit tonë, të shkelura dikur, brutalisht, këtu në Amerikë – përfshir të drejtën e votës, që u ëlshtë mohuar atyre deri në vitin 1965. Me rastin e mësipërm të mesazhit të Zonjës Kim drejtuar shqiptarëve për zgjedhjet e 6 marsit në Shqipëri, dhe në kujtim të këtij muaji që shënon historinë afrikano-amerikane, po përmend një shkrim të ish- Udhëheqsit të Drejtave Civile në Amerikë, Martin Luther King-ut, shkruar në Gazetën afrikano-amerikane, “New York Amsterdam News”, para se të miratohej Ligji për të Drejtën e Votës (6 gusht, 1965).

Ndërsa bën thirrje për ndryshim dhe në favor të drejtave civile dhe të drejtës së votës për afrikano-amerikanët, mesazhi i Martin Luther King-ut i vitit 1965, drejtuar Kongresit dhe klasës politike amerikane në përgjithësi, ishte, “Let my People Vote”. (Lejo Popullin tim të votojë). Thirrja e Martin Luther King-ut është aktuale edhe për shqiptarët sot, 30-vjet pas një tranzicioni të dështuar politik dhe ekonomik: Let my People Vote që të dilet nga ky qorrsokak politik në Shqipëri. Sa më shumë të përkrahet kjo klasë politike e korruptuar politike nga ndërkombëtarët, aq më i gjatë do jetë tranzicioni, status-quoja do vahdojë.  Prandaj, ashtu siç kishte nevojë Amerika për ndryshim në vitin 1965, ashtu edhe Shqipëria dhe shqiptarët kanë nevojë sot për ndryshim, ndryshim rrënjësor dhe historik. Shqiptarët janë lodhur me këtë klasë politike dhe duan ndryshimin e madh, deri kur duke pritur. Demokracia nuk pret më. Demokracia po dështon në Shqipëri. Sepse siç është shprehur Martin Luther King në artikullin e tij në mbrojtje të votës së lirë për afrikano-amerikanët në vitin, 1965: “Duhet patjetër të ketë ndryshim. Do të ketë ndryshim. Sepse për t’i mohuar një personi të drejtën për të ushtruar lirinë e tij politike në vendin e votimit, nuk është aspak një akt më i shëmtuar se t’i mohosh një të krishtëri të drejtën për t’iu lutur Zotit” — janë fjalët e priftit të krishterë protestan, dhe udhëheqsit të lëvizjes së të Drejtave Civile në Amerikë, Martin Luther King.

Ndoshta është detyra e Zonjës Kim që të merret me personat shqiptarë të shpallur “non-grata” nga Shtetet e Bashkuara, por nuk besoj të jetë detyra e saja,  as e drejtë e saja që të përzihet në sistemin zgjedhor dhe në të drejtën e shqiptarëve për të zgjedhur zyrtarët e cilitdo nivel, që duan vet. Pa marrë parasysh mesazhin e panevojshëm të Zonjës Kim, Shtetet e Bashkuara nuk duhet të presin asgjë më pak as më shumë se ushtrimin e plotë dhe të drejtë të votës lirë për shqiptarët, me 6 mars dhe gjithmonë.  Prandaj, si shqiptaro-amerikan dhe taksapagues i këtij vendi – bëjë thirrje me me vendosmërinë dhe me kurajon e Martin Luther King-un tonë — “Let my People Vote” (Lejo Popullin tim të Votojë), lirisht dhe pa ndërhyrje nga askush, përfshirë diplomatët, e sidomos, jo diplomatët. Kjo është e drejtë e mbrojtur nga kushtetuta shqiptare dhe nga kushtetuta amerikane si dhe nga Karta Universale e të Drejtave të Njeriut.

Frank Shkreli

          The Rev. Dr. Martin Luther King Jr. and Coretta Scott King fought hard for voting rights (Public Domain)

Tri dekada pas mbylljes së kampit të Spaçit, kur koha po fshin pak nga pak shumë gjurmë jete aty, Fondacioni “Konrad Adenauer” dhe Kujto. al, realizojnë një projekt të ri, që ndërthur artin me punën kërkimore dhe synon të memorizojë vizualisht ditët dhe veprimtarinë e të burgosurve përmes një serie skicash. Ekspozitë me grafika ” Jeta e të burgosurve në kamp-burgun e Spaçit” ishte nji prej aktiviteteve që tërhoqën vëmendejn e gjerë të publikut, mbrëmjen e të dielës me 20 shkurt në Tiranë, në kuadër të “Ditëve të Kujtesës 2022” dhe lajmëron vijimin e një projekti të gjatë me këtë temë. Skicat grafike, janë realizuar nga artistja Ina Elezi dhe zbërthejnë momentet kyçe te jetës në Spaç, bazuar ne rrefimet e detajuara te ish te burgosurve qe i mbijetuan atij ferri te regjimit komunist. “Te kthenim ne imazhe, rrefimet e dhjetra te burgosurve politike te regjimit komunist qe vuajten ferrin ne burgun e Spaçit, ka qene prej tre vitesh nje ide ngacmuese qe u kthye nga muaji ne muaj ne nje projekt te mirefillte. Bashke me koleget e Kujto.al, e titulluam thjeshte “Jeta e te burgosurve ne kamp-burgun e Spacit” dhe fale mbeshtetjes se Konrad – Adenauer- Stiftung Albanien kjo ide u be realitet”, thotë Admirina Peçi, ideatore dhe drejtuese e këtij proejkti. Ajo vecon bashkëpunimin me artisten Elezi, si një zgjedhje e mirëmenduar për të përfshirë në këtë temë nëj artiste të re, e cila gjengjuhën e duhur që të ftuar në këtë proces të domosdoshëm njohjeje brezin e saj që nuk e jetuan periudhën e diktaturës. “Është një eksperiencë e vëçantë, puna në bashkëpunim me nëj artiste si Ina, e cila i qaset kësaj teme dhe përfshihet emocionalisht në ngjarje historike që kanë ndodhur në një epokë, kur ajo nuk kisha lindur ende, por që falë rrëfimeve të detajuara dhe kujtesës fotografike të disa prej dëshmitarëve, ajo arrin të nxjerrë nga kujtesa e tyre dhe të skicojë momente kyçe të jetës. e shohim shumë të rëndësishëm këtë projekt të Kujto.al, që vijon punën që po bëjmë prej 3 vitesh, për të krijuar hartën dixhitale të gjithë vendeve të vuajtjes në Shqipëri. “Harta e Kujtesës.al” po pasurohet tashmë nga viti në vit me imazhe, fotografi, skica e dëshmi mbi jetën në seicilin prej këtyre vendeve të vuajtjes, duke memorizuar kështu për brezat e ardhshem imazhe të vyera të një historie që nuk duhet të harrohet”. Projekti i jetës së të burgopsurve ën kampburgune Spaçit, do te vijoje deri ne realizimin e mbi 50 skicave grafike, dhe krijimin e nje video, permes te ciles te vizualizohen aspektet kyce te jetes se perditshme, punes se detyruar ne miniere, ndeshkimeve te shumta dhe vuajtjet e te burgosurve politikë aty.

Teuta Elshani, vajza e shkrimtarit, poetit, prozatorit dhe kritikut letrar, Ymer Elshani rrëfen për Diellin e Vatrës në New York nismën për ndërtimin e “Shtëpia Muze Ymer Elshani”. Në një bashkëbisedim me Editorin e Diellit Sokol Paja, Teuta Elshani rrëfen jetën tragjike të babait të saj Ymer Elshanit, detaje nga projekti dhe mbështetja nga mërgata shqiptare, e sidomos vizioni i saj që shtëpia të rinovohet dhe të hapet për vizitorët, si një dëshmi lufte dhe në nderim të shkrimtarit. Ajo e sheh si një muze që do të vizitohet veçanërisht nga brezat e rinj për të mësuar mbi jetën e Ymer Elshanit, fatin tragjik, si dhe çmimin e lirisë e si lufta nuk i kurseu as fëmijët, as shkrimtarin e tyre. 

POETI, PROZATORI DHE KRITIKU LETRAR YMER ELSHANI

Poeti, prozatori dhe kritiku letrar, Ymer Elshani, u lind në fshatin Korroticë e Ulët të Drenasit (Kosovë), më 14 qershor 1948. Shkollën fillore dhe të mesme i kreu në vendlindje. Shkollën normale dhe Fakultetin filozofik, Dega e gjuhës dhe letërsisë shqipe, i kreu në Prishtinë. Po aty, më 1978, magjistroi në lëmin e poezisë për fëmijë. Punoi në arsim që nga viti 1968, si mësues, profesor, e më vonë edhe si drejtor i gjimnazit “Skënderbeu” të Drenasit.  Pas demonstrative të vitit 1981 në Drenas, Ymerin e përjashtuan nga puna si përgjegjës për demonstrata dhe ia ndaluan botimet letrare. Deri ne vitin 1985 mbetet pa punë, dhe mirret me bujqësi, për të mbajtur familjen. Gjatë kësaj kohe shkrimtari u mishëru shumë me natyrën, gjë që reflektohet edhe në shkrimet që shkroi gjatë kësaj kohe. Vitet e fundit të jetës me tërë qenien u zotua për pavarësimin e shkollës shqipe, në rolin pedagog i arsimit. Shkonte në çdo shkollë fillore të komunës. Hospitonte në orë, udhëzonte dhe përpiqej për mirëvajtjen dhe përparimin e arsimit. 

FATI TRAGJIK I YMER ELSHANIT

Pastaj dihet fati tragjik i Ymer Elshanit, këtij krijuesi të talentuar për fëmijë. Fati i tij është unik në gjithë rruzullin tokësor. Të hulumtosh gjithë kronikat e popujve të çdo kontinenti nuk mund të gjesh histori më të dhimbshme e më çnjerëzore, më kriminale e më makabre. Është historia-simbol e nënë Kosovës, e masakrës serbe mbi të. Gjatë kohës së luftës, Ymeri me familje ishin dëbuar nga fshati i tij dhe ishin vendosur në Polek të Vjetër të Drenasit. Më 17 prill 1999, strehohen në shtëpinë e Sinan Muçollit, ku kishte fëmijë, gra, vajza, mbi 50 civile. Atë mbrëmje policët serbë kishin hyrë në shtëpi dhe kishin nxjerrë Ymer Elshanin dhe Sinan Muçollin. Sapo i kishin nxjerrë jashtë, ishin dëgjuar krismat e automatikëve, të cilët ua kishin shuar jetën mizorisht. Pas kësaj policia kishte hedhur bombë dhe breshëri plumbash në dhomën me civilë, ku mbetën të vdekur pesëdhjetë e tre vetë. Në mesin e tyre ishte edhe bashkëshortja e Ymer Elshanit, Nafija (45 vjeçe) me të katër bijtë: Ardianin (25), Miranin (20), Kujtimin (15) dhe Nderimin (10), si dhe kunata, Shukrija. Të nesërmen, në një shtëpi afër, vritet edhe nëna e Ymer Elshanit. Shpëtoi vetëm vajza e tij, Teuta, e cila në atë kohë ishte studente në Prishtinë. Kështu u ndërpre, pa precedent, jeta e një krijuesi të talentuar, e një pende të fuqishme të letërsisë sonë për fëmijë. Pas vetes la 22 vepra (poezi, prozë, romane, etj).

SHTËPIA MUZE KU JETOI DHE PUNOI SHKRIMTARI YMER ELSHANI

Nisma ime quhet “Të mbrojmë shtëpinë e poetit”. Misioni i kësaj nisme është rinovimi i shtëpisë ku jetoi dhe punoi shkrimtari Ymer Elshani. Shtëpia ishte shënjestruar për t’u djegur gjatë luftës dhe ende duken gjurmët e flakës që kishte filluar, por pa sukses. Shtëpia vazhdon të jetë e mbyllur që nga paslufta dhe është në gjendje të rënduar. Prandaj është momenti i fundit për të ndërhyrë për ta mbrojtur atë. Vizioni im është që shtëpia të rinovohet dhe të hapet për vizitorët, si një dëshmi lufte dhe në nderim të shkrimtarit. E shoh si një muze që do të vizitohet veçanërisht nga brezat e rinj për të mësuar mbi jetën e Ymer Elshanit, fatin tragjik, si dhe çmimin e lirisë e si lufta nuk i kurseu as fëmijët, as shkrimtarin e tyre. Projekti tash ka filluar nga një grup vullnetar arkitektësh, dhe qëllimi është që këtë vit, duke filluar nga prilli, të ndërmerren hapat e parë për një intervenim urgjent, që të parandalohet dëmtimi i mëtutjeshëm. Në shtëpi poeti i kishte lënë të gjitha dorëshkrimet, aty është dhoma e punës e tij, makina e shkrimit, orendi, rrobat e familjes. Plani eshte që të gjitha gjërat që i kanë shpëtuar luftës dhe kohës të konservohen si pjesë e shtëpisë muze.

SHTËPIA NË MBROJTJE INSTITUCIONALE DHE NISMA PËR FONDIN

Kërkesën për vendosjen e shtëpisë në mbrojtje institucionale e kam filluar në vitin 2019. Fillimisht idenë ia kam paraqitur kryetarit të Drenasit, pasiqë prona është në këtë komunë, më pas kam nisur takimet në ministrinë e kulturës, për 3 vite rresht. Por deri tani pa sukses në hapa konkret. Kështu që vendosa ta filloj vetë këtë mision. Për shkak të interesimit të miqve dhe familjarëve për të ndihmuar, në dhjetor 2021 hapa një fond online për të gjithë ata që kanë mundësi të kontribuojnë. Fondi thirret “Shtëpia Muze Ymer Elshani”, në faqen online GoFundMe. Po ashtu vlen të theksohet angazhimi nga Mërgata në SHBA, në veçanti veprimtari Skënder Karaçica, i cili ka krijuar një këshilli drejtues për sensibilizimin e kësaj nisme në të gjitha viset ku jetojnë shqiptarët. Me këtë rast, dua t’i falënderoj të gjithë për mbështetjen, qoftë përmes shpërndarjes së nismës në rrjetet sociale, por edhe me ndihmë materiale. Gjithashtu dëshiroj të bëj thirrje te institucionet përkatëse të qeverisë dhe te komuna e Drenasit që të bëhen pjesë e kësaj nisme, për nder të shkrimtarit, për hir të historisë e brezave të rinj, ta trajtojnë këtë shtëpi si një dëshmi tjeter e luftës, për t’i treguar botës se deri ku shkoi gjenocidi serb në Kosovë. Mbetem me shpresë se do të kemi mbështetjen e institucioneve, përndryshe ne si familje do të mundohemi ta ruajmë me forcat tona, per aq sa mundemi. 

           KUSH ËSHTË TEUTA ELSHANI?

Vajza e vetme e shkrimtarit Ymer Elshani, e lindur në Korroticë të Ulët. Kimiste e dimplomuar nga Universiteti i Prishtinës. Gjatë kohës së luftës u gjenda në Prishtinë dhe nga aty si shumë shqiptarë, u dëbuam për në Maqedoni, në mars 1999. Sa isha në kampet refugjate në Maqedoni, mora lajmin e kobshme se familja ime (babi, nëna, 4 vëllëzer, gjyshja dhe gruaja e axhës) ishin vrarë. Aty mora vendim të largohesh për në SHBA, më një qëllim të mundja dhimbjen dhe të punoj për t’i botuar dorëshkrimet e prindit që kisha dëgjuar se kanë shpëtuar nga lufta. Në SHBA u vendosa në Atlanta, në gusht 1999. Arrita të gjej punë në një laborator privat dhe aty fillova karrierën si inxhiniere e kimisë. Mbrenda disa viteve botova të gjitha dorëshkrimet e Ymer Elshanit, ku vëllezerit e Ymerit në Kosovë (Zymber dhe Arifi) i bënin gati për shtyp, e unë in financoja, plotë 11 vepra. Poashtu, këtu në SHBA kam krijuar familjen time, 4 fëmijë (Ejona, Era, Mirana, Ardiani), dhe vazhdoj të jem e lidhur me Kosovë dhe të promovoj veprat e Ymer Elshanit. Si dhe tash kohëve të fundit, kam filluar edhe nismën për ta rinovuar dhe kthyer në muze shtepinë e prindit.

VEPRIMTARIA LETRARE E YMER ELSHANIT

Me krijimtari letrare Ymer Elshani u mor qysh si nxënës i shkollës fillore, që në moshën 10-vjeçare. Librin e parë “Anija e miqësisë” e botoi në moshën 19 vjeçar, si normalist në Prishtinë. Gjatë gjithë jetës së vet Ymer Elshani shkroi dhe botoi në periodikun letrar në Kosovë dhe Maqedoni, kryesisht poezi, tregime, drama e romane për fëmijë. Nga viti 1967 e deri më 17 prill 1999, kur u vra mizorisht nga barbarët serbo-sllavë, botoi një varg librash artistikë (4 vëllime me poezi për fëmijë, 5 vëllime me tregime, 2 romane për fëmijë). Pas luftës, vajza Teuta me vëllezërit e Ymerit, ia botuan të gjitha dorëshkrimet (6 vepra me poezi, 4 vepra me tregime, 1 roman, dhe temën e magjistraturës) . Në vitin 2019, me mbështetje të Ministrisë së Kulturës, Rinisë e Sporteve dhe shtëpisë botuese ”MESHARI” në Prishtinë, u botua vepra letrare  e plotë e Ymer Elshanit, kompleti në 11 vëllime.  

VJERSHA PËR FËMIJË:

1. Anija e miqësisë (vjersha). Pionieri, Prishtinë 1967

2. Çka ëndërrojnë lulet (vjersha). Rilindja, Prishtinë 1971

3. Unaza magjike (vjersha). Rilindja, Prishtinë 1980

4. Kalorësi i bardhë (poemë). Rilindja, Prishtinë 1987

5. Ylli ëndërrimtar (vjersha). Rilindja, Prishtinë 2000

6. Përralla për ylberin (poemë). ROZAFA, Prishtinë 2000

7. Zogu i lirisë (vjersha). ZEF SEREMBE, Prishtinë 2001

8. Gjelastreni mendjelehtë (vjersha). GUTENBERG, Prishtinë 2003

9. Le të vijë në Sharr pranvera (poema).ROZAFA, Prishtinë 2002

10. Kur vallëzojnë Buzëqeshjet (përzgjedhje poezish), Faik Konica 2021.

TREGIME PËR FËMIJË:

1. Loti udhëtar (tregime). RILINDJA, Prishtinë 1972

2. Ishulli i lumturisë (tregime). RILINDJA, Prishtinë 1973

3. Guri i çmueshëm (tregime). RILINDJA, Prishtinë, 1977; OSCE 1999

4. Plaku me violinë (tregime). RILINDJA, Prishtinë 1984

5. Përjetimet e bardhoshit (tregime). RILINDJA, Prishtinë 1989

6. Vajza e diellit (tregime). RILINDJA, Prishtinë 2000

7. Njohja e trimave (tregime e përralla). ROZAFA, Prishtinë 2000

8. Gjeli i kuq (tregime të zgjedhura). ASDRENI, Sh. 2000

9. Flokargjendta (tregime të zgjedhura). ROZAFA, Prishtinë 2004

ROMANE PËR FËMIJË:

1. Ndodhitë e Hundëkarrotës (roman). RILINDJA, Prishtinë 1971, 1979, 1987

(romani u botua nga ShB “NAIM FRASHERI”, Tiranë 1987)

2. Aventurat mbi trotinetin e vjetër (roman). RILINDJA, Prishtinë 1975

3. Udhëtimet e Xhuxhimaxhuxhit (roman). Prishtinë 2008

PUNIM STUDIMOR (TEMA E MAGJISTRATURËS):

1. Aspekte të poezisë sonë për fëmijë (1945-1976). ANDENA, Prishtinë 2013

Dom Gjergj Meta

Ju lutem mos ikni! Ju lutemi ejani!E di se dikujt nuk i pelqen te degjoje perseri nga goja ime fjalet qe do them. Mund t’i duken të mërzitshme e bajate. Por dua t’ju them nga thellësia e zemrës:Mos ikni më nga Shqipëria! Ju lutem mos ikni! Mos t’i lejmë djerr tokat e shkret bjeshkët. Mos t’i lemë shtëpitë e pabanuara e qytetet fantazma. Mos të çrrënjosemi se nuk kemi ku ngulim rrënjë më. Këtu jemi dikushi e diku tjetër nuk jemi askushi. Në fund të fundit mos ta flakim tej historinë e familjeve e fiseve tona.Edhe atyre që janë jashtë u them: ejani! Do të ndryshojnë gjërat po qemë bashkë të gjithë. Ne mund t’i ndryshojmë gjërat. Kthehuni e t’i banojmë edhe një herë fshatrat e qytezat tona. Keni punuar e po punoni. Ndër vite keni ndërtuar shtëpi këtu e tani i keni lënë bosh me ndonjë të moshuar brenda, por që nuk do të jetojë shumë. Kemi përgjegjësi për këtë vend e jo vetëm për vete e për familjet tona. Sa trishtim janë fshatrat tonë, lagjet e qytezat tona kur sheh se janë zbrazur apo me njerëz që duan të ikin. Ta bëjmë Shqipërinë t’i gëzohet pranisë tonë si nëna fmijëve të saj.Uroj më të mirat për ju të gjithë e i lutem Zotit për familjet tuaja! E shpresoj se do të tingëllojë sadopak në zemrat tuaja kjo fjalë! + dom Gjergji

Në ditën e fundit të Konferencës për Sigurisë në Mynih, Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani ishte e ftuar si folëse në tryezën e rrumbullakët për të diskutuar të ardhmen e Ballkanit Perëndimor si dhe për sfidat dhe mundësitë në rrugën drejt strukturave euroatlantike.

Në këtë diskutim, përveç presidentes Osmani, morri pjesë edhe Presidenti i Sllovenisë Borut Pahor, përfaqësuesi i BE-së për dialog Miroslav Lajçak, ministrat e punëve të jashtme nga rajoni, ambasadorja i SHBA-ve në NATO, i dërguari i posaçëm i Mbretërisë së Bashkuar për Ballkanin Perëndimor Stuart Peach si dhe përfaqësues të shteteve, organizatave ndërkombëtare dhe shoqërisë civile.

Presidentja Osmani ka folur për progresin thelbësor që po bën Kosova në fusha të ndryshme dhe njëkohësisht përmendi sfidat me të cilat përballet shteti ynë me një fqinj agresiv dhe destabilizues. Në kuadër të zhvillimeve të fundit në Evropë, Presidentja theksoi nevojën për një përpjekje të bashkërenduar të bashkësisë ndërkombëtare në raport me situatën e sigurisë në Ballkanin Perëndimor.

Ajo theksoi se ndikimi i Rusisë përmes Serbisë është evident dhe se Serbia duhet të trajtohet si shteti që nuk bazohet në vlerat evropiane. Presidentja Osmani, megjithatë theksoi nevojën e angazhimit të vazhdueshëm në procesin e dialogut dhe potencoibse Kosova e ka dëshmuar gjithnjë konstruktivitetin e saj në proces. Kosova çdoherë ka kontribuuar për paqen dhe sigurinë afatgjate dhe në dialog ka treguar angazhim aktiv duke dhënë propozime konkrete, theksoi Presidentja Osmani, duke shtuar se procesi duhet të përqendrohet në njohjen reciproke si e vetmja zgjidhje që siguron paqen dhe stabilitetin afatgjatë në rajon.