Politike – Page 341 – Dielli

CEDRIC WERMUTH: JU LUTEM MOS E HUMBNI SHPRESËN

June 15, 2020 by dgreca

“Historia është në anën tuaj. Ne, populli i Evropës jemi me ju” /

Shkruan: MA. AGIM ALIÇKAJ*/ Ishin këto fjalë me domethënie të lartë të deputetit të parlamentit zvicerian në twitter drejtuar popullit të Kosovës, të cilat prekën zemrat shqiptare me 3 Qershor 2020, kur në Prishtinë Parlamenti i komprometuar i Kosovës, me manipulime jodemokratike e votoi qeverinë Hoti të kontrolluar nga Lista srbska.

SKENARI I SHKATËRRIMIT TË SHTETIT TË KOSOVËS

Kështu Serbia ia arriti qëllimit për të hyrë zyrtarisht dhe në mënyrë fuqiplote në qeverinë e Kosovës. Zëvendëskryeministri Rakiç me shokë e kontrollojnë qeverinë, inteligjencën (AKI-n), ushtrinë (FSK-n) dhe Ambasadën e Kosovës në Amerikë.Serbët e festuan këtë fitore në mënyrë madhështore bashkë me përkrahësit e Thaçit dhe të Mustafës. Këtë veprim anti-shqiptar e përgatiti dhe e realizoi me përpikmëri presidenti (jo i imi) Hashim Thaçi, me direktiv të presidentit serb Vuçiq, në koordinim me Ambasadorin Richard Grenell duke e përdorur si vegël kryesore kryetarin e LDK-s Isa Mustafa. Të gjithë këta për interesa të ndryshme (Vuçiq për interesa kombëtare serbe, Thaçi për interesa personale të dosjeve dhe korrupsionit, Mustafa po ashtu për interesa personale dhe të korrupsionit, ndërsa Grenell për interesa karrieriste) por me qëllim të njejtë, krijimin e një qeverie kukull e cila do të jetë e gatshme për ta pranuar dhe realizuar ndarjen e Kosovës.

Kësaj i parapriu rrëzimi i qeverisë demokratike të shpresës dhe anti-korrupsionit Kurti-Osmani, pengesë kryesore e qëllimit të tyre. Në realizimin e planeve të tyre të errëta ata u ndihmuan edhe nga Gjykata Kushtetuese e Kosovës e cila në vend që të vendoste për zgjedhje të lira në interes të popullit, mundësoi krijimin e një qeverie jolegjitime. Ndër hapat e parë të qeverisë Hoti ishte heqja e reciprocitetit ndaj Serbisë.Ky vendim e cenoi në mënyrë të drejtpërdrejt sovranitetin e shtetit dhe e dobësoi mëtutje pozitën edhe ashtu inferiore të Kosovës në dialog me Serbinë. Për më shumë, ky e ndihmon partinë e Vuçiqit në zgjedhjet e 21 Qershorit. Skenari i aktorëve negativ Thaçi-Vuçiq-Grenell për ndarjen dhe shkatërrimin e Kosovës planifikohet të realizohet gjatë verës, më së largu deri në muajin tetor.

Çdo gjë pritet të bëhet me presione të pashembullta, frikësime, mashtrime, manipulime, shtrembërime të fakteve, propagandë të rrejshme, improvizime dhe kurdo që është e mundur me bisedime sekrete. Marrëveshja do të paraqitet gjithëpërfshirëse me njohje të dyanshme, pa e përmendur sovranitetin dhe integritetin territorial të Republikës së Kosovës. Ky është “shansi i fundit” për zgjedhjen e problemit të Kosovës përndryshe Amerika do të “heq dorë” nga Kosova. Ekziston rreziku i “pushtimit” të sërishëm nga Serbia. Nuk do të ketë ndryshim të kufijve, veçse “përcaktim, përshtatje, korigjim të lehtë apo demarkim “ gjë që është normale kur dy shtete duhet ta njohin njëri-tjetrin. Kjo nënkupton “dhënjen e “domosdosdoshme” të një pjese të veriut të Kosovës dhe krijimin e disa “zajednicave” dhe hapësirave ekstraterritoriale, ndërsa marrjen e disa “livadheve dhe bungajave” në luginën e Preshevës. Në interes të “pajtimit” me Serbinë dhe krijimit të “miqësisë së përhershme” duhet të falen, mos o Zot, të gjitha krimet e luftës nga cilado anë qofshin. Pastaj, duhet bërë “kompromis” duke dhënë “diçka” për të marrë njohjen e pavarësisë nga agresori Serb! Po a e dijnë këta të pashpirtë sa shumë ka dhënë Kosova për këtë pavarësi me shekuj?! Qindra mijëra të vrarë e të masakruar në mënyrën më mizore, të zhdukur e të dhunuar, shtëpi të djeguara dhe toka të humbura! Të gjitha lëshimet kanë përfunduar njëherë e

përgjithmonë me 17 Shkurt 2008. Këtë duhet ta kuptojë edhe Ambasadori Grenell.Tentimi i tij për “marrje me të mire” të popullit të Kosovës filloi me çbllokimin e fondeve MCC pas heqjes së reciprocitetit. Në vazhdim, Amerika do ta ndihmoi Kosovën edhe me mjete tjera financiare, pajisje për ushtri, polici etj. Paralelisht me zhvillimin e dialogut, Grenell do të realizoi edhe marrëveshje tjera ekonomike të ngjashme me ato “kote” ajrore dhe hekurudhore që do ta “ndihmojnë shumë” ekonominë e Kosovës. Hoti do to të promovohet si “negociatorë shumë i zoti” ndërsa Thaçi do të ushtrojë kontroll të plotë të procesit. Kurti dhe Osmani do të paraqiten si “politikaj të rrezikshëm të cilët nuk i do Amerika”. Do të bëhen përpjekje për njollosje personale dhe familjare të tyre. Të gjitha këto mashtrime do të shtyhen me presion të pashembullt mbi deputetët e kuvendit për ta aprovuar marrëveshjen “historike shumë të vlefshme” për Kosovën. Pas aprovimit në parlament, nëse e shohin të nevojshme për ta forcuar, marrëveshjen mund ta qesin edhe në referendum i cili do të jetë rezultat i presioneve nga më të ndryshmet mbi popullin e Kosovës. Kryesorja është, se kështu po kërkon Amerika! Në protestat e pritura të popullit dhe të Vetëvendosjes do të

infiltrohen huliganë të SHIK-ut për të krijuar ekcese me qëllim të shuarjes së tyre me forcë dhe të shpalljes së VV-s organizatë ekstremiste, “fajtore” për të gjitha problemet e Kosovës. Serbia dhe Lista SERBSKA e qeverisë së Kosovës do të jenë “shumë të pakënaqur” por do ta pranojnë atë me “dhimbje të madhe”.

Radha i vjen tejkalimit të problemit me Unionin Evropian sidomos me Gjermaninë dhe Kancelaren Angela Merkel. Grenell do ta paraqes marrëveshjen “historike” para tyre si “arritje të madhe me pëlqim të plotë të dyja palëve”. Çfarë të keqe ka aty, edhe dy Gjermanitë janë bashkuar ndërsa Çekia dhe Sllovakia janë ndarë në mënyrë paqësore pa kurrëfarë problemi për Evropën! Vështirë se kjo mund të refuzohet dhe bllokohet nga Evropa.Akti i fundit është lëvizja dhe përshtatja e trupave të NATO-s dhe ushtrisë serbe situatës së re në terren.Me hyrjen e ushtrisë serbe në tokat e Kosovës, ato humbasin përgjithmonë dhe Kosova pushon së ekzistuari si shtet stabil.Me këtë akt tradhëtia e Thaçit dhe e shërbëtorit të tij Mustafës ndaj Kosovës përjetësohet. Për këta të dy përfundon procesi i shkatërrimit të Kosovës por jo edhe për Serbinë.

Shndërrimi i Kosovës në shtet jostabil dhe jofunksional, për Serbinë është vetëm pikënisje e arritjes së qëllimit final, kthimin e saj në kuadër të Serbisë si provincë Kosovo i Metohija, bazuar në rezolutën 1244 të OKB-s, apo ndarjen përfundimtare me Shqipërinë duke e siguruar edhe një dalje në detin Adriatik, ëndërr e kahmotëshme e hegjemonizmit serbo-rus. Për këtë Serbia e ka të siguruar përkrahjen e tradhëtarit tjetër potencial shqiptar, kryeministrit Edi Rama. Për ta realizuar këtë atyre ju duhet ta diskreditojnë marrëveshjen e nënshkruar si një zgjidhje të përkohshme dhe të padrejtë për Serbinë.Thaçi i shfrytëzuar dhe i shtrydhur mirë nuk ju duhet gjë, dosjet disi dalin në shesh dhe ai përfundon në burg. Populli serb fillon me protesta, bllokime rrugësh dhe incidente të ndryshme. Kërkon referendum shtesë.Nëse e sheh të nevojshëme, Serbia e eliminon Vuçiqin nga skena politike për shkak të “shitjes” së Kosmetit. Politikanët e rinj serb bëjnë kërkesa për negociata tjera deri në shkatërrimin definitiv të Kosovës. Dëshiroj që këto parashikime të mijat dhe të tjerëve që e duan Kosovën me zemër të dalin gabim.

Të gjitha këto fatëkeqësi janë bërë të mundura në saje të gabimeve dhe keqbërjeve të Thacit dhe klasës politike që qeverisi me Kosovën pas vdekjes së Presidentit Ibrahim Rugova. Ato janë të shumta: “fusnota” në Deklaratën e pavarësisë, humbja e tokave në demarkacione me Maqedoni dhe Mal të Zi, lobimi aktiv për ndarjen e Kosovës, asociacioni i komunave serbe, legalizimi i strukturave kriminale të Veriut, ofrimi i amnistisë për kriminelët serb, mosmarrja e liberalizimit të vizave, heqja dorë nga mbrojtja e të drejtave të vëllazërve tanë të Kosovës Lindore, korrupsioni, varfëria e pafund dhe zbrazja e Kosovës. Faktet për shkatërrimin gradual të Kosovës janë të pakontestueshme. Në Albach të Austrisë me datën 25 Gusht, 2018, në pyetjen e moderatorit se a nënkupton marrëveshja finale me Serbinë edhe “rregullim kufijsh”, Thaçi u përgjigj: “Po, unë jam në favor të “korrigjimit të kufirit” sepse “ne kemi nevojë për një marrëveshje paqësore me Serbinë”. Presidenti serb Vuçiq i ulur afër tij, i habitur i thotë me ton të ulët “don’t tell them” pra “mos trego” dhe vazhdon të buzëqesh me ironi derisa Thaçi e përfundon përgjigjen. Dhe ky ka fytyrë të dal para popullit me deklarata falso utopike se nuk i jep Serbisë asgjë, veçse kërkon bashkimin e Kosovës Lindore. Me këtë mashtrim të shekullit do të duhej të përfundonte karriera e tij politike. Shtrohet pyetja, pse i duron populli shqiptar politikanët e këqinj kaq shumë dhe kaq gjatë?

SHPËTIMI I KOSOVËS NGA SHKATËRRIMI

Serbia e ndihmuar nga Thaçi me shokë, për 21 vite me radhë punoi me përkushtim të madh, duke shpenzuar miliona dollarë në Washington, për ta sjellë Kosovën në këtë gjëndje shumë të rëndë, para kapitullimit. Është momenti i fundit që Serbisë t’i ndalet turri dhe t’i thyhen dhëmbët si në vitin 1999.Rezistenca popullore filloi me zgjedhjet e lira demokratike të 6 Tetorit dhe fitoren e VV-s në krye me Albin Kurtin dhe të LDK-s pjesës Rugoviane në krye me Vjosa Osmanin.Rrëzimi i tyre me metoda të ulëta jodemokratike dhe vjedhja e pushtetit nga ana e klasës së korruptuar është humbje e përkohshme.Shpëtimi i Kosovës është i mundur.

Hapi i parë i shpëtimit të Kosovës fillon me largimin nga politika të figurave më negative dhe më të rrezikshme për Kosovën, Hashim Thaçit dhe Isa Mustafës si dhe rrëzimin e qeverisë “srpska” me kryeministrin jolegjitim Avdullah Hotin. Më së lehti dhe më së miri do të ishte nëse Thaçin e largojnë pasardhësit e vërtetë të UÇK-s të vijës së Komandantit Adem Jashari në kuadër të PDK-s, ndërsa Isa Mustafën pasardhësit e vërtetë të vijës së Presidentit Ibrahim Rugova në kuadër të LDK-s. Nëse kjo nuk bëhet sa më shpejt, gjithsesipara përfundimit të dialogut me Serbinë, atëherë kjo detyrë i takon popullit të Kosovës. Vijnë në shprehje të gjitha metodat e rezistencës aktive që kulminojnë me protesta të përherëshme gjithë popullore me kërkesa legjitime për dorëheqjen e Thaçit, demokraci, zgjedhje të lira dhe kundër dialogut për ndarjen e Kosovës.Protestat paqësore mund të organizohen nga Vetëvendosja e cila me 12 Qershor tregoi se ka përkrahje dhe aftësi për t’i realizuar në mënyrë dinjitoze. Por, edhe më mirë do të ishte sikur të bëheshin nga organizata studentore me përkrahjen e VV-s dhe të mbarë popullit. Në këto protesta nuk guxohet të bëhen thyerje e dëmtime të objekteve dhe pronave private apo shtetërore.Në asnjë mënyrë nuk bën të protestohet para Ambasadës së SHBA-ve.Ajo është simbol i ekzistencës së Kosovës dhe mbarë kombit shqiptar.Nuk bën të dëgjohen kurrsesi parulla anti-amerikane.

Paralelisht, duhen përforcuar dhe shtuar veprimet lobiste të mërgatës së fortë shqiptare në Amerikë, Zvicër, Gjermani dhe vende tjera demokratike me rëndësi dhe influence në zgjidhjen e problemit të Ballkanit.Liga Shqiptaro-Amerikane në Amerikë në krye me ish-kongresistin Joseph Dioguardi dhe Këshilltaren për çështje Ballkanike Shirley Cloyes DioGuardi ka aftësi profesionale dhe përvojë 30 vjeçare në lobizëm shumë të suksesshëm në Washington. Kjo Ligë mund të siguroi dëgjime në Kongresin Amerikan, ku Ambasadori Grenell apo zyrtarë tjerë të Administratës aktuale do të jenë të obliguar ta spjegojnë dhe arsyetojnë politikën e tyre ndaj Kosovës. Serbia ka patur sukses që me propagandë mashtruese anti-shqiptare, duke e luajtur rolin e viktimës, të depërtojë te zyrtarë të caktuar të Shtëpisë të Bardhë, por në Kongres do të pësojë disfatë sepse faktet dhe e drejta është në anën tonë. Liga ka të drejtë dhe mund të organizojë me shumë sukses demonstrata masive para Shtëpisë së Bardhë dhe OKB-s me kërkesa për zgjedhje të lira demokratike në Kosovë, kundër ndarjes së Kosovës, për njohjen e saj në kufijt ekzistues dhe antarësim të plotë në OKB.Ka të drejtë dhe mund ta kërkojë lirimin e Ambasadorit Grenell nga detyra e ndërmjetësuesit për shkak të politikës së gabuar dhe animit të hapur nga Serbia, ka të drejtë dhe detyrë ta kritikojë cilindo zyrtar amerikan për gabime politike dhe diplomatike, gjë që në asnjë mënyrë nuk guxojnë ta bëjnë politikanët e Kosovës dhe tokave tjera shqiptare.Për ta kryer këtë detyrë me sukses, Liga ka nevojë për përkrahje materiale si në vitet 90-ta, ose sot ose kurrë.

ÇDO GJË PËR LIRINË E KOSOVËS

Tashti populli i Kosovës e ka plotësisht të çartë.Nuk ka të bëjë më vetëm me luftë për pushtet të partive politike.Ka të bëjë me ekzistencën e Kosovës si shtet dhe mundësinë e humbjes së lirisë.Populli shqiptar gjatë gjithë historisë, kurrë nuk është pajtuar me robëri, ka rezistuar dhe luftuar me të gjitha forcat armiqt e shumtë dhe tradhëtarët e vendit.Liria dhe pavarësia e Kosovës u arrit me luftë, nuk bën të humbet me bisedime, nuk bën të shkelet mbi gjakun e bijve dhe bijave më të mira të kombit që e dhanë jetën për këtë liri.Edhe pse me hyrjen e NATO-s në Ballkan mundësia e luftave ka përfunduar, populli shqiptar nuk mund të pajtohet me humbjen e lirisë.Ky popull i shumëvuajtur ka të drejtë ta mbrojë lirinë me të gjitha mjetet, nëse ka nevojë dhe mundësi edhe me rezistencë të armatosur. Liria nuk falet për hatër të “mikut” dhe nuk i dorëzohet as forcës së armikut.Kosova dhe populli shqiptar janë më të fortë se Serbia. Liria është më e shtrenjtë se jeta!

Dëshiroj ta përfundoj këtë shkrim me përgjigjen time në twitter deputetit të nderuar zvicerian: -Faleminderit shumë Z. Cedric, përkrahja e njerëzve të mëdhenj si Ju e ndihmon Kosovën në luftën për drejtësi dhe demokraci. Sëbashku ne do të fitojmë!

*Anëtar i Bordit Ekzekutiv të Ligës Qytetare Shqiptaro-Amerikane dhe i Këshillit të Vatrës

INTERVISTË E RENATO CRISTINIT PËR NURENBERGUN E KOMUNIZMIT

June 14, 2020 by dgreca

“Ideologjia Chavez – Maduro është një nga përshtatjet e komunizmit”/

Nga Roberto Mansilla Blanco më 5 maj 2020/-Perktheu:Eugjen Merlika/

(Pjesa e I)/

Renato Cristin është një filozof e profesor i filozofisë ndërpretuese pranë Universitetit të Triestes, n’Itali, dhe nismëtar i fushatës botërore Appeal for Nuremberg Trials for Communism, i prirur për të gjykuar krimet historike të komunizmit. Në këtë intervistë të posaçme për Qué Vaina!i përgjigjet pyetjeve tona mbi këtë nismë, mbi rolin e komunizmit në ngjarjet e sotme e në një vështrim shumë kritik padit regjimin e zaptuar nga Nicolàs Maduro dhe Chavizmin në Venezuelë.

Kur ka lindur “Thirrja për provimet e komunizmit në Nuremberg”, që ti dhe kundërshtuesi sovjetik Vladimir Bukovski keni vënë në lëvizje?

Kjo nismë është lindur në verën e vitit 2019, por ka patur një shtatzani që mund t’a tregoj shkurtimisht. Gjatë një konferencenë vitin 2005 kushtuar kujtesës së totalitarizmit, një konferencë që e kisha organizuar kur isha Drejtues i Institutit italian të kulturës në Berlin, Vladimir Bukovski më ka shprehur idenë e tijpër të krijuar një “Nuremberg për komunizmin” i cili të mund të përcillte një dënim historik e moral, të njëjtë me atë që me të drejtë dënonte nazizmin dhe e përjashtonte përfundimisht atë nga bota e qytetëruar. Disa vite më pas një grup ekspertësh, profesorë, studjues e politikanë të Vendeve balltike e rimorën atë ide, duke vënë së bashku ndodhi e tubime të karakterit historik, por që në vazhdim nuk arritëm t’a gjenim mënyrën për t’a betonuar nismën. Më së fundi në verën e vitit 2019 i shkruajta Bukovskit për t’i dhënë një shtysë asaj nëpërmjet një thirrjeje që mund të shërbente si bazë për një nismë ndërkombëtare duke filluar nga përvjetori i tridhjetë i rënies së murit të Berlinit. Edhe se ishte i drobitur nga sëmundja e tij, e pranoi me zell, sepse pa mundësinë që t’i jepej një formë idesë së tij. Kështu shkruajtëm tekstin e Thirrjese vendosëm të përgatisnim shpalljen duke mbledhur firma për t’a paraqitur në publik në datën simbolike të 9 nëndorit. Fatkeqësisht Bukovski ndërroi jetë më 27 tetor 2019, duke lënë një zbrazësirë të pamasë tek të gjithë ata që kishin duartrokitur betejën e tij të gjatë kundër komunizmit e kishin ndarë me të arsyet dhe synimet; por njëkohësisht ai na la si trashëgim zotimin e tij për të sendërtuar qëllimet e tij, pjesërisht nëpërmjet nismës sonë të re.

Cilat janë kërkesat kryesore që gjejnë shprehje në këtë nismë?

Kjo nismë është e nevojshme me qëllim që plojët e gjenocidet e regjimeve të ndryshme dhe lëvizjeve komuniste të mund t’i nënështrohen zyrtarisht një gjykimi që deri tani nuk ka ndodhur; në mënyrë që të pastrojë vetëdijen tonë historike nga helmet që ideologjia komuniste ka përhapur gjithandej; kështu të mund të riekuilibrohet ndërgjegjia morale e botës perëndimore, ndërgjegja e botës së lirë që shumë shpesh, për përtaci apo për keqbesim, fsheh të vërtetat e komunizmit, duke mbuluar thelbin kriminal të një ideologjie që është ende vepruese dhe vdekjeprurëse. Praktikisht do të zhvillohet në tre rrafshe, ngushtësisht të lidhur: një vijë veçanërisht kulturore (historiografike, filozofike, sociologjike, politike, gjeopolitike); një vijë juridike (me synimin për të shqyrtuar mundësinë konkrete për të përparuar në kahun e të drejtës penale, si përsa i përket rasteve të veçanta po ashtu edhe për gjenocidin karakteristik të shumë prej këtyre masakrave); një vijë politike dhe institucionale që duhet të bashkojë si qeveritë mirëpritëse të idesë për të arritur dënimin politik e moral të komunizmit po ashtu si dhe Parlamentin evropian me synimin për të kënaqur përfundimin që barazon komunizmin me nacional socializmin, të miratuar në shtator 2019. Në javët e fundit spikama shëndetësore globale e shkaktuar nga koronavirusi – një argument që ka shumë ndërlikime, jo vetëm ekonomike e shoqërore por edhe politike, mbi të cilët nuk do të ndalohem këtu – ka prodhuar një gjëndje që na ka shtrënguar të ripërsiasim veprimet konkrete që kishim nisur të zhvillonim e që do të rifillojnë kur gjëndja të bëhet e qëndrueshme, besoj mbas verës. Po vazhdojmë të shkojmë përpara me mbledhjen e firmave që mbështesin Thirrjen, që mund të lexohet e të firmoset në faqen web: https://appeal.nurembergforcommunism.org//.

Si ka qënë pritja ndërkombëtare e kësaj nisme, veçanërisht nga pikpamja e opinionit publik, të botës akademike, të lëmshit politik etj?

Deri sot thirrja është përkrahur nga firmat e më shumë se 1500 vetëve, që, siç mund të shihet nga lista që shfaqet në faqen web, vijnë nga shumë Vende dhe janë të lidhur me shumë institucione dhe me një gamë të gjërë profesionistësh, akademikësh e sektorësh institucionalë. Një artikull në italisht, megjithëse i botuar nëndorin e shkuar e pra jo i përditësuar, paraqiste disa nga emrat që duken mes firmëtarëve të parë. Që nga fillimi nisma ka patur një sukses të madh në anën e njerëzve e të bashkësive, përfshirë edhe të ikurit, që kanë jetuar nën komunizmin nga Evropa Lindore deri në Amerikën Latine. Është guximi i pamasë e i adhurueshëm i shumë firmuesve që kanë dalë sot në pah për t’a mbështetur, dhe është gjithashtu miratimi (forcëdhënës e i fuqishëm) i shumë intelektualëve, veçanërisht liberalë klasikë ose konservatorë liberalë në mbrojtje të botës së lirë. N’Itali është paraqitur në Senat me mbështetjen e partive të qendrës së djathtë, por në të vërtetë është një thirrje jo partizane që, duke nënëshkruar nevojën e mënjanimit të ekstremizmit, shënon një ecje të arsyeshme që ka të bëjë me një vizion të barazpeshuar, madje dhe njerëzor (sepse disa prej krimeve të kryera n’emër të asaj ideologjie vazhdojnë ende të kryhen e vazhdon përsëri të ketë viktima). Është një nismë ndërkombëtare me karakter etik, ende më shumë se sa politik, historik e kulturor.

Përkrahja e firmëtarëve të parë, disa prej të cilëve më ndihmojnë edhe në shpërndarjen e dokumentit, është e çmuar. Ndërmjet tyre janë antarë tëParlamentit evropian dhe disa parlamentarë kombëtarë, figura të botës së biznesit, të mediave, të shkencës, të kulturës e të fesë, profesorë universitarë, ekonomistë, artistë e shkrimtarë, personazhe të sportit, profesionistë të fushave të ndryshme, regjizorë të grupeve të përsiatjeve e përfaqësues të shumë institucioneve të kushtuara kujtesës së krimeve të komunizmit që gjinden në të gjithë botën. Dua të ve në dukje njerëzit që kanë pësuar përndjekje nga regjime të ndryshme komuniste evropiane të shekullit 20 (ndërmjet të cilëve dua të përmënd një mik të mirë të Bukovskit, shkrimtarin e disidentin sovietik Arkadi Polishkuk), e t’atyre që ende sot vuajnë në kushte të ngjajshme regjimi: të mërguar e kundërshtarë kubanë, figura të opozitës venezuelane, njerëz që nëpërmjet përvojës së drejtpërdrejtë kanë parë se cilat mund të jenë pasojat rrënuese të kësaj ideologjie, në secilin variant të saj.

Do të desha t’i përmëndja secilin një nga një, mbasi ushqej kundrejt tyre një ndjenjë që shkon përtej mirënjohjes për mbështetjen e tyre, një t’atillë që arrin pikën e miqësisë.

Veç tyre ka organizata që shfaqin zotimin e tyre për të punuar së bashku për të pasuruar nismën e po fillojnë t’a bëjnë në mënyrë konkrete; për shembull Platforma e kujtesës evropiane të ndërgjegjes (Pragë), Victims of Communism Memorial Foundation (SHBA), International Freedom Educational Foundation (SHBA), Corneliu Coposu Foundation (Romania), Instituti eston i kujtesës historike (Estonia), Club de los Viernes (Spagna), Fondacioni Lepanto (Itali), Fondacioni Farefuturo (Italia), për të përmendur vetëm disa prej shumë të tillëve.

Kemi edhe përkrahjen e çmuar të kryetarëve e drejtorëve të organizatave të panumurta, ndërmjet të cilave David Horoëitz Freedom center (SHBA), Bashkimi i Këshillave për hebrenjtë në ish Bashkimin Sovjetik (SHBA), Ëestminster Institute (SHBA), Mannkal Economic Education Foundation (Australi), Liberty Memorial to the Victims of Communism (Canada), National Museum of the Holodomor – Genocide (Ucraina), Cuban Democratic Directory (Cuba-SHBA), House of Terror (Hngari), Komisioni ndërkombëtar për vlerësimin e krimeve të regjimeve të pushtimit nazist e sovjetik në Lituani, Shoqata ndërkombëtare e ish të burgosurve politikë e viktimave të comunizmit (Gjermani), Grupi i studimeve strategjike (Spanjë), Instituti për demokracinë, Median dhe kulturën (Shqipëri), revista New Criterion (SHBA), PanAm Post (Columbia – SHBA), New English Review (SHBA), revista Jihad Watch (Shtetet e Bashkuara), Libertad Digital (Spanja), Opinioni i lirive (Itali) e shumë të tjerë. Për një panoramë të plotë, që për arsye hapësire nuk mund t’i jap të tëra siç do të kisha dëshëruar, ju çoj tek lista e firmëtarëve që mund të lexohen në siton e përdorimit.

Do të shtonja se nga Amerika Latine në veçanti Thirrja ka marrë mbështetjen e vyer të Fondazione Libertad y Progreso (Argjentinë), Fondazione Bases (Argjentinë), Instituti i studimeve mbi veprimin njerëzor (Peru), ndërmjet të tjerëve dhe Fondacioni Bolivia e Lirë. Nga Venezuela veçanërisht kemi rreth dyzetë deklarata mbështetjeje, ndërmjet të cilave nënvizoj atë të një ish presidenti të Vendit, Lëvizja anarkiste e Venezuelës, Rumbo Libertad Movement dhe Qué Vaina!, vetë sito.

A mund të flisni për disidentin sovjetik Vladimir Bukovski? Çfarë roli historik pati Bukovski në nismën për të përdorur fjalën gjykim mbi krimet e komunizmit?

Një kundërshtar i qëndrueshëm i regjimit sovjetik dhe një nismëtar i bindur i nevojës për të ngritur një gjykim botëror mbi krimet e ideologjisë komuniste, Vladimir Bukovskiarriti t’i japë një dukshmëri më të madhe politike, më shumë se cilido disident tjetër sovjetik, tezës sipas së cilës ideologjia komuniste nuk mund të lejohet të shumëzohet, para e mbrapa rënies së Brss e të satelitëve të tij. (Mund të shihet profili i botuar në Pan Am Post). Megjithëse Aleksandër Sollzhenicini ishte tregimtari më i madh, asnjëherë i vlerësuar sa duhej, i plojës së fshehur që ishte gulagu sovjetik, Bukovski qe teoricieni më i madh, i njohur edhe për kërkimet e tij se si funksiononte diktatura mbas perdes, në sajë të të cilëve libri i tij Judgment in Moscow është një kryevepër e vërtetë.

Nga pikpamja e gjykimit historik, si do t’a kishit përcaktuar komunizmin?

Historia e kuptuar si një rrjedhë faktesh ka treguar dëmin që ajo ideologji ka shkaktuar në rrafshin ekonomik e shoqëror. Që aty mund të arrijmë tek dënimi – të cilin un e mbështes dhe e propozoj – të komunizmit jo vetëm si një dështim socioekonomik, por edhe politik, moral, shpirtëror e kulturor dhe si një histori të një gabimi antropologjik, i vërtetur si i tillë nga secila prej ngasjeve për të imponuar një njeri të ri: sovjetik, maoist, Castroist, Çavist të çfarëdo lloji tjetër. Por me që ajo ideologji është ende vepruese dhe akoma sot shkakton pasoja rrënuese, si përsa i përket lirisë e dinjitetit njerëzor ashtu edhe për sistemin shoqëror që mbron ato liri e dinjitete, “Thirrja për provimin e Nurembergut për komunizmin” nuk është i vlefshëm vetëm për të shkuarën, por mund të shërbejë për të tashmen e për t’ardhmen, për të ndaluar atë ideologji të shpërndahet më shumë e për të mos e lejuar të dehë brezat e ardhshëm. Shkurt kjo nismë shërben për të dënuar komunizmin aty ku është vënë me të vërtetë në zbatim, në regjimet e shkuara e të tashme në variantet e ndryshme të tij (ndërmjet të tjerëve Kina, Koreja e Veriut, Laosi, Kamboxha, Kuba, Venezuela, Nikaragua, Mozambiku, Eritrea), të dënohet ideologjia totalitare që i ka pjellë e që vazhdon të veprojë në çdo zonë të rruzullit, edhe në brendësi të botës perëndimore, nën trajtën e partive politike, lëvizjeve revolucionare, grupeve subversive dhe organizatave të botës së tretë, kundër-Perëndimore dhe armike të sistemit ekonomiko-shoqëror perëndimor.

L’Opinione delle libertà

E përktheu Eugjen Merlika

Fundi i pjesës së parë

Diaspora e Majkos, një agjensi e makinës politike të Qeverisë socialiste…

June 14, 2020 by dgreca

Duke kërkuar një përgjigje për pyetjen: Pse politikanët shqiptarë kanë frikë nga vota e emigrantëve?-
Para se t’u kerkoni votën emigrantëve, a e keni përcaktuar me ligj se sa ulëse në Kuvendin e Shqipërisë do t’u jepen emigrantëve që përbëjnë 50 % të popullsisë?

Nga Eduart R. Aranitasi*

Pyetje kjo që s’do mendje shumë për t’u kuptuar, dhe natyrisht nuk do shumë mendje se kush e ka mohuar këtë të drejtë kushtetuese deri më sot- “Kapot e partive politike parlamentare”, qe nuk u intereson te ndryshoje statokuoja e politikes shqiptare.

Këta janë përgjegjës direkt të mohimit të kësaj të drejte kushtetuese.

Cdo të thotë që kjo klasë politike të mohoi të drejtën e votës të pjesës më vitale të kombit? Do të thotë mundësi më shumë për të ushtruar pushtetin e tyre mbi ekonominë, materiet primare, dhe shërbimet ordinare që disponon vendi. Jo më kot kemi parë se si kanë vegjetuar dhe lindur si kërpudha mbas vesës oligarke të krijuar nga politika, të cilët nuk kanë patur asgjë, dhe që nuk vijnë nga situata të një zhvillimi normal të një bisnesi tradicional. Oligark bëhesh kur ke një sukses bisnesi e cila vjn si rezultat i një suksesi shitjesh në kohë, ose kur dispinon pronësi intelektuale industriale që të japin mundësi të kesh sukses për kohë relativisht të shkurtër.

Politikanët tanë duke mos qenë të tillë, këtë pjesë e kanë mësuar mirë. Duke qenë se investimet në infrastrukturë dhe shërbimet publike të cilat i kanë kanalizuar te rrjeti i tyre i interesit duke iu atribuar atyre suksesin në këto bisnese që janë frut i parave publike dhe jo i krijimtarisë intelektuale, apo të ndonjë eksperience të kualifikuar. Para publike do të thotë distribucion në të gjitha shtresat e interesit, dhe jo koncesione PPP të cilat kanë mundur me anë të ashtuquajturve oligarkë artificialë të përvetësojnë në mënyrë direkte gjithë bilancet investive të vendit.

Mirëpo ky sukses artificial i tyre nuk mund të vegjëtonte po të ishte në këtë mes inteligjenca popullore në emigracion e rritur dhe e kultivuar mes sakrificash, me nocionin e punës dhe krijimtarisë. Kjo shtresë e emigrative përbën problem dje, sot dhe nesër , për klasën aktuale politike.

Prandaj justifikimet të kota për realizimin e reformës gjasme është problematik është një farsë e vërtetë. Problematik nuk është moserealizimi i reformës por në këtë rast qeverisja të cilën këta e kanë trasformuar në pushtet. Që të bësh një bilanc të këtyre tridhjetëvjetëve duket qartë dëmi ekonomik dhe social që këto forca politike i kanë shkaktuar vendit, të cilat klasifilohen lehtësisht në dëme kolosale. Dhe pikërisht është ky dëm i pallogaritshëm që i kanë detyruar këto forca të jenë në bashkëpunim, dhe në bashkvëprim me njera tjetrën, për të bashkërenduar teatrin e tyre mediatikopolitik, për të qëndruar sa më shumë të jetë e mundur në pushtet gjë që ska lidhje me qeverisjen. Dhe për këtë mostrat e tyre dolën qartë me krijimin e të ashtuquajturës Diasporë që rezultoi se është një agjensi e makinës politike aktuale e së majtës në bashkëveprim. Edhe mekanizmat që ka emëruar në Diasporë, përfshirë edhe Këshillin koordinativ, nuk janë gjë tjetër, veçse pjesë e të njëjtit mekanizëm. Kemi pritur nga diaspora e Majkos ndonjë ide ndonjë reagim, apo propozim në lidhje me reformën zgjedhore, dhe asgjë nuk polli as ide e as ndonjë iniciative konkrete, veçse një mekanizëm në shërbim të qeverisë.

Kërkojnë të drejtën e votës pa kërkuar se çfarë përqindje ulësesh në parlament i takon diasporës.

Si mund të konkretizosh votën e emigrantëve pa u llogaritur përfaqësinë apo vendet që u takojnë me ligj, në kuvendin e shqipërisë sepse përbëjnë përqindjen më të madhe të votuesëve realë sot aktualisht që flasim. Emigracioni përbën mbi 50% të votuesëve.Duke parë këto të dhëna kjo klasë politike çfarë bën, trumbeton të drejtën e votës në mënyrë eksperimentale, dmth tridhjetë i kaluam, ti shtyjmë dhe nja tetë vjet me këto eksperimente që tu mbushim mendjen budallenjve që ne po mundohemi për ju, dhe mbas tetë vjetësh jemi bërë që të na shtyjnë me karrocë, dmth e realizojnë objektivin e tyre që të mbesin përjetë në pushtet.

Kjo është oferta dhe suksesi që ben kjo klasë politike e cila është ratifikuar në një marrëvëshje të shkruar anglisht, gjasmë se këtu është dhe kontributi i të ashtuquajturve ambasadorë të shteteve mike, të cilët kur përfundojnë mandatin diplomatik kthehen si milionerë nga Shqipëria, saqë përflitet se fusin miq që të emërohen ambasador në Shqipëri. Këta harrojnë se, dhe ata kanë pjesën e tyre në korrupsionin dhe dështimet e demokracisë në Shqipëri, pa le na shesin kontributin e vendeve mike si sukses, sikur ne nuk kuptojmë fare se si gatuhet dhe si ndërvepron miku apo fqinji.

Miqtë e dinë mirë se sa përcaktues janë enigrantët për vetë faktin e peshës së votës së tyre si në vendet ku jetojnë ashtu dhe në vendin nga vijnë. Dhe për këtë fakt nuk u intereson i aktivizojne faktorët determinantë të cilat determinojnë dhe karrierat e tyre, dhe për këtë fakt kemi parë ambasadorë që ikin nga Shqipëria dhe na kanë lënë si peshku pa ujë!

Autori është anëtar i këshillit të Vatrës.(botoi Gazeta Dielli online www.gazetadielli.com)

VARFËRIA- SHKAK I RËNIËS SË NATALITETIT NË MAL TË ZI

June 13, 2020 by dgreca

Diskursi sociopolitik-Në një vend ku pagën më pak së 250 euro në muaj e marrin 55 mijë të punësuar, që është rreth një e treta e të punësuarëve në Mal të Zi, është dëshmi e mjaftueshme për të konstatuar së varfëria është dukuri e pranishme kudo por në veçanti në mjediset rurale sidomos regjionin verior, që ka ndikuar në reniën e natalitetit si dhe migrimin e popullsisë, duke dëshmuar diferencimin demografik dhe social në këtë mjedis

Shkruan: Nail Draga/

Në Malit të Zi, krahas çështjës se koronaviruesit e cila ishte epidemi me karakter global që u përballu me sukses pa pasoja ndaj qytetarëve, aktuale mbesin shëtitjet e qytetarëve me përkatësi fetare ortodokse në organizim të Kishës ortodokse serbe(KOS)që paraqesin shqetësim ekskluziv politik, sepse siç duket rolin e opozitës është duke e marrë kisha serbe, që dëshmohet me regjinë organizative të protestave, që kanë marrë karakter jo fetar por kundërshtetërore. Nga ana tjetër aktuale janëzgjedhjet e rregullta parlamentare që duhet të mbahën në vjeshtë, çështje kjo që kontestohet nga opozita, për mos harmonizimin e ligjit zgjedhor, madje duke deklaruar për mundësinë e bojkotimit të zgjedhjeve, dukuri e cila deri më tash nuk ka qenë e njohur në praktikën parlamentare në Mal të Zi.Por, çështjet e tilla për momentin kanë menjanuar krizën ekonomike ku varfëria është bërë jo dukuri por proces për një numër të konsiderueshëm të qytetarëve, në këtë mjedis.

Kriza sociale dëshmi e pabarazisë

Qytetarët çdo ditë janë duke u bindur se sintagma shteti i së drejtës sociale, është konstatim për konsum ditor sepse realiteti është tjetër fare. Në këtë aspekt më të drejt është pritur se nga 21 maji i vitit 2006, kur u votua për pavarësi të shtetit, sedo të bëhën ndryshime në këtë drejtim, porqytetarët janë zhgënjyer, sepse ka padrejtësi të mëdha, ku qytetarët e hetojnë kudo. Në Mal të Zi nuk është e panjohur së gjatë tranzicionit një grup i të privilegjuarve janë pasuruar në sajë të gjoja privatizimit të ish ndërmmarjeve shtetërore, apo formave të tjera që më të drejt mbajnë epitetin e oligarkëve.Ndërsa në anën tjetër ekziston pjesa më e madhe e qytetarëve të cilët më vështirësi e përballojnë muajin që janë bërë për raste sociale. E dhëna se qytetarët jetojnë në shtetin me pagën minimale me të ulët në regjion, ku pagat stagnojnë më vite, si dhe me vonësa të konsiderueshme më muaj të tërë, nga del së qytetarët jetojnë më dobët sëvitëve të kaluara, ku emigrimi i të rinjëve është bërë dukuri normale, ku është degaraduar arsimi, shëndetësia, ndërsa pensionistët mëmzi mbijetojnë.

Diferencimi në të ardhurat materiale

Në sajë të dhënave statistikore në lidhje për të ardhurat mujore, përkatësisht të pagave, del qartë se ekziston një diferncim i madh, që është dëshmi transparente e pabarazisë sociale. Si rast tipik i kësaj çështje ishte debati kohë më parë në media për pagën mujore të drejtorëve në shumën e disa mijëra eurove, që janë ndërmarrje shtetërore, që paraqet keqpërdorim të pozitës së tyre drejtuese duke dëshmuar pabarazi ndaj të punësuarve tjerë aty, sidomos për punëtorët fizik që paguhën me paga minimale.

Në sajë të informacionëve që disponojmë në fund të vitit të kaluar në Mal të Zi kanë qenë të punësuar 191.833 individë, por për 157 mijë persona janë të njohura të dhënat për të ardhurat e tyre, ndërsa për të tjerët prej 34 mijë, punëdhënësit nuk kanë paguar tatimet dhe kontributet.

Në këtë aspekt janë publikuar të dhënat për neto pagën mujore në dhjetor të vitit të kaluar në vlerë prej 250 euro e kanë pasur 55 mijë të punësuar, ndërsa në mes 251 euro e deri 400 euro janë edhe 36 mijë të punësuar.

Pagën nga 401 deri në 500 euro e kishin 18 mijë të punësuar, nga 501-700 euro, 25 mijë, 701-1000 euro e kishin 13 mijë të punësuar. Ndërsa pagën mbi 1000 euro e kishin 10 mijë të punësuar.

Ndërsa në këtë moment në Mal të Zi janë të papunë rreth 40 mijë qytetarë, ndërsa 65 mijë pensionist kanë të ardhurat mujore nën 250 euro. Nga ana tjetër pensioni mesatar në Mal të Zi në fund të vitit 2019 ishte 288 euro, ai ishte më i ulti në regjion, nga del së kjo kategori është në pozitë të lëmoshës për të mbijetuar.

E dhëna se të ardhurat neto mujore më pak se 400 euro i marrin 90 mijë të punësuar, apo 60% e numrit të përgjithëshëm të punësuar, është dëshmi e mjaftueshme për të treguar gjendjen pavolitshme sociale në Mal të Zi.

Këtij konstatimi duhet shtuar të dhënën nga MONSTAT-i për muajin prill së paga mesatare në Mal të Zi ishte 521 euro, ndërsa sipas të dhënave nga drejtoria e tatimeve ajo është realisht më e ulët, ndërsa për muajin shpenzimet minimale të shportës së ushqimeve janë 641,8 euro, që dëshmon diferencën praktike dhe vështirësistë për të përballuar gjendjën aktuale.

Dhe një gjendje e tillë ekonomike ku rreth 100 mijë qytetarë në Mal të Zi jetojnë në varfëri, ndërsa çdo e 19-ta familje jeton nga ndihma sociale, numri i të varfërve rritet vazhdimisht, ka ndikuar direkt në rënien e natalitetit në Mal të Zi, sidomos në regjionin verior, proces i cili është i pranishëm vite më radhë, duke dëshmuar diferencimin demografik dhe social.

Murtaja e bardhë në 16 komuna

Sipas të dhënave nga MONSTAT-I në Mal të Zi në tremujorin e parë të vitit 2020, shtimi natyror negativ është regjistruar në 16 komuna. Siç informohet në pasqyreën mujore më së shumti të vdekur se sa të lindur janë në këto komuna: Andrijevicë, Berane,Bjellopole, Cetinë,Danilovgrad, Guci,Hercegnovi, Kollashin, Kotor, Mojkovc, Nikshiq,Petnjicë, Plevle,Plluzhinë, Shavnikdhe Zhablak. Për këto tre muaj kanë lindur 1676 fëmijë, ndërsa kanë vdekur 1641 qytetar. Në këtë regjistër mungojnë të dhënat për gjashtë komuna tjera, por deri në fund të vitit nuk përjashtohet që edhe ata të iu bashkangjitën këtyre.

Mungojnëmasatqeveritarepërnatalitet

Ndonëseky trend i rëniessënatalitetitështë i njohurpërqeveritarëtnukështë duke i shqetësuarautoritetet. Madjenësenukmerrenmasakonkretenëkëtëdrejtim, dukuria e shpopullimittëvendbanimeveruralenëshumëkomuna, do tëjetëdukuri e vazhdueshme.

Ngagjendja e pavolitshmeekonomike, njënumër i konsideruar i tërinjëvehezitojnëtëmartohen e mëkëtëtëformojnëfamiljet e tyre, sepsenukshohinndonjëperspektivë ne mjedisin e tyre.Sitëvetmënperspektivëshohinmigriminngavendbanimet e tyrenëqendrat urbane aponëbotën e jashtme.Nëkëtëdukurindikonedhemoshënimidemografik, qëështë e pranishmesidomosnëvendbanimet e zonavetëthellamalore, kryesishtnëpjesënverioretëMalittëZi.

Ngaana e qeverisëdheministritëpërkatësederi me tashnukështëmarrëndonjëvendimkonkretpërtëstimuluarnatalitetin, duke nxiturlindshmërinëpërmesmbeshtetjësfinanciare.Nëkëtëaspektndonësenëvitin 2016, u vendospërtëmbeshtetur me pension nënattëcilatkanëlindurtre e mëtepërfëmijë,qëishtenjëveprim i qelluar,pormë pas njëvendim i tillë u anulu,ngashumicaparlamentarepërkatësishtpushtetiaktual duke krijuarpaknaqësitëqytetarëttëcilat u mashtruannëkëtëaspekt.Përjashtimbënkëtundihmafinanciaremërastin e lindjëssëfëmijëve e asgjëmëshumë, qëështëshumëpak, nëmungesëtënjëstrategjiedemografikenënivelshtetëror.

Shqiptarëtnëpozitëtëpavolitshme

Nukkadilemësëkrizaekonomikeigodettëgjithë, pornëpozitëmëtëpavolitshmejanëqytetarët e zonaveruralesidhepjesëtarët e popujvemëtëpakëtnënumër.Nëkëtëaspektpërjashtimnukbëjnë as shqiptarët, sepsesinëkohën e monizmitedhetashnëpluralizëm, nëvisetshqiptareështëinvestuarpak, përtëmosthënëaspak, qëkandikuarnëstatusin social tëpopullsisënëmjedisetpërkatëse.Pikërisht, nësajëtëvarfërisëekonomike, papunësisëdhemungesëssëpërspektivës, migrimiishqiptarëvevazhdongjithnjënëdydrejtime;ndajqendrave urbane aponëbotën e jashtme.

Dukuria e emigrimittëshqiptarëvenëbotën e jashtmekamarrëpërmasashqetësuese, sidomos pas vitit 1991, mërastin e luftëravenëish-Jugosllavi, sepseatanukkanëdashurtëjenëpjesëmarrësnëluftën e realizuarngapolitikaserbomadhe. Nësajëtëdhënaveqëdisponojmëçdoitretishqiptarnga Mali I Ziështënëbotën e jashtme, procesicilivazhdongjithnjë, qëështëmëpasojanëtëardhmën.

Dhenjëdukuri e tillëkandikuarqëvendbanimetëtërasinëKrajë, Malësi e gjetiujanë pa banorë, nga del se visetshqiptareikapërfshidukuria e shpopullimit. Si barometertreguesjanëedhenumri I nxënësëvetëregjistruarnëshkollatmëmësimnëgjuhënshqipe, numëriciliështënërënietëvazhdueshme. Njëdukuri e tillëështërezultatinatalitetittëulëttëpopullsisë,varfërisëekonomike e emigrimit, çështjetëcilat do tëjenëmëtëqartavitin e ardhshëmkurnë Mal tëZi do tëmbahëtregjistrimiipërgjithshëmipopullsisë.

Përfundim

Qytetarët në Mal të Zi nuk kanë nevojë për demagogji apo retorikë të strukturave politike e qeveritare, sepse janë dëshmitarë okular për rrjedhat ekonomike dhe politike në vend, andaj çdo prezantim i avancimit të zhvillimit ekonomik, është për konsum ditor, në shërbim të politikës ditore. Sepse një numër i konsiderueshëm i qytetarëve janë duke mbijetuar, ndërsa një kategori e pensionistëve jetojnë më lëmoshë sociale, që është dëshmi e pabarazisë sociale. Ndërsa në rrethana të tilla shoqërore çështja e natalitetit përkatësisht të shtimit natyror të popullsisë, vazhdon të jetë shqetësuese, me pasoja në të ardhmën, andaj për momentin është iluzion të pritet ndonjë ndryshim pozitiv, sepse nuk ekziston strategjiashtetërore demografike, sikurse në vendet e ndryshme europiane.

(Qershor 2020)

KOSOVË-BURGU NË PRISHTINË BËHET MUZE

June 12, 2020 by dgreca

Kryeministri Hoti: Emocion i veçantë të vizitohet burgu i ideve/

Prishtinë, 12 Qershor 2020-Gazeta DIELLI/

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Avdullah Hoti mori pjesë në hapjen për vizitorë të ish-Burgut të Prishtinës, i cili në të ardhmen do të shndërrohet në muze, aktivitet ky që u zhvillua në patronazhin e Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit, me rastin e shënimit të 21-vjetorit të lirisë të Kosovës.

I shoqëruar nga anëtarë të kabinetit qeveritar, kryeministri Hoti ka vizituar qelitë nëpër të cilat kanë kaluar rreth 20 mijë burra e gra shqiptarë, të torturuar e të keqtrajtuar në mënyra të ndryshme.

Gjatë vizitës në hapësirat e ish-Burgut të Prishtinës, kryeministri Hoti ka dëgjuar nga afër rrëfimet e ish-të burgosurve politikë, të cilët u kanë mbijetuar torturave të regjimit jugosllav.

“Është ndjejnë e veçantë dhe e përjeton plotësisht kur hyn nga një qeli në tjetrën, duke dëgjuar rrëfime të veçanta nga ministrja, familjarët e së cilës kanë kaluar nëpër këto burgje dhe nga gjithë të tjerët ish-të burgosur, veprimtarë që na rrëfejnë sot përjetimet e gjalla. Vërtet është tepër emocionuese për mua dhe për gjithë këta që janë sot prezent”, tha kryeministri Hoti, i cili ka përgëzuar ministren e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Vlora Dumoshi, për punën e bërë.

Kryeministri Hoti theksoi se ky është vendi, siç e kishin shkruar në njërën nga pllakatet “Burgu i ideve”, i njerëzve që e kanë brumosur së pari idenë për shtetin e pavarur të Kosovës, që ka evoluar pastaj në demonstratat e ’68, ’81, ’89, pastaj luftën e armatosur, përpjekjet për liri e pavarësi, dhe për lirinë që e gëzojmë sot.

“Ministre ju përgëzoj sinqerisht dhe gjithë burrat e gratë që sot janë bashkë me ne për të ndarë emocionet dhe përjetimet e tyre në këtë burg. Le të jetë kjo një qendër ku qytetarët e Kosovës dhe gjithë ata që dëshirojnë ta përjetojnë atë që kanë kaluar këta burra e gra nëpër këto burgje. Janë përjetime të jashtëzakonshme”, tha kryeministri Hoti, duke thënë se të gjithë duhet të gjejnë kohë dhe ta vizitojnë këtë vend.

Më pas, kryeministri Hoti në hyrje të ish-Burgut të Prishtinës, ka vendosur mbishkrimin: “Emocion i veçantë të vizitohet burgu i ideve. 20 mijë burra e gra kanë kaluar përmes këtij burgu”.