Politike – Page 548 – Dielli

McCain në Bosnje: I shqetësuar për influencën ruse. Nesër në Kosovë

April 12, 2017 by dgreca

US-Senator John McCain addresses journalists during press conference in Sarajevo, Bosnia, Tuesday, April 11, 2017. (AP Photo/Amel Emric)

Senatori republikan i Shteteve të Bashkuara, John McCain, i cili pritet të vizitojë vendin tonë të premten, ka shprehur shqetesimin për ndërhyrjen e Rusisë në çështjet e brendshme të Bosnje Hercegovinës.

Gjatë vizitës në Sarajevë McCain tha se shumica në Kongresin amerikan e mbështet zbatimin e vazhdueshëm të Marrëveshjes së Dejtonit e cila dha fund luftës në Bosnje më 1995.

“Jam i shqetësuar për situatën këtu, përfshirë edhe ndërhyrjen ruse. Mesazhi im është në emër të presidentit dhe të një shumice të kolegëve të mi, si republikanë, ashtu edhe demokratë. Ne mbështesim Bosnje dhe Hercegovinën. Duam të shohim vazhdimin e procesit të paqes. E dimë se ka pengesa dhe vështirësi të mëdha”

Të njëjtin shqetësim ish kandidati për president i Shteteve të Bashkuara të Amerikës e shprehu edhe në Serbi, gjatë takimit me kryeministrin Vuçiç, edhe pse Serbia njihet si një nga aleatet më të afërta të Rusisë. Ai kërkoi që zgjidhja e problemeve ballkanike të bëhet përmes afrimit mes palëve.

Të enjten, pra nesër, Mccain ndalon në Kosovë, në një vizitë e cila parashikon edhe një fjalim në parlament në orën 14.30 minuta.

Senatori amerikan ka shmangur Maqedoninë nga turi i tij ballkanik dhe shkak mendohet se është injorimi që i bën politika thirrjeve të ndërkombëtarëve për zgjidhjen e krizës. Ndërkohë të premten Kryetari i komisionit të Senatit Amerikan për Shërbimet e Armatosura, Xhon Mccein viziton Shqipërinë.

Burime të Ora News bëjnë të situr se Mccein do të takohet me Presidentin Bujar Nishani, Kryeministrin Edi Rama, kryetarin e parlamentit Ilir Meta, kreun e opozitës Lulzim Basha, Ministrin e Jashtëm, Ditmir Bushati dhe Ministren e Mbrojtjes Mimi Kodheli.

Vizita e zyrtarit amerikan në Tiranë vjen ne një kohë krize politike për shkak të protestës dhe bojkotit të Opozitës. Pritet që gjatë qëndrimit në Shqipëri Xhon Mccein tu drejtohet me një mesazh drejtuesve të institucioneve dhe partive politike.

/Oranews.tv/

Njeriu i Beogradit akuzon opozitën për “lidhje me Moskën”!

April 11, 2017 by dgreca

Nga Enver Bytyçi /Zoti Rama sot paska thënë se ata që nuk duan votime më 18 qershor janë gati të bashkohen me Rusinë. Nëse ai nuk ka probleme mendore, atëherë duhet të besojmë se vetë Rama po sillet si ai hajduti , i cili pasi kishte vjedhur thërriste me të madhe në rrugë “Kapeni, kapeni hajdutin”. E lidh këtë krahasim me faktin se para pak më shumë se gjashtë muajve kryeministri i vendit tim u shpreh publikisht i gatshëm të vizitonte Moskën me delirin e shënimit të një risie në historinë politike të Shqipërisë. Vizita e tij në Beograd u pompua me një propagandë të një hapi “historik”, sepse për herë të parë pas 68 vitesh po vizitonte Beogradin një kryeministër shqiptar. Zoti Rama ishte në pritje të pompozitetit të dytë, kur do të thuhej se “për herë të parë pas 56 vitesh një kryeministër i Shqipërisë po vizitonte Kremlinin”. Por kjo nuk ndodhi. Dhe e din ipse? Vladimir Putin nuk ia dha shansin kryeministrit tonë të vetëmburrej për “kthesën e madhe në marrëdhëniet politike midis Moskës dhe Tiranës”. Ai i kërkoi zotit Rama që gjatë vizitës në Moskë ky të ulej në tavolinën ovale e të nënshkruante disa marrëveshje bashkëpunimi midis të dy vendeve. Putin nuk u mjaftua si Aleksandër Vuçiç me një vizitë premtimesh e marrëveshjesh verbale, të cilat presidenti i tashëm i Serbisë ka filluar t’i bëjë publike, siç bëri në Sarajevë muajin e kaluar. Zoti Rama refuzoi të nënshkruajë marrëveshjet që ia kërkoi zoti Putin, sepse ato marrëveshje binin ndesh me sanksionet e BE-së ndaj Rusisë. Dhe bëri mirë. Por ama verbalisht ishte i gatshëm t’i premtonte Vladimir Putin për një qëndrim permanent të tij pro politikave ruse në Ballkan. Nga ana tjetër ai pati frikë të hedhë një hap të tillë. Kur kryeministri ynë mori përgjigjen negative të një vizite në Rusi, ngarkoi mikun e tij Vuçiç, që t’i lutej presidentit rus për ta mundësuar këtë vizitë sa më shpejt të ishte e mundur, por jo në kohë fushate elektorale, sepse këtë do ta shfrytëzonte opozita në favor të saj. Tani i është vështirësuar shumë mundësia për këtë vizitë, e kështu nuk do t’i plotësohet ëndërra që të pasojë i pari pas diktatorit Hoxha për të qenë në krye të një delegacioni qeveritar shqiptar në Moskë. Por në fakt dy ministra të tij ai i dërgoi vitin e kaluar në Moskë dhe Petërburg. Edhe kjo ndodhi për herë të parë pas gati 60 vitesh. Vështirësia e dytë për këtë vizitë ka të bëjë edhe me faktin se Donald Trump u shfaq i vendosur në ndëshkimin e Bashar Al Assad të Sirisë. Zoti Rama kishte besuar në propagandën serbe për “miqësinë e zotit Trump me zotin Putin” dhe besoi para pak muajsh se vizita e tij në Moskë do të pëlqehej në Uashingtonin e administratës Trump. Rasti i Sirisë e bindi se nuk është kjo e vërteta. Tani ky që përdor Beogradin për t’u lidhur me Moskën, ky që vdes për pak protagionizëm në dëm të interesave strategjike të Shqipërisë, ky kryeministri ynë që trupin e ka në Shqipëri dhe kokën në Serbi bën dy mashtrime të mëdha: E para, flet si dashnor i madh i Europës, por në fakt është dashnor i përjetshëm i pjese europiane që vdes për marrëdhënie të mira me Rusinë. Nuk duhen argumente të tjerë për këtë veç medaljes më të lartë që iu dha në Francë si Kalorës i Legjionit të Nderit, kur një nga emblemat e luftës çlirimtare të Kosovës, zoti Haradinaj, mbahet peng politik në këtë vend. E dyta, akuzon opozitën shqiptare për “lidhje me Rusinë”, dhe e bën këtë për të mbuluar pikërisht dashurinë e tij për këtë vend dhe presidentin e saj, Vladimitr Putin, sepse as vetë Putin, as këshilltari i proserb i Ramës, Baton Haxhiu, nuk besojnë në formula si kjo. Ndoshta është rasti i vetëm kur nuk mund të bëhet ndonjë paralelizëm midis zotit Rama dhe zotit Basha se kush prej tyre është më shumë osë më pak prorus. Zoti Basha i përket në çdo pikëpamje vokacionit perendimor. Ai ishte një ndër aktorët kryesorë të anëtarësimit të Shqipërisë në NATO dhe i procesit të liberalizimit të vizave me Europën e Perendimit dhe jo me Europën e Lindjes. Prandaj deklaratat e tij e sotme për akuza të tilla i ngjanjnë propagandës tipike të diktaturës komuniste, madje të kohës së vitit 1949 e 1961.

Haradinaj: Nuk po kërkoj unë spastrim etnik, por Beogradi

April 11, 2017 by dgreca

Deputeti i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, Daut Haradinaj, ka thënë se ishte keq-interpretuar për deklaratën e dhënë ditë më parë në lidhje me reagimet që mund të pasojnë nëse Ramush Haradinaj ekstradohet nga Franca në Serbi.

Ai ka thënë se ka folur me vetëdije të plotë, por se deklarata e tij, siç ka thënë ai, është interpretuar më pas “ashtu siç i ka konvenuar dikujt”.

Sipas Haradinajt, lidershipi në Beograd po tenton ta destabilizojnë Kosovën, por siç u shpreh ai ‘ata duhet ta dinë se Kosova nuk do të lëshoj më pe’.

“U bëj thirrje të gjithë atyre që e kanë interpretuar dhe e kanë kapur për bishti një deklaratë timen se asnjëherë nuk kam thënë se do të ketë spastrim etnik, por në rast se mendojnë që përmes një njeriu ose me transferimin e tij në Beograd, atëherë duhet t’ia venë gishtin kokës dhe të kenë kujdes”.

“Ata po duan të tentojnë ta spastrojnë Kosovën. Beogradi zyrtar donte ta spastronte Kosovën etnikisht, jo Daut Haradinaj, jo shqiptarët… po nëse duan të luajnë me zjarr puna e mbarë u qoftë”, tha Haradinaj të martën gjatë një seance të Kuvendit të Kosovës.

Deputeti i AAK-së tha po ashtu se deklarata e tij e bërë ditë më parë në RTV Dukagjini ishte interpretuar ashtu siç u ka konvenuar personave të caktuar.

“Është shumë e vërtetë se që ajo deklaratë është kapur për bishti, e kujt i ka konvenuar ajo le ta mbajnë përgjegjësinë vet”, tha Haradinaj.

Sipas tij, nuk duhet pasur dilema se në Beograd ka tendenca të hapura për ta destabilizuar Kosovën.

“Ata që sot po krekosen për serbët e Kosovës është mirë të na tregojnë neve hapur se si ndodhi vrasja e pandave në Pejë, e fëmijëve të Pejës, për t’i fajësuar shqiptarët e Kosovës. Unë kam folë dhe e përsëris edhe njëherë që të kihet kujdes se nuk luhet më me kombin tonë”, u shpreh Harandinaj.

Deputeti Haradinaj ka theksoi se me ndalimin e Ramush Haradinajt po mundohet të destabilizohet Kosova.

“Këtë duhet ta dinë edhe përfaqësuesit diplomatik se po e mbajnë një njeri peng për qëllime të caktuara dhe e kanë shumë gabim. Askush më shumë se unë vet nuk e do paqen dhe stabilitetin e Kosovës. Asnjë nga qeveritaret serb nuk i kanë ruajtur as serbët e Kosovës as monumentet historike e kulturore, i kemi ruajtur vet se e kemi kulturë si shqiptar”, ka thënë ai.

Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës, partia së cilës i takon deputeti, Haradinaj tha të hënën në mbrëmje se deputeti i saj Daut Haradinaj, nuk ka bërë asnjëherë thirrje për spastrim etnik, por ka ngritur alarmin për provokimet e Serbisë ndaj Kosovës.

Në një emision televiziv në RTV Dukagjini, Haradinaj kishte deklaruar se “në rast se gabojnë dhe bëjnë kësi veprime, [që Ramush Haradinaj të ekstradohet nga Franca në Serbi] atëherë të bëhen gati për tema më serioze. Nëse e duan Kosovën etnikisht pa serbë, atëherë le të bëjnë hajgare me Ramushin”.

Pas kësaj deklarate ka pasur reagime të shumta nga përfaqësues vendor dhe ndërkombëtar në Kosovë.

Shefi i Misionit të Kombeve të Bashkuara në Kosovë, Zahir Tanin, në një komunikatë të lëshuar të hënën tha se “deklarata e kësaj fundjave e një deputeti të parlamentit të Kosovës që përdori gjuhën e urrejtjes duke kërcënuar me spastrim etnik, është e papranueshme dhe shkakton shqetësime serioze”.

Zyra e Bashkimit Evropian, përmes një postimi në rrjetin social Twitter, tha se “dënon deklaratat kërcënuese ndaj komuniteteve dhe etnive të tjera. Ato nxisin gjuhën e urrejtjes te pakicat, pengojnë pajtimin si dhe dialogun”…

Më herët gjatë fundjavës, ambasadori amerikan në Kosovë, Greg Delawie, kishte shkruar në Twitter se “kjo është një gjuhë e rrezikshme dhe nuk ka vend në Evropë”.

Të hënën presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, shkroi në rrjetet sociale se “për institucionet dhe popullin e Kosovës, deklaratat kërcënuese ndaj etnive të tjera joshqiptare, nxisin mllef, urrejtje dhe hakmarrje, duke na kthyer në të kaluarën e hidhur. Për më tepër, bllokojnë dialogun për normalizim të marrëdhënieve, vënë në pikëpyetje pajtimin e domosdoshëm dhe perspektiven e Kosovës evropiane dhe shumetnike. Nuk kemi lejuar një gjë të tillë as gjatë luftës dhe nuk do të lejojmë që të ndodhë as tani, sepse askush nuk e dëshiron”.

Kryetari i kësaj partie, Ramush Haradinaj, u ndalua më 4 janar nga autoritetet franceze në bazë të një urdhër arresti serb.

Seanca gjyqësore, 6 Prill - Colmar

Seanca gjyqësore, 6 Prill – Colmar

Më 12 janar Gjykata e Apelit në Colmar e liroi zotin Haradinaj me kusht që të qëndrojë në Francë, në pritje të shqyrtimit të kërkesës për ekstradimin e tij në Serbi. Në seancën e fundit u caktua 27 prilli si datë për vendimin e mundshëm për të.

Ky është rasti i dytë që zoti Haradinaj ndalohet në bazë të një urdhër arresti serb. Në qershor të vitit 2015 ai u ndalua në Aeroportin e Lubjanës, në Slloveni, derisa po kthehej nga një vizitë zyrtare në Berlin. (Arton Konushevci- REL)

Sizifi, Shqipëria dhe fati i saj i rrokullisur

April 10, 2017 by dgreca

Nga Anton Çefa/

Popujt e hershëm që në agim të jetës njerëzore kanë sendëzuar ndërgjegjen e tyre primitive në konturet e miteve, në magjen e të cilave janë formësuar e kanë marrë jetë idetë, ndjenjat, iluzionet, shpresat, dashuritë, urrejtjet, gëzimet, dëshprimet, fatkeqësitë, torturat, humbjet, arritjet. Çuditemi sot kur endemi në botën e miteve dhe stërçuditemi, kur përpiqemi të zgjidhim enigmat e tyre domethënëse, të hedhim dritë mbi brendësinë e tyre, të stisim disesi mesazhet e tyre.

Ja Sizifi në mbretërinë e errët të Hadit, duke bartur e ribartur shkëmbin rrokullisës. Në atë gollen stërmadhe, ku errësira është e pamatë dhe koha e pafund, rrokulliset e rrokulliset edhe Sizifi mbas fatit të tij.

Kjo figurë sa heroike aq mëkatare, që ka joshur e turbulluar mendjet njerëzore, sidomos të filozofëve, të shkrimtarëve, të piktorëve, të skulptorëve (Eskili, Euripidi, Sofokliu e kanë futur në tragjeditë e tyre, Ticiani e përjetësoi në një tablo, Alber Kamy në një ese, për të përmendur vetëm disa), veças ka tallazitur mendjet e shqiptarëve. Edhe pse shqiptarët nuk i kushtuan ndonjë vepër arti, ata i janë mishëruar fatit të tij, tek i cili kanë parë të përsëdytet, si në një pasqyrë të mjegulluar, fati i kombit të tyre. Ndoshta, kjo ka ndodhur sepse Sizifi, mbreti i Korintit, ishte me prejardhje pellazge, dhe për ne shqiptarët shkenca hamendëson se jemi bij pellazgësh, banorë të parë të Greqisë, të trojeve tona, të Gadishullit Ballkanik dhe të një pjese tëë mirë të brigjeve të Mesdheut.

Të çmeritur prej ndëshkimit, rrallë kujt i shkon mendja të pyesë pse e dënuan Sizifin. Një dënin i tmerrshëm vjen pas një faji të kobshëm. Mbasi Sizifi pati ngjallur urrejtjen e Olimpit për shumë gjynahe e faje që kishte bërë, Zeusi i tërbuar i çoi Tanatosin, Perëndinë e Vdekjes, për ta vdekjesuar, por Sizifi guximtar dhe i paepur e lidhi atë. Lidhja e Vdekjes: një ëndërr e përhershme e njerëzimit, që shkenca e sotme nuk e ka arritur. Sa kohë qëndroi e lidhur Vdekja, njerëzit u barabitën me Perënditë. Si Perënditë edhe njerëzit: dashuroheshin dhe urreheshin, më së tepërmi urreheshin; punonin dhe luftonin, më së tepërmi luftonin; duheshin dhe grindeshin, më së tepërmi grindeshin; por mbi të gjitha jetonin dhe nuk vdisnin.

Megjithëse Perënditë e plotfuqishëm e çliruan vdekjen dhe e ndëshkuan Sizifin, njerëz dhe popuj mbijetuan. Edhe shqiptarët mbijetuan. Dënimi i Sizifit qe tepër i rëndë, sa rëndësia e veprës së tij prometeane në dobi të njerëzimit. Ngritja dhe ringritja pa pushim tej kufijve të kohëve e një shkëmbi të rëndë. Nga maja e kodrës në rrëzë të saj, nga rrëza e kodrës, rishtas në majë. Një punë e pafund, gjithnjë e pakryer dhe pa kurrfarë rezultati, një punë e padobishme. “Perënditë kishin gjykuar me të drejtë se nuk ka ndëshkim më të tmerrshëm se puna e padobishme dhe e pashpresë”, ka thënë Alber Kamy.

* * *

Në ç’kushte dhe pse mendësia mitologjike e ka krijuar Mitin e Sizifit, a mos e ka parandjerë ajo ndërgjegjja pellazge fatin e stërnipërve? A mos e ka parandjerë ajo që Shqipëria – mbetja e fundit gjeografike e pellazgëve – do të dënohej të jetojë e copëtuar, sepse ajo “e lidhi Vdekjen”, mbijetoi duke kapërcyer të gjitha kohët? Dhe për këtë, ajo do të bartë e ribartë shkëmbin e çështjes së saj të pazgjidhur, shkëmbin e gjendjes së saj të copëtuar?

Shqipëria disa herë e ka ngritur shkëmbin e saj në majë të kodrës, por ai është rrokullisur përsëri. Dhe vazhdon të rrokulliset edhe sot e kësaj dite. Ajo e ka ngritur atë në kohën e Lidhjes së Prizrenit, kur për afro një viti e gjysmë Qeveria e Përdorme e saj sundoi mbi katër vilajetet shqiptare; ajo e ka ngritur gjithashtu më 28 Nëntor 1912, kur delegatët nga të gjitha trevat shqiptare e shpallën atë të lirë e të mosvarme, por shkëmbi është rrëzuar dhe rrëzuar. Si më 1878 në Berlin, si më 1913 në Londër, si më 1920 në Paris, si më 1944 në Tiranë e Prishtinë. Dhe Shqipëria ka mbetur po ajo, në udhëtimin e saj të përjetshëm me shkëmbin e çështjes së saj mbi shpatulla.

A nuk u rrukullis para syve tanë edhe më 1997, kur me dorën tonë vramë vetën, demokracinë dhe kombin?

* * *

Megjithkëtë, është një moment në kohë, një pikë në hapësirë, ku fatet e Sizifit e të Shqipërisë skajohen nga njëri-tjetri. Dhe ky moment, kjo pikë qëndron në kufirin e shpresës. Sizifi e bart dhe e ribart shkëmbin pa pasur asnjë shpresë se një ditë ai do të qëndrojë në majë të kodrës. Ndërsa Shqipëria e ka bartur e ribartur atë gjithnjë me shpresë. Dhe shpresa është një nga vlerat më të mëdha të njeriut. Eshtë fija që e mban atë të lidhur me jetën. Në çdo situatë, në çdo fatkeqësi, në çdo udhëkryq.

Shqipëria shpreson dhe ka të drejtë të shpresojë, ndoshta sepse atë nuk e ka dënuar Olimpi, por e dënoi bota; e dënuan ato që populli si me mospërfillje i quan Fuqitë e Mëdha. Dhe Fuqitë e Mëdha, sado të fuqishme të jenë a sado të mëdha të jenë, ato nuk kanë forcën e madhërinë e Pushtetit Olimpik. Ato nuk mund të nëpërkëmbin gjithmonë popujt, aq më tepër popullin tonë, i cili si popujt e tjerë të stërlashtë, i ka kthyer mitet në histori dhe kështu është bërë i pavdekshëm. Sado që pavdekësi e dhimbshme e një trupi të copëtuar.

Sikur Artani të ishte sot në detyrë

April 9, 2017 by dgreca

Nga Ilir Levonja/

Në vendin tonë një ish polic duhet të mos jetë asgjë. E kam fjalën për ndonjë meritim statuti të veçantë. Si mbrojtja. Sidomos kur ka drejtuar poste kyçe për vite me radhë. Por edhe moralisht duket se është prapë asgjë. Pasi veç shtypit që e jep si lajm, a ndonjë indinjate me të drejtë të shokëve. Të cilët ndihen të braktisur. Një pjesë e tyre janë edhe ata isha. Një pjesë u kanë shpëtuar reformave të ”dinjitetit” që qeveria Rama u dha në këto katër vjet, në kanabisimin e vendit. Tjetër asgjë. Nga institucionet e shtetit. Si Ministria apo Drejtoria e Policisë së Shqipërisë. Asgjë. Veç heshtje. Klikova në webet e tyre. Vetëm arritjeve u jepej vend …, asgjë-je tjetër. Lajmet kishin mbetur tek e premtja. Dt 7 prill. Data ironi. Sidomos kur kujton 7 prillin e vitit 1939. Si na erdhën italianët neve atëhere. Sa të armatosur. Dhe si u shkuan ne, në prillin e vitit 90-të. Të çarmatosur dhe i pushtuam si na desh qejfi.
U kujtova që e shtuna dhe e djela janë pushim absolut.
Megjithatë sikur Artani të ishte sot në detyrë. Do kishin ushtuar veglat bandave frymore. Tapeti i kuq do shtrihej tej e tej. Nga Ministria deri tek varrezat e dëshmorëve të kombit.
Statutet e kryeministrit, ministrit të brëndshëm, drejtorit të policisë së shtetit. Deputetëve të ”devotshëm” a sekretarëve politikë…, do vlonin me lavdërata plot dhimbje.
Të jeni të sigurt se kryeministri do dilte live dhe do thoshte që sado, sado, krimi nuk na mposht dot. Përkundër atyre që thotë opozita. Kjo vrasje dëshmon luftën pa komprimis që ne u kemi shpallur kriminelëve etj.
Mirëpo Artani është një ish polic. Ndaj sot do përcillet si një qytetar normal. Pa merita shteti. Dhimbja i përket vetëm familjes. Asaj nëne. Dhe atyre fëmijëve. Të afërmeve. Dhe ndonjë shoku nga detyra e dikurshme. I cili me të drejtë ndihet i alarmuar. I kërcënuar. Dhe frymëmarr lutet që partitë e vendit të kthehen në bina. Të mos jenë më kurva, siç thotë ai. Por t’i mbrojnë.
Pra Artani është një ish. Kësisoj nuk ka banda frymore. Jo polic në detyrë. Eshtë një i shkarkuar në bazë të reformave efikase, shkurtim vendi pune për 1 javë. Pasi javës tjetër. Drejtoria do hapet prapë, por sigurisht me emër tjetër.
Dhe në detyrë do vi ai komisioneri i qëndrës numër aq e kaq. Pasi ruajti votat me heroizëm. Ashtu siç ndodh rëndom tek ne. Ashtu siç është bërë gangrene kjo mode e fëlliqur meritash partiake.
Megjithatë është një moment kur si këta në detyrë. Ashtu edhe ishët. E kam fjalën për oficerët e karrierës. Pasi shoh që paskan edhe një shoqatë. Të reflektojnë. Në kuptimin e ekzistencës së tyre si qytetarë dhe kuadro të rëndësishëm të një vendi demokratik. Të paktën sot duhet të ishin në protestë.
Të drejtat nuk dhurohen. Po as nuk fitohen duke ndenjur kafeneve. E me gazetë në dorë. Duke u shkelur syrin sa të majtëve. Sa të djathtëve etj. Duke u atashuar në një komision zgjedhor etj. Aq sa i mire është njëri nga ata për ju. Aq i keq është për kolegun tuaj. Që bëhet ish. Që vritet. Që humb veç jetës edhe dinjitetin profesional. Ndërsa ju, të hutuar pyesni veten se kujt do i shkoni në varrim ditën a javën tjetër.
Një ish koleg, është koleg, ndaj respektojeni.