Satirë nga Rafael Floqi- një amerikan i natyralizuar/
Në një periudhë kur politika amerikane, duket më shumë si një shfaqe televizive me ngjarje të paimagjinueshme, sesa një proces serioz vendimmarrjeje, presidenti aktual Joe Biden dhe ish-Presidenti Donald Trump, po shkojnë drejt një përballjeje që mund të trondisë politikën e vendit gjatë 2024. Ata po përgatiten për një përballje që do ta bëjë edhe “Game of Thrones” të duket si një serial komik i zakonshëm. Ndërsa 2024 do të jetë një e ardhme, që as ‘Baba Vanga’ se parashikon dot.
Zgjedhjet presidenciale amerikane janë bërë kështu një përzierje e çmendur e katastrofave ekonomike, gafave skandaloze, videove sekrete, gjyqeve, ‘mug-shoteve’ dhe pandemisë – një ngjarje që mund të quhet me të drejtë “Farsa për Shtëpinë e Bardhë.” Por kësaj here, skenari po shkon edhe më larg se sa një sitcom, duke na sjellë parasysh një drame gjyqësore, që duket sikur është e shkruar nga skenaristët e një telenovele tejet të pasigurt.
Në një tjetër epokë të politikës ekonomike amerikane, Presidenti Joe Biden ka vendosur të ndjekë një rruge të re, e cila ka shpikur një nofkë të re për vete: “Bidenconomic.” Ky term thjeshtë është një fushatë, marka e së cilës, duket se ka synimin për ta bërë ekonominë amerikane të duket si një telenovelë e përgatitur për humorin e keq, por të cilën të gjithë po e përqeshin.
Nisur nga një fond i pasur me humor të pashmangshëm dhe një dozë të madhe optimizmi, Bidenomic ka për qëllim të krijojë një histori që do të përfshijë të gjithë, nga punonjësit e fabrikave deri te investitorët, pa harruar ngrohjen globale dhe mullinjtë e erës të Don Kishotit. Kjo është një përpjekje për ta bërë ekonominë të jetë e lexueshme edhe për ata që janë më shumë të interesuar në zhvillimet romantike, por edhe janë edhe ata që vënë re ndryshimet në xhepat e tyre.
Në këtë dramë ekonomike, Presidenti Biden është protagonisti që është duke u përpjekur të qetësojë tensionet midis inflacionit të lartë dhe sfidave të tjera ekonomike, si çmimet e naftës dhe ushqimeve. Megjithatë, ky karakter duket të jetë në një situatë të vështirë, duke u përballur me kritika për shpenzimet e tepërta dhe me vendime ekonomike të paparashikueshme, shoqëruar nga një rënie pikiatë në sondazhe, së cilave, ai nuk iu përgjigjet dot, pa lexuar nga teleprompteri.
Gjyqësori është në lëvizje, duke u përpjekur të vendosë, nëse emri i Trump duhet të hiqet nga fletëvotimet. Duke përdorur akuza që nga Lufta Civile, Artikullin e 14-të të Kushtetutës, e cila konvertohet sipas partishmërisë, duke barazuar Luftën Civile me 6 Janarin, e kështu demokratët s’bëjnë gjë tjetër, veçse i shtojnë votat në sondazhe dhe paratë fushatës së Trumpit.
Duket sikur demokratët po e penalizojnë atë, duke fuqizuar e zgjedhur pikërisht atë- nemesin e tyre. Kjo është një teledramë tipike apasurde, Trump mund të përballej me kundërshtim në një gjykatë para zgjedhjeve paraprake, dhe po qe se bëhet kjo, do të jetë një situatë e re, ku një kandidat për president del para gjyqit, duke shpresuar të sigurojë votat, edhe duke pasur një torbë me akuza, dhe nëse fiton mund të falë pastaj veten.
Në një krahasim si pa lidhje, e ndërsa Berisha pa akuzë shkon në burg, Trumpi me 91 akuza mund të zgjidhet, duke shkaktuar oversees, xhelozinë e Fred Bejlerit. Duke treguar se drejtësia amerikane punon me dy kute apo “ tëo-tiered justice system” siç përsëritet shpesh nga politikanët dhe ekspertët republikanë, që përdorin dallimet e perceptuara, midis përvojave ligjore të ish-presidentit Donald Trump dhe djalit të presidentit aktual Joe Biden si dëshmi të kësaj drejtësie të dyfishtë.
Në një nisje të vitit të tij të dytë në zyrë, Presidenti Joe Biden ka vendosur të nisë fushatën e tij në vende me rëndësi historike, duke përqafuar ngjarje të rënda që kanë ndikuar në identitetin dhe demokracinë amerikane. Ndërsa po përgatitet për zgjedhjet presidenciale të vitit 2024, ai ka përcaktuar disa destinacione simbolike për të bërë thirrje për bashkim dhe paralajmëruar për rrezikun nga rivali i tij, ish-Presidenti Donald Trump.
Nga anën tjetër, Biden po përballët me shqetësime për moshën e tij. Demenca fatkeqësisht nuk fshihet dot për më shumë. Ndërsa duket se ai nuk po mban mend se kur ka lindur dhe kërkon të jetë president deri më 2028, duke mos e kuptuar vetë inflacionin e lartë, flet për sukses po përpiqet të bëhet “Presidenti me të rinjtë, brezin e Tik- Tokut duke u përpjekur t’ju ulë pagesat shkollore.” Edhe pse elektorati po reagon sipas ‘proverbës mos i dëgjo pordhët e plakut”.
Nga ana tjetër guvernatori i Kalifornisë Gavin Newsom, po pret që Biden të rrëzohet edhe një herë nga biçikleta, për të marrë stafetën, meqë Kamala Harris punën e emigracionit “e kënaqi” dhe në sondazhe drejt fundit, sfidon dhe Bidenin edhe përpiqet ta mbulojë me një çorbë sintaksore fjalimesh “minaren e paaftësisë së saj në thes”.
Ndërkohë, tre kandidatë të pavarur po tentojnë të përfitojnë nga pasiguria në politikë dhe po peshkojnë në ujëra të turbullta për të marrë mbështetje nga votuesit e pavarur, që duket se janë të vetmit që nuk kanë humbur toruan në këtë lojë të çmendur.
Jim Messina, një ish-drejtor fushate për Barack Obama, thotë se rezultati i këtyre zgjedhjeve mund të jetë një surprizë. “Thjesht nuk e dimë,” thotë ai, duke shpjeguar se ky mund të jetë një episod ku “Politika Amerikane” shkon më përtej asaj që kemi parë më parë.
Në një eksploziv të vërtetë kundër- retorik, demokratët kanë filluar një ceremoni të re e cila përfshin leximin e deklaratave të ish-Presidentit Trump. Ky spektakël i ri quhet “Shkëlqimi i Tiran-misus,” një pjesë muzikore dhe tragji-komike e interpretuar nga aktorë të njohur të Holyëoodit kryesuar nga Robert Deniro, që ndoshta edhe në film mund të flasë kundër Trumpit.
Po ashtu, pjesëmarrësit janë të ftuar të përdorin aplikacione të ndryshme në telefonat e tyre për të votuar, se cilin emoji do të paraqesë më saktësisht emocionin e tyre, ndaj secilit citat të Trump-it. Një emoji i surprizuar dhe njëri me sy të hapur të përdorur me kujdes për të mos shprehur mbështetje janë përdorur shpesh me gojëshqyer dhe ka të bëjë me garën e ulurimave (screeming rage), nëse Trump do të fitonte. Më në fund, eventi përfundon me një “Moment Muzikor Anti-Trump” ku një kor i madh artistësh interpretojnë një këngë të shpikur posaçërisht për këtë rast. Teksti i këngës përfshin refrenin: “Ju duhet të kujtoni, sepse ai tha duke qeshur se ai ” do të jetë diktator për një ditë, por kush i beson atij !”
Ndeshja e mundshme mes Biden dhe Trump ka pasoja afatgjata për çështje të tilla, si: aborti, emigracioni dhe roli i SHBA-së në botë – gjëra që duket sikur po i kalojnë kufijtë e komedisë dhe po shkojnë drejt një drame të thellë. Nëse Trump fiton, politika e jashtme mund të bëhet si një sezon i ri i një seriali ku ngjarjet ndryshojnë çdo episod.
Ndërkaq republikanët në Kongres po nisin telenovelën “Saga e Hunter Biden” ku lajmet rrethohen plot me mistere, laptopi Humbert Biden shpallet i vlefshëm edhe nga 50 ish drejtues të FBI e CIA-s të cilët e patën shpallur diversion rus. Duke përfshirë në të edhe marrjen tashmë si reale edhe ngjarje dramatike dhe erotike, dashuri të ndaluara, prostituta me dollarë, drogë dhe taksa dhe një dozë të lartë absurditeti. Telenovela e Hunterit sjell një vështrim intrigues në botën e politikës së pasionuar pas çeqeve faturave dhe taksave. Dokumentet zbulohen dhe humbasin, FBI e DOJ ‘bëjnë punën e vet, personazhet bëhen pjesë e një rrethi të pazakontë të ndjenjave dhe konspiracioneve. Në çdo kthesë, një personazh i ri shfaqet, duke hedhur më shumë shpifje apo fakte dhe, duke e ndryshuar lojën politike, duke e bërë situatën më të komplikuar se kurrë. Në fund, të çdo episodi, shikuesit dalin me pyetje: Kush është Hunter Biden? Në skenën politike aktuale, republikanët në Kongres po tregohen të zënë me një lojë shumë të vështirë: gjetjen e një lidhjeje direkte mes Hunter Biden dhe presidentit, gjë që duket, se është më e vështirë se rendja pas “folloë the money” dhe për demokratët s’është gjë tjetër veçse ‘dashuria e babait”. Ata janë kaq të përqendruar në këtë lojë nga Ukraina gjer në Kinë, saqë ka pasuar momente, kur kanë ngelur të hutuar si ajo kafsha që po kërkon rrugën e daljes nga labirinti.
Ndërkohë anketat tregojnë se shumica e amerikanëve janë të pakënaqur me Bidenin dhe Trumpin, duke shprehur mangësi ndaj këtyre dy kandidatëve që janë si protagonistët e një telenovele, ku publiku ndjehet gjithmonë në konfuzion, sidomos tek elektorati gri, dhe ka një ndjenjë se skenaristët po vazhdojnë të humbasin madje theksin e ngjarjeve.
Pavarësisht nga prirja politike, shumica e amerikanëve shprehin shqetësim për të ardhmen e demokracisë. Fushata e Presidentit Biden do të mobilizohet gjerësisht për të shënuar përvjetorin e një vendimi historik të Gjykatës së Lartë dhe do të përqëndrohet në mbrojtjen e të drejtave të abortit, duke e lidhur këtë temë me sfidat aktuale për demokracinë.
Sidoqoftë politika amerikane, po përballet me një sfidë të pazakontë dhe të vështirë, se rezultati i këtyre zgjedhjeve do të ketë pasoja të mëdha për të ardhmen e demokracisë dhe imazhin e vendit në arenën ndërkombëtare.
Demokracia është si një darkë e madhe – të gjithë sjellin diçka në tryezë, dhe ndonjëherë përfundoni me një festë, dhe herë të tjera, mirë, është thjesht një tufë ushqimesh të rastësishme. Çelësi është të shijoni shumëllojshmërinë dhe të mos i merrni shumë seriozisht kubet e djathit.
Kështu në një kohë, kur satira dhe realiteti ngatërrohen gjithnjë e më shumë, një gjë është e sigurt: politika amerikane nuk ka nevojë për skenaristë të huaj për të krijuar dramën e vet. Ajo po shkon drejt një rrugë të paparashikuar më 2024, një gjë është e sigurt: kjo nuk është një komedi tipike, por një farë satire absurde, ku realiteti dhe absurditeti bashkohen në një “Real TV” të pamundur për t’u marrë seriozisht.
Sidoqoftë “The show must go on” !