
Ergys Mertiri/
Nje nga argumentet me te shpeshte dhe me idiote mbi vlerat e presidentit te ri eshte, ai qe lidhet me profesionin e tij. Sipas shume komentuesve ne media, qofshin politikane apo gazetare, eshte gje e mire qe presidenti vjen nga rradhet e ushtarise sepse ushtaraket jane te prirur te jene patriote dhe te perkushtuar ne permbushjen e detyres.
Nese e marrim per baze kete lloj antropologjie popullore mbi profesionin e ushtarakut, mund ta zgjerojme tipizimin edhe me cilesi te tjera te ushtarakut. Mund te themi psh. qe ushtaraku priret te kete mungese te individualitetit, prirje per te qene i nenshtruar, per te mos menduar perballe urdherit, per te qene i rrepte dhe i pandjeshem, etj.
Kjo prirje kultivohet nga vete jeta ne ushtri, si psh. te jetuarit me uniforme, nenshtrimi ndaj hierarkise, disiplina e rrepte ushtarake, formalizimi i marredhenies ne zinxhirin e komandes dhe te sjelljes ceremoniale, sic jane psh. rreshtoret: Togaaa rreshtohu! Gatiii tu! Paraaaa marrsh! Nje dy, nje dy, nje dy!
Te gjitha keto priren te kultivojne sjellje te formalizuara, refleksive, te cilat dobesojne racionalitetin, individualitetin, butesine, tolerancen, deshiren per liri etj. Pervec kesaj, ka te dhena plot mbi problemet shoqerore ne jeten ushtarake neper reparte sic jane: dhuna, bulizmi, crregullimet psikike etj.
Po te nisemi nga profesioni, ndoshta bilanci midis avantazheve dhe disavantazheve te ushtarakut mund te mos na dilte mire, dhe kete mund ta themi per cdo profesion.
Nuk ka argument me pa kuptim sesa gjykimi i njeriut mbi baze te perkatesive te tij kolektive joindividuale. Si ne cdo perkatesi te tille, edhe ne cdo profesion, ka njerez te mire ka dhe te keqinj, ka te afte ka dhe te paafte, ka te ndershem ka dhe te pandershem, ka te zgjuar dhe te trashe, ka me karakter dhe pa karakter. Te jesh ushtarak, nuk ka asnje perparesi per rolin e Presidentit nga te qenit mesues, mjek, inxinier, jurist, diplomat, etj.
Te folurit me klishe banale te tilla eshte jo vetem pasoje e mungeses se argumentit, por edhe nje menyre per te perjashtuar arsyen nga bindjet.