Nga Astrit Lulushi/
Truri përbën rreth 2 përqind të peshës së trupit të një personi, dhe kërkon 25 përqind të të gjithë oksigjenit të përdorur nga trupi. Në një ditë, truri gjeneron më shumë impulse elektrike sesa të gjithë telefonat së bashku në të gjithë botën. Këto impulse nervore mund të udhëtojnë deri me shpejtësi në 200 km në orë. Sipas një studimi të ri, trurit nuk vdes menjëherë pasi zemra ndalon. Njerëzit mund të jenë të vetëdijshëm se kanë vdekur edhe pasi zemra e tyre ndalon së rrahuri. Kjo sugjeron që truri dhe vetëdija duket se funksionojnë edhe pasi trupi ka ndaluar së punuari. Truri i njeriut është organi më kompleks dhe më i rregulluar se çdo materie e njohur në univers. Truri e bën njeriun njeri, e dallon atë nga kafsha; pa tru ai i ngjan një roboti pa program, pa vetëdije, pa ndjenja, pa bateri.
Truri nuk është i ndjeshëm ndaj dhimbjes. Dhimbja e kokës buron nga nervat, muskujt dhe indet që rrethojnë kafkën, por jo nga truri. Truri i burrave është më pak i formuar dhe tkurret më shpejtë sesa i grave.
Truri i njeriut vazhdon të dërgojë sinjale të valëve elektrike edhe 37 orë pas vdekjes së trupit. Jo rrallë, njerëz të konstatuar të vdekur janë përmendur pak para autopsisë ose në varreza. Legjenda thotë se një shkencëtar i dënuar me vdekje në gijotinë në vitet 1700 i tha ndihmësit të vet për të parë kokën e tij pasi t’i pritej, sepse ai do të shkelte syrin sa herë që të mundte për të provuar se koka mbetet e vetëdijshme edhe pas shkëputjes nga trupi. Ndihmësi raportoi se kishte numëruar deri në 20 hapje-mbyllje të shpejta të syve. Sipas një gojëdhëne tjetër, fytyra e Charlotte Cordays u skuq dhe dukej e indinjuar kur xhelati i ra me shuplakë në faqe pasi i kishte prerë kokën. Ndërsa, pasi dy rivalëve iu pre koka në gijotinë gjatë Revolucionit Francez dhe kokat e tyre u hodhën në të njëjtin thes, një kokë kafshoi tjetrën aq fort sa nuk mund të ndaheshin.