Jerida Kulla/
Sot fillon shkolla në Shqipëri. Sa të hapësh rrjetet sociale, urimet rrjedhin lumë, sa nga prindërit, për fëmijët e tyre (me dëshirën e tyre si prindër, që fëmijët të bëhen të ditur), po aq dhe nga personalitete të arsimit apo të fushave të ndryshme.
Me të drejtë, e do zakoni, që kur fillohet diçka, urohet të ecë mbarë.
Sipas traditës popullore, kur ndërtohej diçka bëhej kurban, që ndërtesa të ishte e fortë dhe t’i qëndronte kohës. Ndërsa, sot, në kohët moderne, kurban fizik për fillimin e shkollës nuk bëhet, po bëhen kurban: mësuesit, nxënësit dhe prindërit.
Mësuesi është kurban se, përveç punës së tij, duhet të plotësojë një mal me “shkresa” burokratike, që ia marrin frymën dhe nuk i del koha as për fëmijët e tij.
Flitet shumë se do lehtësohet puna e mësuesit, po asgjë nuk ka ndryshuar gjithë këto vite.
Mësuesi duhet të jetë gatitu edhe në kohën e shtëpisë, t’i përgjigjet drejtorit apo të tjerëve në mesazhe në whatupp.
Po mësuesit e Diasporës, sidomos ata që punojnë në Greqi, do pyesni ju, si veprohet?
Më keq akoma. Janë bërë kurban ka 30 vite, duke punuar vullnetarisht, që gjuhën shqipe ta përçojnë te fëmijët e brezit të dytë apo të tretë.
E kurbani vazhdon vit pas viti, duke ua zbukuruar atë…
Me punën vullnetare të mësuesve të Diasporës mbahen në punë institucione të tëra në Shqipëri, ndërsa, kur vjen puna te mbështetja, vlerësimi, pagesa e mësuesve në Greqi, shteti ngre supet e sytë nga qielli, duke pritur se mos bie ndonjë gjë nga qielli.
Indiferencë, braktisje dhe mosvlerësim nga shteti ynë dhe ne presim të na vlerësojnë të tjerët…
Ka ikur koha e vullnetarizmave! Nuk mund të vazhdohet të punohet vullnetar 30 vjet. Edhe ky mësues, ka familje, fëmijë, që duhet të kujdeset. Kalon orë të tëra në fundjavë, por jo vetëm, që të shkojë i përgatitur para nxënësve.
Nuk ecet më kështu! Mësuesi duhet të vlerësohet e të paguhet si të gjitha profesionet e tjera.
Kurbani vazhdon.
Mësuesit e nxënësit duhet të punojnë me tekste të cilat nuk janë të përshtatshme për psikologjinë e fëmijës, nuk janë të sakta nga ana pedagogjike. Në to gjen gabime, qoftë shkencore, qoftë drejtshkrimore, edhe pse në paskapak ka një listë me emra, që kanë punuar me ta.
Edhe teksti shkollor është kthyer në monopol, biznes.
Në shumë raste tekstet janë kopje nga tekste të tjera të huaja, të përkthyera shatra – patra (google translate).
Mësuesi duhet të merret vetë nja dy orë për përshtatjen shqip-shqip të tekstit, që t’ua lehtësojë sa më lehtë fëmijëve.
Kush e ka fajin për këtë?!
Faji u bë qyrk e s’e mori njeri, -thuhet nga anët tona.
Fëmijët duhet të mësojnë me turne.
Si mundet vallë të rritet produktiviteti duke i thënë fëmijës të shkojë turni i dytë apo i tretë?
Do thoni ju se po e zmadhoj. Ai që ka fëmijë në shkolla me turne, e di këtë ragvim, ose që t’i shpëtojë mësimit me turne, lutet te DAR për transferim të fëmijëve në shkolla të tjera.
Fëmijët enden nga një shkollë në tjetrën.
Prindi ka më shumë stres, kur fillon fëmija shkollën, sesa kur e ka sjellë në jetë. Kur fëmija është turni i dytë, gjithë paraditen do të rrijë vetëm, se ai është në punë; kush do ta nisë për në shkollë?
Pyetjet e shqetësimet janë të panumërta, që duke mos dashur t’ua bëj kokën daulle, po e lë me kaq…
Instancat shtetërore të bëjnë punën e tyre, që të mos kemi më kurbane, që arsimi ynë të mos renditet nga fundi, po në vendet e para, se nuk mungojnë kuadrot apo specialistët.