Përgatiti Rafael Floqi/
Para se të them disa gjëra për këtë njeri, më lejoni të sqaroj situatën. Hulk Hogan, i cili vdiq të enjten herët në moshën 71 vjeç nga një arrest kardiak, ishte një nga mundësit profesionistë më të mëdhenj të të gjitha kohërave. Edhe tani – dekada larg kulmit të tij si interpretues – Hogan mbetet prania kulturore më ikonike e kësaj forme arti. Ai arriti një famë të padëgjuar më parë në rrethin katror. Nuk është ekzagjerim të thuhet se pa gestaltin e tij të kuq dhe të verdhë që hapte rrugën, djem si Dwayne “The Rock” Johnson dhe John Cena do të kishin luftuar për të bërë një dhëmb vend në Hollywood. Hogan ishte një interpretues i përsosur – një magjistar teknik midis litarëve, por i talentuar në mënyrë të jashtëzakonshme me një lloj unik të maçoizmit vizatimor. Ai zë vendin e Uashingtonit në WWE Mount Rushmore. Askush tjetër nuk i afrohet.
Në Clearwater, Florida, autoritetet iu përgjigjën një telefonate të enjten në mëngjes në lidhje me një arrest kardiak. Hogan u shpall i vdekur në një spital, tha policia në një deklaratë në Facebook.
“Nuk kishte shenja për lojë të keqe ose aktivitetit të dyshimtë,” u tha gazetarëve Major Nate Burnside.
WWE postoi një shënim në X duke thënë se ishte e trishtuar të mësonte se anëtari i Hall of Fame të WWE kishte vdekur.
“Një nga figurat më të njohura të kulturës pop, Hogan ndihmoi WWE të arrinte njohje globale në vitet 1980. WWE i shprehu ngushëllimet e saj familjes, miqve dhe fansave të Hogan,” tha ajo. Hogan, emri i vërtetë i të cilit ishte Terry Bollea, kishte luftuar me disa probleme shëndetësore vitet e fundit, përfshirë një dëmtim problematik, të rëndë në shpinë nga ditët e tij të mundjes. Hogan nuk kishte garuar qysh nga viti 2012, por kohët e fundit kishte qenë në lajme si themeluesi i promovimit të ri të Wresling Real American Freestyle dhe pronar i një bari të ardhshëm në New York City përballë Madison Square Garden, vendi ku u zhvilluan shumë nga ndeshjet e tij të mëdha.
Në vitin 1985, Hogan kryesoi WrestleMania-n e parë, duke u bashkuar me yllin televiziv të viteve 1980, Mr. T, për t’u përballur me Roddy Piper dhe Paul Orndorff. WrestleMania I, në MSG, tërhoqi një audiencë prej rreth 1 milion në televizion me qark të mbyllur dhe i njihet merita për ngritjen e mundjes profesionale, konkretisht WWF-së së atëhershme (tani WWE), në frymën kombëtare të kohës.
Ndeshja e ashpër e Hogan me Andre the Giant në WrestleMania III e çoi biznesin e mundjes – dhe karrierën e Hogan – në nivele të reja. Rreth 80,000 njerëz mbushën Pontiac Silverdome në Michigan për ndeshjen. Ndeshja e kthimit, disa muaj më vonë, në NBC falas, tërhoqi 33 milion shikues.
Hogan ishte në ngjarjen kryesore të shtatë nga tetë ndeshjet e para të WrestleMania. Ai ishte fytyra dhe heroi i botës së mundjes, duke kaluar në rrjedhën kryesore me shumë paraqitje në emisione televizive, si dhe role kryesore në filma – përfshirë filmin e tretë “Rocky”, ku ai mori personazhin kryesor të luajtur nga Sylvester Stallone – dhe në televizion, përfshirë “Thunder in Paradise” të sindikuar në vitet 1990. Hogan fitoi kampionatin botëror të peshave të rënda WWF gjashtë herë të ndryshme, duke përfshirë një mbretërim prej 1,474 ditësh. Vetëm Bruno Sammartino dhe Bob Backlund e mbajtën rripin për kohë më të gjata radhazi.
Në vitin 1996, me interesi për të si hero që po zvogëlohej, Hogan bëri kthesën më të madhe në historinë e mundjes si aktor i dytë. Duke punuar për konkurrentin e WWE në Kampionatin Botëror të Mundjes (WCW). Kthesa e kthesës, 29 vjet më parë këtë verë, kapi frymën e kohës në një mënyrë që mundja nuk e kishte pasur që nga koha e WrestleMania I. NWO, me “Hollywood” Hogan si liderin e egër të veshur bardh e zi në vend të të kuqes dhe të verdhës së tij karakteristike, i dha jetë të re industrisë së mundjes gjatë viteve 1990 kundër kulturës 1990, kur publiku kërkonte një produkt më të errët dhe më të rritur. Hogan ishte i gatshëm për sfidën, duke ndihmuar WCW të mposhtte WWF në shikueshmërinë televizive për 83 javë rresht duke filluar nga viti 1996.
Hogan u kthye në WWE në vitin 2002 për t’u përballur me The Rock në WrestleMania 18 në Toronto. Personazhi i tij ishte versioni i keq i NWO, por më shumë se 68,000 të pranishmit nuk ishin të interesuar ta fishkëllenin Hogan. Ata e brohoritën atë për The Rock, atëherë djali më i mirë i WWE, duke e detyruar Hogan të kthehej në shtëpi në Florida atë fundjavë për të marrë bluzat e tij të vjetra të kuqe dhe të verdha dhe mbathjet e mundjes.
Dhe ai hyri në Sallën e Famës së WWE në vitin 2005.
Ric Flair dhe Triple H ishin ndër disa ikona të shquara të mundjes që reaguan ndaj vdekjes së Hogan në mediat sociale. “Jam absolutisht i tronditur kur dëgjova për ndarjen nga jeta të mikut tim të ngushtë @HulkHogan! Hulk ka qenë pranë meje që kur filluam në biznesin e mundjes. Një atlet, talent, mik dhe baba i pabesueshëm! Miqësia jonë ka qenë gjithçka për mua. Ai ishte gjithmonë aty për mua edhe kur…”
Presidenti Donald Trump ishte ndër figurat e tjera të shquara që postoi reagime. Hogan mbajti një fjalim në Konventën Kombëtare Republikane korrikun e kaluar për të mbështetur fushatën presidenciale të Trump.
“Ne humbëm një mik të shkëlqyer sot, ‘Hulkster’. Hulk Hogan ishte MAGA gjatë gjithë rrugës – i fortë, i ashpër, i zgjuar, por me zemrën më të madhe. Ai mbajti një fjalim absolutisht elektrizues në Konventën Kombëtare Republikane, që ishte një nga pikat kulmore të të gjithë javës,” postoi Trump në Truth Social. “Ai argëtoi tifozët nga e gjithë bota dhe ndikimi kulturor që pati ishte i jashtëzakonshëm. Gruas së tij, Sky, dhe familjes, i shprehim ngushëllimet t dhe dashurinë tonë më të ngrohtë. Hulk Hogan do të na mungojë shumë!”
Pas përfundimit të karrierës së tij në mundje, Hogan ishte përfshirë në disa polemika. Pra, këtu e lëmë Hogan – një person dinak dhe sadist oportunist i cili, megjithatë, është shenjtëruar përgjithmonë në kanun. Jam i sigurt se nëse do të kishit mundësinë ta pyesnit, ai do të pohonte se të gjitha këto cilësi ishin jetësore për suksesin e tij, se është e pamundur të shkallëzohet teogonia vajore e pavdekshmërisë së mundjes profesionale pa krijuar një galeri armiqsh, si në ekran ashtu edhe jashtë tij. Kompromisi? Ndryshe nga shumë kolegë të tij, Hogan nuk fitoi kurrë një kapitull të fundit të lumtur. Askush nuk erdhi për t’i puthur unazën. Ato vite lavdie në vitet 1980, kur Hulkamania u çmend vërtet, janë lënë plotësisht në hije nga mizoria e tij. Drejt asaj që tani e dimë se ishte fundi i jetës së tij, legjendat e tjerë dukeshin se kënaqeshin veçanërisht duke ofruar fotografi lamtumire. Vetëm disa ditë më parë, dëgjova Undertaker të jepte mendimin e tij për pritjen djallëzore që mori Hogan në Los Angeles duke thënë : “Ndonjëherë në jetë, gjërat kthehen”.