Fejton nga Rafael Floqi/
Në rrugën e ngjarjeve plot humor dhe ngjarje që mahnitin opinionin publik, nga SPAK një shprehje vjen natyrshëm në mendje: “Ndiq paranë” ose, në anglisht, “Follow the money”. Kjo shprehje bëhet edhe më thelbësore kur hedhim një vështrim në detajet e çështjes së Agron Nezaj dhe Charles McGonigal, duke u fokusuar tek lidhjet e dëshmuara dhe rrugën e parave.
Në këtë rreth, Agron Nezaj u bë burim konfidencial i FBI-së, megjithatë një pyetje po del në sipërfaqe: Pse?
Duke “ndjekur paratë”, shqetësimet dhe lidhjet fillojnë të dalin në dritë. McGonigal pranon se ka marrë 225,000 dollarë nga Nezaj dhe justifikon këtë me presionin financiar dhe shpenzimet e universitetit për fëmijët e tij. Po ku shkojmë, në një sitcom apo një dramë teatri? Pse dhe të kujt ishin paratë?
Kryeministri Rama dëshmon se nuk ka njohur Nezaj-n dhe ka qenë i pranishëm vetëm me McGonigalin. Pyetja e natyrshme që lind: Përse Nezaj bëhet burim konfidencial dhe pse McGonigal përfshihet në këtë grumbullim ngjarjesh? Ndoshta ky është momenti kur shprehja “Ndiq paranë” merr një kuptim të plotë.
Në një ngjarje të papritur që po forcon besimin tek drejtësia shqiptare, Agron Nezaj, një shqiptaro-amerikan i cili u bë burim konfidencial i FBI-së, po përballet me sfidën e Prokurorisë së Posaçme për lidhjet e tij me ish-zv. drejtorin e FBI-së, Charles McGonigal. Ngjarjet e fundit kanë tërhequr vëmendjen e opinionit publik dhe medias shqiptare, por në një atmosferë të pasigurt, një fakt mbetet i qartë: Nezaj u thirr për 6 orë në Prokurorinë e Posaçme dhe refuzoi të jepte deklarata. Kaq mjafton për të filluar të krijojmë një skenar satirik për këtë “komedi të re shqiptare”.
Çështja filloi kur deputeti demokrat Gazmend Bardhi vendosi të hedhë në arenë një paditë për hetime ndaj kryeministrit Edi Rama dhe ish-zv. drejtorit të FBI-së, McGonigal. Këtu nisi loja e shqiptaro-amerikanit Nezaj, që u bë burim konfidencial i FBI-së për të hedhur dritë mbi lobistin amerikan. Megjithatë, kur u thirr për të dalë në skenë, Nezaj e mbuloi tërë ngjarjen me heshtjen e tij që solli nostalgji për ditët e kinematografisë klasike shqiptaretw socializmit, po që përhapi si thashetheme pyetjen . ”A është bërë Neza burim konfidencial edhe për SPAK-un?
Ndërkohë, McGonigal pranoi më vonë fajësinë për të pasuruar veten me 225,000 dollarë nga Nezaj. Shpërthimi i tij komik i justifikimeve për pagesën është po aq absurd sa një sitcom i Hollywood-it.
Dokumentat e Drejtësisë amerikane sjellin detaje të hetimeve, ku paratë duket se kanë një rol kyç. Nezaj, si burim konfidencial, tregon për lidhjet e McGonigal me kryeministrin dhe sponsorizon udhëtimet e dëshmitarëve për takimet me FBI-në.
Zoti McGonigal ka pranuar të gjithë akuzat që kishin të bënin me Shqipërinë, përfshirë kontaktet me kryeministrin Rama dhe zotin Duçka.
I pyetur nga gjykatësja Colleen Kollar-Kotelly, nëse më 25 nëntor, se ai kishte “informuar Prokurorin e Departamentit të Drejtësisë … për një hetim të mundshëm kriminal për një shtetas amerikan, që ishte regjistruar për të bërë lobizëm ‘për një parti që nuk ishte e kryeministrit Rama’, zoti McGonigal u përgjigj “Po”. Në akt-padi nuk identifikohet lobuesi amerikan dhe as partia shqiptare. “Rregulli i artë është që nuk ka rregulla të arta.” shkruante George Bernard Shaw.
Por më 14 nëntor të vitit 2017, lobisti Nick Muzin, depozitoi në Departamentin e Drejtësisë, ndonëse me vonesë, dokumentet mbi aktivitetin lobues të disa muajve më parë për llogari të PD-së. Ish zyrtari i FBI-së informoi Departamentin amerikan të Drejtësisë për këtë rast, më 25 nëntor, “pasi një ditë më parë ai kishte marrë informacion mbi lobistin amerikan nga personi B”, i identifikuar si Dorian Duçka. Në atë kohë, pikërisht dy ditë më parë, më 22 nëntor, BIRN, kishte bërë publik faktin se Muzin kishte deklaruar se kishte marrë 500 mijë dollarë nga Partia Demokratike. Ndërsa në janar 2018, ish zyrtari i FBI-së, merr sërish informacion, këtë herë nga shqiptaro-amerikani Nezaj. Ky i fundit, sipas aktakuzës, e ka marrë informacionin nga zyra e kryeministrit të Shqipërisë.
Nëse dëshironi të kuptoni çdo problem në Amerikë, duhet të përqendroheni te ai që fiton nga ky problem, jo tek ai që vuajti nga ky problem.”, thoshte Dr. Amos Wilson për këto soj çështjesh.
Vitin e kaluar kur foli në parlament për këtë çështje zoti Rama tha se “koha së cilës i referohet ky moment, përkon me ditët pasi skandali kishte dalë në media këtu dhe unë apo zyra ime, nuk kishim asgjë tjetër lidhur me këtë, përveç informacioneve të dala në media se po t’i kishim, si do i mbanim, të fshehura?”, duke shtuar se “po të kisha patur çfarëdo informacioni, më shumë se ato që dolën në media, për faktin e tmerrshëm që rusët financonin opozitën më të madhe të këtij vendi për të rrëzuar qeverinë, do t’ia kisha përcjellë kujtdo që të mundja, pa asnjë diskutim, nga organizatat partnerë të ndjeshme për këto çështje dhe FBI-së patjetër, të parës fare”.
Tani pyetja shtrohet: Kush po ndjek paratë, kush i dha dhe për çfarë qëllimi?
“Ndiqni paratë. Gjithmonë ndiqni paratë.” dëshmoi Deep Throat (informatori i Watergate). Kur bëhet fjalë për korrupsion, nuk bëhet fjalë për njerëzit që mund t’u besosh; është për njerëzit që nuk mund t’u besosh. Ndaj pastaj, koha e McGonigal të dalë në skenë duke pranuar fajësinë për fshehjen e parave dhe gënjeshtrën ndaj FBI-së. Për shkeljen e sanksioneve ndaj Rusisë, shprehja “Ndiq paranë” duket se ka arritur një pikë kulmore. A mund të jetë ky një moment që do të shfaqet në komedinë shqiptare të tij?
Si përfundim, në një ngjarje që përshkon lidhjet diplomatike, paratë, dhe marrëdhëniet e dyshimta, shprehja “Ndiq paranë” bëhet një farë thirrjeje për të hedhur dritë mbi ngjarje dhe për të ndjekur rrugën e parave. Ndoshta, në fund të kësaj telenovele, do të shohim se kush ka ndjekur paratë me sukses dhe kush ka pasur një humor ta fshehur në gjithë këtë skenar, mund të pyesë me humor :
-Pse dollari shkoi tek terapisti?
-Sepse kishte shumë probleme me “ndjekjen e parave”