QSPA/
Vorea Ujko (Domenico Bellizzi) lindi më 1931 në fshatin Frasnita (Frascineto), Kalabri. Studioi në Kolegjin grek të Romës dhe ka qenë prift dhe ka punuar si mësues i letërsisë në Firmo. U shqua me përmbledhjen Zgjimet e gjakut (1971). Spontaniteti i frymëzimeve të tij vijoi në mënyrë progresive duke u perfeksionuar në përmbledhjen Ankth (1979) dhe Këngë arbëreshe (1982). Poezia e Ujkos shquhet për përmallimin dhe krenarinë që ndien poeti për Shqipërinë. Ai bën përpjekje, ashtu si përgjithësisht të gjithë poetët e rinj arbëreshë, që t’i afrohen gjuhës së sotme shqipe. Krijimet e Ujkos janë publikuar në antologji dhe publikime në Itali, Shqipëri dhe Kosovë. Ai është pasardhësi i shkrimtarëve arbëreshë të shek. të 19-të, De Rada dhe Serembe, krijimet e të cilëve ai i njihte mirë dhe i admironte. Në krijimtarinë e Ujkos vihet re jo vetëm ndjenja atdhetare dhe romantike për Shqipërinë, veti kjo e shkrimtarëve shqiptarë në mërgim, por edhe ndjenja e forte e lidhjes së tij me kulturën dhe paraardhësit ballkanas, edhe pse ata kishin pesëqind vjet në dhe të huaj. Vorea Ujko vdiq në një aksident automobilistik në 24 janar 1989.
Në vegzën në vijim gjeni një letër që poeti Vorea Ujko ia ka dërguar mikut të tij Dritëro Agolli në një letërkëmbim rreth 10-vjeçar që kanë patur mes tyre: https://telegrafi.com/vorea-ujko-dritero-agollit…/