Nga Astrit Lulushi/
Imagjino boten si nje makineri te madhe, pa pjese nderrimi rezerve, dhe veten si pjese te saj. Kjo ide ishte pupullore shekuj me pare kur bota shpjegohej si nje ore qe levizte pa ndihmen e oreberesit, nga lindi idea e materializmit, fatit dhe njeriut (pa Zot).
Ne keto rrethana, nese do te mesosh se kush sundon thjesht gje se cilin nuk lejohesh te kritikosh. Mes kesaj fryme, çdo kritike merret si sfidee dhe mbytet. Por nuk ka pune te rende. Mbi punen njeriu eshte me i rendesishem. Nese puna duket e rende, me siguri je duke bere edhe punen e dikujt tjeter. Gjitheashtu as i pasur nuk mund te behesh nese nuk vjedh vlerat e dikujt tjeter.
E ardhmja udhehiqet nga fati, qe eshte binjak, i mire dhe i keq. Kjo e ben udhen e jetes zig-zake dhe njeriu qe provon cdo gje, vetem sa del nga Purgatori, fundi i kesaj jete.