Satirë nga Rafael Floqi/
Një incident i papritur shfaqi dritën e diellit në Tiranë kur kryeministri Edi Rama u përfshi në një mosmarrëveshje jo të dëshiruar me gazetaren Ambrozia Meta. Pamjet e kryeministrit që e shtynte përballë pyetjeve të gazetares së Syri TV-së shkaktuan një tronditje në arenën politike shqiptare. Ndërkohë, mediat e huaja, të njohura për perspektivën e saj të zbehtë ndaj ngjarjeve, nuk e përjashtuan veten nga tregimi i rrethuar me tension.
Oh, çuditërisht, çdoherë që kryeministri Rama përballet me gazetarë, duket sikur është si një lehtësi për të. Duke prekur fytyrën e një gazetareje, ai pothuajse bëhet një piktor i pashmangshëm i portreteve të padëshiruara. Është një art i vërtetë të tejkalosh kufijtë e etikës në marrëdhënien me median.
Duhet të pranojmë se kryeministri Rama është një kampion i mirësjelljes, gjithmonë gati për të shprehur “përshëndetje miqësore” me dorën e tij drejt fytyrës së një gazetareje. Nuk ka mënyrë më të mirë për të shprehur dashurinë për shtypin sesa me një përqafim spontan në formën e një prekjeje të papritur.
Nuk është se Rama kërkon ndjesë për këtë “përshëndetje miqësore”, sepse pse duhet, apo jo? Tani, çfarë do të ishte një prekje fizike ndaj një gazetareje krahasuar me një thikë ndaj dashamirësisë? Ndoshta ka nevojë për një manual të ndryshëm të sjelljes për ta kuptuar këtë.
Dhe e gjithë kjo kohë, gazetarja thjesht po bënte punën e saj, duke i drejtuar pyetje që, sipas kryeministrit, janë formuluar “diku tjetër”. Tani e kuptoj pse kryeministri Rama është kaq i shqetësuar. Nuk është thjesht një pyetje e rëndësishme, është pyetje e formuluar në vend të gabuar!
Në artikujt e freskët, te mediave evropiane përpiqen të zbulojnë shkaqet e zemërimin e kryeministrit shqiptar. Dhe ajo nuk është thjesht një pyetje e zakonshme, por një krizë e vërtetë për zemrën e Ramës, me fakte dhe statistika. “Pse Rama e shtyu gazetaren?” është pyetja që po ndez flakët e diskutimit në këndin politik.
Në një përpjekje për të sqaruar ngjarjen, hedh dritë mbi projektet investive në ishullin e Sazanit. Nga ambiciet e Jared Kushner deri te vizionet për të ardhmen e turizmit shqiptar, çdo segment duket të jetë pjesë e një ansambli më të madh që po ndryshon pamjen e bregdetit shqiptar. Por a është ky investimi i mjaftueshëm për të zbehur tensionin e krijuar nga pamjet e Rama dhe Meta?
Kryeministri Edi Rama ka reaguar me një dozë të qartë sarkazmi në lidhje me incidentin me gazetaren e Syri Tv, duke e cilësuar si një manipulim të qartë të situatës. Duke mos pranuar të kërkojë falje për veprimin e tij, ai bën të qartë se është i bindur se nuk ka patur asnjë faj në gjestin e tij “miqësor”.
Në deklaratën e tij, Rama pohon se manipulimi i situatës është një nga më të neveritshmet që ka parë ndonjëherë, duke e akuzuar gazetaren për të pasur një qasje të gabuar dhe manipulative. Ai gjithashtu shpreh qartë se nuk do të pranojë të ndjekë linjën e kërkesës së faljes, duke e cilësuar veprimin e tij si të drejtë dhe miqësor.
Me një ton të mprehtë, Rama shprehet se nuk ka pasur ndjenjë për të kërkuar falje, duke e vendosur përgjegjësinë për ngjarjen tek gazetarja, e cila sipas tij, ka manipuluar qëllimisht situatën. Kjo deklaratë e tij flet për një përçartje të qartë midis perceptimit të tij për ngjarjen dhe atij që po përpiqet të përhapet.
Ndërsa gazetarët kapen nga detajet e projekteve në zhvillim, një pyetje duket të mbetet e pashpjegueshme: “Çfarë e zemëroi realisht kryeministrin shqiptar?” Në një kohë kur politika e jashtme ka vend për të ngjallur emocione të forta, kjo ngjarje e rëndë shfaq nevojën për një analizë të thellë.
Ndërsa politika e investimeve po hap horizonte të reja për turizmin shqiptar, Incidenti me Ambrozia Metën nuk duhet të harrohet lehtë. Mediat nxitin diskutimin, duke hedhur dritë në detaje që mund të ndryshojnë narrativën. Ndërkohë, përpara se të arrijmë te destinacioni i ëndrrave të turizmit shqiptar, duhet të kapim kufijtë e zemrës së kryeministrit dhe të shikojmë nëse ka një zemër të hapur për pyetje, apo vetëm për investime të huaja.
Po pse Rama e shtyu gazetaren?
Pasi ajo donte t’i jepte “një dorë” para se t’i bënte atij një pyetje.