Astrit Lulushi/
Patriku ishte anglez, por dashurinë për Irlandën e gjeti ndërsa mbahej i burgosur nga një grup rrëmbyesish irlandezë. Shën Patriku, mbrojtës i Irlandës, është një nga figurat më të njohura të krishterimit. Por, me gjithë përhapjen e tij në kulturë – domethënë festën e mbajtur në ditën e vdekjes së tij – jeta e tij mbetet mister.Shumë nga historitë e lidhura tradicionalisht me Shën Patrikun, duke përfshirë rrëfimin mbi dëbimin e të gjithë gjarpërinjve nga Irlanda, janë të rreme, produkte të qindra viteve të tregimeve të ekzagjeruara.Patriku lindi nga prindër të pasur afër fundit të shekullit të katërt. Besohet të ketë vdekur më 17 mars, rreth vitit 460.Megjithëse babai i tij ishte prift, sugjerohet se ai ndoshta e mori këtë rol për shkak të stimujve tatimorë dhe nuk ka asnjë provë që Patriku vinte nga një familje fetare.Në moshën 16-vjeçare, Patriku u kap rob nga një grup irlandezësh që sulmuan pronën e familjes së tij. Ata e transportuan në Irlandë ku kaloi gjashtë vjet në robëri.Gjatë kësaj kohe, Patriku punonte si bari, jashtë dhe larg njerëzve. I vetmuar dhe i frikësuar, ai iu drejtua fesë për ngushëllim, duke u bërë një i krishterë i devotshëm.Pas më shumë se gjashtë vjetësh si i burgosur, Patrik u arratis. Një zë – për të cilin ai besonte se ishte i Zotit – i foli në ëndërr, duke i thënë se ishte koha për t’u larguar nga Irlanda.Për ta bërë këtë, Patrik eci gati 300 km për në bregdetin irlandez, derisa mbërriti në Angli. Atje, thuhet se ai përjetoi një zbulesë të dytë – një engjëll në ëndërr i tha të kthehej në Irlandë si misioner. Menjëherë pas kësaj, Patrik filloi trajnimin fetar, një kurs studimi që zgjati më shumë se 15 vjet.Pas shugurimit si prift, ai u dërgua në Irlandë me mision të dyfishtë: t’u shërbente të krishterëve që tashmë jetonin në Irlandë dhe të fillonte të konvertonte irlandezët.I njohur me gjuhën dhe kulturën irlandeze, Patrick zgjodhi të përfshijë ritualin tradicional në mësimet e tij të krishterimit në vend që të përpiqej të zhdukte besimet pagane. Për shembull, ai përdori zjarre për të festuar Pashkët pasi irlandezët ishin mësuar të nderonin perënditë e tyre me zjarr. Ai gjithashtu mbivendosi një diell, simbol i fuqishëm irlandez, mbi kryqin e krishterë për të krijuar atë që tani quhet kryqi kelt, në mënyrë që nderimi i simbolit të dukej më i natyrshëm për irlandezët.Edhe pse kishte një numër të vogël të krishterësh në ishull, kur Patrik mbërriti, shumica e irlandezëve praktikonin një fe pagane të bazuar në natyrë. Nuk është çudi që historia e jetës së Patrikut u ekzagjerua me kalimin e shekujve – përrallat dhe tregimet emocionuese për të kujtuar historinë kanë qenë gjithmonë pjesë e mënyrës së jetesës së popujve.Patrik mund të njihet si shenjt mbrojtës i Irlandës, por ai nuk u kanonizua kurrë nga Kisha Katolike. Kjo thjesht për shkak të epokës në të cilën jetoi. Gjatë mijëvjeçarit të parë, nuk kishte asnjë proces formal të kanonizimit në Kishën Katolike. Pasi u bë prift dhe ndihmoi në përhapjen e krishterimit në të gjithë Irlandën, Patriku ka të ngjarë se u shpall shenjtor nga vlerësimi popullor.