NGA ASTRIT LULUSHI/Jeta është ajo që mendojmë se është, siç e bëjnë mendimet tona. Kur njeriu ndryshon mendimet ndaj gjërave dhe njerëzve të tjerë, gjërat dhe të tjerët do të ndryshojnë ndaj tij. Të gjithë jemi subjekt i mjedisit dhe atyre me të cilët kontaktojmë – mësojmë kur shohim se mendimet e djeshme, sot kanë ndryshuar dhe jeta është bërë më e mirë. Siç thotë Herakliti, nuk ka asgjë të përhershme përveç ndryshimit. Disa friksohen nga ndryshimi dhe çdo ditë bëhen më të këqinj se një ditë më parë. Kjo vërehet aty ku qeverisja është më e zymtë, më e ashpër, më e korruptuar.
Liri fjale do të thotë që të mos i bësh keq njerëzve as për pikëpamjet që ata kanë, as për pikëpamjet që ata shprehin, ose për fjalët që ata thonë ose shkruajnë. Nëse sigurisht që fjalët që ata shkruajnë nuk bëhen ligje qesharake që kufizojnë liritë (si ligji anti-shpifje), dhe vjedhin për asnjë arsye të mirë përveç vjedhjes dhe kontrollit. Realiteti ekzistues është larg nga ndjenja e shprehur. Mbetet rregulli i shtetit policor që ndalon grumbullimet ose protestat. Kështu, kombi a shoqëria humbet besimin në vetvete, procesi i natyrshëm prishet, dhe ndryshimi bllokohet.
Ajo që thuhet është e saktë për aq sa shkon. Ajo që nuk thuhet është shpesh po aq e rëndësishme sa ajo që thuhet. Përsëri, fjalë e urtë më vjen në mendje, ‘djalli do t’ju tregojë një mijë të vërteta për t’ju bërë të besoni një gënjeshtër.’
Ndryshimi i Parë duhet të jetë se nuk mund të përdoret qeveria për t’u hakmarrë. Individët me siguri mund të përgjigjen. Të tjerët gjithashtu kanë lirinë e fjalës. Në një vend jo të gatëshëm për të ndryshuar, liria e virtytshme e shprehjes, në thelb, është një pamundësi. Përdorimi i forcës shkatërron lirinë; forca për qëllime të mira, gjithmonë do të përfundojë në duart e njerëzve që e përdorin atë për të promovuar interesin e tyre.