TOLERANCA FETARE E SHQIPTAREVE DHE PROVOKIMI IRINEJ-JANULLATOS-RAMA NE MES/
IM ZOT NOLI: FALI SE NUK DIJNE C’BEJNE!
Nga Dalip Greca/
Bashkimi i ortodoksizmit botëror në kryeqytetin shqiptar më 1 Qershor 2014 me rastin e Shënjtërimit të Kishës së re, Katedrales “Ngjallja e Krishtit”, ishte një rast që vuri në provë tolerancën ndërfetare shqiptare dhe frymën antishqiptare të ortodoksizmit serbo-grek. Shqiptarët edhe një herë treguan tolerancën e tyre fetare që mbetet sërish një nga vlerat e cënuara më pak nga erozioni kohor shumëvjeçar i tranzicionit postkomunist dhe sherrnajës politike, ndërsa ortodoksizmi sllavo-grek fatkeqsisht mbetet ende i përfshirë nga ekspasioni territorial për trojet etnike shqiptare dhe fryma e antishqiptarizmit të përbetuar.
Natyrish që njeriu i Zotit, eksarku serb Irinej, tregoi edhe një herë intolerancën e fesë që përfaqëson, fallsitetin e fesë që predikon, tregoi primitivizmin e tij ultranacionalist, pabesueshmërinë fetare, tregoi se është ai vetë frymëzuesi i sloganit se “Kosova-është Serbi” dhe se Kosova është e shënjtë për Serbinë”, se “ Serbia nuk e lë Kosovën për Bashkimin Evropian” etj…Ky udhëheqës shpirtëror i tragjedisë ballkanike, gjeti kohë që të prishte festën e ortodoksve shqiptarë në Ditën e Shënjtërimit të Tempullit, madje edhe në sy të vetë Patriarkut Ekumenik Bartholomeu të Kostandinopojës! Zot, na ruaj nga blasfemitë! Ta besojmë?
Qëndrimi i Kryepeshkopit Serb në Tiranë, deklarata provokative e tij në ditën e shënjtërimit, nuk ra nga qielli dhe nuk ishte e papritur; ai e ka këtë slogan-moto të shërbesës së vet fetare dhe është ideali i tij ultranacionalist. A nuk ishte ky primat i ortodoksizmit sllav që nxiti shpirtrat e serbëve në luftën e çmendur nacionaliste dhe bekoi armët e vrasësve e kriminelëve serb?
A nuk po e udhëheq ai kursin antieuropian të Serbisë?
Çfarë prisnim nga ai, të kërkonte falje për krimet e serbëve në Kosovë?
Dekarata e tij natyrisht që nuk ishte e papritur dhe nuk ka pse interpretohet si e atille.Dhe nuk është e para herë që deklaron se Serbisë nuk i duhet Europa pa Kosovën,vendi më i shenjtë i Serbisë! Problemi qëndron se përse iu krijuan kushtet që ta bënte atë deklaratë mu në zemër të Shqipërisë?
Ftesa që iu bë, nga njëra anë, shpreh tolerancën e shqiptarëve, por a duhej toleranca me ekstremsitin ultranacionalist?
Pavarësisht presioneve që mund të ketë pasë Kryeministri i Shqipërisë për të mos e përjashtuar nga lista e të ftuarëve, ai duhej që ta kishte menduar se ekstremizmi serb vazhdon të jetë agresiv dhe se “Kosova-tokë e shenjtë e serbisë’, mbetet ende platformë e Shtetit dhe Kishës Serbe, njësoj si para lufte. Po, nëse Rama e ka pasë të kushtëzuar ftesën e Kryepeshkopit me vizitën e përgojuar dhe të shtyrë disa herë,viztë që Kryeministri ynëka ndërmend të bëjë në Beograd, ky është një kompromis antikombëtar dhe i dënueshëm.Shqiptarët nuk kanë për t’ia falur.
Nuk mund të justifikohet Kryeministri me bojkotimin e pretenduar të drekës zyrtare, që paska bërë dhe nga një deklarate, ku është servirur një fjali as mish as peshk, të cilën media afër kryeminsitrit është përpjekë ta ngjyrosë emocionalisht dhe t’i fusë pranë togfjalshin” reagim i ashpër.” Ku është ashpërsia, në reagimin që ai i ka cilësuar deklarimet e Irinejt“tërësisht të padëshirueshme “!
Fjala e padëshirueshme, nuk thotë asgjë, dhe vetëm ashpërsi nuk ka. Në fakt ato deklarime nuk janë vetëm të padëshirueshme, por të dënushme. Thënë shqip; kryeministri e goditi kryepeshkopin me pambuk!
Që në titull, provokimin në ditën e shenjtërimit, e kemi cilësuar si vepër në bashkëpunim të Kryepeshkopit Janullatos me Irinejn, pavarësisht se në mes është Kryeministri Rama, që nuk mund t’i ikë përgjegjësisë.
Përse është dyshja Janullatos-Irinej? Kush e hartoi protokollin e të ftuarëve, Kisha apo shteti? Në Shqipëri Kisha është e pavarur nga Shteti dhe është e drejta e saj që të bëjë ftesat, siç është e drejta e kreut të qeverisë të shpallë person non grata kryepriftin e fandaksuar që e ka shpirtin të rënduar nga mëkatet ndaj Kosovës, dhe nga gjaku i shqiptarëve të pafajshëm të Kosovës, vrarë nga kriminelët, armët e të cilëve i ka bekuar pikërisht ai prift shpirt zi. Kam mendimin se po të ishte për Qeverinë, e majtë apo e djathtë, kushdo që do të ishte në pushtet, nuk do të linte jashtë ftese dhe dy kishat ortodokse të vendeve fqinjë, Malit të Zi dhe Maqedonisë, me të cilat Shqipëria ka marrdhënie relativisht të mira. Mirëpo ato nuk u ftuan sepse Kisha serbe nuk i njeh dhe po të ftoheshin ato, do t’i prishej qejfi kryepeshkopit Irinej. Fortlumturia e Tij, kryepeshkopi ynë grek, nuk mund t’ia prishte qejfin”vëllamit” serb.Kjo është e vërtetuar dhe nuk ka nevojë për arsyetim më të thellë. A nuk ishin bashkë në një mendim edhe në kohëluftës e Kosovës?
Po t’i shtojmë kësaj logjike edhe dekleratën televizive përmes zëdhënësit të Kishës Ortodokse Autoqefale, Thoma Dhima,”se deklarata e patriarkut serb është tërësisht personale”, interpretimi bëhet më i lehtë. Zëdhënësi i Janullatosit përpiqet të lajë duart nga përgjegjësia dhe të shfajësojë Fortlumturinë. Në fakt nuk thotë asnjë fjalë për prishjen e festës fetare të besimtarëve shqiptar.
Nga ana e saj politika shqiptare, si gjithmonë, u ngatërrua me vete dhe e komentoi deklaratën trimërore të kreut të Kishës serbe fare përciptas.U mor vetëm me Irinejn, pa thënë asnjë fjalë për Fotlumturinë Janullatos, që është në krye të Kishës Autoqefale ,përkohësisht, gati që prej një çerek shekulli. Dhe të gjithë të këqiat vijnë prej uzurpimit që ai i ka bërë fronit të Kryepeshkopit, edhe pse nuk është shqiptar me gjak e gjuhë, siç e kërkon. Edhe pse në Statutin e Kishës Autoqefale Shqiptare ,hartuar në Korçë 29 qershor 1929, thuhet se “Gjuha zyrtare e Kishës ëshët shqipja”, Janullatosi ka kohë që predikon se Zoti ka për zemër Gjuhën helene!Dhe vazhdon të qëndrojë përjetësisht në krye të fronit për merita të politikës naïve shqiptare!Zot, na ruaj nga politikanet naïve dhe shtetaret e pa pergjegjshem!
Ku shkoi mundi I martirëve të Kishës Shqiptare? Po kryevepra e Imzot Nolit? I vetmi, Kryebashkiaku I Prishtinës, Shpend Ahmetaj, pati guximin që të zinte me gojë në atë situatë tensioni emrin e Im Zot Nolit, në prononcimin e tij qytetar, duke shtruar pyetjen: Çfarë do të thoshte Noli?
Vërtetë, çfarë do të thoshte Noli për humbjen e Autoqefalisë reale ët Kishës Autoqefale Shqiptare? Politika e Tiranës ka kohë që nuk merret me Nolin, ndoshta e quajnë ët vjetëruar mentalitetin e tij të dikurshëm për rrezikun që i vjen Kishës Shqiptare nga ajo greke, që e ka mallkuar, siç ka mallkuar dhe gjuhën shqipe. Ndoshta pyetjes së Shpend Ahmetit mund t’i japin përgjigje ata predikojnë dhe luten tek tempulli i Nolit, në Kryekishën e Shën Gjergjit, ku nuk mungon portreti i madh i Nolit të Madh! Eh, imzot, po kalojmë kohë të vështira!Fali se nuk kanë se ç’bëjnë!
Në gjykimin tim, akti i Kryepeshkopit serb ishte provokim në shënjtërim, pavarësisht se ata të Kishës Autoqefale Shqiptare të udhëhequr nga Janullatosi nuk e cilësuan të atillë-, ata thjesht, ia faturuan atij si deklaratë personale, dhe kaq!
Po t’i shtojme tablose serbo-greke ne Tirane dhe pjesmarrjen e Geixhit,ne ceremonine e Janullatosit,faktet e nxjerrin ne drite te diellit antishqiptarizmin e nje shenjterimi te provokuar, jo nga shqiptaret.
Jo zotëri, ishte fyerje për besimtarët shqiptarë dhe provokim për telerancën fetare shqiptare.
NJË DHURIM I VEÇANATË PËR VATRËN DHE DIELLIN
Edhe pse fushata për moblimin e Bibliotekës dhe Arkivit të Vatrës nuk është hapë zyrtarisht pasi kjo do të bëhet zyrtarisht në Kuvendin e saj që do të çelë punimet me 14 Qershor, dhurimet kanë nisë. I pari që e hapi fushatën ishte anëtari i Këshillit të Vatrës, Ahmet Hoti dhe Ndrec Gjergji.
Një dhurim i veçantë u bë të Shtunën me 31 maj në Vatrë nga një nga vatranët e rinj, njëkohësisht anëtar i këshillit të Vatrës,I rritur në kampet e internimit, i cili me dëshirën e vet do që të mbetet anonim. Dhurata e tij ishte për Gazetën, një kompjuter i ri, prodhim i fundit dhe një printer. E falenderojmë dhurusin që vetë zgjodhi anonimatin. Përmendim faktin se dhurimi i tij kushton më shumë se një mijë dollar!
-Ma tha zemra, nuk e bëra për t’u dukur, prandaj mos ma publiko emrin, i tha ai editorit të Diellit tek ia dorëzoi dhuratat.
Faleminderit vatran!
Editorial i Diellit:NË PRAG TË KUVENDIT TË VATRËS
Me 14 Qershor 2014, në orën 10 para dite, do të nisë punimet Kuvendi Vjetor i Vatrës, i cili do t’i japë një shtysë të re problemeve organizative dhe do të gjallërojë më tej Vatrën. Kuvendet e Vatrës kanë qenë përherë manifestime demokratike të kuvendimeve të lira për ta çuar përpara punën e Vatrës. Vetë qëndrueshmëria dhe jetëgjatësia historike e organizatës më të vjetër shqiptare në botë, dëshmojnë rolin dhe forcën e saj.
Historikisht Kuvendet e Vatrës kanë nisën 102 vite të shkuara. I pari Kuvend është organizuar me 14 korrik 1912. Po ndalemi pak në kronikën e tij: Punimet e Kuvendin nisën në orën 1 të pasdrekës. Chairman u zgjodh z. Lambi Kreshpani. Në sesionin e parë të Kuvendit u zgjodh udhëheqësia e rregullt e Federatës. Sekretar i përgjithshëm u zgjodh Faik Bej Konitza, Arkëtar i përgjithshëm Lambi Çikozi, kontrollorë : Kristo Floqi, Paskal Aleksi, Vangjel Gjika dhe Josif Pani. Menaxher i Diellit u zgjodh Kristo Kirka. Kush ishin pjesmarrësit në këtë Kuvend? Morën pjesë 14 kryetarë të degëve të ngritura deri në atë kohë: Lambi Kreshpani, kryetar i degës Chochituate, Kristo Kirka- i degës në qendër-Boston, Elia Tromara-Peabody; George D. Luarasi-Lonsdale, Andrea Kristo-Brockton, Vangje S. Sotiri, -Worcester, Sotir Gjika-Southbridge, Theodos P. Spiro-Manchester, Kosma Augel-Marlboro-Hudson, Kristo Kosta-South Framingham-Milford, George Kristo-Taunton, Coci Janaq- Lewiston, Miche Frashëri- Natick, Stathi Suli-Biddeford-Saco.
Kapitali që ndodhej në zotërim të arkëtarit Çikozi me 15 korrik 1912 ishte $922,58.
Ky Kuvend ka një zhvillim të veçantë, ai u mblodh në një seancë të dytë , dy javë pas së parës. Seanca e dytë u mbajt me 28 korrik 1912 në Naomi Hall, 724 WashingtonStreet, Boston. Chairman i kësaj séance ishte atdhetari Kristo Kirka. Fillimisht u votua buxheti i Federatës sipas këtij bilanci:Të ardhura për motin 1912-1913, $2.131.13, shpenzimet $1,525.00
Kuvendi do të mblidhej edhe në një seancë të tretë me 11 gusht 1912 me chairman Lambi Kreshpani. U dorëhoqën kontrollorët; Kristo Floqi, Vangjel Gjika, Paskal Aleksi dhe në vend të tyre u zgjodhën At Fan Noli, Andrea Kristo dhe Koli Caknaqi.
Nuk kaloi shumë kohë dhe me 8 Dhjetor u mbajt në Boston një Kuvend tjetër i Pazakonshëm, që pati për Chairman At Naum Çere. Ky Kuvend mori si vendim që të dërgohej Faik bej Kontiza si delegate i Vatrës në Europë dhe në Shqipëri. Qëllimi ishte që të shtronte para Kombit dhe politikës mendime për të zgjedhur një përfaqësues nga një derë Mbretërore për Fronin e Shqipërisë. Në vend të Fan Nolit dhe Kol Caknaqit, që u larguan prej Amerikës, u zgjodhën në vend të tyre, At Naum Çere dhe Lambi Lara.
Një muaj më pas, me 12 janar u mblodh një tjetër Kuvend i Pazakontë. Chairman u zgjodh Stathi Sauli. Qëllimi i Kuvendit ishte marrja e vendimit për botimin e Diellit dy herë në javë.
Dy muaj më pas u mblodh sërish një Kuvend i Pazakontë. Ishte data 16 shkurt. Kuvendi u mbajt në zyrat e Vatrës që aso kohe ishin në adresën: 10 Ferdinand Street, Boston. U vendos që z. Faik Konitza të dërgohej në Kongresin e Triestës.
Kuvendi i dytë i rregullt i Vatrës u mblodh sërish në korrik, me 4-6 korrik1913. Ky kuvend zgjodhi kryetar dhe menaxher të Diellit Kristo Dako, sekretar Loni Kristo, arkëtar Hari Kaçka, kontrollorë-Nikolla Dishnica, Thanas Idrizi, Xhafer Ymer dhe Mihal Kreshpani.
Mes Kuvendit të dytë dhe të tretë sërish pati Kuvende të pazakontë. I pari u mblodh me 20 korrik 1913 dhe u mbajt në: Cupid Hall, 724 WashingtonStreet, Boston. Cairman i këtij Kuvendi ishte Pando Ekonomi Progri dhe sekretar Lazar Kozma. Kuvendi vendosi që Vatra të kishte një president dhe si i tillë u vendos Kristo Dako. Menaxher i Diellit u zgjodh Hamid Lumi. Buxheti për motin 1913-14 u miratua me këto raporte: $3,200.00 të ardhurat, dhe shpënzimet: $1,520.00.
Kuvendi i dytë i pazakontë u mblodh me 24 gusht 1913 nën drejtimin e Kosta Hotova dhe sekretar Paskal Aleksi. Në Kuvend dha dorëheqje, pasi do të largohej nga Amerika Kristo Dako. Dorëheqja dha edhe menaxheri i Diellit Hamit Lumi. Redaktor i përkohshëm u zgjodh Paskal Aleksi, menaxher i Diellit dhe kryetar i Vatrës u zgjodh Vangjel Gjika.
I treti Kuvend i pazakontë mes dy kuvendeve ishte ai që u mblodh me 10-16 Janar 1914 në zyrën e vatrës , që ndodhej në 97 Compton Street. Chairman ishte Kostë Lepsisht dhe sekretar Efthim Natsi. Morën pjesë 28 kryetarë të degëve dhe delegatë. Z. Vangjel Gjika dha dorëheqjen sepse u largua nga Amerika. Në këtë Kuvend u vendos që Dielli të botohej tri herë në javë. Komisioni i ri që zgjodhi Kuvendi përbëhej nga: Anastas Pandel, Paskal Aleksi, Vani Cani, Sokrat Naum, sekretar Loni Kristo. Editor i Diellit u zgjodh Denis Kamburi në vend të Paskal Aleksi që dha dorëheqjen.
Kështu vazhduan Kuvendet e Vatrës të zgjidhnin problemet e çastit apo dhe ato të perspektivës vatrane. Kuvendi i tretë i rregullt u mbajt me 4 korrik 1914, Kuvendi i katër me 4 korrik 1915, Kuvendi i pestë me 2 korrik 1916. Një kongresë maratonë ishte Kuvendi i gjashtë që i zhvilloi punimet nga 1-12 korrik 1917. Ky Kuvend pati për chairman Hasan Bitincka, sekretar Ndreko Stavro. Kuvendi zgjodhi komisionin e ri që do të drejtonte Vatrën deri në Kuvendin e shtatë: Kryetar At Fan S.Noli, sekretar Loni Kristo, arkëtar Goni Katundi, Editor i Diellit Bahri Omari, ndihmës Andon Frashëri, Kontrollorë; Hasan Bitincka, Miçe Bardho, Shefki Aliko, Stathi Suli, menaxher Akif Përmeti, , sekretar Ndreko Stavro. Inspektorët e Vatrës dhe Diellit: Nikolla Dishnica, Emin Bilibashi dhe Vangjel Miller. Buxheti i Vatrës u miratua sipas këtij bilanci: të ardhura- $7,832.00; Shpenzime $6,200.00. Buxheti i Diellit-të ardhura 14,825, shpenzime $14,734.
Ky Kuvend zgjodhi delegatë dhe bashkëpunëtorë të Mehmet Konicës- Dr. Mihal Turtulli dhe Nikolla Kasnetsi. Kuvendi vendosi që të vazhdonte fushata që kishte nisë me 3 qershor për të grumbulluar rreth 40 mijë dollar me qëllim që delegatët e Vatrës të vazhdonin propogandën për të drejtat e Shqipërisë. Kuvendi miratoi këtë program:” delegatët të sigurojnë me çfarëdo mënyre legjitime nga Fuqitë e Mëdha dhe nga Kongresi i Paqes një Shqipëri në kufijtë e saj ethnografikë, me indipendencë mbretërore të plotë, një Shqipëri për shqiptarët politikisht dhe ekonomikisht, dhe të bëjnë të njohura të drejtat e Shqipërisë, me anën e shtypit europian dhe me anë konferencash në tërë botën e qytetëruar. U vendos që miqve të dëshmuar të shqiptarëve Miss Edith Durham, Elise dhe Hon. Aubrey Herbert t’u jepej nga një dhuratë mirënjohjeje për shërbimet e tyre në çështjen tonë Kombëtare.
Kuvendete vatrës vazhduan vit pas viti. Pati një shkeputje pas viteve ’90 deri në 100 vjetorin e Vatrës, kur kuvendet nuk u bënë rregullisht.
Kuvendi i vitit të kaluar rivendosi rregullsinë dhe ky kuvend që do të mblidhet me 14 qershor 2014 do të vijojë traditën e kahershme të Vatrës. Në këtë Kuvend vatranët vijnë pas riorganizimit të disa degëve të reja dhe forcimit të degëve të mëparshme. Më e fundit është dega e re Hratford. Kuvendi do të diskutojë rreth Kanunores së përshtatur. Projekti ka kaluar nga Komisioni, tek kryesia dhe tek degët. Pas diskutimeve nëpër degë ai do t’i paraqitet Kuvendit projekti për miratim. Në qendër të këtij Kuvendi do të jenë edhe problemet organizative, shtrirja e Vatrës në shtetet e tjerë të Amerikës, hartimi i një program për të nesërmen e Federatës, propozime e mendime, botimet e Vatrës etj.
Le t’i urojmë punime të mbara Kuvendit të Vatrës!
Ne Foto: Komisioni themelues i vatres
Shqiptaro-amerikanët shpalosën histori suksesi përballë Statujës së Lirisë
Nga Dalip Greca/
Të dielën në mbrëmje, me 3 Maj 2014, në një nga pjesët me peisazh romantik të Manhattanit në Nju Jork,u organizua mbrëmja Gala “Histori suksesi shqiptaro-amerikan”,i iniciuar dhe realizuar nga Grupi Shqiptar i Medias, Studioja Fadil Berisha dhe Fondi amerikan i Arsimit për Kosovën. Organizatorët ishin përpjekur që të evidentonin shqiptaro-amerikanët më të spikatur, të cilët kanë shënuar në Amerikë suksese në fusha të ndryshme si art, shkencë, politikë, biznes,arsim etj.
Zgjedhja e restorantit Battery Gardens, buzë ujit, përballë Statujës së Lirisë, ia shtoi emocionet këtij spektakli të suksesshëm, që kishte mbledhur qindra vetë. Madhështia e kësaj feste në historinë e Komunitetit Shqiptar në Amerikë, mund të krahasohet vetëm me festën dyditore të 100 vejetorit të Vatrës me 28 dhe 29 prill 2012 dhe 60 vjetorin e Gazetës Dielli me 28 dhe 29 Nëntor 1969,kur Vatra bashkoi shqiptarët e Amerikës dhe arbëreshët e Italisë si dhe nacionalistët shqiptarë të pas Luftës së Dytë Botërore, që jetonin në Itali dhe organizoi një spektakël madhështor që u shtri në dy qytete; në Boston dhe në Nju Jork, dhe pati plus edhe një paradë madhështore shqiptaro-amerikane e arbëreshe nga Rokfeler Center tek katedralja Sate Patrick..
Vera Mjeku, që është edhe drejtore ekzekutive e projektit gjatë të gjithë mbrëmjes dukej e emocionuar, por tepër e kënaqëur që më në fund ia kishte arritë që të realizonte së toku me bashkëpunëtorët një spektakël të suksesshëm.
Sfilata në Tapetin e Kuq dhe intervistat e medias shqiptare dhe amerikane ishin gjëra të vecanta të aplikuara për të parën herë në veprimtaritë e Komunitetit Shqiptaro-Amerikan.
Zonja Vera Mjeku që ishte aq e kërkuar nga gazetarët mbrëmjen e së Dielës përpiqet që të përcjellë me modesti atë c’ka ka arritë, por ajo premton se kjo Gala nuk do të jetë e fundit, përkundrazi,sapo ka filluar. Shqiptarë të sukesshëm ka shumë, dhe kjo nismë mund të kalojë edhe në Shqipëri e Kosovë. Natyrisht se një spektakël i tillë kërkon mund për ta realizuar.
Një ambasador fuqiplotë i Kombit Shqiptar në fushën e artit dhe Kulturës është Fotografi i njohur Fadil Berisha. Studioja e tij është bërë e famshme për botën e spektaklit, përfshi dhe aktorë të Hollivudit, apo spektaklet e bukurisë, jo vetëm në Nju Jork. Këmbëngulja e tij për të përfshirë bukurinë e trevave shqiptare në pasarelat e Botës,është një shërbim i vyer që i bëhet Kombit. Natyrisht edhe ai ka pjesën kryesore të suksesit në këtë spektakël.
Vetë spektakli i historive shqiptaro-amerikane të suksesit, ishte një shërbim me vlerë në ekranet e televizioneve Njujorkeze që ishin të pranishëm. Përzgjedhja për drejtues të spektaklit të dy yjeve shqiptaro-amerikanë, aktores Hollivudiane Eliza Dushku dhe Tony Dovolani, ishte një simbolikë e gjetur për të përcjellë suksesin përmes të suksesshmëve.
Ky spektakël pati edhe mbështetjen e Fondacionit Amerikan të Arsimit për Kosovën. Drejtori I Këshillit Drejtues I Fondacionit z. Dan Davidson, shprehu kënaqësinë që ishte pjesë e këtij projekti kaq madhështor.
Eliza Dushku dhe Tony Dovolani duke folur për Shqiptarët dhe Kombin tonë, për më të sukesshmit në Amerikë, na e rritën krenarinë e të qenit shqiptarë. Ata nuk harruan të përmendin dhe të tjerë të famshëm në Amerikë që pohojnë se kanë gjak shqiptar.Vetë Eliza Dushku, edhe këtë herë nuk harroi të tregonte para publikut Tatuazhin e Shqiponjës së Flamurit tonë Kombëtar.
Një nga të suksesshmit e kësaj Gale Giorgio Kalaj, ishte folësi kryesor dhe në nisje të fjalës së tij tha se ishte një gjë e mirë që shqiptarët kanë kaq shumë histori suksesi në Amerikë. Ai i falenderoi të gjithë pjesmarrësit që kishin ardhur në këtë mbrëmje dhe po ndanin bashkë me më të suksesshmit historitë e përbashkëta shqiptaro-amerikane.Ai tha se ne shqiptarët, si shumë të tjerë kemi ardhë këtu në tokën e ëndrrave për të realizuar ëndrrat tona. Vetë ky spektakël flet shumë për realizimin e ëndrrave. Më pas ai e emocionoi sallën tek tregoi historinë e dhimbshme të familjes së tij që në momente shumë të vështira pësoi një tragjedi në Itali, humbi jetën babai, dhe nëna, në moshë shumë të re, mori përsipër barrën e rëndë për të cuar në vend amanetin e babait, i solli fëmijët e vegjël jetimë në Amerikë dhe këtu ata realizuan Ëndrën Amerikane. Kush nuk ka dëgjuar për të famshmen “Famiglia PIZZA”, pronë e familjes Kolaj?
Prezantimi i të sukseshmëve shkurtazi përmes vidiove, ishte një tjetër realizim që ia vlente dhe që theu monotoninë.
Në këtë spektakël organizatorët ksihin ftuar edhe deputetin dhe Liderin e Vetëvendosjes Albin Kurti dhe Kryebashkiakun e Prishtinës Shpend Ahmeti.
Duhet pranuar fakti se është e para herë që komuniteti shqiptar evidenton më të sukseshmit e racës shqiptare në Amerikë, pavarësisht zgjedhjeve,që mund të jenë subjektive, ndoshta mund të ishte bërë më shumë kujdes që, si e para herë, të përzgjidheshin më të mirët e të mirëve, jo të futeshin edhe njerëz të zakonshëm, emrat e të cilëve përgojeheshin gjatë mbrëmjes.Nuk kishte pse që në këtë herë të parë të kishte dhe përzgjedhje nepotiste,si babë e bij, dy vëllezër,motër e vëlla etj. Natyrisht një komision përzgjedhës nuk mund të arrijë përsosmërinë,dhe sado mirë që ta bënte përzgjedhjen, nuk do t’i shpëtonte thashethemimit, por disa defekte në përzgjedhje ishin të shmangshme.(Një shkrim më të zgjeruar rreth spektaklit do të lexoni në Diellin e printuar)
ZYRA JURIDIKE E AVOKATIT YLBER DAUTI, SHËNON REKORD NË NJU JORK
* Verdict Search Report & New York Law Journal”, publikuan me 23 Dhjetor 2013 se Zyra Juridike e Av. Ylber Dauti, është e para në shtetin e Nju Jork-ut, që fiton dy vjet radhazi shumën më të madhe në kategorinë”Premises Liability”.
* Shuma e madhe e dëmshpërblimit e fituar nga Av. Dauti në favor të klientëve-dy fëmijëve shqiptarë,- shokoi gjykatësen, që nuk e firmosi vendimin për dy javë.
* Shuma e fituar nga Av. Dauti, për një klient shqiptar më 2013 është përfshirë në listën e “25 shpërblimeve më të mëdha në shtetin e Nju Jork-ut për të gjitha kategoritë Ligjore”
* Një batutë e Av. Dauti me George Sorosin për të kapërcyer një situatë të sikletshme
* Karriera akademike: Avokati Dauti i përzgjedhur për të dhënë leksione në Amerikë dhe Europë.
Ne Foto: Avokati Ylber Dauti me miliarderi Georges Soros dhe Mr. Charles Epping dhe Prof. Stefan Messmanngjatë ceremonisë së Ne Foto:dhënies së cmimit në New York/
NGA DALIP GRECA/
Avokati Ylber Dauti është një ndër të përzgjedhurit e komisionit seleksionues për Albanian American Success Stories, që organizohet me 3 maj në Battery Gardens, në qytetin e New Yorkut. Natyrisht se kjo përzgjedhje është mëse e merituar. Ylber Dauti është ndër avokatët e rinjë shqiptarë më të suksesshëm në Amerikë dhe Europë. Emri i tij ndeshet shpesh në median amerikane dhe shqiptare.Jo rrallë është përzgjedhur nga “Verdict Search Report & New York Law Journal” për rekordet e shkëlqyera. Avokati Dauti i ka të shumta rastet e fitoreve të çështjeve juridike një ose disa milionëshe, prandaj është klasifikuar si “Avokati milioner”.
Sa herë kam trokitur në studion Ligjore të avokatit Dauti, kam gjetur gjithmonë informacione të reja për betejat juridike të zhvilluara në gjykatat amerikane apo europiane. Në rekordet e fitoreve të tij janë regjistruara çështje të bujshme që kanë diktuar deri në ndryshim të ligjeve të Shtetit. Po cilat janë fitoret më të reja të avokatit? Në këtë artikull do të njiheni me: fitoren me shtatë shifra me një klient shqiptar para pak javësh, fitoren e një çeshtjeje delikate me dy fëmijë shqiptarë, të cilët kur të rriten do ta shohin veten se janë multimilionerë; fitorja maksimale me një klient amerikan, që u bë “milioner”, përfshirja më e fundit në “Verdict Search Report and New York Law Journal”, takimi me Geroge Soros, ku ai u përzgjodh për t’i dorëzuar një çmim special. Si është ndjerë avokati kur ka humbur betejën e parë gjyqësore para dhejtë vitesh? Çfarë emocionesh përjeton ai pas një beteje të zgjatur juridike? Përse e ka moto dhe përse ua rekomandon klientëve të vet thënien e Mark Twain, të cilën e ka të vendosur në një vend të dukshëm të zyrës së tij?: “Gjithmonë trego të vërtetën pasi kështu nuk do të harrosh se çfarë ke thënë.”!?
E reja më e fundit nga zyra juridike e avokatit shqiptar, The Dauti Law, PC, është një gjyq që përfundoi para pak javësh në Nju-Jork. Klienti i tij ishte një shqiptar i lindur dhe i rritur në Amerikë. Avokati më tregon se përzgjedhja e Jurisë pati një rastësi; një nga emrat e përzgjedhur qëlloi të ishte shqiptar, i ardhur në SHBA 20 vitet e fundit. Në periudhën dhjetëvjeçare që zhvillon gjyqe në Nju Jork, avokatit nuk i kishte qëlluar që të përzgjidhte asnjë shqiptar. Kjo rastësi e gëzoi, pasi mendoi se ai vetë si avokat shqiptar dhe klienti i tij shqiptar, do të ndjeheshin mirë, nga që do të krijohej një afrimitet, por ndjesia u shua shpejt; shqiptari i përzgjedhur u dorëhoq për shkak të anglishtes jo të mirë. Gjithësesi gjyqi vazhdoi me një përzgjedhje tjetër dhe çështja përfundoi pozitivisht. Shqiptari doli i kënaqur nga mbrojtja prej avokatit Dauti, jo vetëm prej shumës me shtatë shifra të dëmshpërblimit që fitoi, por edhe prej profesionalizmit dhe etikës së avokatit.
Para disa kohësh, në Janar 2014, një klient i avokatit Dauti botoi në gazetën“Dielli” një falenderim publik për mbrojtjen e shkëlqyer që ai u pat bërë dy fëmijëve të aksidentuar. Ia citova avokatit një shprehje të atit të fëmijëve, i cili i shkruante Diellit:” Kur të rriten dy fëmijët e mi do ta kuptojnë se secili prej tyre është multimilioner në saj të aftësive të një avokatit shqiptaro-amerikan,Ylber Dauti. Faleminderit avokat!”
I kërkoj më shumë detaje rreth atij gjyqi. Isha kurreshtar edhe për reagimin e gjyqtares, e cila në prani të përkthyesit shqiptar, kishte shfaqë habinë e shumës së dëmshpërblimit të kërkuar nga avokati.
Dauti i përgjigjet intersimit: Kjo ishte një çeshtje, sa interesante, aq dhe e vshtirë, pasi fëmijët kishin pësuar një aksident dhe askush nuk kishte parë se si kishte ndodhur aksidenti. Ata ishin shumë të vegjël dhe nuk mund të dëshmonin dhe shpjegonin se çfarë u kishte ndodhur. Pala e paditur pretendonte se mbrojtja nuk ishte në gjendje të provonte se ata ishin fajtorë për aksidentin pasi mungonin dëshmitë reale për mënyrën se si kishte ndodhur aksidenti.
Avokati Dauti punoi fort në mbrojtje të fëmijëve. Netë, javë e muaj shqetësime derisa ia doli; provoi në mënyrë të besueshme se pala tjetër ishte fajtore për aksidentin. Krahas provave të tjera, ai arriti ta bindë palën kundërshtare edhe përmes dëshmisë së dy ekspertëve: një psikologu fëmijësh dhe një inxhinieri civil. Shuma e dëmshpërblimit shokoi gjykatësen e çeshtjes,që u shpreh se “kurrë nuk kishte parë apo dëgjuar që një shumë kaq e madhe të jepej në një çeshtje si kjo, pasi – sipas saj – dëmtimet ishin fare të vogla.”
Gjyqtarja filimisht refuzoi të firmoste vendimin gjyqësor për Shumën e dëmshpërblimit dhe refuzimi i saj ishte i paprecedent. Në çeshtjet kur bëhet fjalë për dëmshpërblim fëmijësh që janë të pazotë të mbrojnë interesat e tyre, në bazë të ligjit, kërkohet gjithmonë përfshirja e Gjykatës për t’u siguruar që interesat e fëmijëve të mbrohen në mënyrë të kënaqshme dhe ndodh shpesh që Gjykata të ndërhyjë dhe të kërkojë nga pala tjetër të rrisë vlerën e dëmshpërblimit. Por në këtë rast po ndodhte e kundërta: Gjykatësja, Sharon Aarons, pretendonte se shuma ishte tepër e madhe dhe e pa justifikueshme. Por avokati nuk u tërhoq. Ai ishte i bindur se në fund ajo nuk mund të ulte masën e dëmshpërblimit pasi një veprim i tillë do të ishte kapërcim kompetencash dhe abuzim i pushtetit nga ana e saj. Ia bëri gjykatëses të qartë mendimin e tij duke i thënë se veprimi i saj nuk është parë apo dëgjuar kurrë më parë, jo vetëm në Nju Jork, por as në tërë Amerikën.
E pyes avokatin: Po nëse ajo nuk hiqte dorë nga këmbëngulja e saj për uljen e dëmshpërblimit, çfarë do të ndodhte?
Avokati duket tepër i sigurtë në arsyetimin e tij: Në rast se ajo do të ulte masën e dëmshpërblimit, atëherë,isha i sigurtë që Gjykata e Apelit do të rrëzonte vendimin e saj dhe ajo do përmendej për keq në faqet e para të të gjitha gazetave dhe revistave juridike në Amerikë. Përfundimish, pas një hezitimi prej rreth dy javësh, ajo u “dorëzua” dhe ra dakort të firmosi vendimin.
Sa ishte shuma e dëmshpërblimit? Avokati nuk jep shifra, por mjaftohet me përsëritjen e asaj çfarë kanë shkruar në letrën e falenderimit publik botuar në Dielli:“se kur fëmijët të rriten do ta kuptojnë se do të jenë multimilionerë….”. Veçse do të doja të shtoja, thotë avokati, “sidomos njëri prej tyre, do të ketë një shumë prej disa-milionësh, që ndoshta nuk ka nevojë të punojë fare në jetën e tij – kuptohet, në qoftë se ai dëshiron të mos punojë, por unë nuk do t’ia sugjeroja një gjë të tillë aspak.”
I përmend avokatit edhe një falenderim tjetër publik për Zyrën e tij nga klienti amerikan, Joseph Kramer, publikuar nga Dielli në Shkurt të vitit 2013. Bëhej fjalë për shperblimin më të madh gjyqësor për vitin 2012 në Shtetin e Nju-Jork-ut në kategorinë “Premises liability accidents’, siç shkruante gazeta New York Law Journal/ Verdict Search, publikuar në 19 dhjetor 2012.
Pas këmbënguljes time avokati sqaron se çështja në vetvete nuk kishte ndonjë gjë të veçantë përveç shumës së madhe të dëmshpërblimit, që iu dha klientit të tij. Por një gjë interesante kishte ndodhë në fund të çeshtjes. Këtë ia kishte treguar vetë klienti,z. Kramer. Ditën e mbylljes së çështjes, njëri nga avokatët e palës kundërshtare, James Cirrincione, i ishte afruar z. Kramer dhe i kishte thënë: “Urime, Z. Kramer. Ky është një shpërblim i padëgjuar dhe marramendës për një çështje si kjo – dhe unë të sugjeroj që t’i dërgosh një peticion Papës në Romë që të shënjëtërojë avokatin tënd, Z. Dauti! Z. Kramer, me të qeshur, ia kishte kthyer : “Në rast se Papa do shenjtëronte një avokat – Zoti do ta ndëshkonte, pasi asnjë avokat nuk e meriton shenjtërimin, sado i përkryer që të jetë.”
Dhe a e dini ç’ndodhi? Vetë avokati i palës kundërshtare, z. Cirrincione,i impresionuar me rezultatin, më vonë referoi një klientin e tij tek zyra e avokat Dautit dhe kërkoi që ai ta merrte përsipër mbrojtjen e çeshtjes së klientit të tij.
-Kjo më emocionoi, thotë Ylberi, pasi ai ma besoi një çështje të vetën. Mjafton të marrim në konsideratë faktin që z. Cirrincione është mbi 60 vjeç dhe ka punuar si avokat për rreth 40 vjet.
Sukseset e avokatit Ylber Dauti, shumat e mëdha të dëmshpërblimit dhe publiciteti ia kanë shtuar klientelën. A ndjehet i kënaqur që numëri i shqiptarëve është rritur dhe se ata përbëjnë më tepër se 50% të klientelës së zyrës.
Në bisedë me avokatin mëson se një betejë juridike mund të zgjasë me vite dhe séanca gjyqësore mund të zgjasë me javë të tëra…dhe në rast se palët nuk bien dakort përpara apo gjatë séancës gjyqësore atëherë Juria tërhiqet të marrë vendim në një dhomë tjetër. Ç’ndodh në raste të tilla?Procesi i pritjes së vendimit të Jurisë është një nga gjërat më të vështira sepse pas këtij momenti gjithçka është jashtë kontrollit të avokatit. Atij nuk i mbetet gjë tjetër veçse të presë, të lutet dhe të shpresojë. Jurisë mund t’i duhen orë apo edhe ditë për të marrë një vendim. Emocionet bëhen më të forta, koha kalon shumë ngadalë saqë minutat ndjehen si orë dhe orët- si ditë të tëra.
Po ç’është mbyllja me sukses e një beteje juridike?Para se t’i përgjigjet pyetjes, avokati duket i menduar, pastaj shton:- është një çlirim i papërshkrueshëm psikologjik dhe emocional. Është një kënaqësi e madhe kur puna kurorezohet me sukses dhe besimi i klientit tek avokati justifikohet. Në të njëtën kohë, në rast humbje, ndjenja që vjen pas është një torturë e vërtetë emocionale dhe psikologjike që zgjat shumë më tepër sesa ndjenja e fitores dhe që ndoshta nuk harrohet kurrë pasi gjithmonë do vazhdosh të analizosh strategjinë që ke ndjekur gjatë gjyqit dhe do mendosh se ku ke gabuar dhe çfarë do të kishte ndodhur sikur të kishe bërë diçka ndryshe…është një proces irracional vetëkritikues që ndoshta nuk përfundon kurrë.
Pyetja ime nëse ka ndodhur që të humbas ndonjë çështje, nuk e zë në befasi avokatin.
– Po, përgjigjet mendushëm,kam humbur betejën e parë gjyqësore. Edhe pse kanë kaluar mbi 10 vjet,ai mban mend çdo detaj të asaj çeshtje.Mund të ndodhë që përsëri ta provojë shijen e hidhur të humbjes, por betejë është, ka dy palë që përplasen, njëra do të fitojë, arsyeton Dauti.Ai mendon se humbja edhe pse e dhimbshme, është një e keqe e nevojshme pasi na kujton se jemi njerëzorë dhe jo hyjnorë dhe na bën që të ecim me përulësi me këmbë në tokë dhe jo të “fluturojmë” nga deliri i madhështisë.
Avokati Dauti, ka një sekret të fitoreve të veta në betejat juridike, respektimin absolut të së vërtetës. Mark Twain, krahas trashëgimisë si shkrimtar na ka lënë dhe një thesar me këshilla. Një ndër to, avokati e ka të shkruar në një pllakë dhe e ka vendosë në kënd të dukshëm të zyrës, që ta shohin dhe klientët. Këshilla është: “Gjithmonë trego të vërtetën pasi kështu nuk do të harrosh se çfarë ke thënë.” Për çështjet ligjore në të cilat është specialist, Dauti nuk i përzgjedh çështjet, nuk ka kriter refuzimi, përveç kriterit të së vërtetës. Në rast se klienti nuk ka “tendencën të harrojë” se çfarë ka thënë, atëherë ai është i gatshëm ta përfaqësojë.
Jo rrallë avokati shqiptar Ylber Dauti ka hyrë në rekordet e “Verdict Search Report and New York Law Journal”. Cila është arsyeja?
Ka qëlluar që çështja që ka mbrojtë ka qenë unike, siç ishte mbrojtja e një shqiptari nga Kosova, i cili një vit para aksidentimit, kishte marrë depërtim nga Amerika. Ligji i shtetit dhe ai federal binin në kundërshtim. Fitorja që arriti avokati qe e bujshme.Por ka ndodhë që të përfshihet aty nga që shumat e fituara përbënin lajm sensacional për komunitetin juridik, siç ishin shumat e mëdha të fituara në shtetin e Nju Jorkut për klientin amerikan në 2012 dhe klientin shqiptar në 2013 në kategorinë e “premises liability”. Verdict Search Report në bashkëpunim me New York Law Journal botuan më 23 Dhjetor 2013, listën e rezultateve të arritura në Nju Jork, rezultoi që për herë të parë në historinë e shtetit të Nju Jorkut, që kur ata filluan të publikojnë këto statistika, zyra e avokatit Dauti, ishte e para që kishte fituar për dy vjet radhazi shumën më të madhe në kategorinë e “premises liability”. Ka dhe një rekord tjetër: Shuma e fituar për klientin Shqiptar në vitin 2013, është përfshirë në listën e “25 Shpërblimeve më të mëdha të arritura në Shtetin e Nju-Jorkut në të gjitha kategoritë ligjore.”
Për avokatin Dauti, “sekreti” i fitoreve qëndron tek tri fjalë: Pasion, punë dhe fat! Njeriu duhet të ketë pasion për punën që bën se përndryshe nuk arrin të punojë aq sa duhet. Njeriu duhet të punojë shumë dhe të lerë sa më pak që është e mundur në duart e fatit. Por edhe pasi kemi punuar shumë dhe me pasion, duhet të shpresojmë dhe të lutemi që “era e fatit” të fryjë në drejtimin tonë – pasi në rast se fati nuk na ndihmon, ne mund të mos arrijmë çfarë dëshirojmë dhe meritojmë, ne fare mirë mund edhe të dështojmë në rast ai “fryn” kundra nesh.
Ylber Dauti është i pari avokat shqiptar, anëtar i përjetshëm i “Milion/Multimilion Dollar Advocates Forum” . Pyetjes sime nëse e ngacmon togfjalëshi ”avokat milioner”, ai i përgjigjet pozitivisht.Arsyet, më thotë, janë dy:e para, është e keqinterpretuar si shprehje pasi në të vërtetë të qenit i ashtuquajtur avokat milioner/multimilioner nuk do të thotë në vetvete se je avokat i zoti pasi ndodh jo rrallë që të kesh fatin të merresh me çeshtje me vlera milionshe dhe multi-milionshe – por kjo nuk do të thotë se je avokat i jashtëzakonshëm; thjesht faktet janë në favorin tënd. Së dyti, është shprehje e keqkuptuar, pasi ai është marrë me çeshtje me vlera milionëshe apo multimilionëshe – kjo nuk do të thotë aspak se ai vetë është milioner apo multimilioner. Edhe sikur të ishte kështu, shton; suksesi në përgjithësi, përfshirë edhe suksesin në profesionin juridik nuk mund dhe nuk duhet të matet kurrë me shuma parash. Ka njerëz shumë të zgjuar, të zotë dhe të sukseshëm, përfshirë këtu edhe avokatë shumë të zotë, që kanë dhënë kontribut të çmuar për shoqërinë por për shkak të natyrës së punës së tyre ata nuk kanë siguruar shuma të konsiderueshme. Do të ishte shumë paradoksale në rast se nuk do ti konsideronim këta njerëz si të suksesshëm, arsyeton avokati..
Zyra ligjore Dauti e shtrinë veprimtarinë e saj edhe jashtë Nju Jorkut. Kohët e fundit është marrë me çeshtje kontratash ndërkombëtare të biznesit për interes të klientëve nga Europa, Amerika Qendrore dhe e Jugut.
Nga një mik i avokatit pata dëgjuar për një vonesë të tij në një ceremoni të rëndësishme në Manhattan, që kishte të bënte me një nga filantropistët dhe njerëzit më të pasur në Botë, George Soros. Avokati e kishte kaluar situatën e sikletshme me një batutë. E pyes rreth asaj ceremonie dhe cila ishte arsyeja e ftesës për të qenë pjesë e asaj ceremonie. Cila ishte situata dhe batuta?Fillimisht, ai refuzon, duke thënë se kjo nuk ka të bëjë me zyrën Juridike të tij. Pas këmbënguljes time, tregon:Fondacion Mitteleuropa i bazuar në Zvicër i kishte akorduar Sorosit çmimin “Dr. Elmer Hantos Prize” për kontributin që filantropisti ka dhënë në zhvillimet demokratike pas rrëzimit të komunizmit në Evropën Lindore dhe Qendrore. Kryetari i fondacionit së bashku me Rektorin Akademik të Universitetit të Evropës Qendrore të bazuar në Budapest, Hungari (Central European University) e kishin ftuar edhe avokatin Dauti në atë ceremoni, si ish-student shume i sukseshem i këtij Universiteti, themeluar nga Sorosi. Ndërkohë që ata po prisnin së bashku me Sorosin, që të dorëzohej çmimi, fatkeqësisht avokati ishte bllokuar në trafik. Arriti me vonesë dhe ishte i sikletosur kur hyri dhe gjeti aty duke pritur George Soros, Presidentin e Fondacionit Zviceran dhe Rektorin akademik të Universitetit. Situatë e vështirë. Ishte skuqë nga turpi. Kërkoi ndjesë nëpërmjet një batute- duke i shtërnguar dorën, i thotë Sorosit; Ju jam shumë mirënjohës për çfarë keni bërë për të gjitha vendet ish-komuniste në përgjithësi dhe për mua personalisht.Sikur Ju të mos më kishit krijuar mundësinë e marrjes së bursës për studime në Budapest nëpërmjet fondacionit të tuaj – unë fare mirë mund të isha bari në malet e Shqipërisë dhe jo avokat në Nju Jork…dhe me të qeshur, kishte shtuar: siç thotë një shprehje popullore “mund ta largosh fshatarin nga fshati, por nuk mund ta largosh fshatin prej fshatarit”… edhe pse Ju arritët të më largoni mua nga fshati, nuk arritët të largoni mentalitetin e fshatarit nga unë dhe ky është i vetmi shpjegim që kam për vonesën time.Të gjithë kishin qeshë dhe Sorosi vetë ishte sjellë me përzemërsi…
Avokati Ylber Dauti ka nisë ta pasurojë edhe karrierën akademike. Ka disa vite që ai ftohet të japë prezantime, ligjerata në Iaccoca Institute dhe Lehigh Univeristy në Pensilvani. Prezantime kanë të bëjnë me diskutimin e eksperincave në fushën e ligjit dhe biznesit ndërkombëtar. Kohët e fundit ka marrë një ftestë edhe nga një universitet evropian, Tilburg Univeristy në Hollandë, që të japi leksione dhe seminare për studentët ndërkombëtare të atij universiteti në fushën e përpilimit dhe negocimit të kontratave në përgjithësi dhe atyre të biznesit ndërkombëtar në veçanti.
Pyetjeve për kohën e lirë dhe hoby, avokati i shmanget.Veçse nuk e fsheh se udhëtimet i pëlqejnë shumë. Udhëtimi i fundit ishte muajin që shkoi në Argjentinë. Ka vizituar Ujëvarën e Iguazu, që është ujvara më e madhe dhe një nga Shtatë Mrekullitë e Botës. Gjithashtu ka viztuar dhe Akullnajën e Perito Moreno, që është akullnaja më e madhe pas Antarktitës dhe ndhodhet në cepin më jugor të Argjentinës, në krahinën Patagonia, që ndryshe njihet edhe me emrin ‘Fundi i Botës’ pasi poshtë asaj zone ka vetëm oqeane dhe pastaj vjen Antarktida e mbuluar me akull.
Kur e pyes për vendlindjen, ndjehet i brengosur. Gjatë vizitës së fundit në Shqipëri, ka konstatuar njëfarë ndjesie pajtese të qytetarëve me idenë se politika dhe burokracia shtetërore janë të korruptuara dhe se një gjë e tillë ka filluar të konsiderohet normale. Kjo e ka shqetësuar dhe e ka alarmuar.Ai mendon se pajtimi i shoqërisë me korrupsionin e elitës politike përbën një fenomen shumë të rrezikshëm për shoqërinë dhe shtetin. Në rast se populli pajtohet me idenë se është normale që drejtësia, politikanët dhe përfaqësuesit e zgjedhur të korruptohen kur vijnë në pushtet, atëherë, rotacioni politik që realizohet nëpërmjet zgjedhjeve elektorale do të jetë një proces pa pasoja, ç’ka do të sjellë degradimin e shoqërisë dhe shtetit. Në rast se populli pajtohet me fenomenin e korrupsionit atëherë rotacioni i pushtetit nuk do të sjell asnjë ndryshim pozitiv – është njësoj sikur të përpiqesh të luftosh një plagë permanente duke e mbuluar me fasho të përkohshme.
- « Previous Page
- 1
- …
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- …
- 135
- Next Page »