Nga Ilir Levonja-Florida/
1) Nga një intervistë e Ilir Metës në studion e Babaramos, më 23/3/2015 ka një përfundim të standartizuar tashmë të shantazhit politik. E gjitha nuk ishte asgjë tjetër por një kërcënim i hapur, i vazhdueshëm ndaj ishKryeministrit Berisha. Por jo vetëm kaq. Edhe të tjerëve. Edhe atyre që ka në krahë.
Megjithëse vetë kryetari i Kuvendit shprehet se po i hamë kohën teleshikuesit me këto probleme të pa rëndësishme, prapë e mban pezull këtë auditor. Nuk përgjigjet. I bishton pyetjeve. U shmanget me buzëqeshje. Me qetësi. Ndërsa fut midis hera-herës një figurë klasike të politikës sonë. Takun nga Durrësi. Një hije e demokracisë shqiptare. Për të cilën nuk duhet thënë më, që çuditërisht, është pjesë e të gjitha qeverive dhe komisioneve. Apo krejt çuditërisht mbin, shfaqet, në të gjitha skenat e tronditjeve të politikës sonë. Sa herë që ka plasje të nxehta, skupe politike, apo përmëndje emrash. Sidomos i Ilir Metës, shfaqet hija kërcënuese e Takut.
Që nga koha e katarsist të largët, e mbaj mend si sot ku nga lozha e katit të sipërm, në teatrin e Durrësit. Taku i thërriste Nanos, o pijanec. Kam menduar që atëhere se ky njeri duhet të kishte medoemos një lloj pushteti magjik, zotërues, pasi është një prezent i përjetshëm i politikës së ashtuqujtur të re në demokracinë shqiptare.
Ndryshe nga një prokuror kroat me emrin Mesiç, që iu fut politikës për të mirën e vendit, e qytetarëve të tij. Ky prokurori ynë mbeti hija e kërcënimit të përjetshëm i politikanëve kolegë. Hija e myrrëtyer e shantazhit. Hija prezente e prokurorit të diktaturës. Në demokracinë treçerekshekullore e debateve për hapjen e dosjeve. Jo magjistari i çudindryshimit. I tipit Mesiç. Asesi. Por asi magjik i shantazhit.
Këtu me të drejtë ngrihem me mijra habitje. Çfarë janë këto video? Kujt dhe në cilës kohe i adresohen? Kush ndihet i kërcënuar.? A ka të drejtë një deputet i lartë të bëj shantazhe të tilla në një shtet demokratik? A janë këto të lejueshme? A bëjnë vepër penale?
Përse nuk i kërkohen nga prokuroria? Ndërsa paralelisht me këtë, i kërkohet Kuvendit në kohë rekord, heqja e imunitetit për një apo dy deputetë. Më qëllim vëninen në dispozicion të prokurorisë, me akuzën për padi të rreme! Edhe pse ka ditë me radhë që deputetët në fjalë kanë shkuar rregullisht me dëshirën e tyre në prokurori.
Kjo është absurde…. dhe në të gjitha versionet që ta kthesh. Ka një përfundim. Hijen e Takut.
2)Kam vërejtur këto ditë se vëmendja e publikut ndaj murit në fejsbukun e Tom Doshit, është gati trefishuar. Trefishuar rekordet me fjalë mbështetëse. Ka një lloj solidariteti që të habit. Aty përfshihen edhe emra të dëgjuar nga shoqëria civile, nga arti i skenës, nga fushat e sportit. Njerëz të thjesht. Votues. Adhurues, që janë gati të sakrifikohen. Ndihen të fyer. Përballë qëndron një makineri e tërë shtetërore me një akuzë dhe një premtim.
Akuza është për padi të rreme që një deputet i inkriminuar i bën krerëve më të lartë të shtetit duke i presupozuar si vrasës. Dhe premtimi, ai i qeverisë, ndaj administratës së Europës për dekriminalizimin e Kuvendit, që njëherazi është edhe një nga detyrat e shtëpisë që duhet të bëj Shqipëria.
Toma ka kundër edhe Amerikën e madhe. Mirëpo sa më shumë vetmohet Toma, aq i madh numri i nxitësve për kurajo. Sa më shumë izolohet Toma, po aq përkundër vijon e rritet numri i adhuruesve nga populli. Ata nuk reshtin, i kërkojnë të mos stepet, të vazhdojë të kërkojë të drejtën, të luftojë për nderin e nëpërkëmbur. Çfarë po ndodh? A është Toma kriminel? A është Toma kaq mafioz sa duhet të urdhërohen në kohë rekorde, komisionet përkatëse të heqjes së imunitetit? A është Toma me lebrozë, kolerë a tuberkuloz…, që shokët krahas tij, politikëbërisit e tij, aradha që e shikonte nga duart, që i gëzoheshin ndeshjeve të forta me pozitën e kohës. Që nuk i flasin me gojë sapo tha kryetari që ”ta çlirojmë Tomën nga xhindet e folkut”. A është i tillë heroi i tyre?
Përse kjo dashuri kaq e madhe? Përse ky solidaritet? Përse njerëzit përpiqen ta mbrojnë të dobtin?
3)Do të kisha shumë të dëshirë të jepja një përgjigje të saktë. Por kam frikë se mos shfaqet Taku. Qënkemi të gjithë të kapur. Po për Ilirin, Takun, pse nuk ka një kërkesë për heqjen e imuntetit? Për shantazhet e hapuara publike? Për mashtrimet publike në inagurimin e pularive. Kam pasur një bisedë me një të ri shqiptar, i cili punonte në një biznes privat me priroritet internetet. Më thoshte nga dhjetë punëtorë, vetëm nipi i pronarit është i siguruar. Ne të tjerët punojmë nga ora 5 e mëngjesit deri në mesnatë, me të njëjtën pagë…, 150 dollarë. Edhe këto herë i marrim një javë me vonesë, herë nuk i marrim fare. Sapo kërkojmë një të drejtë tonën, pronari na tregon derën. Megjithatë, biznesmeni është Lsi-ist. Meta qe ai që preu shiritin.