Nga Pellumb LAMAJ/

Në përgjithësi disidentë u quajtën individët që në periudha të ndryshme të historisë ngritën zërin dhe nisën aktivitetin e tyre kundër shtetit dhe regjimit ku jetonin në forma të ndryshme duke denoncuar mungesën e lirisë dhe të fjalës e duke kërkuar në këtë mënyrë vendosjen e shtetit të së drejtës,duke rrezikuar jetën e tyre. Në më të shumtën e rasteve,ata do të arrestoheshin e dënoheshin,madje një pjesë edhe do të ekzekutoheshin.
Dhe historia botërore njeh shumë shembuj të tillë.

Fatkeqësisht kjo disidencë në krahasim me vendet e tjera komuniste në Shqipëri mungoi për vet faktin se regjimi barbar sllavokomunist shkeli me këmbë ç’do të drejtë themelore duke mos kursyer as pjellën e vet.
Shqipëria u mbush me kampe,burgje ,internime dhe shoqëria shqiptare për nënë e babë njohu vetëm Enverin dhe partinë .
Terrori sllavokomunist do të përligjte luftën e klasave dhe turmat për të mbijetuar do ti nënshtroheshin kësaj mortaje të kuqe që do të shkatërronte pak nga pak të gjitha vlerat shpirtërore,morale e kombëtare të shqiptarit duke ndërtuar në këtë mënyrë njeriun e ri,njeriun socialist.

Për gjysëm shekulli të gjitha institucionet shtetërore do të viheshin nën këmbët e bandës bolshevikë të Tiranës dhe do ti shërbenin asaj me një dedikim të paparë.Pati dhe shkrimtarë e intelektualë që dolën jashtë shtetit dhe kishin shansin historik të denonconin tragjedinë shqiptare e të shndërroheshin në mbrojtës e Disidentë të kombit të tyre,por ata jo vetëm nuk e bënë,përkundrazi u shndrruan në lolo oborri pa brejtjen më të vogël të ndërgjegjes duke i shërbyer me përulësi përbindëshit të kuq. 

Pas shembjes së Murit të Berlinit kur u mendua e u shpresua se në Shqipëri më në fund do të vendosej shteti i së drejtës që kishte munguar për gjysëm shekulli dhe fajtorët e gjithë asaj tragjedie kombëtare do të jepnin llogari,për ironi të fatit ndodhi e kundërta.
Sipas pazareve të më të mëdhenjëve dhe Katovicës edhe njëherë tjetër në histori e keqja dhe krimi jo vetëm nuk u dënuan,përkundrazi sipas skenarëve famkeqe, fajtorët e kriminelët u privilegjuan jo vetëm nga klasa politike brenda Shqipërisë, por dhe nga bota perëndimore që gjithmonë udhëhiqet e vepron në bazë të interesave.

Dhe për të justifikuar këto pazare të pista të kurvës politike,në Shqipëri mbinë si ato kërpudhat partite politike, ”Disidentët” dhe të Persekutuarit politik të partive.

Pasi i shërbenin njerës bandë neokomuniste e pasuroheshin në kurriz të shoqërisë,pa ngritur asnjëherë zërin për padrejtësitë dhe vuajtjet e popullit,kur vinte në pushtet banda tjetër,ja mbathnin në perëndim ku nisnin një jetë të re luksi me paratë e vjedhura nën petkun e ”Disidentit” e të Persekutuarit politik të partisë. Dhe kur partia e tyre kthehej përsëri në pushtet,edhe këta ktheheshin në atdhe dhe vazhdonin ti shërbenin partisë përsëri duke mbushur xhepat.

Kjo metodë vazhdoi e vazhdon sa herë që në Shqipëri bëhet rotacioni i partive banda neokomuniste.

Mos thoni se në Shqipëri nuk ka ”Disidëntë”.