Nga Carrie Hooper/ Elmira/ New York

Disa njerëz që shohin menojnë se ne që jemi të verbër jemi më trima dhe më guximtarë sepse arrijmë qëllimet tona, dhe na trajtojnë si heronj. Spesh dëgjoj njerëz që thonë, “Më frymëzon. Sa më mahnit!” Në të kaluarën nuk mendoja shumë për këtë dukuri por që nga koha që e kam njohur shokun tim, Tim Hendel, edhe ai i verbër, kam reflektuar më shumë për këtë temë. Duke e vizituar, kam kuptuar një pjesë të njëmendësisë së verbërisë që unë, edhe pse jam vetë e verbër, nuk kuptoja më parë. Qëllimi i këtij shkrimi është t’u pikturoj lexuesve realitetin të plotë të jetës së të verbërve. Mendimi im as nuk është të ankohem as të luaj rolin e viktimës por thjesht t’i arsimoj njerëzit dhe t’i korrigjoj keqkuptimet që shkaktohen nga moskuptimi i gjendjes së vërtetë të të verbërve.

Nuk sfidoj ose kapërcej verbërinë, jetoj me të. Verbëria nuk më bën më trime ose më guximtare. Guximi i vërtetë tregohet kur njeriu ka një zgjedhje dhe bën atë që është e drejtë. Shqiptarët tregonin guxim duke i shpëtuar hebrenjtë gjatë Luftës së Dytë Botërore. Duke qenë i verbër, nuk ke zgjedhur kushtet e tua. Duhet t’i përshatesh situatës sate dhe të bësh gjithëçka sa mundesh për të mbijetuar.

Disa njerëz thonë se unë shikoj botën më mirë se njerëz që shohin dhe se kompensoj për mungesën e shikimit me shqisat e tjera. Prapë, s’ka zgjedhje tjetër. Duhet t’i përdor shqisat e tjera (dëgjimi, prekje, etj. për t’u orientuar dhe për ta përrceptuar botën. Më tej kur nuk shoh dhe një nga shqisat e tjera nuk funksionon siç duhet, mund të shkaktojë probleme. Në rastin e shokut tim, Timit, ai ka humbur shumë nga dëgjimi dhe kjo i vështirëson orientimin dhe bisedat me njerëz të tjerë dhe nuk mund të kënaqet me aktivitetet që e gëzonin më parë, për shembull dëgjimin e radios ose mësimin e gjuhëve të huaja. Nuk do të thoja se shikoj botën më mirë se ata që shohin, por e përjetoj në mënyrën time. Ata të shohin do të mund të përjetonin botën me shqisat e tjera por varen shumë nga sytë kështu se nuk zhvillojnë shqisat e tjera siç do të mundnin.

Kur je i verbër, nuk do të thotë se dhuntitë që i ke janë më të spikatura. Verbëria nuk ka ndikuar në aftësinë time si muzikante ose në prirjen për t’i mësuar gjuhë të huaja. Jam e sigurt se do të kisha pasur këto dhunti po të shikoja. Për t’i zhvi;luar dhuntitë e mia kërkohej shumë punë dhe Mund. Meqë ra fjala, jo të gjithë të verbërit kanë vesh për muzikën siç mendojnë disa.

Spesh mahniten njerëzit se si mbaj mend gjithëçka, veçanërisht kur më shohin duke kënduar në kor ose solo. Duhet t’i mbaj mend këngët sepse s’ka rrugë tjetër dhe prapë më duhet shumë punë për t’i mësuar. Nganjëherë harroj tekstet dhe harroj gjëra të tjera, si, për shembull, numra telefonike që i shkruaj.(Te plote do ta lexoni ne Diellin e printuar)