Nga Arsim CEJKU/
Sot ne libraryine e Kongresit “bishop-i” Maksim Vasileviq beri prezentimin e librit me titull mjaft provokativ “ The Christian Heritage of Kosovo and Metohija- The Historical and spiritual heartland of serbian people “
Prezantimi ishte mjaft provokative dhe me te paverteta te medhe , Po e vecoj ku Vasileviq-i e quajti librin e Noelm Malcom-it -liber politik ne krahasim me librin qe e prezentonte do te duhej me qene shkencor. permendi se serbet shume kane vuajtur pas Luftes ne Kosove . Gjithashtu , ne prezantimin e siper , ai tha se ka edhe shqiptar te “mire” ne anglishte eshte shprehja “ few good Albanians”. Prezentimin e beri ne gjuhen serbishte e perkthimin e bente Obrad Kesic-i, nje aktivist i vjeter serb ne DC dhe Chicago i cili ka ardhe ne SHBA ne moshen 2 vjecare me ndihmen e gjyshit te tije, i cili gjate Luftes se Dyte Boterore ka qene pjestar i inisiative cetnike ne Kroaci dhe Bosnje . Kjo eshte ne baze te rrefimit te tij ne emisionin Cirilica te Milomir Mariq-I, tjeter aktiviste serbe qe njoh ishte Danijela Sremac. Pjesemare gjithesejt kisha than jo me teper se 40 veta , prej ane shqiptare isha une dhe Eduard Bucaj, prej Federates VATRA. Nga ana Amerikane foli Steven Meyer, (www.gordon.edu/ccs/usaspeakers/stevemeyer) i cili gjithmone e paraqet anen serbe , njeherezai ne Institut in per Paqe e ka paraqite anen serbe , e anen e shqiptare ka qene Lulzim Peci.
Ne fund pati vetem disa pyetje prej publikut. Une u paraqita per pyetje. Pasi u prezantova se jam shqiptar nga Kosova dhe nga Prizreni e bera kete pyetja: Ju e prezentuat Kishen Ortdokse Serbe si shume paqedashese. Une pyes: Si e shpjegoni faktin qe Kisha juaj, kurre nuk e ngriti zerin gjate luftes ne Kroaci -Vukovari u rrafshu me token, Sarajeva ishte ne rrethim per 3 vjet dhe u pergjak, dhe ne fund krimet ne Kosove, edhe Ironija me madhe eshte se mu ne kete ndertese gjendet dokuminti i pare tentimit serb per gjenocide ne Kosove me 1912.Natyriht atij nuk I erdhi mire.
Pergjegjja e tij u shmang pyetjes- pervecse ngeli te shprehja gjenocid dhe definicioni i saj. Ne fund Vasiljeviqi erdhi ne drejtim te timin dhe mu drejtu “ Ku je vendas i imi” ! Ai thote se paska linde ne Prizren.
Une iu pergjigja “ Ju jeni njeri i te kaluemes” ! Ai e mohoj duke thene se ai mendon vetem per te ardhmen.
Jeffersoni dhe Biblioteka e Kongresit
Biblioteka e Kongresit amerikan në Washington, më e madhja në botë, shërben si një mjet kërkimesh për Kongresin dhe është gjithashtu e hapur për publikun. Në vitin 1801, kur u themelua, selia e saj ishte në ndërtesën e Kapitolit. Gjatë Luftës së vitit 1812 ndërmjet Britanisë dhe Shteteve të Bashkuara, britanikët e dogjën Kapitolin, duke shkatërruar një pjesë të mirë prej tremijë librave që ndodheshin aty. Ish-presidenti amerikan Thomas Jefferson ofroi bibliotekën e tij të madhe personale për të zëvëndësuar librat e djegur. Dhe, pikërisht dyqind vjet më parë, më 30 janar 1815, Kongresi e bleu koleksionin e tij. Sot, librat e Jeffersonit ndodhen në ekspozim të përhershëm në Bibliotekën e Kongresit dhe mund t’i shohë kushdo.
Pasioni i Thomas Jefferson-it për librat duket qartë në këtë koleksion të ardhur nga shtëpia e tij në Monticello të Virxhinias.
“Atij i pëlqenin librat që flisnin për shpikjet, për ligjet dhe për dashurinë e tij të madhe, arkitekturën. Kongresi bleu në fakt koleksionin më të madh privat të asaj kohe, 6.487 vëllime,” shprehet Mark Dimunation, shef i seksionit të Librave të Rralla dhe të Koleksioneve të Veçanta në Bibliotekën e Kongresit, i cili thotë se biblioteka fillestare nuk i afrohej fare koleksionit të Jeffersonit.
“Ishte një bibliotekë pune që do t’u duhej anëtarëve të Kongresit – libra për ligjin, tregtinë, fjalorë, libra historikë.”
Ai thotë se interesat e gjera të presidentit e ndryshuar përmbajtjen e Bibliotekës së Kongresit.
“Kjo ndryshoi krejtësisht nocionin se çfarë duhej përfshirë në koleksionin e bibliotekës.”
Marcelo Alvez, është inxhinier dhe profesor nga Brazili, që ndodhet për vizitë në Uashington.
“Është shumë e çuditshme kur sheh që një udhëheqës, një president interesohet për filozofinë, matematikën, fizikën dhe bujqësinë. Ishte një njeri me njohuri të mëdha, që nuk e gjejmë sot”.
Jeffersoni ishte autori i Deklaratës amerikane të Pavarësisë nga sundimi britanik dhe kishte lexuar disa nga librat më me ndikim në politikë të kohës së tij. Ato përfshinin “Federalistin,” një koleksion artikujsh dhe esesh, ku flitej për ratifikimin e Kushtetutës amerikane. Jeffersoni kishte bërë mjaft shënime në librin e tij.
“Ky është një udhëzues për të kuptuar, jo vetëm Kushtetutën amerikane, por edhe udhërrëfyes për krijimin e kushtetutave në mbarë botën.”
Jeffersoni kishte edhe një kopje në anglisht të Kuranit, të cilën e kishte blerë kur ishte student i drejtësisë.
“Ne mendojmë se Jeffersoni e bleu atë, pasi njerëzit e shihnin Kuranin si librin arabisht të ligjeve dhe kjo do ta ndihmonte atë të kuptonte të drejtën ndërkombëtare në vendet myslimane.”
Në vitin 1851, një zjarr që ra në Kapitol dogji shumë libra të bibliotekës dhe më shumë se gjysmën e koleksionit të Jeffersonit. Pas kësaj, u ngrit kjo ndërtesë e bukur posaçërisht për Bibliotekën e Kongresit.
Sot, librat e Jeffersonit kanë nga një shirit, të gjelbër për librat origjinalë dhe ngjyrë ari për ato që u zëvendësuan me të tjerë nga jashtë Bibliotekës. Librat pa shirita janë kopje identike që ndodheshin qysh atëherë në Bibliotekën e Kongresit. Zoti Dimunation thotë se kutitë e bardha janë për librat që ai është ende duke i kërkuar.
“Pra, nga 4000 apo më shumë librat që duheshin për të zëvendësuar ato që humbën nga koleksioni i Jeffersoni, kanë ngelur më pak se 250 libra që duhen kërkuar.”
Pasi Thomas Jeffersoni i dhuroi librat e tij, ai nuk i pa më kurrë ato. Sot, studiuesit mund t’i shfletojnë ato në sallat e Bibliotekës, pikërisht në frymën e Jeffersonit, Presidentit të tretë të Amerikës, i cili dëshironte që librat e tij të përdoreshin nga të gjithë.(Zeri I Amerikes)
“SHKOLLAT SHQIPTARE”- VAZHDË E KONGRESIT ANTIKOMBTAR TË 1972
Në 70 vjetorin e permbytjes së Shqipnisë…/
Opinion nga Fritz Radovani/
Nëse dishroni me pa një popull pa t’ ardhme, “shkatrroni shkollat”!
Në janarin e vitit 1945, shovenistët jugosllavë të drejtuem nga komunisti Tito, udhëzuen veglen e tyne tradhëtare e anadollake në krye të qeverisë shqiptare, Enver Hoxhën, me fillue me “reformen arësimore”, tue i vue kazmen shkollave shqiptare laike e fetare në qytetin e Shkodres. Shkodra e njohun në mbarë rajonin e Ballkanit si djepi i kulturës Shqiptare, filloi “shkatrrimin” kulturor, ekonomik dhe tradicional me prirje Europjane. Shkollat fetare e kulturore të Veriut të Shqipnisë jo vetem u mbyllen, po u plaçkitën dhe u shkatrruen pergjithmonë. Pjesa ma e madhe e profesorëve u arrestuen, u dënuen, u pushkatuen dhe u interrnuen edhe familjet e tyne. Nuk po hyj me tregue se shka u ba me muzeumet, bibliotekat, arkivat apo veprat letrare dhe t’ artit që ruheshin me shekuj nder qelat apo kishat e vjetra të tyne. Armët e zbulueme nga arkeologu i njohun At Shtjefen Gjeçovi, arrijtën deri në Kremlin dhurue Stalinit nga hajduti Enver Hoxha.
Bazat e edukatës morale Shqiptare, “Besë, Burrni dhe Bujari” të ruejtuna nder shekuj dhe të trashigueme brez mbas brezi, u zevendsuen me “pabesinë, poshtersinë dhe spijunllekun” veti themelore të edukatës marksiste leniniste, per t’ arrijtë shkombtarizimin tonë nga shovenistët e rij sllavokomunistë të Jugosllavisë dhe të Bashkimit Sovjetik stalinist, me një grup tradhëtarësh ku ma i dijtuni i tyne Enver Hoxha, jo vetem ishte pa shkollë, po në kokën e tij i kishte mbetë vetem fanatizmi anadollak i mejtepeve të Gjinokastres, dhe urrejtja per Klerin Katolik Shqiptar. Këte e vertetojnë pushkatimet e para të vitit 1945 në Tiranë me Don Lazer Shantojen, dhe vrasja e një dijetari Atdhetar, Don Ndre Zadeja në Shkoder, melodramet e të cilit nuk persëriten kurrma!
Në vitin 1946 u arrestuen e torturuen të gjithë studentët “aktor teatri” në Shkoder, që kanë luejtë role nder ata melodrame, tue fillue nga Don Mark Hasi, i mbytun në burg në 1981. Enver Hoxha per hir të kolltukut preferoi Gjenocidin ndaj Klerit Katolik Shqiptar, ai shkatrroi traditat e Veriut, gjuhen e Tyne, shkollat, Fenë, Kishat e kuvendet dhe vrau ke deshti ai!
U zevendsue Formula “Atdhé, Fé, Perparim”, me “Enver, Tito, Stalin”!
Shqipnia u zhyt në llomin e injorancës dhe urrejtjes antiveriore, me kurset që u hapën për “edukimin” e kuadrove të partisë komuniste dhe të “mësuesëve” në kurset e analfabetëve, që shumë shpejtë i shohim në drejtimin e PKSh, komitetet ekzekutive, seksionet e arësimit, dhe në bankat e deputetëve të Kuvendit Popullor. Sherbimi i tyne per shkombtarizimin e Shqipnisë, u fillue në dy drejtime: Në perdhosjen e Historisë së Shqipnisë, me fallsifikime dhe gënjeshtra tue fillue nga shifra e 28.000 dëshmorëve të luftës nacional – çlirimtare, mija gjermanëve të vramë, dhe një së “vertetes” së pashpallun edhe sot: “Disa mija Shqiptarëve, të vramë e të pushkatuem nga brigadat partizane, në luften civile në Jug dhe Veri…gjatë vitit 1943 – 1944…”. Ndersa, fronti i dytë ishte kundër “shkollave të Gegënisë”, me heqjen e Emnit të At Gjergj Fishtës në letersi, (atëherë e sot) e deri tek vargu i dijetarëve që vazhdojnë me kenë të dëbuem nder shkolla!
Instruktorët që solli Tito dhe prap ma vonë Stalini, e deri tek “gardistët e kuq” të shokut Mao Ce Dun në vitin 1966, gjetën terrenin e pershtatshëm tek tradhëtarët tanë, aqsa me ua pasë zili dhe ata që na i sollën në drejtim të shtetit këta terroristë antishqiptarë.
Sot nder shkollat Shqiptare nuk zehen me gojë Emnat e Atdhetarëve Shqiptar, vetem nga Emnat e Tyne dhe se, duhet vazhdue me Histori të fallsifikueme të Shqipnisë tue fillue nga 1462, Imz. Pal Engjulli, Don Aleksandër SIRDANI, At Anton HARAPI, Anton LOGORECI, At Anton ZANONI, Arshi PIPA, At Bernardin PALAJ, At Benedikt DEMA, Branko MERXHANI, At Daniel GJEÇAJ, Dedë GAJTANI, Engjëll RADOJA, Ernest KOLIQI, Et’hem HAXHIADEMI, Elena LULI, Faik KONICA, Frano ALKAJ, At Gjergj FISHTA, Gjergj PEKMEZI, Gjon SINISHTA, Guljelm DEDA, Ilo Mitkë QAFËZEZI, At Justin RROTA, Don Kolec PRENNUSHI (Pseudonim Mujs POLEMI), Karl GURAKUQI, Kolë THAÇI, Konstantin KOTE, Kostë A. ÇEKREZI, Krist MALOKI, Kristo FLOQI, Lame KODRA (Sejfullah MALESHOVA), Don Lazër SHANTOJA (Pseudonim Y…), Lef NOSI, At Luigj MARLEKAJ, Luigj THAÇI, Lumo SKËNDO (Mit’hat FRASHËRI), At Marin SIRDANI, At Mark HARAPI, Mark DEMA, Martin CAMAJ, Mati LOGORECI, Mehdi FRASHËRI, Musine KOKALARI, Mustafa KRUJA – MERLIKA (Pseudonim Shpend BARDHI), Namik RESSULI, Ndoc VASIJA, Don Ndre ZADEJA, Don Nikoll GAZULLI, Nikoll DAKA, Don Nikoll MAZRREKU, At Pashko BARDHI, At Pjeter MËSHKALLA, Imzot Preng DOÇI, Qemal DRAÇINI, Sami REPISHTI, Simon SHUTERIQI, Stavro SKENDI, Tajar ZAVALANI, Vangjel KOÇA, Vasil ALARUPI (Bendo Shapërdani), Imzot Vinçenc PRENNUSHI, Zef M. HARAPI, Zef SCHIRO Jr. (I riu), Zef ZORBA, Zoj XOXA, At Zef VALENTINI, etj…
***
“Kongresi i drejtshkrimit i vitit 1972”, ishte vula me të cilen Enver Hoxha ka nenshkrue zyrtarisht me djallzinë e “ateistit” të 1967 se: “Shqiptarët duhet t’i pershtaten Kur’anit!”
E per fatin e keq të Shqipnisë, me këta tradhëtarë kanë bashkpunue edhe shumë të tjerë nga diaspora Shqiptare, deri në Amerikë dhe Australi. Këte të vertetë e kemi mësue vetem tashti, kur ndigjojmë dhe shohim Malësorin e Veriut tue i thanë Nanës Shqipni, “Nëna Shqipëri”!
Dhe, ja pse nuk studjohet i madhi At Fishta:
GJUHA SHQIPE
Porsi kanga e zogut t’ verës,
Qi vallzon n’ blerim të Prillit;
Porsi i ambli flladi i erës,
Qi lmon gjit’ e drandofillit:
Porsi vala e bregut t’ detit,
Porsi gjama e rrfés zgjetare,
Porsi ushtima e nji termetit,
Njashtu a’ gjuha e jonë shqiptare.
Ah! Po; a’ e ambel fjala e sajë,
Porsi gjumi m’ nji kerthi,
Porsi drita plot uzdajë,
Porsi gazi i pa mashtri;
Edhe ndihet tue kumbue,
Porsi fleta e Kerubinit,
Ka’ i bjen qiellvet tue flutrue
N’ t’ zjarrtat valle t’ amëshimit.
Pra, mallkue njai bir Shqiptari,
Qi ketë gjuhë të Perendis,
Trashigim, qi na la i Pari,
Trashigim s’ i a len ai fmis;
Edhe atij iu thaftë, po, goja,
Qi e perbuzë ketë gjuhë hyjnore;
Qi n’ gjuhë t’ huej, kur s’ asht nevoja,
Flet e t’ veten len mbas dore.
Në gjuhë shqipe nanat t’ona
Shi prej djepit na kanë thanun,
Se asht nji Zot, qi do t’a dona:
Njatë, qi jeten na ka dhanun;
Edhe shqip na thanë se Zoti
Per Shqiptarë Shqipnin e fali,
Se sa t’ enden stina e moti,
Do t’ a gzojn kta djalë mbas djali.
Shqip na vetë, po pik’ ma para,
N’ agim t’ jetës kur kemi shkue
Tue ndjekë flutra neper ara,
Shqip ma s’ pari kemi kndue:
Kemi kndue, po armët besnike,
Qi flakue kanë n’ dorë t’ Shqiptarvet,
Kah kanë dekë per besë jetike,
Kah kanë dekë kta per dhé t’ t’ Parvet.
Në ketë gjuhë edhe njai Leka,
Qi ‘i rruzllim mbretnin s’ i a xuni,
Qi kah bijtè ai, shkelte deka,
Shekllit mbarë ligjë t’ randë i vuni;
Në ketë gjuhë edhe Kastriota
U pat folë njatyne ushtrive,
Qi sa t’ ndrisë e diellit rrota,
Kanë me kenë ndera e trimnive.
Pra, Shqiptarë, çdo fés qi t’ jini,
Gegë e Toskë, malci e qyteta,
Gjuhen t’ uej kurr mos t’ a lini,
Mos t’ a lini sa t’ jetë jeta,
Por per té gjithmonë punoni;
Pse, sa t’ mbani gjuhen t’ uej,
Fisi i juej, vendi e zakoni
Kanë me u mbajtë larg kambet t’ huej.
Nper gjuhë shqipe bota mbarë
Ka me u njohtë se ç’ fis ju kini,
Ka me u njohtë ju per Shqiptarë:
Trima n’ za sikurse jini.
Prandej, pra, n’ e doni fisin,
Mali, bregu edhe Malcija
Prej njaj goje sot t’ brohrisin:
Me gjuhë t’ veten rrnoftë Shqipnija!
***
Në vazhdim të këtij materiali do të lexoni edhe çfarë shkruejnë “akademikët” tanë me aq urrejtje mbas vitit 1967, per kolosët e Atdheut tanë dhe pikrisht, per At Fishten…me titull:
Pjesa II: “JUP KASTRATI KY BIR (K…) I MADH I SHKODRES !”
Melbourne Tetor 2014.