Poezi nga Arben Fetahu/

70 vjet pa të pare, malli shumë më ka marrë ; /
pres e pres të vij tek ti, të të shoh me sytë e mi /
Më shfaqesh në ëndër e bukur porsi peri ; /
më sjell erë portokalli, stolisur e tëra me ulli./
Vëshët më kanë dëgjuar,për ty shumë histori /
me to jam jam ushqyer,por ngopur nuk e di…!/

Di që jam rritur me mendjen tek ti
me gojë kam folur , shumë e shumë për ty
dhe shumë kam filluar,me kryefjalën Çamëri !
me duar pas, jo nuk kam mbetur,
me to kam shkruar shumë poezi
dhe këngë e valle për ty kam hedhur
moj e bukura Çamëri.

Rendur e rendur drejt teje të vijë
që të mos mbetesh më vetëm,as unë,e as ti ;
Tokën do të hap me thonjtë e mi,
Për të gjetur eshtrat e të parëve të mi .

Me eshtrat e gjetura një mal do të ngri,
që më shumë se unë, të dëshmojë vetë ai
për masakrat e bëra në Çamëri…!

Dhe eshtrat do ti marrë, dhe eshta do t’i bëj,
me to do të luftoj, do të luftoj që të mbijetoj
me ndihmën e Zotit,luftën ta fitoj…!

Të kthehem në Çamëri,aty ku lindën të parët e mi,
të marrë ato toka, që i kam me Tapi
trashgim, unë t’ia lë nipave të mi…!