Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

“Bac u kry”!

by

Nga Faik KRASNIQI/*

Pas këtij sllogani i cili po shihet dita-ditës se me të vërtetë është një gënjeshtër e pa menduar mirë ( ose një dëshirë e tyre, por dëshirat dhe ëndrrat Kombëtare nuk realizohen kur punohet vetëm për përfitime personale), sepse me ngecjet e Kosovës në tërë aspektet po e turpërojnë edhe figurën e Bacës, nga ish-pjesëtarët e UÇK-së, nga ”miqtë” e Bacës, të gjitha këto të ngjajnë si në libra të ilustruara me ngjyrat bardhë e zi, si foto e viteve të komunizmit.

Ja sa kemi ecur rrugës për ta përmbushur vërtetë amanetin e Bacës. Në komunat ku udhëheq PDK-ja, kemi investime më të dukshme, por pa as një peshë për mirëqenien ekonomike- sociale të qytetarëve, pa dallime se a janë familje të dëshmorëve apo jo. Jemi në gjysmën e muajit gusht dhe akoma nuk kemi hasur në probleme me orë të tëra të energjisë elektrike, duke pasur parasysh se tek ne është “Festë” vetëm kur mbahen zgjedhjet, por festë tek ne nuk është kur janë festat kombëtare apo fetare që i kalojmë në errësirë.

Vitin tjetër kur do të mbahen zgjedhjet e përgjithshme në Kosovë, pritet prapë pushtetin ta ri-fitojnë horrat që tash e katërmbëdhjetë vite po e katandisin Kosovën si një fole e krimit të organizuar dhe korrupsionit, e duke u zotuar se këto dukuri negative janë duke u luftuar, e fakt këtë e dëshmojë ”Rasti Bllaca”, se si po luftohen dukuritë negative në vendin tonë.

Këta janë që e njollosën rrugën e Bacës dhe të gjithë Dëshmorëve të Luftës së fundit, këta janë ata që po njollosin politikën duke parë çdo ditë fakte që manipulojnë me taksat e qytetarëve, me donacionet nga jashtë për Kosovën, dhe zëdhënsat e tyre dalin arsyetojnë çdo ditë se nuk janë të vërteta ato fakte që shohim, këta janë ata që po mundohen të na bindin se e zeza është e bardhë, dhe nuk duhet diskutuar.

Jemi i vetmi vendë në botë pas Kubës, që analfabetat në krye tash e katërmbëdhjetë vite na udhëheqin shtetin. E gëzojmë një pavarësi e cila u bë pa dëshirën e popullit, por populli me vlera njerëzore festojë duke u besuar këtyre që thonë ”BAC U KRY”. Kemi një kushtetutë ku nuk na prezanton kombësinë, thjeshtë jemi qytetar të një shteti, ku në fakt me atë kushtetutë duhet të quhemi shtetëz.

Nuk janë ata që nuk kanë njohuri mbi protokolet që do na i servirë edhe në të ardhmen EULEX-i, por, si gjithmonë popullit liridashës dhe pro paqes ja servirin pjesët ku duket kopsht me lule.

Të gjitha këto ndodhin, përderi sa ne shqiptarët anë e mbanë trojeve shqiptare nuk krijojmë Këshillin Kombëtar, sepse sikur të kishim një Këshillë, për konsultim para se të nënshkruajmë pako e dhurata antishqiptare nuk do ishim të kanosur kështu siç jemi sot.

(Autori është publicist dhe redaktor në gazetën e përditshme ”Lajm”)

Pse shqiptarët nuk revoltohen?

by

Shkruan: Faik KRASNIQI/

S’duhet harruar se shqiptarët ambientohen shumë shpejt me kushtet e mizërisë (fatkeqësisht) dhe, jo vetëm që s’u bie ndërmend të protestojnë, por as që mundohen të organizohen për të ndryshuar kushtet aty ku punojnë e jetojnë. Për mendimin tim, konstatimi i asaj të vërtete sot nuk është më i mjaftueshëm, ose më saktë nuk duhet të jetë.

Duhet vazhduar më tutje.

Çfarë duhet bërë?

Çfarë duhet bërë që ato nëna të thonë:

– Përse u dashka ta paguaj unë mungesën e energjisë së shtetit duke u sakrifikuar unë kurban…?

– Përse të rri jashtë orarit?

– Përse kam punuar gjithë jetën e jetës e akoma s’kam aq para sa të blej as ilaçet e mia?

– Përse…?

E ato i thonë të gjitha këto. Bile para pronarit i cili vë buzën në gaz, duke bërë ecejaket e tij po në këmbë, duke shtuar: “Edhe unë në punë jam rropatur si ju. E kini të lehtë t’jua rris pagën, po llogaritë e mia s’më dalin as mua …”!

E ato i thonë ato ankesa me zë. Nuk i thanë në rrugë? I ndanë me një të panjohur aty, ashtu siç i ndanë me sa të njohur e të panjohur çdo ditë.

Prandaj, unë si individ, nuk u mallëngjeva (mallëngjyer- ngashëryer (në fjalor), ndërsa mallëngjej- e prek thellë në zemër dikë duke i ngjallur një ndjenjë dhembshurie, keqardhje a mëshirë).

Mendoj, nëse një fjalë do ta përshkonte sado pak atë që mund të kem ndjerë e ndjej akoma, ka qenë dhe është fjala revoltë.

Në fjalorin tim jepet ky përkufizim:

Revoltë – zemërim ose ndjenjë pakënaqësie që shfaqet ose shprehet me forcë kundër dikujt a diçkaje. P.sh. revolta e shkrimtarit.

Tani e gjitha varet tek fjala “forcë”. Çfarë të nënkuptojmë me atë? Si e shpreha unë vallë atë “forcë”? A zgjodha rrugën e duhur? Apo thjesht u mjaftova me një justifikim: “Ja timen e bëra, për vete”! Me të drejtë pyetja do të ishte: Po çfarë bëre aman?

Përse ta shpreh me fjalë atë “revoltë” që u krijua brenda në shtypshkronjë? A thua se dua të mos humbasë diçka? A thua se dua të liroj vetveten nga gracka e diçkaje? A arritën fjalët ta shprehnin tamam “forcën” e revoltës?

Nëse po, ç’ndryshim të ketë? Vallë ku ta shohim tani atë forcë revolte të ndarë copa-copa në zemrat e disa individëve shqiptarë që jetojnë në katër cepat e botës e që janë mbledhur në një ekran kompjuteri për të bashkëndarë… Çfarë? A u bashkënda forca e revoltës?

Le të supozojmë për një moment sikur fjalët arritën të komunikojnë atë çfarë fshihej pas tyre; atë gjënë tejet të rëndë që e tërheqin akoma zvarrë në drejtime të ndryshme, të ngatërrueshme, anonime, joshëse, dykuptimëshe etj. Çfarë do të bëjmë atëherë ne me atë forcë?

Një përgjigje duket sikur imponon vetveten: Duhet shkuar më tutje! Shoqëria shqiptare nuk është memece. Po ta dëgjosh me vëmendje, aty zien revolta, e përderisa aty brenda zien revolta (e përderisa ne presim revoltën) do të thotë që jemi në rrugë të mbarë.

Por, në perëndim, ka domosdo një potencial “fuqie” që tregohet më i padurueshëm e më kërkues ndaj asaj “shoqërie shqiptare” me të cilin akoma identifikohet disi, diku… Ka gjithashtu mjetet për të mos i lënë fjalët të palosen mbi njëra-tjetrën e të kthehen vetëm në psherëtima…

Bashkimi i këtij potenciali të jashtëm me atë të brendshëm do të bëjë patjetër që forca e revoltës të shprehet në mënyrë më konstruktive, më frytdhënëse…

(Autori është publicist dhe redaktor në gazetën e përditshme ”Lajm”)

Toleranca është për njerëz me zemër të madhe!

by

Shkruan: Faik KRASNIQI/

Në romanet filozofike të Voltaire duket sikur është kristalizuar shpirti i një shekulli të tërë, duke i hequr maskën idhujve të errësirës. Fakti që Voltaire “arsyeton”, ka si qëllim që të ”arsyetojnë të gjithë”, mbi tolerancën, edukatën, fanatizmin, pushtetet absolute. Kontradiktat e tij me Rosusseaun duket kur thotë, “gjëja në të cilën është folur shumë pak në veprën e Rousseaut për edukatën, është edukata vetë”.

Volteri qëndron në letërsi ashtu siç qëndron Wolfgang Amadeus Mozart në muzikë. Problemi i parë që dua të ngre është toleranca. Çfarë është toleranca??? Toleranca është mjegulla e njerëzimit. Jemi të gjithë të brymosur nga dobësitë dhe gabimet; t’ja falim reciprokisht budallallëqet tona, ky është ligji i parë i natyrës.

Toleranca është e nevojshme si në politikë ashtu edhe në fe, vetëm krenaria është e pa tolerueshme. Ajo të prish shpirtin, duke dashur t’i mbushësh mendjen tjetrit ta mendojë një problem si ty;është burimi sekret i të gjitha ndarjeve. Toleranca është për njerëz me zemër të madhe! Toleranca i ka të gjitha bashkë zemrën e madhe …mendjen e hollë, kulturën…njerëzillëk që e ndan njeriun nga kafsha!

Toleranca është fjalë me kuptim të gjerë dhe tregohet në varësi të situatës së krijuar apo rrethanave personale që kalon njeriu në jetë. Mund të jesh tolerant ndaj besimeve fetare, bindjeve politike, pasioneve njerëzore apo kulturave dhe racave që përbëjnë këtë botë. Në qoftëse do të flasim për çështje individuale apo gjëra që i ke bezdi dhe të shqetësojnë ato sigurisht varet shumë nga personi apo miku juaj. Varet sesi ky njeri ju bezdis, varet nga lidhja dhe vlerësimi që keni për të, varet sa ndjeni për të dhe dëshira juaj për te kuptuar këtë njeri. Duhet kuptuar që njerëzit nuk janë të gjithë njësoj dhe çfarë t’i mund të quash bezdi, për një individ tjetër quhet norma shoqërore. Ajo që ti mund ta cilësosh si inat mund të jenë anët negative apo pozitive të individit ashtu siç mund t’i ketë gjithkush. Thelbësore është të arrish t’i kapërcesh këto “inatet” dhe “bezditë” me mendje të hapur dhe i gatshëm për të kuptuar dhe arsyetuar. Si dihet mund të mësosh gjëra që si ke menduar kurrë që të përkasin ty. Sigurisht këto që shkruajta vlejnë për njerëzit që i ke dhe i vlerëson. Për miqtë të vjetër dhe të rinj që i ke vlerësuar dhe respektuar. Në këtë botë është shumë e vështirë të gjesh miqtë të vërtetë dhe ata që gjen duhet t’i vlerësosh dhe t’i ruash me fanatizëm, edhe pse mund të ndodhë që të inatos apo bezdis në disa raste. Mbetem i mendimit që një miqësi e vyer është një thesar i vërtetë që ja di vlerën vetëm kur e humbet. Bashkë me tolerancën ecën vendosmëria. Jam tolerant kur lejoj ndjenjën(që mund të jetë urrejtje, dashuri, besim, zhgënjim etj, etj…) të më komandojë, dhe jo unë ta komandoj atë. Në raste të tjera balancimi është rrugëdalja për çdo situatë…

(Autori është redaktor në gazetën e përditshme ”Lajm”)

Koha për patriotizëm real!

by

Shkruan: Faik KRASNIQI/

Sot, më shumë se kurrë është koha për patriotizëm. Por, për një patriotizëm ndryshe nga ai i pushkës dhe gjakut! Sot patriotizmi duhet të jetë ekonomik. Nëse do të kishim krijuar me kohë një treg të përbashkët ekonomik midis pesë njësive shqiptare që jetojnë në pesë shtete të ndara, do të ishim patjetër njëri ndër shtetet më të fortë ekonomikisht në Ballkan. Sipër Greqisë dhe Serbisë, do të kishim influencë më të madhe, mbase dominuese në Ballkan dhe do të ishim një nga partnerët më të mirë të Evropës apo SHBA-ve…!

Tregu i përbashkët ekonomik do të rriste ndjeshëm idealet, identitetin, personalitetin dhe dinjitetin e shqiptarit! Cilësi të domosdoshme për të zhvilluar virtytet dhe për të shkatërruar veset të cilat i ka stimuluar kaq shumë kjo kohë e tranzicionit, si vazhdim i asaj të diktaturës!

Por, një treg i konsoliduar ekonomik, e tmerron klasën politike shqiptare, sepse do t’ia rrezikonte burimet e fitimit. Pasi ai do të funksiononte me norma dhe ligje. Një funksionim i tillë do të zgjonte domosdoshmërisht edhe patriotizmin, të cilin e mohon Lubonja sot, por që nuk mund ta mbrojë dot as Fevzua në një emision, dhe ca më pak një forum si mbi një faqe gazete.

Nuk është turp të shprehesh hapur, por nuk është as nder të thuash gjëra të turpshme sikur bëjnë shumë njerëz, qoftë nëpër emisione televizive, qoftë nëpër forume, sapo t’u jepet rasti. As idealizmi, as patriotizmi, as atdhedashuria, por as besimi në Zot nuk ngrihen dhe as ushqehen në boshllëk, me fjalë sokaku, me thashetheme…

Shumë njerëz i manifestojnë këto dobësi. Lodhën gojën në vend se të përdorin hundën për frymëmarrje. Nxjerrin konkluzione dhe imponohen, kur thonë se nuk shikojnë emisione. Udhëzohen sapo nxjerrin sëpatën nga nën-bluza se çfarë duhet të bëjnë shqiptarët me Shqipërinë. Flasin për unitet fetar për vende që kanë pajtuar me dhjetëra besime dhe ideologji…

Më vjen keq që bëhen personazhe dhe të denjë për antenën. Por, meqë ka rëndom tipa të tillë nuk është e sjellshme të rrish e dëgjosh se më shumë dëm i bëhet atyre se çështjes!

(Autori është redaktor në gazetën e përditshme”Lajm”)

Antishqiptarizmi i Lubonjës!

by

Nga Faik KRASNIQI/

Labi ka një shprehje, e cila thotë:/
‘Rrëshqet guri nga mali,/
Rrëshqet edhe truri nga Insani…/
dhe në këtë rast;Të del Nami/

Fatos Lubonja para ca kohësh në emisionin ”Opinion” patë thënë: S’ndjej asgjë për Himnin Kombëtar“.Nuk jam patriot, as nacionalist. Edhe kur dëgjoj Himnin, nuk ngrihem në këmbë dhe as që më bën përshtypje.

Lubonja është nga ata që thotë; më duket se jam shqiptarë, por të parët e mi vijnë nga një fshat që përveç shqiptarëve ka pasur edhe grekë e vllehë.

Nuk arrij të kuptoj përse shtypi i lejon terren e i reklamon këto sharlatan të ndyrë që veç plehrave që kanë në kokë, asgjë tjetër nuk mundet të nxjerrin nga goja . Përse nuk reagon shoqëria shqiptare kundër këtyre pseudo-ve. Kur do kuptoj ajo shoqëri se pa i treguar vërtet vendin këtyre pështymave të shoqërisë nuk mund të pastrohet kurrë .A ka dëshirë në atë vend për njerzillëk, civilizim, normalitet etj .

Në një emision Lubonja(shtetas italian) jepte mend edhe për mjekësinë, jepte këshilla etike për mjekët dhe nga fundi tha: “unë qaj hallin e njerëzve të shkretë se unë për vehte kam sigurim italian”…

Një njeri që ftohet në televizione publike për çdo temë (a thua se është Sartri) dhe fjalinë e nis me shprehjen e tij ORIGJINALE “unë nuk jam specialist i kësaj fushe por sipas mendimit tim…” nuk ia vlen të merret në konsideratë.

Himnin ky e trajton si ndonjë nga ato vjershat e dashurisë me dy strofa të adoleshencës në masturbim e sipër dhe jo si një simbol të kombit për të cilin shqiptarët kanë derdhur edhe gjak. Ne çohemi në këmbë pikërisht në respekt të gjakut të derdhur e që na bashkon në të mirë e në të keq !

Po kur flet dhe shkruan SHQIP çfarë ndjen zoti Lubonja? I vjen për të dhjerë?
Mua më vjen kur dëgjoj zotërinë…

Merret me mend çfarë qumësht nënë ka pirë.

Merret me mend çfarë fjalë “patriotike” i ka balbëzuar babai(Todi Lubonja).
Nuk më çudit Lubonja me atë vogëlsinë shpirtërore të tijë. Pastaj qeni leh atje tek ha. Dhe TV Klani është stan ideal për fundërrina.

Ky njeri(Fatos Lubonja) është shumë i çuditshëm. Ky njeri nuk e di kë përfaqëson, apo është i paguar të bëjë kamuflime të tilla. Thotë:nuk e dua Bashkimin Kombëtar, por është për Bashkim me të gjithë të tjerët, sllavoaqedonasit, serbët, grekët dhe malazezët. Ky është kundër të gjithëve që nga të parët e pavarësisë e deri tek këta të fundit që kemi sot, si në pozitë apo opozitë. Ky njeri ka luajtur nga truri. Pse ftohet në emisione të tilla Kombëtare një njeri që publikisht pranon që është antikombëtar, përderisa nuk i bën fare përshtypje Hymni Kombëtarë. Njeri që nuk do askë, i dashuruar në vetevete më duket.

Ç’mund të presësh nga një njeri që Pjetër Budin e bënte sllavomaqedonas dhe se emri i tij i vërtetë qe ”Petar Budi” apo se ilirët erdhën në të njëjtën kohë me sllavët?.

Ç’mund të presësh nga një njeri që Skendërbeun e bën kriminel?.

Gjithëfarë ndyrësirash mund të rrjedhin nga gjiriza të këtij tipi: janë vazhdim i rrjedhjes së ndyrësirave të gropës së zezë sllavo-komuniste. Filizat e dala nga fara komuniste nuk mund të jenë kurrsesi nacionaliste (një cilësi mjaft e lartë e fisnike që nuk mund të meritohet nga internacionalistët komunistë dhe pasardhësit e dedikuar të tyre).

Fatos Todi Lubonja (asnjëherë i persekutuar apo disident, por nga regjimi diktatorial i Enver Hoxhës është burgosur si spiun i KGB-së- i ish Bashkimit Sovjetik) ai kurdoherë e ka treguar me qëndrimet dhe analizat e tij, se nacionalist nuk ka qenë, nuk është dhe as që do të jetë ndonjëherë.
Ky është një i krisur, i çmendur, një pseudointelektual progrek, apo grek, një serbofil i djallëzuar i cili nuk përngjanë në asnjë tjetër, pos në surratin e një të krisuri që është tragjedi se i njëjti flet gjuhën shqipe… Krijesa të tilla pa kurrfarë fytyre, nuk meritojnë të jenë pjesë e kombit…

Kombit tonë shumë fisnik nuk i duhen kurrsesi antinacionalistët e tipit Fatos Lubonja, ata duhen flakur në “koshin”e harresës.
Sa për median e cilitdo krahu politik: Të jetë e kujdesshme që t’i shërbejë së pari Shqipërisë, Kombit tonë fisnik.

 

(Autori është redaktor në gazetën e përditshme”Lajm”)