Pergatiti: Fritz RADOVANI/
RILINDJE  APO  RINGJALLJE/

NJË  ZA  USHTON PREJ  KAÇUBAVE  TË FISHTËS…/

   GJAKSORVET/

Ndalnju! Ku véni burra?…/

Pash Zotin, lshoni hutat!/

Pse teper gjak asht derdhun,/

Pse teper bajtë kem’ futat:/

Prej vaj’t na asht marrun zani…

Medet, o qiellë, medet!…

                           A thue nuk jemi vllazen

                           T’ njaj atmje t’ tanë rritë n’ prêhen,

                           T’ tanë t’ quejtun me nji emen?

A thue, kshtu do t’ xêhen

Ata, qi ‘i gjuhë e ‘i doke

E ‘i gjak kanë bashkë e i mbret?

        Ah váj! Rrjedhë vala e Drinit

                  T’ tanë gjak – ah! Gjak Shqyptarit…

                  Kush kjé, kush kjé ai mizori,

                  Qi pushken rroku s’ parit

                  E duerët tash don me i zhye

                  Në gjak t’ vllazenvet kot?

Ah! Kjoftë mallkue prej Zotit!

E vejë ati i mbetët grueja

Djali i njatij t’ perbuzunit

Veshun me zhele t’ hueja,

Kerkoftë nper dyerë të shekllit

Pa u gjetë kush me i dalë zot.

Jo, jo, se ma prej sodit

Thêmra e gjaksorve e mnershme

Token nuk do t’a shklasë,

T’ cillen, n’ at kohë të ndershme,

T’ Parët t’onë, rrebtë tue luftue,

E shuguruen me gjak.

Atje nen vapë t’ Saharës,

Nder luaj e pardha jeten

Mizuer, kush don me më shkimun

                           Në gjak t’ vllazenve etjen,

Atjé, pa kenë vajtue,

Mbaroftë i namët per lak…

                           Djelmt t’onë, – ah kob i zi!

Djelm t’onë e Arbnis uzdaja,

Të cillt dergue i pat qiella

Per me mbarue punë t’ mdhaja,

E vllazenve i muer pushka

E kalben sod në vorr…

E kanga nder né shuejti,

Porsi n’ nji shpi dalë fare:

Me thirr nder hatlla mblue

Lahuta heshtë Shqyptare,

E por shêjzeza qyqe

Shqyptarve u kndon n’ oborr…

Dridhu, gjaksuer i mnershem,

Se t’ erdh i zi rreziku!

Se neper terr, Njai, t’cillit

Kur i veton qerpiku,

Dridhet n’ themel t’ tanë sheklli,

Kundra teje po vjen.

I zi e i perfrigueshem

I prin Atij thellimi:

Ftyren ia zblon vetima,

T’ cillen ia ndezi idhnimi;

Tue bumbullue rrufeja

Raven Atij ia then.

Me zhgjeta të frigueshme

Doren Ai e armatisi;

Qé, se edhe e rrebtë duhija

Idhun mbi ty tash krisi,

E ‘i dét të zi ankimesh

Permbi kryet t’and dikon.

Qé, se edhe vala e mnershme

Perpin me gjire t’ veta

Shpin t’ande prej themelit:

E grueja e jote e shkreta,

                           Fmin t’u tue mbajtë nen stjetull,

Nper valë kot pshtim kerkon.

U dhà mbi ty tash gjyqi,

E zhgjeta e frigshme e Zotit

Mbi ty vjen tue fishkllue…

Rrzou, o i pashpirt! Pse q’ motit

Pa thanë nji Zot: Do t’ bieje

Kshtu, nierin m’ tokë kush vrau.

O Zot, pse kaq vonove

Gjaksorin pa ndeshkue?

E, dersa ky mizori

Gjak vllazensh pat dikue,

Kot landë rrufeja e jote

Pse bjeshkëvet por çau?

 

Shenim nga FR: Poezisë së At Gjergj Fishtës nuk I kam ba asnjë ndryshim.

Shkatrrimi I Shtetit Shqiptar filloi me shkatrrimin e shkollave Shqipe.

E zeza “Rilindje”.., atë detyrë ka: Detyren e Gjaksorve të Atdheut !

Melbourne, 16 Shtator 2018.