Shkruan: Shaban Cakolli/
Dihet se populli ynë ndër shekuj bëri luftëra të pandërprera me shumë viktima e flijime,vetëm e vetëm për të fituar lirinë e rihumbur.Nëse shfletojmë sadopak historinë,nëse lexojmë e dëgjojmë për ngjarje të mëdha të historisë sonë të përgjakshme,shqiptarët nën pushtimet e huaja,shqiptarët kurrë nuk kanë ditur të qahen e të ankohen para pushtuesëve,kurrë nuk janë gjunjëzuar,kanë bërë qëndresë heroike edhe kur janë gjendur para litarit,para gjelatit,vetëm për të i plasur zemrën armikut.Dëshira e shqiptarëve për të jetuar të lirë në vendin e tyre,ua ka shtuar qëndresën atyre edhe kur ishin barkthatë,deshur e zbathur,u shtoj atyre qëndresën të gjunjëzojnë fillimisht Perandorinë Osmane e deri pushtuesin më të ndyrë sllavo-serb,i cili gjithnjë ëndrronte të mbajë Kosovën,duke i djegur shqiptarët si qëngjin në hell,kurse para Evropes e paraqitnin Kosoven si vendin më stabil në Ballkan.Është e vërtetë se Sërbia ishte e fortë,ajo ka trashëguar tërë armatimin e APJ-së,por kurrë nuk i bëri pesimist atdhedashësit shqiptar,të thyeshëm,të ndruajshëm,nga se morali i tyre luftarak,vullneti dhe dëshira e tyre për të jetuar të lirë e të pavarur i bëri ata të kalitur dhe të pamboshtur deri në çlirimin e plotë.Shqiptarët kishin kuptuar se faktori numër një
që përcakton fatin e luftës nuk është numri i ushtrisë,lloji i armatimit,por faktori njeri,morali i tij luftarak, dhe vullneti e dëshira për të jetuar të lirë e të pavarur në trojet e tyre,vullnet ky i cili për shqiptarët kurrë nuk u shua.Shpirti i sërbëve dhe malazezëve ishte tepër lakmitar,tepër ambicioz e i pangopur për të shtypur e robëruar popujt fqinjë.Ambicja e tyre shekullore për sundim mbi shqiptarët e gllabërim të pasurisë së tyre, vrasjet e pashembullta,burgosjet masive,ishin përbuzja më e madhe e cila mund të i bëhej një populli,nuk i gjunjëzoi kurrë shqiptarët.Dhuna shekullore mbi shqiptarët nga populli i pangopshëm i karpateve,nuk guxon të harrohet,por e shkruara gjithnjë mbetet dëshmi,kurse rrëfimi nga brezi në brez mund të ndryshohet,madje edhe tjetërsohet e harrohet.Sërbët gjakatarë kanë falsifikuar historinë duke shkruar libra,edhe pse bota e dinte se realiteti ishte ndryshe nga ajo çka shkruanin sërbet,ata na vrisnin dhe ia dilnin të na lënin fajtor para botës,duke paraqitur kinse sërbet ishin të rrezikuar nga shqiptarët!
Shqiptarët punën më të madhe kombëtare mund të e bëjnë duke mbledhur shënime,jo duke falsifikuar,por duke pasur fakte sa asnjë popull tjetër të ndriçojnë shumë të vërteta nga zullumet që u shkaktoj pushtuesi shekullor serb.Të shkruash libra është shenjtëri,secila libër në motivin e vet,por të shkruash libra historiko-kombëtare është shenjtëri e dyfishtë nga se përshkruan ndriçimin e të vërtetave të fshehura deri më tani,të cilat do të i njohin brezat tonë,pa lënë në pluhurin e harresës.Libri i Hamza Halabakut është një libër i këtij lloji,libër me shenjtëri historiko-kombëtare,i cili përshkruan vuajtëjet dhe krenarinë e kombit,qëndresën shqiptare nëpër shekuj në vrasjet e përditshme,arrestimet masive,masakrat mbi shqiptarët liridashës, emigrimet e dhunshme të shqiptarëve,po zbardhon një të vërtetë se si programet e Çubrilloviçit e viçëve të tjerë deri te kryevrasësi i popujve të Ballkanit Millosheviç,shtjelluan programet e tyre për shfarosjen e shqiptarëve shumë para se të ishte komunizmi.Hamza Halabaku është shkrimtari ynë i cili hedh dritë mbi përgjakjet mbi shqiptarët liridashës,duke hedhur fakte,duke u dhënë frymë brezave atdhedashës mbi tragjedinë tonë trishtuese të pregaditur nga sllavët,kjo e shkruar e tij është shumë e çmuar,e ndritshme,nga se hedh dritë mbi faktet e vërteta,të cilat i hodhi mbi letër,ashtu të shkruara mbesin dokumente të vlefshme për brezat,dhe kjo ka shumë rëndësi nga se dallon shumë nga gojëdhënat të cilat ushqenin brezat me gjysmë të vërteta.HJamza Halabaku rrjedh nga një familje atdhetare e cila nuk kurseu asgjë për çështjen kombëtare.Babai i tij i cili dhunën e pushtuesit e kishte përjetuar nën lëkurën e vet,ishte në ballë të detyrës që i shtronte koha.Ai brumosi tek Hamza ndjenjat atdhetare e liridashëseDuke u rritur Hamza ishte formuar dhe ngritur në personalitet.Erdhi koha kur Hamza i përjetoj demostratat e fuqishme të vitit 1981,përleshjet e të rinjëve shqiptar me policinë dhe ushtrinë sllave,ai pa me sytë e vet dhjetëra martirë të cilët ranë për çështjen e atdheut në atë pranverë të përgjakshme,pa qindra të plagosur,pa si martirizoheshin forcat liridashëse shqiptare që gjakonin lirinë e trojeve të pushtuara shqiptare,ngjarje këto që i dhanë zemër e guxim për të u përleshur me betejat deri në lirinë e plotë
Hamza Halabaku,ka botuar këto vepra:
1″A KA ZOT”
2.”TESTAMENT”
3:”KOSOVËN E KEMI ZEMËR”
4″VRUNDUJ KUJTIMESH”-MONOGRAFI
5:”EMRA QË NUK HARROHEN”BASHKËAUTOR I MONOGRAFISË
6″NJË DITË MIDIS DY EPOOKASH
Populli ynë ndër shekuj bëri luftëra tmë pandërSprera me shumë pëviktima nge flijime,vetëm e vetëm për të fituar lirinë e rihumbur.Nëse shfletojmë sadopak historinë, lexojmë e dëgjojmërjarje të mëdha të historisë sonë të përgjakshme,shqiptarët nën pushtiet e huaja,shqnëseiptarët kurrë nuk kanë ditur të qahen e të ankohen para pushtuesëve,kurrë nuk janë gjunjëzuar,kanë bërë qëndresë heroike edhe kur janë gjendur para litarit,para gjelatit,vetëm për të i plasur zemrën armikut.Dëshira e shqiptarëve për të jetuar të lirë në vendin e tyre,ua ka shtuar qëndresën atyre edhe kur ishin barkthatë,deshur e zbathur,u shtoj atyre qëndresën të gjunjëzojnë fillimisht Perandorinë Osmane e deri pushtuesin më të ndyrë sllavo-serb,i cili gjithnjë ëndrronte të mbajë Kosovën,duke i djegur shqiptarët si qëngjin në hell,kurse para Evropes e paraqitnin Kosoven si vendin më stabil në Ballkan.Është e vërtetë se Sërbia ishte e fortë,ajo ka trashëguar tërë armatimin e APJ-së,por kurrë nuk i bëri pesimist atdhedashësit shqiptar,të thyeshëm,të ndruajshëm,nga se morali i tyre luftarak,vullneti dhe dëshira e tyre për të jetuar të lirë e të pavarur i bëri ata të kalitur dhe të pamboshtur deri në çlirimin e plotë.Shqiptarët kishin kuptuar se faktori numër një që përcakton fatin e luftës nuk është numri i ushtrisë,lloji i armatimit,por faktori njeri,morali i tij luftarak, dhe vullneti e dëshira për të jetuar të lirë e të pavarur në trojet e tyre,vullnet ky i cili për shqiptarët kurrë nuk u shua.Shpirti i sërbëve dhe malazezëve ishte tepër lakmitar,tepër ambicioz e i pangopur për të shtypur e robëruar popujt fqinjë.Ambicja e tyre shekullore për sundim mbi shqiptarët e gllabërim të pasurisë së tyre, vrasjet e pashembullta,burgosjet masive,ishin përbuzja më e madhe e cila mund të i bëhej një populli,nuk i gjunjëzoi kurrë shqiptarët.Dhuna shekullore mbi shqiptarët nga populli i pangopshëm i karpateve,nuk guxon të harrohet,por e shkruara gjithnjë mbetet dëshmi,kurse rrëfimi nga brezi në brez mund të ndryshohet,madje edhe tjetërsohet e harrohet.Sërbët gjakatarë kanë falsifikuar historinë duke shkruar libra,edhe pse bota e dinte se realiteti ishte ndryshe nga ajo çka sërbet,ata na vrisnin dhe ia dilnin të na lënin fajtor para botës,duke paraqitur kinse sërbet ishin të rrezikuar nga shqiptarët!
Shqiptarët punën më të madhe kombëtare mund të e bëjnë duke mbledhur shënime,jo duke falsifikuar,por duke pasur fakte sa asnjë popull tjetër të ndriçojnë shumë të vërteta nga zullumet që u shkaktoj pushtuesi shekullor serb.Të shkruash libra shenjtëri,përshkruansecila libër në motivin e vet,por të shkruash libra historiko-kombëtare është shenjtëri e dyfishtëështë nga se ndriçimin e të vërtetave të fshehura deri më tani,të cilat do të i njohin brezat tonë,pa lënë në pluhurin shkruanine harresës.Libri i Hamza Halabakut është një libër i këtij lloji,libër me shenjtëri historiko-kombëtare,i cili përshkruan vuajtëjet dhe krenarinë e kombit,qëndresën shqiptare nëpër shekuj në vrasjet e përditshme,arrestimet masive,masakrat mbi shqiptarët liridashës, emigrimet e dhunshme të shqiptarëve,po zbardhon një të vërtetë se si programet e Çubrilloviçit e viçëve të tjerë deri te kryevrasësi i popujve të Ballkanit Millosheviç,shtjelluan programet e tyre për shfarosjen e shqiptarëve shumë para se të ishte komunizmi.Hamza Halabaku është shkrimtari ynë i cili hedh dritë mbi përgjakjet mbi shqiptarët liridashës,duke hedhur fakte,duke u dhënë frymë brezave atdhedashës mbi tragjedinë tonë trishtuese të pregaditur nga sllavët,kjo e shkruar e tij është shumë e çmuar,e ndritshme,nga se hedh dritë mbi faktet e vërteta,të cilat i hodhi mbi letër,ashtu të shkruara mbesin dokumente të vlefshme për brezat,dhe kjo ka shumë rëndësi nga se dallon shumë nga gojëdhënat të cilat ushqenin brezat me gjysmë të vërteta.HJamza Halabaku rrjedh nga një familje atdhetare e cila nuk kurseu asgjë për çështjen kombëtare.Babai i tij i cili dhunën e pushtuesit e kishte përjetuar nën lëkurën e vet,ishte në ballë të detyrës që i shtronte koha.Ai brumosi tek Hamza ndjenjat atdhetare e liridashëseDuke u rritur Hamza ishte formuar dhe ngritur në personalitet.Erdhi koha kur Hamza i përjetoj demostratat e fuqishme të vitit 1981,përleshjet e të rinjëve shqiptar me policinë dhe ushtrinë sllave,ai pa me sytë e vet dhjetëra martirë të cilët ranë për çështjen e atdheut në atë pranverë të përgjakshme,pa qindra të plagosur,pa si martirizoheshin forcat liridashëse shqiptare që gjakonin lirinë e trojeve të pushtuara shqiptare,ngjarje këto që i dhanë zemër e guxim për të u përleshur me betejat deri në lirinë e plotë.
Hamza Halabaku,u lind më 10 shtator 1947 në Pozhoran afër Gjilanit.Gjimnazin e filloi në Gjilan dhe e mbaroi në Prizren,studjoi në Prishtinë,u dallua si veprimtarë i shquar kombëtar,për këtë masat represive të pushtetit sllav e ndoqën dhe u detyrua të kërkoj strehim në vendet Europiane.Në vitin 1990 u strehua në Nürmberg të Gjermanisë,ku punoi një kohë të gjatë si mësues në shkollat me mësim plotësues në gjuhën shqipe,deri në pension.Hamza Halabaku ky veprimtar i paepur kombëtarë,shkrimtar,poet,
KASH”
Hamza Halabaku, si ndihmës sekretar i parë i Kuvendit të Kosovës… është pjesmarrës i drejtëpërdrejt i proceseve dhe ngjarjeve të zhvilluar në fillim të viteve 1990-ta, prandaj ai me vërtetësi, fakte, argumente dhe dokumente e ka shkruar librin në fjalë.
Hamza Halabaku, me botimin e librit më të ri, rikujtoj një datë të rëndësishme të historisë sonë të re dhe akterët e sajë, 2 Korrikun e vitit 1990 kur delegatët e sesionit të fundit të legjislativit të Krahinës së atëhershme
Autonome të Kosovës, në sheshin para ndërtesës së Kuvendit të Kosovës, shpallën Deklaratën e pavarësisë nga Serbia.
Kësaj ngjarje historike i parapriu një periudhë me plot kthesa e ngjarje dramatike.
Pas demonstratave të studentëve e të rinisë shkollore të vitit 1981, të përkrahura nga mbarë popullata shqiptare, filloi një fushatë e egër antishqiptaresulmit e programuar nga Akademia e Shkencave dhe Arteve të Serbisë dhe e përkrahur nga inteligjencia e strukturat e pushtetit serb dhe Kisha ortodokse serbe.
Dhunimet, plaçkitjet, shpërnguljet me dhunë e gjenocidi i pa qenë ndaj serbëve, ishin sloganet që përsëriteshin çdo ditë në fjalime politike, në mjetet e informimit të Serbisë si në ato të shkruara edhe në radio e televizion, e që ishin të imagjinuara, por që kishin për qëllim ta indoktrinonin popullin e Serbisë që kësaj politike ti japin mbështetjen për masa hakmarrëse ndaj shqiptarëve. Kështu lindi lëvizja populiste serbe , që përshpejtoji zhbërjen e Jugosllavisë së atëhershme
Në verën e vitit 1989 dështoi Kongresi i 14 i Lidhjes së Komunistëve të Jugosllavisë që ishte fundi i sistemit monist dhe fillimi i pluralizmit politik. Në dhjetor të vitit 1989 u formua Lidhja Demokratike e Kosovës, si lëvizje gjithë popullore e shqiptarëve, e udhëhequr me shumë sukses nga dr. Ibrahim Rugova, i cili me urtësi, guxim intelektual e vizion politik arriti ta internacionalizojë çështjen e shqiptarëve të Kosovës.
Delegatët, të cilët e shpallën Deklaratën Kushtetuese më 2 Korrik të vitit 1990, në bashkëpunim edhe me LDK-në, në konspiracion të plotë, me datë 7 shtator të po atij viti, në Kaçanik, miratuan Kushtetutën e Republikës së Kosovës, formuan Qeverinë e cila u detyrua të veprojë nga jashtë, ndërsa brenda u formuan organet paralele të Kosovës, të cilat me veprimin e vet e tërbuan pushtetin serb.
Ajo çka tingëllon bukur në librin eHalabakut, se Deklarata e 2 Korrikut të vitit 1990 ishte ALFA e një rrugëtimi relativisht të gjatë e sakrificës dhe e fitoreve tona që çuan në fillimin e rezistencës aktive të UÇK-së, Konferencës në Rambuje, intervenimin e të NATO-së mbi pozicionet serbe e deri te tërheqja e forcave serbe nga Kosova dhe shpallja e pavarësisë së Kosovës me njohje ndërkombëtare më 2008.
Në këtë libër modest, jam përpjekur që ngjarjen e 2 korrikut ta paraqes nga këndvështrimi im, si njeri që pata rastin t’i shohë nga afër zhvillimet e asaj dite, si brenda ndërtesës së Kuvendit të Kosovës, ashtu edhe jashtë ndërtesës, ku u zhvillua mbledhja historike për Deklaratën Kushtetuese.
Pa pretendime që ky libër të jetë fjala e fundit për një ngjarje të tillë madhore, pikësynimi i shkrimtarit tonë Halabaku,më shumë ka qenë që kjo ngjarje të mos mbulohet nga harresa.
Ky libër është një libër i veçantë, ky libër ka vlerë të rëndësishme për historinë tonë të re. Autori rrëfern në detaje për datë e 2 Korrikut të vitit 1990 nga se isha njëri prej protagonistëve të zhvillimit të asaj ngjarje edhe jashtë , por edhe mbrenda ndërtesës”. Kjo ishte situata dhe gjëndaj e asaj kohe. . Mbledhjes historike të Kuvendit të Kosovës të 2 Korrikut 1990 i paraprinë disa seanca maratone të Kuvendit me debate të ashpra. Ndasitë ishin evidente. Në njërën anë ishin përfaqësuesit e popullit që mbronin interesin e Kosovës, kurse në anën tjetrë ishin ithtarët dhe përkrahsit e politikës hegjemoniste të Serbisë.
Andajbreznitë tona duke lexuar këtë libër historik,kanë mundësinë të njohin të kaluarën tonë të mundimshme,të përgjakur,por të pa gjunjëzuar asnjëherë.
Në këtë libër ka të dhëna shumë interesante, nga dora e parë, siç thuhët, për përgatitjën e Kushtetutës së Kaçanikut, për autorët e saj, për Komisionët që kanë punuar rrëth Kushtetutës, për rrethanat politike të kohës. Pra me një fjalë, në këtë libër dokumentar-historik flitet për gjëra autentike, të vërteta