Ike Poet?/ – Dielli

Ndoc Gjetjas/Në pamundësi për ta uruar të lindurin më 9 mars 1944, NDOC GJETJA, e kujtojmë sot me poezine time!/

GJETJA/

Ike, poet?/

Pasi pive hidhërimin në kupë,/

E zbraze dollinë me fund,/

Etjen e madhe e shove,/

Gati dhe gotën ta kafshoje./

Pastaj e lëshoje me neveri,/

Dhimbjen mbylle në shpirt!/

Ike, poet.

Balta e Berdicës t’u bë shtrojë,

Të rrethuan me dërrasa mburojë,

Mos!

Krim për një poet!

Bëhet i rrëndë druri,

Kush do ta ngrejë!

Nga ç’lëndë u ndërtua?

Mos nga mollë, a mos nga ftua?

A mos kërkove, poet,

Një arkë qelqi për t’u mbështetë,

Të shiheshe ndonjëherë me të gjallët,

Për t’u nisur mesazhe me valë?

Jo!

I the të gjitha brengat më parë,

Siç janë thënë në Dhiatë,

Ike i lehtësuar, hyre në baltë,

Shkove atje ku gjen vetëm Paqe!

Clodhu, më në fund, poet

Shpëtove nga kjo e reme jetë,

Ku njerën faqe ta lëmojnë,

Në tjetrën me shuplakë të qëllojnë!

Ike, poet?

Qoftë e lehtë ajo baltë!

Pasi pive kupën e hidhur krejt,

Duar lidhur u nise për larg.

E mbyllën poetin në arkë,

Lisi, dëllinje, ahu, pishe?

S’ka rëndësi se çfarë ishte,

Ishte dru nga ato pyje,

Ku poeti merrte frymëzimet,

Sapo niste kënga e kanarinave,

Në Tokën ku u shuan shumë yje…