Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Pushteti është i juaji!

by

Nga Ilir LEVONJA/ Florida/

Soji më regresiv këto orët e fundit janë ata që hedhin idenë se në protestën e nesërme po suportohet Ilir Meta, jo Presidenti, jo Kushtetuta. Dhe ajo që të habit është fakti se për këta të gjithë janë të tillë, prandaj nuk ia vlen të ngrihen e të dalin nesër në shesh. Ky që po del është një hajdut, ai që po qeveris po ashtu, por edhe ai në opozitë i tillë është.

Ta marrim të mirëqënë këtë, a thua se ky është justifikim për ta lënë kështu evazive situatën në vend. Të paktën nga kjo trio hajdutësh ky i presidencës ka deklaruar publikisht që vendi ka nevojë për një president që ta zgjedhi populli. Jepjani vetes këtë shans dhe kërkojeni në shesh që kjo të bëhet publike, madje filloni të firmosni se mund të jetë pragu i nisjes së një epoke të re që aq të domosdoshme e ka Shqipëria.

Në këto 30 vjet demokraci numrat me shumicë dërrmuese të Kuvendit prodhuan vetëm kriza politike, mendoni se si i dhatë fronin një ushtaraku që ishte duke luajtur domino, por edhe të tjerët që keni sjellur kanë qënë butaforik për shkak të kompetencave false. Rasti më i përkryer është ky aktuali…, shtypi rilindas nuk ka mbetur gjë pa thënë, Rama po tall bythën me të në çdo dalje publike.

Nëse do ishin të sinqertë me ju dhe vendin e tyre sidomos shtypistat duhet të kishin qenë kaq agresivë edhe kur nënshkruan aleancën në Shkodër në vitin 2013. Atëherë kishin të freskët akoma 21 janarin e 2011-ës, por nuk e bënë. Ju mbyllën gojën duke thënë që pa këtë aleancë nuk vihet në pushtet. Madje i dhatë kreun e Kuvendit dhe Iliri nuk ishte hajdut, nuk ishte vrasës, nuk ishte ky që është sot për ju, horri, atentatori, shkelësi i Kushtetutës. Biles, biles e bëtë edhe President për shkak të përvojës dhe eksperiencës në politikë, por edhe si i vetmi për të komunikur dhe bërë pakte si me të majtët ashtu edhe me të djathtët.

Nga ana tjetër ka edhe një shpurë të ashtuqujturish demokratë që edhe pse ka kaluar 30 vjet akoma nuk e kanë kuptuar abc-në e opozitarizmit, sheshi është flori për frymën opozitare. Akoma nuk e kanë kuptuar se opozita nuk është më njëshi, sidomos në kushtet e sotshme, por tërësia e mendimeve sado fort ato ta kundërshtojnë njëri-tjetrin, madje mesatarja e artë del pikërisht nga kjo vlojë.

Nganjëherë opozitarizmi është më shumë se njëshi sidomos kur ai i lëvizë fjalës së dhënë, nuk njeh sakrificën dhe i druhet si dreqi franksioneve brenda frymës. Nuk mund të bësh opozitarin duke thënë po shkoj në pushime, shihemi në vjeshtë kur ta zëmë se studenti proteston, bujku hedh prodhimet në fushë, minatori në grevë, naftëtari po ashtu. Dhe për më keq akoma në një institucion drejtësie flenë me dhjetra dosje përgjimesh ku vetë i madhi është i implikuar në vjedhjen e votës. Një opozitë që fal një skandal të tillë duke shkuar e negociuar me hajdutin ka asgjësuar vetveten. Pa përmendur rënien ekonomike apo borxhin publik, përkrahjen lëmoshë, kultivimin e lëndëve narkotike. Dhe raca më e mbrapshtë janë listat apo listaxhinjtë që mbajtën më këmbë një Kuvend me idenë se po i shërbenin vendit, në fakt i shërbyen xhepit dhe menderes me cektësinë e fshatarit që vuri një kollare dhe u bë akademik. Ata e varën në litar demokracinë e për rrjedhojë vendin duke i dhënë pushtet absolut një dështaku me shallvare që vetëm fyen dhe pështyn lart e poshtë. Shkoni në protestë edhe për të mos parë më kongrese të tillë se ta dini me aq shpenzime sa janë hedhur aty mund të ishin paguar furgonët për ata të dializës.

I shikoni se si rropaten për pak jetë sepse paratë i hanë pankartat dhe sloganet e kongreseve. Madje përbuzni ato forca politike që bëjnë nga 3 ditë kongrese, vetëm vrulle altoparlantësh, përshëndetje propogande arritjesh, kur nuk gjëkundi se çfarë parametrash aktual ka ekonomia jonë, sa është borxhi publik aktualisht, sa janë të ardhurat për frymë, sa është mundësia e punësimit, fermeri, minatori, naftëtari, klima tregtare dhe e investimit. Dhe a e dini përse, se, ne kurrë nuk ngritëm dot ca intstiucione të pavarura si balancim i propagandave të çdo lloj qeverie. Jeta është arithmetikë o njerëz, jo veprat e Edvinit. Dilni dhe nëse dilni mos u ngrini e të ikni duke thënë se do dilni prapë në vjeshtë, por nguluni në shesh dhe jepni vendit pushtetin tuaj.

Përse Henrin të parin dhe jo Edi Ramën

by

Nga Ilir Levonja/

Ka një fërkim duarsh dhe urrejtje frontale, sidomos nga ata që i lumturon qeveria, karshi arrestimit të Henri Çilit. Madje një shpurë e mirë deklarojnë me seriozitet të rëndë se ka shkelur ligjin, ka bërë atë që nuk bëhet duke tentuar të lirojë dy të akuzuar për vrasjen e një polici në Lazarat. Jemi një lukuni mashtruesish dhe masturbuesish së pari karshi vetevetes dhe së dyti karshi gjithkujt që del sadopak kundër qeveriut. Megjithëse duhet thënë se personi në fjalë vitet e fundit ka qënë pro qeveriut në të gjitha daljet publike. Ashtu siç edhe ishte pro qeveriut të parë kur qeveriste PD-ja dhe më vonë aleanca PD-LSI. Nga ana tjetër u pa qartë një frikë panik ndër panelistë të tjerë se ku i dihet ndonjë reprezalje mëngjesi mund t’u thyej derën edhe atyre, jetojmë në Shqipëri dhe ndërhyrja është meritë, bakshishi strategji. Mund të kenë bërë edhe ata ndonjë telefonatë, të ndërhyn fëmija, gruaja, vëllai, nipi, halla, tezja, xhaxhai, komshiu, shoku, i njohuri që të ka bërë një nder dikur. Nëse e mohojmë këtë kulturë gënjejmë veten, do na duhen edhe nja dy shekuj që të bëhemi si Austria, Danimarka a Belgjika. Jeni në listë dhe në periudhë kongresesh, partia do ca shpërblime, ka ndërmend të aplikojë edhe planifikimet me 3 a 5 vjeçare. Sa më shumë të rrisni kultin e individit në një kongres, aq më shumë keni thelluar luftën e klasave, gjuetinë e shtrigave. Zakonisht kongreset partiake janë rrahje debati midis fraksioneve dhe mendimit ndryshe në parti, ku pranohen hapur të gjitha, sukseset dhe dështimet, tek ne ndodh e kundërta, ka vetëm sukses dhe lartim të kultit të individit. E nxjerrim njëshin më të fort, e bëjmë babazot dhe shtrojmë qilima, shtojmë drita si që ikona e tij të dominojë universin. Ky arrestim ishte një buqetë gjigande dhuratë për njëshin dhe kongresin e tij, jo veprim i drejtësisë shqiptare. Kjo po ndodh aktualisht në Tiranë por ju nuk keni sy ta shihni. Aksioni i Lazaratit ishte një nga shfaqjet më propogandistike të qeverisë së kohës, shkatërroi një fshat për të kthyer gjithë vendin në një laborator droge, megjithatë një nga ish ministrat e akuzuar për këtë, nuk u dënua kurrë. Dhe këta që sot fërkojnë duart me të ashtuquajturën luftë krimit, atëherë videove që vinin nga fushat e Myzeqesë dhe të Zadrimës mbi ca kaçatorrë transportues, i përgjigjeshin me batutat e Ramës, se janë mushkonja a çimka. Nuk ka në Shqipëri trafik lëndësh narkotike. Dhe e kanë këtë bindje akoma edhe pse një avion ngeci në pistën ranore të Divjakës. Jo më pak se 1 muaj një i dënuar i përjetshëm që vrau 5 policë, shkoi me badiguardë të pastronte dhëmbët në Bllok në mes të Tiranës, megjithatë asnjë i dënuar nuk ekspozua duke ia thyer derën herët. Sot dalin paneleve dhe thonë, u kap duke përgjuar. Ka gabuar rëndë. Megjithëse u ça duke transmetuar video RAI 3 për grupin e Shijakut dhe lidhjet e tija me bashkiakun e Durrësit, Departamaneti i Shtetit e shpalli non grata në Amerikë, kryeministri tha që me përgjimet merreni ju, janë të pa baza. Se çfarë bën Amerika, nuk dua t’ia di, personin e kam mik. Megjithëse për gjatë vitit të kaluar një tabloit gjerman u ça duke nxjerrë përgjime, madje ku përmendej edhe vetë kryeministri, me emra, se si bliheshin votat në qarkun e Dibrës, se si ndaheshin postet dhe premtimet për karrierë, askush nuk u dënua, përkundrazi u shpërblyen. Ky nuk është një dyzim social, por plotësisht një nënshtrim. Një nënshtrim sa ju ka bërë të jeni gjithmonë gati të hiqni edhe brekët po tua kërkojnë njëshat. Ka kohë që vendit tonë i mungon një fuqi reale e opozitarizmit me rezistencë, pak a shumë si ajo e grupimit për teatrin. E drejta civile duhet të jetë sot më imponuese se kurrë, ku përfshihet vendimmarrja dhe vokacioni social. Nuk është e drejtë që 4 persona të vendosin se si do votojë dhe kush e ka të drejtën e votës në Shqipëri, i takon sovranit. Nuk është e drejtë që të ulen dy njerëz në një qoshe mejhaneje dhe të zgjedhin presidentin, i takon sovranit. Këto janë përfundime që i ka sjellur koha për shkak të ngërçeve dhe krizave të vazhdueshme politike. Vetëm në Shqipëri gjërat janë gjithmonë krizë dhe pronë e 2 apo 3 emrave. E drejta civile duhet të ulet këmbëkryq dhe nuk duhet ta lëshojë bulevardin deri në zhdukjen e dy standartiteve dhe vendosjen e faktit që ligji është një për të gjithë. Nëse do ishte kështu edhe këta që fërkojnë duart me këtë arrestim duhet të iishin me kohë kontingjent burgu, por nuk janë. Eshtë e gjitha një gjueti shtrigash në një vend ku prodhimi me cilësinë më unikale në botë është propaganda. Dhëntë Zoti dhe kthjellohemi sa më shpejtë. A mundet drejtësia shqiptare të arrestojë kryeministrin? Ka vjedhur votat, u verifikua me përgjimet. Jo, nuk mundet. Atëherë nuk po vendosni, nuk po bëni drejtësi por luftë brenda sojit.

Nuk është më ekonomia, janë standartet, mundësitë e të tjera

by

Nga Ilir Levonja/

Një nga temat që po diskutohet studiove tona, është ajo e ikjes, e emigrimit. Të gjithë i mëshojnë një fakti, për një jetë më të mirë ekonomike. Përpos kësaj qasja bëhet me atë patosin e patriotit që atdheun akoma e ka në kokë vetëm pas mendjes së tij dhe bindjeve politike. Dhe nëse je panelist pro qeveritar emigrantin e përmbledh me vulgaritet, kush e di se çfarë po bëjnë andej, banjot po pastrojnë. Madje këta që janë pro qeverisë, ”patriotët” ka alergji nga opinionet e emigrantëve rreth vendit, të vërsulen e të thonë, ti kur e do vendi përse nuk kthehesh? Dhe nëse je anti qeveritar, pa mëdyshje që fajin e ka ai që po qeveris dhe shteti i tij. Shkurt si shumë debate që ne nuk dimë t’i zhvillojmë, pasi nuk njohim as bazat elementare të komunikimit, nuk kemi synim problemin në rastin konkret emigrimin, por shoqi-shoqin, ndaj ndërpresim njëri-tjetrin dhe ulërasim aq sa gjithçka kthehet në një gumëzhitje. Po të merremi seriozisht me problemin debati do rrjedhi ndryshe. Në fakt emigrimin si fenomen nuk e kanë ndalur dot as diktaturat me gjithë se ikja atëherë quhej arratisje dhe dënohej si tradhti karshi atdheut. Ne kemi plot viktima që në një farë mënyre janë heronj të lirisë dhe të drejtave të njeriut, ekonomisë së tregut, por këta quhen firo, të tjerë janë ata që vlerësohen. A është ekonomia faktori bazë? Sigurisht që po, një vend që i ka të limitura mundësitë e punësimit është i rrezikuar nga zbrazja. Por me që nuk jemi akoma në vitet 90-të, faktit ekonomik i janë shtuar edhe standartet e jetës. Sot nuk po emigrojnë vetëm të rinjtë, por edhe mosha e tretë. Dhe përse, pikërisht për standartet. Kur themi standart, mos gjykoni kushtet e shtëpisë, por klimën sociale duke përfshirë përkrahjen sociale. A është emigrimi i vështirë, pa asnjë diskutim. A i pastrojmë banjot, pa asnjë diskutim. A bëjmë nga dy a tre punë, i bëjmë. A e humbim vendim e punës? E humbim por gjysma e së keqes mund të gjesh shpejt një punë tjetër dhe pa ndihmën e mikut, partisë, a rryshfetit. A na mungon vendi ynë, sigurisht…, si qeni ngordhim mallit. Shtrydhemi për një kafe me mikun a shokun, por i jemi nënshtruar fatit. Në një farë mënyre qe zgjedhja që bëm. Dhe kur shikojmë shkollën, ambjentin a programet mësimore, mundësitë për fëmijët, i harrojmë të gjitha. Por a jemi edhe ne të kërcënuar nga problemet sociale këtu, pa gjumë rrimë, syrin tek rruga e kemi. Megjithatë standarti, fakti që kemi të drejtën të votojmë drejtorin e shkollës, të votojmë se si do shpenzohen fondet e shkollës e kemi me shumicë. Nuk na sjell partia në shkollë drejtor me teserë, por profesionistë të arsimit. Si emigrant që jam kam hasur në shumë versione, mbaj mend që më thoshte dikush pasi kishte mbaruar punë tek doktori, më mbetën sytë tek duart e mjekut, t’i jepja ndonjë gjë se kështu jemi mësuar. Çova buzën në gaz se vija vetë nga ajo mendësi. Megjithëse mjekësia është e kushtueshme, por të paktën këtu thuhet se si është. Dhe kur nuk ke ta paguash nuk të lënë të vdesësh, kanë ato përgjegjësi që duhet t’i përjetosh se nuk i kupton kurrë kur i thua, sidomos shtresave me mendsi nga mjeksia falas. Hapje të skaduara nuk të shesin etj. Ka plot që marrin prindërit jo vetëm për t’i patur pranë, por pikërisht për këto standarte, pasi edhe kartat ushqimore që përfitojnë janë me vlerë valutore më të lartë se pensionet e tyre. Megjithëse plot prindër këto karta valutore i marrin edhe aty ku janë, përmes western unionit, prapë predikojnë vendin që nuk i jep bukë mjaftueshëm, qeveriun e dështuar dhe ia vënë fajin kurbetit. Eshtë alarmante si psikozë por është e jona, e prindërve tanë dhe duhet të jetojmë me ‘të. Po a mund të ndikojnë qeveritë aty, sigurisht që po, por kush e ka mendjen. Për veten i kanë të plota si ekonominë dhe standartin e jetesës, megjithëse kanë krijuar një shoqëri që qytetari e ka konceptin se vetëm shteti mund ta shpëtoj dhe trajtoj me dinjitet, jo privati. Kurse bota ka bërë të kundërtën. Pra veç faktorit ekonomik, emigrimit i janë shtuar edhe standartet, por edhe liria e fjalës a garancia e jetës deri sa akoma rregjistrohen qytetarë si azilantë politikë. Gjermania, Suedia, Anglia, Amerika dhe Kanadaja, janë vendet më të kërkuara. Përse sepse është ekonomia por edhe standartet, mundësitë, dinjiteti, pasaporta.

E kam fjalën për Saliun opozitar, jo atë dixhital…

by

A je gjallë Sali Berisha /

Nga Ilir LEVONJA/ Nuk e di sa e sa herë më vjen ta them këtë që, a je gjallë Sali Berisha apo jo? E kam fjalën për Saliun opozitar, jo atë dixhital. Pasi denoncimi nuk pi më ujë. Eshtë strategjia më pa rezultat më e gabuara në aspektin e funksionit të opozitarizmit aktualisht në Shqipëri. Me një fjalë denoncimi pa efekte vepruese, a kundërshtuese me forcë. Sali Berisha në rrugëtimin e tij si qeverisës apo opozitar, midis sukseseve dhe firove me shumicë kishte sharmin e një opozitari të fortë, modelin e të cilit e përvetësoi deri diku edhe Edi Rama. Të paktën do mbahet mend për një opozitar i llojit të vet, unik, i cili i shkonte deri në fund nismës. Ndofta vetëm në kohën e tij qeveritari apo ligjëvënësi do të thoshte se, mirë do e bëjmë këtë ligj, do veprojmë kështu apo ashtu, por a është apo jo dakort Saliu, nënkupto opozitën e kohës. Pra një opozitë e tërë konsolidohej në një emër dhe ky ishte emri i Sali Berishës. Dhe kjo për meritën e tij pasi në atë kohë nismat opozitare kishin një destinacion, o triumfin o hapjen e krahut. 

Sot opozitarizmi bën një lojë oportune ku mbi të gjitha nuk i shkon fare për shtat racës apo sojit nga vjen. Nuk e di se sa kontribut ka Sali Berisha këtu, por pa faj nuk është. 

Momentalisht Shqipëria kalon ditët nga një bum publik në tjetrin dhe opozita është e pakuptueshme se kurrë ndonjëherë, vetëm denoncon dhe nuk vepron. Jo rastësisht dalin në disa televizione deklaratat të Amerikës, mbi presionin opozitar, njohjen a mos njohjen, arsye që serviren si dominonte për stepjen e opozitës. Skupet ia lënë vendin njëri-tjetrit si Babale, vjedhja votave me vidio e zë të qartë se një qeveri e tërë ia shkërdhyen nënën të drejtës së votës, grupet e drogës, skandalet me reformën në drejtësi, kandidaturat me precedentë panalë etj., pastaj erdhi tërmeti dhe shqiptarët shohin ditë natë një ”gjeni” me shkop magjik a gju më gju me popullin në çadra beduinësh, plakun e vitit të ri me dhurata e shishe vere. Nga ana tjetër Shqipëria përfshihet totalisht në skandalet e shpërdorimit të të drejtës qytetare duke nëpërkëmbur deri azilin politik. Megjithëse vet jemi një komb i shqyer nga firot a ikjet dhe kërkesa për azil politik, nuk e kemi problem t’i servirim gijotinës së Erdoganit një mësues gylenist. Si nuk ju vjen turp kur akoma i japim komunitetit europian azilantë të politikës dhe se kemi për gjë të dorëzojmë një arsimtar gylenist tek Erdogani vetëm se na ka premtuar ca para për ndonjë aeroport a për ca shtëpi banimi në Laç. Ndërkohë vet ”shenjtori” lavdëron sulmin e Donald Trumpit në ekzekutimin e një gjenerali iranian në shenjë solidariteti me Amerikën. Kaq dhe shqiptarët janë aktivizuar në një publicitet social mbi të drejtat dhe meritat e Amerikës, duke u a bërë në kokë mijëra halleve të veta dhe arkës bosh të buxhetit të tyre. 

Por mbi të gjitha krizës së parë kombëtare midis vedi, Kosovës dhe Shqipërisë. Nuk janë asgjë tjetër por moda e ngjarjeve që mbulojnë ngjarjet dhe rezultati është ky që është, Edi Rama vret e pret dhe opozita nuk është asgjë tjetër por një gjindje e mefshët, e vakët, gjumashe, shkurt ka vdekur. Sot frymën e saj e përfaqëson një dështim listash, një bjonde analfabete dhe një kauboj ngjyrash e ca të tjerë duke ia bërë shurrën hapur opozitarizmit të kohës që u duk se u ngjall me protestat e vitit të kaluar. Atij opozitarizmi që na la përshtypjen se po identifikohej me një emër atë të Sali Berishës. Ndaj për të kuptuar se çfarë do kishte ndodhur pas vidopërgjimeve të tabloit gjerman Bildit duhej të ishte opozitë Sali Berisha i viteve 98-të 2000 dhe jo Lulëzim Basha i sotshëm. Por Sali Berisha duket se ka vdekur dhe kjo për dy arsye, produktin që na solli në krye të opozitarizmit dhe identifikimin me rubrikën e denoncuesit dixhital. Nëse do na kishte lënë një produkt të tipit a racës së vetë, sot nuk do kishim luksin të shikonim votimet e frontit demokratik të kohës, por as paradën me shallvare të Edi Ramës. Nuk do kishim luksin e syshqyerit, grafomanit, pritësit me sy nga qielli, as do ndiheshim inferior, pasi do kumbonin veshët nga ankesat qeverisëse se çfarë do thotë opozita, çfarë do thotë Saliu. Sot jemi kaq pa gjak, kaq të vobektë sa shkojmë e ulemi në tavolinë dhe i bëjmë temana atij që na vodhi dhe na shkërdheu duke na vjedhur, për çfarë, për një të ashtuquajtur reformë zgjedhore. Ky është një dështim total opozitar dhe afërmendësh edhe dështim social i një Shqipërie që aspiron të anëtarësohet në Europë. Mbi të gjitha dështim i merituar pasi opozitarizmi i dikurshëm i sojit Sali Berisha ka vdekur një herë e përgjithmonë.

Mosparaqitja e Bashës në prokurori

by

Nga Ilir Levonja/

Arsyen përse Lulzim Basha nuk shkoi në prokurori, e di vetëm ai. Mendësia e një opozitari të qartë e donte që ai të shkonte. Nëse është i pastër duhet të shkonte. Por edhe nëse ka gisht në përfitimin e ca fondeve me origjinë nga Rusia, prapë duhet ta pohonte. Lubia ruse ka ngatërruar një Amerikë të tërë dhe jo më inteligjencën e ”rilindasëve” shqiptarë. Janë ca çështje ligjore të cilat nëse një forcë si Pd nuk ka dy avokatë të aftë që t’i përgjigjen, kot që flasim pastaj. Ndaj paraqitja duhej të ishte potente dhe pa hezitim. Pasi çfarë kërkon opozitarizmi tani nuk është asgjë tjetër veçse një ngritja e një lideri të sinqertë. Një lideri të ri që t’u thotë njerëzve se batak ka mbi klasën politike dhe se sa pasinqeritet social. Dhe kjo për fajet e dyanshme që sot e kanë kthyer botën shqiptare në një luftë deklaratash në lidhje me fondet e huaja. Sipas ligjeve shqiptare përfitimi i parave nga jashtë është i kundraligjshëm. Më vjen mirë nëse kjo ekziston pasi më kujton edhe ligjin amerikan. Por nuk e di, nëse është e kundraligjshme për shqiptarët edhe dalja e fondeve. Se asnjëherë nuk dëgjuam, se a u thirr edhe Edi Rama për dollarët e taksistit Shehu në 2012, vetëm e vetëm për të siguruar një foto me Barack Obamën? Ashtu sikundër edhe Basha pak vite më parë si e si të bënte një foto me Donald Trumpin etj. Kam përshtypjen se njëanshmëria e një institucioni do të shfaqej kur Basha të shkonte në prokurori, jo me deklaratat e zëdhënësit të Pd-ës. Por kjo nuk ndodhi. Dhe një paraqitje e Bashës do e afronte 21 qershorin. Nëse Basha i trëmbet ndonjë arrestimi, një përpjekje qeveritare për tu treguar e zellshme karshi shqiptarëve, me pretekstin se po zbaton ligjin dhe sikur kjo të ndodhte, do ta fuqizonte dyfish më shumë atë. Dhe nuk do kish qeli paraburgimi ta mbante më shumë se dy orë! Por Basha nuk e bëri. Ja përse sot shqiptarët kanë luksin të tmerrohen nga ato që përfitojnë dhe jo nga ato që nxjerrin apo vjedh pushteti aktual. Ndaj një hapje e Bashës karshi institucioneve të vendit do ishte një plus akoma më i madh. Nuk e di se sa vlerë kanë tashmë deklaratat. Dhe nuk e kuptoj këtë përfshirjen kaq frontale të Pd-ës në afshin e tyre. Megjithëse është qartësisht e dukshme se këto ditë opozitarizmit dhe në përgjithësi shoqërisë i duhet tashmë një lider i sinqertë. Sepse është koha kur fuqinë e ka sheshi dhe rruga. Përfshirë këtu edhe deklaratat se kush po e çon vendin në një përplasje civile etj. Duken si ca temenara karshi një lideri shtetëror që nuk është asgjë veçse një kufomë politike. Një pjellë ekxemplare që e përmblodhi qartë ai qytetari devolli me shtëpinë e shembur nga tërmeti, kur tha se erdhi Edi Rama këtu, na premtoi këtë e atë dhe në fund edhe nuse për beqarët. Ka marrë fund Edi Rama. Por duket se vetëm Lulëzim Basha nuk e ka kuptuar 100%. Koha politike, koha e Ramës dhe e lali Erit ka mbaruar. Nuk ka më vend për deklarata se kush e do apo nuk e do dialogun. Se ku ka të drejtë presidenti dhe ku shkel ligjin komisioni qendror i zgjedhjeve. Se çfarë do të nxjerri gazeta Bild nesër etj. Se përse Shqipëria nuk futet në europë etj. Sidomos kjo puna e europës që nuk është meritë e një qeverie, e për më tepër e këtij Ramiut. Dhe nuk përse presim që Evropa të rrëzojë Ramiun me sikur mosçeljen e negociatave. Nocioni perëndim është koncept blu, frymë blu…, ai rilindas është i thërrimeve që jep sa lindja sa perëndimi. Por shqiptarët nuk duan të shkojnë në europë për thërrimet, por thjesht se janë pjesë gjenetike e perëndimit. Të shkojnë lirshëm, të hynë e dalin e të shëtisin botën si perëndimorët. Nuk ka Unë në punën e europës, por front kombëtar. Nuk ka vend për asgjë, por veç për sheshet… dhe lërini ata të lumturit të dështojnë lumturisht në voitimet e tyre. Kohët e mëdha bëhen nga sheshet dhe forca për shtetin e së drejtës dhe ligjit zë fill po aty.