Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Shqipëria në fushatën e korrjeve dhe shirjes

by

Nga Ilir LEVONJA/ Nga mbrëmja e 14 shkurtit kur KQZ e Prishtinës nxorri Vetëvendosjen si fituese e zgjedhjeve të parakohëshme, shtypi i Tiranës ka vetëm një emër për debat, atë të Albin Kurtit.

I mëshojnë jo rastësisht. Gati të besosh se ky person është rrezik jo për Kosovën, por edhe Shqipërinë. Prek çështje tabu. Madje sot i kujtonin edhe Enverin. Megjithëse në një mënyrë apo tjetër, kur Rama krahasohet me Enverin, me rubrika gju më gju me popullin, apo se kush është kafsha politike etj. Mbi jetëgjatësinë e pushtetit dhe arsyet bajate për mandatin e tretë, këtë rrezik nuk e shohin. Ka një panik social majtist analistësh, plot parashikime mbi fenomenin i cili do të jetë një dështim për Dardaninë. Albini dhe Vetëvendosja do jenë një katastrofë. Madje në internet qarkullon me tendencë ideja e bashkimit kombëtar. Kjo me frikën se çfarë do të thotë Europa? A do të na lejojë Bota neve të bashkohemi? Apo Albini e bën këtë për të rritur imazhin e tij. Si është e mundur të ketë ide të çmendura për bashkimin e shqiptarëve. Megjithëse ishin po këta që shqyen ekranet vetëm për një deklaratë midis dy shefave të së njëjtës mitër majtiste, koshash basketbolli, kur Rama në nëntorin e 2014-ës i tha Vuçiçit se Kosova është një realitet i pakthyeshëm. Nga ana tjetër ka një nënqeshje me deklaratën e Kurtit, atë që vërtetë ishin referendum zgjedhjet e 14 shkurtit? Thua se e do Kosovën më shumë Edi Rama i nomeklaturës së Enver Hoxhës, se sa Albin Kurti, një ish i burgosuri politik i Serbisë për të drejtat civile dhe kombëtare të shqiptarëve aty. Ajo që të vjen menjëherë si ndjesi e ligësht është një pyetje me konstatim të dyshimtë? A duan shqiptarët të bashkohen? Po politika e Tiranës a e dëshiron bashkimin kombëtar? Shefat aktual, a e konceptojnë të ardhmen e popullit të tyre nën një çati? Se nuk jemi popuj të formuar, jemi një. Kam përshtypjen se shqiptarët mëdyshen ose janë të paqartë. Kurse politika aktuale e them pa hezitim që nuk e do unifikimin kombëtar. Dhe kjo është më se e kuptueshme sidomos kur një politikan nuk di të tërhiqet. Më 2015 Edi Rama i pohonte një stacioni turk atë që një politikan duhet të njohi limitet. Se ai kishte hyrë në politikë rastësisht, se politika i kishte rënë në kokë etj., por prapë politikani duhet të njohi limitet. Sot për ‘të nuk ka më të tilla. Ka në pushtet që nga viti 1998 dhe kërkon një mandat të tretë. Tani verifikojeni vetë se kush është një rrezik aktual, një opozitar njëzetëvjeçar apo një shtetar 23 vjeçar? Ja përse zhurma rreth emrit të Albinit nuk është e rastësishme, por e qëllimshme. E ideuar për të zhvendosur vëmendjen nga fakte të tilla si pushteti pa limit por edhe proçesizgjedhor 100% perëndimor. Dhe kjo ka rrënjë historie. Shqiptarët në vendin amë e kanë humbur sensin e civilit autokton të pavarur, janë vendosur në rresht për të votuar. Nuk janë adhurues të proçesit, por të njëshave. Dhe kjo i kënaq sedrën Edi Ramës dhe sojit të tij. Madje nuk e kanë për gajle ta suportojnë njëshin në krim. Kanë votuar kolektivisht me aheng. Ata në Shqipërinë e epërme e kanë refuzuar masivisht votën e regjimit. Madje në vendin amë zgjedhjet nuk janë zgjedhje, por vjedhje e mirëfilltë. Mund t’i blesh me ca pako makaronash e mielli, me ca konserva mishi e peshku. Në vendin amë zgjedhjet mund të mburresh që i vjedh. Sado përgjime të dalin nuk burgoset asnjë nga shefat. Madje madje, e quajnë arritje. Flasin në emër të popullit. Ndonjë komisioner edhe mundet ta dënojnë. Ndonjë nga ata që ka shkuar aty për një bonus financiar, për ndonjë premtim për një vend punë për të birin a vajzën. Pra në vend që të merren me proçesin, standartet e tia, nxjerrjen në kohë rekord të rezultatit etj., merren me Albinin. Albini ka qënë opizatar, jo pushtetar. Erdhi së fundi me votë në pushtet. Po punoi mirë do e mbylli mandatin, po nuk punojë do hapi krahun. Dhe po nuk e bëri vetë, do ia plasi në kokë vota. Kaq…! Pra mos shihni Albinin si rrezik, mos u merrni me ‘të. Rreziku është në Tiranë tek proçesi zgjedhor përjetësisht i kontestuar. Rezultate që duan muaj të dalin. Janë sojet si Edi Rama që kërkon mandatin e tretë me preteksin se do fusi shqiptarët nëpër shtëpi. Ai që dikur i fliste shqiptarëve nga Anadolli për limitet e politikanit. Shqipëria vazhdon, të përmbytet, megjithatë për ironi ujin e merr me orar akoma. Shqipëria vazhdon të përmbytet megjithëse është vend gjoja numër një për rezervat hidrike në prodhimin e energjisë elektrike, por dritat  i ndërpriten akoma. Ndërkohë që një qeveritar bullist ka zëvendësuar çdo poç llambe me propogandën e tij. Sot Shqipëria i ngjan një kohe me hori altoporlantë fushatash korrje shirjesh se sa një vendi perëndimor. Madje me fondet e botës shpërndan çelsa shtëpish. E ha malli, nuk mund të kthehet dot në familje, duhet të sistemoj të pastrehët etj. Nga ana tjetër qe i fundit që e uroi Albinin dhe as nuk e përmendi fare proçesin zgjedhor civili deri tek dorëheqja a vota e emigrantit. Shkurt, legeni bërtet kapni legenin!

Pranvera po vjen nga Prishtina

by

Nga Ilir Levonja-Dielli/

/Ajo që po ndodh në Kosovë, është një ogur i mirë edhe për Shqipërinë. Kjo për rotacionin aq të domosdoshëm. Fryma e vjetër politike qe aq e dhunshme sa fati i Kosovës u njëjtësua me të ndenjurat personale në karrike. Në lidhje me këtë për t’u treguar me gisht është sot partia e një ikone kombëtare, LDK-ja por pa Ibrahim Rugovën. Dhe mos u çudisni nëse Isa Mustafa nuk e jep dorëheqjen. Nëse në Kosovë Albin Kurtin e rrëzuan me makinacione koalicionesh. Në Shqipëri e sulmojnë me preteksin se është një neomarksist. Megjithatë ai iu nështrua sfidave politike dhe ndofta është i vetmi që mënjanoi makthin shqiptar të bisedimeve me Beogradin. Solli reciprocitetin. Nuk e di përse tema e bisedimeve mes Prishtinës dhe Beogradit duhet të jetë akoma gangrenë mentale. Kosovës i duhet të forcoj ekonominë dhe aq. Madje shqiptarët në përgjithësi këtej dhe andej, këtë duhet të bëjnë. Sa më shumë rrugë kombëtare, tregtare, shkëmbime produktesh. Sa më shumë dogana prej kunjash shkrepsesh që të marrin flakë nga sirenat e lokomotivave. Na njeh Serbia, mirë. Nuk na njeh, akoma më mirë. Jemi në tokën tonë, truallin tonë. Sa më shumë njehësim programesh arsimore. Ta dini, nuk kemi nevojë për kërkënd. Në këtë aspekt qytetari i Kosovës i jep të drejtë Albin Kurtit dhe reciprocitetit. Nuk jetoj për sytë e tu, por për qejfin tim. Praktika e bisedemeve të tejzgjatura nuk ka bërë asgjë tjetër veç na ka futur në ujrat e Serbisë. Stop bisedimeve dhe të shikojmë njëri-tjetrin. Boll u hodhën rrugëve prodhimet bujqësore të Myzeqesë dhe anasjelltas. Përpara se të bëjmë minishengen me të tjerët, le ta bëjmë mes vedit. Dhe ja ndryshimi erdhi. Askush nuk është i përjetshëm në pushtet. Madje duhen neveritur ata që kërkojnë pushtet pa fund. Më vjen keq që 25 prilli i Tiranës, është akoma larg, duhej të ishte nesër. Dhentë Zoti shqiptarët e dheut amë mësojnë nga vëllezërit në Dardani. Të dish se çfarë vitaliteti ka vendi yt, nuk ke për tu qaravitur kurrë dyerve të Beogradit, Stambollit a Dubait. E ne e kemi. Por janë një kategori e tërë shushunjash që të vrasin po t’u kërkosh të hapin rrugën. Ndaj ndryshimi në Prishtinë të kujton ato lulet e bajameve që çelin herët, mundin acarin e çelin. Dhëntë Zoti e çelin edhe bajamet në kodrat e Shqipërisë amë.

Shkodra nën ujë dhe rilindja urbane

by

Nga Ilir Levonja/

Sot Shkodra është totalisht nën pushtetin e ujit. Më shumë se një 1 muaj. Dhe parë në aspektin e shtetit është një dështim total, jo i Edi Ramës por i gjithë shqiptarëve. Edi Rama është zorraxhiu i radhës që ka fillur të praktikoj luftën frontale me vendet e Europës a Komunitetit Europian. Identike siç edhe bënte Enver Hoxha me vendet kapitaliste. Me shefat a vendet që nuk i vinin pas midesë.

Kur një stacion televiziv kombëtar del me ulërima mbi shkresa, mendje mbushur se ka bërë zbulimin që Europa është xheloze me ne për shkak të raporteve të mira me Amerikën, ndaj nuk na jep ndihma etj., mos prisni progres social. Një individ i cili në 2013-tën garantonte futjen në Europë brenda vitit, duke u çarë veshët shqiptarëve se fajin e ka gjyshi Saliu, sot pas plot 8 vjetëve, i ka kthyer ata në shqiptarët e viteve 70-80 kur përballonin bllokadat. Referuar rubrikave video që i keni me shumicë në internet, kthejeni nga të doni, është dështim total i konceptit që kemi në raportin shtet qytetar. Eshtë dështim edhe për ata që përmendin një fakt se përse nuk përmbytej Shkodra në kohën e qeverisë komuniste. Nuk mund të risjellësh me qejf komunizmin e mencave dhe punës vullnetare. Bonifikimi nuk u shpik nga komunistët por nga nevojat. Ndryshe vende nën nivelin e detit si Hollanda, do ishin sot modeli i internacionalistëve proletarë. Problemi jonë qëndron në suportimin e teknikave për shkak se edhe ato teorizohen. Problemi jonë qëndron se presim gjithnjë me sytë nga bota. Kur duhet të jenë raporte të ndërsjella dhe të parashikueshme, në mënyrë që dëmi të mos jetë i pariparueshëm. Kur themi faji jonë është pjesë atij informaliteti skuthësh në në raport me ato pak fonde a donacione. Merreni me mend vetëm një fakt të thjesht, ndërhyrja në qëndrat historike të të gjithë qyteteve të Shqipërisë. Apo Rilindja urbane. Sot qëndrat janë me plot gojën një vaposje prej guri dhe një ekstazë vijëzimesh duke shkelur brutalisht mbi të shkuarën. Sikur ato fonde t’i adresoheshin infrastrukturës së bonifikimit, argjinaturave, rrugëve në zonat e thella ku plot shqiptarë janë kthyer të investojnë etj., Shkodra dhe Lezha nuk do të ishin nën ujë. Por që janë dhe është normale që një mbret i informalitetit dhe i dështimit të mos duket për plot 1 muaj në rrethinat e nën Shkodrës. Madje ka luksin të jap intervista denoncimesh, gjumashësh, kazanësh, europianësh xhelozë, investime dhuratë nga turqit duke i bërë shqiptarët invalidë pa pension. Shkodra është një nga perlat e Shqipërisë. Do me Liqen, e do me det apo e do me lumenj. E do me malësi apo e do me fushëri. Një aset kombëtar gjeografik, pa përmendur historinë e madhe. Duhet të ishte nj basen të ardhurash kombëtare e një turizmi katër stinor. Por nuk është. Madje të jeni të bindur se sot nën ujë mund të jetë kthyer edhe një fushë e trafikut të drogës me gomone dhe kamuflazhe ushtarake. Dëmet janë kolosale…., një tokë nën ujë për 5 javë qelbëzohet. Ta gëzojmë rilindjen urbane, rroftë kingu i dështimit.

Sanitaret e Teatrit të Operas

by

Nga Ilir LEVONJA/

Kjo puna e logos së Teatrit të Operas dhe Baletit (TOB-it), është të vësh duart në kokë. 18 milion lekë për një logo që do të shoqërojë veprimtarinë e institucionit. Me një fjalë, pamja që do shoqëroj çdo shkresë me vulë apo afishimin e pankartave të shfaqeve etj. Kjo ndodhi menjëherë pas restaurimit dhe rimodelimit të ambjenteve të këtij institucioni me rëndësi kombëtare. Restaurimi të gëzon, megjithëse këtë mendësi qeveria nuk e pati për Teatrin Kombëtar. Të paktën sot shqiptarët do të kishin një muze të artit tonë. Brezat do preknin garderobën a skenën ku shkelën korifejtë e fjalës. Tokë ka boll ku mund të ndërtosh një Teatër tjetër. Por nuk ka më, pra kohë, si ajo që iku. Të gjitha mund t’i blejmë veç të shkuarën jo. Dhe e mbytëm vet të shkuarën tonë. Jemi vendi me histori arti më të brishtë në botë. Ndofta kjo e ka dërrmuar edhe çështjen tonë kombëtare. Por kjo nuk ndodhi. Memoria jonë nuk duhej të vritej kaq me kollajllëk a me inat nga ne. Por të tillë jemi, me ndjesi e energji kafshe për të vënë putrat mbi nocionet e historisë. Ai që deri dje harxhoi dyzetë vjet energji për të mbrojtur veprën e Skëndërbeut, nuk e ka fare problem të harxhoj po dyzetë të tillë nëse ia kërkon Edi Rama. Me një fjalë, të rrëzoj, përbalti, zhvarrosi heroin, vetëm e vetëm pse ia do palla qeveriut. Ne nuk prishëm Teatrin, por e vramë Atë. Nuk prishëm godinën, por varëm në litar korifejtë, Sulën, Kadriun, Loron, etj.. Por jemi tek skandali i radhës. 18 milion për një logo. Nuk e di nëse keni memorie apo jo? Por pak ditë më parë, u çanë rrjetet të indinjuar nga rryshfeti që merrte një infermiere. Madje deri televizione kombëtare e konsideronin krim ekonomik. Pikë e zezë…, krim ekonomik. Megjithatë referuar mesazheve nga telefoni i të arrestuarës, Prokuria lëshoi një sërë udhrër-arrestesh. Kësisoj shteti po ”dërrmonte” krimin ekonomik. Eshtë mitmarrje o grafoman. O lakej të propogandës. Eshtë mitmarrje a ryshfet, ajo kultura jonë e dhjerë që lëmë sirtarët hapur, të shikojmë nga duart, ta bëjmë të vështirë sa vuajtjet e burgut marrjen e një vertetimi, vetëm për një dymijëlekshe. A do krim ekonomik? Ja ku e ke, 18 milion lekë nga buxheti i shtetit për një logo, një pamje vule institucioni. Me firmë e vulë fiktive, me komision që nuk dinë asgjë. Një logo e marrë nga interneti, pa asnjë kokërr leku. Dhe pyetja është e thjeshtë. Ku shkuan 18 milion lekë? Akuzë e pastër e krimit në ekonomi. Tanimë jo nga sanaitaret e Shefqet Ndroqit, por të administratës shtetërore.

Vota e harruar e emigrantit

by

Nga Ilir LEVONJA/

Sipas gjasave edhe në zgjedhjet e 25 prillit 2021 emigrantët shqiptarë nëpër botë nuk do të votojnë. Kushdo që supozon në një Komision zgjedhor të suksesshëm, është palë e regresit plot 30 vjeçar të politikës në Shqipëri. Madje është një turp intelektual që shtypi nuk ka asfare presion mbi reduktimin e borxhit që kasta politike ka ndaj qytetarit të saj. Madje kur dëgjon si justifikim se mënyra se si votojnë emigrantët shqiptarë të Kosovës, me postë dhe që supozon probleme etj., bashkëpunon fuqishëm me regresistët. Në raport me Kosovën ne jemi vite dritë mbrapa. Qytetaria e shqiptarëve të Dardanisë është tërësisht ndryshe nga ajo e shtetit amë. Kuptohet ne po e ndërtojmë demokracinë me mendësinë e diktatit. Shqiptarët emigrantë të Dardanisë votojnë thjeshtë, e gjeni mënyrën e aplikuar në faqen e KQZ-ës së Prishtinës. Për ta kuptuar, emigrantit nga Dardania i duhet të regjistrohet online. Dhe komisionerët KQZ-ës në Prishtinë bëjnë verifikimin përmes telefonit. Më tutje ky qytetar printon fletën e votimit, voton dhe e nis atë të mbyllur në zarf përmes postës. Dhe kjo ka një afat të paracaktuar, që domethënë voton më herët, pasi posta do ditë të çojë në destinacion votën tuaj. Kësisoj votat e emigrantëve mblidhen mënjanë në seksionin përkatës dhe numërohen në fund. Pasi ka mbaruar votimi dhe numërimi i votave në gjithë vendin. Kaq dhe nuk ka se ku vej më thjeshtë. Kurse në Shqipëri ka një heshtje humnerë në lidhje me këtë çështje. Madje ca mjekrrosha me kollare nëpër studio ja hedhin fajin KQZ-ës në Tiranë. Qeveria e ka bërë të sajën, e nxorri ligjin, i mbete KQZ-ës të operoj më tej. KQZ-ja ngre supet dhe kërkon konsensus politik. Opozita ja hedh fajin të dyjave, kurse shtypistat analizojnë lart e poshtë mbi teknikat efikase dhe jo efikase apo problematikat në vendet e tjera mbi këtë çështje. Ndaj borxhi moral karshi gjakut nëpër botë është bërë një mur ndarës i tipit të Berlinit. Aq të forta janë përplasjet ër politikë sa mbas një dopio raki të heqin edhe qafe. Kësisoj pavarsisht rrahjes së gjoksit jemi vendi më bullist në botë karshi qytetarit tonë. Emigrantët shqiptarë sot qofshin kushdo e kudo ku janë nuk e kanë të drejtën e votës. Dhe kjo është e kuptueshme. Asnjëra nga palët nuk e do votën e tyre. Nuk e duan njëshat, nuk e duan as sejmenët e tyre. Nuk e do as fuqia intelektuale që aludon me argumenta pa fund mbi firot e votës me postë, biometrike, elktonike etj. Tek ne faji nuk ka qënë asnjëherë i njëshave, madje rreziku më i madh janë dyshat e treshat anës, mbrapa, para dhe sipër… Dhe kjo është e kuptueshme, kultura e diktatit të diktaturës. Ndaj edhe çështja e votës së emigrantit sot është temë e mbyllur. Kontigjent i burokracisë. Shkurt nuk na duan. Regjistrat, kartat e identitetit, fletoret me emra tashmë janë kopsitur. Emigrantët pa diskutim që i do i prishin balancat. Dhe sa për dijeni, thuajse 85% e emigrantëve nëpër botë votojnë në shtetin amë. Sigurisht bëjnë përjashtim vendet e Afrikës, Shqipëria, Bolivia dhe Koreja e Veriut.