Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Vjosa Osmani dhe regjimi i Tiranës

by

Nga Ilir LEVONJA/

Shumë njerëz bëjnë habi se përse Edi Rama nuk ndodhej në Kuvend gjatë fjalës së Presidentit në detyrë të Kosovës, Vjosa Osmani. Eshtë fare e thjeshtë, ka të bëj me kultin e individit, regjimin e tij. Vetëm shqiptarët nuk e po e kuptojnë dot se Edi Rama aktualisht ka ngritur një regjim. Sado të prisni 25 prillin, prapë nuk do fitoni. Sado të shpresoni në një rrotacion normal, prapë ai do fitoj. Do ta gjej një kleçkë, një mënyrë, do e plasi një bombë tjetër ku ju të futeni në atë gangrenën, që, e bëri veza pulën apo pula vezën? Ju do gërrëvrreni prapë, pasi ai i ka kapur të gjitha. Dhe sado të dalldiseni studiove, pasi bini kollaj në rrjetat e makinerisë së tij, me meditimet mbi protestat, ligjshmëritë, vagabondët, adoleshentët, studentët etj.. Apo larjen e duarve nga përgjegjësia mbi protestat, mënjanimin sikur jeni të virgjër në politikë, prapë jeni të humbur. Përse? Sepse nuk po e merrni seriozisht regjimin e këtij individi. Por po bëni lojrat e tij. Nga ana tjetër dasimet sociale dhe pretendimet politike të bythecëve që e kujtojnë veten liderë të demokracisë, duke rishpikur forca me prirje tavolinash ku dominon kafeja turke dhe alkoli, plotësojnë kuadrin e një rënie totale të vendit amë. Një Kosovë e sfilitur luftrash duhej të kishte sot një nderim katërfishor, për shkak se shikon tek ne kombin. Deri pak vite më parë, pavarsisht të gjithave, lidereshipi politik i të të dy anëve, kishin vëmendje të lartë dhe të ndërsjelltë. 

Me ardhjen e Edi Ramës kryeministër, raportet Shqipëri-Kosovë futen në një konflitualitet të përditshëm sa sot askush nuk e ka të vështirë të kuptoj ftohjen e madhe mes Prishtinës dhe Tiranës. Dhe ta mendosh që ca javë më parë e gjitha makineria e propogandës e regjimit të Tiranës, çfarë nuk tha në lidhje me një kasetë ku lideri i opozitës paska hetuar kundër UÇK-ës. Megjithatë, kreu i regjimit, ky strateg i madh i rajonit, nuk denjon të dëgjoj drejtpërdrejtë fjalën e Presidentit në detyrë të Kosovës. Ai nesër mund të dali, siç edhe e ka zakon, ashtu masiv qillotash, me sy plot urrejtje, të japi mendje. Të flasi plot përbuzje si bullist që është, karshi kundër çdo mendimi ndryshe, pavarsisht titullit si kryeministër i shqiptarëve. Mund të përbuzi kërkënd duke i pëlqyer veç e vetëm mendja e tij. Dhe kjo mund t’i bëjnë të fërkojnë shalët perversët e kastës së tij, të gjitha ata që janë gati ta shkelin akoma Shqipërinë veç e vetëm për hatër të shefit të tyre dhe për inat të Sali Berishës etj. Në fund të fundit, Kosova apo çështja kombëtare nuk është punë e tyre. Punë e tyre është vetëm kulti i individit. Ndaj sot fjalimi i Presidentit në detyrë të Kosovës, stonon në Tiranë. Kjo për sinqeritetin, opozitarizmin e drejtëpërdrejtë, fisnikërinë dhe historinë e individit të përndjekur nga i huaji dhe i veti. Vjosa Osmani stonon edhe për mendësinë e femrës së Tiranës karshi asaj të Prishtinës, në raport me shefin dhe çështjen kombëtare. Ajo e Kosovës e sheh Skëndërbeun në Krujë, kurse ajo e Tiranës tek kryeministri në detyrë. Çështje regjimi, jo kombi. Edi Rama nuk ka se si ta duroj askënd që i del përpara planeve të tia. Për ‘të  takimet mes shqiptarëve janë vetëm të mbyllura, janë ato çfarë u servir mediave ertv-ja e tij. Kurse Vjosa është e hapur. Nuk punon për vete por për Kosovën dhe Shqipërinë. Në Tiranë Edi Rama punon për vete. Një vajzë nga Mitrovica e përvëluar nuk ka se si të punoj për vete. Një pinjoll i regjimit po. Madje ashtu si Enver Hoxha, u thotë të tijëve që Kosova  nuk është në axhendën tonë. Dhe nuk është. Nuk ka se si! Nuk është Vjosë…. Po ty faleminderit moj fisnike se çele bash në kohën e duhur. 

Erion lëre Albinin, shqiptarët duan vaksinën!

by

NGA ILIR LEVONJA/

Zevëndëskryeministri i Shqipërisë ka bërë publike një ankesë karshi liderit të Vetvendosjes Albin Kurti. Kjo për faktin se ky i fundit dënoi po publikisht dhunën policore në protestetat e revolucionit të adoleshentëve. Megjithëse e ”fituan” betejën e radhës, prapë pasojat janë aty. Do dali dikush të qahet, dikush duke ofenduar, dikush duke përbuzur, dikush duke çmendur shqiptarët me alergjinë karshi shashkave apo zjarrit të adoleshentëve. Kërcejnë përpjetë sikur janë prej celefoni, megjithëse janë mbrujtur prej atij burimi, prej asaj udhe, duke djegur e shkatërruar sa kanë dashur. Një herë del ai i bashkisë, një herë ndonjë topgop modele nate, ndonjë show girl fushatash aq sa është naive të mendosh se shqiptarët kanë qeveri për punët e tyre. Sot doli Erioni i Kryeministrisë dhe iu drejtua  publikisht Albinit. Jo ti kështu e ashtu. Jo po ti nuk e di se kush i organizon këta. Po a ke punë për të bërë o zëvendëskryeministër? Lëre Albinin o njeri, siguroju shqiptarëve vaksinën kundër covidit. Nxito dhe kaq. Adoleshentëve ua gjete anën. Ashtu si edhe studentëve vitin që shkoi. Siguroju shqiptarëve vaksinën pa të tjerat i dinë vet ata. Se po t’i futemi arave Albini është ajo soj race politikani i formuar në protestë. Megjithëse i majtë nuk ka universitet Zërin e popullit, por burgjet e Millosheviçit. Eshtë një protestues i lindur. Ndofta nuk të kujtohen demonstratat e tetorit 1997-të, e studentëve në Prishtinë. Ishin të Albinit. U dënua me 15 vjet burg, nga regjimi i Serbisë. Atëherë bota u indinjua me Millosheviçin, pati plot nota proteste. Pra në raport me kohën, Albini student digjej për Kosovën dhe çështjen shqiptare, kurse kasta jote digjnit Shqipërinë. Një klasë politike e përgjegjshme nuk do t’ia lejonte kurrë vetes një 97-të si ajo e Shqipërisë. Ishit investitorë tek firmat piramidale, nga ana tjetër dogjët vendin për shkak të tyre. Atëhere djegia ishte standart, hapja e depove të armëve po ashtu. Kurse sot djegia e një peme butaforike është vandalizëm rrugeçërish.  Qe koha kur nga Shkumbini e poshtë shqiptari përndiqej nga shqiptari kurse në Prishtinën e gjakosur, shqiptari ndiqej e burgosej nga i huaji. Qe koha më e mbrapshtë, një 1913-të tjetër. Një 1944 tjetër, gati ta zvogëlonte akoma edhe më Shqipërinë shtetërore. Një formë amorfe mes Tiranës dhe Durrësit. Megjithatë kur ua do mideja flisni me tonin e heroit kombëtar. I pordhalisesh Albinit se beson tek drejtësia, ndërkohë ata për të cilët qaravitesh se të kanë djegur Shqipërinë, të kanë vrarë, vetëm publikisht i akuzon. Në pushtet nuk është Albini, por ti. Në raport me kohën, Albini shiti shtëpinë për të paguar programin e tij politik. Kurse ti dhe kasta jote nga një apartament parafabrikat nga koha e kontributit me orë pune, jeni sot të gjithë vilaxhinj. Nuk u lodhët duke sharë njëri-tjetrin, megjithëse jeni kopja e përkryer e shoqishoqit. Albini erdhi me votë në krye të qeverisë dhe iku me votën e dorës përpjetë. Pa u ankuar, pa u shkumosur foltoreve. U rrëzua për tu ngritur. Kurse ju vini me votë të vjedhur dhe largoheni duke djegur Shqipërinë dhe shqiptarët. Dhe arsyeja është e thjeshtë, ti dhe kasta jote doni karriken. Kurse Albini, Kosovën. Madje më shumë se kaq, Shqipërinë në rrafshin e saj natyral. 

Shkollat e mbyllura të vagabondëve…Rrofshin adoleshentët!

by

Nga Ilir LEVONJA/

Ata që të gjithë sot i shërbejnë regjimit të Edi Ramës, nuk ka asnjë diskutim që ndjejnë mungesën e shkollave të riedukimit. Arsyeja është e thjeshtë, nuk i rrëzoi dot Luli e Meta, apo Saliu me pleqërinë e tij, por po i rrëzojnë adoleshentët. Madje Edi Ramës vet po i vjen plasja, ka në mes një fakt kokëfortë, e gjeti me Xhozin dhe Rudinën, me Gjuzin, si nuk po
e gjen dot me adoleshentët. Kjo është e pa pranueshme për mentalitetin e regjimit, e pa konceptueshme. Megjithëse vet e mbushi historinë me djem dëshmorë deri 13 vjeçarë. Nga ata që i iknin gjermanit nga duart, që shqyenin gazerma. Dhe që më vonë fusnin në kurth diversantët. Prapë është e pa pranueshme sot që adoleshentët të të rrëzojnë. Aq shumë
duheshin sot ato shkolla sa nuk metal të çmuar që i peshon. Shkollat e riedukimit, apo shkollat e vagabondëve, janë hapur e mbyllur disa herë tek ne. Fillimisht erdhi si ide nga miqësia me Bashkimin Sovjetik. Vendi i madh kishte plot syresh për shkak të revolucionit a luftës së ashpër të klasave por edhe luftës së dytë botërore. Ideja ishte rehabilitimi i të rinjëve me probleme sociale, jetimëve fatkeq por edhe i atyre që dilnin nga rreshti, pra
vagabondëve. U mbyllën diku nga vitet 70-të me preteksin se sistemi i kohës ishte 100% i pastër, nuk kishte më rrugëve vagabondë dhe se jetimët trajtoheshin në institucionet e tyre.
Por nuk zgjati shumë, u rihapën, pasi koha dëshmoi se absolutizmi ndodh në letër a laboratore, jo në grahmat e gjindjes që quhet popull. Sidomos në regjimet diktatoriale. Dhe sigurisht u mbyllën pas viteve 90-të, kjo për shkak të rënies së njërës administratë. Dhe infantilitetit të tjetrës që vinte me devizën ta bëjmë Shqipërinë si Europa. Nuk e di se çfarë
bëhet tani, mbaj mend që vonë u hap një e tillë në Kavajë, që trajtonte minorenët, ata të cilët nuk kishin mbushur moshën për të bërë burg. Dhe nuk e di nëse është më apo jo? Por të jeni të bindur që këta që po ndërtojnë regjimin Rama, po mallkojnë veten që nuk i kanë.
Nuk kanë për t’ja falur kurrë vetes. Madje janë gati të presin shpullat e shefit mbi këtë mungesë administrative. Për më tepër që burgjet u mbushën, gjyqtarë mjaftueshëm nuk ka, drejtësia kë të kap e kë të lërë etj. Shkollat e vagabondëve do ishin një shpëtim real. Mund t’i shërbenin regjimit edhe për djemtë plangëprishës të drogës. Ata që bien në rrjetë nga
budallallëku, nga pangopësia. Për ndonjë deputet që dilte i zi nga komisioni i pastërtisë së figurës etj. Kësisoj i thoshin edhe gjindjes se e shikoni, po punojmë, kemi kapur plot peshq. Shkollat e vagabondëve rusë, sidomos ajo e Antony Makarenkos. Do ishin sot ideale. Rrugët janë plot me adoleshentë që po demonstrojnë shfaqe të huaja. Nuk binden, janë kthyer në piromanë, kapuçonë të zinj. Për më tepër që nuk po i ha më kush pykat mbi
Lulin, Metën a Berishën. Skicuesit e regjimit kanë filluar të bëjnë pazaret, se sa kushton një e tillë, sa shpejt mund t’i ndërtojmë, sa lekë ka mbetur nga bonuset e tërmetit, sa do na japin ata nga lindja e mesme. Dhe sa baba Erdogani. Eshtë një nga konfliktet më të sikletshmet, përballë armiqtë janë ca adoleshentë. Nuk po e ha më kush propogandën për protesta të qeta. Sikur edhe një vit të marshosh i qetë rrugëve, regjimi as që do t’ja di. Të vjen menatë herët, të nxjerr me shqelma, të tërheq zvarrë. Dhe pas dy ditëve çdo gjë rrjedh normalisht. Por ato, shkollat e vagabondëve janë të mbyllura. Se, ku ta dish, ndofta këtë radhë fati është me shqiptarët, me Shqipërinë, jo me regjimin. Rrofshin adoleshentët.

Ngërçi civil dhe vrasjet e orëve policore

by

NGA ILIR LEVONJA/

Sapo futesh në internet vëren një vërshim statutesh në lidhje me 8 dhjetorin. Ndërkohë lexon disa lajme mbi vrasjen e një të riu pasi ka thyer orët policore në Tiranë. E para gjë që të vjen të thuash, është një e bërtitur vënçe. Lërini memet e statutet dhe dilni protestoni. Ndryshe nuk ka asnjë vlerë as dita e studentëve, pra 8 dhjetori. Për më tepër dita e studentëve nuk është festa e të korrave, por e zhgënjimit më të madh social. Dilni e protestoni se kur shikon kaq e kaq gazeta pro qeveritare që tentojnë të zbusin vrasjen e mesnatës në Laprakë, nuk shkojnë memet me dy gishta lart. Janë këto gazeta që u shqyen për vrasjet e 21 janarit 2011. Dhe me të drejtë. Pavarsisht ligjit për personat që sulmojnë objektet e rëndësisë së veçantë, që mbrohen nga garda e republikës, qëllohen në vend etj. Kjo nuk justifikon vrasjet. Jo çdo ligj është i drejtë. Pavarsisht atyre pamjeve me benzin mercedes 2400 që tentonte të shqyente derën e Kryeministrisë etj., asnjë vrasje civilësh nuk justifikohet. Sidomos kur nuk janë persona të skeduar si kontigjent krimi. Protestuesit jo, jo, pasi protestuesi është shëndeti i demokracisë. Sot këto webe po nxitojnë të nxjerrin detyrat e policit të shërbimit, kur ka të drejtë të qëlloj dhe kur jo. E kanë në majë të gjuhës mbledhjen e supeve me togafjalshin se bëri detyrën etj. Apo atë që zbatoi ligjin. Eshtë të vësh duart në kokë t’i marrësh jetën tjetrit përse nuk ndalon. Për ca gjoja orë policore mesnate etj. Eshtë një turp kolektiv, pasi kur sheh kronikat dyndjet janë ditës, veçmas kafenetë. Dhe për më tepër edukata e mbrapshtë e mbajtjes së maskës në gushë, a në mjekër si detaj që na dallon nga shoqëritë e tjera. Qeveria dhe ata që drejtojnë këto grupet pandemike, në vend t’i mëshojnë sensibilizimit mbi maskën, orët pike të dyndjeve, justifikojnë vrasjet e mesnatës. Kjo është një katastrofë sociale që nuk ndodh vetëm nga punësimi me merita partie në radhët e policisë së shtetit, por edhe nga indiferenca jonë. Nga horia për të postuar meme me dy gishta. Dhe  ironia më e madhe qëndron kur del e flet për ideale një i pa rruar, një që hiqet si ish dhjetorist, kryeministri i vendit. Ka sot krahun e djathtë një ish ministër të  brendshëm të diktaturës, bash atë që akuzohet se urdhëroi vrasjet e 2 prillit 1991 në Shkodër. Pa përmendur se askujt deri më sot nuk i është prekur fije floku, edhe pse kemi një histori blozë përndjekjesh, persekutimesh, vrasjesh nga regjimi që përmbysëm. Jo pak, por janë rreth 6000 të pushkatur e të zhdukur. Por ne i kemi hedhur prapa krahëve, po ecim përpara. Në muajin maj të këtij viti një oficer amerikan në Minnesota ndaloi dhunshëm një civil, pasi e shtriu përtokë i vendosi gjurin tek qafa. Kjo rezultoi fatale për jetën e të ndaluarit dhe për më tepër e pa preçedentë për një shoqëri që të drejtat e njeriut i ka të shenjta. Oficeri qëlloi i bardhë dhe qytetari i zi, pra me ngjyrë. Qe një dridhje sociale që luajti tokën e madhe vendit aq sa protestat nuk pushuan gjithandej. Protesta që u pasuan me një komunikim institucional deri ulje në gjunjë  në sheshe publike të policisë. Dhe kjo është normale në një vend që do demokracinë. Kurse tek ne, ministri hesht, kryeministri po ashtu, policët kërruajnë hundët. Pjesa tjetër publikojnë meme pa fund dhe urratosen si krijesa të kulturës bolshevike, pavarsisht se çdo jetë njeriu të thjesht është e barazvlertë me atë të kryeministrit a kujtdo shtetari tjetër. 

Dështimi 24 vjeçar dhe qillotaxhiut

by

Shkruan:ILIR LEVONJA-FLORIDA/

Në 26 shkurt të vitit 1996 Bashkimi Europian vendosi hapjen me vendet e Europës Jug-Lindore. Pra plot 24 vjet që Shqipëria aspiron të bëhet anëtare Unionit Europian. Ndofta ishte koha më fatlume por vendet e Ballkanit perëndimor, mirëpo Shqipëria u përfshi në një luftë thuajse civile. Viti i mbrapshtë 1997-të. Bashkimi Europian nxitoi të vendoste kritere, me preteksin e partneriteti transparent sidomos në asistencën financiare etj. Kjo kishte domethënien që klasa politike qoftë e majta apo e djathta duhet të bënim reforma serioze dhe komunikimi politik duhet të ishte konstruktiv dhe me rrotacion normal ashtu si në vendet e Unionit. Deri sot e kësaj dite kjo nuk ka ndodhur ku pavarsisht bjerrjes ekonomike, degradimit të drejtësisë, lufta politike ashpërsohej dhe ishte e fokuasuar në dy drejtime, pozita që akuzon vazhdimisht opozitën për dështimin e futjes në Europë dhe sistemet zgjedhore të manipulueshme. Megjithatë në 27 maj të 2010 -ës Bashkimi Europian i mundëson qytetarëve të Shqipërisë dhe Bosnje-Hercegovinës të drejtën për të udhëtua pa viza në vendet e hapësirës Shengen. Kjo në një farë mënyre u ktheu besimin qytetarëve të vendeve të rajonit në ekzistencën e trungut europian. Historia i mbante tërhequr nga Lindja, andej nga kishin ardhur pushtimet shekullore dhe besimi me dhunë a islamizimi rajonal. Shpresat ishin të mëdha deri në dhjetorin e 2013 kur vende si Britania e Madhe, Franca, Gjermania, Danimarka, Hollanda refuzojnë çeljen e negociatve me ne. Stefan Fyle aso kohe komisioneri për zgjerim, midis të tjerave tha se është në dorën e Shqipërisë dhe të askujt tjetër çelja e negociatave.  Shqipëria ka kohën e mjaftueshme deri vitn tjetër qershor 2014. Mirëpo as në qershorin e vitit 2014, megjithëse tashmë kishim statusin e vendit kandidat. Në tavolinë na u shtuan kushte të tjera ku si gjithmonë përmendet transparenca, drejtësia, zgjedhjet.   4 vite më vonë, më 18 qershor 2019 Këshilli vendos të shtyjë vendimin e tij për hapjen e negociatave me Shqipërinë. Pra, prapë jo.. Në tetor 2019, prapë jo etj. Dhe më naivi në botë do e kuptonte që në këtë dështim 26 vjeçar në lidhje me anëtarësimin, nuk është faji i qytetarit shqiptar, por i esnafit të tij politik. Kësisoj në një demokraci normale kryeministri do të jepte dorëheqjen që pas refuzimit të parë që do i bëhej vendit në lidhje me çeljen e negociatave. E bëri Zoran Zaev në janarin e këtij viti, vendi u qeveris nga një qeveri teknike deri në zgjedhjet e reja të muajit prill 2020 ku edhe i fitoi. E kundërta ndodhi në Shqipërinë tonë. Kurrë nuk e bëri kryeministri shqiptar, u përpoq të angazhonte një shoqëri të tërë kundër presidentit Macron, Francës dhe Hollandës, njësoj siç bënte Enver Hoxha me vendet perëndimore. Dhe së fundi bash në kohën kur konferenca e qeverive të vendeve euroipiane, refuzonte për disatën herë Shqipërinë, duke citur për mos gjetjen e gjuhës së përbashkët me opozitën në reformën zgjedhore. Kryeministri i Shqipërisë i futi qytetarët e vendit të tij në një luftë frontale mbi ”tradhtinë” e Lulzim Bashës karshi UÇK-ës. Dhe deri diku ia arriti, konferenca ndërqeveritare u harrua, shqiptarët po dërrmohen të gjejnë se ishte apo nuk ishte Lulzim Basha pjesëmarrës në hetimet e Gjykatës së Hagës. Dje mbrëma teze Merkeli tha me qetësinë e asaj mësueses me një përvojë gjysmë shekullore se, detyrat nuk i keni bërë mirë. Me një fjalë çuni i gjatë nga Tirona, nuk ia prishi dot mendjen me shallvaret a atletet adidas, nuk i futi dot gjë në xhep. U shiste pordhë shqiptarëve me foto me tezen, megjithëse tezja vet jetonte  origjinalitetin e një berlinezeje lindore, sa nuk përtonte të bënte pazar edhe vet. Ky i joni jo që nuk e di se çfarë është tregu, por tani u thotë shqiptarëve se sikur edhe qeveria gjermane të vi, nuk rregullohet vendi. Nuk ndalet eksodi i të rinjëve, për shkak të globalizmit, për më tepër kur edhe të rinjtë e vet Gjermanisë po ikin. Në një farë mënyre Edi Rama po paralajmëron luftën kundër globalizmit në fushatën e radhës, duke dashur të laj duart nga dështimit total i Shqipërisë. Në fakt është dështimi i tij, por që i bie për kokës Shqipërisë dhe shqiptarëve, të cilët nuk e di se çfarë dore Zoti do jetë ajo, t’u hedhi pak melhem në tru që ta zbythin Edi Ramën. Nga ana tjetër është një turp kombëtar fakti që në studiot tona aludohet deri sovraniteti territorial i Kosovës për të hequr vëmendjen nga dështimi. Eshtë turp kombëtar të pranosh studiove se negociatat janë hapur, por janë çështje politike e brendshme që nuk lejojnë komisionerët të veprojnë. Nuk e di nëse ka shqiptar të gjallë që i ha këto…sikur të ishin hapur negociatat Tirana do skuqej nga zjarret, jo nga konferencat e shtypit të tipit Enver Hoxha i pleniumeve në luftë me imperialistët perëndimorë. Ky është me plot gojën një dështim 24 vjeçar dhe ka vetëm një emër, të atij që qeveris.