Nga Ilir Levonja/Florida/
Edhe pse ditë me zhurmë, këtu në skajin më të largët, prapë e mbaja kokën prapa. Te shtypi, të rejat, statutet e miqve në fb etj. Kështu edhe sot. Pikat e nxehta vlojnë në disa çështje. Çmimi Nobel? Kadareja, shëndeti I Ramës, sidomos I Metës, ndeshja me Serbinë etj. Thua se e fituam Danimarkën nesër?! Ngërçi politik I Kosovës etj…, ja edhe së fundi shëndeti I Kim Jong-ut (Kim Yong) në Korenë e Veriut. Paralel, me dhjetra statute për mungesën e energjisë elektrike, këtë gangrene shqiptare. Si edhe revanshi I videove të fshehta, me skandalet e radhës. Sidomos ai I Libonikut në Korçë, kryetari me rripin pantallonave që ndiqte nëpër zyrë një grua shtatëzënë?! Në të njëjtën kohë, përmatanë derës, prisnin në radhë qytetarët. Takimet formale, pritja e popullit.
Megjithatë fjala është për Kim Jong-un e Koresë së Veriut. Diktatorin 31 vjeçar. Çfarë po ndodh me ‘të. Përse nuk po shfaqet në publik. Po afron edhe përvjetori i parties. Që dreqi e mori, përkon me shumë përvjetorë edhe aty, në Shqipërinë time.
Para disa kohëve një nga revistat më të zëshme people, fliste për jetën e babait të tij. Kim Jongut ii, tekat më ekstravagande ishin flutrimet e avionëve presidencial për haviar në Siberi. Por edhe për konjak francez , deri në Paris, pikërisht nga krahina Charente. Vendlindja e konjakut. Për purot speciale. Dhe shumë gjëra të tjera nga bota rozë. Dhe e gjitha kjo, në mbikqyrjen e një kujdestari amerikan. Armikut më të madh. Kurse tani I biri, nuk ka se si të ndryshojë tekat. Janë pjesë e ritit të familjes.
Ai është i marrosur jo vetëm pas Francës, por edhe Zvicrës. kryesisht për djathin e butë. Atë që e sevirin të tretur e të ngrohtë. Më kalorikun.
Nga ana tjetër Koreja sot, është vendi më I izoluar. Me një varfëri të skajshme, me luftën e klasave më të egër. Mjafton të futesh në google dhe do shohësh, se portetet, fytyrat, lëkurat e njerëzve, I gjen në webin Shqipëria e viteve 80. Rreshkjen, athtësinë e lëkurës.
Unë nuk jam kundër kënaqësive. Ato janë pjesë e jetës. Por kur këto I bëjnë udhëheqësit, njëshat, kanë tipare monstruoze. Sidomos për vendet ku të ardhurat për frymë janë nën minimunim e jetesës . Në vëndet ku akoma flitet për rritjen e mirëqënies. Përmisimin e kushteve të jetës. Dhe jo në vendet ku flitet se si të mbrohemi nga mirëqënia.
Në Shqipëri kemi plot të tillë. Borxhlinjë, dhe festojnë ditëlindje faraonësh.
I votojmë. I bëjmë udhëheqës.