Nga Marjana Zeneli Bulku/ New York/
Kur nderohen heronjte respektohet historia.Kjo me vjen ne mendje sot ,kur eshtrat e trazuara prej plumbash te martirit te demokracise prehen ne Varre Deshmoresh. Akt dekorativ ky , qe shteti i detyrohet martireve te vet. Ne dite si kjo, qytetaret kujtohen se cdo veper ka nje shperblim ,por edhe kosto.Mos ndoshta kjo i ben me indiferent?! Subjektet politike trumpetojte se demokracite jane prurje e tyre, ndersa harrojne t’ju bien gabimeve ne shenje. Askush nuk eshte i pagabueshem ne nje realitet ku jo te gjithe jane te mencur, te ndershem. Azemi me kujton sot ”Azemet”, ato te pavrare, te neperkembur, te braktisur, te larguar, te zhgenjyer, viktima teksa sistemet nderrohen. Ne i nderojme viktimat, ju ndezim qiri atyre, ju thurim vargje e kenge ,i bejme protagoniste duke i bere te tjeret te perloten me fatkeqesine, i himnizojme. Eshte kjo menyra se si sillemi me heronjte, ndaj vargu i tyre shtohet e shtohet,por jo reflektimi yne mbi ta. Dikur (nentor 1998) i kushtova vargje Azemit, isha studente e atij Dhjetori dhe pakkush prej nesh i kujton me indiference ato momente ,permeteper sot kur kuptojme se Demokracia ishte domosdoshmeri dhe rrjedhoje e zhvillimeve rajonale te kohes. Ne vargun e gjate kushtuar atij, vetem dy detaje te rendesishme dua te sjell ne vemendje sot : 1. Salla dibrane e tejmbushur me demokrate qe fatkeqesia dhe dhimbja i beri BASHKE te ndiznin qirinj teksa vargjet recitoheshin aq bukur nga Irini Shehu dhe Sonjela Delishi Cani… 2. Vargu ”Sepse ne kemi kaq shume per te thene … sepse fjala e lire ,ndonese pikon gjak…” me jehon ende i gjalle,i ri, kumbues. Kur Azemi i printe pluralizmit ,,,dhjetra te tjere enderronin duke e nxitur dhe perkrahur , skeptiket i trembeshin, i iknin,,, e natyrshme kjo, pare nga sot ku politika leviz dhe bashke me te, kendveshtrimet per ngjarje e njerez qe koha i perjeteson si heronj. Per kontributoret e vertete ka gjithmone nje fron qe memorja historike e gdhend. Nderimi per ta eshte individual dhe jo kolektiv, ndersa njohja dhe pranimi i te vertetes eshte Detyrim. Kjo eshte historia jone, e tille do te jete persa kohe pluralizmin qe na e dhunoi diktatura e kemi patur thelle ne gen aq sa shperthimet e tij prej shtypjes se gjate ende dhembin, vrasin. Azemet e Demokracise ,shtatoret e pergjakur,zerat e paster per te gdhendur drejtesine,liria si rregull dhe jo si utopi,,,sot copeza te nje mozaiku qe diku ,tej , ne sfond ka tragjedine . Cfare i mungonte, mungon atij sfondi: Respekti Durimi Guximi Rasti i Azemit eshte ”kura ”me e mire e nje realiteti qe lengon, ku alternativat jane te shumta,por ne dem te njeri-tjetrit, ku shperndarja e pasurive natyrore dhe e mjedisit kercenon, ku luftrat dhe varferia rrezikojne ,ku subjektet politike ”gatuajne nga e njejta tenxhere” prej te ciles perfiton oreksmadhi,ku konflikti jo gjithmone eshte zgjidhja e problemeve,ku te drejtat dhe pergjegjesite jane ne nje grumbull te ngaterruar me/pa qellim… ”Azemet therrasin” se DEMOKRACIA eshte bashkejetesa ku permes rregullave bota mund te behet nje vend me i mire dhe misioni i saj eshte shmangia e tiranise! Azemet therrasin se e nesermja duhet jetuar sepse ”Endrra jote -qiri i ndezur” s’do te shuhet kurre me” . Keshtu iu drejtuan dibranet 40 dite pas vrasjes e ne vazhdimesi , heroit te demokracise : me qirinj te ndezur ne duar dhe me lutje ne shpirt!
- 12 Shtator 2013, New York