Mikut tim, Muhamer Kurti, që ndërroj jetë në agimin e lirise,  në pragun e pranverës 1989, i kushtohet, si dhe të gjithë bashkëmoshatarëve të mij, që lindën, e vdiqën në robërinë komuniste./

 Nga Tomorr Hoxha/

E madhërishme do te jetë pranvera e këtij viti, unë e ndiej se sa fort po dridhen muret e bllokimit e mezi e pres 23 qershorin.Në atë prag  pranvere te vitit 1989 Merka,  ende nuk i kishe mbushur  tridhjetë vjeç, dukej se të dy ishin në garë, ai dhe pranvera.  Dukej se asnjëherë  pranvera nuk kishte rendur aq fuqishëm sa do të bënte të paqenë atë dimër, dimrin e fundit te robërisë më të madhe  që bota ndonjëhere kishte njohur. Dielli shklëqente mrekullueshëm, agimet dhe muzgjet ishin mahnitës, në atë  prelud pranevere dukej se  edhe vet krijuesi ishte i ngazëllyer me çlirimin e madh  që popujve u ishte bërë ndonjëherë në historinë e tyre… por atë mëngjes, dukej se edhe pranvera e ndali

ngarendjen e saj…

Ishte një mëngjes më tepër se gri e që përçonte një lagështirë  dhimbëse, një ankth pothuajse mbyëtës ndihej në ajër…dikush më tregon se mbrëmë ishte shuar në një rrethanë aksidenti tragjik në turnin e tretë, i dashuruari  i asaj pranvere te madhe Muhamer Kurti, ose Merka siç

thërrisnim ne miqte dhe te afërmit e tij. Vlora po përcillte me  një proçesion madhështor birin e sajë. Nuk mungonin në të, të gjithë

grupmoshat e veçanërisht rinia që ishte pothuajse e tëra…Dhimbje, pezm, e njëherësh krenari e nder të ishe në rradhën e miqve të tij, që ashtu edhe prej arkemortit të tij të parakohshëm shpallte madhështinë e qënies së njeriut në botën tonë.

Pranvera çuditshëm e ndali vrullin, djaloshi që kishte fluturuar në amshim dukej se ishte kudo, kështu tregonin të gjithë, sikur shpirti i tij i dlirë endej mes nesh, dëshironte të  bëhej edhe ai dëshmitar i asaj ngjarje të madhe, që aq fuqishëm e kishte jetuar në ënderrat e tij.

*    *    *

Pranvera ja la vendin verës, e vetem vjeshta do të mund ti dhuronte planetit ngazëllimin e lirisë që ndërroj faqen e historisë së njerëzimit ….muri i ferrit, ose i Berlinit u shemb, zilet e parajsës tingëlluan fuqishëm për popujt e shtypur nën tiraninë komuniste.

Era e ndryshimit ndihej kudo, në çdo gjethe peme, në çdo frymëmarrje, i ngjasonte një mrekullie të vërtetë, përjetimi i atyre ditëve, edhe vet universi përjetonte një ekstazë.

E Merka sërish ndihej se ishte mes nesh e se shpirti i tij endej diku mes nesh, ai kishte vendosmërinë që të mbetej këtu deri në agun e lirisë.

Pranverë 1990, The Scorpions me këngën “Era e ndryshimeve” u bënë hit i shekullit të gjithë popujve qe aspironin lirinë. Në vjeshtën e atij viti, u trandën themelet e tiranisë, një  Burrë i Madh që e kish kuptuar se ishte lindur pikërisht për atë ditë, i dha formë lëvizjes studentore,  asaj lëvizje që gjunjëzoj robërinë, duke themeluar Partinë Demokratike, të parën parti opozitare. Të gjith ne miqt, të afërmit, vëllezërit e motrat e Merkes ishim atje, pothuajse e gjithe ajo rini pjesëmarrëse në proçesionin e tij atje ishin, ishin edhe për Merken , që gjithësesi ndihej se nuk ishte transferuar ende ne vendin qe atij i ishte caktuar në parajsë.

Merkja rridhte nga një familje fisnike, të parët e tij ishin dëgjuar në trevat e tyre për vlerat e larta morale dhe cilësitë e spikatura atdhetare,  gjë që kish bërë që prindërit e tij të kishin përjetuar persekutime që nga  kampet shfarosëse famëkeqe e deri në internimet dhe mungesën e strehës së pa përshtatëshme ku i kishin vendosur, pasi i zbuan nga trojet e tyre e në të cilat kishin bujtur figura të ndritura të kombit, gjë për të cilat ai nuk hezitonte të krenohej, dhe krenaria e tij nuk ishte egosite, por e kishte frymëzuar atë në rrugëtimin e tij  mjerisht të shkurtër, por mrekulisht të paharrueshem.

Ai Burri i Madh, që kishte vendosur të ndryshonte Shqipërinë, thuhej që ishte doktor zemre dhe historia e kishte ngarkuar të shëronte zemrën e kombit të sëmur. Në atë rrugëtim lotësh të 50 vjetëve të trishtuara, ku gjëmonin prej pesë dekadash krimet më të padëgjuara që i ishin bërë këtij vendi përgjat gjithë historisë së tij, eksperimente tragjike të gatuara në humnerat më të errëta …e zemra e kombit lëngonte.

Ne u thirrem në përballjet e mëdha  më 31 mars 1991, ishim të gjithë atje, ishim edhe për Merken, kur i mposhtëm në zemrën e tyre…  dikush tha,  sikur të ishte edhe Merka sot këtu. Pritëm, në Tiranë, përfaqësuesin e kombit më të madh, në vitin 1991, Xheims Bejker, lot gezimi, nderuam  mikun e madh ashtu siç edhe na takonte, e bota u drodh për ato vlera mirënjohje e fisnike që vetëm popujt e bërë sipas shëmbëlltyrës sonë  mund ta bëjnë, e kur miku i madh artikuloj: “ at last You’re  Free “ , në fund ju jeni të lirë, sërish mendova….sikur të ishte edhe Merka këtu.

Kur ne u thirrëm për të ngadhënjyer më 22 mars 1992, dhe ngadhënjyem, në atë festë epokash … sërish  menduam se sa mirë do të ishte që të ishte edhe Ai këtu , Merka.

Kur ne qëndruam në rebelimin e vitit 1997 do të ishte mirë që ti të ishje për  të forcuar fortesën e qëndresës, që më mir se ty askush nuk e dinte.

Kur u thirrëm në Marshimin e Madh të lirisë  të viteve 1997-2005 shumë nevojtej zemra jote e forte .

Edhe kur u thirrëm për të ringadhënjyer në vitin 2005, ne ngadhënjyem sërish.Kur më duhet të të risjell në kujtesë ti nuk mund të vish, perveç si një simfoni në horizont e si një ideal fisnik, ose si një vizion diku përpara, sepse ti ishe gjithëmonë një hap përpara dhe një hap më mirë,  sepse ishe vetë simbolika e ndryshimit.

Po miku im, ti ke qenë në të gjitha evenimenet e mëdha, që na kanë ndjekur, shpirti yt ka qenë këtu mes nesh për të frymëzuar ashtu siç ti dije të frymëzoje me vullnetin tënd, me pastërtinë e qëllimeve dhe lartesinë e vlerave qe ti mbartje. Me kundërshtimin e çdo lloj  padrejtësie, sigurisht  me modelin “Satjagraha” që ishte filozofia  që ti kishje zgjedhur në jetën tënde dhe që e realizove përsosmerisht.

Ne sërish jemi thirrur tani të udhëhiqemi prej doktorit të zemrës , për të mos e lënë në mes rrugën e nisur, sepse ashtu siç edhe unë mbaj mend , asgjë më shumë se puna e lënë në mes nuk të revoltonte ty, edhe e shprehje gjithmonë, që rruga e lënë në mes eshtë më keq se hiçi.

Ja pra, se përse une, ju, vëllezërit e motrat e tij, të gjithë pjesëmarrësit e asaj përmase njerëzore në proçesionin e ndarjes me Merkën, do te jemi Ndryshimi e do të jemi Perpara.

Merka ! Ne do ta votjme sërish  Doktor Sali Berishën . Për fëmijerinë tënde të pafëmiëjruar. Për djalërinë tënde te padjalëruar.

Për lirinë tënde te pashijuar.