Alfons Grishaj/

1-PENELI FRYMOR

Pa penel frymor…,/

Shtëpitë si fantazma neutroni ,/

Shtojzovallet si mermer i palëmuar ,/

Njeriu si kurth i ngrehur në korrnizë ,/

Ndjenjat si akulli kozmik ,/

Nektari si pluhur shkretëtire,/

Dashuria si far i fikur,/

Kënga si përshpëritja e një memeci !/

 

Kompozimi i luleve në burgun vazo/

Petalet copë–copë si copat e pëlhurës së vjetër./

Me penel frymor ,

Prarim i jetës si serë diellore

Mbledh dritën dhe ngrohtësinë

Brenda kulmit të ligjit natyral, ku shpërthejnë gonxhet në lule.

E fshikëza e mëndafshit mbulon lakuriqësinë

e larvës që bëhet flutur!

 

E ne , ne gëzojmë frytin frymor…

Endërrojmë shtojzovallet , shijojmë rrezet plot jetë,

Duke shpërfillur mesazhin hyjnor !

 

KURIOZITETI I FEMRËS

Mes nesh delikate perëndia femër !

Poret si inxhi me diademë misteri,

Dridhet në reverance kavalieri,

Zbuten luanë , në këmbë ngrihen mbretër. 4

 

Por atje , tej në shekuj molla zemër,

Histori e krijesës që sot njeri,

Kaluan mijëvjeçarë , por jo evari ,

Kureshtja, padurimi i njëjti emër! 8

 

Kredhur në hijesira, zgjohet me diellin,

Në fushat plot grurë falet me melin

Me lugë druri përzier padurimi… 11

 

Sa veshi dhe syu peshore mundimi,

Si gazele e etur mbrrin tek burimi,

Në vend të trofesë , ajo puth velin ! 14

 

ZOGJTË

Eufoni e krahëve fluturakë,

Më e mrekullueshmja gjuhë mbi tokë,

Frymorë aerodinamike këmb e kokë

Vepër e përkryer e Hyut , portret farkë. 4

 

Pashpresë provuar në tmerrin darkë,

Në gjallesa mbi dhe as ngjasim as shokë,

Kaluar oqeanit , degën e ullirit rrokë,

Solle shpresën e jetës mbi Noes Arkë. 8

 

“Stinët” e Vivald’ nisin me pranverën,

Muza e proshkët zgjon dhe Minerven.

Mbi bisqet jeshil dirigjent kardinal. 11

 

Zogjtë e zogjve qumështor racional,

Sa polenë e jetës kulmon eternal,

Muzika e shpendve , Hadit i kyç derën! 14

Alfons Grishaj

Tetor , Miçigan