(Nën mbrojtje në Shqipëri. 68 vjeç, fitonte 25 mijë euro në çdo rrugë)/
Shkruar nga Andrea Galli/Perktheu:Eugjen Merlika/MILANO: Fillimisht kishte qënë i heshtur, deri në mohimin e faktit të dukshëm, duke filluar nga dyqind kilogram mariuhane në aeroplanin e turizmit të përplasur në shtator, ndërsa mundohej të ngrihej nga një rrip toke në Ishëm, pranë Durrësit. Tani menaxheri italian Guido Andrea Guidi, 68 vjeç, nuk pushon “së foluri”. Rrëfime mbi rrëfime. Aqë sa të alarmojë botën e krimit shqiptar që e kishte rekrutuar e kundër së cilës është rrjeshtuar, duke treguar emra, aq sa të detyronte hetuesit e Tiranës t’i tërhiqnin pashaportën, t’a vinin nën mbrojtje absolute dhe ta fshihnin në vende sekrete, për të shmangur hakmarrje vrasëse.Rrezikon, rrezikon shumë Guidi, një jetë aventurore me telashe gjyqësore (kishte rënë në ujdi me gjyqtarët për një aksident ajror me vdekjen e dy pilotëve të kompanisë së tij të vogël ajrore), lidhet me “narkost e Ballkanit” për të rregulluar disa probleme ekonomike. “Kontrata” parashihte trasportin e drogës nga Shqipëria në Lombardi, me vendmbërritje të njëjtin treg të Milanos. Udhëtime të shpërblyera me 20 mijë deri në 25 mijë euro, për t’u kryer me fluturime “fshehurazi”(në kuota t’ulta duke shmangur radarët), me ulje në dhjetra aeroporte turizmi (ka edhe nga ata vetiakë të nxjerrë në fusha) me tërheqjen e mariuhanës nga njerëz t’organizatës.
Gjithshka e lehtë me kusht që të mos pikaseshin. Me atë aksident të shtatorit, të ndodhur në një zonë të vetmuar, por që të çonte tek trafikantët, menaxheri e kishte prishur krejtësisht mbulojën. Policët kishin arritur më parë se sa bashkëpuntorët e Guidit ; e kishin marrë dhe shpënë në zyrë për t’a pyetur ; në pritje e kishin sistemuar në një hotel. Ndoshta milanezi kishte menduar të organizonte arratisjen pa gjetur mbështetje të përshtatëshme, i braktisur siç kishte mbetur nga organizata ; ndoshta ishte i sigurtë se, me kohë, do t’a kishin liruar ose do t’a linin në heshtje çështjen. Ndërsa gjërat ishin keqësuar me shpejtësi, edhe për zbulimin e një blloku në xhepin e manaxherit, që përmbante numura personash”tepër të rëndë”, duket se ishin personazhe me ndikim në jetën publike shqiptare. Nga hoteli Guidin e kishin fshehur në gazerma. Shumë i pavolitshëm, shumë e brishtë pozita e tij : më mirë të merrej nën kujdes e të punohej me të në qetësi. Duke pasë fituar besimin ne vetvete, ose edhe tek hetuesit, apo ndoshta për të provuar të shpëtonte, 68-vjeçari “këndoi”. Me njoftime të vërteta, shpejt të kontrollueshme. Është e vështirë të merret me mënd kur Guidi do të rishohë Italinë. Shqiptarët nuk kanë asnjë niet t’a lënë të iki. Duhet të mbyllet hetimi. Një nga të shumtit, në të vërtetë, mes dy Vendeve.
I këtyre orëve është ripohimi i policëve dhe karabinjerëve për zbarkimin e pandërprerë, veçanërisht në Salento, të gomoneve të mbushura me drogë, edhe se është dimër e deti është me dallgë. Skafistët nuk njohin pushim. Kërkesa është këmbëngulëse dhe oferta nuk mund të jetë më e pakët. Simbas vlerësimesh jo zyrtare të Rojës së Financës, fitimet nga mariuhana arrijnë shumën e një të katërtit Prodhimit të Përgjithshëm bruto të Shqipërisë. Kanë qenë kriminelë të pasuruar me trasport emigrantësh në vitet e dëshpërimit të luftës civile, që kanë blerë shtëpi e hotele në Vlorë, që janë qetësuar duke bërë rrush e kumbulla fitimet në festa, në makina lluksi, në kokainë e kurva, por që, më së fundi nuk i kanë qëndruar dot pasionit kriminal. Janë kthyer plotësisht në trafiqet. Njëri ndër më aktivët, thonë, ka një nofkë e lindur për “merita” të padiskutueshme n’atë fushë : e quajnë “çakalli”.
“Corriere della Sera”, 28 janar 2017
E përktheu Eugjen Merlika